Poliflw

De gemeenteraad van Deventer is met een grote meerderheid vanuit verschillende partijen tegen de komst van een Forensisch Psychiatrische Kliniek (FPK) op het terrein van Brinkgreven. Daarmee wordt voorlopig een streep gezet door de plannen.

Binnen de fractie van Gemeentebelang is, voorafgaande aan de consulterende sessie FPK, uitgebreid over dit dilemma gesproken. “We zien het belang van dit soort zorg, maar de opeenstapeling van instellingen en zorg in Schalkhaar wordt te veel met de komst van een FPK. Dus wij werken niet mee aan een bestemmingsplanwijziging”, zoals ook door woordvoerder Louise Trompert aangegeven in deze consulterende sessie.

Transfore gaf aan “uitermate teleurgesteld” te zijn dat een meerderheid van de raad tegen dit plan en de wijziging van het bestemmingsplan is. Wel blijft Transfore voorlopig doorgaan tot in maart met de voorbereidingen om de instelling FPK te realiseren op het terrein van Brinkgreven. Dan zal de Dimence Groep, waar Transfore onder valt, een definitief besluit nemen of er een officiële vergunningaanvraag de deur uitgaat voor een FPK met in totaal 40 bedden. Het college van burgemeester en wethouders was aanvankelijk van mening dat een Forensisch Psychiatrische Kliniek in het bestemmingsplan van Brinkgreven paste. Na juridisch onderzoek bleek dat dit niet het geval is.

Bezorgde inwoners van Schalkhaar reageren enigszins gerustgesteld volgens Platform Schalkhaar, de spreekbuis van inwoners van Schalkhaar. Een woordvoerder: ”Ik ben ontzettend blij dat de raad luistert naar onze bezwaren. Er is sprake van een stapeling van zorg in ons dorp voor mensen die vaak een psychiatrische achtergrond hebben. Schalkhaar levert een meer dan fatsoenlijke bijdrage in het accommoderen en accepteren van mensen die zorg en aandacht nodig hebben. De balans is nu goed, ook met oog op het behoud van het dorpse karakter. Goed nieuws, maar de strijd is nog niet gestreden.”

Investeren in bewonersparticipatie

Het standpunt van Gemeentebelang, zoals weerspiegeld in de partij-speerpunten, benadrukt het belang van een veilige leefomgeving als basis voor een prettige samenleving. Dit omvat niet alleen het bieden van zorg en aandacht aan mensen die het nodig hebben, maar ook het betrekken van inwoners bij de planvorming en het investeren in bewonersparticipatie. Handhaving wordt genoemd als een belangrijk aspect om het gevoel van geborgenheid te vergroten. Kortom:

‘Onze gemeente maken we samen met onze inwoners!’

Onderstaande column schreef ons raadslid Corrie Jansen afgelopen week voor Nunspeet Huis aan Huis

Als gemeenteraad, zeker als het gaat over bouwen en wonen, krijgen wij veel te maken met participatie en insprekers. Altijd belangrijk om initiatiefnemers en belanghebbenden, vaak omwonenden, te horen.

Voordat een plan om te bouwen bij de raad komt, is er al veel gebeurd. Het idee wordt uitgewerkt naar een plan. Dat wordt voorgesproken met wat kan, niet kan en wat niet mogelijk is vanwege landelijk of plaatselijke wet- en regelgeving, altijd vanuit de gedachte ‘ja, mits’ en niet ‘nee, tenzij’. Dit allemaal binnen de geldende wetten en in de openbaarheid.

Soms zijn omwonenden er van overtuigd dat participeren inhoudt dat hun bezwaren/opmerkingen verwerkt móeten worden in het plan. Als omwonenden hun opmerkingen niet terug zien, wordt veelal genoemd dat de participatie niet goed is gedaan. Dat wil niet zeggen dat er niet over nagedacht is door de initiatiefnemer.

Als raad kijken we of de mogelijkheid om mee te denken en te praten voldoet aan de participatie die vanuit de omgevingswet verplicht is. Het heet bij ons ook een omgevingsdialoog. Samen in gesprek gaan voor een beter plan, als dat passend is.

Zomaar een eigen plan doordrukken is niet mogelijk.

Dit komt onder andere door hoe wij het in Nederland geregeld hebben en dat staat in het eigendomsrecht. Dit recht is bij woningbouwprojecten bij omwonenden of andere belanghebbenden vaak niet bekend. Maar het is een grondrecht: als er voor bezwaren/opmerkingen geen juridische basis is, kan en mag een initiatiefnemer besluiten om – beargumenteerd – niets met de bezwaren en opmerkingen te doen, hoe vervelend dit ook is voor een omwonende.

