Poliflw

Wij hebben het al eerder gezegd: er klopt niets van die vastgoed transactie waarbij de gemeente in de historische kern van #Bennebroek een voormalige gymzaal verkocht voor EUR 20.000. De deal werd gesloten in 2018. Toen wij ervan hoorden konden we onze oren en ogen niet geloven en stelden vragen. Even een beetje achtergrondinformatie voor zover u nog niet op de hoogte bent.

#VVD wethouder Nico Heijink nam onze vragen niet serieus maar vertelde het ene kulverhaal na het andere. Wij lieten ons niet ontmoedigen en steeds maar weer bleven we vragen stellen. Dit leidde tot grote irritatie bij de burgemeester en onze collega raadsleden. De burgemeester vroeg de raad om EUR 200.000 extra budget teneinde onze vragen te kunnen beantwoorden. Daarmee zette hij ons voor schut en kregen we kwade gezichten van de collega’s. De waarheid is dat wij iedere keer worden opgezadeld met flauwekul antwoorden. En wat zeer kwalijk is: telkens rijden onze raadsleden voor niets naar het gemeentehuis om daar op afspraak dossiers in te zien terwijl die dossiers er vervolgens niet liggen of de informatie waar wij naar op zoek zijn, ontbreekt. De nieuw ingehuurde juristen zijn intussen hard aan het werk om de fractie van Hart voor Bloemendaal ‘van het lijf’ te houden. Wij worden overladen met brieven waar helemaal niets in staat. Weggegooid geld dus en de inwoners mogen het allemaal weer betalen. Nu terug naar de verkoop van de gymzaal.

Deze uiterst schimmige deal is dus toch doorgezet. De notaris heeft maanden na ons protest de transportakte verleden. Wij waren verbijsterd. Inwoners beklaagden intussen zich bij de gemeente. De gemeente wierp de klachten zoals te doen gebruikelijk verre van zich.

De VVD bleef volhouden dat er helemaal niets mis was met de verkoop. De heer #Harder laat in het fragment dat direct hierna volgt, zijn expertise zien.

Nu is dus eindelijk uitgekomen wat wij al die tijd hebben gezegd: de deal is fout. Hierover gisterenavond in de commissie bestuur en middeleneen mededeling van de burgemeester. De heer Roest komt amper uit zijn woorden en veinst pas deze week te zijn geinformeerd. Dat zal wel, denken wij dan. Na alle publicaties hierover en onze aanhoudendheid tav dit onderwerp, is het verbazingwekkend dat de burgemeester dit nog durft te zeggen. Onlangs kregen we te horen dat klachten niet werden behandeld en dat de inwoners hun verhaal maar moeten doen bij de Ombudsman.

Wij zeggen: deze deal terugdraaien en dit object opnieuw in de markt zetten! Beter zou het zijn als dit college, dat op zo veel vlakken heeft laten zien totaal incompetent te zijn, opstapt. Hoe langer dit college aanblijft, hoe meer het de gemeenschap kost en hoe meer schade dit onze gemeente berokkent.

“In Bloemendaal is de maffia de baas”

De temperatuur gaat buiten richting de 40 graden en iedereen zoekt verkoeling. Niet naar het strand gaan luidde het advies gisterenavond nog. Binnenblijven is nu zeker geen straf. Veel water drinken en rustig aan doen. Ga zitten en pak een boek. We hebben een leestip: ‘In Bloemendaal is de maffia de baas’. Voor iedereen die geïnteresseerd is in het doen en laten van de bestuurders in dat mooie witte gemeentehuis van #Bloemendaal is dit boek de moeite waard. Schrijver van het boek is Rob #Slewe. Hij is sinds maart 2018 raadslid en heeft zijn belevenissen aan het papier toevertrouwd. Wij laten wij u hieronder kennismaken met zijn boek. In dit hoofdstuk treedt een van de hoofdrolspelers op: onze gemeentesecretaris, de hoogste ambtenaar, Wilma Atsma. Slewe beschrijft hoe hij samen met Roos bij Atsma op bezoek gaat. Na vier jaar bidden en smeken heeft Roos eindelijk te horen gekregen dat Atsma haar het geheimhoudingsbesluit gaat geven. Dat is het besluit waarop haar strafzaak is gebaseerd. Al die jaren is tegen haar gezegd dat het besluit geheim is. Typisch Bloemendaal. Alles is hier geheim.

