Poliflw

Gisteravond was er op de Binnenrotte een demonstratie tegen de humanitaire ellende die de vluchtelingen van het Griekse kamp Moria dagelijks meemaken. Vele duizenden jonge kinderen zijn aan hun lot overgelaten. Dit kan niet langer zo doorgaan. Daarom hebben in totaal 36 organisaties, waaronder de Rotterdamse SP afdeling, de demonstratie bijgewoond en steun betuigd.

Met sterke sprekers, mooie muziek en 250 tot 300 demonstranten was het een indrukwekkende avond geworden. Het belang van een menswaardige oplossing op de humanitaire ramp werd door de sprekers en de aanwezigen krachtig onderstreept. Daarom: SOS Moria: Evacuatie nu!

Foto: SP Rotterdam

In maart had de Tweede Kamer fractie en de Rotterdamse fractie van de SP samen met andere partijen gepleit voor onmiddellijke opvang van 500 alleenstaande minderjarige asielzoekers. Helaas was hier vanuit het Kabinet geen steun voor.

"De handreiking die de Nederlandse overheid hierbij heeft gedaan, om een klein deel op te nemen is natuurlijk niet genoeg", aldus Ineke Palm van Rotterdam Verwelkomt Vluchtelingen. "Ik ben zelf op Lesbos geweest en de kinderen die Nederland nu zou willen opvangen, die zijn nog steeds daar."

Eerder deze maand is het kamp Moria grotendeels afgebrand en daardoor zwerven nu duizenden kinderen over het eiland Lesbos. Vrijwilligers van Rotterdam Verwelkomt Vluchtelingen, initiatiefnemers van de demonstratie, ontfermen zich over deze kinderen en pleiten voor een ruimhartiger asielbeleid. Kijk voor meer informatie op: https://www.facebook.com/rotterdamverwelkomt/

Foto: SP Rotterdam

Het coronavirus grijpt wereldwijd in steeds grotere mate om zich heen. Hoewel de virusuitbraak in Europa een rustiger verloop lijkt te krijgen, stijgt wereldwijd het aantal mensen dat besmet is harder dan ooit. Vooral in vluchtelingenkampen, waar tienduizenden mensen dicht op elkaar zitten zonder voldoende medische zorg, bestaat een groot risico op rampzalige uitbraken. Nu is daarom de noodzaak groter dan ooit om de vluchtelingenkampen te sluiten en de vluchtelingen te huisvesten.

Bij gebrek aan een vaccin is het virus in dit stadium alleen te bestrijden door sociale onthouding, waarbij iedereen zoveel mogelijk binnen blijft en afstand houdt om zo min mogelijk andere mensen te besmetten. In Europa lijkt deze strategie tot dusver redelijk goed te werken en lijkt de eerste golf af te zwakken, al blijft het gevaar van een tweede golf altijd bestaan. Zo zijn er in Nederland deze dagen zestig tot honderd doden per dag te betreuren, waar dat op het hoogtepunt begin april nog boven de honderdvijftig per dag lag. Wereldwijd zijn we de drie miljoen bevestigde besmettingen gepasseerd, net als de kwart miljoen doden. Het virus is daarom nog verre van verslagen, en kan zowel binnen als buiten Europa nog nieuwe brandhaarden creëren. Het doorzetten van sociale onthouding in brandhaarden is daarom essentieel.

Sociale onthouding is echter alleen mogelijk bij goede huisvesting. Als je in een kleine studio zonder balkon woont, is het een stuk moeilijker twee maanden zoveel mogelijk thuis te blijven dan wanneer je in een groot huis met eigen tuin woont. Des te moeilijker is het als je dakloos bent, en het is daarom terecht dat nu overal leegstaande hotelkamers worden ingezet voor de opvang van daklozen. Een stabiele en veilige omgeving zoals een hotelkamer is een vereiste om je leven te kunnen leiden en je te kunnen terugtrekken voor het virus. In vluchtelingenkampen is sociale onthouding nog moeilijker, en deze bieden geen stabiele en veilige omgeving die nodig is om vluchtelingen een leven in Europa te kunnen laten opbouwen.

Op de Griekse eilanden wonen nu naar schatting zo’n 42.000 vluchtelingen op slechts enkele vierkante kilometers. Officieel is er slechts plek voor 6000. In kamp Moria, op Lesbos, gaat het om 20.000 vluchtelingen, terwijl er plek is voor 3100. De meeste wonen daar in tenten of zelfgeknutselde bebouwingen. Er is een groot tekort aan medische spullen, maar ook aan water en zeep, waardoor zelfs regelmatig handen wassen niet mogelijk is. Er zijn kleine noodhospitalen, maar dat is bij lange na niet voldoende als er een uitbraak van het virus plaatsvindt.

