Poliflw

Mijn jongste zoon heeft ook voor het eerst gestemd, En direct maar dubbel. Blij dat ook de jonge generatie het voorrecht van de democratie ziet.

Verkiezingen. Woensdag naar de stembus. Wie gaan de komende jaren de dienst uitmaken in het provinciehuis? Wij mochten Wiebo de Vries in Donkerbroek onze eigen lijsttrekker ontvangen. Een thuiswedstrijd dus want hij woont er ook. Hij had een goed verhaal met een gedegen onderbouwing. Het ging over kleine windmolens, over veenweidegebieden, over woningbouw in de dorpen, over onderwijs in kleine kernen. Over..... Maar zei iemand uit de zaal, dat wil de FNP en het CDA toch ook? Ja dat willen ze, sterker nog ze hebben de afgelopen vier jaren de kans gehad om het te doen, maar ze hielden verschillende ontwikkelingen (bijvoorbeeld de “Groninger Molen” ) gewoon tegen. Een Fries zegt dan.... juist Stem op een partij die doet wat ze zegt.

Photos from Christenunie DeStellingwerven's post

Terug van weggeweest? Ja, eigenlijk zou ik me na 17 jaar raadslid een beetje terugtrekken uit de ChristenUnie. Niet omdat er handgemeen was geweest, integendeel de relatie onderling was heel goed. Maar er zijn zoveel andere zaken die van belang zijn in het leven. Maar nu werd ik voorgedragen en verkozen als nieuwe voorzitter. Tja... Maar een paar vergaderingen per jaar zei men. Als ChristenUnie man met hart en ziel kon ik geen nee zeggen. Maar twee vergaderingen? Ik hoop dat we er samen een b(l)oeiende afdeling van kunnen smeden die de mensen echt weer laat genieten van politiek betrokken zijn.

Adoptie. Weer veel in het nieuws de laatste tijd, en als adoptie-ouders zijn we ervaringsdeskundigen. Maar het wordt pas politiek als er hardop in de pers gesuggereerd wordt dat "ook legale adopties verboden moeten worden". (Pien Bos Antropologe in Trouw) Inderdaad, veel wat er gezegd wordt is waar. Er zijn misstanden in de adoptieprocedures, wij liepen er 30 jaar geleden al tegen aan. Maar je hoeft je er niet voor te lenen. Er zijn fouten gemaakt door Nederlandse adoptieorganisaties en ambtenaren. Maar er zijn veel meer ambtenaren en organisaties die hun werk naar eer en geweten nauwgezet deden en doen. Natuurlijk zijn er statistisch meer problemen met kinderen die een adoptie achtergrond hebben. Mag het, als je al zoveel hebt meegemaakt in je 1e levensjaren? Maar verreweg de meeste kinderen werden en worden hier, met of zonder extra begeleiding gewoon gelukkig. Zij het dat ze door deze uitsluitend negatieve publicaties stevig gestigmatiseerd worden. Maar het gaat dieper... Veel van de kinderen hadden het niet overleefd, ze waren en zijn gestorven omdat ze te vondeling gelegd waren. Ze waren en zijn door ondervoeding omgekomen, omdat er domweg geen eten voor hen was. Ze waren en zijn in de prostitutie of in de kinderfabrieken gaan werken wegens gebrek aan enig perspectief. Natuurlijk heeft Pien gelijk dat kinderen beter uit zijn met biologische ouders en voldoende hulp ter plekke. Dat is een open deur, maar niet het punt waar het om gaat. In de bittere werkelijkheid van de verschillende adoptielanden zijn kinderen die genoemde lot staat te wachten, beter uit met adoptie via zorgvuldige procedures naar landen waar ze niet van honger hoeven om te komen, naar ouders die de middelen hebben om hen een liefdevolle gezonde opvoeding te geven. Ja, politiek: uitwassen en corruptie bestrijden. Maar niet met het badwater het kind weggooien. Niet op adoptie kinderen neerkijken alsof er altijd een luchtje aan zit. Het zijn vaak helden, die zich voornemen om zich in te zetten voor verbetering van de leefomstandigheden in hun land van herkomst. (Zij wel!) Ik weet het zeker, we hebben met onze vier adoptiekinderen alles meegemaakt. We zijn nu de kinderen groter zijn naar de landen van herkomst geweest, we hebben samen met hen de kloosters en tehuizen bezocht, gezien hoe daar mensen met onbaatzuchtige liefde kinderen redden van goot en dood. Ook dat is adoptie. Nu na 30 jaar zien wij ons als gezin en velen met ons hiermee rijk gezegend.