Voor de overdracht van dit belangrijke document is warempel een heuse bijeenkomst georganiseerd in het gemeentehuis door de griffier. Tijdstip van handeling: 15 augustus 2018. Krijgt Roos dat besluit? Wat in principe niet meer dan 1 minuut zou moeten kosten, duurt in realiteit bijna anderhalf uur.

Leest u hoe dit afloopt…

Hebben jullie dan helemaal geen ziel?

Het zomerreces staat voor de deur en ondanks de belofte van burgemeester Elbert Roest van begin juli om ‘open kaart’ te spelen en alle dossiers ter beschikking van raadsleden te stellen, is er nog helemaal niets veranderd. Nog steeds hebben we geen inzage in de dossiers zoals het dossier Hoofdgebouw Park Brederode, de Fennema stukken uit het Hoffman dossier, het geheimhoudingsbesluit, enzovoort.

Ook mogen we geen ambtenaren meer spreken na het gesprek over de gymzaal in Bennebroek. Onze meldingen over schending integriteit tegen Roest (gijzeling) en Schneiders (achterhouden stukken) worden eenvoudigweg niet in behandeling genomen.

Via de griffie kunnen we eindelijk een afspraak maken met gemeentesecretaris Atsma.

De griffier is aanwezig en ook de rechterhand van burgemeester Roest, een juriste.

Het mag allemaal wat kosten die hofhouding van Roest. De juriste stelt alle brieven op die betrekking hebben op Roos en Slewe en ze beheert bovendien het Hoffmandossier. Ze weet dus precies wat daar allemaal uitgehaald is.

Bijzonder eigenlijk, zo’n privéjuriste voor Roest bovenop de secretariële ondersteuning die hij al heeft. Geen wonder dat de stijging van de Onroerende Zaak Belasting in Bloemendaal dit jaar de hoogste was van Nederland. Volstrekt idioot dat dit allemaal maar kan, een privéjuriste voor Roest die als een soort tweede secretaresse optreedt.

Ik merk meteen dat de gemeentesecretaris er heel gespannen bij zit, Roos heeft van tevoren aangegeven dat ze nu eindelijk wel eens dat geheimhoudingsbesluit wil zien. Al vier jaar vraagt Roos er om en de burgemeester heeft toch toegezegd dat alles vrijgegeven zou worden.

Eerst doet gemeentesecretaris Atsma alsof ze van niets weet.

Dat besluit heeft u toch al gehad?

Roos beseft dat dit het moment is waar iets te halen valt. Atsma zit vreselijk te stuntelen en weet duidelijk niet wat ze er mee aan moet. Ze geeft toe niets gedaan te hebben met onze meldingen maar het belangrijkste onderwerp blijft het geheimhoudingsbesluit en de achterliggende adviezen. Die willen we nu eindelijk eens zien, na vier jaar!

Onder elk Collegebesluit liggen adviezen vanuit de ambtelijke organisatie. Zo ook bij het geheimhoudingsbesluit. De meeste van de achterliggende adviezen waren opgesteld door de senior jurist die alles regelde rondom het dossier Elswoutshoek. Diezelfde senior jurist die ook betrokken was bij het heimelijk aftappen van telefoongesprekken, heeft inmiddels ook de organisatie verlaten. Deze zelfde jurist hield een privé archief bij over Elswoutshoek. Ze weten gewoon te veel en dan moeten ze weg. Net als de gemeentesecretaris die met een uiterst riante regeling is weggestuurd.

Er is in Bloemendaal met tonnen gesmeten om ambtenaren, die te veel weten, weg te krijgen.

Een van de adviezen van deze seniorjurist is overigens heel opmerkelijk. De ambtenaar adviseert het College om aangifte te doen tegen een aantal raadsleden!

“Aangezien het vertrouwelijke informatie betreft, had hiermee niet door een aantal raadsleden naar buiten mogen worden getreden. Dat dit wel is gedaan, is niet alleen strafbaar ingevolge artikel 272 SR lid 1, kijk dan ook naar het arrest van de Hoge Raad uit 2010 nummer …, maar ook is het slecht voor de relatie met de families Slewe.”.

