Poliflw

© Pixabay

De fractie van de SGP/CU staat een beleid voor waarin het financiële kader niet bepaald wordt door wensen, maar door noodzaak. Al leven we in een rijk land, met dito voorzieningen, dan nog mogen we de gemeentelijke financiën niet naar willekeur besteden, want alle financiën van de gemeente waarover we beschikken zijn gemeenschapsgeld. We zijn daarom blij met een voorzichtig financieel beleid dat de gemeente Epe kenmerkt; eerst sparen dan pas besteden.  Alleen al het feit dat  de financiële bezittingen van de gemeente Epe groter zijn dan de schulden, betekent dat we met vertrouwen de toekomst inkijken. Mede daardoor staat Epe in Gelderland bekend om een zeer lage schuldenlast per inwoner. Nu worden de financiële lasten ook positief beïnvloed, doordat de rentes  historisch laag zijn Een structurele verlaging van de rentepercentages creëert in deze begroting een bestedingsruimte van meer dan een half miljoen.  Een van de gevolgen hiervan is dat de woonlasten in onze gemeente gedaald zijn t.o.v. het landelijk gemiddelde. Dit was ook een van de doelstellingen in het collegeakkoord.

Voor een goede gemeentelijke taakuitvoering is een voortdurend proces van verbeteringen in de dienstverlening noodzakelijk.  Immers de burger wil als klant snel en adequaat geholpen worden.  De burger wil op elk moment de juiste informatie op de gemeentelijke site kunnen vinden. En zo nodig aanvullende informatie kunnen opvragen. Korte lijnen maken een gemeentelijk apparaat een snelle en adequate dienstverlener voor iedere burger. Iedere burger heeft immers op zijn tijd de overheid nodig.  Om deze reden staat onze fractie kritisch tegenover de regisserende gemeente die steeds meer taken op afstand zet. Wij zijn bevreesd dat de adequate dienstverlening in het gedrang komt, als de taken bij derden zijn neergelegd die weliswaar een overeenkomst gesloten hebben met onze gemeente, maar geen directe verantwoordelijkheid hebben richting inwoners. Tevens wordt de controlerende taak van een gemeenteraad juist bij uitbestede taken lastiger. De kaders zijn weliswaar goed aangegeven, maar met de uitwerking kun je nog vele richtingen op.

Tegelijk erkend onze fractie dat we zaken nu eenmaal in regioverband moeten oppakken. Van Amsterdam tot Rozendaal geldt dat we als gemeente niet meer alleen kunnen handelen. We zijn onderdeel van een regionaal netwerk waarin we moeten acteren voor onze eigen

burger. De vraag blijft echter hoe een gemeenteraad moet bijsturen indien een intergemeentelijke organisatie niet goed presteert of ronduit fouten maakt.  Denk hierbij aan het voorbeeld van de regiotaxi. Het bedrijf dat dit verzorgde ging uiteindelijk failliet. Gebleken is dat een dergelijk debacle wel extra gemeentelijke bijdragen vraagt om deze noodzakelijke taxi op de wielen te houden. Kortom, regievoeren lijkt steeds meer noodzaak en vraagt om een meedenkende gemeente en opmerkzame raad. De regievoering waarbij burgers betrokken worden bij taken in hun directe leefomgeving  is wat ons betreft  een juiste insteek.  Een burger die zelf mag meewerken aan projecten, is meer betrokken.

Basisvoorzieningen Vele jaren hebben we in de AB aandacht gevraagd voor een betere internetverbinding op het platteland. We zijn verheugd dat er volgend jaar een business case wordt uitgevoerd voor de aanleg van glasvezel in het buitengebied. Dit onderzoek zal de mogelijkheden, maar ook de knelpunten in beeld brengen, zodat we in de toekomst een adequaat antwoord hebben op de vraag van bedrijven in het buitengebied.  Evenzo kunnen we instemmen met het realiseren van participatieplekken, dat zowel individuele plaatsingen binnen organisaties als het project Was- en Strijkservice betreft. We hopen dat deze projecten mogen slagen zodat we een win-winsituatie creëren.

