Poliflw

Discriminatie is een moeilijk onderwerp. Iedereen veroordeelt het en vindt dat hij zelf niet discrimineert. Maar onbewust zit in onszelf en in onze cultuur een hele discriminatoire traditie. Dat begint al bij het niet eens zijn met iemand anders. Die ander is dan al gauw slecht geïnformeerd, dom, onverschillig of niet de moeite waard. Of je dan zelf misschien wat ongevoelig bent voor zijn of haar argumenten, of je dan misschien zelf niet zo invoelend bent, dat je die zwak geformuleerde mening van de ander niet kunt of wilt doorgronden, ligt dan niet voor het grijpen.

Als ik het vuurwerk met oud en nieuw veroordeel op grond van milieu en persoonlijke overlast, krijg ik in de raad wel steun. Maar wee mijn gebeente, als ik daar ook paasvuur aan koppel, dat mag ik de mensen niet afpakken. Ik begrijp die eenvoudige gewoonte niet, maar anderen begrijpen niet, hoe ik dat stukje milieuvervuiling überhaupt durf te noemen. Met taboes als houtstook of het terugdringen van autoverkeer en parkeergelegenheid ontmoet ik datzelfde onbegrip. In deze tijd!

Het is niet alles rationeel en beargumenteerd wat onze gewoonten beheerst. Soms moeten we ons van een probleem eerst bewust worden, voor we er überhaupt een probleem in zien.

Ik ben nogal benieuwd naar de leefwereld van andere mensen. Als ik op vakantie ga, wil ik altijd met de mensen kunnen communiceren: hoe is dat voor u en hoe doen jullie dat? Om dat in Portugal en Brazilië te bereiken ben ik uitgebreid Portugees gaan leren en langzamerhand kan ik in Italië en Spanje ook terecht. Natuurlijk oogst dat waardering, maar het gaat mij er om dat ik hun leefwereld leer kennen. En toch blijf ik me betrappen op restjes discriminatie bij gewoontes en gebruiken van anderen. Als iemand dialect praat denk ik al gauw, dat die nooit de IJssel over is geweest. Als iemand geen vlees eet, ben ik al gauw alert op andere verdachte signalen: ook nog vrije school en alternatieve geneeskunde? Of even erg: die vrouw is zwart en ze kan ook nog prachtig zingen – ja, dat kan gebeuren. Want die kant is er ook: voorkeur op oneigenlijke gronden.

Pas als wij bereid zijn onze privileges onder ogen te zien, onze voorkeuren en gewoontes kritisch te bevragen en benieuwd te zijn naar de motieven en argumenten van anderen, kan discriminatie teruggedrongen worden. En, oh ja, ik houd nog wel eens van een grapje. Maar humor verhult ook nog wel eens sentimenten van discriminatie. Laten we dat ook gebruiken om kwalijke restjes bij onszelf te ontdekken en te bestrijden.

Laten we discriminatie bij anderen en bij onszelf signaleren en bestrijden. Dat hoeft geen oorlog te worden, dat is een proces en dat is niet altijd even makkelijk.

En zullen we dan in Winterswijk beginnen met die pesterij van Zwarte Piet af te schaffen, waar niemand mee gediend is en waar veel mensen zich aan storen?

Paul Puntman Fractielid GroenLinks

Een terugblik op de raadsvergadering van 23 april 2020.

De knoop is eindelijk doorgehakt, de spoorwegovergang Greversweg zal nu definitief worden gesloten. Voor GroenLinks is de huidige situatie, afgesloten voor gemotoriseerd verkeer, voldoende veilig, maar absoluut niet toekomstbestendig. We willen goede openbaar vervoer verbindingen voor Winterswijkers die elders werkzaam zijn. En ook voor mensen die overwegen zich hier te vestigen. Toekomstige treinen zullen stiller, sneller en in hogere frequentie gaan rijden; mogelijk zelfs op dubbelspoor. Daar passen onbewaakte overgangen niet meer bij. En met verder uitstel van dit besluit lopen we het risico dat de discussie die al drie jaar loopt, te zijner tijd weer opnieuw zal beginnen. Tegenstanders van afsluiting beriepen zich onder meer op aantasting van de route mogelijkheden voor recreatieve fietsers en wandelaars. Dat is juist, maar van beperkte betekenis. Recreanten zijn niet uit op de snelste route van A naar B, een ommetje maken hoort erbij.

