Poliflw

Op 7 november 2023 heeft de gemeente Horst aan de Maas een vergunning verleend voor de huisvesting van 52 arbeidsmigranten in een bedrijfsloods aan de St. Jorisweg 70 in Hegelsom. De vergunning is verleend op basis van een aanvraag die ingediend is in april 2018.  De Werkgroep Huisvesting Arbeidsmigranten Horst aan de Maas – die eerder al bezwaar maakte tegen de vergunningverlening – heeft nu beroep aangetekend bij de rechter in Roermond (zie bijlage).

Naar aanleiding van het eerdere bezwaar zijn er enkele wijzigingen aangebracht in de vergunning, maar voor de werkgroep zijn die wijzigingen onvoldoende. Een belangrijk bezwaar tegen de vergunning is dat de aanvraag gebaseerd is op de regels die in 2018 golden, maar sinds die tijd is er veel veranderd. Beleid en wet- en regelgeving is zowel landelijk, provinciaal als gemeentelijk sinds de aanvraag drastisch veranderd. Zo is het Rapport van de Commissie Roemer verschenen, waarin onder andere ingegaan wordt op de leef- en huisvestingsomstandigheden van arbeidsmigranten. Door te toetsen aan het beleid zoals dat gold in 2018 worden arbeidsmigranten dus behandeld als “tweederangs burgers”, zoals Emile Roemer het noemde in diens rapport.

De Werkgroep is van mening dat door de initiatiefnemer van de huisvesting een geheel nieuwe aanvraag ingediend moet worden die gebaseerd is op de actuele inzichten en wet- en regelgeving. Volgens de gemeente hoeft dat niet omdat de wijzigingen in de aanvraag waarop nu vergunning verleend is “van ondergeschikt belang zijn”. De werkgroep bestrijdt dat in haar beroepsschrift. Daarbij geeft de werkgroep aan dat de gemeente zélf erkend dat de aanvraag slechts voor 90% voldoet aan het huidige beleid!

De werkgroep richt haar pijlen ook op het landschapsplan, waarin nauwelijks ruimte is ingetekend voor recreatiemogelijkheden voor de arbeidsmigranten. Dat leidt er toe dat – zoals op andere locaties blijkt – arbeidsmigranten hun vertier zoeken in de omgeving van de locatie, met in voorkomende gevallen overlast voor de buurt. En door de bedrijfsloods te definiëren als “logiesverblijf”,  wat betekent dat er aanzienlijk lagere eisen gesteld kunnen worden aan duurzaamheid, veiligheid en gezondheid van de locatie waar de arbeidsmigranten verblijven. Daarmee lijkt een schijnconstructie te zijn opgetuigd, waarbij niet het welzijn van de gehuisveste arbeidsmigranten als uitgangspunt is gehanteerd, maar de voordelen die de lagere normen hebben voor de huisvester. Dat is in dit geval zeker van belang omdat de arbeidsmigranten vlak naast een biomassacentrale moeten verblijven, met alle overlast van fijnstofuitstoot en geluidsoverlast van dien. Uitgaande van de aanbevelingen van de Commissie Roemer is de huisvesting in de bedrijfsloods niet humaan.

In de gemeente Horst aan de Maas gelden officieel de “Richtlijnen Omgevingsgesprek Horst aan de Maas”. Er hebben weliswaar een aantal informatiebijeenkomsten plaats gevonden, maar dat is iets anders dan een omgevingsgesprek. Tijdens de informatiebijeenkomsten is veel kritiek geuit op de plannen, maar daar is nauwelijks iets mee gedaan. Reden voor de deelnemers aan die informatiebijeenkomsten het verslag van die bijeenkomsten niet te ondertekenen. Iets wat in de richtlijn wel vereist wordt. B&W zeggen nu dat die eis in 2018 nog niet gold en daarom niet is mee genomen in de beoordeling van de vergunningaanvraag.