Minder tevreden zijn we over het feit dat het wegenonderhoud op het platteland nog steeds op “laag” niveau staat. Er is weliswaar de laatste jaren, door ons aandringen, wel iets verbeterd, maar de benodigde € 90.000 voor een iets hoger niveau van wegenonderhoud wordt niet gehaald. Kennelijk wordt de prioriteit gelegd bij nog mooiere accommodaties.  Onze fractie heeft al meer dan eens betoogd dat wegenonderhoud niet alleen een primaire voorziening is, maar ook de duurzaamheid van de wegen ten goede komt. Slecht onderhoud leidt op termijn tot kapitaalvernietiging van een kostbare voorziening. Een andere belangrijke basisvoorziening is de ambulance dienst. De antwoorden vanuit het gemeentelijk apparaat waren voor ons aanleiding om deze zaak aan te kaarten bij onze Tweede Kamer fractie. Helaas ziet de minister onze plattelands gemeente niet als een normale gemeente maar als een lastig te bedienen gemeente.

Evenzo functioneert mobiele telefonie in de regio Epe niet altijd naar wens. Het feit van een slecht bereik is niet alleen lastig voor bewoners en toeristen, het is ook gevaarlijk. Met name, doordat het alarmnummer 112 in noodgevallen niet altijd te bereiken is.

Dit blijkt uit een onderzoek van het Agentschap Telecom. Het mag dan wellicht om relatief kleine gebieden gaan, toch is de situatie ernstig genoeg om hier aandacht voor te vragen. De fractie van SGP/CU is van mening dat de gemeente actie moet ondernemen op dit dossier. De mobiele en digitale bereikbaarheid vergroot de aantrekkelijkheid van onze mooie gemeente, maar is ook een basisbehoefte in het kader van de veiligheid. U heeft onlangs aangegeven dat er eind oktober een overleg zal plaatsvinden en dat daarna het college een besluit zal nemen om eventueel  hulp van de provincie in te roepen. Wij zijn benieuwd naar de stand van zaken in deze.

Begraven Een graf in de vrije natuur lijkt inderdaad een hype te worden. Niet in de laatste plaats aangezwengeld door grondeigenaren die hun grond willen exploiteren. Ook in onze raad werd hierover een discussie gevoerd. De fractie van de SGP/CU juicht deze vorm van begraven toe. Cremeren zien we als een heidens gebruik dat eeuwen geleden gewoon was, maar dat in de Middeleeuwen toch steeds meer gezien werd als een heidens gebruik. De Bijbel roept ons op om onze doden te begraven.  En daarom  zien wij  cremeren nog steeds als een protest tegen het Bijbelse gegeven van de opstanding van de doden, op de laatste dag dat deze aarde zal bestaan. Tegelijk erkennen we dat de behoefte aan begraafplaatsen vele malen groter zou zijn, als alle mensen begraven zouden worden. Daarom vinden we begraven in de natuur niet eens een slechte gedachte. Inmiddels zijn er diverse vragen bij de provincie binnengekomen om een natuurbegraafplaats te mogen aanleggen. GS van Gelderland wil natuurbegraafplaatsen niet tegenhouden, maar vindt het tijd worden om regels op te stellen. De belangrijkste regel is: Op een natuurbegraafplaats is het begraven ondergeschikt aan de natuur. Dat betekent dat er geen onnatuurlijke elementen mogen worden geplaatst. Het college van GS wil het zoekgebied voor natuurbegraven beperken tot de minder waardevolle natuur.  Begraven in bestaande natuur heeft op die plaats altijd effect op flora en fauna. Daarom wil GS investeren in nieuwe natuur op die plaatsen waar zal worden begraven. Onze fractie wil graag van het college vernemen of de gemeente zelf het initiatief wil nemen om een dergelijke begraafplaats te realiseren of dat het alleen aan het particulier initiatief wordt overgelaten.

Krimp en een dorpse omgeving

De trek vanuit de dorpen naar de stad is een van de belangrijkste oorzaken van krimp in sommige plattelandsgebieden. Daarom vindt de fractie van SGP/CU het noodzakelijk dat er meer aandacht wordt besteed aan het platteland. Geef de plattelander de ruimte om te leven. Ruimte die ze zelf willen en kunnen invullen. We noemden al een betere internetverbinding, betere wegen en mobiele bereikbaarheid, als belangrijke voorwaarden om het platteland aantrekkelijk te houden. Tegelijk moeten we het voorzieningenniveau in de dorpen op peil houden.  Daarbij is werkgelegenheid een belangrijke voorwaarde voor een goed vestigingsklimaat. Het dorpse karakter van plattelandsgemeenten werd in het verleden vaak geassocieerd met achterlijk, thans wordt de dorpse samenleving ook wel gezien als een  voorbeeld samenleving. Jantine Kriens, voorzitter directieraad VNG, schreef onlangs in haar VNG-magazine over “It takes a village”. Zij ziet het zo: “Het versterken van het “dorp” blijft in elke gemeente, groot en klein, nodig. Juist nu de jeugdzorg op het bordje van de gemeente ligt, is het belangrijk te blijven investeren in projecten die de eigen gemeenschap versterken”. Deze mooie uitspraken willen we nader inkleuren.

