Poliflw

De winkeliers in Poeldijk gaan geen postkantoor of pakketpunt voor de dorpsbewoners starten. Dat meldt wethouder Karin Zwinkels aan de gemeenteraad naar aanleiding van een verzoek van D66 Westland. Het postkantoor bij de supermarkt in de Voorstraat is in 2018 gesloten. Sindsdien moeten Poeldijkers voor hun postzaken naar Honselersdijk.

“Ik had deze uitkomst niet verwacht”, zegt steunraadslid Maxim van Ooijen, “een ondernemer verdient geen enorme bedragen met een pakketpunt, maar ik dacht dat ze de service aan de Poeldijkers belangrijker zouden vinden.”

Bij een pakketpunt kunnen alleen pakketjes worden opgehaald en verzonden. Voor andere zaken als aangetekende brieven en kentekenbewijzen is een postkantoor nodig. “In Westland hebben we vrijwel overal postvestigingen, ook in de supermarkten in Maasdijk en Kwintsheul. Ik begrijp niet dat er nergens in Poeldijk een ondernemer is te vinden die de uitdaging aan wil gaan. In alle plaatsen schieten pakketpunten als paddenstoelen uit de grond. In de buurt waar ik werk onlangs nog in een handwerkwinkel en een winkel met spullen om taarten te bakken. Als zij het kunnen, waarom de Poeldijkse ondernemers dan niet?”

Als laatste redmiddel voor de inwoners zou er nog een pakketautomaat geplaatst kunnen worden. Maxim van Ooijen: “Dat is een grote kast met vakken waarin pakketjes bezorgd kunnen worden. Met een pincode kan je het vak openmaken en je pakketje meenemen. Ook kan je thuis een verzendlabel printen en je pakketje via de automaat opsturen. Ik zal wethouder Zwinkels vragen of ze dit eens wil uitzoeken. Ook Poeldijk heeft recht op goede voorzieningen.”

Begin deze maand werd Jan Wijmenga officieel benoemd tot raadslid voor de ChristenUnie Utrecht. Deze week voerde hij voor het eerst het woord tijdens de bespreking van de Voorjaarsnota. Ook benieuwd naar Jan? Met dit interview een (hernieuwde) kennismaking!

Kun je iets over jezelf vertellen? Ik vermoed – hoop – dat ik voor de meeste leden geen onbekende ben: sinds begin deze eeuw ben ik betrokken bij de ChristenUnie, in verschillende rollen. En in die jaren heb ik ook in verschillende wijken van de stad gewoond: in Dichterswijk, Overvecht, Hoograven en nu alweer een aantal jaren in Leidsche Rijn, samen met mijn vrouw en onze kinderen. Het raadswerk combineer ik met mijn baan in Den Haag, waar ik werk als adviseur chemische stoffenwetgeving bij het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat.

Je was namens de ChristenUnie betrokken bij de onderhandelingen met de coalitiepartijen GroenLinks en D66. Hoe kijk je terug op deze periode? Het was vooral een hele drukke periode. Naast de middagen en avonden die Maarten van Ooijen en ik met de onderhandelaars van de andere partijen doorbrachten was er ook nog de nodige afstemming met ‘ons’ onderhandelteam, ging het werk in Den Haag ook door en vrouw en kinderen willen je ook nog wel eens zien. Het was een hele intensieve tijd, maar ik ben er trots op dat we een goed akkoord hebben kunnen bereiken, waarin ook heel veel punten van de ChristenUnie herkenbaar terugkomen. 