Bijlage: 

Beroepschrift tegen verlenen vergunning huisvesting arebidsmigranten St. Jorsiweg 70 in Hegelsom

De wegen van het college van B&W van de gemeente Horst aan de Maas zijn ondoorgrondelijk. Waar B&W steeds laat weten greep te willen krijgen op de instroom van arbeidsmigranten en de omstandigheden van arbeidsmigranten te willen verbeteren, blijft B&W doorgaan met het verlenen van vergunningen voor de huisvesting van  arbeidsmigranten. Oók als die arbeidsmigranten gehuisvest worden in een tuinbouwloods, zoals nu gebeurd, op basis van een vergunning-aanvraag uit 2018. Vreemd, want bij een andere vergunningaanvraag uit 2018 heeft de gemeente de vergunningaanvraag afgewezen, omdat een vergunningaanvraag uit 2018 volgens B&W niet past in het huidige beleid. Dat schrijft de gemeente zelf bij een vergunningaanvraag voor  Bergerbaan in Sevenum.

Het college van B en W heeft besloten een omgevingsvergunning te verlenen voor het huisvesten van 52 arbeidsmigranten in een bestaande locatie (de tuinbouwloods!) aan de St. Jorisweg 70 in Hegelsom. De oorspronkelijke aanvraag – uit 2018 (!) - betrof de huisvesting van 92 arbeidsmigranten. Maar naar aanleiding van 21 zienswijzen - waaronder een zienswijze van de Werkgroep Huisvesting Arbeidsmigranten - heeft de aanvrager zijn plannen aangepast naar in totaal 52 arbeidsmigranten en wat marginale maatregelen in de aanvraag opgenomen die eventuele overlast door arbeidsmigranten op en rond het bedrijf zouden moeten beperken.

De aanvraag is vier jaar blijven liggen en er is in die tussentijd geen besluit genomen op de aanvraag. Dat was “op initiatief van de toenmalig wethouder”. Het is niet bekend wat de reden is van het initiatief van de toenmalig wethouder. En nu wordt er op basis van een “gewijzigde” aanvraag vergunning verleend. Op basis van de regelgeving die gold op de datum van de eerste aanvraag, in 2018 dus!

De datum van de wijziging van de aanvraag is door de aanvrager in het oude formulier over de oude geplakt (rode tekst: 20 juni 2023 – was eerder datum in 2018). Als het college van B&W de wijziging van 20-7-2023 als een nieuwe aanvraag had behandeld dan had de aanvraag volgens het huidige beleid getoetst moeten Dat wilde de gemeente kennelijk niet. Want ze heeft de aanvrager niet gewoon gevraagd een geheel nieuwe aanvraag in te dienen. In al haar wijsheid heeft de gemeente geoordeeld dat de wijzigingen “van ondergeschikte aard” zijn en daarom hoeft (zo stelt B&W) geen nieuwe aanvraag ingediend te worden. Terwijl er sinds 2018 veel nieuwe regelingen en wetten zijn ingevoerd en op het gebied van arbeidsmigranten veel is veranderd (er is bijvoorbeeld sprake van een cumulatie van huisvestingslocaties in de regio). En last but not least: het rapport van de Commissie Roemer is verschenen, dat een einde probeerde te maken aan de misstanden in de huisvesting van arbeidsmigranten. De vorm van huisvesting aan de St. Jorisweg - werken en wonen is gekoppeld - wordt in het rapport van Roemer omschreven als “huisvesting voor tweederangsburgers”. De werknemers zijn door deze constructie sterk afhankelijk van de werkgever. Ze zijn dan kwetsbaar en hebben geen huurbescherming, aldus “Roemer”.

Waar de gemeente de vergunningaanvrager zeer ter wille is hebben de indieners van de zienswijzen van de gemeente nooit een reactie gekregen op hun zienswijze. De vergunningaanvrager heeft die zienswijzen en het commentaar van de gemeente daarop wél ontvangen. Opvallend: de gemeente stelt dat ze de zienswijzen wel als “input” heeft geleverd aan de vergunningaanvrager, maar desalniettemin zijn alle 21 zienswijzen door diezelfde gemeente ongegrond verklaard. Het is duidelijk: voor de gemeente en de aanvrager zijn die zienswijzen en de te voeren omgevingsdialoog slechts af te vinken verplichtingen…