Het van oorsprong Afrikaans gezegde, “It takes a village to raise a child’, wordt steeds meer gebruikt om aan te geven dat onze samenleving om verandering vraagt. Er lijkt een reactie op gang te komen op de sterk geïndividualiseerde samenleving waarin mensen steeds minder afhankelijk zijn van hun religieuze of culturele achtergrond. De sociale verbanden die het dorpse karakter kenmerkten zijn vervaagd. Traditionele gemeenschappen als kerk, nabuurschap en verenigingsleven, waar mensen elkaar niet alleen ontmoeten, maar ook steunen, zijn tegenwoordig grotendeels verdwenen. Daarvoor in de plaats zijn formele instituties gekomen als kinderopvang, onderwijs en sport. De roep om de onderlinge, sociale steun voor gezinnen te vergroten, wordt steeds sterker.  Echter als de instituten waarin dit gemeen goed was, ontbreken, wordt het lastig. De mensen die zich nog actief met de kerk verbonden voelen, prijzen zich gelukkig, omdat de onderlinge band voelt als een warme deken. Tegelijk  wordt er binnen verschillende kerken opvang geboden aan mensen die het even niet redden in deze hectische tijd. Kortom, voorzitter, de band binnen een kerkelijke gemeenschap zien we als een voorbeeld samenleving. Niet de mensen zijn beter, maar wel de structuren.

Onderwijs Voor de fractie van SGP/ChristenUnie is onderwijs niet zo maar een instituut waar we als overheid voor moeten zorgen. Onderwijs is een zeer belangrijke aanjager van goed    burgerschap in alle opzichten van onze samenleving. De gemeenten waren tot dit jaar verantwoordelijk voor het buitenonderhoud van scholen. Er was veel kritiek op de besteding van het budget dat hiervoor van het Rijk kwam. Met ingang van dit jaar is het buitenonderhoud een zaak van de schoolbesturen geworden en zijn gemeenten alleen nog verantwoordelijk voor nieuwbouw. Daarbij is echter, conform de motie-Buma, niet alleen het budget voor onderhoud overgeheveld van het gemeentefonds naar de scholen, maar ook nog een aanvullend bedrag van 258 miljoen euro per jaar als vermeende onderbesteding. Het budget voor gemeenten is  veel meer verminderd dan de directe onderhoudsbehoefte van de scholen.

De vrijheid die we in Nederland nog kennen is een groot goed. Dat beseffen we temeer als we zien hoe mensen vanuit de Arabische wereld vluchten voor hun levensbehoud. Echter, ook in de westerse wereld worden vrijheden ingeperkt. Denk slechts aan de Amerikaanse weigerambtenaar, Kim Davis, die de cel in moest, omdat ze weigerde mee te werken  aan het sluiten van homohuwelijken, die in strijd zijn met haar geloof.  Voor onze fractie zijn dit tekenen van een afnemende verdraagzaamheid en heeft dit niets met elementaire vrijheden te maken.

De fractie van SGP/ChristenUnie wil deze beschouwingen niet in mineur eindigen. We leven in een sterk veranderende samenleving, waar we opnieuw onze kanttekeningen bij geplaatst hebben. Tegelijk willen we benadrukken dat ondanks alle veranderingen er voor ons vaststaande normen en waarden zijn, die verankerd zijn in de Bijbel. De Bijbelse opdracht geldt voor alle tijden en voor alle plaatsen en luidt: de Heere God liefhebben boven alles en je naaste als jezelf. (Mattheus 22 : 37 – 39). God belooft Zijn eeuwige zegen aan hen die Hem in dit tijdelijke leven volgen. En er is nog nooit iemand geweest die hier spijt van heeft gekregen. De Bijbelse opdracht staat haaks op een leven voor je eigen plezier. Onze taak is niet slechts gericht op het hier en nu, maar staat in een breder perspectief. We hebben onze verantwoordelijkheid te nemen; in de eerste plaats naar ons gezin, maar zeker ook naar de samenleving om  ons heen, dus ook naar die verre naaste die in nood verkeert.

