Poliflw

Kandidaat Europarlementariër voor de SGP, Bert-Jan Ruissen, spreekt het partijcongres aan het einde van het programma toe. Lees hieronder zijn speech met als thema: 'Voor Nederland'. 

Beste partijgenoten,

In uw programmaboekje ziet u nu staan ‘Voor Nederland’. Dat zou zo aan het eind van deze partijdag weleens een hele chauvinistische, zo niet nationalistische uitsmijter kunnen worden. Volgens mannen als Juncker, Verhofstadt en Timmermans doen er volgende week donderdag namelijk maar twee typen partijen mee aan de verkiezingen. Je hebt nationalisten, partijen die Europa willen afbreken. En je hebt eurofielen, partijen die Europa willen opbouwen. Brekers dus en bouwers. En ja, met een titel als ‘Voor Nederland’ zit je dan al gauw in het nationalistische afbrekende kamp. Etiketje erop en klaar is Kees.

U snapt dat we ons niet in zo’n frame mee laten slepen. Wij zijn geen nationalisten. Wij zijn evenmin eurofielen.

‘Voor Nederland’. Wat bedoelen we daarmee? En wat bedoelen we er niet mee? Eerst maar de vraag: wat bedoelen we ermee?

Deel 1: De lidstaten aan het roer Om te beginnen bedoelen we ermee dat de lidstaten weer aan de roer moeten komen. Peter van Dalen en ik, wij zijn allebei van de Ridderkerkse school. Onze leermeester, Leen van der Waal, heeft ons geleerd met vier woorden te spreken: Samenwerking ja, Superstaat nee. De Europese samenwerking moet beperkt blijven tot een aantal grensoverschrijdende onderwerpen, zoals handel, klimaat en migratie. En verder moet Brussel zich niet teveel met ons bemoeien.

Momenteel is de voorzitter van de Europese Commissie, de heer Juncker oppermachtig. Hij is de enige die – zoals dat heet – beschikt over het initiatiefrecht. Dat betekent dat als hij weigert met een voorstel te komen, de lidstaten helemaal niets kunnen doen, ook al willen de lidstaten zelf wel iets veranderen. Het omgekeerde is ook het geval. Als Juncker iets bedenkt, hoe zinloos misschien ook, en op tafel legt bij de lidstaten, zijn we in beginsel verplicht dat in behandeling te nemen. Denk aan het voorstel om aan de zomer- en wintertijden te gaan rommelen. Een voorstel waar Juncker in zijn laatste maanden nog even mooie sier mee dacht te kunnen maken.

Dit recht op initiatief moet weg bij de Europese Commissie wat ons betreft. De Commissie gebruikt het namelijk te vaak om steeds maar meer bevoegdheden naar zich toe te trekken en om echt noodzakelijk hervormingen tegen te houden. Het recht van initiatief moet daarom naar de Europese Raad. Naar de regeringsleiders van de lidstaten dus, zodat de landen zelf weer aan het roer komen.

Wij willen de nationale parlementen ook een veel grotere invloed geven op de Europese besluitvorming. Daarom pleiten wij voor de invoering van een zogenaamde rode kaart procedure. Daarbij is een Europees voorstel automatisch verworpen als 50% van de nationale parlementen bezwaar maakt. Dan hoeven we er geen ellenlange discussies over te gaan voeren en kan het voorstel direct van tafel.

En verder zeggen we: weg met het hele idee van ‘Spitzenkandidaten’. Wij willen niet dat het Europees Parlement bepaalt wie de voorzitter wordt van de Commissie. Dat is aan de Raad van regeringsleiders. De Commissie is wat ons betreft geen regering, maar slechts een ambtelijke uitvoeringsdienst van de Raad.

De Tweede Kamer heeft de motie van Roelof Bisschop aangenomen over het schrappen van de zinsnede ‘ever closer Union’. We moeten stoppen met het noodgedwongen streven naar een ‘steeds hechtere Europese Unie’. Als ik verkozen word tot Europarlementariër, dan zal ik er alles aan doen om dit onderwerp ook op de agenda te krijgen in het Europees Parlement. Rutte heeft op de top van Sibiu nog niets met de motie gedaan (daar wordt nog steeds ingezet op steeds verdere integratie). Rutte mag dit duidelijke signaal van het Nederlandse parlement niet naast zich neerleggen.

