Poliflw

De Haarlemse VVD fractie stuurt al jaren aan op meer inzicht in de effectiviteit van onze welzijnssubsidies. Terecht, blijkt nu de Rekenkamercommissie (RKC) haar onderzoek ‘Leren waarderen’ naar de evalueerbaarheid van de welzijnssubsidies heeft gepubliceerd.

De VVD is erg blij met het verschijnen van dit onderzoek. Dit geeft ons een goede steun in de rug bij onze roep om meer sturing op resultaat. En dat is ook nodig, aankomend jaar werken we namelijk aan een nieuwe uitvraag voor de sociale basis, het gaat om een uitvraag van ongeveer 16 miljoen euro. Dat is veel geld en dat moeten we zo goed mogelijk besteden. Uit het onderzoek blijkt dat dit beter kan en moet. Het gaat natuurlijk niet om het geld alleen, het gaat uiteindelijk ook om de doelen die we willen bereiken. Wat de VVD betreft vergroten we daarom niet alleen de evalueerbaarheid van onze welzijnssubsidies maar ook de effectiviteit. Al jaren blijkt uit onderzoek dat te weinig Haarlemmers op de hoogte zijn van het aanbod binnen de Haarlemse basisinfrastructuur. Dat is zonde.

Voor de VVD is het altijd duidelijk geweest, wat ons betreft subsidiëren we prestaties in plaats van organisaties.

Wat ook moet verbeteren is de informatievoorziening richting de raad. De RKC stelt dat de raad haar kader stellende en controlerende rol onvoldoende kan vervullen. Ondanks herhaaldelijke roep om informatie is de raad onvoldoende geïnformeerd. Een politieke doodzonde.

Dankzij de RKC weten we nu dat de roep om informatie door de VVD niet onterecht was. De VVD kan en wil dan ook niet anders dan de aanbevelingen van de RKC overnemen en heeft dit op 20 december ook bekrachtigd in de raad. Daar vragen de aanbevelingen om, het is geen mild rapport.  

Een paar punten uit het rapport: De theoretische onderbouwing is onvoldoende, een relatie tussen activiteiten en doelen ontbreekt, het is niet duidelijk of de juiste doelgroep wordt bereikt en er zijn geen cijfers over de uitval. Er is te weinig verantwoordingsinformatie en bij de tevredenheidsonderzoeken is onduidelijk of de uitkomsten daarvan aansluiten bij de doelen.

Kortom, werk aan de winkel bij de nieuwe uitvraag!

Als het aan de Haarlemse VVD ligt dan is er vanuit de gemeente vaker contact met mensen in de bijstand. We vinden het belangrijk om mensen te helpen van bijstand naar werk.

Werk is niet alleen een inkomen, maar het kan bijdragen aan een doel, eigenwaarde en een sociaal netwerk. Van bijstand naar werk is ook goed voor de schatkist. Mensen die werken ontvangen minder uitkering en dragen via de belastingen bij aan de samenleving.

De afgelopen jaren is er nauwelijks contact tussen de gemeente en Haarlemmers in de bijstand. Met 3200 van de 3800 bijstandsgerechtigden is er geen contact. Dat is echt te weinig wat de VVD betreft.

Daarom heeft de VVD tijdens de afgelopen raadsvergadering gevraagd om minimaal vier gesprekken per jaar tussen een bijstandsgerechtigden en de gemeente. Dat getal is niet uit de lucht gegrepen. Onderzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau heeft in een rapport over effectief arbeidsmarktbeleid (2015) aangetoond dat vier gesprekken optimaal effect hebben op reïntegratie.

De wethouder Werk staat positief tegenover dit streefcijfer van vier contacten per jaar, waarbij per individu maatwerk mogelijk blijft. Hij neemt het mee in de uitwerking van de plannen in februari 2019 bij de eindevaluatie van het project “Ik doe mee”.