De fractie van de SGP/CU wil ambtenaren, college- en raadsleden de zegen van God toewensen in het  nieuwe politieke jaar.

   Klik hier om de algemene beschouwingen te openen in PDF.

Samen zorgen voor elkaar “Samen zorgen voor elkaar” is het motto waar deze coalitie de nieuwe bestuursperiode mee ingegaan is. “Samen” heeft mede gestalte gekregen, doordat dit college steunt op ongekend brede steun van 17 raadsleden. “Zorgen voor elkaar” krijgt vorm en inhoud in de drie nieuwe taken die dit college m.i.v. 1 januari 2015 gaat uitvoeren. De zorgtaken vragen een directe, beleidsmatige inkleuring door de gemeente, maar wat veel belangrijker is: een uitvoering dichtbij de burger die hulp nodig heeft. Helaas krijgen de bijbehorende bezuinigingen in den lande de meeste aandacht. In Epe verwachten we dat deze pijn zal meevallen, omdat de beperkte middelen doelmatiger ingezet worden. Een betrokken overheid zoekt naar verbinding tussen burgers, die het even niet alleen redden en hun naaste, die even kan bijspringen. Het begint met goede communicatie en het levert betere zorg op. Financiën Een financieel beleid dat risicomijdend is en doelmatigheid en effectiviteit nastreeft, is meer dan eens nodig nu bezuinigingen van regeringswege ons voortdurend achtervolgen. Het zal duidelijk zijn dat de financiële risico’s door de transitie aanmerkelijk toenemen. Immers, de decentralisatie brengt wel 18 miljoen euro extra in de gemeentekas, maar de nieuwe taken hebben veelal een open einde aan de kostenkant. Onze fractie blijft er daarom op hameren dat soberheid en kwaliteit ons adagium moeten blijven, zoals we vorig jaar in onze Algemenen Beschouwingen ook nadrukkelijk hebben aangegeven. We zijn verheugd dat dit weerklank vond bij het college. Nu even geen grote investeringen, maar laten we ons concentreren op de eerste levensbehoeften van onze burgers. Burgers, die vergeleken met andere landen, nog een grote mate van welvaart kennen. Onderwijs Onze fractie wil benadrukken dat het Passend Onderwijs primair een taak is van de scholen. Immers de school krijgt een vraag van ouders en niet het gemeentebestuur. Als gemeentelijke overheid moeten we zorgen dat de huisvesting op orde is, nu het onderhoud van de gebouwen een taak van de besturen wordt. Laat de gemeente ook in de toekomst toezien op een veilige schoolomgeving voor kinderen en personeel. Kerk en samenleving In de programmabegroting lezen we o.a. dat er een evenwichtige, over de kernen verspreide, sociale infrastructuur met activiteiten en accommodaties wordt opgezet. Worden de kerken op enige wijze hierbij betrokken of wordt het aan Koppel gemandateerd? We horen in de raad immers steeds meer dat de kerken betrokken moeten worden bij de opzet van de buurtzorg. Opvallend is te noemen dat de politiek weer oog krijgt voor de kerk in zijn algemeenheid. Zelfs in moties wordt omschreven dat de kerken, evenals de sportverenigingen, betrokken moeten worden bij de uitvoering van de WMO en jeugdzorg. Het is alleszins redelijk dat sportclubs een steentje bijdragen aan het sociale vangnet, omdat ze ook zwaar gesubsidieerd worden door de gemeente. Nu wil ik helemaal geen pleidooi houden voor het financieren van kerken, maar duidelijk is wel dat binnen de kerken een leefstijl wordt gehanteerd, waar we als samenleving veel baat bij hebben. God vraagt van ons dat we omzien naar de mensen om ons heen. Als u allen overtuigd bent van het nut van deze zorg voor onze naaste, zou het niet misstaan om in gesprek te gaan met de kerken over de plek van de kerk in de samenleving. Wat kunnen we als samenleving leren van de praktische zorg die binnen de kerk aan elkaar wordt gegeven? Wat moet er veranderen om je naaste te zien in zijn tobben? Hoe kunnen we gebruik maken van elkaars mogelijkheden? Minder overheid betekent een houding van loslaten van oude structuren en vertrouwen op de kracht van sociale netwerken en professionals. Dat lukt alleen als het gemeentebestuur bereid is minder te sturen van bovenaf. En dat is niet gemakkelijk voor een politicus. Jeugd en