Wat de (nieuwe) omgevingsdialoog betreft is door de gemeente gesteld dat die gevoerd is om het plan te verbeteren. Terwijl de aanvraag er al lag en nauwelijks gewijzigd is. In de beschikking wordt door de gemeente gesteld dat er via die omgevingsdialoog draagvlak is gecreëerd. Onduidelijk is waar deze uitspraak op is gebaseerd. In de praktijk is in ieder geval gebleken dat het bedrijf de omwonenden slechts geïnformeerd heeft over haar plannen en vervolgens kritische opmerkingen vrijwel in zijn geheel aan de kant heeft geschoven of genegeerd. De oorspronkelijk ingediende aanvraag uit 2018 is dan ook door middel van knippen en plakken minimaal gewijzigd. Dat betekent dat de vergunning “permanent verleend wordt” en niet tijdelijk voor 10 jaar, zoals in het meest recente Paraplubestemmingsplan Huisvesting Arbeidsmigranten Horst aan de Maas wordt voorgeschreven. Ook is er geen accountantsverklaring aan de stukken toegevoegd, zoals verplicht is gesteld via het Paraplubestemmingsplan.

Ondertussen speelt op de achtergrond dat het college van B&W al vanaf maart 2023 weigert om via een Woo-verzoek opgevraagde informatie over de gang van zaken bij de vergunningverlening te verstrekken. Reden om naar de rechter te stappen om de gevraagde informatie alsnog af te dwingen. Het vermoeden dat er sprake is van onoorbaar handelen bij de procedure om te komen tot vergunningverlening wordt door de gang van zaken extra gevoed.

De weg om bezwaar te maken bij de Commissie Bezwaar en Beroep van de gemeente Horst aan de Maas – waardoor burgers geen kosten hoeven te maken (zoals bij het aantekenen van beroep wél het geval is) – is afgesneden. De Werkgroep Huisvesting Arbeidsmigranten overweegt nu bij de rechter beroep aan te tekenen tegen deze vergunningverlening.

Op 15 februari 2023 heeft B&W van Horst aan de Maas bekend gemaakt dat zij een omgevingsvergunning wil verlenen voor het huisvesten van arbeidsmigranten in een bedrijfsloods aan de St. Jorisweg 70 in Hegelsom. De Werkgroep Huisvesting Arbeidsmigranten heeft B&W een brief geschreven (zie bijlage) dat ze het daar niet mee eens is.

Het besluit dat B&W voornemens is te verlenen is gebaseerd op een aanvraag van vijf jaar geleden. Volgens de werkgroep is toentertijd een aanvraag ingediend om te voorkomen dat (strengere) eisen op basis van later vast te stellen (en inmiddels vastgesteld) beleid en regelgeving gaan gelden. Volgens de werkgroep dient huisvesting van arbeidsmigranten verantwoord plaats te vinden op basis van de laatste inzichten en regelgeving. Wat betreft beleid en wet- en regelgeving is er zowel landelijk, provinciaal als gemeentelijk sinds de aanvraag een en ander drastisch veranderd. Zo is het Rapport van de Commissie Roemer verschenen, waarin onder andere ingegaan wordt op de leef- en huisvestingsomstandig-heden van arbeidsmigranten. Door te toetsen aan het beleid zoals dat gold in 2018 worden arbeidsmigranten dus behandeld als “tweederangs burgers”, zoals Emile Roemer het noemde in diens rapport. Bovendien wordt uitgegaan van “logiesverblijf”, wat impliceert dat de eisen die gesteld worden aan duurzaamheid, veiligheid en gezondheid aanmerkelijk lager zijn en de individuele arbeidsmigranten slechts voor een beperkte tijd gehuisvest mogen worden. Volgens de wet mag je bij logiesverblijf 2/3 van een half jaar verblijven. Als deze termijn wordt overschreden dan is dat aan te merken als permanente bewoning en gelden er hele andere regels. Als er gehandhaafd wordt, betekent dat, dat die arbeidsmigranten na de wettelijk vastgestelde periode van verblijf verplicht zijn om te vertrekken. De kans op dakloosheid is dan reëel. Dat druist in tegen de aanbevelingen van de commissie Roemer, waarin gepleit wordt voor een zekere mate van ‘huurbescherming’.

