Poliflw

Helaas is het niet gelukt om van iedereen een inhoudelijke reactie op het Ecorys rapport te krijgen. Het college zweeg. Net als de VVD en de CU. HOOP en CDA vonden het domweg een prima rapport, alle vragen zijn volgens hun beantwoord. De PvdA zegt hier in Harlingen niets te kunnen doen en schuift het dossier door naar de staten. Wij betreuren dat de grootste partij in Harlingen zich niet uit wil spreken over wat zij ervan vinden. De REC voldoet vanaf dag 1 niet aan de vergunning. Daar kun je toch niet blijven zwijgen? GroenLInks ziet kansen in dit rapport en nee, wij beloven niet dat wij hier in Harlingen zomaar "dat ding" kunnen sluiten. Wel beloven wij dat wij niet opgeven, dat wij blijven zeggen wat wij ervan vinden, blijven zoeken naar mogelijkheden en blijven samenwerken met GrienLinks in de staten, GroenLinks in de verschillende aandeelhoudende gemeenten en GroenLinks in de 2de kamer. Wordt vervolgt!

Gemeente Harlingen - Raadsvergadering

Woensdag 3 juli 2019, 19:30:00. Welkom bij de raadsvergadering van de gemeente Harlingen.

Afgelopen week raadsvergadering hadden wij mystery burger John Bijl op bezoek. In zijn column beschrijft hij hoe het hier gaat. Dankjewel John! Hoopie ‘Compost heeft een heel sociaal aspect,’ zegt Stephanie Geurtz (GroenLinks). Ze dient in de gemeenteraad van Harlingen haar voorstel in voor buurtcompostbakken. In de hoofdstad zijn daar goede ervaringen mee. ‘In heel Amsterdam staan al 30 van die bakken,’ legt ze uit. Goed voor het milieu, maar ook voor de saamhorigheid. ’Het is een levendige activiteit geworden,’ zegt Geurtz. Ze stelt voor om een onderzoek te starten of het project ook in Harlingen zou kunnen werken. Levendig is ook de reactie op haar motie. ‘Wat u als raad een tijdje terug heeft gedaan, is het Afvalbeleidsplan vaststellen,’ begint wethouder Harry Boon. Na het voorstel van Geurtz mag hij het als eerste van commentaar voorzien en blijkbaar zit de wethouder niet op de motie te wachten. ‘In het plan is opgenomen dat we zullen overgaan tot het verstrekken van compostvaten aan adressen,’ vertelt Boon. ‘Het idee is om dat dit voorjaar te gaan doen.’ ‘We hebben het college de opdracht gegeven te onderzoeken of de gemeente 100 procent circulair kan worden,’ memoreert Hendrik Sijtsma (CDA) een eerdere motie. ‘Nog voordat het college met het antwoord daarop komt, dient u deze motie in. Ik vind dat vreemd,’ zegt Sijtsma bedompt. De CDA’er ziet ook wat praktische bezwaren. ‘Een composthoop moet aan nogal wat regels voldoen,’ weet hij. ‘De motie behelst een onderzoek,’ interrumpeert Wim Wildeboer (Wad'n partij). ‘De problemen die u noemt, komen daar dan vast ook naar voren?’ vraagt hij. Ze zouden deze in Amsterdam ook opgelost moeten hebben, denkt Wildeboer. ‘Ik ben ingegaan op het kopje ‘constaterende dat’ uit de motie,’ licht Sijtsma toe, hoewel de stemming van een motie alleen gaat over de opdracht aan het college – het zogeheten dictum van de motie. ‘Ik sluit me aan bij het CDA,’ zegt Gerrit-Jan de Vries (VVD) kortaf. ‘Ik verbaas me over GroenLinks,’ zegt De Vries nog. ‘We hebben nu twee moties van jullie gehad over het milieu en dat soort dingen — en toen we bij de begroting investeerden in groen en al die dingen meer, stemde u tegen.’ Geurtz blijft roerloos. Inmiddels leidt het voorstel tot een politieke variant van het schoolpleinspelletje hoopie, waarbij dit keer Geurtz’ voorstel onderop komt te liggen en de rest zich er luidruchtig bovenop stort. ’Ik beschouw de motie als heel enthousiast,’ vindt Tjepke van der Pol (D66) — waarmee hij een nieuw synoniem voor ‘sympathiek’ gevonden lijkt te hebben. Hij zal de motie dan ook niet steunen. ‘De wethouder heeft keurig verwoord in welk deel van het proces zij zitten,’ vindt Van der Pol. Maar Geurtz heeft geen zin om te wachten op het onderzoek. ‘Afwachten is niet zo mijn ding,’ zegt ze. ‘Ik had eigenlijk verwacht dat u de motie zou intrekken,’ reageert Johan Erents (HOOP) streng. ‘De wethouder was toch vrij duidelijk in zijn toezegging met compostbakken te komen.’ Wildeboer deelt die analyse. ‘Als je het plan van de wethouder en de motie combineert, dan zijn we er toch uit?’ Uiteindelijk is het burgemeester Roel Sluiter die voorstelt de motie aan te houden. Na de knopen geteld te hebben, is ook Geurtz het daarmee eens. Na afloop van de vergadering blijft alleen het gedachte-experiment liggen wat er was gebeurd wanneer Geurts met een informeel mailtje het idee bij de wethouder had gedropt. Wellicht had Boon het idee graag meegenomen. Hoe dan ook is een verwijt dat Geurtz haar voorstel welbewust politiek heeft willen maken, al snel flauw. Politici hebben soms meer succes nodig dan een ik-neem-het-mee van de wethouder. En als ze vanuit dat begrip nou ook elkaar dat meer zouden gunnen, hoeft niemand in Harlingen nog op z’n compostbak te wachten.