gezin Uit onderzoek van de Universiteit van Twente blijkt dat in de grote steden de zorg voor multiprobleem gezinnen zoveel tijd en geld kost, dat hulpverleners in wijkteams nauwelijks tijd hebben om ander probleemgezinnen op te sporen. Is dat het toekomstbeeld van onze plattelandsgemeenten? Het CJG heeft niet alleen een functie voor jeugdproblematiek, maar juist ook voor het gezin of wat daar nog van over is. Buurtzorg Juist in een tijd waarin de ouderen langer zelfstandig blijven wonen, is een vangnet in de directe omgeving van belang. Buurtzorg vraagt om een professionele aansturing. We zien in Bloemfontein , hoe op een goede manier ouderen uit de buurt enige ondersteuning geboden wordt. Laten we op deze weg doorgaan. Het college wil door wijkgericht werken en het faciliteren van vrijwilligers richting geven aan de inrichting van de samenleving. Een samenleving waarin burgers oog hebben voor elkaar. Een overheid die betrokkenheid kent op de burger, werkt aan burgerparticipatie. Helaas moeten wij ons zorgen maken over de gevolgen van de nieuwe participatiewet. De gemeente is hierbij sterk afhankelijk van de situatie op de arbeidsmarkt. Deze verantwoordelijkheid is nauwelijks waar te maken nu de vraag naar werk kleiner is dan het aanbod. Daarbij moet de gemeente Epe met minder middelen, meer mensen aan het werk helpen. Burgerparticipatie Als gemeentelijke overheid moeten we de burger zoveel mogelijk betrekken bij de ontwikkeling van beleid. Gebruikmakend van de participatieladder moet de communicatie met de burger blijvend aandacht krijgen. We moeten de burgers niet slechts ontmoeten bij de uitwerking van dit beleid. Wij vragen van de burgers dat ze aandacht geven aan elkaar, laten we dan als overheid het voorbeeld geven en de burger ook echt aandacht geven. Niet slechts via digitale weg de burger informeren, maar geef ook de burger die per telefoon meedenkt de gevraagde aandacht. Een antwoord geven is meer dan een schriftelijke ontvangstbevestiging. Door een juiste communicatie met de burgers kunnen vele telefoontjes en ergernissen voorkomen worden. Epe in de regio Grootschalige herindelingsoperaties zijn uit de tijd, maar tegelijk wil de provincie wel graag de bestuurskracht van de verschillende gemeenten doorlichten. En zo nodig aanbevelingen doen om toch maar te fuseren? Dit is in lijn met wat de minister van Binnenlandse Zaken feitelijk al voorstelde, maar niet voor elkaar kreeg. Wellicht heeft de commissie die de Sterkte van het gemeentelijk bestuur in Gelderland onderzoekt straks een aantal aanbevelingen die wijzen in een richting van opschalen. Epe verkeert wat dat betreft in een riante positie, zowel geografisch, als qua financiële middelen. Onze fractie blijft dan ook voorstander van een zelfstandige gemeente, die wil samenwerken met zowel de Stedendriehoek als met de Noord-Veluwe. De congruentie in samenwerkingsverbanden, zoals minister Plasterk die wilde, blijven we zien als een utopie. Door het uitbesteden van de taken in de buitendienst geven we vorm aan onze regie gedachte. Echter, ook uitbesteden en samenwerkingsverbanden geven risico’s. Felua, Circulus, OVIJ , Proo vragen stuk voor stuk om een oplettende gemeente Epe. Om van de VVV en muziekschool maar te zwijgen. Leefbaarheid platteland Er is in het coalitieakkoord naast de bestaande aandacht voor de dorpscentra ook ruimte voor de kleine kernen en het platteland. Nu het grootschalig LOG van de baan is, mogen we best meer aandacht geven aan de overgebleven agrarische ondernemers in onze gemeente. Een beheerste ontwikkeling van hun bedrijven moet mogelijk zijn om perspectief te bieden op een toekomst in de landbouw. Geef daarnaast agrarische ondernemers de ruimte hun bedrijf te verbreden naar andere bedrijfstakken. En laat een verantwoord gebruik van de leegstaande gebouwen toe. De leegloop van het platteland in sommige streken wordt altijd vooraf gegaan aan leegstand van gebouwen. Waar bedrijvigheid is, zijn mensen te vinden en neemt de leefbaarheid toe. Momenteel zien we, zowel buiten de bebouwde kom, als