Poliflw

Het is niet altijd hommeles in Bloemendaal

Dat moet ik regelmatig uitleggen aan mijn stamtafelgenoten bij De Roemer, op de Botermarkt in Haarlem. Vrijwel iedere zaterdag ben ik daar te vinden, na wat boodschappen te hebben gedaan en bij Sanne Lijnzaat op de Grote Markt haring te hebben gegeten. Vaak ontmoet ik als reactie dan een wat meewarige blik, zo van: “Het zal wel…”. Ik spreek natuurlijk over tijden van vóór de “intelligente lock down”. 

Deze maand stond er welgeteld één punt op de Bloemendaalse raadsagenda wat de gemoederen wél danig bezighield.  Bloemendaal moet vóór het eind van dit jaar 70 statushouders hebben gehuisvest. Vooral door een structureel gebrek aan sociale huurwoningen, ontstaan in de afgelopen jaren, werd niet voldaan aan de rijksopdracht daartoe. Totdat de provincie ingreep en Bloemendaal sommeerde aan zijn verplichting te voldoen. Vóór mei moet de gemeente daartoe een locatie hebben aangewezen.

Tja, en wanneer het op aankomt op het aanwijzen van bouwlocaties kun je wachten op gelazer. Na een proces van nalopen van enkele mogelijkheden kwamen er twee locaties bovendrijven als meest geschikt: een plek nabij de rotonde Brederodelaan en de Zomerzorglaan in Bloemendaal, en een nabij de Westelijke Randweg in Overveen. En ja hoor, rond elk van deze locaties vormde zich een protestgroep.

De Bloemendaalse politiek was als volgt verdeeld. VVD, Vrijzinnig Democratisch  Bloemendaal  en Liberaal Bloemendaal (samen 7 zetels), vonden dat het college maar broddelwerk had afgeleverd, schoot het hele voorstel af en vond dat het maar moest worden opgelost binnen het lopende toewijzingsbeleid van sociale huurwoningen. CDA (3 zetels) wees de locatie Zomerzorglaan af en zette in op een bouwterrein bij de Dompvloedslaan, bekend als het Blekersveld. GroenLinks en D66 wilden minder dan door het college beoogd bouwen aan de Zomerzorglaan en een groter deel aan de Westelijke Randweg (ongeveer tegenover het Blekersveld, met de Randweg er tussen. Wij als PvdA wezen de Zomerzorglaan af, om redenen van ruimtelijke ordening, en deden de suggestie om een combinatie te maken van de locatie ten oosten van de Westelijke Randweg, waar toch al een ontwikkeling gaande is, en het Blekersveld. Argumenten daarvoor: je sluit aan aan gebied wat toch al bebouwd is, terwijl er voldoende groenbeleving aanwezig blijft, de locaties zijn voor de toekomstige bewoners op goed bereikbare afstand van winkels en het station Overveen. Bovendien is de locatie in Overveen veel meer dan die aan de Zomerzorglaan aangesloten aan bestaande bebouwing, veel minder geïsoleerd dan de locatie in Bloemendaal. Dat bevordert de integratie. Daarnaast hebben we een dermate omvang voor ogen dat ook bestaande woningzoekenden daarvoor in aanmerking komen.

Eerder waren er twee volle avonden nodig geweest voor de behandeling van dit punt in de commissie Samenleving, met een totaal van 23 (!) insprekers inbegrepen. Die had weinig duidelijkheid gegeven in het uiteindelijke resultaat, zie de hierboven gegeven schets van de diverse standpunten. Als je de standpunten van VVD, VDB en LB buiten beschouwing laat zaten GroenLinks, D66, CDA en PvdA het dichtst bij elkaar. Zelfstandig Bloemendaal sloot zich daarbij aan, tijdens een aangevraagde schorsing voor overleg. Pijnpunt was de Zomerzorglaan, waar PvdA en CDA niets in zagen. Echter, als ieder van deze fracties aan hun standpunt zou vasthouden zou de VVD en companen er schaterlachend met hun standpunt vandoor gaan. En dat wilden wij met ónze collegafracties in de gelegenheidscoalitie koste wat kost voorkomen. Bovendien zou dit een crisis in de coalitie van VVD, D66 en CDA hebben betekent. De VVD stond uiteindelijk dus geïsoleerd.