De afgelopen raadsvergadering was de eerste volgens de noodwet die digitaal vergaderen mogelijk maakt. Interrupties, een relativerende opmerking of kwinkslag, zijn niet toegestaan. Dat is wel even wennen. Maar nog niets in vergelijking met wat ondernemers en burgers hebben te doorstaan. Wat ons betreft gaan we spoedig over van een ‘intelligente lockdown’ naar een ‘intelligente versoepeling’ van de opgelegde beperkingen.

Peter Voogt - Fractievoorzitter GroenLinks

Een terugblik op de raadsvergadering van 28 mei 2020.

Deze keer brachten insprekers de meest besproken onderwerpen ter tafel. Inwoners uit Bargerkempke worden door de gemeente gesommeerd een stuk van hun voortuin, dat eigenlijk van de gemeente is, te kopen of anders kaal op te leveren. De bewoners weten niet beter dan dat het al tientallen jaren hun eigen voortuin is. Ze hebben dus al die tijd gratis onderhoud voor de gemeente verzorgd. Genoeg redenen om de grond kosteloos over te dragen, vindt GroenLinks. Dit project probeert ‘ongelijkheid te bestrijden’ maar levert met veel gedoe alleen verliezers op, emotioneel en financieel.

Dhr. Mensink (Stichting Behoud SKB) vertelde over de nieuwbouwkosten voor het Slingeland Ziekenhuis. Het SKB blijkt nodig om financieel garant te staan voor dat veel te dure nieuwe ziekenhuis. En als echt koekoeksjong zou het ook nog arbeidsplaatsen van het SKB afnemen. Inmiddels staat het Santiz bestuur onder toezicht van de inspectie. De hele raad is uiterst waakzaam.

De ‘eerste financiële prognose’ is achterhaald door de corona-crisis. We namen het daarom voor kennisgeving aan. Wederom veinsde het CDA niet te begrijpen wat een revolverend energiefonds is. De 25 miljoen zijn beschikbaar voor goedkope leningen, die ook weer worden terugbetaald. Alleen de feitelijk verstrekte leningen moeten in de begroting terugkomen. Het CDA wil de 25 miljoen laten opnemen, want dan wordt zichtbaar ‘hoe verkwistend dit college wel is’. Framing als politiek handigheidje.

Paul Puntman - Fractielid GroenLinks

Nadat wij in 2018 aan de bel trokken over de gang van zaken rondom de kleiput volgde de ene ontkenning na de andere vanuit de gemeente.

Nee er was geen sprake van vervuilde grond, dat werd later licht vervuilde grond, waarna het industriegrond werd.

Tijdens de acties die we gevoerd hebben kwamen we van allerlei troep tegen in het water en in documenten. Ook de actiegroep die werd opgezet met onze hulp, Actiegroep Behoud Kleiput (ABK) constateerde de ene misstap na de andere. Ook verschillende verzoeken vanuit de Wet Openbaarheid Bestuur en acties in de 2e kamer door het SP kamerlid Hijink brachten zaken aan het licht.

Echter niet voor de gemeente Winterswijk. Het financieel erg aantrekkelijke dumpen van vuile grond moest doorgaan om de gemeentekas te spekken en op een goedkope manier van de vervuilde grond uit de spoorzone af te komen. Dubbele winst voor dit neoliberale college.

Zelfs onze GroenLinks fractie in onze gemeente en Burgemeester met dezelfde signatuur waren er een warm voorstander van. Iets wat je van een milieu partij toch niet zou  verwachten!

Nu lijkt het er op dat de gemeente Winterswijk toch bakzeil moet halen nu prof. Dr. Jan Roelofs van de Radboud Universiteit in Nijmegen duidelijk aangeeft dat het verondiepen van de kleiput rampzalig is voor de waterkwaliteit. Na een gesprek met de Wethouder geeft zij nu zelf aan dat er om dergelijk advies moeilijk heen gegaan kan worden.

Wordt duidelijk dat de SP in Winterswijk toch uitstekend op de hoogte is van zaken en hierin blijkbaar eerder expertise heeft dan B&W. Zelfs op dit moment gaat men er vanuit dat na het broedseizoen er gewoon weer gestort kan worden.

Er rest nu nog maar één ding voor B&W van Winterswijk. Direct stoppen met verondiepen en de Kleiput met rust laten om te kunnen herstellen.