Dat is wat we bedoelen met ‘Voor Nederland’. De lidstaten weer aan het roer. Wat bedoelen we er nog meer mee?

Deel 2: Opkomen voor Nederlandse belangen We zeggen er ook mee dat als ik straks gekozen mag worden, ik daar zit als Nederlands volksvertegenwoordiger met een mandaat van de Nederlandse kiezer. Dat betekent dat ik daar primair zit om de belangen van de Nederland te dienen. Een Europarlementariër uit Cyprus of Frankrijk zal dat niet doen. Dat zullen we toch echt zelf moeten doen.

De SGP staat erom bekend een ondernemersvriendelijke partij te zijn. Daar schamen we ons niet voor. Integendeel, daar zijn we trots op. Ondernemers zijn immers de steunpilaren van onze economie. Niet voor niets heb ik de afgelopen weken tientallen bedrijven bezocht: vissers, fruittelers, boomkwekers, veredelingsbedrijven, melkveehouders, handelaren, schippers, het Rotterdamse havenbedrijf, ICT bedrijven en nog veel meer.

Ik zie het als mijn taak om in Brussel te zorgen voor goede werkbare regels waar ons bedrijfsleven mee uit de voeten kan. De signalen die ik heb gekregen over bureaucratische rompslomp, onlogische regels, nog steeds grote verschillen tussen lidstaten als het gaat over eisen en handhaving, met alle oneerlijke concurrentie van dien, heb ik goed in mijn oren geknoopt. Ze gaan allemaal mee naar Brussel en we gaan er wat mee doen. Dat verzeker ik u.

Wij blijven ons ook inzetten voor een duurzame visserij: toegang tot de Britse wateren, terugdraaien van de aanlandplicht en het onzinnige pulskorverbod zijn daarbij belangrijke speerpunten. Hoe moeilijk dat laatste ook zal worden, daar moeten we eerlijk in zijn. Wij blijven ons ook inzetten voor een duurzame en toekomstbestendige land- en tuinbouw. De telersprijzen en daarmee de inkomens staan enorm onder druk. Wij willen de marktmacht van de boeren vergroten door samenwerking te bevorderen en ze ruimte te geven prijs- en marktafspraken te maken. En zolang er geen sprake is van eerlijke prijzen, blijven inkomenssubsidies noodzakelijk. Groot probleem momenteel is ook de beschikbaarheid van gewasbeschermingsmiddelen. Het één na het andere middel wordt verboden, terwijl de toelating van nieuwe groene middelen enorme vertraging oploopt. Dit leidt tot zeer ongewenste situaties, zoals nu bij het verbod op neonicotinoïden bij zaadbehandeling in de suikerbietenteelt. Omdat deze middelen nu niet langer in de zaadcoating mogen worden gebruikt, neemt de insectendruk in de teelt enorm toe. Daardoor worden landbouwers genoodzaakt volvelds en met breedwerkende insecticiden te gaan werken die veel schadelijker zijn voor het milieu. Dat is het paard achter de wagen spannen.

‘Voor Nederland’ Dat betekent dus voor mij: de lidstaten weer aan het roer en op een verstandige manier opkomen voor onze Nederlandse belangen. Maar wat betekent het niet?

Deel 3: Verantwoordelijkheid nemen Het betekent in elk geval niet: laten we er maar uithalen wat er inzit en over de effecten op het milieu en toekomstige generaties bekommeren we ons niet. Dat is korte termijn denken. Het betekent ook niet: goed zorgen voor onszelf, en de rest van de wereld moet het maar zelf uitzoeken. Afgelopen zondag werd bij ons gepreekt over Lukas 12 vers 48:

‘En een iegelijk, wien veel gegeven is, van dien zal veel geëist worden.’