Gevolg van het overleg: een aanpassing van het amendement van GroenLinks en D66, waarin aan de al meer beperkte locatie aan de Zomerzorglaan strikte voorwaarden werden verbonden, die in feite erop neerkomen dat die locatie alsnog afvalt. Op voorstel van de PvdA wordt verder met de provincie nagegaan wat de mogelijkheden zijn voor een fietsers- en voetgangersbrug tussen beide locaties over de Randweg heen. Voor financiering zou een beroep moeten worden gedaan op het Mobiliteitsfonds en de provincie.

Het waren roerige vergaderingen. En dat terwijl de “kerntakendiscussie” met als inzet substantiële bezuinigingen er nog aan zit te komen.

Ik heb dit – tot slot – nauwelijks aangestipt, maar de Bloemendaalse raad was deze keer één fractie “rijker”. De uit twee zetels bestaande fractie van Hart voor Bloemendaal hield het na twee jaren toch niet meer met elkaar uit. Mevrouw Roos gaat verder onder de bestaande naam Hart voor Bloemendaal, Rob Slewe onder een nieuwe naam: “Zelfstandig Bloemendaal”. ’t Is maar dat jullie het weten…

Henk Schell, Fractievoorzitter.

Het bericht Het is niet altijd hommeles in Bloemendaal verscheen eerst op PvdA Bloemendaal.

Stel, je woont in Amsterdam en je hebt zin in een dagje strand. Nee, niet in een simpele zandbak aan zee, het moet wel een terdege aangekleed strand zijn.  Met daarbij dus alle geneugten die horen bij het  leven van de hedendaagse stedeling. Even googlen op de zoektermen “Amsterdam” en ”strand”, en tot je plezierige verbijstering verschijnen de woorden “Amsterdam Beach” op je scherm. Wervende plaatjes van een lang strand en mondaine, goed gevulde strandtenten flitsen voor je ogen voorbij.  Kortom: je kunt niet wachten tot je het hele gezin in de auto hebt gestopt en je op je tomtom of met je google maps vanuit de etagewoning in hartje De Pijp op weg bent. Het is dan ook een fikse tegenvaller om mee te maken dat je eerst door Haarlem wordt geperst en – als je dat eenmaal ondergaan hebt – nog een keer door iets wat Overveen blijkt te heten. De maat is helemaal vol voor je als je jezelf in een file dient te plaatsen, traag en stapsgewijs op weg naar het wenkende strandparadijs.

Goed, de dag aan zee bevalt prima. En de strandtenten voor op gezette tijden een vloeibare versnapering worden hogelijk gewaardeerd. Maar bij de terugkeer naar je eigen habitat krijg je natuurlijk de al doorstane ellende in omgekeerde volgorde voor je kiezen. Daar moet wat op te vinden zijn, vind je. Hoe dingen lopen is soms een raadsel en niet altijd meer naspeurbaar. Maar ons voorbeeld van een Amsterdammer vindt uiteindelijk de weg naar de politiek. Niet geheel toevallig zijn net de strandgemeenten Zandvoort en Bloemendaal met Heemstede en Haarlem bezig een mobiliteitsregio op te zetten.  En omdat iedere gemeente elk jaar een bedrag in de pot lapt moet daar op een gegeven moment iets tegenover komen te staan. De Haarlemse delegatie heeft vernomen van de wens om zo snel mogelijk vanaf de grote aanvoerroutes het strand te bereiken. Tussen de oogharen wordt de kaart bekeken, en gezien dat dat er wel iets aan te doen is. Mits  daarbij voortvarend te werk wordt gegaan. Dus het Rottepolderplein moet op de schop om er voor te zorgen dat je van daaruit vlotjes op de westelijke randweg komt. Dat is één. Maar daarna is er nog een uitdaging, namelijk door zo min mogelijk bebouwing uiteindelijk op de Zeeweg uit komen.