Je bent niet voor het eerst gemeenteraadslid. Sterker nog, je legde op 7 juni voor de vierde keer de eed af. Ga je door waar je de vorige stopte? Heb je nieuwe ambities voor de komende vier jaar? Mijn ambitie is in elk geval dat deze periode langer gaat worden dan alle vorige bij elkaar. Ik denk dat ik ten opzichte van Maarten en Jolande wel een andere stijl heb, dat heeft ook te maken met interesses en ervaring, maar het zal zeker niet zo zijn dat de fractie nu ineens hele andere standpunten gaat innemen. Ik vind het juist wel fijn om enige consistentie te hebben in wat we als partij doen. Het mooie als raadslid is dat je ook in je eigen omgeving resultaat kunt zien van je werk: één van mijn ambities voor de komende periode is dat ik Utrecht verkeersveiliger wil maken. In het coalitieakkoord is daar jaarlijks geld voor vrijgemaakt zodat onveilige plekken aangepakt kunnen worden. Daar ga ik zeker mee aan de slag.  

Binnenkort staat de vakantie voor de deur. Hoe breng je je vrije tijd meestal door? De meeste vrije tijd die ik heb is als de kinderen ook vrij zijn. Dus vaak is wat ik doe gecombineerd met wat zij doen: in de weekends ben ik veel rond sportvelden te vinden, als coach, scheidsrechter of als supporter. Dat we nu een ‘eigen’ wethouder Sport hebben, daar ben ik dan ook wel mee ingenomen! En in Utrecht hebben we toch wel hele mooie parken, in of bij alle wijken. Ik kom zelf veel in het Maximapark, maar ook het park van kasteel De Haar, daar zou iedereen toch wel eens moeten kijken.

Vandaag werd in de Gemeenteraad het coalitieakkoord besproken. Benieuwd naar hoe de fractievoorzitter, Maarten van Ooijen, dit verwoordde? Lees verder!

Voorzitter. Een wijs mens fluisterde mij eens toe: ‘Door een keur van raadgevers komt een volk tot bloei’. Ik vertelde al bij de presentatie, vorige week, dat ik deze wijsheid goed in mijn achterhoofd heb gehouden. En helemaal in lijn met deze visie, hebben wij, GroenLinks, D66 en ChristenUnie, gezocht naar een keurkorps van raadgevers. Vooral in buurten en wijken. En daar – zie daar – was voor het eerst de hand van de ChristenUnie zichtbaar. Niet alleen een breed stadsgesprek, maar ook een buurtgesprek als broodnodige aanvulling van ons denken in participatie. Precies in lijn met ons verkiezingsprogramma waarin de buurt centraal staat. En daarom, op naar Vleuten / De Meern, op naar Overvecht. Het keurkorps werd vervolgens uitgebreid met experts, hoogleraren, deskundigen van allerlei snit.Voorzitter, belangrijker dan alle tips, zelfs veel belangrijker dan dat, heeft dit keurkorps van raadgevers ons uitgedaagd. Door niet enkel een scala van maatregelen te beschrijven, of een samenvatting van de drie verkiezingsprogramma’s maar om een gezamenlijke visie te beschrijven. Visie voor de toekomst. Visie op groei. Visie voor Utrecht. Die uitdaging is verwoord in dit akkoord, met drie pijlers als een paal boven water:

Kies ervoor dat iedereen mee kan komen Kies nu onbetwist voor verduurzaming en groen. Van alle dingen weet je 1 ding zeker: je bent niet alleen.

Ik loop ze kort langs.

