Poliflw

Komende zaterdag 19 september is het World Clean Up Day. Met een groepje enthousiaste D66’ers doen we in Baarn ook mee met het opruimen van zwerfvuil. We verzamelen om 13 uur bij de ingang van het gemeentehuis aan de Laanstraat. Doe mee en neem je D66-jas, een prikker en vuilniszakken mee! Tot zaterdag.

Wil je er meer over weten, volg dan deze link. D66 en World Cleanupday

We hopen vele D66’ers te kunnen verwelkomen.

The post D66 Baarn doet mee aan World Clean Up Day appeared first on Baarn.

JOHAN HUT

Een lege plek, een groot gemis. Een fijne herinnering is al wat er nog is. Waar ben je nu, vragen wij ons af. Wij missen nog de wijsheid en de onderbouwingen die jij ons gaf. Jou te kennen vonden wij fijn. Je los te laten doet ons veel pijn. Wij zullen je missen in dit leven en altijd om je blijven geven

Je deelde met ons je verhaal over Ad Bestman, je noemde hem ‘een bijzonder gemeenteraadslid in de Baarnse geschiedenis’. Je schreef me; ‘jullie mogen hier van alles mee doen, in een ledenblad of op de website’. Graag doen we dat nu in herinnering aan je Johan.

Jelle Jonkers Fractievoorzitter

Ad Bestman: een blinde politicus die het goed zag

door Johan Hut tijdschrift van de Historische Kring Baerne (Baarn) september 2013

Een bijzonder gemeenteraadslid in de Baarnse geschiedenis was Ad Bestman. Van 1970 tot 1978 zat hij namens D66 in de raad. Daarna werd hij lid van Provinciale Staten. Van 1981 tot aan zijn vroege overlijden in 1988 was hij burgemeester van Abcoude. Bijzonderheid: Bestman was blind. Door goed te luisteren ‘zag’ hij sommige dingen des te beter. Als raadslid verraste hij wethouders met zijn enorme geheugen. Zijn grootste hobby was enigszins ongewoon voor een blinde, Bestman schaakte. Hij werd twee keer kampioen van de Baarnse Schaakvereniging.

