Poliflw

Als CDA zijn we al enkele jaren hoopvol waar het gaat om de aanpak en vroegsignalering schuldenproblematiek. Omdat we geloven dat het kan. Tegelijkertijd zijn we van mening dat veel kansen blijven liggen en dat er onvoldoende inlevingsvermogen in de situaties van mensen is. In de commissie MO van 12 juni lag het jaarverslag vroegsignalering voor. Want hoe werkt het nu? Bijvoorbeeld de Woningbouwstichting, als vaste partner, constateert het ontstaan van een schuldenproblematiek. Zij communiceren hierover met de gemeente. Deze stuurt een e-mail of een kaartje met de opmerking dat we ze graag verder helpen. Eventueel gaat er iemand van de Kredietbank op huisbezoek. In de periode van januari 2022 t/m april dit jaar betrof dit 551 adressen. Daarvan zijn er 69 bereikt, 12,5% dus. Wat dat ‘bereiken’ is en hoe dit geholpen heeft wordt niet duidelijk. De vraag is wat hier nu vroegsignalering aan is. Er zijn immers al schulden. Of wat hier nu preventief aan is. Er zijn immers al schulden. In de gesprekken die we met deze Doesburgers hebben komt een herkenbaar beeld naar boven. Veel mensen en gezinnen in de problemen en weinig mensen die hiermee naar buiten willen. Daarom lijkt het ons goed te proberen te doorgronden hoe dit kan. Je hoeft er geen studie voor te volgen. De mensen die erover willen praten zijn helder: geen vertrouwen in de overheid. Zeker niet in overheid waar misschien wel de schulden liggen en waar snel gerefereerd wordt aan het toeslagenschandaal bijvoorbeeld, of naar een overheid die geen woning voor je volwassen kind kan regelen maar wel voor een nieuwe Nederlander. Het voelt voor hen ook een beetje als bemoeizucht. Een controlerende overheid en Kredietbank. Als college begrijpt u vast hoe zo’n controlerende taak voelt. En stel nu dat je gaat praten met de gemeente en dit leidt tot het inschakelen van de Kinderbescherming. Misschien allemaal niet helemaal terecht, maar begrijpen we nog hoe mensen naar de overheid en instanties kijken? En wat dit betekent in bijvoorbeeld de schuldenproblematiek? Het lijkt ons niet vreemd dat als je in zo’n situatie zit een e-mailtje of kaartje niet echt gaat helpen. Het stapt over het wantrouwen heen. De goede vraag is daarom misschien wel: hoe werken we weer aan vertrouwen en hoe verlagen we de drempel voor mensen. Precies dit was de reden dat we ruimt twee jaar geleden een motie indienden, die werd aangenomen, waarin het college werd gevraagd de samenwerking te zoeken daar waar de drempel het laagst is. Bij de vrijwilliger, bij de kerk, bij de dokter etc. Mensen die je vertrouwd. Want wie kan er beter vroeg signaleren dan de betrokkene zelf? Betrokken mensen en organisaties hoeven de hulp niet te verstrekken, maar kunnen helpen en begeleiden richting die hulp. We zouden best een begrijpelijke en praktische handleiding of instructie voor hen kunnen maken. Zij kunnen dan zelf ook communiceren dat zij open staan voor het luisteren naar deze problemen. Zij kunnen leren signaleren. Een win-win situatie. Misschien allemaal niet ambtelijk genoeg, of niet formeel genoeg. Maar laten we eerlijk zijn. Het vertrouwen in de overheid is laag. De motie moet gewoon uitgevoerd worden. Overigens lezen we wel dat we binnen het Armoedenetwerk aan “het kijken” zijn. Wat is dit? Hoe concreet is dit? Waarom ligt er nog niets? Wordt de motie uitgevoerd? En zo ja, is er al effect? We lezen er niets over in de rapportage. We hebben het over vertrouwen bouwen. In dat kader lezen we dat het meer bekendmaken van Kredietbank Nederland helpt vertrouwen te krijgen. Hoe dan? Al met al: we zijn niet ontevreden over het ingezette traject van de Kredietbank maar roepen u op om de samenwerking te zoeken zoals die in de motie werd omschreven. Dan kunnen we bouwen aan vertrouwen, mensen eerder helpen, problemen eerder of voortijdig signaleren. En laten we dat delen. Ervaringsdeskundigen aan het woord. Ambassadeurs die uit ervaring spreken. Mensen die best eens een goede toevoeging aan het Armoedenetwerk zouden kunnen zijn. In reactie op onze bijdrage gaf het college bij monde van wethouder Gossink aan de motie niet te kennen en beaamde dat het een hels karwei is om het vertrouwen te herstellen. Hier zal hij op terugkomen.

