Poliflw

Door Joël Voordewind op 29 januari 2020 om 14:00

Hoop op begin van nieuwe onderhandelingen in Midden-Oosten

Goed dat er na decennia van impasse en wederzijds lijden, een nieuw plan ligt om tot een veilig Israël met erkende grenzen te komen en een levensvatbare Palestijnse staat. Beide partijen zullen het via onderhandelingen eens moeten worden over afspraken om samen te leven. Alleen via dialoog kan er duurzame vrede ontstaan en we hopen dat dit plan hieraan bijdraagt. Aanslagen en tegenaanvallen hebben tot nu toe alleen geleid tot slachtoffers en haat.

De ChristenUnie vindt dat dit plan de moeite waard is om serieus genomen te worden door beide partijen. Onze hoop is dat dit het begin is van nieuwe onderhandelingen en een herstart van het gestokte vredesproces. Het plan biedt een Palestijnse staat economische kansen. Tegelijk erkent het de religieuze waarde die de drie wereldreligies zien in Israël en hun heilige plaatsen zoals de speciale status van Jeruzalem en de Tempelberg. Het plan doet recht aan 3.000 jaar joodse geschiedenis in het land en erkent het recht van het Palestijnse volk op een eigen staat.

We hopen en bidden voor de vrede van Jeruzalem. We blijven ons sterk maken voor verzoeningsprojecten die bijdrage aan vrede tussen de volken in deze regio.

Het jaar begon met een wonderbaarlijke verruiming van het Kinderpardon. Deze bittere pil van het Regeerakkoord rolde begin van dit jaar zomaar van tafel. Een paar honderd kinderen en hun ouders, die hier al jaren zijn en hun plek hebben gevonden, kregen het prachtige bericht dat ze mochten blijven.

Ik herinner me nog goed hoe Joël Voordewind en ik op de late avond dat dit besluit viel op het Plein in Den Haag afscheid namen. ‘Het gaat gewoon lukken!’, zeiden we tegen elkaar. Zo mooi voor al die kinderen die we eerder persoonlijk hadden bezocht en tegen wie we hadden moeten zeggen dat het bij de onderhandelingen over het Regeerakkoord niet was gelukt. En nu ging deze deur opeens zomaar open.

In 2019 ging ook het Kindgebonden Budget omhoog, kwam er extra geld voor onderwijs, konden we de strijd tegen gedwongen prostitutie intensiveren, is er veel extra geld vrijgemaakt voor kringlooplandbouw en natuurherstel, ging de zorgtoeslag voor mensen met een krappe beurs omhoog, zetten duizenden jongeren zich via Maatschappelijke Diensttijd in voor hun naasten, ging Jos Douma als de Nederlandse ambassadeur voor Godsdienstvrijheid aan de slag, hebben we verder werk kunnen maken van ‘Waardig Ouder Worden’ en onze inzet voor onze ouderen. Ondertussen is de werkgelegenheid hoger dan ooit en vieren we binnenkort dat we alweer 75 jaar een vrij land zijn. Jullie begrijpen het, we blijven onze zegeningen tellen.

Het was het ook het jaar van het veelbesproken Klimaatakkoord. We hebben als fractie steeds ingezet op verlaging van de uitstoot van broeikasgassen, op schonere lucht, schone energie en op betere zorg voor de Schepping. Tegelijk zorgde het concept-Klimaatakkoord bij veel mensen voor veel onrust. Is het wel betaalbaar voor mensen zoals ik? Is het wel een eerlijk akkoord? Doet Nederland dit alleen of trekken we met andere landen op in Europa?

Begrijpelijke vragen die ons als fractie aanmoedigden er een groen, sociaal en rechtvaardig akkoord te maken. En volgens mij is dat behoorlijk gelukt. De lasten voor grote, vervuilende bedrijven gaan omhoog en de energiebelasting voor burgers gaat komend jaar omlaag. En Europa volgt nu het voorbeeld van Nederland en werkt aan een Green Deal voor ons continent. Die inzet past ons omdat we waardige rentmeesters willen zijn en Gods schepping goed willen doorgeven aan onze kinderen.

En toch.. Als ik er hier alleen maar een goed-nieuws-show van zou maken, zou ik dit jaar geen recht doen. Want 2019 is ook het jaar van de onvrede geweest. Onze Carola Schouten heeft zich twee keer verantwoord tegenover een vol Malieveld, er was de ingeramde deur van het Provinciehuis in Groningen, blokkades door boeren, onze Arie Slob had intensief overleg met stakende leraren en per mail en social media lieten veel mensen van zich horen. En we hebben hen gehoord..

Ik zou dolgraag iedereen die bezorgd of ontevreden is persoonlijk gerust kunnen stellen, maar ik kan dat niet. We zouden ons politieke werk graag foutloos en tot volle tevredenheid van alles en iedereen doen. Maar ook dat zal niet gaan. We zijn beperkte mensen en als politici ontkomen we niet aan onmogelijke keuzes en ontsnappen we niet aan de dilemma’s waarvan je ’s nachts wakker ligt. We doen ons werk met hart en ziel en misschien merkt u daar ook wel iets van. Juist ook als het middenin een stikstofcrisis soms heel pittig is.