Iedereen doet mee

Voorzitter, wat is Utrecht waard als de stad slechts voor enkelen is weggelegd? Een hobby van de elite, van de politieke elite? Daarom vaart deze coalitie scherp aan de wind voor iedereen.Er komt daarom een miljoenenaanpak voor mensen met problematische schulden en armoede. Voorzitter, ik denk aan die dame die me afgelopen zondag op de schouder tikte en vroeg: ‘en, wat hebben jullie bereikt rond armoede?’ Met enige trots vertelde ik dat we in deze periode maar liefst 4,9 miljoen euro uittrekken. We borgen structureel de huidige aanpak van een half miljoen euro. We geven ruimte aan maatschappelijke initiatieven, 
we zorgen dat mensen die nu buiten de U-pas vallen toegang krijgen tot de pas. We kijken of de hoogte van de inkomenstoeslag volstaat en verhogen meteen de studietoeslag voor studenten met een beperking. Voorzitter, hier klopt ons hart, hier willen wij verschil maken, Juist voor deze dame, die mij op de schouder tikte.Of neem de zorg. We zetten de groeiende groep ouderen en dementie op de kaart, maar investeren ook in een rookvrije generatie van jongeren. We investeren in een extra hospice, maar ook in de consultatiebureaus en de preventie van jeugdhulp. Waardig ouder worden komt op de kaart te staan, en tegelijkertijd realiseren wij een jongeren-cultuurhuis in Overvecht.Voorzitter, of neem kwetsbare groepen in de prostitutie. Een van de thema’s waarop dit college de aanpak fors verbetert. 

Een ketenregisseur tegen mensenhandel, Trainingen voor loketmedewerkers, Een speciaal programma tegen loverboys in de seksindustrie.

Allemaal vruchten van dit akkoord. We beschermen kwetsbare jongeren, minderjarigen, die met dwang, uitbuiting en handel in de seksindustrie worden geconfronteerd! Een groeiende groep, die extra bescherming verdient. Voor de tippelaars aan de Baan gaan we op zoek naar een goede toekomst. Op maat en voor ieder passend.Ik kan u dit stellen, als er met dit coalitieprogramma ook maar één persoon uit de handen blijft van mensenhandelaren, van uitbuiting en dwang, dan is op dit punt de inzet van de ChristenUnie al meer dan terugbetaald!

 2.Verduurzaming en groen

Dan ga ik naar mijn tweede deel: Groen, groener, groenst. En kijk wat we hier doen: vijf zeer ambitieuze doelstellingen. Niks geen vaagtaal, maar hard en concreet.

Alle energie inkoop verduurzaamd in 2020 Op 20 procent van alle daken zonnepanelen in 2025 Duurzame stadsverwarming, in 2030 40.000 woningen van het gas af, in 2030 En het gemeentelijk vastgoed energie-neutraal in 2040.

Voorzitter, maar groen en duurzaam gebeurt ook in het verkeer. De fietscoalitie is van start. Groen geven aan de fiets. Voorrang geven aan de fiets. Ruimte geven aan de fiets. Straten inrichten volgens de fiets. En waar Mirjam Bikker als fractievoorzitter samen met het CDA in 2006 de eerste stappen zette voor een autovrij Janskerkhof, borduurt deze coalitie nu voort naar de Oudegracht, het volledige Janskerkhof en het Stadhuisplein.

3. Je bent niet alleen

Voorzitter, tenslotte kom ik op mijn derde thema: ‘Je bent niet alleen’. En dat thema wordt zo mooi verwoord in dat liedje van Guus Meeuwis, “Je bent niet alleen, je hoeft niet alleen.En laat ons nooit verleiden tot die waanzinOf blind zijn voor de wereld om ons heenWant wij zijn allemaal Gelijk gemaakt.” 

Voorzitter, zo is het maar net. Vrijwilligers, werkgevers, professionals, medewerkers, ambtenaren, ondernemers, mantelzorgers. We zijn er met, voor elkaar.En dat geldt niet in de laatste plaats ook met en in dit hoogste orgaan, de gemeenteraad. “Een keur aan raadgevers brengt een volk tot bloei.” U bent onderdeel van dat keurkorps van raadgevers. Voorzitter, ik kijk uit naar de samenwerking, met u als keurkorps van wijsheid.

Zojuist hebben we het Utrechtse coalitieakkoord gepresenteerd. Met volle inzet en overgave hebben namens de ChristenUnie Jan Wijmenga en Maarten van Ooijen onderhandeld met GroenLinks en D66.