Een beetje bestuurder recht dan zijn rug, duwt zijn borst vooruit en laat vergezichten toe in zijn brein. Gedachten aan een tunnel doemen op, misschien een verdiepte bak tussen wuivende palmbomen, of anders een Italiaanse boogbrug… Is me dát even genieten!

Enfin, hoe loopt het naderhand verder. De Haarlemse raad wordt eindelijk wakker en spreekt tegen zijn bestuurders  uit dat – hóe dan ook – een weg door het westelijk tuingebied er niet gaat komen. No way, wordt er voor de grap (goede vondst!) boven de motie gezet, die met een fikse meerderheid wordt aangenomen. Hoe het dan anders moet?  Niet ons probleem, moeten de Haarlemmers hebben gedacht. 

Dus blijft er dan nog een laatste mogelijkheid over. Bij de behandeling van jaarrekening en jaarverslag van de gemeenschappelijke regeling Bereikbaarheid zien we staan dat een nieuwe wegverbinding door het Dompvloedslaangebied nog serieus op de wensenlijst staat van de gezamenlijke gemeenten. En dat terwijl – we leven anno 2019 – innovaties binnen het openbaar vervoer zich nog niet eens in de fase van overwegingen bevinden van het samenwerkingsverband.

Hoog tijd dat dit in de mobiliteitsregio wordt opgepakt, hoog tijd ook dat dit naar een hoger niveau van samenwerking wordt getild. Dan heb ik het over de Metropoolregio Amsterdam waaraan ook de gemeenten in Zuid-Kennemerland deelnemen. Uit dit grote samenwerkingsverband is per slot van rekening nog niet zo heel lang geleden de term “Amsterdam Beach” geboren. 

Bij de motie die we vervolgens hierover indienen in de raad van 4 juli staken de stemmen.  De politieke conclusie is helder.  Van VVD,  D66 en VDB mag het Dompvloedslaangebied gerust op de schop. CDA, GroenLinks en Hart voor Bloemendaal steunen de motie. Eindstand:  9 – 9.

 In de raad van september hebben de tegenstemmers nog een kans. Maar dan moet het gezond verstand natuurlijk wél zijn ingedaald…

Henk Schell

Het bericht Hoe kom ik zo snel mogelijk op de Zeeweg? verscheen eerst op PvdA Bloemendaal.

Of het ooit nog goed komt, wordt me gevraagd…

Gisteravond, 6 mei, werden we voor een extra raadsvergadering naar de raadszaal in Overveen ontboden. Die extra vergadering was nodig. Het onderzoeksbureau wat voor ons de gang van zaken rond Elswouthoek onderzoekt had een tussenrapport uitgebracht. De zaak werd echter bemoeilijkt doordat enkele nauw betrokkenen hadden laten weten geen medewerking te willen verlenen. “Om mij moverende redenen”, luidde het, hetgeen je één-op-éen kunt vertalen met “dat gaat je niks aan”. De vraag van het bureau aan de raad is samen te vatten met: heeft het nog zin om door te gaan met het onderzoek, en zo ja: hoe dan? De onderliggende suggestie daarvan is er een van grote twijfel.

We hadden er een aardige kluif aan. Het spitste zich vooral toe op de vraag op welke wijze deze enorm uit de hand gelopen conflictsituatie in ieder geval formeel kon worden afgesloten. Geen enkele fractie dit dit niet wil, maar over de voorwaarden waaronder verschillen de meningen als de breedte van een oceaan. Voor de leesbaarheid van deze column houd ik het simpel, maar houd het er maar op dat Hart voor Bloemendaal er volstrekt andere ideeën op dit gebied op na houdt dan de coalitie van VVD, D66 en CDA en PvdA, GroenLinks en Vrijzinnig Democratisch Bloemendaal. Ik bedenk me net dat ik het van Liberaal Bloemendaal eigenlijk niet weet. De voorzitter van die fractie, met wie ik het overigens uitstekend kan vinden, waakt er zorgvuldig voor zijn kruit te allen tijde kurk- en kurkdroog te houden. Ook een manier van politiek bedrijven, dat wel.