Waar is dat besluit? En ook dat onderliggende advies van die ambtenaar willen we natuurlijk zien want hij zal dat toch echt wel ergens op baseren. Zoiets verzin je niet en zeker niet als jij de aangewezen jurist bent met betrekking tot het dossier Elswoutshoek.

Een stukje uit het bizarre gesprek dat dan volgt:

Roos: “Ik wil nu heel graag weten welk besluit het College genomen heeft en welk advies daar definitief aan hangt`” Tot onze verbazing had de gemeentesecretaris het besluit niet meegenomen. De privé juriste van Roest werd naar boven gestuurd om het besluit te halen.

Weer een paar tientjes verder dacht ik toen ze terugkwam met een paar velletjes.

Atsma sputtert nog tegen over de adviezen vanuit de ambtelijke organisatie die achter het besluit horen te zitten.

Atsma: “Nee, dat is wel wat u vraagt. Want u vraagt het nu voor dit dossier maar u vraagt het straks voor de sportnota want ik wil graag alle gedachten… “ Roos: “Nee joh, Dat gaan we helemaal niet doen.”

Atsma: Nee, maar ik vind het heel erg lastig wat u zegt..”

“Hoe veel versies zijn er überhaupt?” wordt er gevraagd.

Roos: “Ja, want ik probeer nu echt tot de kern door te dringen zodat we voorwaarts kunnen.”

Dan keert de juriste terug met het Collegebesluit geheimhouding.

G: “Maar dan moeten we wel scherp hebben wat. Want jullie zeggen dat is er? Maar wat is er nou precies? We hadden het over een getekende besluitenlijst toch?“

Atsma: “Mmmmm” G: “Dat is er.“

Roos: “Nou ik heb gehoord, eerst het is er niet, dan het is er wel, dan hoor ik, het is er wel maar het is niet getekend, dus ik heb drie varianten op het thema.”

Atsma: “Ik heb gevraagd wat het is, kan ik niet zo goed “ Juriste: “Nee ik weet het ook niet.”

Ik weet het ook niet? denk ik. We zijn al vier jaar bezig met dit besluit. Er loopt een strafzaak en nu weten jullie het niet. Onzin natuurlijk.

Roos vraagt of ze het mag bekijken en aarzelend geeft Atsma het stuk.

Huh, er staan wel handtekeningen op. Hoe kan dat nou? Heijink en Roest hebben beiden bij herhaling gezegd dat er geen handtekeningen op staan. Dat ging toen zo in die tijd, volgens Roest.

Ik weet inmiddels natuurlijk wel wat het woord van deze burgervader waard is, namelijk helemaal niets en dat blijkt nu ook weer.

De griffier bevestigt dat dit het besluit is en Atsma verklaart dat dit de niet openbare besluitenlijst is.

Roos en ik kijken elkaar aan, die handtekeningen hoe kan dat nou?

Roos: “Ehm even goed nadenken hoor. Dit is Van der Wees volgens mij? Toch?”

Slewe: “Ja.”

Roos: “En dit?”

Ik vraag vervolgens direct aan Atsma of zij weet wiens handtekeningen hier onder staan. Tegelijkertijd probeert ze het stuk terug te pakken uit onze handen maar we hebben het stevig vast. Dit klopt niet, wat is er aan de hand…?

Slewe: … “Weet u dat? Wiens handtekening staat eronder?”

Atsma: “Nee dat weet ik niet, want dat kan ik niet hier overzien, want het is van vier november of zo natuurlijk van 2014 natuurlijk.“

Slewe: “Ja, maar u weet toch wel wiens handtekening hieronder staat”? Roos: “Uijl of zo? Dit is niet Nederveen…” Slewe: “Heijink?” Roos: “Nee”

Slewe: “Nee die was er niet. In 2015 was die er.” Roos: “Kijk er staat hieronder, kijk ehm…Dit is niet de handtekening van K.” (de plaatsvervangend gemeentesecretaris)

Slewe: “Nee.”

Roos: “Dit is een andere handtekening. K heeft een andere handtekening, ehm… nou ik ben in ieder geval heel blij dat ik dit zie… hartstikke bedankt… ehm dit is niet de besluitenlijst dit zijn de niet-openbare notulen.“

Atsma: “Zo heetten ze toentertijd. Tegenwoordig heet het besluitenlijst wat u altijd krijgt he? Dit is de besluitenlijst, de niet-openbare notulen.”