Harde maatschappij Aren Bestman (roepnaam Ad) werd geboren op 2 februari 1944. Hij had een ziekte aan beide ogen en zijn slechtste oog werd geopereerd. Dat ging niet helemaal goed en door een nog slechtere nazorg, in het laatste oorlogsjaar, werd hij blind aan dat oog. Toen hij tien jaar was, gebeurde er iets verschrikkelijks. Tijdens een onschuldige stoeipartij in huis viel hij met zijn ‘goede’ oog op de punt van een meubel en werd volledig blind. Bizar, dat zoiets juist gebeurt met een kind dat maar één werkend oog heeft. Hij accepteerde zijn handicap. Bestman later: “Spelenderwijs wen je eraan. Voor iemand van 20 of 25 lijkt het me veel moeilijker. In vergelijking met mensen die blind zijn geboren, ligt de zaak voor mij nog iets gemakkelijker. Ik weet waarover ik praat, want ik heb het gezien.” Na een verblijf van zeven weken in het ziekenhuis verhuisde hij naar Bartiméus in Zeist. Van de vierde klas van de lagere school werd hij teruggezet naar de eerste. Braille had hij snel onder de knie. Na de mulo (ook op het internaat) wilde hij naar het lyceum en daarna rechten studeren. De directeur raadde het af en haalde hem over om kantoordiploma’s te gaan halen. Met zijn diploma’s op zak kreeg hij ongeveer 150 afwijzingen op sollicitaties. Bestman: “Ik was gewaarschuwd voor een harde maatschappij, maar dat het zo hard was, had ik niet gedacht.” Uiteindelijk leek hij in Baarn te zullen worden aangenomen bij Phonogram, de grammofoonplatenfabriek van Philips. Het gezin (ouders en vijf jongere broers en zussen) stond zo om hem heen dat het naar Baarn verhuisde. Vader Bestman had een boomkwekerij en hoveniersbedrijf gehad op Goeree Overflakkee en was later in Aerdenhout terechtgekomen. Hij solliciteerde met succes naar een baan als hovenier bij de gemeente Baarn. Phonogram ging niet door, maar kort daarna kreeg Ad Bestman een baan als stenotypist bij Luctor, een bedrijf dat lesmaterialen en schoolartikelen maakte, ook grote artikelen zoals tafels, stoelen en schoolborden. Het kantoor was gevestigd op de hoek van de Oude Utrechtseweg en Sophialaan, waar nu moderne kantoorvilla’s staan. Het bedrijf kwam hem volop tegemoet, liet zelfs de prijslijst omzetten in braille. Kort na zijn indiensttreding trouwde hij met Sytske Post, een groepsleidster bij Bartiméus, negentien jaar ouder dan hij. In een interview in het Nieuwsblad van het Noorden in 1978 zei Sytske: “Er veranderde voor mij eigenlijk heel weinig. Ik bleef mijn vroegere werk doen, alleen niet meer voor een groep maar voor één persoon.” Trouwen met een blinde man is niet makkelijk, maar door haar werk wist ze waar ze aan begon. “Ik merk niet eens meer dat ik met een blinde man ben getrouwd. Hij is door de jaren ontzettend zelfstandig geworden, hij kan bijna alles. Daarom ben ik voortdurend ongerust. Ik ben altijd weer blij als hij thuis is.” Hij kon volgens haar dan wel bijna alles, maar Bestman had zijn vrouw wel degelijk nodig om te kunnen functioneren. Ze vormden een onafscheidelijk koppel. In 1966 begon Bestman alsnog aan zijn gymnasiumopleiding, die hij afrondde in 1974. De blindenbibliotheek in Den Haag zette zijn lessen om in braille. Zijn baan zag hij niet als iets voor het leven. Daar komt bij, zo zegt een broer van hem nu, dat de directeuren onaangenaam werden (zelfs vernederend) toen hij wel erg intelligent bleek voor een kantoorbediende. Bestman besloot met studies zo ver mogelijk te komen, om zo min mogelijk afhankelijk te worden van anderen. Hij zegde zijn baan op en begon aan de Universiteit van Utrecht aan de studie rechten, wat hij altijd had gewild. Hij specialiseerde zich in bestuurskunde en milieurecht en studeerde af in 1979.