Een van de momenten van "op het puntje van de stoel" zitten.

Groen in de raad – Op het puntje van de stoel

HARLINGEN - Een paar maanden geleden zei collega raadslid Gerrit Jan de Vries (VVD) tegen mij: “Stephanie, je zit altijd zo op het puntje van je stoel – ga eens wat relaxen”.

Groen in de raad – Op het puntje van de stoel Een paar maanden geleden zei collega raadslid Gerrit Jan de Vries (VVD) tegen mij: “Stephanie, je zit altijd zo op het puntje van je stoel – ga eens wat relaxen”. Deze zin komt sindsdien regelmatig in mij op. Telkens als ik op het puntje van mijn stoel zit. En nee – ik zit daar niet altijd. Maar wel vaak. Zoals bijvoorbeeld gisteren tijdens de raadsvergadering, op het moment dat de PvdA het over het bouwproject “Freyhof” heeft. Aan het word is Bartele Boersma (PvdA), die vol jeugdig enthousiasme spreekt over de duurzaamheid van het project. Hoe gaaf het is dat er aardgasvrij en met houtelementen wordt gebouwd hier in Harlingen. Ik zou wel op willen springen, maar wacht geduldig op mijn beurt. Eindelijk mag ik mijn verbazing uiten over het feit dat de PvdA dus blijkbaar nieuwe wetgeving – namelijk gasvrij bouwen – als innovatief ziet. En als je het woord “duurzaam” drie keer noemt in een plan IS het blijkbaar een duurzaam project. Een beetje naïef en een beetje “doe maar normaal dan doe je al gek genoeg”, deze houding. Volgens mij missen we een kans, als wij dit plan zo doorzwaaien naar uitvoering. Ik mis beleid op circulaire materialen en innovatie. Terwijl juist daar in het coalitiestuk veel over geschreven is. De ambities waren er en ik vraag mij af hoe het kan dat die zich binnen een half jaar al laten verdunnen tot een soort middelmatigheid. Daarmee zet je Harlingen echt niet op de kaart als vooruitstrevende stad. Als beleidsmakers zou je wel degelijk zuinig op je laatste stukjes bouwgrond moeten zijn. En als je hebt afgesproken dat je innovatie belangrijk vindt, kun je niet, zoals wethouder Kuiken gisteren deed, duurzaamheid afwimpelen, omdat het duurder zou zijn dan gewoon bouwen. Ook hier maakt de PvdA duidelijk dat men nog niet zo goed op de hoogte is van de werking van ‘circulair’. De initiatiefgroep Tiny Houses weet dat wél. Die staat te trappelen om aan de slag te gaan met circulaire materialen, eigen energiewinning en andere innovaties. Er zijn ontwerpen, de financiering is rond. De vraag is alleen nog: “Waar?” Even leek het alsof de gemeente Harlingen er daadkrachtig werk van zou maken en dat ook hier in Harlingen een project met Tiny Houses gerealiseerd zou worden. Ik geloof daar nog steeds in. Immers, waar een wil is, is een weg. En de positieve grondhouding van het college zou bergen kunnen verzetten. Ik vraag mij wel af of het college weet wat voor goud zij in handen hebben met dit burgerinitiatief? Trouwens, het één sluit het ander volgens mij niet uit. Het project “Freyhof” heeft potentie. Zeker, over smaak valt te twisten. Of je het nou mooi of niet zo mooi vind, met enkele aanvullingen op duurzaam zou GroenLinks akkoord kunnen gaan met dit plan. Tegelijkertijd zouden we andere, frisse woonvormen willen zien hier in Harlingen. Gelukkig is Hein daar ook in geïnteresseerd. Dus de kans ligt er… voor het oprapen. Er zijn andere momenten van op het puntje van de stoel zitten… Tot volgende week! Stephanie GroenLinks Harlingen