Voor mij als raadslid en met mij de fractie van Gemeentebelang zijn de afwegingen niet altijd even gemakkelijk, maar gaat het algemene belang voor het individuele belang. Daarbij wordt zeker scherp gekeken en navraag gedaan naar  inbreng van omwonenden en belanghebbenden. Veelal lost een gesprekje of telefoontje met belanghebbenden hoe processen verlopen al een hoop op!

Corrie Jansen

Afgelopen week had ik zomaar ineens een vrije dag. Ik hoefde niet te werken, mij vrouw daarentegen wel, de kinderen waren naar school c.q. opvang, er stond niets in mijn agenda. Helemaal niets. Dat was lang geleden zeg! Ik besloot er een lekker dagje voor mezelf van te maken en stond die middag spontaan op de heide bij Radio Kootwijk. Al jaren wilde ik daar eens heen, maar het kwam er nooit van. En na een rondje om het iconische gebouw en een wandeling door het prachtige gebied bedacht ik me dat deze omgeving bepaald niet zou misstaan in Het perfecte plaatje, uw kent het programma waarschijnlijk wel. Ik deed een poging met m’n telefoon, maar het resultaat was hooguit een 6-je.

Sinds ik de rol van fractievoorzitter op me heb mogen nemen ben ik me er ook steeds beter van bewust dat dat perfecte plaatje een illusie is. Althans, in de politiek wel. De laatste tijd is het beeld van de Nunspeetse politiek allerminst perfect. Al een aantal keer is publiek de integriteit van wethouders, burgemeester, gemeentelijke organisatie en gemeenteraad in twijfel getrokken. Zonder enige onderbouwing en geheel onterecht. Gemeentebelang heeft zich hier ook al een aantal keren over uitgesproken, dat hoeft niet opnieuw, maar het blijft alsof iemand handjes zand in het water gooit. Het zakt wel, maar het water is toch even troebel. Je kan je inhoudelijk gemakkelijk verzetten tegen de aantijgingen, maar het beeld blijft hangen.

Dan het ondernemersfonds. Hier hebben alle betrokkenen lessen te leren, niet in de laatste plaats ons college en wij als raad. Het is dan ook goed dat het onafhankelijke onderzoek duidelijke conclusies heeft getrokken. Maar ook dit is voor de inwoner allerminst een perfect plaatje.

Ook merk ik dat we nog lang niet goed genoeg hebben uitgelegd waarom we als Nunspeet niet meedoen met de samenwerkingsagenda van de Kop van de Veluwe. Dat is al snel uitgelegd (ook gretig door andere partijen) als niet wíllen samenwerken, omdat er onvoldoende in zat voor onze gemeente. Jammer, want het eerste is simpelweg niet waar, en het tweede is -weliswaar feitelijk juist- allesbehalve de doorslaggevende reden geweest (zoals u hier kan terugluisteren). Ik ben er volledig van overtuigd dat dit het beste is voor Nunspeet. Maar ook hier merk je dat de beeldvorming niet altijd positief is.

Dat perfect plaatje bestaat dus niet en mijn allerminst perfecte plaatje wat ik daar op de heide van radio kootwijk schoot staat daar misschien wel symbool voor. Want al vind ík het een gebouw van ongekende schoonheid, een brutaal en contrasterend statement daar midden in de vredige natuur, ik denk ook dat je het alleen op waarde kan schatten als je het héle plaatje ziet.

En door die minder positieve beeldvorming dreigt onder te sneeuwen dat er veel, heel veel, goed gaat in Nunspeet en dat we flinke stappen vooruit zetten. De Wiltsangh, de stationsomgeving (wat écht een uithangbord wordt), de Poort van de Veluwe, de extra impuls aan kunst en cultuur die we willen geven met de nieuwe Kunst&Cultuuraanpak. De eerste stappen naar Sportpark Hulshorst, hopelijk op korte termijn de eerste stappen naar een evenemententerrein, grote stappen in de broodnodige woningbouw, forse ambities in onderwijshuisvesting en écht ruimhartig werk maken van bestaanszekerheid. En dat alles in een voor Nederland behoorlijk unieke vorm van politieke samenwerking. We wonen in heel veel opzichten in een gemeente met hoge lusten en lage lasten.