Eigen keuze Al sinds zijn jeugd was Bestman geïnteresseerd in politiek. Hij discussieerde er vaak over met zijn opa en een oom, die beiden enigszins actief waren bij de ARP. Het gezin Bestman behoorde tot de behoudende richting in de Nederlandse Hervormde Kerk, waar de ARP een van de logische, bijna automatische keuzes was. Bij Bartiméus discussieerde hij zelfs met prof.dr. I.A. Diepenhorst, voorzitter van het bestuur van Bartiméus en later minister namens de ARP. De Amerikaanse president J.F. Kennedy had Bestmans grote interesse. Hij zou bij de ARP zijn terechtgekomen, zo zei hij, niet bewust maar omdat je toch ergens bij wilt horen. In 1966 echter verscheen het Appèl’66. Dat was een oproep tot democratisering van de samenleving en een nieuw partijenstelsel. Daarnaast lag de nadruk op geestelijke vrijheid en individuele ontplooiing. Bestman, 22 jaar oud, voelde zich er enorm door aangetrokken en ondertekende het appèl, net als 43 andere mensen. Zij staan bekend als de 44 oprichters van D66. Initiatiefnemer Hans van Mierlo was zijn grote voorbeeld, Bestman heeft altijd contact met hem gehouden. Bij de eerstvolgende gemeenteraadsverkiezing, in 1970, kreeg de jonge partij in Baarn één zetel, die werd ingenomen door Bestman. Dat was een hele onderneming, gaf hij acht jaar later in zijn afscheidsrede toe. Kleine praktische dingen waren voor hem veel moeilijker dan de politieke discussies. Daarbij was hij ook nog eens een eenmansfractie en hij dankte bij zijn afscheid vooral de PCL-fractie voor haar steun. Dat was de Protestants Christelijke Lijst, een combinatie van de ARP en de CHU, twee van de drie voorlopers van het CDA. De raadsstukken had hij zich altijd thuis door zijn vrouw laten voorlezen, maar als er ter vergadering iets onverwachts gebeurde waren ook raadsleden van andere partijen altijd wel bereid hem iets in te fluisteren. Ook gunde de burgemeester hem regelmatig een korte schorsing. In 1974 vormde D66 een progressieve combinatie met andere kleine linkse partijen. Bestman werd fractievoorzitter. Als een typisch probleem waar hij als blinde in de raad tegenaan liep, noemde Bestman een voorval tijdens zijn eerste Algemene Beschouwingen. Terwijl hij die voorlas, zaten sommige raadsleden te smoezen en gniffelen. Dat was voor Bestman een groot probleem, omdat het voorlezen van een verhaal dat in brailleschrift geschreven is een grote concentratie vereist. Plotseling werd het stil. Later hoorde hij dat de gemeentesecretaris een papier had doen rondgaan met daarop de tekst: ‘Koppen dicht!’ Een blinde heeft vaak andere zintuigen en eigenschappen beter ontwikkeld dan ziende mensen. Bij Bestman was dat onder andere zijn geheugen. Zo merkte hij eens tijdens een raadsvergadering op dat een wethouder iets zei dat in tegenspraak was met wat hij drie jaar eerder had gezegd. Het onderwerp werd verdaagd, de oude notulen werden erop nageslagen en de wethouder haalde bakzeil. Bestman: “Sinds dit voorval bedenken raadsleden zich wel drie keer voor ze mij ongelijk geven.” Discussiëren kon hij eindeloos. Een collega uit die tijd zei altijd dat Bestmans leus was: “Wij besluiten om nog niets te besluiten.” Hij kon niet overal over meepraten. Over planologie wel. Een kennis hielp hem daarbij, door thuis met zijn vinger over kaarten te bewegen. Dat hij tot zijn tiende kon zien, noemde Bestman daarbij als zijn redding. Verkeer was echter te moeilijk, dat ging zijn voorstellingsvermogen te boven.

Burgemeester In 1978 werd Bestman lid van Provinciale Staten. D66 kende de afspraak dat die functie onverenigbaar was met het raadslidmaatschap en daarmee was hij het eens. Machteld Versnel-Schmitz, later lid van de Tweede Kamer, was een fractiegenote van hem. Na Bestmans overlijden schreef ze in een in memoriam: “Het aanhoren van vele lange saaie betogen veroorzaakte recalcitrantie en gekke opmerkingen, die zo nu en dan ineens onderbroken werden door een licht geratel, want dan had Ad toch iets interessants gehoord. Hij maakte dan aantekeningen op zijn draagbare braillemachientje. Soms zei ik: ‘Ad, dat zie je verkeerd.’ Maar hij zag alles prima. Hij was wel letterlijk blind, maar figuurlijk zag hij meer dan wij. Hij gebruikte al zijn zintuigen. Hij nam aarzelingen waar in iemands stem, die voor ons verborgen bleven door uiterlijk vertoon van de spreker.” Bestman kende zijn capaciteiten en was ambitieus. Vijftien keer solliciteerde hij naar een burgemeesterspost. Steeds werd hij afgewezen. Omdat hij blind was, zei hij. Dat kun je nooit weten, je wordt immers niet zomaar aangenomen als burgemeester en in 1978 was Bestman pas 34. Bovendien kijken gemeenten ook naar politieke kleur en duurt het voor een nieuwe partij nogal lang voordat die een burgemeesterspost krijgt. Voor D66 was Hans Gruijters (Lelystad, 1 januari 1980) de eerste en Hayo Apotheker (Muntendam, 1 oktober 1980) de tweede. In datzelfde jaar durfde Abcoude het unicum aan een blinde burgemeester te benoemen. Bestman werd bevestigd op 16 januari 1981, als derde D66-burgemeester in Nederland. Vanwege zijn handicap kreeg hij een persoonlijke assistente, die werd betaald door het ministerie van Binnenlandse Zaken. Hij kreeg direct veel op zijn bordje, was later te lezen in een gemeentelijk in memoriam: “Vrijwel direct werd hij geconfronteerd met drastische bezuinigingen en een aantal belangrijke en niet altijd eenvoudige beleidszaken. De bestuurlijke herindeling bedreigde de zelfstandigheid van de gemeente Aboude, de ruilverkaveling Baambrugge-Oostzijds moest van start en de huisvesting van de Open Jongerensociëteit gaf de nodige problemen. Met de ogen van de hele gemeente op zich gericht ging Ad Bestman aan het werk en hij presteerde het dat binnen de kortste tijd eigenlijk niemand in zijn omgeving meer echt in de gaten had dat de burgemeester visueel gehandicapt was.” Zeven jaar lang vervulde hij zijn functie met groot enthousiasme. In januari 1988 legde Bestman zijn werk neer, nadat hij was getroffen door een ernstige ziekte. Hij had nierkanker, wat aanvankelijk met ‘succes’ werd geopereerd. Het herstel verliep voorspoedig, maar op een van zijn eerste werkdagen daarna werd hij tijdens een overleg met zijn wethouders onwel. Zijn gezwel bleek toch te zijn uitgezaaid. Ad Bestman overleed op 28 augustus 1988, officieel nog in functie. Loco-burgemeester H. Hoogenhout, geciteerd door Trouw: “Hij heeft met ongelooflijk veel energie zijn ambt vervuld. Hij zag ook dingen die wij soms niet zagen. Een kundig bestuurder, met een groot gevoel voor politieke verhoudingen. Zijn organisatietalent was ongetwijfeld zijn sterkste punt. Hij heeft met de 900-jaarviering van Abcoude heel wat in beweging gebracht.”