Het is hartverwarmend hoeveel van jullie ons laten weten dat jullie bidden voor Carola, Arie, Paul en voor ons als Eerste en Tweede Kamerfracties. Zoals pas die man die, toen ik in een stoet andere treinreizigers de trap van station Amersfoort omhoogliep, me op de schouder tikte en zei: ‘Ik heb echt veel respect voor uw werk en ik bid voor jullie.’ En weg was hij.

Tegelijk zijn er ook mensen die minder respect voor ons hebben. Ook dat is een realiteit. En het is zelfs waar dat we soms ook de plank misslaan en het misschien wel beter hadden kunnen doen dan we gedaan hebben.

In onze familietraditie – en misschien ook wel in die van jullie – beëindigen we het jaar altijd met het lezen van Psalm 90. Ook aan het eind van het bewogen jaar 2019 zijn het deze oude, machtige woorden van Mozes die overblijven en waarmee we alles van het afgelopen jaar in de handen leggen van onze genadige God die de dingen kan laten meewerken ten goede:

Laat ons uw genade zien, Heer, onze God.

Het werk van onze handen, bevestig dat.

Ik ben ontzettend dankbaar voor de rol die onze prachtige partij mag vervullen in ons geseculariseerde land, voor de aanwas van nieuwe leden. Ik ben zo blij met al die jongere en oudere mensen die zich inzetten voor de vrede van hun stad en hun dorp. Voor een samenleving met aandacht voor elkaar.

Komend jaar zal – Deo Volente en als het kabinet missionair blijft – het laatste volle kalenderjaar van deze tijdelijke coalitie zijn. We zetten ons als ChristenUnie opnieuw met hart en ziel in voor rechtvaardig beleid, maar kijken ook nadrukkelijk naar de verkiezingen van 2021 en maken daarvoor alweer volop nieuwe plannen. Voor de liefhebbers heb ik daar ook in het essay ‘De Verloren Zoon en het verhaal van Nederland’ over geschreven.

Over die nieuwe plannen en m’n essay ga ik ook graag het gesprek met jullie aan. Met een nieuwe toer (www.christenunie.nl/ingesprek) hoop ik opnieuw al onze mooie provincies te bezoeken en ook bij u in de buurt door te praten over onze politieke keuzes van nu en onze dromen voor de volgende periode. Ik hoop velen van jullie daar te ontmoeten en ben benieuwd naar jullie opvattingen!

Dank voor jullie meeleven, jullie steun, feedback, gebeden. Ik wens jullie een veilige jaarwisseling toe en een gezegend 2020!

Door Joël Voordewind op 29 oktober 2019 om 19:30

Vrij zijn om Jezus’ naam te belijden

Elke dag worden er christenen vervolgd vanwege hun geloof. Iedere dag!

Een van de bekendste voorbeelden was de Pakistaanse vrouw Asia Bibi. Jarenlang zat ze in de cel vanwege haar geloof. De strenge blasfemie wetten in het islamitische land zorgden voor een lange straf na een valse beschuldiging. Dankzij enorme internationale druk, dankzij intens gebed en dankzij haar moedige advocaat Saif ul Malook kwam zij vrij en is zij nu in veiligheid. Iets om dankbaar voor te zijn! Maar tegelijkertijd is het een klein lichtpuntje. In Pakistan blijft de situatie van christenen moeilijk. Op dit moment verdedigt advocaat Malook het gezin Masih. Ook dit gezin wordt nu na valse beschuldigingen bedreigd met lange gevangenisstraffen of zelfs de doodstraf.

Op vele andere plekken gaat het vreselijke onrecht van christenvervolging dagelijks door. Mannen, vrouwen, jongens en meisjes die hun leven willen toewijden aan Jezus, hebben te maken met straffen, beperkingen en soms zelfs de dood. Wereldwijd werden alleen al in 2018 meer dan 4000 broeders en zusters gedood vanwege hun geloof, zo meldt Open Doors. Een schokkend en verdrietig getal. Het totale aantal onvrije christenen is bijna niet te bevatten. In een lijst van vijftig landen die Open Doors naar buiten brengt, gaat het om 245 miljoen vervolgde christenen.

Op dit moment hebben broeders en zusters veel te vrezen in Syrie waar de oorlog een nieuwe wending nam en voorheen relatief veilige Koerdische gebieden nu volop geweld kennen. Het is nog onduidelijk hoe hun toekomst eruit ziet, maar het is en grote reden tot zorg. In veel andere Arabische landen is het nog altijd strafbaar om een ander geloof aan te nemen. Bekering is daar dus strafbaar. Het aantal christenen in het Midden-Oosten daalt van jaar tot jaar door vervolging. Terwijl dit landen zijn waar de vroegste christelijke gemeenschappen leefden. Hun vrijheid en veiligheid staat dagelijks onder druk.