Het is voor de tweede keer dat de ChristenUnie meedoet in de Utrechtse coalitie. Met GroenLinks en D66 zijn afspraken gemaakt over heel veel verschillende onderwerpen. De ChristenUnie is zeer dankbaar dat we met twee zetels zoveel verschil hebben kunnen maken, door plaats te nemen in de coalitie. Door het coalitieakkoord kunnen we onze idealen, verwoord in ons verkiezingsprogramma, omzetten naar de werkelijkheid.

Een coalitie smeden is ook ingewikkeld. We hebben op sommige punten compromissen moeten sluiten. Plannen in het coalitieakkoord zijn ook niet altijd dezelfde plannen als die in ons verkiezingsprogramma staan. We vinden elkaar in een groener, socialer Utrecht vol ambities en plannen. De belangrijkste resultaten op een rij:

Zorg

In het coalitieakkoord zijn veel nieuwe, stevige ambities neergelegd voor waardig ouder worden. Zo is in het akkoord afgesproken om eenzaamheid tegen te gaan, de overbelasting van mantelzorgers aan te pakken en een nieuw hospice te faciliteren. In het akkoord heeft de ChristenUnie daarbij gerealiseerd dat nieuwe, gezamenlijke woonvormen worden gestimuleerd, bijvoorbeeld waar jongeren en ouderen gezamenlijk kunnen wonen. Samen met Gert-Jan Segers en Arie Slob bezocht Maarten van Ooijen in campagnetijd bijvoorbeeld de Saffier in Tolsteeg.

Prostitutie en mensenhandel

Een van de lastigste onderwerpen aan tafel was prostitutie. De ChristenUnie wil een doorbraak realiseren tegen de uitbuiting, dwang en mensenhandel van vrouwen. De ChristenUnie is heel dankbaar met de afspraak dat in deze periode de tippelzone dicht gaat. Daarnaast gaan we volop aan de slag tegen mensenhandel: er komt een ketenregisseur, een project tegen loverboys, er komen extra en nieuwe uitstapprogramma’s, en we stellen bij de intake als voorwaarde dat vrouwen zelfstandig communiceren (zonder pooiers). Over het Nieuwe Zandpad hebben we moeten constateren dat er op dit moment met geen mogelijkheid beweging zit om het plan van tafel te halen. We hebben daarom afgesproken dat het plan, waar 90% van de raadsleden voor hebben gestemd in 2014, gehandhaafd blijft. Voor de invulling ervan zal de coalitie komen met een voorstel. 

Groen & duurzaam

De coalitie heeft op het gebied van duurzaamheid en energie stevige ambities: verduurzaming van het eigen vastgoed, 20% zonnepanelen op daken, verduurzaming van stadsverwarming en binnen 2 jaar volledig verduurzamen van de gemeentelijke energie-inkoop. Maar de coalitie wil ook het afval in de stad aanpakken: een stevige verduurzaming van afvalinzameling en het zwerfafval verminderen. Utrecht wordt wereldfietsstad door een flinke impuls op fietsparkeerplekken, fietsstraten en investeringen voor fietstunnels en -bruggen. En last but not least: een autoluwe binnenstad en autovrij maken van de Oudegracht.

Wonen

De woningmarkt in Utrecht is zwaar oververhit. GroenLinks, D66 en ChristenUnie zetten zich de komende jaren in om Utrecht een stad voor iedereen te houden. Dus niet alleen bouwen voor de elite, of voor yuppen, maar ook voor gezinnen, ouderen en kwetsbare groepen. Verder heeft de ChristenUnie zich in campagnetijd ferm uitgesproken voor een gezonde mix van woningen in Overvecht. Dit college gaat ook in Overvecht nieuwe, extra stappen zetten. 

