Afgelopen maandag was het moment dan aangebroken, het afscheid van Eelco. Zijn sterke afscheidsspeech kun je hieronder lezen. We gaan hem als gedeputeerde enorm missen maar als actieve SP'er zal hij zich absoluut blijven inzetten voor Ons Groningen.
Eelco Eikenaar" Ben je al in een zwart gat gevallen? Dat is de eerste vraag die me deze dagen wordt gesteld. Het antwoord is nee: want als mensen weten dat je plotseling tijd hebt dan vragen ze je voor van alles en nog wat. Maar ik liet laatst wel per ongeluk mijn telefoon thuis liggen toen ik naar een afspraak ging. Nou dat was me tot vorige maand nooit gebeurd. Vier jaar lang stond ik op scherp. Nu niet meer. En dat voelt ook wel, dat kan ik niet ontkennen, bevrijdend. Want ik kan er om heen draaien, maar de afgelopen vier jaar waren zwaar. Niet omdat ik hard moest werken, want dat doe ik graag. Niet omdat het soms stressvol was, daar kan ik prima tegen. Maar omdat het heftig is iedere dag mensen te zien wiens toekomst vernield wordt. Mensen die iets wordt aangedaan waar ze niet om gevraagd hebben. Daar kan ik niet tegen. Mensen die het iedere dag moeten opbrengen om te vechten voor een basaal recht en daarbij de Staat recht tegenover zich vinden. Velen worden in die strijd vermorzeld.
We zijn diep gezonken in dit land. Waar het niet normaal is onvoorwaardelijk partij te kiezen voor je inwoners. Ik denk dat veel mensen dat zo ervaren. Wij tellen niet mee, denken zij. Niet voor niets is een veel gehoorde vraag: hoort Groningen nog wel bij Nederland? We moeten ons goed realiseren dat er een generatie gaat opgroeien die de overheid zal ervaren als de tegenstander. Die democratie zal zien als een wassen neus. En dat vind ik een heftige constatering. Die constatering maakte het zwaar om gedeputeerde gaswinning te zijn.
Geen dag hoefde ik de afgelopen vier jaar gemotiveerd worden. Want bij zoveel onrecht kan je niet anders dan je met hart en ziel inzetten voor je provincie. En ik weet dat ik daar niet de enige in ben. Ik heb de afgelopen vier jaar zo velen gezien die uit liefde voor de provincie en niets ontziend voor zichzelf de strijd zijn aangegaan. Hen wil ik bedanken en aanmoedigen om door te gaan. Jullie geven mensen de moed om ondanks alles op te staan.
Ik had graag gehad dat in de periode dat ik de provincie mocht dienen de strijd was gestreden. En de tijd van opbouw van dorpen en gemeenschappen werkelijk met alle energie had kunnen starten. Dat is niet het geval. In het vechten voor een basaal niveau voor rechtvaardigheid gaat veel energie zitten. Terwijl ik heb gezien dat er zo velen zijn met ideeën hoe we aan Groningen kunnen bouwen. Overal in dorpen en wijken heb ik mensen gezien die uit liefde voor hun provincie en de mensen om zich heen werken aan het in stand houden van allerhande voorzieningen en het verbeteren van de gemeenschap waar ze in leven. Die zich hun provincie niet laten afnemen. En ik heb ervaren dat er zoveel fantastisch moois te realiseren is wanneer je die mensen als overheid ondersteunt en aanmoedigt en onvoorwaardelijk aan hun kant gaat staan. Dan zijn de mogelijkheden ongekend. Realiseer je goed dat zij daar in Den Haag met hun idiote computermodellen, hun technocratie, zijn te verslaan met hemelbestormende ideeën. Man wat een tragisch wereldbeeld hebben ze daar. Hun weg is de doodlopende weg. De weg van iedereen hier met liefde voor onze provincie. Dat is de toekomst. Eis die toekomst op.
Rest mij niets dan iedereen waarmee ik heb samengewerkt hartelijk te bedanken. Ik ben zoveel fantastische mensen tegengekomen. Hier in huis. Iedereen die mij van A naar B heeft gebracht. Nooit was ik een keer te laat. Henk en Landa, voor de goede raad en het mij aanhoren wanneer ik tegen iemand moest klagen. Iedereen die mij ambtelijk heeft ondersteund en met mij heeft gediscussieerd over boeken. De schoonmakers voor de gesprekken ‘s ochtends en de mensen bij de balie die ervoor zorgden dat wanneer ik naar huis wilde maar toch nog een half uur bleef hangen. En natuurlijk mijn collega’s in GS. Buiten dit huis iedereen waarmee ik samengewerkt, iedereen die mij heeft geïnspireerd, iedereen waarmee ik zij aan zij stond. Iedereen waarmee ik de liefde voor deze provincie deel.
“De tijd van individualistische oplossingen is voorbij, die vergroten enkel de ongelijkheid en zijn gedoemd om te mislukken. Alleen collectieve oplossingen zorgen voor goede en betaalbare huizen en energie van ons allemaal.”
“De Noorderhaven is geen vrijhaven. Door het zo wel te noemen kunnen we geen vergunningsstelsel invoeren.” 