Als ChristenUnie komen we al sinds onze oprichting op voor vervolgde christenen wereldwijd. Maar we weten ook dat we hierin samenwerking moeten zoeken. Daarom zijn ChristenUnie Europarlementariër Peter van Dalen, CDA Kamerlid Martijn van Helvert en ik deze week bij een internationale VN-conferentie over het thema geloofsvrijheid. Hier spreken we met parlementariërs uit vele landen over dit belangrijke onderwerp. Want we willen coalities sluiten om wereldwijd te zorgen voor verandering. Wetgeving die bekering strafbaar stelt, moet worden tegengegaan. In ieder land moet men vrij zijn om de naam van Jezus Christus te belijden.

En daarvoor is nog een lange weg te gaan.

DIt onderwerp krijgt helaas vaak te weinig aandacht in de media, maar dat maakt het niet minder belangrijk. Het gaat om de vrijheden waar we als land voor staan, die moeten we internationaal ook verdedigen! De situatie van Asia Bibi laat zien dat internationale druk effect heeft.

Daarom wil ik minister Blok ook vragen om hier nog meer werk van te maken. Als we terug zijn, zullen we de Tweede Kamer laten weten welke mogelijkheden we zien voor internationale samenwerking om godsdienstvrijheid te bevorderen. Maar ik wil de minister ook vragen dat Nederland hier het voortouw in gaat nemen. Ik vraag hem om geld vrij te maken voor een wereldwijde campagne voor de vrijheid van godsdienst. Laten we andere landen maar aanspreken, laten we pleiten voor christenen die nu vervolgd worden, laat we staan voor de vrijheden waar we in geloven.

Ik weet dat dit een weg van lange adem is, maar we mogen niet zwijgen. In de bijbel staat in Galaten de oproep dat we goed doen aan allen, maar vooral aan onze geloofsgenoten. We brengen hun situatie in ons gebed bij God en we weten dat Hij regeert. Maar ik geloof als we voor hen bidden we zelf ook geroepen zijn om te handelen. Dat kunt u ook doen. Steun onze mede-christenen via Open Doors, Jubilee Campaign en Stichting de Ondergrondse Kerk. Deze organisaties doen geweldig werk. Ondertussen blijven wij vanuit onze positie via alle internationale kanalen pleiten voor hun vrijheid en veiligheid zoals we ook hebben gedaan voor Asia Bibi in Pakistan. We zijn het onze broeders en zusters verplicht.

Door Webredactie op 9 oktober 2019 om 10:36

ChristenUnie wil gesprek met achterban over migratie

ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers wil in gesprek met zijn achterban over migratie in een huiskamergesprek met de titel ‘grenzen aan gastvrijheid’. Het is het derde huiskamergesprek in het format waarin Segers met steeds 100 andere mensen aan tafel gaat om de visie van de ChristenUnie aan te scherpen op thema’s die ook bij de komende Tweede Kamerverkiezingen een rol kunnen gaan spelen.

Eerder sprak Segers met leden, stemmers en andere ChristenUnie-geïnteresseerden over sociaaleconomische ongelijkheid en de Nederlandse identiteit. Segers wil het verhaal van de ChristenUnie de komende tijd verder aanscherpen. Het gesprek – met eten, muziek en een persoonlijke noot – levert op die manier input op voor het komende verkiezingsprogramma van de partij.

Segers: “Ik tel mijn zegeningen uit deze regeringsperiode. Maar je zult ook een verhaal voor de toekomst moeten hebben. Dat wil ik graag doen in gesprek met mensen die samen met ons dat verhaal willen schrijven.”

Grenzen aan gastvrijheid

De toestroom van migranten zet de verhoudingen in de samenleving op scherp. De Bijbel spoort ons aan de vreemdeling lief te hebben en gastvrij te onthalen. Maar in hoeverre kan ons land die migratiestromen aan?  Wat is de draagkracht van onze samenleving? Waar is ruimte voor gastvrijheid, en waar loopt die gastvrijheid tegen een grens?

In aanloop naar het huiskamergesprek schreef ChristenUnie-Kamerlid Joël Voordewind al een opinieverhaal over migratie. Zijn stelling is dat de overheid een veel duidelijker keuze moet maken voor de meest kwetsbaren. Dat betekent actiever zijn in het naar Nederland halen van de meest kwetsbare vluchtelingen, die hier op eigen gelegenheid misschien niet eens naar toe kunnen, en tegelijkertijd de minder kwetsbare groepen zoveel mogelijk in de regio opvangen. De ChristenUnie wil ook hierover het oor te luister leggen bij de achterban.

Meer informatie

Het Huiskamergesprek over migratie vindt plaats op vrijdagavond 8 november in Den Haag. Voorafgaand aan dat gesprek zijn er inspirerende bijdragen van onder meer hoogleraar Paul Scheffer. Vooraf is er de mogelijkheid om samen met Gert-Jan Segers te eten. Klik hier voor meer informatie en hier voor toegangskaarten.