Vanmorgen kreeg ik een mail van Jan, met wie ik wel vaker contact heb over politieke aangelegenheden. Hij had het hele debat gevolgd op internet, en was zich rot geschrokken. Bloemendaal zit opgescheept met een probleem wat al jaren voortwoekert. Ooit begonnen als een complexe, maar niet ongebruikelijke, kwestie over de bouw van een tweede huis op een landgoed. Dat leek aanvankelijk bij de gemeente in goede aarde te vallen, maar daarna voelden de aanvragers zich keer op keer en systematisch in hun voornemen gefrustreerd. De verhoudingen verslechterden in rap tempo. Ex-hotemetoten zoals een voormalig commissaris der Koningin werden ingevlogen om te proberen in der minne tot een oplossing te komen. Van tijd tot tijd dacht ik persoonlijk dat die nakende was, maar tot mijn allengs  toenemende verbijstering moest ik die gedachte steeds weer laten varen. 

Het rapport van het onderzoeksbureau richt de focus op 2014, met de aanloop en de na-weeën. De onderlinge verhoudingen stonden toen uiterst op scherp, waarbij de oorsprong daarvan al lang uit het zicht was verdwenen. Het rapport moest allereerst een feitenverslag en –interpretatie leveren, en dan de vraag beantwoorden of bestuurders uit die tijd legaal en integer hadden gehandeld. Maar dat relaas gaat er dus niet komen. Weer tot mijn verbijstering, voor de zoveelste keer. Geen einde dus in zicht van de aanvallen op de sociale media op onze bestuurders en ambtenaren. Geen einde aan de stroom van verdachtmakingen en de reeks van – mijlenver gezochte – integriteitsmeldingen aan hun adres. Het landelijke bureau op dit gebied heeft al – in nette ambtelijke bewoordingen, dat wel – gevraagd of het de klagers niet in hun bol geslagen is. En ondertussen raken de ambtenaren hoorndol van het spervuur aan raadsvragen, waarmee de twee leden van Hart voor Bloemendaal zich onledig houden.  Ik durf geen schatting te maken van hetgeen ons de hele kwestie al heeft gekost, en in de toekomst nog zal kosten. Trouwens, het bureau zal ondertussen spijt hebben als haren op het hoofd dat het deze klus heeft aangenomen. De onderzoekers hebben aan hun contacten met de onwillige betrokkenen een klachtprocedure aan hun broek gekregen wegens een – zoals we dit van hen kennen – onnavolgbaar hersenspinsel. Het kan verkeren.

“Maar Henk, wat schieten de inwoners van onze vijf dorpskernen hier nu mee op?”, vraagt Jan zich in vertwijfeling af. “Niets, helemaal niets,” is het enige wat ik hem daarop kan antwoorden. Kennelijk hoort dit alles bij de taakopvatting van twee raadsleden, die het vaste voornemen hebben om het besturen van Bloemendaal zo lastig en enerverend mogelijk te maken en daarvoor alles uit de kast te willen halen. 

Tja, tegen zo’n voornemen is nu eenmaal geen kruid gewassen. 

Maar ik houd me aanbevolen voor suggesties!

Henk Schell 

Het bericht Of het ooit nog goed komt verscheen eerst op PvdA Bloemendaal.

27 Maart 2019 vond de Algemene Ledenvergadering plaats van de PvdA Zuid-Kennemerland. Aan de fractievoorzitters van Bloemendaal, Haarlem, Heemstede en Zandvoort was gevraagd een korte bijdrage te leveren met een terugblik op 2018. Namens de PvdA Bloemendaal heb ik aan de (drukbezochte) ledenvergadering de volgende tekst voorgelezen.