Roos: “Dus dit is zeg maar het besluit?”

Ik zie dat Atsma steeds zenuwachtiger probeert om het stuk weer in handen te krijgen. Ze strekt haar arm uit om het besluit uit onze handen te graaien maar tevergeefs. We draaien het stuk om zodat ze nog een keer goed kan kijken naar de handtekeningen. Ze schudt met haar hoofd, ze weet niet van wie die handtekeningen zijn…

Dan ziet Roos dat er een stempel onder aan de brief staat.

Roos: “ik zie het al. Dit is een uitdraai van de digitale notulen van 4 november waarvan de inhoud op waarheid is geverifieerd en ondertekend op 12 april 2016. Begrijp je dat is het, want toen … Dit is dus de handtekening van …”

Huh, 2016 ? Het besluit is genomen in 2014. Hoe kan dat nu weer?

Dan herken ik de handtekening van wethouder Nico Heijink. Maar wie is die gemeentesecretaris die het besluit mede ondertekend heeft?

Slewe: “Heijink.”

Roos: “Heijink… en dit is die van … hoe heette nou die interim gemeentesecretaris?”

Atsma: “Quint.”

Roos: “Quint Meijer.”

Atsma: “Dat kan wel maar het is niet nodig dat zulke besluitenlijsten getekend worden.”

Slewe: “Maar als het niet nodig is waarom staat er dan wel nu een handtekening op …?”

…

Atsma: “Ik zie trouwens dat dit mijn eigen handtekening is.”

Roos: ‘Oh… Dat is jouw handtekening?” Atsma: “En dan zal dit Bernt Schneiders zijn.“ Roos: “Oh want jij was er toen…… dat is Schneiders?”

Slewe: “Dat is helemaal mooi…” Roos: “He? Nee toch?” Atsma: “Ja dat denk ik dan wel, maar dat kan ik… Roos: nee, dat is Heijink.”

Vol ongeloof kijk ik de hoogste ambtenaar van de gemeente Bloemendaal aan. Gemeentesecretaris Atsma herkent haar eigen handtekening niet, noemt eerst nog de naam van Quint Meijer, haar voorganger en uiteindelijk moet ze toegeven dat het haar eigen handtekening is. En ze gaat nog even door want ook de handtekening van Nico Heijink herkent ze zogenaamd niet.

Slewe: “Heijink.”

Roos: “Nee, dat is volgens mij niet Schneiders hoor…”

Slewe: “Nee dat is Schneiders niet.“

Atsma: “Nee, ik zou het dus niet eens weten…”

Slewe: “Dus u gaat in 2016 stukken uit 2014 tekenen?”

Atsma: “Ja dat mag.”

Slewe: “Dit is serieus?”

Roos: “Dit is jouw handtekening inderdaad. Dit is niet de handtekening van Schneiders. Schneiders heeft een heel andere handtekening. …Dat is Heijink volgens mij, ja…”

Slewe: “Hoe is het dan mogelijk dat burgemeester Roest tegen mij zegt, in een gesprek waar meerdere mensen bij aanwezig waren, dat de lijst niet getekend was?”

Atsma: “… dat moet u aan meneer Roest vragen. Slewe: “Ja maar..” Roos: “Maar dat heeft Heijink ook gezegd”.” Slewe: “Ja, Heijink heeft dat ook gezegd.“

Atsma: “Dat moet u aan…“

Roos :“Ja en in mei 2016 is Leonard op een donderdagochtend bij Nico langs geweest want ik bleef er maar om vragen waar is nou die besluitenlijst, maar toen is Leonard op de kamer geweest van Nico en Nico zei ik heb het niet. Dus dat is ook een beetje… Door al dat soort communicatie raak je op een gegeven moment helemaal in de war. Wat is er nou wel wat is er nou niet, zeg maar.”

Slewe: “Ik heb er heel specifiek naar gevraagd.” Atsma: Ik weet het niet.”

Roos: “Maar we hebben nu iets. We zien een handtekening van Heijink en een handtekening van Wilma die erop gezet zijn op 12 april 2016.“

Roos en ik zijn verbijsterd. Eerst werd het besluit jarenlang achtergehouden en dan twee jaar later alsnog tekenen en er onder zetten: ‘geverifieerd en naar waarheid opgemaakt’.