Door Webredactie op 24 september 2019 om 15:29

Einde aan normalisering van drugsgebruik

De regering moet actief met voorstellen komen om de normalisering van drugsgebruik een halt toe te roepen. Een meerderheid in de Tweede Kamer steunt een motie van ChristenUnie-Kamerlid Joël Voordewind die daarom vraagt. Voordewind is blij dat de regering de daad bij het woord moet voegen en vraagt het kabinet om de Tweede Kamer snel te laten weten welke voorstellen ze doet.

"Drugsgebruik en daarmee gepaard gaande criminaliteit maakt onze samenleving kapot. Drugsgebruikers houden met hun gedrag criminaliteit in stand. Het is tijd om hen met de neus op de feiten te drukken. Daarom moeten we het taboe op het aanspreken van de gebruikers doorbreken. En dat begint bij een duidelijk geluid vanuit de overheid: het is niet normaal dat je drugs neemt. Het is tijd dat we de jarenzeventigmentaliteit van vrijheid blijheid achter ons laten. Ik verwacht dat het kabinet snel concrete actie onderneemt om het tij te keren."

Voordewind ziet dat de overheid momenteel passief én actief bijdraagt aan de normalisering van drugs.

"De overheid heeft een schizofrene houding op dit gebied. Er worden wel xtc laboratoria opgerold, maar tegelijkertijd test de overheid of xtc pillen wel veilig en van goede kwaliteit zijn. Dit soort dubbele signalen moeten we nu doorbreken en de overheid moet goed kijken waar ze zelf bijdraagt aan de normalisering van drugs. Er wordt slap gehandhaafd op festivals en bij evenementen. Bij het Amsterdam Dance Event alleen al wordt jaarlijks voor 5 miljoen aan drugs gebruikt. En wat doen wij: wij subsidiëren websites en hulplijnen die je tips geven hoe om te gaan met je drugskater. Drink groene thee en rust vooral uit is daar het devies. Dat is toch onbestaanbaar?"

Door Webredactie op 24 september 2019 om 15:13

‘Zelfdoding na niet-werkend 113 onmogelijk uit te leggen aan nabestaanden’

De ChristenUnie-fractie in de Tweede Kamer is ‘ontdaan, verdrietig en boos’ dat het niet werken van telefoonnummer 113 voor zelfmoordpreventie geleid heeft tot de dood van een jonge vrouw. De betreffende jonge vrouw probeerde meerdere keren om via het telefoonnummer de Zelfmoordpreventielijn te pakken te krijgen en pleegde nadat dat niet lukte uiteindelijk zelfmoord.

Volgens ChristenUnie-Kamerleden Joël Voordewind en Carla Dik-Faber is het onmogelijk om aan nabestaanden uit te leggen dat het directe telefoonnummer na twee jaar nog steeds niet werkt.

De ChristenUnie heeft bij herhaling aangedrongen om het telefoonnummer 113 beschikbaar te stellen voor de Zelfmoordpreventielijn, in plaats van het huidige telefoonnummer 0900 0113. 113 is het nummer waaronder Stichting Zelfmoordpreventie over het algemeen bekend staat, ook via de website 113.nl. Het 0900-nummer is veel minder bekend.

ChristenUnie-Kamerlid Joël Voordewind: “Het is onmogelijk aan nabestaanden uit te leggen dat iemand die aan wil kloppen voor hulp in een waarschijnlijk heel donkere periode, letterlijk geen gehoor krijgt. Op zo’n moment is de hulpvraag spoedeisend, niet voor niets is voor 113 gekozen. Dat nummer moet, net als 112, rechtstreeks bereikbaar en bovendien gratis zijn. Ik ben ontdaan, verdrietig en boos dat dit al twee jaar tevergeefs wordt aangekaart, met nu een zelfdoding als gevolg.”

Zelf hulp nodig? Neem contact op met Stichting 113 Zelfmoordpreventie via 0900 0113 en 113.nl.

Door Webredactie op 27 mei 2019 17:18

Kabinet trekt geld uit voor Kinderpardon en verbetering asielprocedures

Het kabinet trekt extra geld uit voor de uitvoering van de nieuwe afspraken over het kinderpardon en het verbeteren van de asielprocedure. Voor het opnieuw beoordelen van alle eerder afgewezen kinderpardonverzoeken komt eenmalig 13 miljoen euro beschikbaar. Om te zorgen dat er in de toekomst sneller duidelijkheid komt over of iemand een verblijfsvergunning kan krijgen, wordt jaarlijks 100 miljoen geïnvesteerd.

De ChristenUnie heeft altijd gepleit voor verruiming van het Kinderpardon. In januari besloot de coalitie om de aanvragen voor het kinderpardon van in Nederland verblijvende jonge asielzoekers opnieuw te beoordelen. Honderden gewortelde kinderen en hun gezinnen kunnen daardoor alsnog in Nederland blijven. Voor de herbeoordeling trekt het kabinet nu 13 miljoen euro uit.

Om te voorkomen dat in de toekomst opnieuw een situatie ontstaat waarin gezinnen lang moeten wachten op duidelijkheid over of ze in Nederland mogen blijven, investeert het kabinet extra in verbetering van de asielprocedures. Daar wordt jaarlijks 100 miljoen euro voor uitgetrokken.

