Poliflw

“Extra tijd voor komende brugklassers”, kopte De Limburger op woensdag 10 februari jl. over brugklassers die in september 2021 starten op de middelbare scholen. Daarop riepen Limburgse scholenkoepels meteen, dat ze hebben afgesproken dat brugklassers twee jaar de kans krijgen om een zo hoog mogelijk schoolniveau te bereiken. Niet alleen vanuit de Limburgse scholenkoepels komen deze signalen en beloftes, ook minister Slob, onze onderwijsminister wil leerlingen zoveel mogelijk kansrijk laten plaatsen en begeleiden. Mooie beloftes, maar scholen moeten toch altijd alle leerlingen ondersteunen en begeleiden om het beste uit ze te halen? Er mag eigenlijk geen verschil qua inzet zijn van scholen vóór, of tijdens/na corona.

Beter is het om eerst structurele problemen aan te pakken. Hoe kan het dat het de ene school wel lukt kleinere klassen te vormen en de andere niet? Zet dus vol in op kleinere klassen in het primair en voortgezet onderwijs! Hierdoor kunnen docenten en leerlingen immers nog beter functioneren. Dat lijkt mij een zeer waardevolle aanpak: meer aandacht voor het kind als individu.

Wat betreft onderwijs zijn de taken van een gemeente beperkt tot het bieden van een adequate huisvesting en het aanbieden van openbaar onderwijs. Er zijn zoveel problemen in het onderwijs, dat het beter is om ons als gemeente in te zetten voor meer dan enkel dat. Wij staan het dichtst bij de leerkrachten en kinderen. Laten we dan ook naar hen luisteren, zij zijn de professionals. De gemeente moet sturen op een kwalitatief goed aanbod van onderwijs. Het aantal locaties is niet relevant, het keuzeaanbod wel. Er moet een breed palet aan vakken behouden blijven, zodat er genoeg keuzevrijheid is voor de kinderen. Zo kunnen kinderen ook in de toekomst de juiste keuzes maken.

In deze coronatijd moeten we ons ook richten op het voorkomen van jeugdwerkloosheid, eenzaamheid en huiselijk geweld. Daarin heeft het onderwijs een belangrijke rol: kennisontwikkeling, ontwikkeling van sociale vaardigheden, maar zeker ook het bieden van een veilige omgeving. Het is een plek waar de jeugd gehoord wordt en waar problemen zichtbaar worden. Hiervoor is een goede samenwerking nodig tussen jeugdzorg en onderwijs.

Kortom: tijd voor nieuwe doelen en acties om de leerkrachten, maar vooral de kinderen in een positie te brengen waarin de ontwikkeling van het kind nog meer tot zijn recht komt. Als gemeente moeten we een krachtig signaal afgeven aan het Rijk, dat investeren in onderwijs en jeugdzorg uitermate belangrijk is voor alle schoolgaande kinderen, maar vooral voor de toekomst van ons land!

Deze column is geschreven door ons raadslid Claudia Demas

“Extra tijd voor komende brugklassers”, kopte De Limburger op woensdag 10 februari jl. over brugklassers die in september 2021 starten op de middelbare scholen. Daarop riepen Limburgse scholenkoepels meteen, dat ze hebben afgesproken dat brugklassers twee jaar de kans krijgen om een zo hoog mogelijk schoolniveau te bereiken. Niet alleen vanuit de Limburgse scholenkoepels komen deze signalen en beloftes, ook minister Slob, onze onderwijsminister wil leerlingen zoveel mogelijk kansrijk laten plaatsen en begeleiden. Mooie beloftes, maar scholen moeten toch altijd alle leerlingen ondersteunen en begeleiden om het beste uit ze te halen? Er mag eigenlijk geen verschil qua inzet zijn van scholen vóór, of tijdens/na corona.

Beter is het om eerst structurele problemen aan te pakken. Hoe kan het dat het de ene school wel lukt kleinere klassen te vormen en de andere niet? Zet dus vol in op kleinere klassen in het primair en voortgezet onderwijs! Hierdoor kunnen docenten en leerlingen immers nog beter functioneren. Dat lijkt mij een zeer waardevolle aanpak: meer aandacht voor het kind als individu.

