Poliflw

Hugo de Jonge nieuwe leider van het CDA: ‘Het CDA is opgericht om kloven te overbruggen en strijd te pacificeren'. Met een uiterst krappe zege op zijn tegenstrever Pieter Omtzigt heeft Hugo de Jonge de CDA-lijsttrekkersverkiezing om het partijleiderschap gewonnen. De opkomst was 66,7 procent. Het verschil is klein: 258 stemmen, oftewel, 50,7 tegen 49,3 procent. Met zijn 42 jaar is hij de jongste CDA-leider ooit, jonger dan Ruud Lubbers. Met die beroemde CDA-leider deelt hij opvallend veel. Een zekere no-nonsense en het heilig geloof in het politieke midden. Zorgzaamheid Met Hugo de Jonge -opgeruimd, handig met de media en betrokken- krijgt het CDA een lijsttrekker die waarden als zorgzaamheid en een sterke overheid predikt. Hij noemt de zorg voor elkaar het fundament van de samenleving en vat zijn politieke missie samen met de zorg van gewone mensen op tafel krijgen en daar praktische oplossingen voor vinden. Waar CDA’ers voorheen beducht waren om de overheid een grote rol te geven werd de overheid bij de strijd om het leiderschap opeens hét thema. Zowel De Jonge als zijn grote uitdager Pieter Omtzigt zijn er beiden al jaren mee bezig, zij het ieder met een belangrijk verschil in accent. De Jonge voerde een lijsttrekkerscampagne voor een sterke overheid die zorg en aandacht heeft voor de mensen. Omtzigt wil mensen beschermen tegen fouten van de overheid. De Jonge won de lijsttrekkersverkiezing na een campagne waarin hij zich aanbood als de man van het midden. Onder hem zal het CDA weer resoluut in het midden van de politiek opereren, beloofde hij. Het is een afscheid van de jaren onder Sybrand Buma, toen de blik meer naar rechts was gewend. Veel behendigheid Nu Hugo de Jonge het CDA gaat leiden, zal hij vooral binnen de partij veel behendigheid nodig hebben. Hem wacht mogelijk een intern debat over de koers.De Jonge staat volledig achter de nieuwe richting voor het CDA, zoals die is uitgestippeld door het wetenschappelijk bureau van de partij, onder de titel ‘Zij aan zij’. Het CDA omarmt daarin het klimaatbeleid, wil breken met marktwerking, zich verzetten tegen de maatschappelijke polarisatie en zoekt in de landbouw meer balans tussen duurzaamheid en exportbelangen. Favoriete kandidaat Hugo de Jonge was vanaf het begin de favoriete kandidaat van het partijbestuur, maar de lijsttrekkersverkiezing maakte duidelijk dat de CDA-kiezers nog lang niet klaar zijn met die discussie. Velen stemden op de andere twee kandidaten. De Jonge zal nog al zijn behendigheid nodig hebben voor het CDA volgend jaar de verkiezingen in kan. De Jonge kan gevoelige dossiers parkeren. Hij deed het bij medische ethiek, het onderwerp waar VVD, D66, CDA en ChristenUnie in het kabinet Rutte-III een wapenstilstand over sloten. De liberale fracties VVD en D66 probeerden de CDA-minister geregeld uit de tent te lokken, maar vergeefs. De praatgrage De Jonge kan dan opeens zeer zwijgzaam zijn. Politiek talent De Jonge werd al vroeg gespot als politiek talent en maakte een razendsnelle CDA-carrière. Op zijn 29e werkte hij voor de minister van onderwijs, niet veel later werd hij politieke assistent van CDA-premier Jan Peter Balkenende. Hij vertrok daarna naar Rotterdam, om wethouder te worden. Als bestuurder is De Jonge vooral een man van praktische oplossingen. Waar hij ook komt bezingt hij samenwerking als beproefd medicijn.