De BALANS

 

Als wethouder is mijn werk eigenlijk voortdurend balans zoeken, keuzes maken.

Hoe zorg ik voor een gezonde en prettige stad, om in te leven, te wonen en te werken, voor nu en voor later. Ik maak steeds de balans op.

 

De balans tussen privé en werk

Mijn moeder van 91 is vorige week gevallen in de bus. De buschauffeur had haar niet in de gaten gehouden en was al opgetrokken voordat ze een zitplaats gevonden had. Gevolg: een10 centimeter brede snee op haar voorhoofd, bont en blauw, vreselijk in de war en een nachtje in het ziekenhuis. Gelukkig heeft ze niks gebroken.

Ik balanceer, zoek ruimte met mijn drukke agenda en ga ik toch even naar haar toe om haar te verwennen met een bezoekje. Doordeweekse werkzaamheden laten bijna niet toe om te mantelzorgen. Maar mantelzorg laat zich toch eigenlijk niet storen door de drukke agenda van de gemeente?

 

Balanceren tussen vraag en antwoord

Tijdens de commissie en raadsvergaderingen wil ik iedereen tegemoet komen en naar eer en geweten antwoorden geven. Bij het ene onderwerp kost me dat geen enkele moeite en voel ik me comfortabel. Maar bij een ander onderwerp ben ik nog onvoldoende ingewerkt. Ik beheers soms de materie nog onvoldoende en dan blijf ik in gebreke. Ik word genadeloos onderworpen aan een vragenvuur. Dan blijven sommige antwoorden onbevredigend in de lucht hangen. Ik kan niet meer dan mijn best doen en me de volgende keer nog beter voor bereiden.

 

Balanceren tussen lezen en bestuderen

Van nature ben ik een snelle lezer en ook een alleseter. Ik heb een uitpuilende boekenkast, verslind tijdschriften en heb eeuwige honger naar achtergrond materiaal.

Maar als wethouder lukt het me niet om alles te lezen. Soms moet ik genoegen nemen met een samenvatting of de aanwijzingen die me worden aangereikt.

Een gemiddelde vergadering van het College van B & W bevat soms 25 agenda punten. Waar vaak één agendapunt bestaat uit een aanbiedingsbrief, 5 bijlagen die variëren in grootte van 6 tot 100 bladzijden en een uitgebreide mondelinge toelichting van een collega wethouder. Het is onmogelijk om alles te bestuderen of kennis te nemen van alle stukken. Ik denk dat de raadsleden soms worstelen met hetzelfde dilemma als het gaat om de stukken die we ontvangen.

Kortom ik zoek naar de hoofd- en bijzaken en zoek een balans tussen weten en bluf en gezond verstand gebruiken.

 

Balanceren tussen de werkvelden en de agenda

Het secretariaat propt mijn werkdag vanaf 8.30 vol met afspraken, werkbezoeken, stafmeetings, congressen en commissie vergaderingen.

Ternauwernood kan ik mijn e-mails beantwoorden, of nog even een blik werpen op de agenda van de bestuursvergaderingen. De avonden worden gevuld met een werkbezoek met de fractie, openingen, een column schrijven of eindeloos stukken lezen. Mijn cultuur portefeuille zorgt er voor dat ik ook in de weekenden actief ben. En menig keer zit er overlap tussen verschillende afspraken in de agenda, en moeten er mensen teleurgesteld worden omdat ik niet kan komen, eerder weg moet of later verschijn....

 

Balanceren tussen zichtbaar zijn in de stad en hard aan het werk achter de schermen. Balanceren tussen groen en sociaal.

Balanceren tussen compromissen en keuzes maken.

 

En toch, ik kan niet anders zeggen, geniet ik elke dag weer van de stad, mijn collega’s, mijn stadhuis, mijn werkplek, mijn opdracht. Er zouden alleen wat meer dagen in de week moeten zitten......

 

Hartelijke groet

Marie-Thérèse