ChristenUnie-Kamerlid Joël Voordewind: “De ChristenUnie staat voor een ruimhartige opvang van vluchtelingen en hier gewortelde kinderen, maar vindt ook dat wie hier niet kan blijven, daarover zo snel mogelijk duidelijkheid moet krijgen. Een warm hart, een koel hoofd. Ik zie het extra geld dat dit kabinet uittrekt als een teken dat ze dat ook zo ziet. Met de verruiming van het Kinderpardon is er een einde gekomen aan onzekerheid voor honderden gezinnen. Dat is ontzettend goed nieuws.”

Door Joël Voordewind op 18 februari 2019 10:49

Opvang op Lesbos moet beter, de Europese Commissie moet in actie komen. Turkije-deal werkt niet goed

De EU moet meer doen om de opvang van mensen te verbeteren en de Griekse asielprocedures te versnellen, dat zeggen Maarten Groothuizen ( asielwoordvoerder D66) en ik na een bezoek aan Lesbos.

Op het Griekse eiland Lesbos spreken we Ali, die al jaren op de vlucht is voor de oorlog in zijn vaderland Syrië. Hij vreesde voor zijn leven door de dienstplicht in het leger van Assad, maar verwachtte niet dat hij moest overleven in de wintersneeuw en de onhygiënische omstandigheden in het opvangkamp Moria. Hij is slechts één van de vele vluchtelingen die ons vertelde over hun schrijnende omstandigheden.

Hier wordt elke dag duidelijk dat kwetsbare mensen de dupe zijn van trage procedures en een wijze van opvang die soms ver onder de maat is, terwijl er dagelijks nieuwe mensen bij komen. In 2018 kwamen, volgens het Europese grensagentschap Frontex, alleen al op Lesbos 18.000 vluchtelingen aan land.

De opvangfaciliteiten zijn hier niet op berekend. Waar slechts ruimte is voor ruim 3300 mensen, wonen er nu 5000. De overbevolking zorgt voor veel menselijk leed. Naast de wooncontainers staan ook nog veel tentjes binnen het kampterrein. Er zijn te weinig voorzieningen, zoals wc's en douches en mensen staan uren in de rij voor hun eten. Mensen ontvluchten het overbevolkte kamp door in een olijfbomengaard naast het kamp een tentje op te zetten. Via geïmproviseerde stroomkabels tappen ze stroom vanuit het hoofdkamp. Deze uitbreiding wordt 'de jungle' genoemd. Hier is weinig menselijke waardigheid te bekennen.

Terug in het echte kamp horen we over andere problemen. In Moria is er op dit moment slechts één arts Griekse arts werkzaam, terwijl de medische en psychische nood hoog is. Op de afdeling voor alleenstaande minderjarigen zitten jongeren letterlijk op elkaars lip. Hun trauma's leiden tot automutilatie en soms zelfmoordpogingen. Geweld en seksueel misbruik komen veelvuldig voor.

Een aantal NGO’s dicht het gat dat de autoriteiten laten vallen. De Stichting Bootvluchteling heeft bijvoorbeeld een aanvullende medische post opgezet en runt het enige schooltje in het kamp. Volgens hen zouden ook de al aanwezige wooncontainers in het kamp gestapeld kunnen worden waardoor er binnen het kamp uitbreiding kan komen.

De organisatie Movement on the Ground heeft een deel van de ‘jungle’ op de schop genomen, waardoor mensen op een verharde ondergrond en met voorzieningen in goede en veilig verwarmde tenten kunnen verblijven. Deze organisaties handelen waar Griekenland dat nalaat, maar ontvangen daarvoor geen EUgeld.

Het is beschamend om te zien hoe het drie jaar na de EU-Turkije verklaring nog steeds niet lukt om te voorzien in fatsoenlijke opvang. Dat kan en moet beter. De EU moet veel beter toezicht houden op de leefomstandigheden ter plekke en sancties overwegen als de situatie niet verbetert. Organisaties die verlichting bieden moeten door de EU worden ondersteund.

Daarnaast moeten de structurele tekortkomingen worden aangepakt. De Nederlandse vice- voorzitter Timmermans van de Europese commissie heeft de EU-Turkije verklaring bij herhaling verdedigd. Hij moet nu ook verantwoordelijkheid nemen voor een goede uitvoering. De trage Griekse asielprocedure zijn een belangrijke bottleneck. De EU moet Griekenland veel meer hulp bieden bij het ontwerpen en uitvoeren van goede en snelle asielprocedures . De EU moet er bij Turkije op aandringen dat de grenzen beter bewaakt worden, zodat de ongecontroleerde toestroom stopt. De EU-Turkije verklaring voorziet in een mechanisme om mensen die geen recht hebben op asiel terug te sturen naar Turkije en daarvoor mensen die dat recht wel hebben, te hervestigen in Europa. Dit gebeurt echter nauwelijks, terwijl dat dé manier is om het businessmodel van de mensensmokkelaars te doorbreken.