Als ik dat op de Nederlandse situatie mag toepassen. Wat is ons veel gegeven! Kennis, welvaart, vrijheid. Ligt er dan ook niet een extra grote verantwoordelijkheid bij ons om dat wat ons geschonken is, te gebruiken om de Heere te eren en te delen met anderen? Bas Belder maakte het mogelijk, samen met de VGS, jaarlijks in het Europees Parlement een conferentie om onze ervaringen op het vlak van christelijk onderwijs te delen met anderen in andere landen. Dat is toch fantastisch. Ik wil daar graag mee doorgaan. Dat is dan zomaar één voorbeeld.

Maar er is natuurlijk veel meer te noemen. Wat te denken van Wageningen Universiteit. Toonaangevend kenniscentrum in de wereld op het vlak van voedselproductie. Het is toch geweldig om die kennis in te kunnen zetten om ontwikkelingslanden te helpen hun voedselproductie op peil te brengen. Hiervoor moeten ook vanuit het EU-budget voldoende middelen beschikbaar worden gesteld.

En wat te denken van vervolgde christenen wereldwijd, terwijl wij hier in vrijheid mogen leven. Ligt er niet een duidelijke roeping bij ons om hen te helpen en voor hen te bidden. Bij de uitgang zullen er kaarten worden uitgereikt die u, met een persoonlijke bemoediging, kunt sturen naar vervolgde christenen. Het is belangrijk, denk ik, om ook op deze wijze mee te leven met hen die niet die vrijheid kennen die wij hier in Nederland wel mogen hebben.

We maken ons ernstig zorgen over de verslechterde situatie in China bijvoorbeeld, waar voorgangers tijdens de preek van de preekstoel worden gehaald als ze zeggen dat de Heere Jezus de belangrijkste persoon is Die gediend moet worden. Ik verwijs naar het jongste nummer van de Stem van vervolgde Christen van de SDOK. De handelsakkoorden die de EU heeft met tal van landen, zijn momenteel zeer eenzijdig economisch aangedreven. Wij pleiten ervoor in dergelijke handelsakkoorden duidelijke afspraken te maken over de bescherming van mensenrechten en godsdienstvrijheid. Dat is één van onze speerpunten de komende periode.

Afsluiting Zo hopen wij ons de komende jaren in te mogen zetten voor Nederland. Dat vanuit het besef dat we als Nederland ook internationaal veel te bieden hebben. Een jaar geleden stond ik hier ook, door u aangewezen als nr. 1 voor de EP-verkiezingen. Ik heb toen gezegd dat het EP-lidmaatschap niet een soort eenmansbedrijfje mag worden en u uitgedaagd met ons mee te denken. Die oproep bleek niet aan dovemansoren gezegd. De afgelopen maanden ben ik bij heel wat plaatselijke afdelingen langs geweest. Ook van de buitengewoon actieve SGP-jongeren. Dank voor jullie betrokkenheid, aanvullingen, tips en suggesties. En niet in de laatste plaats voor uw gebed en overdenkingen over de gelezen Bijbelgedeelten. Wat is het een zegen om altijd weer terug te kunnen vallen op het levende Woord van de levende God.

Volgende week donderdag, 23 mei, zullen als alles goed gaat, de stembussen weer open gaan… Ga stemmen, voor een christelijk geluid in Europa, en benut de komende dagen om mensen in uw omgeving te activeren hetzelfde te doen. Uw stem doet er toe!

 

De SGP overhandigt vandaag een pamflet met 7 voorstellen voor een hervormde EU. Bert-Jan Ruissen, SGP-kandidaat Europarlementariër, en Tweede Kamerlid Roelof Bisschop zijn daarom met een delegatie naar Luxemburg gereisd.

In het pamflet stelt de SGP onder andere voor om de zinsnede “ever closer union” te schrappen en meer ruimte te laten voor verschillen tussen lidstaten. Wij zeggen: ‘Samenwerking JA. Superstaat NEE.’

Download hier het SGP-Pamflet ‘7 voorstellen voor een hervormde EU' (PDF-versie).