D66 wil dat handhavers geen coronaboetes uitdelen aan samenwonende studenten of collega’s of mensen in tehuizen die onder één dak leven. In verschillende steden kregen huisgenoten die samen in hun tuin of op hun balkon zaten flinke bekeuringen. “Je beboet geen gezin dat samen op de bank zit. Beboet dan ook geen huisgenoten,” zo luidt de oproep van de D66-fractievoorzitters uit 34 Zuid-Hollandse gemeenten, waaronder Lansingerland, Leidschendam-Voorburg, Den Haag, Rotterdam, Zoetermeer, Leiden, Dordrecht, Alphen aan de Rijn, Westland en Schiedam en de fractievoorzitter in de Provinciale Staten van Zuid-Holland.

De standaard noodverordening gaat uit van huishoudens die alleen bestaan uit ouders en (klein)kinderen. Vijf Leidse studenten kregen een boete van 400 euro per persoon, omdat ze samen op hun balkon zaten. Studenten vallen niet onder de definitie van een gezamenlijk huishouden, waardoor ze strafbaar waren in hun eigen huis. “Dit lot kan ook samenwonende broers en zussen treffen, collega’s die in één huis wonen of gescheiden partners die nog wel onder één dak leven,” aldus de D66-fractievoorzitters

Eén adres, één huishouden De oplossing ligt volgens Ineke den Heijer fractievoorzitter D66 Lansingerland binnen handbereik. “De noodverordening verandert in deze coronaperiode best vaak, dus de politiek kan dit probleem snel en eenvoudig veranderen.” Als de definitie gaat luiden dat iedereen op hetzelfde adres een gezamenlijk huishouden vormt, is het probleem uit de wereld. Den Heijer: “Dat voorkomt onnodig boetes en een hoop frustratie, en zorgt voor duidelijkheid en regelgeving die geen leefvormen uitsluit.”

Schrijf geen boetes De fractievoorzitters willen voor het vervolg van de coronacrisis voorkomen dat dit soort boetes worden uitgedeeld. “Inwoners die in de huidige regels strafbaar zijn in hun eigen huis wonen vaak klein en delen soms hun keuken, badkamer of zelfs de woonkamer. Ze hebben niet de luxe om altijd 1,5 meter afstand te houden. Ze kunnen elkaar simpelweg niet ontwijken.”

Den Heijer hoopt dat tot die tijd op een redelijke manier de regels handhaaft worden, zoals in de praktijk vaak al gebeurt. “De mensen die dit treft, zijn vaak ook slachtoffers van deze crisis”, zegt Den Heijer. “Ze hebben soms geen inkomen meer, geen dagbesteding, wonen in kleine kamers en hebben steeds meer te maken met eenzaamheid. Het laatste wat zij nu nodig hebben is een boete.”

35 D66-fracties Deze oproep doen de fractievoorzitters van D66-fracties uit 34 Zuid-Hollandse gemeenten, te weten (in alfabetische volgorde): Alblasserdam (Marko Stout), Alphen aan den Rijn (Gert van den Ham), Bodegraven-Reeuwijk, Brielle (Wim Smit), (Elly de Vries), Capelle aan den IJssel (Pieter Holkamp), Den Haag (Dennis Groenewold), Dordrecht (Ahmet Polat), Gorinchem (Ilhan Tekir), Gouda (Evert Bobeldijk), Hellevoetsluis (Mieke Bakker), Hendrik-Ido-Ambacht (Marijke Gommans), Hillegom (Sander Boschma), Hoeksche Waard (Miranda den Tuinder), Katwijk (Ralf Boland), Krimpen aan den IJssel (Larry Köster), Lansingerland (Ineke den Heijer), Leiden (Vahit Köroğlu), Leiderdorp (Jeroen Hendriks), Leidschendam-Voorburg (Jacco van Maldegem), Lisse (Bas van Riel), Maassluis (Jesse de Jong), Midden-Delfland (Roger Vieira), Oegstgeest (Elfred Bus), Papendrecht (Trijntje van Es), Pijnacker-Nootdorp (Barend van de Kraats), Ridderkerk (Farahnaz Fräser), Rijswijk (Constantijn Dolmans), Rotterdam (Chantal Zeegers), Schiedam (John van Sliedregt), Waddinxveen (Albert Grooten), Wassenaar (Ritske Bloemendaal), Westland (Benjamin Hofland), Zoetermeer (Gernand Ekkelenkamp), Zwijndrecht (Sabine Schipper) en de provinciale D66-fractie (Ria Oosterop).