De situatie in Lesbos toont aan dat gemeenschappelijk Europees asielbeleid waarin de EU lidstaten elkaar op solidaire wijze ondersteunen dringend noodzakelijk is. Het is aan Europa om de trauma's van nieuwe Ali's in de toekomst te voorkomen door hen met menselijke waardigheid te behandelen. En ja dit is mogelijk, nu de politieke wil nog.

Maarten Groothuizen (D66) en Joël Voordewind (ChristenUnie)

D66 en CU bezoeken vluchtelingenkampen op Lesbos

Sinds de oorlog in Syrië uitbrak, zijn er ruim 3 miljoen mensen naar Europa gekomen, waarvan een aanzienlijk deel via Griekenland en de Griekse eilanden.Ondanks de hoop op een betere toekomst die deze mensen hadden toen ze naar Europa vertrokken, is een erbarmelijke situatie hun deel geworden.

Naar aanleiding van rapporten over de omstandigheden in vluchtelingenkampen op het Griekse eiland  Lesbos, besloten D66-Kamerlid Maarten Groothuizen (D66, asiel en migratie) en ChristenUnie-Kamerlid Joël Voordewind (ChristenUnie, asiel en migratie) zelf te gaan kijken.

Afgelopen jaar kwamen er in Griekenland 34.335 vluchtelingen binnen volgens Frontex, het Europese grensagentschap. 18.000 daarvan arriveerden via Lesbos, gemiddeld nog altijd bijna 350 per week. Op het hoogtepunt kwamen er op het Lesbos maar liefst 140.000 vluchtelingen aan in één maand, terwijl het eiland 70.000 inwoners heeft.  Op Lesbos bezoeken we de twee aanwezige opvangkampen: Moria met momenteel ongeveer 5000 mensen terwijl er slechts capaciteit is voor 3300, en Kara Tepe, een kamp voor  de meest kwetsbare gezinnen. In dit kamp verblijven maximaal 1250 vluchtelingen.

Tijdens ons bezoek worden we begeleid door de organisatie Movement on the Ground, een Nederlandse organisatie die is opgericht in december 2015, middenin de vluchtelingencrisis. Met hun filosofie ‘van kamp naar campus’ proberen ze de vluchtelingen op het kamp hun waardigheid terug te geven. Op het kamp Kara Tepe, wat we de eerste dag bezoeken, kun je goed zien hoe hun filosofie in de praktijk uitwerkt. Als we rondlopen zien we kinderen met elkaar spelen, en geïmproviseerde schoollokaaltjes in containers. Er is een woman safe space waar vrouwen onderling bij elkaar kunnen komen en er zijn kleine keukenblokken, waar de bewoners met groente uit de groentetuin zelf kunnen koken. Het doel  is om het kamp steeds meer zelfvoorzienend te maken. Inwoners die van beroep bijvoorbeeld boer, kapper of kleermaker zijn kunnen in het kamp hun kennis inzetten en overbrengen op andere inwoners. Kennis die hun later nog van pas kan komen. En het geeft de bewoners wat te doen. Want ondertussen is onduidelijk wanneer hun asielprocedure start en  hoe lang ze nog in het kamp moeten blijven.

Waar dit kamp nog wat hoop gaf dat het mogelijk is een waardig vluchtelingenkamp neer te zetten, is de sfeer in kamp Moria heel anders. Moria is een oude gevangenis, en dat is nog goed te zien door het prikkeldraad dat op veel plekken hangt. We worden rondgeleid door Ali, een 22-jarige Syrische jongen die gevlucht is en terecht kwam in de slechte omstandigheden van Moria, maar ondertussen zelf werkt voor Movement on the Ground. We worden geconfronteerd met de Griekse asielprocedure: twee  kleine kantoortjes waar een paar mensen de duizenden vluchtelingen die jaarlijks aankomen moeten registreren. Het duurt gemiddeld een jaar voordat mensen hun eerste afspraak over hun asielprocedure hebben. Het is pijnlijk om te zien dat het Griekenland niet lukt een fatsoenlijk werkende procedure op gang te zetten. Geld is in deze niet het probleem. Onkunde en onwil des te meer.

De staat van kamp Moria is niet iets wat je op Europees grondgebied zou verwachten. De overbevolking zorgt voor veel menselijk leed. Naast de wooncontainers staan ook veel tentjes binnen het kampterrein. De nauwe, donkere straatjes die dat creëert, zorgen in de avond en nacht voor onveiligheid. Er zijn te weinig wc’s en douches en mensen staan uren in de rij voor eten. Mensen ontvluchten het overbevolkte kamp door in een olijfboomgaard naast het kamp een tentje op te zetten. Via geïmproviseerde stroomkabels tappen ze stroom vanuit het hoofdkamp. Deze uitbreiding wordt ‘de jungle’ genoemd. Het is duidelijk dat met de zanderige, aflopende ondergrond deze plek met één regenbui in een modderpoel verandert. Hier is weinig menselijke waardigheid te bekennen.

