Poliflw

Een meerderheid van de Tweede Kamer heeft zojuist ingestemd met het voorstel van GroenLinks voor een parlementaire ondervraging kinderopvangtoeslagen.

Bij een parlementaire ondervraging zijn getuigen verplicht om op te komen dagen en zij worden onder ede gehoord. 

GroenLinks Tweede Kamerlid Bart Snels: ‘Dit dossier gaat over een overheid die ongenadig, zonder mededogen, zonder gevoel van menselijkheid mensen onder de wielen heeft gereden. Herstel van vertrouwen kan alleen als de politiek betrokkenen ook zelf verantwoording afleggen. Dat zijn we aan de ouders verplicht.'

GroenLinks heeft een parlementaire ondervraging voorgesteld omdat de partij wil dat de politieke verantwoordelijkheid duidelijk wordt. Niet alleen moet het zoeklicht op de belastingdienst worden gezet, maar ook op de politiek zelf. Wie wist dat het snoeiharde beleid ouders in de problemen zou brengen en waarom is daar niet veel eerder iets aan gedaan?

Door een aantal fraudezaken in het verleden zijn wetten en regelgeving rondom de kinderopvangtoeslag aangepast en strenger geworden. Maar hierdoor werden ouders keihard en disproportioneel geraakt. Als ouders één fout maakten dan werden direct alle toeslagen stopgezet en teruggevorderd waardoor mensen diep in de schulden kwamen. Uit onderzoek komt steeds duidelijker naar voren dat men op verschillende ministeries al lang op de hoogte was van de problemen die het strenge beleid veroorzaakten. Toch werd er jarenlang niets ondernomen dit te stoppen waardoor nog veel meer ouders in diepe problemen raakten.

Snels: ‘Er waren signalen dat het fraudebeleid veel te hard was. Ondanks die signalen hebben politiek betrokkenen niets ondernomen om het beleid aan te passen. Goed dat er nu een meerderheid voor is om dit grondig te onderzoeken.’ 

 

Een meerderheid van de Tweede Kamer heeft zojuist ingestemd met het voorstel van GroenLinks voor een parlementaire ondervraging kinderopvangtoeslagen.

Bij een parlementaire ondervraging zijn getuigen verplicht om op te komen dagen en zij worden onder ede gehoord. 

GroenLinks Tweede Kamerlid Bart Snels: ‘Dit dossier gaat over een overheid die ongenadig, zonder mededogen, zonder gevoel van menselijkheid mensen onder de wielen heeft gereden. Herstel van vertrouwen kan alleen als de politiek betrokkenen ook zelf verantwoording afleggen. Dat zijn we aan de ouders verplicht.'

GroenLinks heeft een parlementaire ondervraging voorgesteld omdat de partij wil dat de politieke verantwoordelijkheid duidelijk wordt. Niet alleen moet het zoeklicht op de belastingdienst worden gezet, maar ook op de politiek zelf. Wie wist dat het snoeiharde beleid ouders in de problemen zou brengen en waarom is daar niet veel eerder iets aan gedaan?

Door een aantal fraudezaken in het verleden zijn wetten en regelgeving rondom de kinderopvangtoeslag aangepast en strenger geworden. Maar hierdoor werden ouders keihard en disproportioneel geraakt. Als ouders één fout maakten dan werden direct alle toeslagen stopgezet en teruggevorderd waardoor mensen diep in de schulden kwamen. Uit onderzoek komt steeds duidelijker naar voren dat men op verschillende ministeries al lang op de hoogte was van de problemen die het strenge beleid veroorzaakten. Toch werd er jarenlang niets ondernomen dit te stoppen waardoor nog veel meer ouders in diepe problemen raakten.

Snels: ‘Er waren signalen dat het fraudebeleid veel te hard was. Ondanks die signalen hebben politiek betrokkenen niets ondernomen om het beleid aan te passen. Goed dat er nu een meerderheid voor is om dit grondig te onderzoeken.’ 

 

Een meerderheid van de Tweede Kamer heeft zojuist ingestemd met het voorstel van GroenLinks voor een parlementaire ondervraging kinderopvangtoeslagen.

Bij een parlementaire ondervraging zijn getuigen verplicht om op te komen dagen en zij worden onder ede gehoord. 