De werkgroep wijst er op dat vijf jaar geleden een gesprek heeft plaats gevonden tussen het bedrijf en de buurt. Het draagvlak van de buurt is inmiddels echter achterhaald. De afgelopen vijf jaar is er in dit gebied en op het perceel van Van Gennip heel veel gebeurd, bijgekomen, veranderd en is het beleid compleet anders geworden. Het is dan ook noodzakelijk dat het omgevingsgesprek opnieuw gevoerd wordt, in de geest van de Omgevingswet die op 1 januari a.s. in werking treedt.

Vanuit de buurt wordt er voor gepleit dat er een nieuw omgevingsgesprek met de initiatiefnemer plaatsvindt, gericht op concrete en handhaafbare afspraken. Die afspraken moeten opgenomen worden in de te verlenen vergunning, zodat de gemeente ook concrete handvatten heeft om indien nodig te handhaven. De buurt acht deze (handhaafbare) afspraken noodzakelijk gezien de ervaringen met de vergunningvrager, zowel concreet met betrekking tot zijn huidige bedrijf aan de St. Jorisweg 70 als diens handelen elders. Zo hebben er op een andere locatie van het bedrijf van de heer Van Gennip eerder problemen plaats gevonden met arbeidsmigranten. En recent nog zijn er vanuit de buurt klachten geuit over (zeer irritante) geluidsoverlast van de biomassacentrale (m.n. van de transportband). "Natuurlijk probeer je dit soort problemen eerst rechtstreeks via Thwan van Gennip op te lossen.  Steeds werd beloofd dat aanpassingen zouden plaats vinden, maar die hebben – voor zover ze al hebben plaats gevonden – geen afdoende resultaat opgeleverd. Onlangs werden door een gemeentelijk handhaver metingen uitgevoerd waaruit bleek dat de geluidsnormen nog steeds overtreden werden", aldus één van de omwonenden.

De werkgroep wijst er ook op dat de geldende SNF-normen niet worden aangehouden. Doorgerekend vanuit de tekeningen komen er 12 kamers voor drie personen per kamer, met een oppervlakte van 6,6m x 3,29m (21,71m²) en 14 kamers voor vier personen met een oppervlakte van 7,8m x 3,29m (23,6m²). Die SNF-norm impliceert echter dat bewoners minimaal 10m² gebruiksopper-vlak (GBO) per persoon hebben. Daar wordt dus niet aan voldaan. Uitgaande van de aanbevelingen van de Commissie Roemer (één persoon per kamer) wordt al helemaal niet voldaan aan fatsoenlijke huisvesting van arbeidsmigranten. De door Van Gennip geplande huisvesting is niet toereikend en volgens de werkgroep ook niet menselijk. Arbeidsmigranten huisvesten in een bedrijfsloods is niet goed en onwenselijk. En voor de buurt is de huisvesting onwenselijk omdat inmiddels in een straal van zo’n drie kilometer huisvesting tot zo’n 3000 arbeidsmigranten is of wordt gerealiseerd.

Omdat het er volgens de werkgroep alle schijn van heeft dat niet alle informatie over de aanvraag en het besluit van B&W is gepubliceerd, heeft de voorzitter van de Werkgroep Huisvesting Arbeidsmigranten samen met omwonenden een WOO-verzoek ingediend om meer informatie te verkrijgen.

Bijlage: 

Zienswijze Werkgroep Huisvesting Arbeidsmigranten m.b.t. huisvesting arbeidsmigranten aan de St. Jorisweg in Hegelsom

De Werkgroep Huisvesting Arbeidsmigranten heeft in januari een onderzoek gedaan naar hoe de burgers in Horst aan de Maas denken over arbeidsmigranten. Aan het onderzoek hebben 510 mensen deelgenomen. De belangrijkste conclusie: Mensen maken zich zorgen over de grote aantallen arbeidsmigranten die in Horst aan de Maas verblijven of in de toekomst komen.