Kwetsbare groepen: armoede en vluchtelingen

Opkomen voor kwetsbare groepen inwoners is voor de ChristenUnie een kernzaak. De miljoenenaanpak om mensen in de schulden te helpen is daarom ons uit het hart gegrepen. Ook komt er meer geld voor maatschappelijke initiatieven tegen armoede, zoals schuldhulpmaatjes. De exorbitante huren van de voedselbanken worden teruggedraaid, zij krijgen een plek tegen betaalbare huisvesting.

We zijn dankbaar voor dit coalitieakkoord. Uiteraard zien wij de minpunten. Het plan voor het Nieuwe Zandpad gaat alsnog door, gelukkig wel met ferme maatregelen tegen mensenhandel en het dichtgaan van de tippelzone. Het doorgaan van de plannen voor het Nieuwe Zandpad doet pijn, maar we weten ook dat juist op dit terrein de goede richting is ingeslagen. Het ChristenUnie-blauw is zichtbaar in deze coalitie. We zien ernaar uit om dat blauw ook de komende jaren duidelijk te laten schitteren. 

Op 3 april 2018 nam de gemeenteraad afscheid van de raadsleden die na de verkiezingen niet terugkwamen. Een van deze afscheidsnemers was D66-raadslid Maxim van Ooijen. Dit is zijn afscheidsspeech.

Mevrouw de voorzitter Dames, heren, anderen

Eigenlijk had ik hier, op dit moment, bij deze gelegenheid, helemaal niet willen staan. En voor mijn gevoel had ik hier ook niet moeten staan. Maar tijdens je leven loop je tegen dingen op waarvan je je kunt afvragen: hoe is het gebeurd, had ik het kunnen voorkomen, had ik voorzichtiger moeten zijn of juist meer durf moeten vertonen? Toch zit er uiteindelijk niets anders op dan te aanvaarden dat het is gebeurd en dat het een deel is geworden van wie je bent.

Toch was de avond van 21 maart niet een van de leukste die ik ooit heb meegemaakt. De reacties na de uitslag waren hartverwarmend, behalve dan misschien die van een van de collega’s die zei: “Nou, nog een prettige avond verder”. Eén reactie die avond heeft mij diep geraakt en die draag ik dan ook voor altijd met mij mee.

Ik heb begrepen dat er voor een afscheidsspeech één minuut per dienstjaar staat. Dat zijn er om en nabij de 32, dus gaat u er vooral even lekker voor zitten. In het begin van 1986, toen wij nog niet wisten dat er later dat jaar een Sovjet-kerncentrale zou ontploffen en dat Sandra Kim voor België het Songfestival zou winnen, stond er in het Wateringse gemeentenieuws een bon. Iedereen die lid wilde worden van een raadscommissie kon de bon invullen, uitknippen en opsturen.

Wat mij precies bezielde, weet ik niet meer. Als leerling van 6 atheneum had ik het immers druk met het lezen van de laatste uittreksels voor mijn boekenlijst. Toch stuurde ik de bon in en voor ik het wist werd ik benoemd tot lid van de raadscommissie cultuur, oftewel de Culturele Raad.

Later volgden de monumentencommissie en de gemeenteraad van Wateringen. Eerst vier jaar in een coalitiefractie van drie, met wethouder Marjolein en fractievoorzitter John, daarna tot 2004 als eenmansfractie in de oppositie. De coalitie had toen zestien van de zeventien zetels.

Afgelopen donderdag stelde een van de CDA-collega’s voor dat wij een boek zouden schrijven over de gebeurtenissen en de anekdotes uit de oude gemeenteraden. Op zich is dat een leuk idee, maar het nadeel van het opschrijven van anekdotes is dat je nooit de sfeer in de raad goed op papier krijgt, laat staan de gezichtsuitdrukking van de Wateringse burgemeester die mij regelmatig hoofdschuddend aankeek met een blik die ergens lag tussen meewarig en afkeurend. Hij was dan ook vaak het slachtoffer, bijvoorbeeld toen ik nogal afwijzend reageerde op een van zijn opmerkingen met “Je lijkt mijn moeder wel” of toen ik bij de laatste raadsvergadering in 2003 voorstelde om snel nog twee straatnamen vast te stellen: Van Ooijenstraat en Van den Bosweg.