GroenLinks Tweede Kamerlid Bart Snels: ‘Dit dossier gaat over een overheid die ongenadig, zonder mededogen, zonder gevoel van menselijkheid mensen onder de wielen heeft gereden. Herstel van vertrouwen kan alleen als de politiek betrokkenen ook zelf verantwoording afleggen. Dat zijn we aan de ouders verplicht.'

GroenLinks heeft een parlementaire ondervraging voorgesteld omdat de partij wil dat de politieke verantwoordelijkheid duidelijk wordt. Niet alleen moet het zoeklicht op de belastingdienst worden gezet, maar ook op de politiek zelf. Wie wist dat het snoeiharde beleid ouders in de problemen zou brengen en waarom is daar niet veel eerder iets aan gedaan?

Door een aantal fraudezaken in het verleden zijn wetten en regelgeving rondom de kinderopvangtoeslag aangepast en strenger geworden. Maar hierdoor werden ouders keihard en disproportioneel geraakt. Als ouders één fout maakten dan werden direct alle toeslagen stopgezet en teruggevorderd waardoor mensen diep in de schulden kwamen. Uit onderzoek komt steeds duidelijker naar voren dat men op verschillende ministeries al lang op de hoogte was van de problemen die het strenge beleid veroorzaakten. Toch werd er jarenlang niets ondernomen dit te stoppen waardoor nog veel meer ouders in diepe problemen raakten.

Snels: ‘Er waren signalen dat het fraudebeleid veel te hard was. Ondanks die signalen hebben politiek betrokkenen niets ondernomen om het beleid aan te passen. Goed dat er nu een meerderheid voor is om dit grondig te onderzoeken.’ 

 

Een meerderheid van de Tweede Kamer heeft zojuist ingestemd met het voorstel van GroenLinks voor een parlementaire ondervraging kinderopvangtoeslagen.

Bij een parlementaire ondervraging zijn getuigen verplicht om op te komen dagen en zij worden onder ede gehoord. 

GroenLinks Tweede Kamerlid Bart Snels: ‘Dit dossier gaat over een overheid die ongenadig, zonder mededogen, zonder gevoel van menselijkheid mensen onder de wielen heeft gereden. Herstel van vertrouwen kan alleen als de politiek betrokkenen ook zelf verantwoording afleggen. Dat zijn we aan de ouders verplicht.'

GroenLinks heeft een parlementaire ondervraging voorgesteld omdat de partij wil dat de politieke verantwoordelijkheid duidelijk wordt. Niet alleen moet het zoeklicht op de belastingdienst worden gezet, maar ook op de politiek zelf. Wie wist dat het snoeiharde beleid ouders in de problemen zou brengen en waarom is daar niet veel eerder iets aan gedaan?

Door een aantal fraudezaken in het verleden zijn wetten en regelgeving rondom de kinderopvangtoeslag aangepast en strenger geworden. Maar hierdoor werden ouders keihard en disproportioneel geraakt. Als ouders één fout maakten dan werden direct alle toeslagen stopgezet en teruggevorderd waardoor mensen diep in de schulden kwamen. Uit onderzoek komt steeds duidelijker naar voren dat men op verschillende ministeries al lang op de hoogte was van de problemen die het strenge beleid veroorzaakten. Toch werd er jarenlang niets ondernomen dit te stoppen waardoor nog veel meer ouders in diepe problemen raakten.

Snels: ‘Er waren signalen dat het fraudebeleid veel te hard was. Ondanks die signalen hebben politiek betrokkenen niets ondernomen om het beleid aan te passen. Goed dat er nu een meerderheid voor is om dit grondig te onderzoeken.’ 

 

Naast het respect voor de zorgverleners, spreekt GroenLinks ook een groot compliment uit voor medewerkers in de kinderopvang: zij zorgen ervoor dat mensen in de zorg gewoon hun werk kunnen doen.

Woensdag 6 mei heeft minister-president aangekondigd, dat er meer versoepelingen mogelijk zijn naar aanleiding van corona-pandemie. Vanaf 11 mei mogen de scholen weer gedeeltelijk open. Ook de kinderopvang zal weer op halve kracht open mogen.

Respect voor zorgverleners

De afgelopen maanden hebben de zorgverleners heel veel respect en complimenten gehad voor de zorg voor patiënten met corona. En dat respect is terecht.

