Poliflw

GroenLinks verkent bij het college, wat de mogelijkheden zijn om ook in Sittard-Geleen overleden moslims een waardige laatste rustplaats te kunnen bieden.

Op donderdag 31 oktober werd in de commissievergadering ingegaan op het beheer- en investeringsplannen openbare ruimte van Sittard-Geleen. 

Daarbij gaat het om een bedrag van bijna € 1 miljard aan vervangingswaarde. Overigens zijn de bestedingen niet alleen aan wegen binnen onze gemeente, maar ook aan groenvoorzieningen, pleinen, straatmeubilair en dergelijke. De raad moet daar elke vier een besluit over nemen als de plannen geactualiseerd dienen te worden. Elke gemeente moet zelf aangeven welk onderhoudsniveau gewenst wordt en aan elk onderhoudsniveau hangt een prijskaartje. De raad heeft in november vorig jaar gekozen voor onderhoudsniveau ‘laag’ (vooral door de toen nog financieel precaire situatie waar Sittard-Geleen in zat) . Bij dat niveau vinden alleen cosmetische ingrepen plaats die beeldbepalend zijn (zoals weghalen van scheuren in wegen), en worden technische ingrepen op de lange baan geschoven. In 2016 gaf de raad ook goedkeuring aan het plan De Tuinman. Volgens dat plan wordt er een beroep gedaan op eigen initiatieven van burgers – buurtverenigingen bijvoorbeeld - bij groenonderhoud (zoals weghalen zwerfafval) en reiniging.

Op vragen van GroenLinks raadslid Jos Janssen heeft wethouder Geilen toegezegd:

Te onderzoeken of bus abri’s en ander straatmeubilair van groene sedum daken kunnen worden voorzien (de daken kunnen worden gesponsord door reclame-inkomsten van lokale bedrijven); Gegevens over benchmarks openbare ruimte aan te leveren om de noodzakelijke uitgaven aan investeringen en onderhoud in de openbare ruimte beter te kunnen vergelijken; De communicatie over het participatie project De Tuinman te gaan verbeteren.

De raad beslist op 13 en 14 november over de plannen (Onderhoud kapitaalgoederen OBU 2020- 2023).

Fractievoorzitter Math de Loo en Raadslid Jos Janssen hebben vanavond de druk bezochte bijeenkomst in de Hanenhof bijgewoond.

 

De GroenLinks fractie is verheugd dat het college heeft afgezien van het doorzetten van de plannen voor bestuurlijke huisvesting aan de Oude Markt 1 in Sittard.

Onze fractie heeft in 2017 al duidelijk gemaakt het in tijden van financiële krapte niet te kunnen rechtvaardigen en het ook niet aan de inwoners uit te leggen is, dat er zoveel geld wordt ingezet voor de herhuisvesting van het bestuur. In eerste instantie leek deze trein niet te stoppen, maar op het moment suprême van de voorgenomen aankoop werd met succes aan de noodrem getrokken.

GroenLinks kijkt met trots en voldoening terug op haar inzet, om via een extra raadsvergadering de aankoop van het kloostercomplex ter discussie te stellen.

Weliswaar vond deze raadsvergadering uiteindelijk geen doorgang, maar het effect was wel bereikt: de aankoop werd uitgesteld en een financieel echec werd daarmee, zo blijkt nu, verijdeld.

En, laten we wel wezen. Het monumentale pand aan de Oude Markt in Sittard is een prachtig stukje erfgoed dat we vooral moeten koesteren, maar achteraf gezien met geen mogelijkheid geschikt om aan de moderne eisen van bestuurlijke huisvesting te voldoen.

Zijn we nu terug bij af? Nou nee. Laten we als raad het werk van de vorige raadswerkgroep niet overdoen. Deze werkgroep heeft een PvE opgesteld, dat technische eisen, veiligheid en duurzaamheid omvat. De uitgangspunten van het voorbereide PvE staan wat mij betreft nog als een paal boven water. Ik roep ze even in herinnering;

Kortom, de raad moet het beschikbaar budget en de exploitatiekosten voor bestuurlijke huisvesting juist nu naar onze inwoners goed kunnen beargumenteren; kostenoverschrijding dient hoe dan ook te worden voorkomen.

Wat de GroenLinks fractie betreft betekent dat bij de kaderstelling tevensdat eerst naar de financiële haalbaarheid van de herontwikkeling van een bestaand gebouw wordt gekeken, voordat nieuwbouwlocaties worden onderzocht. Ook dat kan duurzamer zijn.