De 64 velden Bestman had als hobby’s onder andere orgelspelen en postduiven. Die twee liet hij door alle drukte varen. Zijn grootste hobby, schaken, bleef hij altijd trouw. Blinde schakers gebruiken een bordje waarop alle 64 velden een gaatje hebben waarin de stukken worden vastgepind. Zo kunnen ze de stelling voelen zonder de stukken te verschuiven. De tegenstanders mogen een normaal bord gebruiken. Meestal hebben de blinde spelers de stelling ook in hun hoofd. Bestman was in 1969 en 1970 clubkampioen van de Baarnse Schaakvereniging. Van 1966 tot 1970 was hij secretaris en het laatste jaar ook voorzitter. Ook was hij tussen 1969 en 1982 vijf keer Nederlands schaakkampioen bij de visueel gehandicapten. Internationaal nam hij ook aan wedstrijden deel. Een broer herinnert zich nog dat hij in Duitsland simultaan speelde op vijftien borden, waarbij hij de borden nauwelijks aanraakte. Hij had alle stellingen in zijn hoofd. Bestman was bestuurslid van de nationale en internationale bond voor schakers met een visuele handicap. Van de nationale bond was hij medeoprichter. Een bijzondere man, met bijzondere kwaliteiten. Ondanks, of dankzij zijn handicap? Machteld Versnel ter afsluiting van haar in memoriam: “Ik denk dat Ad juist door zijn handicap zo’n voortreffelijk mens was en hij kon alleen zo goed functioneren doordat zijn vrouw Siets vrijwel letterlijk als oog voor hem fungeerde. D66 heeft een van zijn grote leden verloren.”

Bronnen: Citaten van Bestman waar geen bronvermelding bij staat, komen uit genoemd interview in het Nieuwsblad van het Noorden. Pascal Losekoot, actief lid van de Baarnse Schaakvereniging, spoorde dit bijzondere interview op. De regionale archieven waar de gemeente Baarn en de voormalige gemeente Abcoude onder vallen, reikten meer informatie aan. Het landelijk bureau van D66 ploos ook iets uit. Van mevrouw L.E. Plooij-Bestman, zus van Ad Bestman, kreeg ik diverse teksten uit Abcoude, uitgesproken na het overlijden, en de foto’s bij dit artikel. Ook beantwoordden zij en haar broer M.H. Bestman mijn laatste vragen.