In Europa hebben inmiddels vijftigduizend mensen een petitie ondertekend die oproept om de vluchtelingen die op de Griekse eilanden vastzitten in veiligheid te brengen, bijvoorbeeld door ze op het vasteland onder te brengen in leegstaande hotelkamers. Een eerste stap hiervoor is het in Nederland opnemen van 500 kinderen die op de vlucht zijn zonder ouders, een plan dat door 40 gemeenten en door Eurocommissaris Binnenlandse Zaken en Migratie, Ylva Johansson, wordt gesteund. De overheid moet dit signaal serieus nemen en deze kinderen in Nederland opnemen. Onder andere Frankrijk, Luxemburg en Duitsland hebben inmiddels de eerste kinderen opgenomen.

Dit is natuurlijk slechts een tijdelijke oplossing. De overvolle vluchtelingenkampen bieden geen permanente stabiele en veilige omgeving, daar is goede huisvesting voor nodig. Dat kan, als de asielaanvraag nog loopt, in de vorm van tijdelijke huisvesting, zoals de genoemde hotelkamers maar ook omgebouwde kantoren of prefabwoningen. Zolang het maar een plek is waar je beschermd bent tegen het virus en je de rust en privacy hebt om je nieuwe leven op te bouwen. Vanwege het virus is het zaak om daar nu mee te beginnen en iedereen die in de vluchtelingenkampen verblijven op het vasteland onder te brengen in goede huisvesting. Voordat het virus toeslaat, met alle gevolgen van dien.

Iedereen heeft recht op een menswaardig leven, waar een veilig heenkomen een cruciaal onderdeel van is. Deze crisis laat des te meer zien dat vluchtelingen dit recht niet krijgen. Vind jij ook dat dit anders moet? Steun dan het werk van goede doelen, zoals Stichting Vluchteling en VluchtelingenWerk Nederland, en roep de gemeenteraad in jouw gemeente op om zich bij de 40 gemeenten aan te sluiten!

Een virus houdt niet op bij de grenzen van landen. Solidariteit om het virus te bestrijden moet daarom ook grenzen overstijgen.

Dit artikel verscheen eerder op Joop.

Zeer veel terechte ophef recent over de 19-jarige Daniël, die bij het aanvragen van een paspoort voor zijn opleiding erachter kwam dat hij geen recht had op het Nederlanderschap. Hij werd door de IND prompt in detentie gezet in afwachting van uitzetting naar de Dominicaanse Republiek, een land waar hij nooit geweest was. Daniël is in Nederland geboren en opgegroeid. Dit is op geen enkele manier goed te praten, de collectieve verontwaardiging was dan ook groot. Daniël is vrijgelaten, de maatschappelijke rust is teruggekeerd, maar het probleem blijft bestaan. Het is wachten op de volgende 'Daniël'.

Ook Rotterdam kent enkele tientallen 'onzichtbare kinderen', kinderen die wel naar school gaan maar niet in het GBA staan. Ook op de scholen zelf is dit vaak onbekend en komen zij er pas achter wanneer een kind examen moet doen. In sommige gevallen, zoals Daniël, zijn de kinderen zelf niet op de hoogte van hun status. In andere gevallen wel en wordt dit uit schaamte verzwegen. Deze kinderen groeien op onder de constante stress van ontdekking en uitzetting. Na hun achttiende verdwijnen zij in de illegaliteit, zonder recht op sociale voorzieningen, zonder recht op werk, met zeer beperkte toegang tot huisvesting. Vanzelfsprekend is dit een ontzettend kwetsbare positie, met veel risico op uitbuiting. De verhalen over moderne slavernij of met tientallen mensen op een klein kamertje zijn welbekend.  

Het uitzetten van gewortelde kinderen is onverantwoord. De recente kinderpardonregeling had deze situatie in een klap permanent kunnen oplossen, maar was zo beperkt van opzet dat veel kinderen hier buiten vielen. Door heel het land wordt lobby gevoerd voor een eerlijker kinderpardon, waarbij wordt voorgesteld dat kinderen die langer dan vijf jaar in Nederland zijn een verblijfsvergunning krijgen. Dit zou een mogelijke oplossing kunnen zijn. Maar wat de politiek ook besluit, deze kinderen/ jong volwassenen zijn een onderdeel van onze gemeenschap, gaan hier naar school, hebben hier hun vrienden, werken aan hun toekomst hier in Rotterdam. Zij hebben geen enkele binding met het land van hun ouders, zijn daar nog nooit geweest.