Wat betreft onderwijs zijn de taken van een gemeente beperkt tot het bieden van een adequate huisvesting en het aanbieden van openbaar onderwijs. Er zijn zoveel problemen in het onderwijs, dat het beter is om ons als gemeente in te zetten voor meer dan enkel dat. Wij staan het dichtst bij de leerkrachten en kinderen. Laten we dan ook naar hen luisteren, zij zijn de professionals. De gemeente moet sturen op een kwalitatief goed aanbod van onderwijs. Het aantal locaties is niet relevant, het keuzeaanbod wel. Er moet een breed palet aan vakken behouden blijven, zodat er genoeg keuzevrijheid is voor de kinderen. Zo kunnen kinderen ook in de toekomst de juiste keuzes maken.

In deze coronatijd moeten we ons ook richten op het voorkomen van jeugdwerkloosheid, eenzaamheid en huiselijk geweld. Daarin heeft het onderwijs een belangrijke rol: kennisontwikkeling, ontwikkeling van sociale vaardigheden, maar zeker ook het bieden van een veilige omgeving. Het is een plek waar de jeugd gehoord wordt en waar problemen zichtbaar worden. Hiervoor is een goede samenwerking nodig tussen jeugdzorg en onderwijs.

Kortom: tijd voor nieuwe doelen en acties om de leerkrachten, maar vooral de kinderen in een positie te brengen waarin de ontwikkeling van het kind nog meer tot zijn recht komt. Als gemeente moeten we een krachtig signaal afgeven aan het Rijk, dat investeren in onderwijs en jeugdzorg uitermate belangrijk is voor alle schoolgaande kinderen, maar vooral voor de toekomst van ons land!

Deze column is geschreven door ons raadslid Claudia Demas

Recent werd bekend dat de wachtlijsten GGZ in Zuid-Limburg te lang zijn[1]: de maximale wachttijd is 14 weken, in Zuid-Limburg duurt het meer dan 16 weken voordat mensen hulp krijgen. De PvdA maakt zich hier grote zorgen over; te meer omdat het aantal zelfdodingen in 2019 steeg in Limburg[2]. Daarnaast krijgen wij signalen dat de crisisdienst lang op zich laat wachten. Mensen moeten vaak 3 tot 6 uur wachten tot er hulp komt. Mondriaan GGZ neemt tijdens crisisdienst-uren als enige aanbieder in Midden- en Zuid-Limburg alle crisiscasussen op zich, waardoor de druk op deze organisatie groter wordt. De PvdA heeft hierover de volgende vragen aan het college gesteld.

Wat is uw reactie op het bericht dat de wachttijden GGZ in Maastricht te lang zijn? Herkent u deze conclusie? Hoe verklaart u deze lange wachttijden? De commissie wijst erop dat er ‘extra aandacht en inspanning’ nodig is om de wachttijden überhaupt binnen de norm van 14 weken te krijgen. Welke actie gaat u als college ondernemen om bij te dragen aan deze versnelling? Welke concrete acties onderneemt u als college om mensen in zeer kwetsbare en crisissituaties zo snel mogelijk van de juiste hulp te voorzien? Bent u van mening dat uw maatregelen hierin voldoende zijn? Kunt u uw mening onderbouwen? Klopt het dat verwijzingen via Tipp vier weken op zich (kunnen) laten wachten, ook als een cliënt al bekend is binnen dezelfde GGZ-instelling? En klopt het dat deze wachttijd via Tipp in praktijk vaak nog langer dan vier weken bedraagt? Bent u van mening dat het niet beter zou zijn als Mondriaan geen ‘monopolie’ op crisiscasussen heeft, maar er meer instellingen als crisisdienst zouden fungeren? Wat is de status van de psycholance-dienst? Bent u als college bereid om iets te doen om de wachttijden te verkorten, met name op het gebied van preventie en doorverwijzing binnen dezelfde instelling? Klopt het dat er in Zuid-Limburg slechts twee Kind & Jeugd psychiaters werkzaam zijn (bij Mondriaan)? Zo ja, bent u van mening dat de huidige tarievenstructuur eraan bijdraagt dat er niet méér psychiaters worden aangetrokken?

Namens de PvdA-fractie,

Christel de Vrede-van Gool Samir el-Baramawi Maren Slangen

 

[1] Zie ook: https://www.1limburg.nl/wachttijden-ggz-zuid-limburg-te-lang

[2] Zie ook: https://www.limburger.nl/cnt/dmf20190624_00111569/meer-zelfdodingen-in-limburg

Het bericht Wachttijden GGZ onacceptabel lang verscheen eerst op PvdA Maastricht.