Compliment voor kinderopvang

Wat ook in deze moeilijke tijd meespeelt, dat zorgverleners kinderen hebben, die normaal gewoon naar de opvang gingen en nu principe niet kon. Zeker gezien de anderhalf meter afstand. Toch hebben de verschillende kinderopvangplekken hun deuren opgesteld voor kinderen, waarvan de ouders in de zorg werkten.  GroenLinks vindt dan ook dat de kinderopvang zeker een compliment en respect verdient, omdat ze een belangrijke bijdrage hebben geleverd. Dankzij de kinderopvang kunnen de zorgverleners hun werk doen.

Het is een bekend en verdrietig gegeven: één op de zes kinderen in Groningen groeit op in armoede. Dit kan betekenen dat je zonder ontbijt naar school gaat, niet op vakantie of muziekles kunt en je ouders veel zorgen hebben over geld. Het kan ook betekenen dat je je minder goed kunt ontwikkelen, waardoor je zelf, op latere leeftijd, óók weer met armoede te maken kunt krijgen. Zo blijft armoede zich herhalen en groeit de ongelijkheid verder. Voor GroenLinks is deze vicieuze cirkel onacceptabel. Daarom is er een systeemverandering nodig.

Armoede kent vele, grotere oorzaken. Zo is bijvoorbeeld de arbeidsmarkt veel onzekerder geworden. De lonen zijn de afgelopen tientallen jaren nauwelijks gestegen, terwijl er steeds minder belasting op kapitaal is geheven. Ook verdwijnen er banen door automatisering en digitalisering. Niet iedereen kan dat bijhouden. En armoede is daarmee vooral tot een individueel probleem gemaakt: "Je zult wel niet hard genoeg je best hebben gedaan!" 

Dit zijn grote problemen, waar een gemeente maar beperkte invloed op heeft. Maar onze gemeente is wel het eerste aanspreekpunt voor inwoners die haar hulp nodig hebben. Ze kan bijvoorbeeld erkennen dat armoede een collectief en niet enkel een individueel probleem is. Dit betekent twee dingen, namelijk dat niemand zijn eigen wieg (en kansen) kiest en dat armoede een probleem is dat ons allemaal aan gaat. 

GroenLinks gelooft daarom dat, naast het op andere niveaus bestrijden van de oorzaken, de gevolgen van armoede moeten worden uitgebannen. Dit is met name voor kinderen belangrijk, omdat je zo de kans verkleint dat ze zelf later ook met armoede te maken krijgen (‘armoede-overdracht’). Hiermee doorbreek je een negatieve spiraal. 

In oktober 2019 nam de gehele gemeenteraad het plan Toekomst met perspectief aan, opgesteld door GroenLinks-wethouder Mattias Gijsbertsen. Dit plan vormt het nieuwe en ambitieuze armoedebeleid van de gemeente Groningen tot en met 2022. 

De belangrijkste drie kenmerken van het plan zien er zo uit: 

Focus op voorzieningen die de kans op ‘armoede-overdracht’ verkleinen. Oftewel: je wilt inzetten op voorzieningen die zorgen dat kinderen die nu in armoede opgroeien hier zo min mogelijk last van hebben. Alle kinderen dezelfde kansen. Hierdoor lopen zij minder risico later zelf ook met armoede te maken te krijgen.  Betrekken van samenleving. Armoede is een enorm probleem, dat de hele samenleving aangaat. Zo wil de gemeente maatschappelijke partners aanmoedigen sommige voorzieningen over te nemen, of andere voorzieningen op te zetten. Denk bijvoorbeeld aan het geven van kortingen bij bioscoop- of museumbezoeken, bij fietsenmakers en het aanjagen en ondersteunen van sociale ondernemingen. Ook kennisinstellingen kunnen nog nauwer betrokken worden bij het armoedebeleid, omdat zij veel expertise in huis hebben. De gemeente doet dit onder de campagne ‘Omarm Groningen’.  Cultuurverandering in hulpverlening gemeente. Hulpverleners moeten meer vrijheid krijgen, bijvoorbeeld met een maatwerkbudget waarmee ze snel kunnen helpen, zonder dat er talloze regels in de weg zitten. Daarnaast kunnen ervaringsdeskundigen veel betekenen voor de gemeente. Zij weten als geen ander waar mensen echt behoefte aan hebben. En armoedebeleid moet overal in de gemeentelijke organisatie zitten. Vanuit bijvoorbeeld cultuur en sport moet ook bedacht worden hoe je dit toegankelijk houdt voor Groningers met een smalle beurs. 

