Carmen Hunger neemt
definitief geen plaats in de nieuwe gemeenteraad van Deventer. Ze gaat zich
wijden aan haar gezin en het bedrijf dat ze met haar man aan het opbouwen is.
Dat heeft ze laten weten aan het bestuur van het Netwerk Salland, waar Deventer
onder valt.
Persoonlijke
omstandigheden staan Hungers raadslidmaatschap in de weg: ‘We hebben jonge
kinderen en een druk bedrijf, daar wil ik me nu op concentreren.’ Bij de
verkiezingen kreeg ze genoeg stemmen voor een raadszetel. Daar ziet ze nu van
af: ‘Het spijt me voor alle mensen die hun stem op mij hebben uitgebracht, maar
ik heb in februari al gezegd dat ik niet in de raad zou gaan.’ Bestuur en fractie hebben begrip voor haar
besluit.
Hieronder de speech die Carmen uitsprak bij haar afscheid.
'Voorzitter, college,
collega-raadsleden en kijkers thuis.
2010
10 maart 2010 stond ik in
voor het eerst voor u, voorzitter, en legde ik de verklaring en belofte af als
raadslid. Een voor mij gedenkwaardig moment, één in een rij van
aaneengeschakelde momenten binnen één maand die van grote impact is geweest op
wie ik ben. Want voordat ik de verklaring en belofte aflegde was ik nog geen
maand eerder bevallen van onze tweede zoon (voor de snelle rekenaars onder ons:
hij is dus net acht) en heb ik mijn dienstverband bij de gemeente Deventer
beëindigd om mijn raadslidmaatschap te kunnen aanvaarden. Dit deed ik vanuit
een sterke innerlijke
overtuiging mijn steentje
bij te willen dragen aan onze maatschappij. En de VVD bood mij, door een plek
op de kieslijst en de uiteindelijke verkiezingsuitslag, daartoe de mogelijkheid.
Maar al met al, het was een dynamische start.
Nieuwe fase
Een start van een nieuwe
fase. Een fase waarin ik veel leerde. Het raadslidmaatschap bracht een nieuwe
dimensie in mijn leven. Ik genoot ervan om mij steeds opnieuw in onbekende onderwerpen
te verdiepen, contact te leggen met lokale, landelijke en soms zelfs
internationale experts, onderzoeksrapporten te lezen en in contact te zijn met adviesraden,
belanghebbenden en mensen in onze gemeente, gewoon bij de zwemles, het sporten
of in de supermarkt. En al naar gelang ik langer raadslid was, hoe meer raadgerelateerde
nevenactiviteiten ik oppakte, zoals de Rekenkamercommissie, diverse
raadswerkgroepen en later als roulerend presidium lid en voorzitter van
raadstafels. En het voorzitten van vaak politiek gevoelige onderwerpen als parkeren,
de Poort van Deventer en De Viking vond ik fantastisch om te doen. De
democratie faciliteren vanuit de rol als voorzitter,
- verschillende politieke
partijen een podium verschaffen om hun politieke kleur te kunnen etaleren;
- insprekers gehoord
laten worden zodat woordvoerders daar hun voordeel mee konden doen;
- maar bovenal het debat
faciliteren, woordvoerders met elkaar in discussie laten gaan, op basis van
argumenten partijen elkaar laten overtuigen.
Ik genoot ervan.
De inhoud
Maar zoals velen mij
kennen, ben ik ook iemand van de inhoud. En ook al heb ik op heel veel
onderwerpen het woord gevoerd, mijn woordvoerderschappen jeugd en onderwijs lagen mij het meest na aan
het hart. Ik vind namelijk dat iedereen gelijke kansen moet krijgen. En voor
kinderen is het van essentieel belang dat zij gelijke ontwikkelings- en ontplooiingskansen
krijgen. En als die er niet zijn, vind ik dat de overheid en inmiddels sinds de
transitie jeugdzorg wij als gemeente dit moeten
faciliteren. En hier zette ik mij met hart en ziel voor in. Kinderen mogen
gewoon niet de dupe worden van omstandigheden. En houd deze gedachte nog even
vast.
2018
Inmiddels is het 2018.
Wederom stond ik voor de VVD op de kieslijst. Want zij boden mij voor de derde
keer op rij de kans om als volksvertegenwoordiger mij in te zetten voor het liberale
publieke belang. Echter voordat de kiezer zich kon uitspreken en na
aantijgingen en insinuaties in de pers over
onrechtmatig handelen ben
ik opgestapt als raadslid. En zoals iedereen heeft kunnen lezen, gingen de pers
en de diverse social media er compleet op los. Niet prettig. Maar het meest vervelend
was het effect van deze situatie op onze zoons. Van lichte pesterijtjes tot
intimiderend gedrag en dreigende taal aan toe naar onze jongens (tien en acht
jaar oud) tijdens het buitenspelen, viel voor mij als moeder toch wel in de categorie
heftig.
700 voorkeursstemmen
De ruim 700
voorkeursstemmen waren voor mij dan ook niet meer toereikend om mijn zetel
blind te aanvaarden. Dit terwijl ik mij realiseer dat deze stemmen specifiek
voor mij waren en dat ik met mijn geluid in de raad deze stemmers zou
vertegenwoordigen.
Wikken en wegen
Maar we hebben hier thuis
veel over gesproken. Over de situatie met onze kinderen, mijn kiezers en mijn
ambities om de juiste dingen te doen voor Deventer. Maar ook of ik nog zonder terughoudendheid
invulling zou kunnen geven aan mijn rol als raadslid.
Mijn afscheid
Ondanks dat de VVD mij
graag in de fractie wil hebben en ik daar grote waardering voor heb, ben ik na
veel wikken en wegen tot het besluit gekomen dat op basis van de ontstaande
situatie rondom de kwetsbaarheid en het gevoel van veiligheid van onze
kinderen, ik een derde termijn als
volksvertegenwoordiger
niet zal aanvaarden. Ik neem vandaag dus afscheid. Want het spreekt voor zich:
ik wil in dit geval onze kinderen niet de dupe laten worden van de omstandigheden.
Zorg goed voor mijn
stemmers
Ik hoop dat de nieuwe
VVD-fractie mijn VVD-stemmers de komende periode goed zal vertegenwoordigen en
binnen jeugd en onderwijs sociale rechtvaardigheid verder actief zal uitdragen.
Op de valreep wil ik een
aantal mensen specifiek bedanken voor de samenwerking:
Ingrid Heijmans
Leden van het presidium
Woordvoerders jeugd en
onderwijs
De VVD
En natuurlijk mijn thuisfront.