Het perfecte plaatje bestaat niet, maar het zou jammer zijn als we in Nunspeet al dat wat goed gaat en al die successen die we boeken laten ondersneeuwen door negatieve beeldvorming. Zeker niet als deze onterecht is en bij monde van een kleine groep (goed hoorbare) inwoners is. Ik zie het als mijn taak om ook dát steeds opnieuw goed uit te leggen, zodat er in ieder geval een compleet plaatje ontstaat. Misschien lang niet perfect, maar best mooi.

Pieter-Jan van Rossen

Plaatselijk sufferdje

Zo wordt onze Huis aan Huis courant dikwijls genoemd. Een denegrerende bijnaam voor een krant die wekelijks het plaatselijke nieuws uit onze gemeente bij de inwoners probeert te brengen.

De één vindt de krant helemaal niks en kijkt er niet eens in. Maar de ander, misschien de wat oudere, maar zeker de inwoner die geïnteresseerd is in wat er om hem/haar heen gebeurt, vinden het een gemis als de krant er niet is. Tot deze laatste categorie schaar ik mezelf.

Je kunt de krant online lezen. Maar ik moet u bekennen dat is niet mijn ding, “het is niet echt”. In de vakanties doe ik dat wel maar op één of ander manier lees ik dan de helft maar. Ik kijk naar de koppen van de artikelen en de rest swipe ik verder.

De laatste tijd hoor je steeds vaker dat de huis aan huis niet overal in de gemeente bezorgd wordt. Gemeentebelang betreurt dit want in de krant staan ook de gemeentelijke berichten, vergaderingen, bouwaanvragen, noem maar op. Mededelingen die van belang zijn voor de inwoners van onze gemeente.

De gebrekkige bezorging is dikwijls het gevolg van te weinig bezorgers. Veel jeugd is niet meer te porren om door weer en wind kranten rond te brengen. Toen ik een jaar of 12 was bracht ik wekelijks 200 kranten rond, dat zorgde voor een welkome aanvulling van mijn zakgeld. Weer en wind was niet altijd een pretje maar één keer per week een rondje brievenbussen had eigenlijk meer voordelen dan nadelen.

De huis aan huis krant heeft een maatschappelijke en sociale functie. De verschillende verenigingen maken hun activiteiten in de krant bekend en nemen u na afloop mee in hoe het is geweest. De kerken vermelden hun diensten en ook de familieberichten zorgen ervoor dat we weten wat er om ons heen gebeurt. Maar ook de lokale politiek wordt via de krant bij de mensen thuisgebracht.

Gemeentebelang vindt deze mogelijkheid tot maatschappelijke en sociale betrokkenheid onder onze inwoners belangrijk en we vragen de gemeente, de uitgever en de verspreider om er alles aan te doen de krant wekelijks bij onze inwoners in de bus te blijven bezorgen. Mocht dit onverhoopt toch niet lukken dan is er misschien, net als in Vierhouten, een mogelijkheid te creëren voor een “kranten-afhaalpunt” in een wijk. Een punt dicht bij de inwoners en dag en nacht beschikbaar.

Wordt bij u de krant niet of niet regelmatig bezorgt kijk dan op

https://www.nunspeethuisaanhuis.nl/krantgemist. Hier kunt u lezen waar u een papieren versie kunt ophalen en geprobeerd de service te verbeteren.

Namens Gemeentebelang probeer ik samen met anderen ons plaatselijk sufferdje bij u in de bus of in de buurt te krijgen. En bedank ik alle bezorgers die elke week weer hun “stinkende best” doen om dit te verzorgen.

Uiteraard kunt u ten allen tijde online lezen…….

Ans Pluim

Toen in 1969 ‘t Dijkhuis in Bathmen werd geopend, was het de bedoeling dat het een woonvoorziening was voor ouderen die nog redelijk gezond moesten zijn. Er was in die tijd weinig zorg in de bejaardenhuizen. Ze waren vooral bedoeld om te wonen en als het nodig werd, waren er voorzieningen. Je kon samen koffiedrinken en eten. Als je dat wilde, kon ook de was voor je worden gedaan. Er waren één- en tweepersoons kamers.

De provincie regelde toen dat er voldoende budget was. Belangrijk voordeel was dat men samen oud kon worden en van niemand afhankelijk was. Ook hield je je eigen huisarts en dergelijke. Heel erg zelfstandig dus en als je hulp nodig had was dat dag en nacht dichtbij en was je niet afhankelijk van kinderen of familie. Voordeel was ook dat de ouderen die er gingen wonen een gezinswoning achterlieten voor anderen die daar op zaten te wachten.