PvdA Maastricht stelt met andere oppositiepartijen (PVM, PVV, SAB, LPM, Groep Gunther, Groep Alexander Lurvink, Groep Simona Maassen) vragen aan het college over de financiën van de stad. Want de bezuinigingsvoorstellen moeten echt terug naar de tekentafel. Het college moet in september 2020 met een nieuw plan voor Maastricht komen: de coronacrisis vraagt immers om andere maatregelen.

Geacht college,

Dank voor uw antwoord op onze oproep. Helaas moeten we constateren dat we te weinig urgentie zien hoe u de stad op korte, maar vooral ook op lange termijn, uit de crisis te helpen. U verwijst veel naar landelijke regelgeving, maar we zullen toch als stad echt zelf moeten nadenken en actie moeten ondernemen voor nu en in de toekomst. Het zal zeker nog maanden duren voordat er financiële steun uit Den Haag komt en dat zal voor velen dan ook too little too late zijn.

Velen van ons hebben inmiddels weken geleden intern gevraagd om een overzicht van de oplopende tekorten, juist omdat de raad het budgetrecht heeft. We willen graag weten hoe we er financieel voor staan. Ook zouden we graag willen dat u de door u voorgestelde bezuinigingen even terugneemt om te kijken of de voorgestelde bezuinigingen nog steeds opgaan in een wereld die drastisch is veranderd. Is bijvoorbeeld de verhoging van de precariorechten met 25% nog steeds een goede maatregel om de stad weer uit de crisis te krijgen? En kun je voor zoveel (culturele) instellingen de subsidiekraan dichtdraaien als je weet dat ze door deze crises al bijna omvallen? Elke oproep voor tijdelijke hulp tijdens Corona is van weinig waarde als uw bezuinigingsvoorstellen op een aantal onderwerpen vervolgens alsnog doorgaan. Het lijkt ons dan ook zaak, om nu de provincie uitstel heeft verleend op uw bezuinigingspakket, eens goed te kijken wat onze stad nu en in de toekomst nodig heeft. Wat ons betreft hoeft dan ook geen kaderbrief in juli, maar wel een uitgewerkt plan en visie voor de begroting, bijvoorbeeld begin september. Ook blijft het voor ons van evident belang dat de stad betrokken wordt bij de bezuinigingsmaatregelen. Het kan niet zo zijn dat we dat als raad voor onze inwoners, instellingen en bedrijven beslissen. We zullen dan ook op zoek moeten naar manieren om dit op te lossen.

Om ons alvast meer inzicht te verschaffen zouden we graag onderstaande vragen beantwoord zien.

We hebben de volgende vragen:

1. Kunt u in navolging van bijvoorbeeld Amsterdam een inschatting maken van de financiën die de stad op dit moment niet ontvangt zoals parkeergelden, toeristenbelasting etc. Graag ontvangen we een overzicht.

2. Kunt u ons een overzicht geven welk bedrag er mee gemoeid zou zijn als we in 2020 niet over gaan tot innen van vb. precariobelasting, reclamebelasting etc.

3. In Amsterdam was er ook sprake van een toename van kosten zorg, jeugd, onderwijs en maatschappelijke ondersteuning. Kunt u ons aangeven of dit in Maastricht ook het geval is en om welk bedrag het gaat?

4. Bent u bereid uw bezuinigingspakket terug te nemen en dit te voorzien van een visie op de stad en daarbij tevens de maatregelen te bekijken in het licht van de crisis? Je kunt je immers afvragen of bezuinigingen die in februari logisch leken, nu nog wel logisch zijn.

5. Welke maatregelen moeten persé voor 1 augustus worden genomen en waarom?

6. Is het juridisch geoorloofd om reeds lang verstrekte subsidies in te trekken binnen een half jaar na besluitvorming? Vindt u dat ook verantwoord en waarom?

7. Welke maatregelen heeft u in 2020 genomen om het gat in de begroting terug te dringen conform de wens van de provincie?

8. Heeft de provincie nog voorwaarden verbonden aan uitstel van de bezuinigingen tot dit najaar? Mogen wij de brief die u heeft ontvangen ter informatie ontvangen?

 

Het bericht Wacht niet op Den Haag, kom in actie verscheen eerst op PvdA Maastricht.