De SGP wil af van de zinsnede ‘ever closer union’ in het Europees Verdrag. SGP-kamerlid Bisschop heeft daartoe het initiatief genomen. Hij wil dat de Nederlandse regering een voorstel indient bij de Europese Raad om de zin waarin staat dat de EU moet streven naar een ‘steeds hechter verbond’ te schrappen. De motie van de SGP'er werd vandaag in de Tweede Kamer aangenomen. De SGP is voor samenwerking in Europa, maar zegt daarbij consequent dat dit niet moet leiden tot een Europese superstaat. In het Verdrag over de Europese Unie (VEU) is een bepaling opgenomen dat gestreefd moet worden naar ‘een steeds hechter verbond.’ In de praktijk leidt die bepaling door de uitleg die het Europese Hof van Justitie er aan geeft tot het steeds verder uithollen van de bevoegdheden van de lidstaten. Roelof Bisschop wil dan ook af van dit vliegwiel van Europese integratie. “Overal in Europa neemt de weerstand tegen het afstaan van de nationale soevereiniteit toe. Zelfs voorzitter Tusk van de Europese Raad riep op om de ‘utopische dromen’ op te geven. Daarom wil ik af van de zinsnede over de ‘ever closer union’. Ik ga daarover een motie indienen. Bij de stemming zal dan blijken welke partijen het menens is om de uitdijende macht van Brussel in te perken.”

De motie die werd ingediend door SGP en SP kreeg de steun van PvdD, 50PLUS, VVD, CDA, CU, PVV en FvD. Lees hieronder de tekst van de motie.

De Kamer,gehoord de beraadslaging,constaterende, dat zowel artikel 1 van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU) als de preambule van het Verdrag betreffende de Werking van de Europese Unie (VWEU) de zinsnede een steegs hechter verbond ('ever closer union’) tussen de volkeren van Europa bevatten,overwegende dat mede op basis van deze zinsnede de Europese integratie steeds verder is verdiept, versterkt en versneld mede door de jurisprudentie van het Europese Hof van Justitie (HvJEU),overwegende dat talloze burgers binnen de Europese Unie zich niet thuis voelen in een EU als ‘steeds hechter verbond tussen de volkeren' omdat dit kan bijdragen aan een onnodige en onwenselijke inperking van de soevereiniteit van lidstatenoverwegende dat de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) pleit voor meer ruimte voor variatie binnen de EUvoorts overwegende, dat de EU het Verenigd Koninkrijk in de aanloop naar het Brexit-referendum op 23 juni 2016 heeft toegezegd dat het VK niet langer deel hoeft te nemen aan verdere politieke integratie,tot slot overwegende dat ook de voorzitter van de Europese Raad, Donald Tusk, de EU meermaals heeft opgeroepen haar utopische dromen van steeds hechtere integratie op te geven,verzoekt de regering de Raad zo gauw de gelegenheid zich voordoet een ontwerp tot herziening van de Verdragen voor te leggen, strekkende tot het schrappen van de zinsnede ‘een steeds hechter verbond’ uit het VEU en het VWEU,en gaat over tot de orde van de dagBisschopLeijten

Volgens senator Diederik van Dijk vertoont de EU gelijkenis met het ‘zwarte gat’: Het absorbeert nationale soevereiniteit en je hebt geen idee waar de nationale bevoegdheden blijven. Lees hier zijn bijdrage aan het debat in de Eerste Kamer.

“Het was vorige week wereldnieuws. Voor het eerst in de geschiedenis van de mensheid slaagden wetenschappers erin een ‘zwart gat’ vast te leggen op de gevoelige plaat. Om dit sterrenkundige fenomeen te kunnen fotograferen, moesten wereldwijd acht telescopen aan elkaar worden gekoppeld, onder meer op Hawaï, de Zuidpool en in Chili en Spanje. Een prestatie van formaat! En al mijmerend ontdekte ik een aantal treffende gelijkenissen tussen die ‘zwarte gaten’ enerzijds en de Europese Unie anderzijds:

 Beide verschijnselen hebben iets uitermate ontzagwekkends.  Voor beide geldt dat ze van een ongekende complexiteit zijn.  En beide fenomenen hebben de natuurlijke neiging – of zelfs wetmatigheid – om alles om zich heen te willen opzuigen en absorberen.