Hoe anders is het nu! De overheid besloot dat de bejaardenhuizen wel afgeschaft konden worden. De moderne oudere wilde immers het liefste in het eigen huis en in de eigen buurt oud worden en als er zorg nodig was, kwam de thuiszorg wel langs. Maar als er te veel zorg nodig was, dan was er het verpleeghuis. Natuurlijk zijn verpleeghuizen hard nodig, maar je moet wel heel veel zorg nodig hebben om daarvoor in aanmerking te komen.

Het werd in een oogwenk in de raad afgehamerd: de financiële verantwoording van de nieuwbouw van sport- en recreatiecentrum De Wiltsangh. Die financiële verantwoording was meer dan prima, in een tijd van explosief stijgende bouwkosten, schaarste in materialen en allerlei andere onzekerheden is het gelukt om binnen budget een nieuw zwembad, sporthal en turnhal te bouwen. Met alle voorzieningen die daarbij horen. Op social media zag ik eerder al de opmerking dat men in Den Haag bij de renovatie van het Binnenhof er nog wel iets van kon leren. Het was in de commissie al goedgekeurd, dus dan hoeft de bespreking zoals deze in daar is gedaan niet nog eens opnieuw. Een hamerstuk dus.

Logisch, maar ergens ook wel jammer. Allereerst omdat het een buitengewoon goede prestatie is geweest van alle betrokkenen, niet in de laatste plaats ons eigen ambtelijk apparaat en college. Dat verdient complimenten! Maar ook jammer, omdat het de afsluiting (en het begin) is van een toch wel bijzonder hoofdstuk voor Nunspeet. Er is écht iets moois neergezet voor de gemeenschap. Duurzaam, modern, innovatief. Er wordt door veel andere gemeentes, zelfs van over de landsgrenzen heen, naar dit zwembad gekeken, bijvoorbeeld om het eerste chloorvrije binnenbad van Europa en wellicht ter wereld. Een innovatie van een Nunspeets bedrijf nota bene. Gemeentebelang is in ieder geval waanzinnig trots op wat bereikt is.

Daar ging een lange geschiedenis aan vooraf. Ik weet nog goed, ik was zelf nog maar nét begonnen als steunfractielid bij Gemeentebelang, dat in de commissievergadering in maart 2015 de raadszaal afgeladen vol zat. Tussen de stoelen van het college zaten nog kinderen op de grond van de zwemvereniging. In spanning afwachtend of er gekozen zou worden voor nieuwbouw (de voorkeur van Gemeentebelang) of renovatie van De Brake (op dat moment de voorkeur van de meerderheid). Ik had de zaal nooit zo vol gezien en ook in alle jaren daarna heb ik niet zóveel publiek gezien in de vergaderingen. Het zwembad leefde onder de inwoners!

Een lange bespreking volgde waarin onze toenmalige fractievoorzitter alle zeilen moest bijzetten om de andere commissieleden te overtuigen. En terwijl menig kind al behoorlijk zat te gapen (het werd al laat), kon voorkomen worden dat er gekozen werd voor renovatie. Gelukkig, want renovatie zou een sluiting van ruim een jaar betekenen zo bleek, een rampscenario voor de verenigingen. Het college ging een en ander nog eens goed verder uitwerken en de deur naar nieuwbouw stond nog open. Achteraf gezien is díe vergadering het politieke kantelpunt geweest om tot een nieuw zwembad te komen.

Uiteindelijk viel later het besluit dat er tóch nieuwbouw zou plaatsvinden. In eerste instantie een ‘standalone’ zwembad op een andere locatie, waarbij ook nog niet zeker was of er een recreatiegedeelte bij zou komen, maar verderop deed zich de kans voor om toch weer zwembad, met recreatiedeel, en sporthal te combineren bij het sportpark. En nog later kon daar ook de turnhal aan toegevoegd worden. Zo kende het voortraject, als ook de beginperiode van de bouw, aardig wat wendingen en hobbels.

Dit voorjaar werd het zwembad al, haast ongemerkt, in gebruik genomen. Pas na de zomer was er ook een ‘officieel’ openingsmoment. En nu dus de laatste financiële afronding, letterlijk met een hamerslag goedgekeurd. Politiek gezien bijna een anticlimax na zoveel jaren. Maar we hebben er een prachtig sportcomplex voor gekregen. Voor Gemeentebelang een hoogtepunt!