Altruïsme, ofwel onbaatzuchtigheid? Het was wel even wennen, tijdens de afgelopen Algemene Politieke Beschouwingen. Terwijl partijen elkaar tijdens het belangrijkste debat van het jaar maar al te graag scherp onder vuur nemen en vliegen afvangen, was de stemming dit jaar opvallend mild. De verschillende partijen waren het op sommige punten zelfs gewoon met elkaar eens. Hoe zou dat komen? Waren onze politici ineens bevangen door een golf van altruïsme, ofwel onbaatzuchtigheid? Natuurlijk zou dat kunnen, maar waarschijnlijker is toch dat de partijen de datum van 17 maart 2021 in het achterhoofd hebben: de verkiezingen voor de Tweede Kamer. Een aantal recente onderzoeken wijzen dezelfde kant op: wie de grootste partij wil worden, moet de gematigde kiezer aan zich weten te binden. En die gematigde kiezer heeft genoeg van ordinair geschreeuw, woeste reacties, persoonlijke aanvallen, vuige beledigingen en extreme standpunten. Enkele dagen na de Beschouwingen deed het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) onderzoek. Het SCP onderzoekt maandelijks de thermometer van de samenleving om te peilen wat er leeft. En wat bleek: Mensen maken zich zorgen over de polarisatie en over de verharding in politiek en maatschappij. Het draait niet alleen om materiele voorzieningen, maar ook om maatschappelijke rust. De meeste kiezers waardeerden dan ook de vriendelijke toon van de Kamerdebatten. Het SCP constateerde tevens dat een grote groep kiezers zich verwaarloosd voelt in een tijd waarin alle aandacht uitgaat naar Gele Hesjes, anti-Zwarte Piet, of recent nu weer de discussie over de Gouden Eeuw. Het Amsterdam Museum heeft besloten het etiket niet langer te gebruiken als synoniem voor de 17de eeuw.Het ingeburgerde begrip dekt volgens het museum niet de ‘historische werkelijkheid’. De semipermanente tentoonstelling ‘Hollanders van de Gouden Eeuw’ in de Hermitage in Amsterdam gaat voortaan ‘Groepsportretten van de 17de eeuw’ heten. De ingrijpende aanpassing past in de brede discussie die in Nederland woedt over het koloniale verleden en de rijkdom die, vaak ten koste van anderen, is verkregen. Een veranderend gebruik van gevoelige terminologie is daarbij symptomatisch. Ook de boeren hebben van zich laten horen. Ze voelen zich uitgestoten door de politiek en speelbal van de steeds veranderende regels. Zij vinden dat politici, media en activisten de laatste jaren een negatief beeld over boeren hebben geschetst en dat ze ten onrechte zijn neergezet als milieuvervuilers. Het voorstel van D66 om de veestapel te halveren vanwege de stikstofproblematiek was voor hen de druppel. Massaal togen zij met tractoren naar het Haagse Malieveld, ’s lands bekendste protestlocatie. Cultuurclashend en klossend op hun klompen namen zij het op voor de agrariërs en het boerenleven. Duizenden boeren zorgden voor een verkeerschaos en de langste file ooit. De boeren moeten de hele samenleving van goedkoop voedsel voorzien, maar naar begrip en waardering kunnen ze fluiten. De demonstratie werd een grote slag om de sympathie: Een statement maken en tegelijk de burger niet al te zeer tot last zijn. Hun imago wilden ze niet verpesten. De uitsmijter deze maand kwam van minister Ingrid van Engelshoven (Emancipatie). Zij roept speelgoedfabrikanten op rolbevestigend speelgoed in hun collectie ‘onder de loep te nemen’.Ook tegenwoordig tonen advertenties voor speelgoed nog volop stereotypische rolmodellen, merkte ze op. ‘Meisjes zijn verzorgend, jongens zijn avontuurlijk’. De bewindsvrouw deed haar oproep nadatbekend was geworden dat in Franse speelgoedwinkels volgend jaar een einde komt aan de indeling jongens en meisjes. In folders kan dan ook niet meer per sekse worden geadverteerd. En winkelpersoneel mag ouders straks niet meer vragen: ‘Is het voor een jongen of een meisje?’ Verder gaat het bedrijfsleven speelgoed ontwikkelen dat niet discrimineert. In december 2018 sprak Van Engelshoven tijdens een TED-talk ook al over genderstereotypen. Volgens de minister komen vrouwen door genderstereotypen ongewild vast te zitten in parttime banen, kunnen ze zich niet meer persoonlijk en professioneel ontwikkelen en kunnen ze zelfs, door financiële afhankelijkheid, niet meer weg uit hun relatie als ze dat willen. De bewindsvrouw werd onverwijld naar de Kamer geroepen om uitleg te geven. Daar leed zij pijnlijk decorumverlies. Zij zag over het hoofd dat de coalitiepartners zich niet voor haar wenste op te offeren. Een SGP-kamerlid constateerde een gebrek aan conceptuele fatsoen en vroeg snaaks of de minister haar tijd niet beter kon besteden. Coalitiepartner VVD merkte terecht op dat er niets staat over speelgoed in de Emancipatienota. De liberalen vinden dat eerst maar eens echt slagen moeten worden gemaakt op emancipatie als het gaat om financiële onafhankelijkheid van vrouwen en laat speelgoed over aan kinderen. Een PVV-Kamerlid deed de uitspraken van Van Engelshoven af als die van een D66-activist en niet van een minister. Het CDA reageerde zoals verwacht zonder ressentiment en noemde het een zaak voor winkeliers en de ouders zelf. Benieuwd wat de minister zelf vroeger voor haar verjaardag kreeg, waarschijnlijk geen speelgoedtractor.