Ontzagwekkend Het ontzagwekkende van zwarte gaten zit hem onder meer in hun duizelingwekkende en niet te bevatten omvang en afstand tot de aarde. We realiseren ons hoe nietig wij zijn, en hoe weinig we nog weten over de aarde en het heelal. Je moet wel een héél groot geloof hebben als je meent dat dit alles ‘toevallig’ na een grote knal is ontstaan. Hoe machtig is de hand van onze Schepper Die “het getal van de sterren kent en ze allen bij hun naam noemt” (Psalm 147:4).Het indrukwekkende van de EU – laten we daar niet laatdunkend over doen – zit hem in de bijdrage die zij levert aan vrede, welvaart en stabiliteit op ons continent. Daarom kunnen we ook niet zomaar doen alsof een Nexit alles oplost. Dat zou ten koste gaan van onze banen en bedrijven, maar ook een miskenning zijn van de gemeenschappelijke geschiedenis die de Europese landen met zich dragen. Een geschiedenis die op allerlei wijze is gestempeld door de christelijke traditie. Allerlei grensoverschrijdende problemen, zoals vervuiling van de Rijn of mensenhandel en prostitutie, zouden we na een Nexit minder effectief kunnen aanpakken. Laten we dus slim samenwerken op gebieden als veiligheid, landbouw, handel, transport en visserij!

Over visserij gesproken: hoe bevorderen we, in het kader van de pulskor-mislukking, dat de EU voortaan innovatie aanmoedigt in plaats van afstraft? Welke stappen worden gezet om de Nederlandse belangenbehartiging binnen de EU te verbeteren en versterken?

Complexiteit Dat laatste hint op de tweede vergelijking die ik maakte tussen zwarte gaten en de EU, namelijk hun complexiteit. Als ik lees dat materie in twee dagen om een gat van 6,5 miljoen keer het gewicht van de zon draait, zodat in vier nachten tijd zoveel petabytes aan gegevens kon worden verzameld dat in twee jaar tijd een beeld kon worden gevormd op basis van radiostraling uit de omgeving, dan duizelt het mij!Maar wie begrijpt nog precies hoe de EU in elkaar steekt en functioneert? Wie begrijpt nog het rentebeleid van de ECB in relatie tot de toestand van de reële economieën in de Eurozone? Of de verhouding tussen de Europese Commissie, die overal een voet tussen de deur heeft, het Europese Hof, de Raad van regeringsleiders, de Raad van ministers, het Europees Parlement en de nationale parlementen? Wie besluit wat, waar en wanneer, op basis waarvan? Hogere sterrenkunde…Het probleem met te complexe systemen is dat niemand meer het overzicht heeft. Dat de cockpit als het ware leeg is.

Ziet de minister ook dit gevaar? Wat kunnen we daar samen aan doen?

Een reële zorg in dit licht, zoals ook aangestipt in het rapport van de staatscommissie Parlementair Stelsel, is dat het parlement zomaar een informatieachterstand heeft.

Hoe gaat de regering gehoor geven aan aanbevelingen over onder meer de wettelijke verankering van afspraken over informatie aan en betrokkenheid van de Kamers, over fractieondersteuning, en over de versterking van interparlementaire en horizontale samenwerking met andere nationale parlementen?

Absorberen De derde parallel tussen het zwarte gat en de EU zit hem in het absorptievermogen. Een sterrenkundige zei treffend: “Waar al die massa van het zwarte gat blijft, weten we eerlijk gezegd niet”. Daar voeg ik aan toe: Waar al onze nationale soevereiniteit en waar onze bevoegdheden blijven, weet ik eerlijk gezegd ook niet.Waar een zwart gat ook wel ‘supermassief’ wordt genoemd, zie ik dat de EU serieuze trekken begint te krijgen van een ‘superstaat’. En dat moeten we niet willen! De SGP zegt: samenwerking JA, superstaat NEE. Dat is geen holle campagne-frase; dat is actueler en urgenter dan ooit.Ik vraag het kabinet dan ook nadrukkelijk een rem te zetten op het overdragen van bevoegdheden aan de EU. Geen ‘Verenigde Staten van Europa’ met Brussel als een soort federale hoofdstad. Integendeel, we moeten toe naar een Europa waarin bescheidenheid en verscheidenheid centraal staan. De lidstaten moeten weer aan het roer. Als concreet voorbeeld noem ik de Frans-Duitse wens om een eurozonebegroting op te tuigen die niet aan de Nederlandse voorwaarden voldoet. Als deze landen blijven doordrammen, dan maar zonder Nederland!