Daar komt bij dat ik het college wil meegeven om te zoeken naar slimme financieringsconstructies, omdat het hier gaat om langjarige exploitatie. Ik geef een voorbeeld. De gemeente Rotterdam sluit voor investeringen in exploitatie van het gemeentelijk vastgoed veel prestatieovereenkomsten met marktpartijen door middel van een ESCo; een Energy Service Company. Onder andere zwembaden en de Kunsthal zijn hiermee in Rotterdam gefinancierd. Voordeel van zo’n ESCo is dat je na afsluiting van zo’n prestatiecontract er als gemeente bijna geen omkijken meer naar hebt. De aannemer is verantwoordelijk voor alles, dat ontzorgt de gemeente enorm. En je daagt de markt maximaal uit.

Ik vraag het college tenslotte om ons als raad meerdere opties voor te leggen zodat de raad ook zelf een beredeneerde keuze kan maken. De GroenLinks fractie wenst het college daar veel succes mee.

 

Jos Janssen - raadslid

GroenLinks is tevreden met het behaalde resultaat na twee lange avonden vergaderen over de begroting en belastingmaatregelen 2019 Sittard-Geleen. Na een slopende marathonvergadering met de andere leden van de raad en het college van Sittard-Geleen (negen uur achter elkaar inclusief schorsingen!) was er gelukkig een compromis tussen coalitie en oppositie bereikt om de meest kwetsbare huishoudens volgend jaar te ontzien:

Terugdraaien van het voorstel van het college om te bezuinigen op de bijzondere bijstand tussen 110% en 100% van de bijstandsnorm; Kwijtschelding van de hondenbelasting van de 1e hond voor huishoudens die daar volgens de kwijtscheldingsnorm voor in aanmerking komen; Terugdraaien van de bezuiniging op de BUIG-middelen, om daarvoor in aanmerking komende mensen zo snel mogelijk te begeleiden naar werk; Een alternatief voor het mantelzorgcompliment in een nog nader uit te werken andere vorm; Compenserende maatregelen voor het afschaffen van de 2 uur gratis parkeren in parkeergarage Geleen en 2e uur gratis parkeren in parkeergarage Sittard.

GroenLinks wil graag dat er snel werk wordt gemaakt van bewaakte fietsenstallingen. De toezegging van de wethouder kwam daaraan beter tegemoet, dan de te beperkte moties van SPA en Stadspartij, reden waarom die niet werden gesteund. Voor wat het muziek en dansonderwijs betreft gaat de door het college voorgestelde bezuiniging weliswaar door maar wordt er tegelijkertijd door wethouder Bessems en raad gezocht naar mogelijkheden om operationele frictiekosten vanaf volgend jaar te besparen. 

Het zit allemaal niet mee. De financiële nood was al groot, maar is alleen nog maar groter geworden. Ik ga niet omkijken naar wat allemaal vooraf is gegaan, want daarmee zouden we voor de zoveelste keer in herhaling vallen. Met mopperen en zeuren, en het "achteraf gelijk" uitmeten van de beste stuurlui schieten we geen millimeter op.

Ik wil dus vooral vooruitkijken, want alleen daarmee is onze mooie gemeente en haar inwoners het meest gebaat. De burgemeester zou zeggen: “henj aan de ploog”, en “noe aan de bak”.

En dat is waarachtig ook gebeurd. In een welhaast onmogelijk kort tijdsbestek ligt een begroting voor, waarin uitersten zijn opgezocht om de artikel 12 status (dat wil zeggen onder curatele van Den Haag komen) te voorkomen. De complimenten voor dat huzarenstukje heb ik al uitgedeeld. Nu komt het aan op een inhoudelijke beoordeling en dan word ik iets minder enthousiast.

De begroting is immers niet gebaseerd op een denkrichting, op een kadernota of kaderbrief, maar louter ingegeven door de financiële crisissituatie. Feit is, dat daarvoor eenvoudigweg de tijd ontbrak. Een begroting ook, die niet getoetst is op de mogelijk ongewenste maatschappelijke effecten. Daarvoor was evenmin voldoende tijd. Het is een begroting geworden, die onder grote en bijna onmogelijke druk van de provinciaal toezichthouder tot stand moest komen. Een begroting dus, die vooral veel over boekhouden, over financieel rekenwerk, over systemen gaat. Het is een begroting van de rekenmeesters, want onderaan de streep moet het sommetje kloppen, om de straf van de waakhond te ontlopen.

Ook daar valt in de huidige omstandigheden weinig aan te doen: “het is zoals het is”, en wij zullen – of we dat nu leuk vinden of niet – moeten “wheelen en dealen” met dat gegeven.

Er is een stevige route afgelegd om te komen tot het voorliggende pakket aan maatregelen. Een miljoenenwals waaraan niet viel te ontkomen, en die ons dwingt om diep te gaan. Echter, dat wil natuurlijk niet zeggen, dat we deze uitgemolken begroting voor zoete koek moeten slikken, en achterover moeten gaan leunen totdat betere tijden aanbreken.

