Poliflw

De gemeenteraad heeft donderdagavond het voorstel aangenomen van SP Breda en Breda Beslist (voorheen Breda’97) voor een zelfbewoningsplicht. In de strijd tegen de woningnood verplichten steeds meer gemeenten de kopers van een nieuwbouwhuis om er ook daadwerkelijk zelf in te gaan wonen. “Hiermee voorkomen we dat louche vastgoedbazen betaalbare huizen opkopen, doorverhuren en zo misbruik maken van het woningtekort”, zegt SP-raadslid Bas Maes. De motie op initiatief van SP en Breda Beslist werd mede ingediend door VVD, CDA, GroenLinks en PvdA en kon rekenen op de steun van de gehele gemeenteraad. Maes: “Ik ben blij dat ook Breda nu uitspreekt dat huizen er zijn om in te wonen, niet om mee te speculeren!”

De fracties van CDA, GroenLinks en SP slaan de handen ineen en komen bij de jaarstukken donderdagavond gezamenlijk met een voorstel. Zij roepen het College van B&W daarin op om een monitor in het leven te roepen die Bredanaars meer inzicht geeft in het aantal woningen dat gebouwd wordt en gaat worden in Breda. Raadslid Marc van Oosterbosch (CDA): “We zien dat er gebouwd wordt maar het is lastig een integraal beeld te vormen van wat er precies gebouwd wordt en hoe de verdere planningen eruit zien. Een monitor houdt ons allen scherp"

In het bestuursakkoord Lef en Liefde staat dat Breda in deze raadsperiode 6.000 woningen wil bouwen of gepland wil hebben. Bovenstaande partijen maken zich ernstige zorgen of het College dat wel gaat redden. Burgerraadslid Michel Verschuren (SP): “We zien dat het aantal sociale woningen dat gebouwd wordt erg laag is, slechts 80 woningen in 2019, er zijn er meer gesloopt dan bijgebouwd. Zo wordt een opgave van 1.200 woningen schier onmogelijk.”

De drie partijen willen dat de Raad beter kan sturen op het aantal te bouwen woningen. Met name willen zij inzicht krijgen in welk type woningen gebouwd wordt. De gemeente blijkt vooral achter te lopen op 1.200 sociale huurwoningen en 1.800 middeldure woningen. Raadslid Thom Dijkstra (GroenLinks): “Op basis van de uitkomsten uit de monitor, gaan we als raad het gesprek aan met het College waar er nog extra inspanning geleverd moet worden. Vooral op het gebied van sociale huur en middeldure huur lijkt het erop dat we als Gemeente een stap harder moeten gaan lopen"

Wethouder Miriam Haagh (PvdA) zei gisterenavond in het coronadebat toe dat Breda toch dagopvang voor dak- en thuislozen gaat regelen op één locatie. SP en GroenLinks hadden de wethouder daartoe opgeroepen, nadat de Rijksoverheid en het Rode Kruis gemeenten hierom hadden gevraagd. “In plaats van een vaste plek bood Breda tot nu toe een soort speurtocht langs tal van verschillende locaties voor eten, een toilet of een plek voor hulp”, zegt SP-raadslid Inge Verdaasdonk. “Wij zijn blij dat de wethouder nu ook inziet dat je zo niet met mensen om kan gaan en dat zij binnen een week gaat zorgen voor één locatie voor dagopvang die voldoet aan de richtlijnen.”

De veelgehoorde kreet deze dagen is “blijf thuis”. In het geval van dak- en thuisloos zijn, is dit een onmogelijke opgaaf. Er is geen thuis om te verblijven. Hierop is er afgelopen vrijdag vanuit de Rijksoverheid een richtlijn vastgesteld waarin staat dat gemeenten overdag inlooplocaties moeten organiseren. “Hier kunnen dak- en thuislozen warm worden, een sanitaire stop maken, een warme maaltijd eten en andere vormen van ondersteuning krijgen”, zegt SP-raadslid Inge Verdaasdonk. “Breda voldoet op dit moment niet aan deze richtlijn en dat zou natuurlijk wel moeten in deze tijd.” Samen met GroenLinks heeft SP Breda daarom mede hierover raadsvragen aan het College van B&W gesteld.  