Terug in het echte kamp horen we over andere problemen. In Moria is op dit moment slechts één Griekse arts werkzaam, terwijl de medische en psychische nood hoog is. Op de afdeling voor alleenstaande minderjarigen zitten jongeren letterlijk op elkaars lip. Hun trauma’s leiden tot  zelfverminking en soms zelfmoordpogingen. Geweld en seksueel misbruik komen veelvuldig voor. Meer medici aantrekken blijkt lastig. De werkomstandigheden zijn zwaar,  veel oud-medewerkers zijn bedreigd.

Een aantal NGO’s dicht het gat dat de autoriteiten laten vallen. De Stichting Bootvluchteling heeft een aanvullende medische post opgezet en runt het enige schooltje in het kamp. Movement on the Ground heeft een deel van de ‘jungle’ opgeknapt, waardoor mensen op een verharde ondergrond en met voorzieningen in goede en veilig verwarmde tenten kunnen verblijven. Deze organisaties handelen waar Griekenland dat nalaat, maar ontvangen daarvoor geen EU-geld.

Op de tweede dag vertrekken we naar het noorden van het eiland, naar de stranden waar de meeste vluchtelingen aankomen. Op het kortste stuk is de afstand tussen Lesbos en Turkije maar acht  kilometer. Je kunt de overkant makkelijk zien liggen. Het lijkt een onschuldig stukje, maar verteld wordt dat als het misgaat, dat meestal in de laatste honderden meters is. Mensen onderschatten vaak de zee, soms omdat ze deze überhaupt nog nooit hebben gezien. Ze kunnen niet of nauwelijks zwemmen, en als de rubberboot lek raakt ontstaat er paniek. De omvang van de problematiek zien we als we naar de Lifejacket Graveyard gaan. Op een afvaldump  tussen de heuvels van Lesbos ligt een stortvloed aan zwemvesten. Aan de kleur kun je zien hoe lang ze er al liggen. Een stuk of 10 fel oranje vesten liggen voor onze voeten. Waar je ook kijkt, zie je zwemvesten, kapotte rubberboten, en zelfs een kinderzwembandje.

De EU moet verantwoordelijkheid nemen

De toestanden in Lesbos laten duidelijk zien dat mensen de dupe zijn van slechte opvang en trage procedures. Er zijn een aantal zaken die snel verbeterd moeten worden. De  EU moet veel beter toezicht houden op de leefomstandigheden ter plekke en sancties overwegen als de situatie niet verbetert.  Ook moeten hulporganisaties ter plaatsen door de EU (financieel) worden ondersteund. Daarnaast moeten de structurele tekortkomingen worden aangepakt, zoals bijvoorbeeld het aantrekken van extra medisch personeel. Ook moet de EU Griekenland veel meer hulp bieden bij het ontwerpen en uitvoeren van goede en snelle asielprocedures. Tot slot moet de EU er bij Turkije op aandringen dat de grenzen beter bewaakt worden, zodat de ongecontroleerde toestroom stopt. De EU-Turkije verklaring voorziet in een mechanisme om mensen die geen recht hebben op asiel terug te sturen naar Turkije en daarvoor mensen die dat recht wel hebben, te hervestigen in Europa. Dit gebeurt echter nauwelijks, terwijl dat dé manier is om het businessmodel van de mensensmokkelaars te doorbreken. Druk vanuit de lidstaten en de Europese Commissie is en blijft nodig om de situatie te verbeteren

De situatie in Lesbos toont aan dat gemeenschappelijk Europees asielbeleid waarin de EU lidstaten elkaar op eerlijke wijze ondersteunen dringend noodzakelijk is. Het is in het belang van iedereen, óók van de Europese Unie, om samen tot een oplossing te komen en de vluchtelingen en  inwoners van Lesbos hun waardigheid terug te geven.

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Door Joël Voordewind op 30 januari 2019 13:55

Mijn bijdrage aan het debat over het kinderpardon

Het was een bijzondere dag gisteren. Iets waar de ChristenUnie zich jaren voor had ingezet, wat we voor twee weken geleden nog niet voor mogelijk hadden gehouden, gebeurde, na een week onderhandelen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Drie maanden werd er tijdens de formatie onderhandeld. Nu komen de coalitiepartijen gezamenlijk tot een nieuw verbeterde balans tussen een humaan en effectief asielbeleid voor met name asielkinderen. Daar waar de huidige kinderpardonregeling niet goed functioneerde omdat er feitelijk niemand meer onder kon vallen, omdat bijna iedereen werd afgewezen op het meewerkcriterium, daar pleitte de ChristenUnie voor het recht doen aan kinderen die hier meer dan vijf jaar en soms tien jaar verworteld waren en in onzekerheid leefden.

In de schadenota toonden 38 hoogleraren aan dat deze kinderen blijvende ernstige schade opliepen door deze tergende onzekerheid over hun toekomst. 700 kinderen vielen wat ons betreft onterecht uit de kinderpardonregeling omdat er het onredelijke van ze werd geëist, namelijk meewerken met je vertrek terwijl je nog in procedure bent. Bij sommige procedeerde de staat door tot aan de Raad van State, terwijl de procedure over de vijf jaar heen ging.