In de ban In januari 2020 stonden we nog aan het begin van een nieuw jaar,waarin goede voornemens en plannen zijn gemaakt.Een bericht uit Wuhan, inmiddels de bekendste stad van China,blijkt het begin van een hoop ellende, die ons allen raakt. In April 2020 liggen plots de ziekenhuizen vol,zijn grenzen gesloten, veel winkels dicht,Horeca, scholen en sportclubs laten niemand meer toe maar,na aanvankelijke scepsis, dragen we mondkapjes voor het gezicht.De straten zijn leeg omdat we verzocht worden binnen te blijven,want groot besmettingsgevaar kenmerkt deze variant.Onzichtbaar en uit het niets slaat het virus toe,In een razend tempo, op ieder continent , in ieder land. Ook hoor je mensen zeggen; “Dit is de toorn van God”waarin je meteen een menselijk trekje ziet.Want hoe dan ook, iemand zal de schuldige zijn,ongeacht of je gelooft of niet.“De wereld zal nooit meer hetzelfde zijn” wordt er door anderen voorspeld,en gezien de impact op al die gezinnen, is dat terecht.Gaan we anders naar dingen kijken, meer waarderen, er iets mee doen?Of gaan we verder als voorheen, zoals je een serieus advies naast je neer legt.Maar hoe dan ook , dit is wel een tijd die ons verbindt,met dezelfde onzekerheid, over hoe het straks verder gaat.Voor nu is het zaak samen de opgelegde regels zoveel mogelijk respecteren,en kunnen concluderen dat er best een sociale collectieve samenleving staat. Ook bij eerdere grote internationale rampen liet Nederland zich nooit onbetuigd.Inzamelacties , donaties, goede doelen, hulp bieden lijkt een tweede natuur.Spontaan zie je nieuwe initiatieven ontstaan die uitblinken in creativiteit,En sloopt saamhorigheid ieder individualistisch opgetrokken muur.De opdracht is nu om hier zo goed mogelijk gezamenlijk uit te komen.Zie elkaar, de buurt, de alleenstaande om de hoek als een goed doel. Want een veel gebruikt excuus, en dit is geen verwijt,Is veelal komen te vervallen…: geen tijd. Fractievoorzitter CDAStan Hillenaar p.s Wij realiseren ons dat u in deze periode voor vervelende verrassingen kunt komen te staan. Indien u daar met ons over zou willen praten, laat dit dan weten via het adres op onze website. Natuurlijk kunnen we niets garanderen maar hebben wel een platform om uw stem/ zorg bespreekbaar te maken.