Er wordt dus vooral ingezet op voorzieningen waar kinderen en jongvolwassenen van ‘groeien’, iets dat ze voor de rest van hun leven bij zich zullen dragen. Denk aan extra onderwijsondersteuning, coaching en hulp bij actief meedoen aan de samenleving. Maar ook het tegengaan van energiearmoede, waar GroenLinks extra geld voor heeft vrijgemaakt, is structureel van aard.  

Het betekent echter ook dat voorzieningen die hier niet aan bijdragen zullen stoppen. Zo stopt de gemeente met de jaarlijkse kleding- en speelgoedbonnen, omdat dit relatief duur is en vooral een verlichtend en geen structureel karakter heeft. Ook gaat de gemeente zo gericht mogelijk te werk, waardoor sommige voorzieningen niet meer algemeen beschikbaar zijn, maar pas nadat is gekeken of mensen er echt iets aan hebben. 

De focus van dit plan ligt dus op kinderen, jongvolwassenen en gezinnen en minder op andere groepen, zoals alleenstaanden. Deze inwoners worden natuurlijk niet in de steek gelaten, maar het tegengaan van kinderarmoede heeft wel prioriteit. Ook ziet GroenLinks erop toe dat de gemeente goed blijft communiceren, zodat inwoners die op de gemeente rekenen weten waar ze aan toe zijn. En ten slotte blijven we nauw betrokken bij de verdere ontwikkeling van dit plan, omdat armoede niet van de ene op de andere dag verdwenen zal zijn. Maar we moeten er wel alles aan doen die dag zo snel mogelijk dichterbij te brengen.

Raad geeft duidelijk signaal aan de wethouder:

Niet bezuinigen op kinderen in armoede

Op 27 februari 2020 heeft wethouder Hoekstra aan het eind van het debat aangegeven dat het signaal van de raad heel duidelijk is namelijk dat er geen bezuinigingen moeten plaatsvinden op kinderen in armoede in onze gemeente.  Ze gaat in gesprek met de Stichting Leergeld. Hoe de regeling er precies uit gaat zien is nog niet bekend. De raad besluit in maart over het nieuwe voorstel.

Stichting Leergeld zorgt er samen met Jeugdfonds Sport en Jeugdfonds Cultuur via het kindpakket voor dat kinderen in Tytsjerksteradiel mee kunnen doen met zwemlessen, sport, schoolreisjes e.d. De stichting krijgt op dit moment lang niet genoeg geld van de gemeente en heeft haar reserves gebruikt. Mevrouw Hylkema sprak namens de Stichting Leergeld in bij de gemeenteraad en gaf aan zich zorgen te maken omdat de Stichting geen “nee” wil verkopen aan ouders en kinderen in armoede in Tytsjerksteradiel.

Eerder stelde onze fractie vragen over de voorgenomen bezuiniging op de minimaregelingen en recent samen met de PvdA over het kindpakket. Wij kijken uit naar de beantwoording! Onze fractie heeft tijdens de raadsvergadering een motie voorgesteld die we in maart in willen dienen. Onze gemeente krijgt elk jaar geld van het Rijk voor kinderen in armoede, de zogenaamde Klijnsmagelden. Het is op dit moment niet bekend waar dit geld precies voor gebruikt wordt.

Ons voorstel via de motie is om de Klijnsmagelden aan het kindpakket te besteden zodat alle kinderen in armoede in Tytsjerksteradiel mee kunnen blijven doen.

Wat blijft plagen is dat de aan de raad voorgestelde nieuwe minimaregelingen al in de minimagids en op de website van de gemeente staan. Dit terwijl de raad nog input kon bieden en nog moet besluiten. Over dit proces hebben wij ook vragen gesteld!