Na de vorming van de gemeente Westland kon ik al snel weer aan de slag als afdelingsvoorzitter van D66 Westland, steunraadslid van Progressief Westland, voorzitter van de straatnamencommissie, steunraadslid en de laatste vier jaar als raadslid van D66. In een bijdrage als deze horen behaalde resultaten en bedankjes. De behaalde resultaten laat ik achterwege. Het zou een lange lijst worden van benamingen, borden, banken, bomen, bushaltes en beleidsvoorstellen. Ik heb er wel aardigheid in om te zien dat het resultaat van mijn allereerste voorstel in 1986, en dat is inderdaad een bordje in Wateringen, er nog steeds hangt. Er is een leuke attentie beschikbaar voor degene die weet te achterhalen welk bordje dat is.

Dan de bedankjes. Daar kan ik ook kort in zijn, vanwege het ontbreken van een zogenoemd thuisfront of familie. Een aantal mensen wil ik wel bedanken, maar dat doe ik liever persoonlijk, vanavond of op een ander gepast moment.

Na vanavond staan er voor het eerst sinds begin 1986 geen reguliere vergaderingen meer in mijn agenda. Ik keek dus ineens aan tegen een zee van tijd die ik moest zien in te vullen. Er zou tijd zijn voor het huishouden, iets dat nu alleen kon in oneven schrikkeljaren, tijd voor het bijwerken van de postzegelverzameling en misschien zelfs tijd voor het ontmoeten van mijn allereerste partner. De mogelijkheden leken eindeloos.

Maar daar had ik toch even gerekend buiten de fractievoorzitter, die net als ik in 1998 en Tamara in 2010 alleen in de raad zit. Hij heeft een fantastisch nieuw team om zich heen, Bryan, Ilse, Piet en Jos, de fractie van de toekomst. Een heel nieuw team is natuurlijk leuk, maar die moeten ook de ‘kneepjes’ van het vak leren kennen. Onze griffie stelt elke keer weer een perfect inwerkprogramma op, maar een module ‘kneepjes’ zit daar niet in, daar heb je als partij je oudgedienden voor.

Nu moet u weten dat in een democratische fractie als de onze, de fractievoorzitter bepaalt wat er gebeurt en wie wat doet. Er wordt geen vraag gesteld, geen persbericht verstuurd, geen tekst uitgesproken zonder dat de fractievoorzitter deze heeft geredigeerd, gecorrigeerd, geaccordeerd. Zo ging het onder John, onder mijzelf, onder Tamara en ook Benjamin weet al na zes dagen precies hoe het werkt.

Dit alles betekent

dat ik terugkom als steunraadslid van D66 Westland. Om niet vanaf de zijlijn, maar midden in de praktijk te helpen met de opleiding van het nieuwe team. Je kunt Dennis wel uit de politiek halen, maar mij blijkbaar nog niet.

Ik rond af. Ondanks deze doorstart, blijf ik nog steeds een afscheidnemend raadslid en daar hoort een vaste bijdrage bij. Diegenen die er in maart 2002 en december 2003 bij waren, weten wat er komt. Een tekst, vrij naar Wim Sonneveld, speciaal voor en misschien ook wel namens vertrekkende raadsleden.

Doe het licht maar uit, doe het doek maar dicht Pak je spullen maar weer in, haal die grijns van je gezicht Ja, ik weet nu dat het vaak toch maar illusie is But there is no business like this business En of je figureert, serieus acteert Opgaat voor je nummer, of uit je nek… discussieert Je kunt er toch niet buiten en, al is het soms maar schijn, Ik zou nooit, nooit, nooit, nee nooit, nooit, iets anders willen zijn

Maxim van Ooijen oud-raadslid D66 Westland 3 april 2018