Poliflw

GroenLinks vraagt bij Regionale Veiligheidsstrategie expliciet aandacht voor terugdringen huiselijk geweld en bescherming van kwetsbare inwoners met een lichte verstandelijke beperking. 

Met twee toezeggingen van de burgemeester heeft GroenLinks Nieuwegein ingestemd met de Regionale Veiligheidsstrategie. De eerste toezegging betreft het terugdringen van huiselijk geweld, dat als expliciet aandachtspunt in het lokale uitvoeringsprogramma wordt opgenomen. De tweede toezegging betreft de kwetsbare positie van inwoners met een licht verstandelijke beperking (LVB). Gemeente Nieuwegein gaat een plan van aanpak ontwikkelen dat als doel heeft mensen met een LVB te beschermen tegen misbruik door criminelen.

Maandag 24 september neemt Provinciale Staten een besluit over tramhalte Merwestein. De raad van Nieuwegein heeft unaniem de motie: ‘Tramhalte Merwestein moet blijven’, aangenomen.

Hiermee is het College opgedragen om per direct de fracties van Provinciale Staten te informeren over het standpunt van de Nieuwegeinse Raad. Het sluiten van deze tramhalte staat haaks op de ontwikkelingen in Nieuwegein, zoals: uitbreiding van de binnenstad van Nieuwegein met 650 woningen en een bioscoop, het verlagen van de parkeerdruk, het willen ontzien van de binnenstad en de ambities op het gebied van duurzaamheid van de gemeente Nieuwegein. Nieuwegein is bereid om te investeren in het opknappen van de omgeving van de tramhalte. Het fractielid GroenLinks van de provinciale Staten: Huib van Essen, heeft het debat in de Nieuwegeinse Raad op de publieke tribune gevolgd en kon de moties alvast zelf meenemen.

Zaterdag 15 september is de dag van de democratie. Daarom organiseert GroenLinks Nieuwegein een vragenuurtje op twitter en een democratie-quiz in bibliotheek De Tweede Verdieping. Meer informatie is te vinden in de bijlage. 

De Nieuwegeinse partijen van de VVD, PvdA, GroenLinks, CDA en Lokale Vernieuwing, presenteren het coalitieakkoord Nieuwegein 2018 – 2022 met de titel ‘samen maken we het verschil’. De partijen willen daarmee benadrukken dat ze graag samen met de gemeenteraad en alle betrokkenen in Nieuwegein en de regio de stad de komende vier jaar nóg een beetje mooier en duurzamer willen maken.

Het coalitieakkoord speelt in op de veranderende wereld: “De afgelopen jaren is er al veel veranderd en de wereld blijft snel veranderen. De gedachte dat de gemeente ‘het allemaal wel regelt’, is achterhaald. Alleen samen maken we het verschil: we zijn met alle betrokkenen ‘eigenaar’ van onze maatschappelijke vraagstukken. Dat vraagt om een andere manier van samenwerken en start met de zoektocht naar de beste oplossingen én de uitvoering daarvan.”.

De coalitiepartijen zien de basis daarvoor in een veerkrachtige samenleving met een sterke sociale samenhang met ruimte voor sociale en ruimtelijke initiatieven. Naast het goed uitvoeren van wettelijke taken wil deze coalitie barrières weg nemen en stimuleren en faciliteren waar nodig. Bijvoorbeeld door te investeren in extra wijkcoördinatoren en door het opzetten van ‘matching funds’ waarmee voor inwoners en ondernemers de drempel wordt verlaagd om initiatief te nemen.

De coalitiepartijen verwachten met het coalitieakkoord op hoofdlijnen meer ruimte voor inhoudelijke discussie en dialoog met de stad, en vervolgens ook voor wisselende meerderheden in de raad. Dit moet leiden tot gedragen en toekomstbestendige keuzes. Er is ook financiële ruimte overgelaten om de ‘strategische agenda’ van de gemeenteraad (en daarmee ook democratische vernieuwing) vorm en inhoud te geven.

Om de ambities uit het coalitieakkoord en ‘strategische agenda’ vorm te geven worden door de coalitiepartijen Ellie Eggengoor (VVD), Hans Adriani (PvdA), Marieke Schouten (GroenLinks), Jan Kuiper (CDA) en John van Engelen (Lokale Vernieuwing) voorgedragen als wethouder.

Op donderdag 31 mei is er van 19:00 uur tot 19.45 uur de mogelijkheid om kennis te maken met de kandidaat-wethouders. Ook kunnen er vragen worden gesteld over het coalitieakkoord. Het coalitieakkoord wordt door de raad op 4 juni tijdens een  extra raadsvergadering besproken. De installatie van de wethouders zal op 6 juni plaatsvinden tevens tijdens een extra raadsvergadering.