Vooraf

De raadsverkiezingen van een jaar geleden hebben voor Bloemendaal hetzelfde resultaat in zetels gegeven als de periode daarvoor, namelijk 1. Naast deze raadszetel hebben we alle drie de raadscommissies weer kunnen bezetten met Harold Koster in de commissie Grondgebied, Herman van de Kerke in de commissie Samenleving en Aty de Groot in de commissie Bestuur & Middelen. Hiermee volg ik de volgorde, waarin deze commissies in een week plaatsvinden. De bezetting is iets anders dan de periode daarvoor. Zelf maak ik geen deel meer uit van een commissie. De verdeling is voortgekomen uit onderling overleg, waarbij de commissieportefeuilles dichter bij het ambitieniveau van de collegae liggen. Zelf ben ik wel bij iedere commissie of andere activiteit aanwezig, maar dan op de tribune.

Dan naar de “kapstokken”

Gelijke kansen voor iedereen

Om te beginnen met wat cijfers; per 31 maart 2018 waren er in Bloemendaal 238 bijstandsontvangers, waarvan 88 met een niet-Nederlandse achtergrond. 30 Daarvan waren de zogenaamde statushouders die tijdelijk gehuisvest waren in Dennenheuvel. De komst daarvan had nogal wat voeten in de aarde. Twee informatiebijeenkomsten verliepen bepaald roerig, en ik zal jullie de bezwaren van notoire tegenstanders besparen. Desondanks hebben wij in nauwe samenwerking met GroenLinks – waarmee wij wel vaker samen optrekken – gepleit voor extra opname van statushouders, hetgeen ook is gelukt. De afspraak daarover met het college hebben wij scherp bewaakt en het college ook scherp gehouden aan de afspraak ondanks de weerstand. Daarover mogen wij trots zijn. Veel vrijwilligers hebben zich nadien over deze mensen ontfermd, die zo een mooie kans kregen op integratie. Overigens, het aantal bijstandontvangers wat ik eerder noem zegt niet alles, zeker niet, daarvan ben ik me bewust. Ik heb geen harde cijfers, maar de mensen die qua inkomen boven het bijstandsniveau zitten maar onder middeninkomen zijn er ook, zo leren informele signalen uit het Bloemendaalse onderwijs en de woningcorporaties.  Vandaar dat wij vooralsnog tevreden zijn met het Beleidsplan minima 2017-2018, waarin bestaande regelingen verruimd zijn én regelingen zijn toegevoegd. Daardoor kunnen meer mensen daarvan profiteren. Onnodig te stellen dat wij als PvdA fractie ons achter dit beleid hebben gesteld en daaraan ook bijdragen hebben geleverd in de discussies. Hetzelfde geldt voor de ontwikkelingen binnen het team sociale zaken, waaraan wij samen met Heemstede vorm geven. Meer dan voorheen het geval was wordt gestreefd naar maatwerk. Op dit moment wordt de in de vorige twee jaren ingezette lijn geëvalueerd, en de uitkomsten daarvan zien wij vanzelfsprekend met grote belangstelling tegemoet. Die zullen voor ons desgewenst aanleiding zijn voor het doen van voorstellen. Een kleine illustratie met een cijfer: van 13% van de huishoudens in corporatiewoningen wordt door het CBS “betaalrisico” gemeld (waar staat je gemeente 2018, VNG). Onder deze kapstok wil ik ook ons aanhoudend pleidooi vermelden voor betaalbare woningen in de gemeente Bloemendaal. We liepen en lopen schrikbarend en beschamend achter op de regionale afspraken hierover. Bij iedere gelegenheid die zich voordoet komen wij met moties en amendementen. Uiteindelijk heeft dat geleid tot wat je kunt noemen een breuk met het verleden door het college, in de vorm van een Woonvisie waarin aan de raad als hard punt wordt voorgelegd om 30% sociale woningbouw binnen een project te realiseren. De afkoopmogelijkheid – bijna standaard in Bloemendaal – wordt aanmerkelijk beperkt, en sowieso fiks duurder. Die lijn zetten we voort.