Kan de minister bevestigen dat Nederland in dat geval inderdaad voor een ‘opt-out’ kiest, zoals minister Hoekstra terecht aangaf?

Uiteindelijk moeten we in Europa weer terug naar de kern. Dan gaat het allereerst over de Kern met een hoofdletter K: een EU die zich richt op datgene wat in de meest diepe zin van het woord ‘ter zake doet’, namelijk de fundamentele Bijbelse waarden en principes. Om dat concreet te maken: laat de EU geen inbreuk maken op de beleidsvrijheid van lidstaten om te bepalen hoe ze omgaan met vraagstukken van leven en dood, met zorg, gezin, seksualiteit en onderwijs. In geen geval mag de EU de waardigheid van het leven ondermijnen, of het nu gaat om het ongeboren of het oudere leven. En laat de EU echt opkomen voor vervolgde christenen en voor een rechtvaardige behandeling van Israël in internationale gremia. De EU hoeft president Trump echt niet in alles te volgen, maar als het gaat om Israël mag deze Amerikaanse president een aanstekelijk voorbeeld voor de EU zijn. Ik mag in ieder geval hopen dat de minister zich niet laat leiden door die 25 Europese hoogwaardigheidsbekleders die dit weekeinde hun handtekening plaatsten onder een malle, open brief aan EU-buitenlandchef Mogherini. Zal de minister het komende Amerikaanse plan op z’n inhoudelijke merites beoordelen?

Graag een reactie van de minister.

Terug naar de kern wil ook zeggen: werken aan een EU die zich alleen richt op de kerntaken. Een EU die niet onnodig en oneigenlijk bevoegdheden naar zich toehaalt. Concreet:

Stop dus met die “ever closer Union”-gedachte. Méér EU is niet altijd beter! Zorg dat nationale parlementen meer invloed krijgen.

Stem een wetsvoorstel over de goedkeuring van verstrekkende Europese verdragen met meer dan alleen die ‘gelegenheidsmeerderheid van de dag’ niet weg, zeg ik ook met een schuin oog naar mijn gewaardeerde collega’s. En laten we de instrumenten om invloed uit te oefenen op de EU-besluitvorming, zoals een gele- en oranjekaartprocedure, zo veel mogelijk vereenvoudigen en inzetten! Tot slot Ik heb aandacht gevraagd voor de waarde van de EU, maar ook voor haar enorme complexiteit en haar neiging steeds meer bevoegdheden in te lijven ten koste van de lidstaten. Ik ben benieuwd naar de beoordeling van dit kabinet over onze ideeën voor een hervormde en bescheiden EU. Want dat is per slot van rekening in ons aller belang.

Dank u wel."

Nederland moet een veto uitspreken over het nieuwe Visserijfonds en de Europese begroting als het Europese Parlement volgende week besluit tot een verbod op de pulskor. SGP-kamerlid Roelof Bisschop drong daarop aan in een landbouw- en visserijoverleg in de Tweede Kamer.

De SGP-visserijwoordvoerder wees erop dat Eurocommissaris Vella ook positie fis over het vissen met de pulskor. Vella schreef dat in reactie op een brief die een aantal kamerleden onder leiding van Bisschop aan de Commissaris hadden gestuurd.

Roelof Bisschop in het Kameroverleg: “Volgende week is de cruciale stemming in het Europees Parlement over het dreigende pulskorverbod. Werpt het Europese parlement onze visserij terug in de tijd of kiest het voor innovatie en verduurzaming?