Tegelijk stelde de VVD eerder dat het beter zou zijn om schrijnendheid eerder in de procedure mee te nemen in plaats van te moeten wachten tot men volledig uitgeprocedeerd zou zijn. De staatsecretaris had vervolgens de bijna onmenselijke opgave om te beslissen bij wie er wel of niet sprake was van schrijnendheid en dus alsnog uitgezet moest worden.

De coalitiepartijen besloten om vanuit verschillende motieven opnieuw naar deze procedures te kijken, nadat ook het CDA had aangegeven dat ze eveneens een oplossing te willen voor de verwortelde kinderen.

Daaruit zijn de nieuwe maatregelen voortgekomen die staatssecretaris Harbers gisteren aangekondigd heeft. Hierin is verwerkt de wensen van de verschillende coalitiepartijen.

Herbeoordeling kinderpardonners:

Het mag duidelijk zijn dat de ChristenUnie zeer verheugd is dat de eerder afgewezen kinderpardonners opnieuw worden beoordeeld en dat de verwachting is dat een groot deel van de 700 eerder afgewezen verwortelde kinderen, alsnog mogen blijven in Nederland. Zij zullen opnieuw beoordeeld worden waarbij het meewerkcriterium vervangen wordt door het beschikbaarheidscriterium (meldplicht en bezoeken van vertrekgesprekken), een voorstel wat de ChristenUnie al eerder heeft voorgelegd tijdens de formatie. De meeste kinderen zijn bij de definitieve regeling afgewezen op dit meewerkcriterium. Vandaar dat nu de verwachting is dat het grootste deel nu wel een asielstatus zal krijgen.

Vraag: Totdat die herbeoordeling heeft plaatsgevonden, kunnen we er vanuit gaan dat de staatssecretaris niemand van deze eerder afgewezen kinderpadongroep, zal gaan uitzetten? Graag een toezegging.

Afschaffing

Omdat onder de huidige regeling er bijna geen kinderen meer in aanmerking kwamen voor een toekenning en omdat we de rechten van het kind eerder in de procedure willen meewegen om te bezien of er sprake is van schrijnende situaties en omdat de commissie Van Zwol nog met adviezen komt om tot snellere behandeling van procedures te komen, konden we als ChristenUnie instemmen met een beëindiging van de huidige regeling van het kinderpardon. We moeten voorkomen dat kinderen in de toekomst nog langer dan vijf jaar moeten wachten op een definitief besluit. Er moet sneller duidelijkheid komen.

Vraag: is de staatssecretaris ook bereid om prioriteit te geven aan de behandeling van gezinnen in de asielprocedure zoals hij dat nu ook al doet voor veilige landers en Dublinclaimanten? Ik hoor graag wat mogelijk is.

Schrijnendheidtoets

Dan de discretionare bevoegdheid. Deze wordt dus vervangen door een schrijnendheidtoets in de eerste procedure tot aan het hoger beroep. Een wens in eerste instantie van de VVD, dat is verdedigbaar, met name daar waar het gaat om schrijnendheid bij kinderen en de afweging van de specifieke omstandigheden en rechten van kinderen. Hierdoor komt de regeling mogelijk ook al tegemoet aan de intentie van de initiatiefwet van de leden Kuiken en Van Oijk om de rechten van kinderen beter en zwaarder mee te wegen in de procedure.

Het IND laat zich adviseren door een onafhankelijke instantie welke kennis moet hebben over de psychische cq pedagogische ontwikkelingen van kinderen.

Vraag: aan welke instantie denkt de staatssecretaris? Wanneer zal het IND dit advies gaan inwinnen? Mogelijk zal dit nog verdere uitwerking vragen door de stass. Is hij bereid hier de Kamer zo snel als mogelijk over die uitwerking te informeren?

Hervesting

Dan tenslotte een maatregeling waar de ChristenUnie niet enthousiast over is, namelijk het terugdraaien van de verhoging van het aantal hervestigingen van 750 naar 500, het aantal dat voor het regeerakkoord werd gehanteerd ook in het kabinet van de VVD en de PvdA. Toch is deze te accepteren in het bredere pakket van nieuwe maatregelen en in het licht van de formatie. Omdat toen er geen betere regeling kwam voor verwortelde kinderen, werd dit aantal verhoogd naar 750. Nu dat er wel een herbeoordeling plaats vindt van de eerder afgewezen verwortelde kinderen, ligt het voor de hand dat de VVD dit aantal weer wilde terug draaien. Nogmaals niet fraai maar wel begrijpelijk.

Voorzitter, helemaal tot slot zal de ChristenUnie het kabinets voornemen steunen om te bezien hoe er bij de voorjaarsnota het IND tot een stabielere financieringssystematiek gekomen kan worden om beter de pieken op te kunnen vangen.

Alles afwegende is de ChristenUnie blij en tevreden met het nieuwe pakket van maatregelen wat nu voor ligt, vooral voor de verwortelde kinderen maar ook voor de gezinnen die nog de procedure moeten doorlopen. Ik wens de stass wijsheid bij de uitwerking van deze plannen en zie er naar uit en ik dank ook hier de VVD, CDA en D66 voor de constructieve onderhandelingen.