Vooruitgang

 Ik heb dit kapstokje allereerst opgevat als re-integratie naar betaalde arbeid. Het zal bij de andere regiogemeentes wel hetzelfde zijn, maar ook in Bloemendaal hebben we dan te maken met meerdere groepen. Allereerst de mensen met een korte afstand tot de arbeidsmarkt. Zeker in een aantrekkende economie melden de mensen van het team sociale zaken ons dat in verreweg de meeste gevallen deze cliënten soepel bemiddeld kunnen worden, al is dit verschillend bij de leeftijdscategorieën. Moeilijker is het met mensen met een grote- of grotere afstand tot de afdelingsmarkt, of mensen met een arbeidsbeperking.  Er wordt volop geëxperimenteerd met job-coaching, maar ook meldt de dienst ons dat deze intensievere manier van begeleiding de dienst confronteert met beperkingen.  Training en bijscholing van medewerkers is vooralsnog de manier waarop men dit wil aanpakken. Die noodzaak is zeker aanwezig wanneer het mensen betreft van niet-Nederlandse afkomst, zijnde eigenlijk de derde groep. Ik had het daarover al in het vorige kapstokje.

Menselijke maat

Ik vat dit op als het vermogen van de ambtelijke organisatie of het bestuur om op individuele vragen en problemen van inwoners adequaat en snel te reageren. Over het algemeen meldt de gemeente ons als raad zijnde tevreden te zijn met de scores die de inwoners aan de gemeente geven. Het gaat dan om de ervaren dienstbaarheid. Het gaat dan om een score rond de 8 op een schaal van 10. Dit zal vast wel kloppen, als je uit gaat van een gemeente die zijn kerntaken gewoon goed uitvoert. Signalen die tot ons komen hebben vaak te maken met incidentele problemen, en je ziet dan dat mensen zelfs in onze ambtelijke organisatie kunnen vastlopen. Het heeft vaak te maken met de mate van complexiteit, althans in de ogen van de inwoner of de organisatie. Wat mij opvalt is dat beide kanten vaak een andere taal spreken, en onze actie bestaat dan uit bemiddeling op de achtergrond. Vaak is het ook een kwestie van iemand de juiste weg wijzen, of uitleggen dat een wethouder heus niet eng is en dat je er gewoon langs kunt gaan. Onder deze kapstok wil ik ook vermelden wat wij in Bloemendaal “dorpskernenbeleid” noemen. Veel colleges, ook het huidige, benoemen dit wel van tijd tot tijd maar we moeten constateren dat het tot weinig daden komt. Het kost kennelijk moeite dit beleid handen en voeten te geven, als fractie beraden wij ons op initiatieven. Op dit moment is er een werkgroep Bestuurlijke Vernieuwing, waaraan namens ons door Aty wordt deelgenomen. Zodra de resultaten worden gepresenteerd aan de raad zien wij onze kans. Een laatste punt bij deze kapstok: aan veel signalen (dienstverlening, beleidsuitvoering) merken wij dat de schaal van Bloemendaal te klein is geworden om aan de steeds complexere taken het hoofd te kunnen bieden. Voortgaande ambtelijke samenwerking met Heemstede is iets waar wij 100% achter staan en die wat ons betreft verder uitgebouwd mag worden. Er is ook weerstand, noem het vooral angst voor een verdere voortgang ook in bestuurlijk opzicht. Maar wij zien vooral voordelen in alle opzichten.

Samen werken aan zichtbaar resultaat 

Wat dit betreft heb ik wat 2018 betreft vooral ons aandeel te melden in het project Vitaal Vogelenzang, een van de dorpskernen in Bloemendaal. Aan dit project hebben wij samen met het CDA in de aanvang de schwung gegeven, zodanig dat mensen dit met enthousiasme zelf opgepakt hebben. Je moet dan denken aan het zelf vorm geven van een plan in de ruimtelijke omgeving, een plan om een wat matig pleintje op te frissen, maar ook het nieuw bestuurs-elan brengen in het Dorpshuis. Dit loopt nog steeds, maar het is zaak het elan te volgen. Op ons initiatief gaan wij als raad binnenkort weer eens aan tafel met de Denktank Vogelenzang, om de stand van zaken te vernemen. Op die manier kunnen wij ook leren van een lopend project, en nagaan welke andere projecten daarvoor in aanmerking komen. Dit project mag wat ons betreft worden gezien in het kader van het dorpskernenbeleid, waarover ik het al eerder had.