The post In Memoriam appeared first on Baarn.

Een motie van de coalitiepartijen (VVD, D66, CDA, CU/SGP), waarin het college de taak krijgt om constructief samen met ontwikkelaar

te onderzoeken of het haalbaar is een cultuurhuis te bouwen op de plek van de huidige

aan de Brink, kreeg gisteravond steun van alle raadsfracties, minus die van de PvdA en de BOP. Komende december moet de raad geïnformeerd worden over de haalbaarheid van het plan. Een maand later kan dan de klap definitief vallen. Een motie van VoorBaarn en GroenLinks die hetzelfde beoogde, maar meer tijd gunde aan de ontwikkelaar, kreeg alleen steun van de indieners.

Het standpunt van de BOP in dezen is al ruim geventileerd. In bijdragen op deze website en ook tijdens de raadsberaadslagingen over dit onderwerp brachten wij goed terdege onderbouwd onze bezwaren naar voren tegen de bouw van een cultuurhuis aan de Brink. Een negen pagina’s tellend memo van het college over dit onderwerp onderschrijft op een aantal belangrijke punten ons verzet tegen de planvorming. Die hebben onder andere van doen met de grote financiële consequenties die de bouw van zo’n nieuw centrum met zich meebrengt, aspecten van planologische aard en de te verwachten parkeerproblemen.

De BOP geeft voorstanders van de planvorming het advies de slingers nog even in de la te laten. De motie van de coalitiepartijen is niet meer dan een poging goede sier te maken. Je kunt draaien aan wat voor knoppen dan ook, vast staat dat een cultuurhuis aan de Brink óók op de lange termijn vele extra miljoenen zal vragen van de gemeente. De begroting biedt hier geen ruimte voor en dus valt er niet te ontkomen aan bezuinigingen en/of een forse verhoging van de WOZ. Dat argument zal in januari voor de coalitiepartijen de doorslag geven om alsnog afscheid te nemen van de plannen voor de projectontwikkelaar. Het gedrag van de coalitiepartijen laat zich dan ook eerder verklaren door populisme dan door realisme.

Kees Koudstaal

De fietstocht voor de campagne is vandaag gestart in Baarn! We fietsen vandaag langs duurzaamheid in de praktijk. Hier op het Zonneveld langs de A1 in Eemnes

Op 24 december jl. besteedden wij aandacht aan de vervanging van de toplagen van twee kunstgrasvelden op Sportpark Ter Eem. Overeenkomstig een in oktober 2017 genomen raadsbesluit vindt die renovatie komende zomer plaats. De BOP blijft ondanks nieuwe RIVM normen fel gekant tegen met rubbergranulaat ingestrooide kunstgrasvelden, maar de meerderheid van de raad (VVD, D66, CDA, CU/SGP en VoorBaarn) staat daar anders in. Zij vertrouwen in dezen volkomen op het RIVM en zien geen problemen in het sporten op gemalen autobanden, noch voor de gezondheid van sporters, noch voor het milieu. Toch vraagt de BOP opnieuw aandacht voor het gebruik van met rubbergranulaat ingestrooide kunstgrasvelden. Dit omdat gebleken is dat de twee afvalverwerkers die zich in ons land bezighouden met het ruimen en verwerken van kunststofmatten, te weten TUF Recycling en de Barneveldse afvalverwerker Vink, op niet mis te verstane wijze de vigerende milieuregels overtreden. Voor de BOP zou het daarom onverteerbaar zijn als die bedrijven betrokken worden bij het ruimen en verwerken van de twee Baarnse kunststof toplagen. Het is daarom dat er een aantal schriftelijke vragen is gesteld aan het college. Wij hopen oprecht dat het college positief in zal gaan op de door ons aangedragen suggestie de kunststofmatten te laten recyclen door het Deense bedrijf Re-match Turf Recycling, het enige Europese bedrijf dat honderd procent recycling van kunstgrasmatten kan garanderen. Mocht het college niet ingaan op onze hint dan zijn wij zeer benieuwd naar de motivatie die daarachter schuilgaat.