Mooi verwoord!

PAL GroenLinks

Het is tijd voor beleid dat uitgaat van vertrouwen in mensen. Er is veel ophef over de ideeën van de VVD om de bijstandsuitkering te verlagen waarbij de korting kan worden terugverdiend door maatschappelijke inzet. Een idee dat voorbij lijkt te gaan aan de strenge Participatiewet die al jaren regelt dat je verplicht een tegenprestatie moet leveren voor je uitkering. Een idee waarin de gedachten verankerd liggen dat uitkeringsgerechtigden niet willen werken en dat hun situatie een keuze is. Uit de gesprekken gevoerd in onze gemeente blijkt dat de meeste mensen zich al inzetten. Van nut willen zijn en wederkerigheid blijken in de mens te zijn verankerd. Ook nu de economie weer wat aantrekt, blijft er een groep die niet kan aansluiten op de betaalde arbeidsmarkt. Hun werk is door de bezuinigingen verworden tot vrijwilligerswerk, hun leeftijd is ongunstig of ze hebben inmiddels een te grote achterstand of een moeilijkheidsgraad in het levensproces die maakt dat een betaalde baan onbereikbaar is. De VVD heeft het er altijd over dat iedereen ‘zijn eigen broek moet ophouden’. Ondertussen is ons huidige systeem zodanig opgebouwd dat de overheid de mensen met het meeste geld de broek helpt op te houden. Aan hen worden zelfs extra broeken uitgedeeld. Denk aan de afschaffing van de dividendbelasting of aan het gegeven dat de hogere inkomens er met het nieuwe belastingstelsel een stuk meer bij krijgen dan de minstbedeelden. Rondkomen is voor veel mensen in onze samenleving door een scala aan maatregelen bijna onmogelijk geworden. Aan hun broeken wordt continu getrokken, met veel problemen in de samenleving en grote onvrede tot gevolg. Een systeem waardoor mensen het gevoel krijgen dat ze niet goed genoeg zijn en dat ze verantwoordelijk stelt voor de eigen situatie, is een zeer denigrerende, demotiverende en achterhaalde manier van denken die bovendien averechts werkt. Het is tijd voor beleid dat uitgaat van vertrouwen in mensen en dat hen daadwerkelijk ondersteunt en perspectief biedt. Beloon ze met een ruimhartige vrijwilligersvergoeding voor hun inzet bovenop de schamele uitkering. Hoe meer inzet, hoe meer beloning. Deze inkomsten worden niet in mindering gebracht op andere regelingen en maakt dat deze doelgroep net dat beetje extra ‘verdient’. Dat maakt krachten los, die de hele maatschappij ten goede komen! De VVD trekt in ons land de broek aan, ik zou er heel hard aan willen trekken om vervolgens samen in een rok tevoorschijn te komen. Petra Vlutters, raadslid PAL GroenLinks