Al in 2014 pleitten de burgemeesters voor een ruimhartig kinderpardon. Het pardon wat er kwam was allesbehalve ruimhartig. Het zou Rotterdam sieren als zij opkwam voor haar inwoners die hier geboren zijn, hier opgegroeid zijn, hier geworteld zijn, maar hier niet meer mogen zijn nadat zij achttien zijn geworden.

Zondag 6 oktober hebben de jongeren van de Rotterdamse SP (ROOD) het Rotterdamse PvdA pand beplakt met posters. Zo protesteren de jongeren tegen de Partij van de Afbraak en haar steun aan de sloop van de Tweebosbuurt. Dit is gebeurd samen met een aantal bewoners van de buurt die met sloop wordt bedreigd.

De Tweebosbuurt in Rotterdam is een buurt in de stad met voornamelijk betaalbare huurwoningen. Deze sloop werd bevochten door veel bewoners uit de buurt die in verzet kwamen tegen de uitzettingen. De Partij van de Arbeid besloot donderdag 3 oktober om niet mee te stemmen met een voorstel om de sloop van de buurt een halt toe te roepen en heeft zich tot nu toe altijd achter de massale sloopplannen geschaard.

SP vertegenwoordiger Tijs Hardam: “De PvdA laat zien aan welke kant zij staan en dat is zeker niet de kant van de bewoners. Met de sloop van deze buurt wordt Rotterdam nog minder toegankelijk voor lagere inkomens en komt de betaalbare huur nog verder onder druk te staan. Normale mensen worden uitgezet voor de belangen van het grote geld en de gemeente.” “Door dit pand te beplakken willen wij samen met de Tweebossers een statement maken tegen de failliete PvdA en duidelijk maken dat zij hun koers moeten wijzigen. De Rotterdamse sociaal-democraten kiezen politieke macht boven de belangen van mensen. Daarom maken wij hun pand, de kern van hun politieke partij, alvast klaar voor ontruiming. Van politieke principes is er namelijk bij de PvdA niets meer over.”

Het pand aan de Willem Smalthof wordt beplakt met karton+tape, en slogans als “De PvdA is ideologisch failliet” en “De Tweebosbuurt ontruimen?, dan ook het PvdA pand”. Hierbij worden de jongeren van de SP ondersteund door vertegenwoordigers van de Tweebosbuurt.

Foto: SP Rotterdam

Foto: SP Rotterdam

Foto: SP Rotterdam

Het college is van plan om Piekfijn uit te plaatsen bij een commerciële organisatie genaamd ‘t Goed, hierdoor zal de naam en winkelformule van Piekfijn binnenkort verdwijnen. Woensdag 15 mei wordt de toekomst van Piekfijn besproken in de commissie Bouwen en Wonen. Piekfijn is al meer dan 25 jaar een begrip in Rotterdam, waar vele Rotterdammers graag in winkelen. De Rotterdamse SP-fractie vindt dat Rotterdam piekfijn moet blijven en heeft daarom een aantal kritische vragen aan de wethouder.

Piekfijn wordt beheerd door de gemeente Rotterdam en het bestaat uit toegankelijke kringloopwinkels in de buurt, die als trekpleister fungeren voor mensen van alle lagen van de Rotterdamse bevolking. Al meer dan 25 jaar actief: Piekfijn is een onderdeel geworden van het Rotterdamse straatbeeld.

Piekfijn betekent veel voor Rotterdam: recycling door de gemeente, sociale arbeidsplaatsen en artikelen voor een zacht prijsje. Maar het college heeft een aantal doemscenario's geschetst zonder een sterke onderbouwing. Achter de schermen zijn er beslissingen genomen, maar de gemeenteraad is niet meegenomen in de besluitvorming. 

De Rotterdamse SP-fractie heeft daarom een aantal kritische vragen aan de wethouder over de voorgestelde uitplaatsing van de Piekfijn keten. De Piekfijn kringloopwinkels bieden aan burgers basisbenodigdheden en luxe artikelen voor een lage prijs. Zal dit sociale oogmerk niet verloren gaan bij een kringloop beheerd door een commerciële organisatie? Bovendien is er de sociale werkgeverschap van de gemeente, het aanbod van werkgelegenheid en dagbesteding voor WSW'ers, bijstandsgerechtigden en werkprojecten voor ex-gedetineerden en verslaafden. Hoe zullen de sociale arbeidsplaatsen op lange termijn voortgezet worden bij uitplaatsing van de winkels?