Drie weken geleden deden we een oproep om zoveel mogelijk laptops, iPads en computermuizen in te zamelen voor kinderen in het basisonderwijs. Wat een reacties kreeg ik! Samen met mijn vriend reed ik door heel Maastricht om de aangeboden spullen op te halen. Van Amby tot Daalhof en van Malberg tot de Heeg: uit alle wijken kreeg ik telefoontjes en mailtjes van mensen die onze oproep op social media of in de krant hadden gezien en graag hun apparaten – vaak nog in heel goede staat – wilden doneren. Zelfs via de post en via familieleden kwamen pakketjes uit België (dichte grenzen) en het Heuvelland (want dat mocht ik niet in om op te halen).

Een groot merci namens mij, namens de PvdA fractie en bestuur maar vooral: namens al die kinderen!

Ondertussen is voor die groep kinderen gelukkig weer een klein beetje licht aan het eind van de tunnel te zien: vanaf 11 mei mogen ze – zij het halve dagen of dagdelen – weer naar school. Daarnaast mogen ze in de meeste gevallen weer naar de sportles; belangrijk voor de gezondheid maar ook om vriendjes en vriendinnetjes eindelijk weer te zien.

Voor een grote groep anderen biedt de datum van 11 mei helaas nog geen zicht op de toekomst: als PvdA riepen we het college van B&W daarom samen met andere oppositiepartijen op om snel met een corona-plan te komen waarin Maastrichtse maatregelen centraal staan. Dus niet alleen maar afwachten op hulp uit Den Haag, maar zelf met een specifiek pakket komen gericht op Maastrichtse inwoners, ondernemers en instellingen. Zeker voor díe groepen die in onzekerheid blijven nu de maatregelen minstens tot 20 mei gelden, en er daarnaast wordt gewaarschuwd voor de uitdagingen en beperkingen die een anderhalvemeter-samenleving met zich meebrengt.

Wellicht behoort u zelf ook tot de groep voor wie er veel onduidelijkheid is over de nabije toekomst. Misschien maakt u zich zorgen over hoe u met uw onderneming de zomer doorkomt. Of wilt u graag uw familie weer kunnen bezoeken, of op bezoek kunnen krijgen en maakt u zich zorgen over hoe dat moet met allerlei voorzorgsmaatregelen. En waarschijnlijk hoopt u, net als ik, vooral dat de inwoners van Maastricht deze crisis te boven komen.

De fractie en het bestuur van PvdA Maastricht staan voor u klaar: nu, straks maar ook voor alle vragen die de komende maanden zullen brengen. Weet ons te vinden, ook als u geen vraag heeft maar gewoon behoefte voelt om even een praatje te maken.

Ik hoop u in elk geval snel weer ergens in onze mooie stad te kunnen ontmoeten!

Namens de PvdA fractie, Maren Slangen

 

Het bericht Samen sterk voor Maastricht! verscheen eerst op PvdA Maastricht.

Dit weekend bereikten de PvdA Maastricht verschillende zorgelijke signalen over kinderen in het basisonderwijs. Signalen waarvan wij eigenlijk hadden gehoopt dat deze niet zouden komen, omdat we als stad in tijden van crisis samen met het onderwijs zouden moeten optrekken om deze situatie te voorkomen. Onze zorg bestaat uit twee dingen: enerzijds maken wij ons grote zorgen om een grote groep basisschoolleerlingen die thuis niet beschikken over de middelen (laptop, computer, iPad) om hun schoolwerk bij te houden. Anderzijds vrezen wij dat er momenteel een onvolledig en daardoor zorgelijk beeld is van leerlingen die thuis zitten waarbij zorgsignalen niet adequaat worden opgepakt.