De gemeente organiseert op dit moment een stemming over de locatie voor het ‘Yangzhou all directions paviljoen’. Dat is een geschenk van de Chinese stad Yangzhou, waarmee Breda een stedenband onderhoudt. Het persbericht stelt: “Het paviljoen wordt in de loop van 2020 op de locatie met de meeste stemmen geplaatst.” 

De aan de Bredanaars voorgelegde keuze voor dit paviljoen beperkt zich tot drie markante parken, die in de loop der tijd inmiddels hun heel eigen sfeer hebben opgebouwd. Wat GroenLinks betreft, is de beperkte openbare ruimte in onze mooie parken vooral bedoeld voor invulling met groen, kunstobjecten en speelattributen en moeten we voorkomen dat ze verworden tot rariteitenkabinet. Ook over de gevolgde procedure hebben wij vragen.

Wij hebben daarom vandaag de volgende raadsvragen aan het college gesteld.

Deelt u onze visie dat we de beperkte openbare ruimte in onze mooie parken vooral moeten benutten voor invulling met groen, kunstobjecten en speelattributen? Hoe kwalificeert het paviljoen in deze categorieën? 

Rond alle drie de genoemde parken zijn omwonenden goed georganiseerd, en is de gemeente al in enig verband met hen in overleg. Heeft de gemeente voorafgaande aan de nu georganiseerde stemming óók overleg gehad met omwonenden van de park-locaties over de mogelijke komst van dit paviljoen? Zo ja, wat was hun reactie?

De drie parken met de nu voorgestelde locaties hebben in de loop der tijd een geheel eigen sfeer opgebouwd, en maken onderdeel uit van het “Bredase weefsel”. Is voorafgaande aan de nu door de gemeente georganiseerde stemming nagegaan bij deskundigen op het gebied van erfgoed en/of bijvoorbeeld de Commissie Ruimtelijke Kwaliteit of de komst van dit paviljoen passend is in de omgeving, dan wel bijdraagt aan een culturele revolutie die deze locaties verrijkt?

Het persbericht stelt dat de gemeente graag samen met de inwoners de beste locatie wil kiezen. Maar de stemming beperkt zich nu tot een stemming over vier door het stadsbestuur vóóraf bepaalde locaties. Dat lijkt op een goedkope kopie van de manier van volksraadpleging zoals we die uit landen in het Verre Oosten wel kennen. Waarom kiest u ervoor de stemming tot deze vier park-locaties te beperken en legt u de vraag waar Bredanaars het ‘Yangzhou all directions paviljoen’ straks willen hebben staan niet in een open vraag aan onze inwoners voor?       

Nu de stemming beperkt is tot vier locaties, is het de vraag wat de intentie is van de mensen die op een locatie stemmen. Stemmen zij vóór een locatie, omdat zijn van harte voor de komst van het paviljoen naar die plek zijn? Of stemmen zij strategisch op een (andere) locatie, juist om te voorkómen dat het paviljoen naar hun favoriete park komt? Hoe gaat u de uitslag van de stemming straks interpreteren?

Het persbericht stelt: “Het paviljoen wordt in de loop van 2020 op de locatie met de meeste stemmen geplaatst.” Hoe letterlijk moeten wij dit nemen? Kunnen andere overwegingen, overleg met omwonenden, of overwegingen vanuit de gemeenteraad nog een rol in het verdere proces spelen? 

Zou het niet passender zijn om voor het betrokken paviljoen een plaats te vinden op een andere prominente plek in Breda, die zijn karakter nog moet verwerven?Bijvoorbeeld op de entree naar, of een nog open ruimte in, één van de Bredase  bedrijventerreinen, als verwijzing naar de extra economische bedrijvigheid die de stedenband met Yangzhou Breda beoogt op te leveren?Of bijvoorbeeld op het te vergroenen Stadserf, als onderdeel van een oosterse Zen-tuin, waarin politici zich even kunnen terugtrekken als zij op het punt staan over te gaan tot al te flukse besluitvorming? 

De jaarstukken geven slecht weer wat er gedaan is om doelen uit de begroting te halen. Bovendien zijn doelen uit de begroting vaak vaag: er wordt zelden duidelijk aangegeven welke resultaten nagestreefd worden. Als de gemeenteraad niet weet wat het college wil bereiken en wat ze daarvoor doet kan zij het college moeilijk controleren en/of ter verantwoording roepen. GroenLinks-raadslid Hilrieke Nauta vindt dat dat zo snel mogelijk beter moet, daarom diende zij een motie in waarin ze het college oproept resultaatgericht te begroten.