De CDA-banieren zijn opgeborgen, de CDA-folders in de kast en de CDA-caravan in de zomerstalling. Na zoveel maanden inspanning van vele enthousiaste CDA-medewerkers(sters) met wijkbezoeken, flyeren op regenachtige dagen en uren staan op tochtige locaties, een tegenvallend resultaat: slechts vijf zetels. Daarmee moeten de Christendemocraten hun concurrenten Leefbaar en de Liberalen laten voorgaan. Woensdagavond 21 maart werd in de loop van de avond duidelijk dat de uitslag voor het CDA teleurstellend zou verlopen: Bijna hetzelfde aantal stemmen als vier jaar geleden. Inmiddels is de nieuwe raad geïnstalleerd en zijn de collegeonderhandelingen begonnen. Na het delen van de emoties is er van gedachten gewisseld over hoe nu verder. Eén conclusie kan worden getrokken: Lokale partijen toonden zich bij deze raadsverkiezingen een blijvende machtsfactor en winnen iedere verkiezing aan zelfvertrouwen. Het illustreert de nieuwe realiteit in de gemeentepolitiek. De klassieke bestuurderspartijen komen steeds verder in het nauw en hun machtsbasis is verder geslonken, ondanks inspanningen van de landelijke kopstukken. De opmars van de lokale partijen gaat vooral ten koste van de partijen die de laatste decennia op landelijk niveau het bestuur domineerden. Ook het CDA moet zijn wonden likken. Hoewel nog steeds de grootste, verliest het sinds 2002 onophoudelijk terrein in de gemeenteraden. Voor een partij die zoveel waarde hecht aan lokale worteling is dat een hard gelag. Keuze steeds specifieker Voor politieke analytici vormen de gemeenteraadsverkiezingen een paradijs van verklaringen en tendensen. Het waren de verkiezingen van de voortschrijdende versnippering. De keuze van de kiezer wordt steeds specifieker. Gaan we naar een systeem waarin eenmansfracties op zoek moeten naar een meerderheid? Dat kan je chaos noemen, maar ook ultieme democratie. De opkomst was niet bijster groot. Daar waren diverse redenen voor, maar ik denk dat een reden om niet te gaan stemmen het NOS- verkiezingsdebat was. Het dikwijls loze niveau van tv-debatten werkt al langer op m’n zenuwen, maar de avond voorafgaand aan de verkiezingen werd een tragisch dieptepunt bereikt. De kopstukken van de landelijke partijen waren komen opdraven. Met de gemeenteraadsverkiezingen hadden de discussies niets te maken. De politici gooiden met modder en kwamen met ultieme verwensingen en beschuldigingen. De correcte discussieleider had de grootste moeite er een lijn in te houden. Uit alles bleek dat de Haagse politici ervan uitgingen dat de burgers louter door hun aanwezigheid op televisie naar het stemhokje zouden gaan. Het was een aanslag op het politieke debat en de politieke leiders zijn er in geslaagd de weerzin tegen alles wat politiek is verder te versterken. Het was beschamend en een belediging voor de kiezer. Politici weten nog steeds niet dat het niet alleen gaat om wát ze zeggen, maar dat overtuigingskracht en empathie minstens zo belangrijk zijn. ‘Nee’ referendum definitief Naast het stemmen voor de nieuwe gemeenteraden kon er ook worden gestemd over het referendum over de nieuwe inlichtingenwet van de AIVD en MIVD. De wet die ruimere bevoegdheden biedt om internetverkeer af te tappen en computers te hacken. De Kiesraad heeft het ‘nee-kamp’ tot winnaars verklaard. Tegen de wet bleek 49,44 procent van de stemmers, 46,53 procent vóór. Het verschil tussen voor en tegen is krap:194.868 stemmen. De officiële uitslag van de Kiesraad is het startsein voor het kabinet om met een reactie te komen. In de wet, die in principe op 1 mei van kracht wordt, staat immers dat de uitslag van een raadgevend referendum tot een ‘heroverweging’ verplicht als de uitslag daartoe noopt. En zelfs áls de wet gaat worden aangepast, is de grote vraag: hoe? Aan het kabinet nu de taak zich hiertoe te gaan inzetten, ongetwijfeld met frisse tegenzin. De premier en zijn coalitiepartners waren immers vóór de wet en vooral D66 komt hiermee in een lastige situatie. De partij was eerst tegen de wet, maar nu voor en moet een modus vinden om aan het maatschappelijke verzet tegemoet te komen. Zeker omdat het juist hoogopgeleide jongeren uit de steden zijn die tegen stemden. Ergo: de achterban van D66. Kleine aanpassingen om de reikwijdte van de wet te beperken lijken het meest opportuun. Maar om alle kritiek te doen verstommen en tegelijk de eenheid in de coalitie te houden wordt dat manoeuvreren-voor-gevorderden. Den Haag is daar goed in, dat weten we inmiddels.