Piekfijn levert al meer dan 25 jaar een bijdrage aan een sociaal en circulair Rotterdam. Hoe zal een commerciële organisatie hiermee omgaan? Is daarnaast het behoud van de Piekfijn winkels in de huidige locaties gegarandeerd?

Burgerraadslid Burak Yildiz: 'Piekfijn is niet alleen een tweedehandse winkel, het is een onderdeel van een circulaire visie op de stad, dichtbij de mensen en voor de mensen in een wijk. Piekfijn is geliefd bij veel Rotterdammers en verdient het om te blijven bestaan in huidige vorm. Het college moet zich achter de oren krabben met de beslissing om Piekfijn uit te plaatsen.'

Foto: Gemeente Rotterdam / Roteb: 125 jaar werken aan een schoon Rotterdam

In de Tweebosbuurt werd gisteren een bijeenkomst georganiseerd door de PvdA waar zij met de bewoners in discussie gingen over de partij die heeft ingestemd met de sloop van de oude volkswijk. ROOD, jong in de SP, vindt deze sloop onacceptabel en een regelrechte aanval op de rechten van de bewoners. Om ons protest te uiten gingen we in discussie met de PvdA en wezen we de PvdA op hun foute beslissing door middel van het aanbieden van een spiegel.

Voorzitter ROOD Rotterdam Tijs Hardam: "Wij willen hiermee de PvdA raadsleden vragen of ze zich bij volgende catastrofale beslissingen zichzelf nog in de ogen durven te kijken. De spiegel is er om een handje te helpen, dan kunnen ze voor elke gemeenteraadstemming nog even hun moreel geweten checken.” ... "De sloop van dit soort buurten verergert de al bestaande woningcrisis en is ook nog eens een ramp voor de bewoners van de Tweebosbuurt. De PvdA is hier medeverantwoordelijk voor en laat duidelijk zien dat zij bereid zijn de rechten van mensen weg te gooien voor politieke spelletjes."

De PvdA leden besloten uiteindelijk om de spiegel aan te nemen en te beloven dat ze in de toekomst beter zouden handelen.

Foto: ROOD Rotterdam

Foto: ROOD Rotterdam

De SP vroeg vandaag in het debat om tijdelijk te stoppen met het terugsturen van Afghanen vanaf Rotterdams grondgebied. De situatie in het land is volgens diverse organisaties als de VN, Unicef en Defense for Children momenteel te onveilig.UPDATE: Een motie die de burgemeester opdraagt om dit dilemma te bespreken met de verantwoordelijk staatssecretaris, is aangenomen.

De SP wil dat Rotterdam zich schaart achter steden als Leeuwarden, Zeist en Maastricht, die onlangs hebben besloten geen uitgeprocedeerde asielzoekers naar Afghanistan terug te sturen. Zij doen dit niet omdat het momenteel veel te gevaarlijk is in het land. Dat stellen onder andere de Verenigde Naties, Unicef en Defense voor Children.De minister trok eerder een zelfde conclusie en versnelde de termijn om tot een nieuw ambtsbericht te komen. Op basis van deze ambtsberichten wordt geconcludeerd of iemand in aanmerking komt voor asiel of kan worden teruggestuurd.

Asielbeleid wordt landelijk bepaald, maar op het moment dat de uitgeprocedeerde asielzoekers in het uitzetcentrum naast de luchthaven verblijven, zijn het Rotterdammers. De SP wil dat het stadsbestuur de minister duidelijk maakt dat uitzetting nu voorlopig niet aan de orde kan zijn. SP-raadslid Tylan Cicek: ‘Mooi dat de minster haast maakt met een nieuw ambtsbericht. Hopelijk is het er in mei. Maar je wil toch niet het risico lopen dat er mensen op dit moment vanaf Rotterdam Airport worden teruggestuurd naar een land dat levensgevaarlijk is? Bovendien, als mensen uit angst voor uitzetting de illegaliteit in duiken, schiet daar ook niemand wat mee op. Er ligt dus zeker een taak voor de burgemeester.'

Afgelopen zondag sprak oud-raadslid Burak Yildiz namens de SP bij de maandelijkse wake bij het uitzetcentrum op Rotterdam Airport.

Hieronder de tekst die Yildiz uitsprak.