Veel deelnemers stellen dat de balans in de buurten verstoord raakt, waardoor de saamhorigheid geschaad wordt. Te meer omdat het niet zo gemakkelijk is om in contact te komen met arbeidsmigranten, vanwege de taalbarrière en de afzijdige houding van veel arbeidsmigranten. Ook wordt aangegeven dat mensen het vertrouwen in “de politiek” verliezen omdat er niet naar hen geluisterd wordt. Zowel waar het gaat om de huisvesting van arbeidsmigranten in hun buurt als wat betreft de bouw van grote bedrijven, vaak aangeduid met “blokkendozen”, die extra veel arbeidsmigranten aantrekken.

Naar aanleiding van het onderzoek trekt de werkgroep een aantal conclusies. Door het rapport aan te bieden aan de politieke partijen en het huidige college van B&W hoopt de werkgroep dat bij de coalitiebesprekingen na de gemeenteraadsverkiezingen uitdrukkelijk rekening gehouden gaat worden met de resultaten van het onderzoek en de conclusies die daaruit getrokken kunnen worden.

De werkgroep doet een aantal suggesties aan het gemeentebestuur over hoe in de toekomst om te gaan met de ontwikkelingen rondom arbeidsmigratie. Zo geeft de werkgroep aan hoe de gemeente  meer regie kan nemen bij de toename van het aantal arbeidsmigranten in de gemeente en op welke manier het gemeentebestuur beter kan luisteren naar de burgers die te maken krijgen met plannen voor huisvesting van arbeidsmigranten. Tenslotte wordt ook gewezen op het grote belang van integratie en met name taallessen, zodat burgers en arbeidsmigranten makkelijker contact kunnen maken met elkaar.

Het pamflet met  oproep deel te nemen aan het onderzoek, de vragenlijst en de resultaten kunnen hier gedownload worden.

Bijlage: 

Rapport : "Hoe denkt Horst aan de Maas over arbeidsmigranten?"

De Werkgroep Huisvesting Arbeidsmigranten Horst aan de Maas gaat de komende tijd onderzoek uitvoeren naar de meningen van inwoners van Horst aan de Maas over de komst en de toename van arbeidsmigranten in de gemeente.

De werkgroep wil een duidelijk beeld krijgen over hoe er in Horst aan de Maas gedacht wordt over de arbeidsmigranten en hun komst naar Horst aan de Maas. Daarvoor heeft de werkgroep een vragenlijst opgesteld. Welk beeld hebben de mensen van arbeidsmigranten? Wat speelt er zoal bij hen in de buurt met betrekking tot arbeidsmigranten? Dat wil de werkgroep graag weten.

De komende week worden in alle kernen van Horst aan de Maas pamfletten verspreid waarin mensen opgeroepen worden de vragenlijst in te vullen. De resultaten van de vragenlijst wil de Werkgroep voorleggen aan de gemeente. De Werkgroep is vaak in gesprek met het bestuur van de gemeente Horst aan de Maas om zaken met betrekking tot arbeidsmigranten te regelen. In dat overleg kunnen de resultaten aan de orde worden gesteld.

De Werkgroep Huisvesting Arbeidsmigranten bestaat uit burgers in Horst aan de Maas die te maken hebben met de huisvesting van arbeidsmigranten in hun buurt en zich van daaruit bezighouden met vraagstukken rondom arbeidsmigranten in het algemeen en in Horst aan de Maas in het bijzonder.

De vragenlijst wordt vrijdag 4 februari afgesloten.

Onlangs is besloten een vergunning te geven voor de huisvesting van nog eens ruim 150 arbeidsmigranten aan de Horsterweg in Grubbenvorst. Het voorstel om de Horsterweg 45 een agrarische bestemming te geven - in plaats van een woonbestemming - had wat de SP betreft helemaal niet behandeld mogen worden in de gemeenteraad. Er is namelijk een truc toegepast die willens en wetens de buurt buitenspel zet.

Eerder was een woonbestemming vergund door B&W. Er konden dus gewoon mensen gaan wonen. De buurt was matig meegenomen in deze ontwikkeling, maar uiteindelijk had iedereen vrede met de uitkomst. Maar dat was voor de betreffende ondernemer niet voldoende en dus verzon de wethouder een list. Door nu een agrarische bestemming op Horsterweg 45 te leggen, mogen er veel meer arbeidsmigranten in het gebouw gevestigd worden. De buurt kwam hierdoor buitenspel te staan en dat is volgens de SP in strijd met wat er in de gemeenteraad is afgesproken. Er dient áltijd een omgevingsdialoog plaats te vinden bij het oprichten van huisvestingslocaties voor arbeidsmigranten.