Ongeveer 950 mensen maken gebruik van schuldhulpverlening. Voor zo’n 10% daarvan geldt dat hun inkomen vóór aftrek schuldaflossing hoger is dan de 130% bijstandsnorm – en daardoor krijgen ze geen Ooievaarspas. Maar als je de schuldaflossing aftrekt dan zakt voor sommigen het inkomen onder het bijstandsniveau. GroenLinks wil dat het werkelijke besteedbaar inkomen de norm wordt, zodat deze mensen wel de Ooievaarspas kunnen gebruiken. Het klinkt allemaal als administratief geneuzel, maar er zijn wel bijna vijftig gezinnen met kinderen de dupe van.

Op verzoek van GroenLinks gaat wethouder Stemerdink hier nu wat aan doen. GroenLinks fractievoorzitter Jeroen van Rossum vroeg hiervoor aandacht bij de bespreking van de begroting 2020. Groenlinksraadslid Hanneke Dominicus ziet dat er nu eindelijk aandacht komt voor dit onrecht: "Elk kind dat in armoede opgroeit is er één te veel."

Van Rossum is ook erg tevreden dat wethouder Van Eekelen, waar mogelijk, de maximum snelheid in de gemeente wil terugbrengen. De landelijke discussie over stikstof en de maatregelen van het kabinet om de maximumsnelheid aan te passen zijn hier aanleiding voor. "Goed dat het college hiermee de luchtkwaliteit de aandacht geeft die het verdient," aldus Van Rossum.

Wat gebeurt er allemaal op het gebied van armoedebestrijding bij kinderen? En hoe belangrijk is het op extra te investeren in kansen als je in armoede opgroeit? Omdat die vragen veelal centraal staan bij de vergaderingen omtrent kinderen die opgroeien in armoede, heeft onze woordvoerder Marie José Navis samen met PvdA-collega woordvoerder Hanny van Nunen een avond georganiseerd voor raadsleden om nader kennis te maken met verschillende initiatieven uit de stad.

De avond bestond uit presentaties vanuit verschillende initiatieven uit verschillende wijken. Het project Kansrijk Opgroeien heeft namelijk twee bijzondere aspecten. Ten eerste wordt het project vanuit de wijken uitgevoerd. Dat betekent dat de Teams Leefomgeving samen met initiatieven uit de wijk goed kijken wat er nodig is in de wijk. Dat er in verschillende wijken verschillende behoeften zijn, werd snel duidelijk bij de presentaties. Zo hebben we verschillende initiatieven gezien vanuit Presikhaaf, Malburgen, Klarendal en De Laar. En al snel bleek dat zij per wijk ook een andere insteek hadden bij verschillende projecten, omdat het aantal kinderen in armoede per wijk verschilt en ook de leeftijd waarop kinderen behoefte hadden aan extra ondersteuning verschilt. Ten tweede wordt ook in het project Kansrijk Opgroeien het kind centraal gesteld. Dus niet de aanwezige faciliteiten of het inkomen van het gezin, maar de centrale vraag: wat heeft het kind nodig om zijn/haar kansen in het opgroeien te vergroten?

Hoe belangrijk eerlijke kansen zijn werd in kaart gebracht door werkvorm ‘Over de streep maar dan anders’. Raadsleden, wethouders en andere aanwezigen werden gevraagd in een rij te gaan staan en een stap naar voren te zetten als hetgeen dat gezegd werd op hen van toepassing was. Voorbeelden van stappen waren bijvoorbeeld: zet een stap naar voren als,

bij jouw thuis alleen Nederlands werd gesproken, bij jouw thuis voldoende ondersteuning was om jouw te ondersteunen op school, jij geen zorgtaken thuis hebt gehad, jij niet voor inkomen hoefde te zorgen als kind.

Op de foto zie je ons nog een rijtje staan. Maar het stappen na de stellingen gaf niet alleen een duidelijk beeld hoe belangrijk eerlijke kansen zijn, maar gaf ons ook inzicht in welke kansen wijzelf hadden gekregen en welke niet.

Het eerste Politiek Café is op 28 mei georganiseerd door de Commissie Politiek Café van PAL GroenLinks. De Stichting Amargi, vertegenwoordigd door Margriet Gerritsen, Sietze Palstra van Sociaal Wijkteam Oud Oost en Jetty van Lingen en Avelieke van der Meer van IKC (Integraal Kind Centrum) Francisus namen ons mee in hun dagelijkse werk. Zie voor het verslag van deze avond de LC van 29 mei.