Deze week precies twee jaar geleden, op 20 maart 2016, ging de Turkijedeal in, die de trek van vluchtelingen en migranten via Turkije en de Griekse eilanden naar West-Europa moest stoppen. Europarlementariër Judith Sargentini maakt de balans op.

Volgens de deal voerde Turkije zijn grenspatrouilles op zodat smokkelbootjes niet meer konden vertrekken en ging akkoord met het terugnemen van Syriërs die die overtocht toch hadden gemaakt. In ruil daarvoor bood de Europese Unie drie miljard aan financiële steun voor de opvang van vluchtelingen in Turkije en beloofde het voor iedere teruggestuurde Syriër een kwetsbare vluchteling vanuit Turkije op te nemen. 

Doorslaand succes

Twee jaar later lijkt de deal – samen met het grenshek tussen Macedonië en Griekenland – voor regeringen in West-Europa een doorslaand succes: er konden asielzoekerscentra dicht. Maar een bezoek aan Lesbos en Chios toont de wrange realiteit. De vluchtelingen op de Griekse eilanden verkeren nog steeds in doffe ellende. Zij arriveerden na 20 maart 2016 en komen daarom niet in aanmerking om hervestigd te worden naar een ander land in Europa. Teruggestuurd naar Turkije worden ze vooralsnog ook niet. Verschillende rechtszaken in Griekenland daarover lopen nog en de Griekse regeringspartij Syriza twijfelt aan de opvang in Turkije, ook al is Turkije volgens Griekenland officieel een veilig land voor vluchtelingen

Dat vluchtelingen niet terug zouden kunnen naar Turkije omdat het er niet veilig is, kon je zien aankomen. En als er niemand terug gaat, dan hoeven Europese lidstaten ook geen vluchtelingen uit Turkije naar de Unie te halen. In 2017 bleef de teller steken op tienduizend hervestigde Syriers. Nederland nam er daarvan - een oog koning - tweeduizend voor zijn rekening. 

Ondertussen oordeelde het Europees Hof van Justitie dat de Turkijedeal geen internationaal verdrag is en dat de Europese Commissie en de Europese Raad officieel geen partij zijn. Hierdoor acht het Hof zichzelf niet bevoegd om te oordelen over de zaken van de vluchtelingen die onder de Turkije deal vallen. 

Libië

Twee jaar na de deal met Turkije is dit het resultaat; Turkije houdt vluchtelingen tegen, Europa betaalt maar is niet juridisch aansprakelijk en de beloofde hervestiging komt niet van de grond. Op de eilanden zitten duizenden mensen vast zonder enig uitzicht op verbetering. Toch wordt de Turkijedeal aangehaald als een formule die elders navolging verdient. Laten we nu eens kijken wat er de laatste maanden in Libië is gebeurd. 

Europa heeft de Libische grenswachten getraind en van snelle boten voorzien. Sinds de Libiërs hun eigen wateren weer patrouilleren, komen er aanzienlijk minder migranten aan in Italië. We weten dat migranten die door de Libische kustwacht uit het water worden gered, in een onmenselijk detentiekamp in Libië verdwijnen. Drenkelingen die door schepen met Europese vlag gered worden, mogen niet terug naar Libië, want wij beschouwen dat land als onveilig. 

'Officiële detentiekampen'

Na de berichtgeving over de mensonterende situatie in de detentiekampen in Libië is er een grootschalige evacuatie op gang gekomen, geleid door de Internationale Organisatie voor Migratie en betaald door de Europese Unie. De illegale gevangenissen, gerund door mensenhandelaars, liggen nog buiten ieders bereik. Migranten worden uit de officiële detentiekampen bevrijd en terug naar huis gebracht. Vluchtelingen, die thuis het risico op vervolging lopen, worden met hulp van VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR in Niger gehuisvest. Met de regering van Niger is afgesproken dat dit tijdelijk is en dat Europese landen bereid zijn om deze vluchtelingen in Europa op te nemen. 

Van de naar schatting 47.000 vluchtelingen in Libië zijn er tussen november en februari 1.020 naar Niger overgebracht. Tot nog toe mochten er slechts vijfentwintig naar een Europees land (Frankrijk) vertrekken. Deze week werd bekend dat de UNHCR tijdelijk gestopt is met het evacueren van vluchtelingen van Libië naar Niger, omdat te weinig Europese landen hun belofte aan Niger nakomen. 

Twee jaar na de Turkijedeal lijkt de geschiedenis zich te herhalen. Libië houdt ze tegen, Europa betaalt maar is niet juridisch aansprakelijk en de beloofde hervestiging komt niet van de grond. Uitkomst: mensen zitten vast zonder enig uitzicht op verbetering. Deze formule werkt niet.