Photos from Christenunie DeStellingwerven's post

Ingetogen. We leven in een tijd waarin de aandacht voor "Me Too" volop aanwezig is. Wat met Harvey Weinstein begon, zorgt voor een stevige storm. Een storm die zuiverend werkt en duidelijk maakt dat niet alles kan. Zo zag ik wie mijn jeugdheld Bill Cosby werkelijk was. Ook in Nederland is er volop discussie. Protocollen op scholen met open deuren, en (hoe erg kan het zijn) rolmodellen in de Kerk die zich vergrijpen. Ze gaan diep door het stof. We zijn blij met deze ontwikkeling, want als je de kwalijke gevolgen van incest en grensoverschrijdend sexueel gedrag ziet. Van zelfmoord, psychische problemen tot levenslang het vertrouwen kwijt zijn, moet alles in het werk gezet worden om dit te voorkomen. Hef bijvoorbeeld het celibaat op, het mist bijbelse onderbouwing en het geeft de Satan een ingang in je lustgevoel. Bedek het niet te gemakkelijk met de mantel der liefde, en geef het aan. Er is echter ook een andere kant die genoemd moet worden. We zien overal de "oktober feesten" trendy worden. Je weet hoe de meisjes/vrouwen er geacht worden bij te lopen. We leven in een tijd dat bij daten vooral de foto's van belang zijn. Dat vele jongeren zich vooral sexy op het internet begeven. Met alle gevolgen (tot wraakporno) van dien. Een tijd dat sommige bekende Nederlanders er prat op gaan met hoeveel vrouwen ze naar bed zijn geweest. En die oude feministische vrouwengroep die nog protesteerde dat blote vrouwen smeerolie moesten aanprijzen. Ze zijn niet meer, de moderne vrouw etaleert zich weer. Nee, je hoort me niet zeggen dat vrouwen zelf aanleiding geven. Integendeel, je hoort ten allen tijde de andere betamelijk te behandelen. Ook niet dat ze met hoofddoek of niqaab door het leven moeten. Integendeel ik kan geweldig genieten van een mooie vrouw. Net als je andere wonderen van de natuur mooi vind. Toch gaat het dieper. Laten we terug gaan naar de bijbelse regels van Paulus. Een vrouw hoort zich ingetogen, eerbaar en waardig te kleden. Sober zonder opzichtig te zijn. Laten we terug gaan naar de vele plaatsen in de Bijbel waar ons duidelijk gemaakt word dat liefde, trouw en sexualiteit niet los verkrijgbaar zijn, maar een drievoudig snoer vormen voor duurzame relaties. Nieuwe preutsheid? Nee, bijbelse waarheid.

Vluchtelingen. Een beladen onderwerp. We zijn bang dat ze onze welvaart en religie afnemen. Daarom houden zoveel mogelijk de boot af. We maken angstvallig onderscheid tussen echte vluchtelingen en zoals we dat noemen "gelukzoekers" En langzamerhand dempen we ons geweten. Erdogan, vrije pers? Vrijheid van meningsuiting? Sst, we zijn hem nodig. Met vele voorbeelden aan te vullen, welkom, maar niet in mijn achtertuin. En als we het dan niet kunnen voorkomen maken we ze geestelijk stuk door gedwongen nietsdoen, door ... En juist door deze arrogante houding kweken we verbittering die zich vroeg of laat tegen ons zal keren. Want heus, het gezin van de gemiddelde vluchteling groeit sneller dan uw familie. Wat nu? Is het erg als straatarme mensen hulp zoeken bij de rijken? Wie zegt dat je voor familie niet het geluk mag zoeken? Ligt er ook schuld bij ons in een geschiedenis van uitbuiting? Hebben we alles voor onszelf gekregen? Daarom de harten open. Leer de taal, ga aan studie en werk. En weet je zo welkom. Er is plek, er is werk. We kunnen nog veel van elkaar leren. Geluk, als voldoende eten, drinken,onderwijs, vrijheid het is hier te vinden. Een wet die waarden geeft en beschermt. Als je het land echter te min vind om haar echt te leren kennen, als je de boel verstierd door verminkingen, lanterfanteren, diefstal op ophitsing. Korte metten, wegwezen. Je zult het geluk in elk geval hier nooit vinden.

Gisteravond werden tijdens de raadsvergadering de commissieleden beëdigd. Ook jaap Meijer ruimtelijke ordening en Willem Schaaij, samenleving, waren er bij. Het werk voor de komende raadsperiode is nu ook voor hen echt begonnen. We zijn er nieuwsgierig wat het gaat brengen.

Vlinders kwakkelen. Nee, niet over verliefdheden die niet willen doorzetten. Maar de Vlinderstand in ons land gaat hard achteruit. "De helft van de 47 soorten die de Vlinderstichting in kaart heeft gebracht" "het aantal is sinds 1992 met 40% gedaald. Alarmerende berichten over deze prachtige en o zo noodzakelijke insecten. Wanneer houden we op ons zelf in de voet te schieten. Als we gaan beseffen dat niet de natuur afhankelijk is van ons, maar wij afhankelijk zijn van de natuur, komt mogelijk de klemtoon in ons leven anders te liggen. Natuurlijk moeten politiek en landbouw wakker geschud worden. Je kunt zelf kleine stapjes in de goede richting doen. Gefaseerd maaien, zodat er steeds bloemen tot ontwikkeling komen. Gras even laten liggen, zodat insecten een goed heenkomen kunnen vinden. Groen is gemakkelijk, maar bloemen geven kleur en Fleur. Dit en veel meer tips vind je bij de Vlinderstichting. Maak van je gazon geen biljardlaken, de tijd van bleekveldjes is voorbij. Kaart deze problemen aan bij de politiek.