Alhoewel de uitslag nog niet definitief is, is het vrijwel zeker dat D66 tijdens de gemeenteraadsverkiezingen in Lansingerland drie zetels heeft gehaald. Wij willen al die kiezers in onze gemeente bedanken die op ons hebben gestemd. Van vier naar drie zetels is niet het resultaat waar we op gehoopt hadden. Voor de komende raadsperiode mag de kiezer van D66 echter een stevig inhoudelijke inbreng verwachten, altijd constructief en met een kritische blik waar nodig. Hierbij zal de fractie van D66 zich inzetten om zoveel mogelijk van onze programmapunten naar voren te laten komen: goed onderwijs, een goede leefomgeving, van en voor haar inwoners.

Alhoewel de uitslag nog niet definitief is, is het vrijwel zeker dat D66 tijdens de gemeenteraadsverkiezingen in Lansingerland drie zetels heeft gehaald. Wij willen al die kiezers in onze gemeente bedanken die op ons hebben gestemd.

Van vier naar drie zetels is niet het resultaat waar we op gehoopt hadden. Voor de komende raadsperiode mag de kiezer van D66 echter een stevig inhoudelijke inbreng verwachten, altijd constructief en met een kritische blik waar nodig. Hierbij zal de fractie van D66 zich inzetten om zoveel mogelijk van onze programmapunten naar voren te laten komen: goed onderwijs, een aantrekkelijke en duurzame leefomgeving, van en voor haar inwoners.