De andere partijen wilden dit toch behandeld zien en zeiden daarmee feitelijk: ‘Het maakt eigenlijk niet uit wat we afspreken voor onze bewoners. Als het zo uitkomt, lappen we de afspraken aan onze laars’.

De PvdA probeerde  nog een vlag te planten op de modderschuit met een 9-puntenplan, maar daar schiet de buurt niets mee op. Al jaren worden de omwonenden overspoeld met locaties voor grootschalige huisvesting van arbeidsmigranten. Dat er nu “alleen maar” extra mensen in containers gehuisvest mogen worden van bedrijven die in de buurt liggen, maakt dus niets uit. De buurt heeft het nakijken en wordt in de steek gelaten. Alweer!

Daarom stemde de SP tegen het voorstel.

In Griekenland dreigt een humanitaire ramp. Vluchtelingen stranden in te krap bemeten vluchtelingenkampen en de (medische) zorg is ontoereikend, waardoor het risico op een coronauitbraak gigantisch is. Met name ook kinderen dreigen daar de dupe van te worden. Reden voor de Stichting Vluchteling, Vluchtelingenwerk en Defence for Children een oproep te doen aan Nederland om 500 minderjarige asielzoekers die in de Griekse kampen zitten over te nemen. Meerdere Nederlandse gemeenten hebben daar ook al gevolg aan gegeven. De SP in Horst aan de Maas riep de gemeenteraad via een motie van de hand van SP-woordvoerder Aniet Fonteyne (zie bijlage) op daar bij aan te sluiten en buurgemeenten daarbij te betrekken.

Wethouder Bouten (PvdA) kon zich vinden in de oproep van de SP om te komen tot opvang  en omarmde de strekking van de motie dan ook. In welke vorm de ondersteuning praktisch geboden wordt, wil Bouten nog wel goed bekijken.

Essentie stelde dat het om een landelijk onderwerp ging en wilde geen uitspraak doen, terwijl het concreet ging over opvang in Horst aan de Maas. De VVD sloot zich bij Essentie aan. Beide partijen ontweken daarmee een inhoudelijke discussie. Dat geldt feitelijk ook voor het CDA, die stelde de inhoud onvoldoende te kennen en daarom de motie niet te steunen. De PvdA steunde de motie qua inhoud en strekking, was blij met de reactie van de wethouder en verleende dan ook ondersteuning aan de motie. En ook D66/Groen Links schaarde zich achter de motie. Zij benadrukten – met de SP – dat richting de regering druk uitgeoefend moet worden om de hand te reiken richting kindvluchtelingen in Griekenland.

Fonteyne stelt als reactie op de afwijzing van de motie door CDA, VVD en Essentie dat zij eerder wél vonden dat er iets gedaan moest worden aan de vluchtelingenproblematiek, maar nu er concreet iets gedaan kán worden, haken ze af. Na afloop van de raadsvergadering wees ze er op – daarnaar gevraagd – dat de drie partijen wél massaal arbeidsmigranten wil opnemen, terwijl we kampen met een enorm tekort aan woningen, maar het nu af laten weten. Aniet Fonteyne: “Waar ik gehoopt had dat er toch ook nog plek was voor een beetje gevoel van menswaardigheid en solidariteit bij CDA, VVD en Essentie, bleek tijdens de raadsvergadering dat gevoel toch bijna nihil te zijn”.

“Maar”, zo constateert Fonteyne tevreden: “Het doel van de motie – opvang bieden voor deze zeer kwetsbare groep kinderen en daar de regering op aan te spreken – is bereikt en daar gaat het uiteindelijk om!”

Lees ook de column van Wim Moorman over de motie.

Bijlage: 

de motie ten behoeve van het opnemen van kindvluchtelingen uit Griekenland

Het is druk op Eindhoven Airport. Veel arbeidsmigranten landen er om vervolgens met bussen verder vervoerd te worden naar hun eindbestemmingen. Velen van hen gaan naar Duitsland, maar Horst aan de Maas wordt ook aangedaan. Ook de Horster busmaatschappij Munckhof zou nog steeds arbeidsmigranten vervoeren. Het is immers aspergetijd en er zijn mensen nodig om te steken, verpakken en te vervoeren.