Eind vorig jaar had het Europees Parlement grote woorden over het klimaatbeleid –naar 55% emissiereductie in 2030, alle Europese regels moeten in lijn gebracht worden met het Parijsakkoord. En wie torpederen nu onze kotters die met de pulskor opstomen uit Urk en Stellendam? Uitgerekend het Europees Parlement. Dat is ongeloofwaardig.

Dan heeft eurocommissaris Vella een betere kijk op de zaak. Deze week reageerde hij op de brandbrief, ondertekend door verschillende visserijwoordvoerders in deze Kamer. Hij blijft positief over de pulskor en wijst op de innovatierapportage die de Commissie eind 2020 op zal stellen, en waarin ook de puls meegenomen wordt. 

Waar zet de minister nu op in? Overweegt zij om harder van leer te trekken nu het de verkeerde kant op gaat, bijvoorbeeld door te dreigen met een veto op het nieuwe Visserijfonds en het MFK, de Europese begroting? De Kamer heeft een SGP-motie aangenomen om de minister-president naar Brussel te sturen. Welke actie heeft de premier inmiddels ondernomen?”

 

“De SGP wil een ‘variatietoets’ voor Europese voorstellen en wetten. Geen eenheidsworst meer, maar een gevarieerde menukaart met eigen gerechten.” Dat zegt SGP-kamerlid Roelof Bisschop in zijn bijdrage aan het Kamerdebat over Europa.

Bisschop verwijst hiermee naar het onlangs verschenen rapport van de WRR ‘Europese variaties.’ Daarin wordt bepleit dat de grote verscheidenheid van de landen in Europa mee kan en moet wegen in Europese regels en beleid.

Een verstandig advies, vindt Bisschop: “Veel te lang heeft Europa gekoerst op meer eenheid en een ‘ever closer union’. Die tijd is echt voorbij, kijk maar om je heen naar wat er in de lidstaten gebeurt. Helaas is dat nog niet doorgedrongen in veel Europese hoofden in Brussel, en trouwens ook in Den Haag. Een variatietoets zou daarom goed zijn. Als de koers niet wordt verlegd, dan gaat het vroeg of laat fout.”

 

 

Bijdrage Roelof Bisschop aan debat over de EU

 

“Bouw voor mij een roestig huis

tegen een merelveld[1] vol schone mythen

tegen de klaprozen van Poperinge

en de gouden kiezen van Auschwitz

tegen een uitzicht op mist en zuiverheid

bouw mij een moeilijk, pijnlijk huis.”[2]

 

Met deze krachtige zinnen schildert de voormalige Dichter des Vaderlands, Ramsey Nasr,

de waarde van Europese samenwerking,

tegen de grauwe achtergrond van twee gruwelijke wereldoorlogen.

 

Evengoed schildert de dichter de tegenstrijdigheden op ons continent als:

“een hol gevuld met Kelten en Katharen, Etrusken, Moren, Magyaren, (…) Lappen en Vandalen.”

Bouw daarom, aldus de dichter,

“een moeilijk en pijnlijk huis, (…)

tochtig en half af, maar écht”.

 

Voorzitter, dat laatste beaam ik van harte.

In eerdere debatten heb ik betoogd dat we aan het bouwwerk van de EU geen extra vleugels moeten bouwen,

terwijl de fundering verzakt en het dak lekt.

Vorig jaar wees ik tijdens het debat over de staat van de Europese Unie op drie fundamentele weeffouten in de EU:

de voortgaande, sluipende bevoegdheidsoverdracht; de dreigende transferunie; en de politieke agenda’s van bepaalde Europese instituties.

Ik hoor graag hoe uitvoering wordt gegeven aan mijn vorig jaar aangenomen motie over de rol van de Europese Commissie?[3]

 

Realisme

Voorzitter, wat mij treft in het gedicht van Nasr is het realisme.

Helaas mis ik in de EU nog vaak het gezonde boerenverstand.

Onze centrale vraag bij het beoordelen van Europese voorstellen, en van de visie van het kabinet op de EU, is dan ook: wat is realistisch?

 

Zorgpunten

Alvorens die vraag te beantwoorden, noem ik drie belangrijke punten van zorg voor mijn fractie.