Beste mensen,

Mijn politieke carrière/activisme is hier begonnen. Ik heb hier meegedaan met de demonstraties van de Occupy groep. Via geluidsdemonstraties kregen wij contact met de opgesloten vluchtelingen. Destijds ontmoette ik een vluchteling die ongeveer zo oud was als ik. Hij heet Yasir, was 17 jaar oud en verbleef een paar jaar in Nederland. Hij stond op het punt om uitgezet te worden naar Afghanistan. We hebben de uitzetting niet tegen kunnen houden. Ook niet door demonstraties of juridische procedures. Ik heb niets meer van hem gehoord.

Yasir was een jongen zoals ik. Hij stond in de bloei van z’n leven. Net zoals ik ging hij naar school en hield hij van voetballen. Hij was alleen naar Nederland gekomen en had zijn familie achtergelaten. Hij wilde wat van zijn leven maken in Nederland. Maar dit werd van hem afgepakt. Omdat hij werd uitgezet. Ik realiseerde me dat ik geluk heb dat ik hier was geboren. Alleen omdat hij niet de juiste papieren heeft, had hij minder rechten.

Ik heb meerdere mensen zoals Yasir ontmoet. En net zoals hij waren ze allemaal gebroken door het systeem. Net zoals hij waren ze hier naar toe gekomen om een menswaardig bestaan op te bouwen. In plaats daarvan krijgen ze te maken met een tekortschietend asielbeleid. En een gevangenissysteem waarin ze worden vastgehouden zonder enig vooruitzicht op vrijheid. Het duurt maanden en misschien zelfs jaren voordat iemand wordt uitgezet of vrijgelaten. Juist dit maakt iemand mentaal en fysiek kapot.

Jaren geleden had ik gehoopt dat de situatie voor vluchtelingen beter zou worden. Maar de realiteit is dat de situatie juist erger is geworden. Nog altijd mogen Afghaanse vluchtelingen worden uitgezet naar Afghanistan. Terwijl het land verscheurd is door de oorlog en interne problemen. Basisrechten zoals bed bad en brood worden uitgekleed door gemeentes. De vluchteling moet bewijzen dat hij een vluchteling is en anders heeft hij nergens recht op. Dit is de omgekeerde wereld waarin we nu leven.

Wat ik niet begrijp is dat we in het Westen onze mond vol hebben van hoe superieur wij zijn ten opzichte van andere culturen zoals de migrantengemeenschappen in Nederland. Terwijl we wel onze handtekening hebben gezet onder een deal om vluchtelingen tegen te houden als ze de oversteek willen maken naar Europa. Hoeveel zijn de Westerse vrijheden waard als we vluchtelingen niet als buurman willen hebben? Helemaal niets!

Eeuwenlang hebben we onszelf wijs gemaakt dat rechten alleen gelden voor bepaalde soort mensen. Vrijheden worden alleen toegekend aan diegene die op ons lijken. En degene die meer kapitaal hier naar toe brengen. Ik heb het over witte bankiers uit Zwitserland of de witte dokter uit Amerika. Zij worden geen gelukszoeker of profiteurs genoemd. In tegenstelling tot de Arabier uit het Midden-Oosten of de Afrikaan uit Oost-Afrika. Ze worden ontmenselijkt, gedehumaniseerd en gecriminaliseerd. Het zijn ineens barbaren die onze voorzieningen komen afpakken. Terwijl we hun landen hebben kapot gemaakt. Kijk maar naar Shell in Nigeria en de oorlogen in Irak en Syrië. Door deze ontmenselijking worden repressieve maatregelen tegen vluchtelingen gerechtvaardigd. Want wie geeft er nou om iemand als hij diegene nooit heeft ontmoet en waar hij bang voor is?

De strijd voor meer rechten en voorzieningen voor vluchtelingen moet daarom onverminderd door gaan. Voor mensen als Yasir en vele anderen is het een teken dat ze niet worden vergeten. Daarom moeten we juist niet stoppen met actievoeren maar doorgaan. Ik denk dat het ook belangrijk is als vluchtelingen hun plek kunnen opeisen binnen bewegingen en maatschappelijke organisaties. Vaak vergeten we dat vluchtelingen ook mensen zijn met kwaliteiten en vaardigheden. Ze zijn net zoals jij en ik. Geef ze de ruimte zodat ze zich zelf kunnen ontwikkelen.

De wake vindt elke eerste zondag van de maand plaats aan de Portelabaan 7 in Rotterdam. De volgende bijeenkomst zal zondag 6 mei zijn van 16.00 tot 17.00 uur.