In 2018 nog riep de raad, met een motie van Breda ‘97, het college op om de begroting en jaarstukken leesbaarder en samenhangender aan te bieden. Bij de behandeling van de jaarstukken in 2019 zijn de jaarstukken nog steeds moeilijk te begrijpen. De jaarstukken maken de rekening op van wat de gemeente in een jaar heeft uitgegeven. Voor een belangrijk deel zijn de jaarstukken een verantwoording van wat het college heeft ondernomen in het kader van de begroting van dat jaar. 

Met de daadwerkelijke uitgaven naast de geplande uitgaven zouden we dus moeten kunnen zien wat de gemeente heeft gedaan om haar doelen te behalen. Maar de begroting stelt doelen vaak niet specifiek of niet meetbaar. Ook mist vaak de verbinding met onderliggende langetermijn doelen of plannen. Hierdoor onstaat de situatie waarin de jaarstukken de uitgaven wel uiteenzetten, maar onduidelijk is welke specifieke doelen uitgaven dienen, wat de voortgang op al dan niet specifieke doelen is en in welk groter verband de uitgaven worden gedaan. Kortom: zonder goede begroting weten de gemeenteraad en de stad niet waar het college het geld van Breda precies aan uitgeeft.

Om deze situatie te verbeteren schreef GroenLinks-raadslid Hilrieke Nauta een motie die het college oproept om resultaatgericht te begroten. Door resultaatgericht te begroten moeten doelen, oftewel beoogde resultaten specifiek en meetbaar benoemd worden in de begroting. In de jaarstukken moeten uitgaven daarmee in verband worden gebracht. Op die manier kan de raad beter controleren waar het college geld aan uitgeeft, alswel het college daarover ter verantwoording roepen. Daarmee is de raad met Hilrieke’s motie gesterkt in het uitvoeren van twee van haar meest belangrijke functies. Je leest de motie onder dit artikel.

De wethouder is van plan om de sociale werkvoorziening te laten samensmelten met het zogeheten Werkgeversservicepunt op het stadskantoor van de Gemeente. Dit heeft voor nogal wat onrust gezorgd onder de medewerkers van de sociale werkvoorziening. GroenLinks Breda maakt zich grote zorgen om dit plan.

De mensen waar het hier om gaat moeten de aandacht krijgen die nodig is. En de binnen de sociale werkvoorziening opgebouwde expertise is hard nodig om mensen met een arbeidshandicap binnen de Participatiewet meer naar werk te begeleiden.

Er is ook geen enkel alternatief onderzocht. Het fuseren van de sociale werkvoorziening met naburige gemeenten biedt bijvoorbeeld veel meer kansen om de opgebouwde expertise en een veilige werkomgeving te behouden. Veel andere gemeenten zijn juist een ‘werkbedrijf’ voor de participatiewet aan het opbouwen. Breda had dat al, maar breekt het nu af tot een uitvoeringspoot van het werkgeversservicepunt op het stadskantoor.

Heel veel is nog onduidelijk. In eerdere gesprekken met wethouder Adank kregen we te vaak te horen: “dat moet nog verder worden uitgewerkt.” De financiële onderbouwing dat met de gekozen oplossing in de toekomst dat tekort wordt ingelopen, ontbreekt. Er zou in het geheel geen sprake zijn van frictiekosten (eenmalige personeelskosten door bv. een fusie), terwijl er wel personeel “overschiet” bij deze fusie.  

In de discussie over het waarom van deze fusie, raakte de wethouder op een gegeven moment ook echt de bodem van de argumentatie: “omdat het nou eenmaal in het bestuursakkoord staat”. Niet de mensen, en de effectiviteit in het bereiken van de te halen maatschappelijke doelen staan voorop, maar uitsluitend het in te lopen cijfermatige tekort staat voorop. Doordat er geen instroom meer is in de SW (deze is wettelijk beëindigd in 2015) ontstaat er een financieel probleem van zekere omvang. En vervolgens wordt er naar het oplossen van dat tekort toegeredeneerd, zonder naar mensen en maatschappelijke effecten te kijken, en zonder alternatieven te schetsen.