Wat mij duidelijk is geworden op deze avond is de complexiteit van het begrip (kind)armoede. Tot voor kort dacht ik, kort door de bocht, dat het eigenlijk een inkomensprobleem is. Met andere woorden: zorg ervoor dat mensen met een minimuminkomen meer geld krijgen en het probleem is voor het grootste deel opgelost. Dit blijkt helaas toch te simpel gedacht.

Lang niet alle mensen met grote niet te dragen schulden hebben een minimuminkomen. Armoede komt voor in alle lagen van bevolking. En dan hebben we het nog niet over de ‘geestelijke armoede’ die ontstaat als ouders/verzorgers er gewoonweg niet zijn voor hun kind(eren).  Kinderen van nog geen tien jaar die na schooltijd zichzelf maar moeten redden omdat ouders/verzorgers niet thuis zijn en blijkbaar niets geregeld hebben voor de opvang van hun kroost. Het touwtje hangt niet langer uit de brievenbus maar de huissleutel zit om de nek van het kind.

Op deze avond kwam de vraag dan ook prominent naar voren waarom de een met een minimuminkomen er van kan leven en andere mensen zich stevig in de schulden werken. Wat duidelijk is geworden is dat generieke maatregelen maar een beperkt effect hebben. Maatwerk is geboden. Het is hartverwarmend dat er mensen/organisaties zijn die betaald en onbetaald zich zeer inspannen om het goed geregeld te krijgen voor kinderen. Daar waar mogelijk preventief maar daar waar dit niet meer aan de orde is gewoon de daad bij het woord voegen. De Franciscusschool die altijd brood en beleg in de koelkast heeft liggen om kinderen die niet ontbeten hebben toch een gezond en voedzaam ontbijt voor te zetten. Die bij ieder kind dat hun wordt toevertrouwd op huisbezoek gaan en met het sociaal wijkteam adequate ondersteuning kunnen regelen daar waar dit gewenst is. Een school die niemand uitsluit en zelf de kosten betaalt voor schoolreisjes etc. als ouders/verzorgers niet in staat zijn om dit betalen. Ik ben diep onder de indruk van de inzet en betrokkenheid van de medewerkers van deze school. De Stichting Armargi die samenwerkt met bedrijven en gemeenten om armoede te voorkomen. Een prachtig initiatief.

Ja, mij is duidelijk geworden na deze avond dat als je wilt dat er geen kinderen in armoede opgroeien en hun talenten ten volle kunnen ontplooien verbetering begint met het niet accepteren van deze situatie. Dat 1 op de 6 kinderen in Leeuwarden dit aangaat is niet acceptabel. Dit vraagt een aanpak op alle niveaus van de samenleving. De landelijke en gemeentelijke overheden, organisaties in de wijken en dorpen, scholen, kinderopvang en peuterspeelplaatsen.  Maatwerk is de sleutel voor verbetering. En niet wegkijken als kinderen in armoede opgroeien. Betrokkenheid tonen. Op alle niveaus en dus ook in je buurt en/of dorp. En lijkt het heel waardevol om de bestaande aanpak van de gemeente Leeuwarden te evalueren en daar waar nodig van nieuwe impulsen te voorzien.

Op landelijk niveau zal er – eindelijk -  ook naar de inkomenspolitiek gekeken moet worden. Het is de hoogste tijd dat de laagste inkomens de komende jaren substantieel er meer bij krijgen. Het woord nivellering mag wat mij betreft van stal gehaald worden. En ook de ‘sterkste schouders zullen de zwaarste lasten dragen’ en dat er weer gediscussieerd kan worden over verhoging van de inkomens- en vermogensbelasting.  En niet alléén omdat er kinderen in armoede opgroeien. Nee, vele collectieve voorzieningen staan onder druk en die zijn in mijn beleving vele malen belangrijker zijn dan de zoveelste lastenverlaging die vooral interessant is voor mensen met een stevig inkomen.

Laat ik nu net vandaag in de LC lezen dat kleinere inkomensverschillen leiden tot meer geluk. Als mensen vooral baat hebben bij een ‘gelukkig leven’ dan is het duidelijk dat verdere actie gewenst is.

Aad van der Burg