Groen in de raad 8 – commitment Commitment aangaan met iets of iemand. Een toezegging, een belofte doen. Een verplichting, een verbinding aangaan en je daarvoor inzetten. Soms is dat nog niet zo makkelijk, commitment geven aan iets of iemand. Immers: je zegt daarmee dat je je zult inzetten voor hetgeen waarmee je de verbinding aan bent gegaan – loyaal en misschien zelfs onvoorwaardelijk. Dat is nogal wat. Ondanks dat ik snel enthousiast raak, het positieve van veel ideeën kan zien, denk ik vaak aan wat Goethe zei: “Succes heeft vier letters: doen!”. Daarom ben ik altijd zorgvuldig met het geven van mijn commitment. De PvdA, de VVD en het CDA zijn net een verbinding aangegaan. Overzichtelijk, voor de duur van vier jaar. Ze hebben een coalitieakkoord gesmeed en in het openbaar hun commitment uitgesproken. Ongetwijfeld hebben ze zich hard gemaakt voor hun eigen punten, hier en daar water bij de wijn gedaan en soms een puntje weggegeven of geruild. Zelfs input van andere partijen was welkom en uiteindelijk hebben ze er hun handtekening onder gezet, elkaar een hand gegeven en geproost op de komende tijd. Ik stel mij zo voor dat het een feestelijk gevoel geweest is, dat moment. De komende tijd is nu. Donderdag wordt het akkoord in een openbare raadsvergadering gepresenteerd. Iedereen kan er dan nog wat van vinden, proberen een kleine wijziging erin te krijgen, ertegen of ervoor te zijn. Het is een ambitieus programma, een gezamenlijke visie, een plan, met hier en daar al een concrete invulling. “Bouwen aan een betere toekomst” is zoals de fracties in hun voorwoord zeggen “…niet in beton gegoten … in samenwerking en dialoog met de oppositie, het ambtelijke apparaat, het maatschappelijke middenveld en natuurlijk onze burgers is er ruimte om met elkaar te komen tot de best mogelijke resultaten”. Feit is, dat iedere persoon binnen de tientallige coalitie af en toe zijn of haar eigen normen en waarden af zal moeten wegen tegen het gegeven commitment. En dan zit je in een dilemma. Een bekend politiek dilemma. Blijf je de coalitie trouw en kies je persoonlijk gedoogbeleid of heb je het lef om af te wijken van je gegeven commitment? En hoe voelt dat dan? Feit is ook, dat ik benieuwd ben naar de ruimte en de kansen die het akkoord biedt. En dat ik van plan ben om die te benutten. Het akkoord is ambitieus op het gebied van duurzaamheid. In het gesprek met Hein Kuiken, over de definitieve input van GroenLinks op het akkoord, gaf hij duidelijk aan dat het tijd voor verandering is op het gebied van groen, circulair en duurzaam. Er is geld gereserveerd voor het creëren van bijenlinten en voor het verhogen van de biodiversiteit. Hoe de gemeente dit aan wil pakken is nog niet duidelijk. Daar ligt dus een kans voor GroenLinks. Zullen wij afspreken dat wij hier een goed plan voor maken? Door bijvoorbeeld een ecoloog erbij te betrekken, die meekijkt of wij zinvol te werk gaan en niet zomaar de boel een beetje opfleuren. Zullen wij afspreken dat onder het zorgen voor het milieu ook valt, dat door zoutwinning geen schade mag ontstaan aan de Waddenzee? Of dat het functioneren van de REC niet alleen goed gemonitord wordt maar dat er ook de ambitie moet zijn om deze overbodig te maken door voor 100% op duurzaam en circulair in te zetten? Zullen wij afspreken dat een Fairtradegemeente niet alleen het etiket draagt maar in alles ook fair handelt met lokale en nationale ondernemers? Bewust inkoopt als het gaat om catering of paperclips? En dat wij ons ook uitspreken over landelijke kwesties, zoals het uitzetten van mensen naar Afghanistan? Een handvol zaken die op de agenda moeten, tussen de letters van het geschreven akkoord. Omdat ik mijn commitment heb gegeven. Aan mijn fractie en de achterban, aan de idealen en ideeën van GroenLinks. Tot volgende week, Groene groet Stephanie Geurtz GroenLinks Harlingen