Verder staat er ook nog een wijziging van de Participatiewet op de landelijke politieke agenda, dus blijft de vraag bestaan: waarom per se nú deze ingrijpende veranderingen?

Door een zo weinig onderbouwd en uitgewerkt plan te presenteren, ontstaat een heleboel onrust bij een kwetsbare doelgroep. Dat was te merken aan de publieke tribune, die zat regelmatig vol met medewerkers van de sociale werkvoorziening.

Naast deze kritische noten heeft GroenLinks de wethouder ook een aantal wensen en bedenkingen meegegeven:

Kijk integraal naar de ontwikkelingen op het gebied van de participatiewet, onder andere  naar de sociale ontwikkelbedrijven die andere gemeenten nu inrichten.

Zijn de jobcoaches van het werkgeversservicepunt wel voldoende in staat om deze mensen die nu in het doelgroepenregister staan te begeleiden naar een baan in het bedrijfsleven?

Bedenk wat de gevolgen zijn voor het personeel: welke rechtspositie en garanties wilt u hen geven?

Haak aan bij wat er bij andere gemeenten gebeurt en zoek de samenwerking met bijvoorbeeld andere SW-bedrijven in West-Brabant en VNO-NCW.

Maak een gedegen onderbouwd plan waar onderzoek en een houdbare visie voor de toekomst ten grondslag ligt.

Laat de gemeenteraad aangehaakt blijven bij toekomstige ontwikkelingen.

En wellicht het meest belangrijk: praat en beslis mét de mensen van ATEA, praat en beslis niet alleen óver hen!

GroenLinks Breda gaat duidelijk niet akkoord met het plan zoals het voorligt. Het betreft een voorstel dat in het geheel niet is onderbouwd door onderzoek, feiten of cijfers

Burgemeester Paul Depla houdt zich niet aan de strikte voorwaarden die gelden voor het toepassen van cameratoezicht in woonbuurten. Ook de verantwoording naar de gemeenteraad toe, laat te wensen over.  In november 2016 kwam Depla met een voorstel naar de raad dat hem in staat zou stellen zonder enige beperking, cameratoezicht in te zetten in woonbuurten. Dat ging de raad veel te ver. Een amendement (wetswijziging) van SP Breda, mede ingediend door CDA, D66, GroenLinks en Volkspartij Breda, dat strikte voorwaarden stelde aan het toezicht, werd daarom aangenomen. “Maar nu de burgemeester voor het eerst in twee jaar hierover verantwoording aflegt aan de raad, blijkt dat hij zich niet veel van die voorwaarden heeft aangetrokken”, zegt SP-fractievoorzitter Bas Maes. “Zo zijn lang niet altijd de omwonenden geïnformeerd en geeft hij geen antwoord op de vraag of het cameratoezicht is ingezet als uiterste redmiddel of vooral om het tekort aan politie te verhullen.”

Lees onderstaand de vragen van SP Breda aan het College van B&W

Bijlage: 

art_9-vragen_sp_breda_over_niet_naleven_voorwaarden_apv_voor_cameratoezicht_in_woonbuurten.pdf

De gemeenteraad besloot donderdag om het Stadserf, speeltuinen, sportlocaties en evementen voor kinderen rookvrij te maken. Lisa Maas diende samen met Joek van Pul (D66) twee moties in om dit te bereiken.

"Breda moet optreden en gaan voor een rookvrije generatie waarin kinderen alle ruimte krijgen om gezond te ontwikkelen en groeien."

- Lisa Maas, Raadslid GroenLinks Breda

Bij de laatste debatraad van 2018 stemde de gemeenteraad in met moties van GroenLinks en D66 om stappen te zetten naar een rookvrije generatie. Na de bespreeknotitie Op naar een rookvrije generatie van eind oktober, werkten Lisa Maas (raadslid GroenLinks Breda) en Joek van Pul (raadslid D66 Breda) twee maanden aan de moties. 

De eerste motie, ingediend door GroenLinks, legt vast dat toegang tot het Stadhuis rookvrij wordt gemaakt door de rookvoorzieningen weg te halen bij de ingang. 

De tweede motie, ingediend door D66, draagt het college op om alle gemeentelijke speeltuinen voor 31 december 2019 rookvrij te maken en in gesprek te gaan met alle sportverenigingen, evenementen en niet-gemeentelijke speeltuinen om zo snel mogelijk rookvrij te worden.