Maren Slangen heeft daarom de volgende vragen voor het college en hopen dat deze op zeer korte termijn worden beantwoord:

Heeft u in kaart gebracht hoeveel basisschoolleerlingen momenteel thuis zitten zonder de middelen om hun schoolwerk bij te houden? Hoeveel kinderen worden momenteel wel op school opgevangen? Worden deze kinderen allemaal op de eigen school opgevangen? Heeft u – samen met de schoolbesturen – overleg over de ontstane situatie n.a.v. de coronacrisis en wat dit specifiek betekent voor kinderen die leven in armoede? Hoeveel kinderen worden momenteel toch door scholen opgevangen, niet omdat ouders een vitaal beroep hebben maar omdat de thuissituatie zo is dat leerlingen beter op school opgevangen kunnen worden? Welke acties heeft u of heeft Team Jeugd ondernomen om deze groep leerlingen te helpen? Zijn er kinderen van ouders met een vitaal beroep die momenteel in een opvangsetting i.p.v. onderwijssetting zitten, bijv. omdat school geen docenten kan leveren? Indien dit gebeurt, is dit een geval van overmacht? En hoe groot is de groep kinderen die dit betreft? Wat kan Stichting Leergeld betekenen in de huidige crisis? Bent u bereid via Stichting Leergeld middelen beschikbaar te stellen voor gezinnen waarvan kinderen nu geen middelen hebben om hun schoolwerk bij te houden? Welke acties onderneemt Team Jeugd en/of andere afdelingen van de gemeente om de gezinnen met bepaalde problematiek in deze crisissituatie te (blijven) begeleiden? Welke hulp biedt u ouders concreet aan?

Minister Slob (onderwijs) heeft 2,5 miljoen euro toegezegd om kinderen in een kwetsbare omgeving extra te ondersteunen[1]. Hij benadrukt daarbij de samenwerking met gemeenten, scholen, kinderopvang, Veilig Thuis en Jeugdzorg.

Welke concrete stappen neemt u – in samenwerking met genoemde partners – om dit geld op de juiste plek terecht te krijgen? Kunt u op zeer korte termijn inventariseren om hoeveel gezinnen het gaat waar kinderen nu níet kunnen thuiswerken vanwege de thuissituatie? Kunt u op zeer korte termijn een actieplan opstellen om deze gezinnen te voorzien van een laptop of computer en/of een tijdelijke internetaansluiting? Indien er deze week besloten wordt dat scholen langer dicht blijven, bent u dan van mening dat de gemeente – in samenwerking met andere instanties en de schoolbesturen – de verantwoordelijkheid moet nemen om te zorgen dat alle Maastrichtse kinderen thuis aan hun schoolwerk kunnen werken?

Zoals hierboven beschreven is samenwerking de sleutel tot succes. Dit betekent dat we dit probleem als stad ook serieus moeten nemen. Maastricht kent vele maatschappelijke organisaties en initiatieven die mogelijk iets kunnen betekenen.

Wat vindt u van het idee om een inzamelingsactie op te starten om materialen te verzamelen voor kinderen die thuis zitten en nu niet aan hun schoolwerk kunnen werken? Bent u bereid als college de leiding te nemen in zo’n actie, en deze samen met maatschappelijke partners uit te voeren?

De PvdA zou in elk geval graag actief bijdragen aan zo’n actie – bent u voornemens om de gemeenteraad bij een dergelijke actie te betrekken?

Heeft u als college contact met grote bedrijven en organisaties (bijvoorbeeld Vodafone of Medtronic) die mogelijk iets zouden kunnen betekenen voor de groep kinderen in een kwetsbare omgeving?

 

[1] https://www.rijksoverheid.nl/actueel/nieuws/2020/03/20/extra-ondersteuning-voor-kwetsbare-leerlingen

 

Het bericht #alleensamen: maak thuisonderwijs mogelijk voor alle kinderen verscheen eerst op PvdA Maastricht.

Op zaterdag 1 februari staat onze Stemtent op Plein 1992 met de stelling: ‘Maastricht moet Meerssen helpen via een regiegemeente’.

De gemeente Meerssen deed afgelopen jaar het verzoek aan de gemeente Maastricht om samen een regiegemeente te vormen. Meerssen blijft dan een zelfstandige gemeente, maar vrijwel alle ambtenaren worden dan ondergebracht in de organisatie van de gemeente Maastricht. Deze gecombineerde organisatie verricht dan werkzaamheden voor zowel de gemeente Maastricht als de gemeente Meerssen. Denkt u dat dit voorstel een goede oplossing is, of denkt u dat er betere oplossingen zijn? Wij horen het graag van u.

Het is ditmaal mogelijk om met onze mensen in gesprek te gaan tussen 12.00 en 16.00 uur bij de Stemtent op Plein 1992. Mocht u niet langs kunnen komen, maar toch willen reageren, dan kan dat via de poll op de Facebookpagina van D66 Maastricht.