Je zou bijna zeggen…

Op 3 maart 2020 organiseerde het WCL praktijkvoorlichting over het vernietigen van ‘vanggewas’ met of zonder de onkruidverdelger glyfosaat. Hieronder het verslag van deze bijeenkomst.

Het vanggewas (vaak een grassoort) moet de stikstof in de grond binden na de maisoogst. In april moet dat gewas weer plaats maken voor nieuw mais. Dan moet de groei van het vanggewas gestopt worden. Of mechanisch door het scheiden van wortels en blad, met een schijveneg. Of door doodspuiten met glyfosaat. Het eerste vraagt zwaar materieel met verbruik van de nodige diesel. Het tweede is veel goedkoper, maar belast het milieu en dat wekt het nodige verzet. Ook bij de Waterschappen die moeite hebben met de grondwatervervuiling.

Onder de talrijk aanwezige boeren was het animo voor de mechanische aanpak en het afzweren van glyfosaat maar zeer beperkt. Het gevaar van het gebruik van glyfosaat werd dan ook veelvuldig afgezwakt. Er is kennelijk meer nodig (bonus voor niet gebruik, voorlichting, verbod) om het gebruik aan banden te leggen.

Hier gedegen voorlichting omtrent de gevaren van glyfosaat-gebruik. En hier een artikel over een testinstituut dat zich heeft laten omkopen om de gevaren van glyfosaat te ontkrachten. Wat door de EU is benut om het gebruik van glyfosaat nog eens voor 5 jaar toe te staan.

Een terugblik op de raadsvergadering van 20 februari 2020.

In de laatste raadsvergadering kwam het onderwerp ‘wonen met 24-uurs zorg’ aan bod. Tussen ‘thuis wonen met zorg’ en ‘verpleeghuis’ zijn tussenvormen mogelijk waaraan duidelijk behoefte is. Het Prins Hendrikhuis is zo’n voorbeeld. En de landelijke stichtingen De Herbergier en De Knarrenhof richten zulke voorzieningen op. GroenLinks vindt dat de gemeente zich actiever mag opstellen om dergelijke voorzieningen ook hier te bevorderen. Recent stond een noodkreet in De Gelderlander: “Er is gewoon niet genoeg plek”.

En dan de verduurzaming van het oude raadhuis. Waarvan menigeen zich afvroeg waarom dat zo veel moest gaan kosten. Reden voor GroenLinks om kritisch te kijken naar de plannen. Het plan ging uit van vloerverwarming en warmtepompen, wat voor een woonhuis wellicht passend is, maar niet voor dergelijke monumenten. Dat werd nog eens bevestigd op de regionale erfgoeddag in Lievelde. De raad stemde hier uiteindelijk ook mee in. De uitgespaarde driekwart miljoen wordt nu efficiënter besteed aan waterstof infrastructuur. Ook wordt gekeken of er zonnepanelen op het raadhuis en andere monumenten mogen komen.

Verder hebben de coalitiepartijen het college gevraagd met een plan te komen voor een ‘klimaatbos’, bedoeld om CO2 te binden. Dat kan de effecten van de bomenkap die thans ook plaats vindt, weer compenseren. Uiteraard moet goed gekeken worden naar de landschappelijke inpassing.

Peter Voogt - Fractievoorzitter GroenLinks

In de raadsvergadering van 19 december 2019 heeft Paul Puntman namens GroenLinks gesteld dat de gemeente de vuurwerkoverlast bij de jaarwisseling eind 2020 steviger moet aanpakken. Over de manier waarop, bijv. vuurwerkvrije zones, moet de gemeente in gesprek gaan met wijkbewoners.

Maar de rumoerig verlopen jaarwisseling (vooral elders in het land) heeft de ontwikkelingen versneld. GroenLinks heeft landelijk het initiatief genomen voor een verbod op vuurwerk, de politieke steun daarvoor groeit en ook de regering buigt zich erover. De Christen Unie bepleit een uitzondering op zo'n algeheel verbod voor nog op te richten 'vuurwerkclubs'. Die variant lijkt ons voor Winterswijk ook wenselijk. Het biedt ruimte voor behoud van de traditie voor de goedwillende vuurwerkliefhebbers. Ten slotte kennen we hier in de Achterhoek ook al de carbidclubs. Lees hier verder het betoog van Paul Puntman.