Tijdens de algemene beschouwingen hebben we als CDA (met D66) een amendement ingediend met de titel "Toekomst voor VVV Doesburg". VVV Doesburg zit in zwaar weer. Er is de afgelopen jaren fors ingezet op het toerisme in Doesburg. Zo is op initiatief van het CDA de stadspromotor geïntroduceerd en zie het resultaat. Daarnaast is er een marketingplan opgesteld waarin ook de VVV uitvoeringstaken heeft. Zij zijn het gastvrije visitekaartje van onze stad. De hele opzet werkt zo goed uit dat we ondertussen veel meer bezoekers (er wordt zelfs gesproken van 1 miljoen) per jaar naar Doesburg halen. De VVV is echter niet veranderd qua capaciteit. Via inspraak en twee (brand)brieven heeft de VVV aangegeven het niet langer te kunnen volhouden als zij niet kunnen voorzien in extra (betaalde) kracht. Zij zijn bereid om verder in te teren op eigen reserves maar vragen nadrukkelijk aan de gemeente om over de brug te komen. Zo niet, dan zien zij zich genoodzaakt te stoppen in 2020. Wat het CDA betreft zijn hier meerdere dingen aan de hand. Daarbij constateren wij dat er in de Programmabegroting niets is opgenomen om een handreiking te doen aan de VVV. De oplossing lijkt daarom ook om in overleg samen te kijken wat waarom benodigd is. Of anders kan. Wat ons betreft daarom ook het voorstel (amendement in dit geval) om voor 1 jaar € 25.000 extra te bestemmen voor de VVV zodat in alle rust en in goed overleg een oplossing gevonden kan worden. Die rust is wat ons betreft cruciaal. De VVV kent 49 vrijwilligers. Allen met een hart voor Doesburg. Daar moeten we ontzettend zuinig op zijn. Het is daarom ontzettend belangrijk een betrouwbare overheid te zijn. Hoe kunnen wij van alles van vrijwilligers vragen als we niet eens bereid zijn hen adequaat te helpen en te reageren op hun verzoek, terwijl we veel meer van ze zijn gaan vragen? Coalitiepartijen VVD, Stadspartij Doesburg en PvdA/GL wilden het amendement niet steunen. Zij volgen daarin de reactie van wethouder Boone. Hij geeft aan dat hij in gesprek gaat en als er geld nodig is dat hij dan met een verzoek terug komt. Wat ons betreft een misser. We laten 49 vrijwilligers zwemmen omdat we niet met de integrale afwegingen op hun noodkreet willen ingaan. Onze hoop is dat VVV en wethouder op korte termijn een heldere oplossing vinden die voor beiden werkbaar en goed is. En mocht dat geld kosten (dat kan haast niet anders), dan denken wij nog eens terug aan deze vergadering..

Eerder dit jaar bleek dat de voorziening van het MJOP (meerjaren onderhouds planning) dusdanig was uitgeput dat zelfs lopende werken op hold moesten worden gezet en er eerst geld in de voorziening bijgestort moest worden. Dat was een opeenstapeling van opmerkelijke en ernstige fouten. Wethouder Mulder is daarop afgetreden. Als CDA hebben we na een summiere bespreking van een typisch feitenrelaas gevraagd om een uitvoeriger behandeling van alle vragen en antwoorden rondom de overschrijding van het MJOP. Daarom waren we ook content dit in de commissie BO van 12 september te kunnen doen. En er een punt achter te zetten. In de hoop dat het vertrouwen weer groeit en we op een transparante manier verstandig uitvoering zien van het door de raad vastgestelde beleid. Juist door te bespreken en te begrijpen hoe en waarom dingen gegaan zijn zoals ze gegaan zijn, doen we als college, raad en commissie kennis op. Kennis om herhaling in welke vorm dan ook te voorkomen. En dat is ook bouwen aan geloofwaardigheid. Geloofwaardigheid dat je er alles aan wilt doen om dit te voorkomen en dat je er ook van geleerd hebt. Als CDA zijn we al lang kritisch op dit dossier. Los van dat het over veel geld gaat zijn er diverse andere zaken gekoppeld aan dit dossier die daarvan ook de gevolgen ondervinden. Zo loopt de overhaaste aanbesteding van herinrichting en groot onderhoud van de bestuursvleugel van het stadhuis vertraging op. We betreuren dat onze motie om hier zorgvuldiger mee te beginnen niet is aangenomen. Was dat maar gebeurd, denken we nog wel eens. Dat had ons nogal wat problemen gescheeld. Wethouder van Veldhuizen heeft wat ons betreft een heldere presentatie gegeven met diverse feiten op een rij. Onze schriftelijke vragen vonden ook hun beantwoording in deze presentatie. Conclusies en leerpunten werden duidelijk aangegeven. Ondanks dat er altijd nog wat zaken wellicht altijd onbeantwoord zullen blijven hebben wij vertrouwen dat het college er alles aan gaat dit doen om een vergelijkbaar debacle te voorkomen. En als Raad valt er ook wat te leren: een MJOP dat naar een budget wordt toegeschreven is iets wat een wethouder altijd in de problemen kan brengen. Simpelweg omdat het tot overschrijdingen en financiele risico's kan leiden die uiterst onwenselijk zijn.