Poliflw

Beste Klaas,

Onze gemeente knoopt sinds de financiële crisis jaar op jaar de eindjes aan elkaar. Door de koppeling van het Gemeentefonds aan de Rijksbegroting, onder de noemer “samen trap op, samen trap af”, hebben landelijke bezuinigingen gezorgd voor structureel geldgebrek in de Deventer begroting. De bodem van de schatkist is daarbij al jaren geleden bereikt.

Hierdoor zijn de afgelopen jaren veel basisvoorzieningen onder druk komen te staan en zijn hoogstnoodzakelijke investeringen in infrastructuur, onderwijs en werkgelegenheid uitgesteld. Zo wordt al jaren gezocht naar financieringsmogelijkheden voor de nieuwbouw van de lokale VMBO-school.

Net op het moment dat we samen de trap weer op zouden moeten gaan, wordt vanuit het rijk de koppeling “samen trap, op trap af” doorbroken. In de wetenschap dat de effecten van de Coronacrisis ons zwaar zullen raken geeft de Rijksoverheid groot geld uit om de economie op gang te houden. De gemeente wordt daarentegen door de ontkoppeling tot verdere bezuinigen gedwongen.

Het is vooral op lokaal niveau dat met kennis, maatwerk en steun de economie en werkgelegenheid overeind kunnen worden gehouden. Het is dan ook precies daar waar de middelen moeten worden ingezet.

We doen vanuit het Deventerse dan ook een klemmende oproep om de “samen trap op, samen trap af” regeling te herstellen.

Met liberale groet, namens de VVD-fractie in de raad van Deventer,

Daaf Ledeboer

Fractievoorzitter

Een jaar zit het college er nu. Gemeentebelang, CDA, GroenLinks, D’66 en PvdA zouden Deventer met lef en liefde gaan besturen. Dat liep helaas anders, stelt VVD-raadslid Bas Donkers.

‘We hebben geen coalitie die beslissingen neemt, maar een coalitie die bang is. Bang om knopen door te hakken, bang om de stad te verbeteren. De enige wethouder die wel wilde doorpakken, Carlo Verhaar, krijgt van zijn eigen coalitie het lid op de neus.

Begin februari gloorde er nog hoop aan de horizon. De Cultuurvisie zou de eerste echt grote keuze zijn voor deze jongvolwasssen coalitie. Met lastige besluiten, zoals het sluiten van het Speelgoedmuseum. Daarnaast kreeg het Burgerweeshuis te horen dat een grote verbouwing niet gaat lukken. Een gevolg van het extra geld dat nodig is voor de Viking.

Gisteravond bleek dat de hoop op structurele verbeteringen vals was. Echte keuzes worden opnieuw doorgeschoven. Dat is funest voor Deventer. Medewerkers van cultuurinstellingen hebben nog steeds geen duidelijkheid over hun baan. Succesvolle initiatieven zoals het Theaterschip, het Kunstenlab of Stichting de Hip kunnen niet beloond worden en er is geen geld voor nieuwe ideeën.

De VVD heeft één oproep aan de coalitiepartijen: maak keuzes! Binnen de coalitie, of samen met de VVD. Wij werken heel graag mee aan een cultureel gezond Deventer, samen met de coalitiepartijen.

De VVD wil een dynamische en flexibele culturele sector. Geen heilige huisjes, maar spannende tentoonstellingen. Geen grote cultuurpaleizen, maar laagdrempelige initiatieven. Cultuur die bijdraagt aan een prettige leefomgeving en mensen trekt naar de stad.

Wij hopen dat we in het najaar dit samen met de andere partijen in de raad kunnen bereiken. Onze hand is uitgestoken!’

Terwijl de instanties steggelen over een oplossing, raken de voormalige leerlingen van De Grote Brander in Okkenbroek op een steeds grotere achterstand. Onverteerbaar, vindt VVD-raadslid Eva Sipman, die aandringt op een snelle oplossing.

De leerlingen zijn leerplichtig en moeten dus ergens naar school. Tot de herfstvakantie kregen ze les op zorgboerderij De Grote Brander, maar daar zette de inspectie een streep door: ‘Zonder te kijken of er alternatieven zijn, want regels zijn regels en dan tel je als individuele leerling ineens een stuk minder mee. De onderwijswet biedt wel degelijk mogelijkheden om onderwijs te verzorgen voor deze leerlingen, maar moet je wel buiten de bestaande kaders durven denken. We kunnen ook niet te lang wachten. Ze staan nu al op een achterstand door gemiste lesuren en die wordt alleen maar groter.’

‘Volgens minister Slob zijn samenwerkingsverbanden verantwoordelijk voor het zorgen van een regionaal dekkend onderwijsaanbod. De vraag is echter wat er onder regio wordt verstaan. Het lijkt er hier op dat de regio is opgerekt van Apeldoorn tot Enschede. Het leidt ertoe dat deze leerlingen grote afstanden moeten afleggen, terwijl ze dat vanwege hun beperking helemaal niet kunnen. Nog even los van de problemen met het leerlingenvervoer.’

Het is vooral een centenkwestie, denkt Sipman: ‘Voor een leerling die een zogenaamde toelaatbaarheidsverklaring heeft gekregen ontvangt het samenwerkingsverband een bedrag van rond de €15.000 per jaar, met zeven leerlingen zijn de kosten voor een docent dus gewoon gedekt. Als deze jongeren volledig onder zorg vallen kost dat een ton per jaar, terwijl de jeugdzorg al behoorlijk knijp zit. De keuze lijkt me helder, maar die moet je dan wel durven en willen maken.’

De zorg verandert, de kosten moeten beheersbaar worden: ‘Dus als we met z’n allen de volgende stap durven zetten en ook deze groep aangepast onderwijs gaan bieden waar ze echt iets aan hebben is dat niet alleen winst voor hen, maar ook voor komende generaties, en niet te vergeten de gemeente Deventer.’