Pieter-Jan van Rossen

Afgelopen weken zijn er door de gemeente in alle kernen inloopmomenten georganiseerd waarop de inwoners mee mochten denken over het kunst- en cultuurbeleid binnen onze gemeente. Ook kon men digitaal een vragenformulier invullen.  Een mooie gelegenheid om aan te geven hoe je dit beleid graag binnen onze gemeente tot uitdrukking ziet komen. Helaas werden deze inloopmiddagen niet echt druk bezocht.

De komende weken worden er wederom inloopmomenten in alle kernen georganiseerd. Deze keer komt het buiten-speel-sport en ontmoeten beleid aan de orde.

En Gemeentebelang wil u/jullie, oud en jong, oproepen om deze inloopmomenten te bezoek

Kom je graag buiten voor een wandeling of om op een andere manier lekker te sporten? Of wil je een leuke plek buiten waar je buren of vrienden kunt ontmoeten? Heeft u kinderen die graag buiten spelen?

Kom meepraten en breng je ideeën naar voren. Er is nu gelegenheid voor!

De afgelopen week zag ik verschillende opmerkingen via Social Media en deze mensen vragen we om hun opmerkingen mee te nemen naar de inloopmomenten of deze online door te geven via https://www.nunspeet.nl/nieuws/spelen-bewegen-en-ontmoeten

Laat deze kans niet voorbij gaan!

Als ik bijvoorbeeld in Vierhouten naar het speelterreintje kijk dan zie ik 2 wipkipjes, een glijbaan met een huisje, een schommel, een klimrek, een tafeltennis en hinkelblok. Best wel een mooi terreintje, maar het heeft geen aantrekkingskracht. Wat mij betreft mag daar best iets mee gebeuren om de kinderen en de jeugd weer enthousiast te maken. Bovendien is er in Vierhouten nog maar weinig georganiseerde sport, dus misschien is een beweegtuin de mogelijkheid om de sportieve dorpsgenoten maar ook toeristen goed in beweging te krijgen. Ik ga dus 29 november naar dorpshuis Hotsterhoek om mijn ideeën met de daar aanwezig ambtenaren te delen.

Gemeentebelang roept de inwoners van alle kernen op om online of op dezelfde manier mee te denken over buiten spelen, sporten en ontmoeten in hun eigen kern of wijk .

Denk mee en breng u ideeën nu naar buiten. Dit is geen garantie dat alles wat u bedenkt ook gerealiseerd wordt maar er wordt naar u plannen geluisterd en ze worden serieus bekeken en afgewogen.

Kom dus op maandag 27 november van 15.30 tot 17.00 uur in het Kulturhus Elspeet, maandag 27 november van 18.30 tot 20:00 uur naar het Gemeentehuis, dinsdag 28 november van 19:00 tot 20:00 uur in Dorpshuis de Wieken of  woensdag 29 november van 19:00 tot 20:30 uur in Dorpshuis Horsterhoek.

Spelen doe je samen en het bedenken mag je ook samen doen.

Ans Pluim

Volgende week vrijdag is het de dag van de mantelzorger. Is het nodig, zo’n dag om de mantelzorger in het licht te zetten? En wanneer ben je eigenlijk mantelzorger?

De definitie van onze Haagse leiders is als volgt; U geeft mantelzorg als u voor iemand zorgt in uw omgeving. U doet dit vrijwillig, omdat u een sociale relatie met die persoon heeft. Zoals met een familielid, vriend of buren.

Zelf werd ik door omstandigheden mantelzorger van een 90-jarige dame, van oudsher een vriendin van de familie. Een dame zonder nog in leven zijnde familie, zonder kinderen. Met liefde vervul ik deze rol of misschien beter taak; ik kan zeggen dat het best intensief is. Wat vaak vergeten wordt is dat het vrijwillig is, maar niet vrijblijvend. Afhankelijk van de zwaarte van de zorg voor een dierbare, ben je op de voorgrond en/of wat meer op de achtergrond

24/7 mantelzorger. Gelukkig is het wel dankbaar werk en maak je, hoe klein ook, het verschil in iemands leven.