Toen ik jong was zat ik bij de welpen en de verkenners. Daar leerden we verantwoord vuurtje stoken: met twee lucifers het bos in, droge takken zoeken en de velletjes van de berk, een piramide bouwen en aansteken. Dat ging altijd goed, ook later in de bergen op 2000 meter tegen de boomgrens. Dan kookten we in alle eenzaamheid ons potje, haalden een fles wijn uit de rugzak en genoten. Mijn kinderen kunnen dat nu ook. Die romantiek is vergelijkbaar met het afsteken van mooi vuurwerk, dat is gezellig en spectaculair. 

Echter, de tijden veranderen. We moeten ons nu eerst maar eens richten op dat gezellige.

Vandaag de dag moeten we kritisch omgaan met onze landbouw, willen we onze huizen isoleren, zo min mogelijk broeikasgassen uitstoten en compenseren wat onomstotelijk nodig is. We kunnen niet meer zomaar vuurtje stoken, ook niet in de open haard, we krijgen van de rest van het land steeds meer commentaar op ons paasvuur, Scheveningse paletstapels en ook vuurwerk lopen uit de hand. Die lolletjes noemen we traditie, maar dat is korte termijn geheugen. We hebben het tot een verdienmodel laten worden van enkele handelaren, een Chinese industrie en een illegaal circuit. En dat om in één nacht een gigantische vervuiling van licht, geluid en lucht te veroorzaken; vooral fijnstof, zware metalen, CO2 en zwavel.

Hier in de gemeenteraad zijn we het er wel over eens dat deze waanzin niet vol te houden is, maar we weten niet hoe we deze inzichten moeten overbrengen. De angst voor tegenwind en framing op social media zorgt ervoor dat we maar niets doen, uitstellen en afwachten. Maar dat is niet waar we deze coalitie voor zijn begonnen. Apeldoorn heeft al besloten: vanaf volgend jaar vuurwerkvrij.

Wat mij betreft kan dat hier ook. Maar als wij het college nu eens de tijd gunnen om voor de volgende jaarwisseling in overleg met de wijkbewoners vuurwerkvrije zones in te stellen en zelf een vuurwerkblij evenement te organiseren? Als we een leuk feestje op de markt of op de Scholtenbrug organiseren, waar we de gezelligheid terugbrengen, kan heel Winterswijk elkaar daar het beste wensen.

Op 7 mei 2019 vond een schouw plaats in de Kleiput, georganiseerd door de gemeente. Ze wil transparant zijn over de gang van zaken bij de verondieping. Er was een ruime opkomst van buurtbewoners, natuurminnaars en -deskundigen.

Bij de bewoners kwam de verontwaardiging over het gemeentelijk besluit nog volop naar voren. Zo stelde de ‘Japanse-duizendknoop-deskundige’ dat de gemeente bezig is die verder te verspreiden door de grond te transporteren en telkens om te woelen. Als verweer gold dat er al volop duizendknoop in de directe omgeving aanwezig was, dat de grond minstens vier meter diep werd gestort en het dan wel ‘verdronk’. En als het toch boven komt drijven wordt het opgevist en naar de afvalverbranding gebracht. Terecht vroegen bewoners zich daarop af, dat als je al deze moeite moet doen, waarom je dan nog grond met duizendknoop erin uit omliggende gemeenten naar de put brengt voor ‘natuurontwikkeling’. Het antwoord ‘dat er geld aan verdiend wordt’ bleef onuitgesproken.

Maar hierin schuilt wel het gevaar. Het oorspronkelijke idee om schone grond uit de Steengroeve te gebruiken voor verondieping, heeft plaats gemaakt voor gebruik van ‘licht vervuilde grond’. En De Gelderlander heeft uitgebreid beschreven hoe projecten van verondieping elders leiden tot een vorm van illegale afvaldumping.

Kritische vragen van bewoners over de kwaliteit van gebruikte grond in de kleiput werden gepareerd met dat ‘alles volgens de wettelijke normen gaat’. Wat niet wegneemt dat stukjes plastic en enkele stukjes asbest zichtbaar waren. Ook dreef er drab op het water dat “de dag ervoor er nog niet was”. Verontreinigingen die boven komen drijven worden nog wel opgevist.

Vanuit oogpunt van natuurbehoud mogen we blij zijn dat bewoners deze verondieping kritisch volgen. Op hun verzoek deed de wethouder nog twee toezeggingen: een jaarlijkse terugkerende schouw en een beeldregistratie van hoe de natuur op de oevers zich ontwikkelt.