binnen de komgrenzen, veel leegstand. De economische crisis heeft voor, zowel bedrijven als voor particulieren, een lange en nare nasmaak van financieel ongenoegen en angst voor nieuwe ongewenste ontwikkelingen. De start van een nieuwe wijk, De Klaarbeek, laat zien dat in Epe nieuwe ontwikkelingen mogelijk zijn die niet alleen werkgelegenheid brengen, maar ook perspectieven bieden voor doorstroming op de woningmarkt. Solidariteit In onze samenleving wordt de roep om solidariteit steeds groter. Bij solidariteit gaat het om betrokkenheid en saamhorigheid om zo samen sterker te zijn dan het individu. Christen, hoogleraar en historicus James Kennedy stelt: “Het is de vraag of burgers solidair kunnen én willen zijn” (zie RMU-NU). Hij vindt dat solidariteit een diepere dimensie heeft dan zorgen. Solidariteit duidt op wederkerigheid en een verbondenheid tussen mensen. Kennedy ziet de overheid meer als toezichthouder dan als centrale speler. Wij denken daar misschien positiever over dan deze hoogleraar en zien de lokale overheid wellicht meer als de regisseur van een participatiesamenleving. In de Bijbel lezen we de oproep om “goed te doen aan allen” en in Markus 12:31 staat zelfs: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf”. Veranderende samenleving De secularisatie heeft niet alleen de kerken doen sluiten, maar ook de ogen voor echte solidariteit. Het is verblijdend dat niet-christelijke partijen in onze raad, in een motie voorstelden dat ook de kerken betrokken moeten worden bij het gestalte geven van onze participatiesamenleving. Of…. denken ze toch met enige weemoed terug aan weleer, toen familie- en buurtverbanden zo vanzelfsprekend waren? Verbanden die gevoed werden door de christelijke naastenliefde. In onze optiek maakt deze burgerparticipatie de lokale gemeenschap tot een waardevolle samenleving waar een ieder goed kan wonen, werken en recreëren met inachtneming van ieders levensovertuiging. Kortom, een sociaal waardevolle samenleving, gericht op elkaar, waar de gemeentelijke overheid een ondersteunende rol speelt en het publieke belang bewaakt. Een doordenking is nodig, omdat onze maatschappij aan het veranderen is. Van de samenleving waar de overheid, centraal en lokaal, een grote rol speelde, zijn we onderweg naar een samenleving waar we in toenemende mate op onszelf zijn aangewezen. De rechten die zo vanzelfsprekend waren in de verzorgingsstaat worden losgelaten en in de plaats daarvan komt meer compensatie in plaats van gegarandeerd recht. Deze ontwikkelingen zijn niet direct het gevolg van overheidshandelen, maar een gevolg van het hogere opleidingsniveau van de burgers en het feit dat zij steeds beter in staat zijn hun eigen broek op te houden. Dit wordt versterkt door de digitalisering. Al deze ontwikkelingen zullen leiden tot een herbezinning op de wijze waarop de gemeente haar rol in de samenleving vervuld. Op pagina 63 van de begroting staat het mooi verwoord als het gaat om het onderwerp ‘ regie’: “Centraal in de ontwikkeling staat de gemeentelijke rol die zich meer richt op sturen-leiden-coördineren en de uitvoering overlaat aan burgers, maatschappelijke organisaties en bedrijven waarbij de gemeente nadrukkelijke samenwerking zoekt met burgers en partners in de samenleving”. Tenslotte De fractie van de SGP/ChristenUnie heeft door de jaren heen een kritisch geluid laten horen. Nu laten we ook zien dat we bereid zijn om verantwoordelijkheid te dragen voor het beleid. Juist nu het uitvoeren van dit beleid om grote inspanningen vraagt in het sociale domein willen wij meewerken om verantwoord de toekomst in te gaan. Een toekomst waarin we samen zorgen voor elkaar! Jezus heeft ons in Zijn leven op aarde hierin een voorbeeld gegeven. Hij liet zien wat Hij zei: Ik ben niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen (Mattheus 20:28)! Laten we Hem volgen. Dat zal God zegenen. De fractie van de SGP/CU wil ambtenaren, college- en raadsleden deze zegen van God toewensen in het nieuwe politieke jaar.

 Klik hier voor de algemene beschouwingen in PDF