Groen in de raad – 7 - vrienden Één van de woorden die blijven gonzen in mijn hoofd, is zo n woord dat alleen met minachting uitgesproken wordt, waar wenkbrauwen van optrekken en wantrouwen van af druipt. Vriendjespolitiek. Tegelijkertijd hoor ik de afgelopen maanden regelmatig dat je elkaar iets moet gunnen in de politiek. Een punt hier, een zinnetje daar. Dat je na een fel debat een biertje samen moet kunnen drinken en erom kan lachen of over je laatste vakantie vertelt. Dat je vriendschappelijk met elkaar omgaat. Dat je vrienden moet maken. En waar begint het dan, die “vriendjespolitiek”? Omdat ik collegaraadslid x mag, gun ik hem een punt en teken een motie waar ik misschien niet 100% achter sta, maar collega y, waar ik geen klik mee heb, komt met een best goede motie niet langs mijn kritische blik. Of begint het in de kroeg, met joviale biertjes en een schouderklopje en een blik van verstandhouding, een aantekening op een bierviltje? Afgelopen week gebeurde er best veel. Dinsdagavond had ik een gesprek met de VVD en PvdA. Over GroenLinkse input op het coalitieprogramma. De beoogde coalitiepartijen hadden iedereen uitgenodigd om input te geven, punten naar voren te brengen die als belangrijk ervaren worden. Mooi om te zien hoe er gepoogd wordt gehoor te geven aan de veranderingen die op politiek bestuurlijk niveau gaande zijn. En ook een beetje grappig om te zien hoe voorzichtig wij ermee omgaan. Het gesprek voelde goed. Vriendschappelijk, open, inhoudelijk. Er kwam van alles langs, de manier van uitnodigen, de reacties die deze opriep, het wegblijven van andere partijen, de stand van zaken bij de coalitievorming. Ik vond het lastig om zomaar “ins Blaue hinein” een aantal GroenLinks punten als input te geven zonder te weten wat ermee gebeurt. Hoe gaan wij dit terug zien? Wat wordt ermee gedaan? En is het duidelijk herkenbaar een aanvulling van GroenLinks of gaat het op in het grote akkoord? Al daar aan tafel hebben wij goede afspraken erover kunnen maken. En toen Hein mij een paar dagen later belde om deze te bevestigen kon ik enthousiast de tekst van GroenLinks opsturen. Twee punten die bij elk coalitieakkoord passen, die draagvlak hebben en toch een uniek GroenLinks punt zijn hebben wij aangedragen. Ten eerste dat er een omdenken op economisch- en milieubeleid plaats moet vinden. Dat de gemeente Harlingen zich uitspreekt voor een circulaire duurzame economie. Dat wij ons uitsluitend nog richten op positieve, schone, groene, duurzame bedrijven bij nieuwe huisvestiging, dat er een duidelijke visie en een helder plan voor moet komen. Dat de 6ha grond van het Spaansen-terrein 100% duurzaam en circulair ontwikkeld moet worden. En ten tweede dat er een wethouder van geluk wordt benoemd. Of alle drie de wethouders geluk in hun portefeuille opnemen. Dat mag het college nog zelf invullen. Een wethouder die bij elke uitgave kan motiveren wat deze toevoegt aan het gelukkig zijn van de mensen in de gemeente. Een van de geluks-projecten is het vertellen van een verhaal op een “happy-spot”. Iedereen heeft wel zo n plek in de stad of er net buiten. Een plek van geluk. Deze verhalen te vertellen, te laten zien, daar ter plaatse, het geluk te delen met anderen zal iedereen in Harlingen een stukje gelukkiger maken. Veelal gaat geluk juist daarover, het delen ervan. En vriendschappen. Die maken ook gelukkig. De ene vriendschap is de andere niet. Elke verbinding is immers uniek. Mensen die elkaar ontmoeten en raakvlak hebben. Gemeenschappelijke idealen, dromen, gevoelens. Maar ook, zoals de Franse schrijver Bernard Halda het verwoordde: ‘’Les admirations ne sont vraies comme les amitiés que lorsqu'elles laissent libres les opinions’’. (Bewondering is alleen echt, evenals vriendschap, wanneer zij de meningen vrij laat) Tot volgende week, Stephanie Geurtz GroenLinks Harlingen