Adieu. Maak dit uw dagelijks refrein: Ga met God en hij zal met je zijn. Met deze woorden mocht ik afscheid nemen van 17 dankbare jaren dienst als raadslid. Namens de ChristenUnie heb ik een Bijbel in het Stellingwerfs aangeboden voor de leeskamer. Een kamer waar raadsleden stukken lezen en zich voorbereiden op vergaderingen. Ik laat de gemeentepolitiek ook echt achter me en ga de nieuwe fractie niet voor de voeten lopen met meningen. Dat geeft mij rust en hen ruimte. Van het toneel? Nee, ik hoop de ChristenUnie op een andere wijze te dienen. En wat Facebook betreft zult u van mij bij leven en welzijn van tijd tot tijd een column aantreffen die verdiepend is. Als een soort G.B.J. Hiltermann, maar dan anders.

Vandaag las ik in het Nederlands dagblad het onderstaande commentaar. Vooral met het slot kunnen we instemmen en als eenmansfractie willen we graag ons steentje bijdragen in Ooststellingwerf. Iedere zetel doet ertoe Sjirk Kuijper Van de 37 raadszetels in Hilversumwaren er 32 voor De Grote Drie. De PvdA-fractie telde twaalf leden, CDA en VVD elk tien. De kruimels waren voor wat destijds splinterpartijtjes heetten. D66 was de grootste onder deze kleinen, met liefst twee zetels. De SP had er één, en dan waren er ook nog ‘klein links’ (PSP/CPN/PPR) en ‘klein rechts’ (GPV/SGP/RPF), met elk een zetel. Een willekeurige gemeente, dertig jaar geleden. Toen de mentaliteit van het CDA nog werd gevat in het citaat ‘We rule this country’, en de PvdA sier maakte met haar ‘wethouderssocialisme’. Lijsten met één zetel werden meewarig bejegend als getuigenispartij. Macht hadden ze niet, ze konden hooguit door deskundigheid wat invloed uitoefenen. De eerste eenpitter van GPV/SGP/RPF in Hilversum, een accountant in ruste, werd bij zijn ­afscheid door de burgemeester geprezen omdat hij twaalf jaar ‘het financiële geweten’ van de raad was. ‘De tijd van grote partijen is voorbij’,heeft PvdA-leider Lodewijk Asscher nu al een paar keer verzucht. In Hilversum, waar zijn partijgenoot Pieter Broertjes burgemeester is, zullen ze dat beamen. De PvdA haalde er vorige week 1953 stemmen. Bij de huidig opkomst nog net genoeg voor twee zetels, maar vroeger was dat de kruimelscore van ‘klein links’ of ‘klein rechts’. Als ze verstandig zijn, weten alle grote partijen van weleer dat hun vroeg of laat eenzelfde lot beschoren is. Het CDA heeft al een paar keer heel diep gezeten. D66 werd in 2006 onder leiding van Alexander Pechtold teruggeworpen op drie Kamerzetels. En elke redelijke VVD’er weet dat hun zege cold turkey voorbij kan zijn als het Rutte-effect is uitgewerkt. Des te verbazender is het, dat lokale verkiezingen door landelijke leiders toch vooral geduid worden vanuit de vraag: in hoeveel gemeenten werden of bleven wij de grootste. Nog nooit is ‘groot’ in de politiek zo betrekkelijk geweest. Niemand noemt die solitaire Amsterdamse zetel van Bij1 of ChristenUnie nu nog een ‘splinter’. Nergens wordt die ene Rotterdamse PVV’er of die enkele Haagse Islam-democraat afgeserveerd als ‘getuigenispartij’. Dat is vooruitgang: in een deugdelijke democratie is elke volksvertegenwoordiger evenveel waard, ongeacht de omvang van z’n fractie. Vooral in de voormalige machtspartijen wordt nog wel gekreund over ‘versplintering’ van de gemeenteraden, en over problemen die dat zou opleveren bij collegevorming. Maar de meest gezonde manier om een stad te besturen, is vanouds een afspiegelingscollege, waarin juist de breedte van het lokale politieke landschap zichtbaar wordt. Aan dergelijke colleges kunnen ook kleinere fracties steun verlenen, mits ze zich niet tot zelfgetuiging terugtrekken in een hoekje. ND, 26 maart 2018