Namens de BOP-fractie,

Kees Koudstaal

D66 Baarn diende tijdens de laatste raadsvergadering voor de zomer twee moties in die door de andere partijen ruim werden gesteund. In de eerste motie vroegen we het college om te onderzoeken of een leegstaand winkelpand in het centrum van Baarn kan worden ingezet als expositieruimte en als podium voor optredens. Het doel: kunst meer zichtbaar in het centrum van Baarn, meer bezoekers, en een huurder voor winkelruimte die nu leeg staat. De raad kon zich goed in het voorstel vinden en de motie werd bijna unaniem aangenomen. Wethouder Stroo kan nu aan de slag om de praktische en financiële haalbaarheid van het plan te onderzoeken.

In de tweede motie vroegen we het college om kritisch te kijken naar de regionale samenwerkingsverbanden op het gebied van toerisme en recreatie. D66 Baarn en de mede-indieners van de motie wilden weten of de bijdrage die Baarn betaalt aan regionale promotie wel genoeg oplevert. Nadat wethouder Jansma in de vergadering duidelijk toezegde hier kritisch naar te kijken, besloot fractievoorzitter Jelle Jonkers de motie in te trekken: “We hebben er vertrouwen in dat de wethouder zich zal inzetten om de beschikbare middelen voor recreatie en toerisme zo efficiënt en effectief mogelijk te besteden.”

Lees hier de moties:

Motie kunst en cultuur

Motie effectiviteit toeristische samenwerkingsverbanden

The post Motie D66 aangenomen: meer kunst in het centrum appeared first on Baarn.