Nee, het is juist nu zaak, om de begroting uiterst kritisch te beoordelen, en de vinger op de zere plekken te leggen. Wat GroenLinks betreft betekent dat het blootleggen van dié passages in de begroting, waar niet de mens, maar het cijfer voorop heeft gestaan. Die invalshoek heeft centraal gestaan bij onze beoordeling van deze begroting. En het leidend principe voor GroenLinks was, is en blijft om daarbij vooral oog te hebben en op te komen voor wat kwetsbaar is, ter bescherming van degenen die het o zo dringend nodig hebben.

Dat is een lijn die wij steeds en consequent volgen, en waarvoor wij gelukkig ook veel medestanders kennen. Op een aantal punten hebben wij ons dan ook al weten te verstaan met geloofsgenoten, met gelijkgestemden, om daarbij met name in te zetten op het bijsturen van de bezuinigingsplannen en het verminderen van de ergste pijn. Ik noem met name:

Het terugdringen van de bezuiniging op de bijzondere bijstand, door de norm van 110% niet verder te verlagen. Het verminderen van de aanslag op de BUIG-middelen teneinde vormen van arbeidstoeleiding overeind te houden Het verzachten van de pijn voor het muziek- en dansonderwijs, gericht op de instandhouding ervan Het behouden van een vorm van persoonlijke waardering voor mantelzorgers.

Natuurlijk had ik nog een heleboel andere belangrijke punten willen aandragen, maar dat zou het allemaal nog complexer maken. De vraag is immers nu al, in hoeverre de begroting ruimte biedt om aan al die substantiële en principiële wensen van GroenLinks tegemoet te kunnen komen. Naar aanleiding van het technische overleg van vorige week en de schriftelijke beantwoording blijkt dat niet mee te vallen. De eventuele plussen die door de Taskforce zijn geopperd, het brede pallet aan suggesties vanuit de creatieve geesten van alle politieke partijen, die eventuele plussen worden weggeschreven als zijnde lege hulzen. Als verder blijkt, dat ook de wethouder, met de hele ambtelijke organisatie als raadgevers aan zijn zijde, verder ook weinig hoop geeft op verdere bezuinigingsmogelijkheden, en ons met lege handen terugwerpt op het vinden van substitutie

Dan geeft dat te denken.

Als iedereen met alle kennis en wijsheid die hij in huis heeft, de handen in de lucht steekt, er blijk van geeft het verder niet meer te weten, de onmacht predikt, voorzitter, dan solliciteer je eigenlijk naar de artikel 12-status. 1).

En de vraag is dan vervolgens, en hoe erg is dat dan?

En hoeveel risico lopen we, dat ondanks alle nu voorliggende krampachtige inspanningen, de eerste de beste tegenvaller ons sowieso de in de armen van artikel 12 drijft?

Met andere woorden: als we nu vergaande maatregelen nemen (volgens GroenLinks: té vergaande maatregelen), en daarmee een aantal essentiële voorzieningen de nek omdraaien, en als we bovendien de belastingen vergeefs hebben verhoogd, dan hebben we daar straks stevig last van indien het uiteindelijk toch allemaal verkeerd uitpakt.

Ik resumeer met te herhalen dat wij als GroenLinks grote waarde hechten aan een samenleving, waarin solidariteit en eerlijk delen voorop staan. Op vele terreinen zijn wij bereid, gegeven de financiële omstandigheden, forse veren te laten en te accepteren dat er diep gesneden wordt. Dat is een pijn die we – hopelijk kortstondig – met zijn allen moeten dragen.

Maar voor de vier door ons genoemde uitgangspunten trekken wij een grens:

Geen verlaging van de bijzondere bijstand Geen aantasting van de BUIG-middelen, die arbeidstoeleiding praktisch op slot zet Geen onomkeerbaar lot voor een van de dragers van cultuureducatie Geen rucksichtslos einde van het mantelzorgcompliment.

 

Math de Loo, Fractievoorzitter en raadslid

1). Dit artikel uit de Financiële Verhoudingswet geeft aan dat een gemeente die om een aanvullende uitkering verzoekt zoveel als redelijkerwijs van haar kan worden verwacht maatregelen treft ter verbetering van haar financiële positie. Dit betekent in ieder geval dat in principe geen besluiten worden genomen die leiden tot substantiële nieuwe lasten of verhoging van bestaande lasten dan wel tot verlaging van bestaande baten. Tevens geldt dit voor besluiten die indirect kunnen leiden tot nieuwe lasten door het aangaan van garantstellingen en risico’s.

Op één dag de best practices van het sociaal domein uit Zuid-Limburg bij elkaar. Inspiratie voor en door beleidsmakers, politici en social workers. Wauw, wat een rijkdom! 

Hartelijk dank voor deze uitnodiging.