Er is natuurlijk nog veel meer over te vertellen, maar gezien de tijd wou ik het hierbij maar laten.

Henk Schell

Het bericht Bijdrage van Bloemendaal aan de ALV Zuid-Kennemerland verscheen eerst op PvdA Bloemendaal.

“Plan 1828” roept  emoties op

Aan de  Westelijke Randweg, ingeklemd tussen de zoutopslag van de provincie en enkele tuinen op Haarlems gebied, met op enige afstand het Kennemerpark in Overveen, ligt een braakliggend terrein. Ooit was dit in eigendom van de provincie Noord-Holland, maar is onlangs door ontwikkelaar Wibout aangekocht om daar een complex appartementen te ontwikkelen voor jongeren/starters in de leeftijd van 18 tot 28 jaar. Vandaar de wat opmerkelijke naam, zoals die inmiddels ingeburgerd is geraakt. Het gaat om 105 huur-appartementen, 2/3 in de categorie sociale huur en 1/3 midden huur.

Tijdens een speciaal hiervoor gehouden bijeenkomst liepen de gemoederen hoog op. Inwoners van het Kennemerpark hadden naast hun ruimtelijke bezwaren ook de nodige bedenkingen tegen de doelgroep jongeren. Men is bang voor allerlei overlast, versterkt bovendien door de weinig aantrekkelijke omgeving. Vanuit de eigenaren van de tuinen werd vooral gewezen op de massaliteit van het complex, en op die manier een aantasting van het groene gebied. Op de bijeenkomst roerden zich ook de aanwezige jongeren, die protesteerden tegen de negatieve beeldvorming en wezen op de vooral voor hen desastreuze krapte aan betaalbare woonruimte.

Politiek gezien heerste er op dat moment verdeeldheid in de gemeenteraad, met een grote kans dat er helemaal niets van de grond zou komen.  De PvdA fractie stond vanaf het begin in beginsel positief ten opzichte van het plan, maar had ook oog voor de bezwaren, met name die van de tuineigenaren. Met de bezwaren, speciaal gericht op overlast van de doelgroep, hadden (en hebben) wij hoegenaamd niets.

In de weken voorafgaand aan de raadsvergadering is er meerdere malen contact geweest met de tuineigenaren. Uiteindelijk toonden deze zich ingenomen met een compromis voorstel, waarvoor Harold Koster zich in de commissie Grondgebied had ingespannen. Dit voorstel hield in dat er met het plan een fase terug wordt geschakeld tot een gedegen onderzoek – volgens specifieke criteria – om na te gaan aan welke eisen het plan voor een appartementencomplex moet voldoen.

Om in de raad een meerderheid te krijgen voor een amendement moest er het nodige worden onderhandeld tussen de fracties. Die liepen door tot enkele uren voordat de vergadering werd geopend. 

Zoals dat gaat bij onderhandelingen is het eindresultaat altijd een compromis. De fracties van VVD en GroenLinks wilden uiteindelijk dat de doelgroep jongeren niet meer in het amendement zou worden opgenomen; zij zien meer in een gemengd wooncomplex.

Hoe dan ook, wat ons betreft ruim baan voor betaalbare woningbouw. Het realiseren daarvan aan de Westelijke Randweg heeft nog een lange weg te gaan, maar het begin is er. 

Henk Schell

 

Het bericht “Plan 1828” roept  emoties op verscheen eerst op PvdA Bloemendaal.