Dé Reclamemast, de feiten, (Excuus voor de lange tekst) Aanstaande woensdag staat de reclamemast op de agenda, alleen een stemming, geen mogelijkheid tot debat meer. Dat hoeft wat ons betreft ook niet meer, want de argumenten, zeker die van de tegenstanders, zijn inmiddels voldoende gedeeld. Elke email, ingezonden brief, persoonlijke gesprekken worden meegenomen in het besluit, maar voegen ze iets toe? Zeker, want als partij moet je ook openstaan voor de andere kant van het verhaal. Als VoorBaarn al helemaal, want het voelt soms alsof er een enorm vergrootglas boven de nieuwe partij gehouden wordt. Is dat terecht? Wat ons betreft niet, want is het niet op z’n minst vreemd dat de coalitie verdeeld is? Terwijl in de uitnodiging voor de coalitiebesprekingen toch duidelijk stond te lezen dat genomen besluiten niet teruggedraaid kunnen en mogen worden, of was dat toch om VoorBaarn bij voorbaat buiten de deur te houden? We zullen het nooit weten. Laten wij ons hierdoor leiden? Nee, liever door de feiten! De reclamemast dus, hierover is voor het eerst al gesproken in 2006! Ja u leest het goed, dat is inmiddels 12 jaar geleden, dat is dus 3 raadsperiodes geleden! In 2008 is er gezocht naar een exploitant, waarna de exploitatie van de mast in april 2008 vergund is aan de firma Nijhof. Voor de goede orde, dit kan niet zonder de steun (meerderheid) van de gemeenteraad. Uiteindelijk is in 2010 het verzoek gekomen van Nijhof om ook daadwerkelijk te willen/gaan exploiteren. In 2012 is besloten door de raad om de opbrengsten van de beoogde reclamemast toe te voegen aan de subsidie voor de exploitatie van sportpark Ter Eem en de hockeyvelden, deze nieuwe stichtingen die het beheer hadden overgenomen van de gemeente Baarn, hadden een tekort in hun exploitatie. Er is destijds besloten (dus in meerderheid) om € 8000,- aan de hockeyvelden en € 16.000,- aan de stichting SESTE over te maken, de overige € 1000,- was bestemd voor the Wheelys. Structureel dus. Voor het eerst in 2015 door middel van vragen over de jaarrekening 2014, is door Tino Schouten (destijds LTS) gevraagd waarom er tegenover de uitgaande gelden er nog steeds geen inkomsten stonden? Ten slotte stond de mast er nog niet en er werd dus per jaar € 24.000,- uitgegeven. (waarom de resterende 1000,- niet?) Door middel van schriftelijke vragen etc. etc. bleek dat Nijhof inmiddels geen trek meer had in de reclamemast. Dus op zoek naar een nieuwe exploitant, maar dan wel voor de hoogst mogelijke opbrengst, want er was inmiddels al het nodige (conform afspraak) overgemaakt naar SKAB en SESTE. Alles bij elkaar heeft het geleid tot een aanbesteding aan Interbest, dat inmiddels de verschijningsvorm anders is geworden, is natuurlijk logisch in 11 jaar tijd. De tijd ook in reclameland staat immers niet stil. Dat de meeropbrengst van de reclamemast ook ten goede komt aan de sport en dan niet alleen ten gunste van de reeds genoemde stichtingen, maar juist voor alle sporters is voor VoorBaarn een logisch gevolg van de plek van de reclamemast, namelijk op het sportpark. Daarnaast gaat het niet ten koste van gemeenschappelijk geld, wat ook voor andere doeleinden ingezet kan worden. Dan de tegenargumenten, natuurlijk kijk je daar als VoorBaarn ook naar en geeft het soms voer tot discussie, maar dat is goed. Zo komen je tot een weloverwogen besluit uiteindelijk. Dat Eemnes inmiddels protesteert en dan vooral bij monde van de lokale fractie van D66, zegt ons dan niet zoveel. Zij waren nog niet zo lang geleden voorstander van een Mc Donalds langs de Eem. Wat volgens ons van totaal andere orde is, want ziet u duizenden verkeersbewegingen bij een reclamemast, of zwerfafval? Datzelfde D66 wilde of misschien wel wil een Biogascentrale langs diezelfde Eem, weliswaar Eemnesser grondgebied, maar dichter bij de kern van Baarn als die van Eemnes zelf. Of ziet u ook stankoverlast komen van een reclamemast? Volg de inwoners van Bunschoten eens, zeker in deze warme tijd, maar hier heeft D66 Eemnes geen moeite mee. Dan natuurlijk de natuur, een groot goed, ook voor VoorBaarn. Maar, de mast komt op Baarns grondgebied, het sportpark, langs 1 van de drukste snelwegen van Nederland. Dus niet in de polder! Lichtvervuiling? Het sportpark wordt ’s avond verlicht, anders is het lastig sporten, de A1 wordt verlicht, dus van licht in de duisternis is geen sprake, hooguit toevoeging van iets meer licht. Overigens werd er in 2006 al gesproken over ledverlichting. Al met al wegen wij als VoorBaarn alle argumenten goed af en nemen daarna pas een definitief besluit, zo hoort dat en altijd in het belang van Baarn. De tegenstanders hebben hun podium geclaimd, maar wij kunnen u verzekeren dat de voorstanders zich ook hebben laten horen, alleen niet met een megafoon, maar wel duidelijk naar ons toe.

D66 Baarn is tevreden over de plannen van het college van de Gemeente Baarn voor de komende periode. Onderwerpen waar D66 Baarn zich sterk voor maakt vinden we nu terug in de Perspectiefnota. Er zijn ook aandachtspunten: de energietransitie, Paleis Soestdijk, de Laanstraat en inwonersparticipatie. Lees de Algemene Beschouwingen van D66 Baarn hier: https://baarn.d66.nl/2018/06/21/algemene-beschouwingen-2018

Timeline Photos

Vandaag officieel: D66 heeft 3 zetels in de Gemeenteraad van Baarn. Dank voor je stem! Theo Stroo, Amy Hogenbirk de Jong en Jelle Jonkers nemen voor D66 Baarn plaats in de raad. Volg onze pagina om op de hoogte te blijven van de laatste ontwikkelingen!

D66 heeft 💚3💚 zetels in Gemeenteraad Baarn

🔔🔔🔔 Goedemorgen Baarn: we gaan stemmen! Vergeet je stempas en geldig identiteitsbewijs niet. De stembureaus zijn open tot 21 uur vanavond! Twijfel je nog welke partij? #stemD66. Wij verbinden links en rechts. #baarnkiest

Timeline Photos