Dit is moeilijk te bevatten als we ook weten dat een groot gedeelte van het luchtruim gesloten is, vliegtuigmaatschappijen hun toestellen aan de grond houden, grenzen gesloten zijn, mensen thuiswerken en iedereen zich aan de minimale afstand van 1,5 meter moet houden.

De SP maakt zich zorgen over deze ontwikkeling en heeft vragen gesteld aan het college van B&W. Heeft de gemeente in beeld hoeveel arbeidsmigranten er nog naar onze gemeente komen om te werken? Weten B&W ook welke bedrijven nog steeds arbeidsmigranten naar Nederland laat komen? Worden de ‘nieuwe’ arbeidsmigranten getest? Gaan ze eerst in quarantaine? En waar gaan ze wonen?

De fractievoorzitter van de SP in de gemeenteraad van Horst, Bart Cox: “De SP heeft bewondering voor ondernemers die creatieve oplossingen bedenken om hun hoofd in deze tijden boven water te houden. Maar de hierboven geschetste situatie is de grenzen van het toelaatbare opzoeken en heeft verder niets met creativiteit te maken” Hij voegt daar aan toe: “Als we zien hoeveel mensen er momenteel niet kunnen werken en dus thuiszitten of, erger nog, hun baan verloren hebben tijdens deze crisis zou daar een oplossing kunnen zitten. Dan hoeven er geen mensen door heel Europa verplaatst te worden en houden we inwoners van Horst aan de Maas aan het werk”.

Eerder heeft de SP ook al vragen gesteld met betrekking tot onder andere de positie van arbeidsmigranten in relatie tot de coronacrisis. De vragen zijn beantwoord door het college van B&W. Die antwoorden kunt u hier lezen.

Op 7 januari 2020 wordt in de gemeenteraad de notitie "Richtlijnen Omgevingsgesprek Horst aan de Maas" (zie bijlage) besproken. De Werkgroep Arbeidsmigranten schrijft in een brief aan B&W en de gemeenteraad (zie bijlage) dat zij teleurgesteld is over het feit dat B&W haar toezegging aan de werkgroep om vóór vaststelling van de notitie “Richtlijnen Omgevingsgesprek” de werkgroep te raadplegen niet is nagekomen. Daarnaast stelt de werkgroep vast dat – als gevolg van eerdere besluiten van de gemeente inzake huisvesting van arbeidsmigranten -  in het buitengebied van de gemeente Horst aan de Maas de aantallen te huisvesten arbeidsmigranten ongelimiteerd is. Tenslotte heeft de werkgroep zorgen over de handhaafbaarheid van de regel dat de in Horst aan de Maas gehuisveste arbeidsmigranten voor driekwart in Horst aan de Maas werkzaam moeten zijn.

De Werkgroep Arbeidsmigranten (verschillende bewonersgroepen die te maken kregen met massale huisvesting van arbeidsmigranten in hun buurt) heeft twee gesprekken gevoerd met de verantwoordelijk wethouder  en ambtenaren inzake het verbeteren van de omgevingsdialoog. Daarbij werd toegezegd dat de “Richtlijnen omgevingsdialoog” éérst ter becommentariëring voorgelegd zou worden aan de werkgroep.  En wethouder Op de Laak stelde voor een klankbordgroep op te richten inzake huisvesting arbeidsmigranten, waarvan de werkgroep onderdeel zou uitmaken.  Voor de werkgroep was en is van belang dat een – overigens verplichte – omgevingsdialoog niet zo vrijblijvend is voor de initiatiefnemer, zoals tot nu toe steeds het geval was.