Geen zinloze raadsvergadering svp! Brief 18-9-2018 aan de (voorzitter) van de gemeenteraad van Bloemendaal: De fracties van GroenLinks en Partij van de Arbeid hebben kennis genomen van de oproep voor de extra gemeenteraad (19-9), waartoe het initiatief is genomen door Vrijzinnig Democratisch Bloemendaal, gesteund door Hart voor Bloemendaal en Liberaal Bloemendaal. Wij zullen aan deze oproep geen gevolg geven. Zowel GrL als voor de PvdA is dit geen gemakkelijke en lichtvaardig te nemen stap, verplicht als wij ons voelen om volop deel te nemen aan het politieke debat. Debat in de raad dient ten dienste te staan van onze inwoners en vooral te gaan over inhoud van beleid. De reden voor deze extra raad staat hier naar onze overtuiging ver vanaf. Van een zinvol debat kan ons inziens dan ook geen sprake zijn. De informatievoorziening vanuit onze gemeente moet en kan beter. Dit staat hoog op de agenda en is een proces wat veel tijd en aandacht vergt. Onze nieuwe burgemeester en vernieuwde griffie zijn mét de ambtelijke organisatie hard aan het werk om dit proces te verbeteren. Bovendien heeft de burgemeester het initiatief genomen om het proces over integriteitsmeldingen op een heldere wijze te structureren. Een extra raadsvergadering helpt niet bij beide processen en heeft ons inziens juist een averechts effect. Door deze voor ons ongebruikelijke stap nemen wij daarvan dan ook uitdrukkelijk afstand. Wij vragen de fracties én het college om zorgvuldigheid bij dit proces in acht te nemen, alle nieuwe stukken eerst te bespreken in de commissie en indien nodig ter besluitvorming voor te leggen tijdens een reguliere raadsvergadering Namens de fracties van GrL en PvdA, Martine Wierda, fractievoorzitter GroenLinks Henk Schell, fractievoorzitter Partij van de Arbeid

Met verbazing hebben wij, fractievoorzitters in de gemeenteraad van Bloemendaal,  kennis genomen van de ingezonden brief van mevrouw Roos, raadslid voor Hart voor Bloemendaal, in het Haarlems Dagblad van 13 februari. Naar aanleiding van het interview met burgemeester Elbert Roest eerder in de krant gaat ons collega-raadslid uitgebreid in op de situatie waarin zij zich zelf bevindt. Vooralsnog is zij namelijk veroordeeld vanwege schending van de geheimhoudingsplicht in 2014. 

In haar brief lijkt het er op dat de burgemeester haar tegenpartij is, en niet het openbaar ministerie. Hier past een korte toelichting. De strafzaak gaat namelijk over het eigen handelen van mevrouw Roos. Het college van burgemeester en wethouders besloot tot het opleggen van geheimhouding op bepaalde, aan haar toegezonden stukken. Zij wordt er van verdacht deze geheimhouding korte tijd later te hebben geschonden. De rechtbank Haarlem heeft haar daarvoor veroordeeld. Binnenkort dient het door haar ingesteld hoger beroep.

Wij kunnen haar brief niet anders zien dan als een poging om een eventuele definitieve veroordeling in de schoenen te schuiven van de nieuwe burgemeester van Bloemendaal. Dit door te stellen dat zij bepaalde, naar zij meent ontlastende stukken, niet van de burgemeester krijgt. Het feit daargelaten dat niet de burgemeester maar het college hier over gaat, zou mevrouw Roos als juriste moeten weten dat zij in het strafrecht andere wegen moet bewandelen om voor haar zaak van belang zijnde stukken te verkrijgen. In ieder geval zou haar advocaat dat moeten weten.

Wij menen dat het op deze manier ten onrechte “aanvallen” van een burgemeester een raadslid onwaardig is, bovendien ook ongepast én beschadigend voor het openbaar bestuur waarvan ook mevrouw Roos deel uit maakt. 

Henk Schell (fractievoorzitter PvdA) Martine Wierda (fractievoorzitter GroenLinks) Leonard Heukels (fractievoorzitter Liberaal Bloemendaal) Martijn Bolkestein (fractievoorzitter VVD) André Burger (fractievoorzitter CDA) Conny van Stralen (fractievoorzitter D66)

Het bericht een raadslid onwaardig… verscheen eerst op PvdA Bloemendaal.