 

Ik zal eerst kort iets over mijzelf vertellen. Zoals jullie net hoorden ben ik Kim Schmitz, ik werk als ZZP’er in de zorg en bied via mijn eigen bedrijf individuele begeleiding aan mensen met een ontwikkelingsachterstand en/of een autismespectrumstoornis. Daarnaast ben ik politiek actief. Ik ben de fractievoorzitter van GroenLinks, was ook lijsttrekker tijdens de recente gemeenteraadsverkiezingen en mag met gepaste trots vertellen dat we inmiddels de derde grootste politieke partij van Sittard-Geleen zijn. Op dit moment zit ik nog volop in de coalitieonderhandelingen en ik hoop natuurlijk van harte dat ik op een volgend officieel moment op bijvoorbeeld de Hogeschool Zuyd als wethouder mijn rol mag vervullen.

Het gaat heel goed met mij; ik ben gezond, voel me gelukkig. Wie had dat gedacht zo’n 18 jaar geleden. Ik was hoogzwanger, ontving een uitkering voor dak- en thuislozen en had geen recht op een sociale huurwoning. En dat terwijl ik hoog opgeleid ben, ben opgegroeid in een warm nest en al vroeg super zelfstandig was.

Het kan ons allemaal zomaar gebeuren. Er hoeven maar een paar zaken spaak te lopen en voordat je het weet klapt alles als een kaartenhuis in elkaar en moet je ongewild gebruik maken van sociale voorzieningen.

Hulde aan mijn casemanager bij Sociale zaken die begreep dat investeren in mensen, mensen in hun kracht zetten en zelfvertrouwen bieden, het grootste effect heeft. Ik weet niet of het aan al jullie toets normen zou voldoen, maar ik vind mezelf een aardig bewijs van een best practice binnen het sociaal domein in Sittard-Geleen. Ik mocht gebruik maken van het sociaal vangnet, maar binnen de kortste keren keerde ik terug in de maatschappij en kon ik weer mijn steentje bijdragen.

Niet veel later ben ik politiek actief geworden. Om er te zijn voor al die anderen die ongewild buiten de boot vallen.

Maar nu, terug naar jullie!

De opleiding Social Work Sittard heeft als doel om jullie vanaf het eerste jaar op te leiden tot professionals die maatschappelijk en politiek bewust zijn en vandaar uit hun functie en rol in de samenleving vorm kunnen geven. Dit is nodig om van daaruit de meer kwetsbare burgers te kunnen ondersteunen om naar vermogen een volwaardige plek in onze samenleving te kunnen verwerven.

Jullie hebben je gericht op thema’s als: armoede, discriminatie, leefbaarheid, veiligheid, immigratie en inclusie. Thema’s die op iedere politieke agenda en in overheidsbeleid terugkomen.

Gedurende tien weken hebben wel 180 studenten van jullie zich verdiept in hoe er over deze thema’s op mondiaal, nationaal en gemeentelijk niveau gedacht en gehandeld wordt. Jullie hebben contact gezocht met politici en ambtenaren, gemeentelijk beleid uitgeplozen en informatie/ervaringen opgehaald bij belangengroeperingen, platforms en andere (burger)initiatieven die zich op wat voor manier inspannen voor burgers die met één van deze thema’s van doen hebben.

Doordat jullie de onderzochte best practice presenteren tijdens deze inspiratiemarkt krijgen jullie de kans om uit te leggen waarom jullie vinden dat dit best practice is vanuit beleid, vanuit politieke standpunten, maar vooral ook omdat het bijdraagt aan verbetering van welzijn, leefbaarheid en inclusie van kwetsbare burgers.

En laten we eerlijk zijn; een bijdrage leveren aan welzijn van de meer kwetsbare medeburgers is het meest waardevolle doel van welke best practice dan ook.

Ik ben ervan overtuigd dat niemand ervoor kiest om aan de zijlijn te staan. Iedereen wil een bijdrage leveren aan de maatschappij, zich gewaardeerd voelen, zich veilig voelen en onderdeel zijn van.

Voor velen van jullie was het een eerste kennismaking met gemeenten en beleid; een zeer leerzame periode.

Ik hoop van harte dat jullie ervaringen hebben bijgedragen aan meer politieke en maatschappelijke bewustwording, maar vooral dat jullie het belang inzien van in contact staan met de doelgroep van beleid.

Stap 1 van inclusie is naar mijn mening met mensen werken en plannen maken en die niet beleidsmatig aan hun opleggen.

Ten slotte nog een GroenLinks wijsheid die ik jullie wil meegeven:

Investeren in mensen is het fundament voor een gezonde samenleving en levert bizar veel rendement op! Laten we samen werken aan een samenleving waarin iedereen vanzelfsprekend meetelt.

Ik wens jullie en alle bezoekers vandaag een inspirerende dag toe. Ik ben in ieder geval zwaar onder de indruk van jullie onderzoeken en presentaties.