normaal in een notendop..... #VVD

GroenLinks

We hebben een spotje gemaakt voor de VVD. Heel. Normaal. 😉

Column 5 “Groen in de raad” - lente! Donderdag, 8.15 uur. Het voelt een beetje alsof wij op schoolreis gaan. Een vrolijk gezelschap van raadsleden, de burgermeester en de griffie. Wij stappen uitgelaten de bus in voor een 2-daagse kennismaking in Katlijk. Met mijn hervulbare koffie-to-go beker in de hand ga ik zitten en kijk nieuwsgierig om mij heen. Wie zijn die mensen met wie ik nu 2 dagen op reis ga? Wat is hun beweegreden om zich in te zetten voor het grotere geheel? Waar halen zij hun drive vandaan, wat brengt hun in beweging? Ik mijmer een beetje terwijl het landschap langstrekt. 17 raadsleden, 17 personen, 17 mensen. Wij mogen invulling gaan geven aan de komende raadsperiode. Voor mij staan deze 2 dagen in het teken van elkaar ontdekken, vinden en ontmoeten. Na de korte rit door het Friese landschap stopt de bus op de locatie. Midden in het groen staat een mooie boerderij die omgetoverd is tot evenementenlocatie. Op het luifel staat: “werken, koken, trouwen” Ik schiet in de lach. Dat is vast geen toeval… want dat is precies de bedoeling van deze 2 dagen – het aangaan van een relatie, het commitment geven aan elkaar. Na wat kennismakingsactiviteiten en de introductie schuift Jaques Wallage aan. Hij geeft een lezing over de veranderende maatschappij. Inspirerend en stof om over na te denken. Gaan wij als raad vasthouden aan het verouderde verticale , van boven af, systeem of gaat het ons lukken om aan te sluiten bij de ommezwaai die in de maatschappij al lang plaats heeft gevonden? Werken wij vanuit vertrouwen of vanuit behoefte aan controle? Met zijn bijdrage bevestigt Jaques het GroenLinkse gevoel. Immers, dit is precies waar wij ons voor inzetten. Niet langer meer optreden als “de overheid”, maar vertrouwen op de mensen, hun ideeën serieus nemen en faciliteren, geloven in dat iedereen iets kan en wil! Dat iedereen een bijdrage kan leveren aan het NU en aan de toekomst. Mooi om te zien dat er na afloop volop over gesproken wordt. En los van de partijkleuren persoonlijke meningen uitgewisseld worden. Sommigen vinden het best onzin, en ook gevaarlijk, om burgers zoveel rechten en medezeggenschap te geven. Ik bespeur hier vooral de angst om los te laten. Om afstand te nemen van het oude systeem waarin veel dingen als vanzelfsprekend werden gezien. Wij sluiten de werkdag af met een kookworkshop. Wij snijden, kruiden, hakken, praten, drinken een glas wijn en bespreken van alles en nog wat. De sfeer is ontspannen, vriendelijk en persoonlijk. Sommige gesprekken ontroeren mij, zorgen ervoor dat ik met een zachte blik naar een stoere houding kan kijken. De volgende ochtend terug op de werk-kook-trouw locatie is duidelijk te voelen dat er vandaag iets verandert. Vandaag zal Hein Kuiken bekend maken met wie de PvdA de komende 4 jaar het college wil vormen. Dit was tot nu een gemeden onderwerp. Maar nu hangt het in de lucht. Ik denk terug aan het gesprek met de PvdA. Het open en constructieve gesprek met de informateur heeft een goede basis gelegd voor een samenwerking. Harlingen heeft links gekozen. Een mooie kans voor het nieuwe college om gehoor te geven aan de wereldwijde beweging naar groen en links. Om 13 uur kijkt iedereen naar zijn Ipad. De mail is binnen. PvdA, CDA en VVD. Daar gaat Hein voor. Het huwelijksbootje is van wal. Mijn teleurstelling maakt plaats voor aanstormende ideeën. De verandering die in de maatschappij is ingezet is niet meer te stuiten. C2C, circulaire duurzame bedrijven, energieneutraal bouwen, niemand meer tussen wal en schip laten vallen, de wethouder van geluk, de eetbare stad… Het is lente! Het Groen is niet over het hoofd te zien. Tot volgende week! Groene groet Stephanie Geurtz