Als mantelzorger rol je er vaak zomaar in, dient de gevraagde zorg zich niet aan maar staat het ineens voor de deur. Daarbij gaan we ervan uit dat een mantelzorger volwassen is. Helaas is dat niet altijd het geval. In ons land zijn er ook jonge mantelzorgers, Kinderen met een Ouder met Psychiatrische Problematiek, de zogenaamde KOPP-kinderen. Zij zorgen, vaak onzichtbaar, voor een ouder. Door de rust te bewaren, lief te zijn, taakjes in het huishouden te doen of een boodschapje, zorgen zij er mede voor dat het gezin door blijft draaien. Daarnaast zijn er naast de KOPP-kinderen natuurlijk ook kinderen of jongeren die zorgen voor een ouder die misschien chronisch ziek is of lichamelijk beperkt.

Nederland telt zo’n vijf miljoen mantelzorgers, zij doen voor of achter de schermen belangrijk werk, voor hun dierbare en medemens, maar soms ook ter ondersteuning van de professionele zorg.

Terugkomend op mijn vraag; Is het nou nodig, zo’n dag voor de mantelzorg? Jazeker! Deze mensen moeten we koesteren, in het licht zetten en bemoedigen. In het bijzonder hierbij een pluim voor alle jonge(re) mantelzorgers, die het toch allemaal maar doen.

Daniëla Koster

Gemeentebelang: “snoeibeurt” is complete kaalslag

Tijdens de jaarmarkt werden wij door een bezoeker geattendeerd of Gemeentebelang al op de hoogte was van de kaalslag die heeft plaats gevonden in de Groeituin in Gilze. We wisten niet goed wat er aan de hand was, dus zijn we zelf even een kijkje gaan nemen. Van wat we zagen werden we erg verdrietig.

De Groeituin was een prachtige particuliere tuin met planten vanuit de hele wereld. Een bonte verzameling groen die iedereen vrijelijk kon komen bekijken. Tal van bruidsparen hebben in deze tuin hun trouwfoto’s gemaakt. Vorig jaar heeft de gemeente de Groeituin over genomen. De eigenaar werd het onderhoud teveel en de gemeente was naarstig op zoek naar een nieuwe plek voor dagbesteding. De vorige locatie Floralia moest namelijk wijken voor nieuwbouw. Een win-win situatie zou je zeggen. De prachtige tuin kon behouden blijven en de deelnemers aan de dagbesteding kregen er een mooie plek voor terug. Wethouder Mariëlle Doremalen (PvdA) heeft de tuin dan ook feestelijk in ontvangst genomen met de woorden: “Hij heeft hier iets heel moois opgebouwd. Ik ben hem heel dankbaar dat hij gekozen heeft om de tuin over te dragen aan de gemeente. Zo kan niet alleen alles in deze prachtige tuin blijven bloeien en groeien, maar ook de mensen die hier gaan werken.”

Maar niet alles bleek te mogen groeien en bloeien. Ruim een jaar later heeft de gemeente in de Groeituin flink huisgehouden. Alle planten en bomen aan de hele voorzijde zijn met de grond gelijk gemaakt. Van de sfeervolle entree is niets meer over. En wat zegt de gemeente daarover? “De tuin aan De Strijp in Gilze was even gesloten vanwege hoognodige snoeiwerkzaamheden”. Je vraagt je af of wethouder Doremalen zelf wel is gaan kijken voor ze de woorden ”hoognodige snoeiwerkzaamheden” bedacht. Blijkbaar was ze ook zo dankbaar niet want de Groeituin is, gelet op deze “snoeibeurt”, nu al flink toegetakeld. Dat roept toch de vraag op hoe groen dit college dus echt is?

Nunspeet – Onder de noemer ‘Supporter van Schoon’ heeft Gemeentebelang Nunspeet, samen met Scouting Nunspeet, Stichting Present en een groep AMV’ers uit Vierhouten zwerfafval verzameld in en rond het centrum van Nunspeet. Gemeentebelang neemt al een aantal jaren dit initiatief om aandacht en bewustzijn te creëren rondom zwerfafval. Ook in Nunspeet blijft dit een hardnekkig probleem.

Naast deze jaarlijkse actie kunnen inwoners zich ook op regelmatige basis inzetten om de hoeveelheid zwerfafval in hún gemeente te verminderen. Dit kan door je bij de gemeente aan te melden als ‘Wijkheld’. Wijkhelden krijgen de benodigde materialen van de gemeente en zijn bovendien verzekerd. Kinderen uit groep 3 t/m 8 kunnen bovendien als Wijkheld een zakcentje verdienen. Gemeentebelang Nunspeet hoopt met hun actie meer inwoners enthousiast te krijgen zich óók op deze manier in te zetten tegen zwerfafval.