Op 18 december kreeg de werkgroep te horen dat de notitie door het college is vastgesteld. Zonder raadpleging van de werkgroep. En van de aanbevelingen van de werkgroep bleek in de notitie zelf nauwelijks iets terug te vinden. De initiatiefnemer kan – nadat hij het gesprek heeft gehad met de buurt – dat punt van  diens lijstje met verplichtingen afvinken en de vergunning wordt verstrekt. Die vergunningverlening staat uiteindelijk helemaal los van de inhoud van het omgevingsgesprek! De enige verbetering op dit punt ten opzichte van de situatie tot nu toe is – zo meldt de werkgroep - dat de buurt nu ook een handtekening moet zetten onder de voor de initiatiefnemer verplichte verslaglegging van het gesprek.

Volgens de  werkgroep is er sprake van onbehoorlijk bestuur, gezien het feit dat eerdere toezeggingen aan de werkgroep niet zijn nagekomen. Terwijl volgens de werkgroep de urgentie van deugdelijke richtlijnen voor de omgevingsdialoog groot is. Want de werkgroep heeft vast kunnen stellen dat – als gevolg van het paraplubestemmingsplan Huisvesting Arbeidsmigranten – geen enkele limiet bestaat ten aanzien van de aantallen arbeidsmigranten die gehuisvest worden in Horst aan de Maas.  Iedereen in het buitengebied staat het vrij arbeidsmigranten te huisvesten. En de bepaling in het Paraplubestemmingsplan Huisvesting Arbeidsmigranten dat driekwart van de te huisvesten arbeidsmigranten werkzaam moeten zijn in de gemeente Horst aan de Maas heeft volgens de werkgroep geen enkel effect, want er is geen bepaling (bijvoorbeeld registratie) opgenomen die handhaving g mogelijk maakt. De werkgroep vraagt dan ook om verdere maatregelen die zulke ongelimiteerde huisvesting onmogelijk maakt en handhavingsmogelijkheden verbeterd.

Omroep Horst aan de Maas heeft op 6 januari 2020 interviews uitgezonden met een burger die te maken had met de omgevingsdialoog met een initiatiefnemer en met Paul Geurts, de voorzitter van de Werkgroep Arbeidsmigranten. Die uitzending is hier te bekijken.

Bijlage: 

Notitie "Richtlijnen Omgevingsgesprek Horst aan de Maas"

Brief met reactie Werkgroep Arbeidsmigranten op notitie "Richtlijnen Omgevingsgesprek Horst aan de Maas"

Al heel vaak is door de SP Horst aan de Maas aangekaart dat er grote vragen en twijfels zijn bij de manier waarop vergunningen verleend worden voor huisvesting van arbeidsmigranten. Telkens wordt er geen of een ontwijkend antwoord gegeven op de vragen door de verantwoordelijk wethouder.

Steeds weer ontstaan er ook vragen over wat een samenleving aankan en hoe de belangen van omwonenden worden behartigd. De SP wil duidelijkheid over hoe het bevoegd gezag omgaat met de verschillende belangen van ondernemers, de arbeidsmigranten zelf en de omgeving. De SP heeft zowel mondeling als schriftelijk vragen gesteld aan wethouder Vostermans. Die werden in de raadsvergadering van 26 november jl. ontwijkend beantwoord, waarop er onlangs maar wéér schriftelijk vragen over zijn gesteld (zie bijlage voor de brief aan B&W).

Arbeidsmigranten worden vaak gehuisvest in “units” waarvoor al gauw 80 euro per week moet worden betaald. Een simpele rekensom leert dat bij bewoning door 6 personen een unit dus een slordige 2000 euro per maand oplevert. Dat begint dus steeds meer een verdienmodel te worden voor diegenen die de units exploiteren.

Ondertussen blijven verontruste onwonenden van toekomstige huisvestingslocaties zich bij ons melden. De SP wil opkomen voor de rechten van deze mensen en roept de wethouder ter verantwoording voor het meten met twee maten voordat hij vertrekt naar het Drakenrijk in Beesel en daarmee dit complexe vraagstuk achterlaat aan zijn opvolger.

Iedere burger heeft volgens de SP recht op een gezonde en veilige leefomgeving, daarbij geldt niet het recht van de sterkste, of de rijkste of de grootste. Volgens de SP is iedere burger daarin gelijkwaardig en verdient die het om ook zo behandeld te worden.

Bijlage: 

Brief met vragen SP inzake huisvesting arbeidsmigranten