 

Ten eerste moet de Brexit een serieuze waarschuwing zijn:

té vergaande integratie, ten koste van nationale soevereiniteit en eigenheid, kan burgers van de EU vervreemden.

 

Ten tweede moet de parlementaire controle en invloed op de EU beter.

De lidstaten moeten weer stevig aan het roer.

In haar recente rapport ‘Hoge dijken, lage drempels’ deed de Staatscommissie Parlementair Stelsel een zevental waardevolle aanbevelingen op dit vlak.[4]

Ik zie uit naar een appreciatie van het kabinet van deze aanbevelingen.

 

Ten derde. Urk, Stellendam en Vlissingen zien donkere wolken uit Brussel, Parijs en Londen komen.

Zoals het dreigende verbod op de pulskor op basis van onredelijke emoties. Wageningen publiceerde gisteren de dramatische gevolgen.

Financieel, voor natuur en voor ondernemerschap.

Ambtenaren lekten een advies over een inbreukprocedure.

Hoe is het mogelijk? Wie regeert hier? Emotie of innovatie? EU-ambtenaren of de visserijministers?

 

Staat van de EU 2019

Voorzitter, terug naar mijn centrale vraag:

is de kabinetsvisie op de EU wat ons betreft realistisch?

Ons antwoord luidt: ja en nee.

 

Ja, ‘variatie’ moet uitgangspunt, en samenwerking moet kosteneffectief zijn.

 

Ja, de EU moet de belangen van de burgers dienen, en prioriteiten stellen.[5]

 

Maar het kabinet kan en moet soms veel harder op de rem trappen.

 

Europese coördinatie van grensbewaking, prima, maar geen EU-grensleger.

Dat geldt ook voor een Europees leger en gelijkschakeling van NAVO en EU.[6]

 

Streef naar een modern en houdbaar MFK,

en een eerlijke lastenverdeling,

maar ga niet akkoord met een MFK dat groeit tot misschien wel 1.300 miljard.[7]

Tussen haakjes: moeten salarissen van Eurocommissarissen écht zo hoog?[8]

 

 

Vragen

 

Voorzitter, ik sluit af met twee vragen aan de MP.

 

1.    Hoe gaan wij merken dat het kabinet ‘Europese variaties’ hoog in het vaandel heeft staan?[9]

 

2.    Hoe maakt Nederland, in EU-verband, concreet werk van het “stevig aan boord houden” van de Verenigde Staten?

 

 

 

 

De toekomst van de groenteveredeling en de positie van Nederlandse familiebedrijven daarbij staat op het spel. Dat kregen SGP-Kamerlid Roelof Bisschop en kandidaat-Europarlementariër Bert-Jan Ruissen vorige week vrijdag mee tijdens een werkbezoek aan veredelingsbedrijf RijkZwaan. 

Voor de ontwikkeling van onder meer ziekte- en droogteresistentie bij groentegewassen is het cruciaal dat bedrijven gebruik kunnen maken van bestaande plantenrassen. Deze ruimte onder het bestaande kwekersrecht wordt doorkruist doordat multinationals octrooien proberen te vestigen op planten die via klassieke veredeling tot stand zijn gekomen. Dan is het voor andere bedrijven veel lastiger om deze planten te gebruiken voor de ontwikkeling van nieuwe rassen. Onlangs gaf de Raad van Beroep van het Europees Octrooibureau een van deze multinationals gelijk. De verklaring van de Europese Commissie dat de Bio-octrooirichtlijn zo uitgelegd moet worden dat planten die op de klassieke wijze veredeld zijn niet onder de octrooibescherming mogen vallen, voldoet niet. 

De SGP maakt zich grote zorgen. SGP-Kamerlid Roelof Bisschop: ‘We moeten monopolisering van de groenteveredeling voorkomen. Dat is niet goed voor de noodzakelijke innovatie. Ziektedruk en veranderingen in het klimaat vragen om doorontwikkeling. Het patenteren van gewone planten moeten we daarom aanpakken. In Den Haag en Brussel pleiten we voor actie op Europees niveau om de toekomst van de groenteveredeling en onze familiebedrijven veilig te stellen.’