En Roest en Heijink die verklaren dat er helemaal geen handtekening onder stond. Hoe geloofwaardig ben je dan nog? Liegen is gewoon de standaard geworden.

En dan zie je wat de inmiddels jarenlange strafvervolging door de gemeente met je doet. Roos is letterlijk ontgoocheld. Al die jaren het besluit achterhouden, al die leugens, hoe kan je hier tegenop? Het is al vechten tegen de bierkaai, tegen hele diepe zakken en tegen een totaal gecorrumpeerd overheidsapparaat, maar hoe kan je óp tegen een liegende burgemeester, een liegende wethouder en een liegende gemeentesecretaris? En dan al die jaren maar de boel bedonderen. En dat dus op grote schaal. Het gaat hier niet om een enkele ambtenaar die een keertje een scheve schaats rijdt maar om burgemeesters, wethouders, gemeentesecretarissen en ambtenaren die georganiseerd de boel bedonderen.

Roos staat op en roept wanhopig tegen Atsma: “Hebben jullie dan helemaal geen ziel”?

Rob Slewe samen met Fred en Karin Vos uit Bergen tijdens de boekpresentatie

Bizar dit. Geen wonder dat de OZB drastisch omhoog gaat in Bloemendaal. Maar minstens zo erg is het dat de gemeenteraad is misleid. Want Nico Heijink, VVD wethouder en locoburgemeester (tegen wie Roos aangifte deed wegens valsheid in geschrifte) heeft de raad op de mouw gespeld dat de prijs van €20.000 gerechtvaardigd was vanwege oa asbest, de gebroken fundering. Het pand zou een bouwval zijn. Rijp voor de sloop. Niet dus.

’Weggeefprijs’ voor gymzaal in Bennebroek

Een weggeefprijs, een kadootje. Zo kijkt bouwkundige Ruud Looman aan tegen de 20.000 euro die de verkoop van de oude gymzaal van de Franciscusschool in Ben...

Januari: om te beginnen kwam mijn boek uit eind januari 2018. ‘Alles is hier geheim’ uitgeverij Balans. Dat was een hoogtepunt, niet alleen voor mij maar ook voor mijn man Peter die mij zo heeft gesteund tijdens het schrijfproces met zijn humor en geduld.

Februari: een ander opvallend moment was het gesprekje op 5 februari dat 8 minuten duurde op de eerste verdieping in het atrium. Ik was er eindelijk in was geslaagd een afspraak te maken met burgemeester Roest. Hij had een paar minuten tijd tussen twee afspraken door. Via zijn secretaresse kreeg ik te horen dat Roest mij niet op zijn kamer kon ontvangen.

We zouden elkaar spreken op de gang.

Kort tevoren had Roest tegen de vrouw van Rob Slewe gezegd dat ik serieuze integriteitsschendingen bij hem moest komen melden. ‘Als dat waar is dan moet Marielys naar mij toe komen. Want ik zit binnen en zij zit buiten.’ Het was knap lastig om hem te bereiken want hij was een man met een overvolle agenda. Tot die korte ontmoeting op de gang. Daar stonden we dan, mijn man, Rob Slewe en ik. We waren die dag toevallig in het gemeentehuis omdat we de formulieren voor de gemeenteraadsverkiezingen moesten inleveren. Ik wilde Roest ook vragen om voor mij ontlastend bewijs vrij te geven in verband met mijn strafzaak die intussen al vier jaar loopt. Maar toen ik hem vroeg dat bewijs vrij te geven, vluchtte hij zijn kamer in en liet mij op de gang staan. Mijn man zag de teleurstelling op mijn gezicht en riep Roest terug. Hij vond dat het geen pas gaf om zo maar weg te lopen. Zelf hield ik mijn adem in want het was me niet ontgaan dat Roest zich op dat moment merkwaardig gedroeg. Uiterst gespannen. Gelukkig had ik de tegenwoordigheid van geest de laatste vier minuten van dit ‘gesprek’ met Roest met mijn iPhone op te nemen. Enkele dagen later hing de verslaggeefster van de krant al aan de telefoon en vroeg mij op geheimzinnige toon wat ik in vredesnaam met burgemeester Roest had uitgespookt. Ik zou hem geslagen hebben. Het kwam dus goed uit dat ik over die bandopname beschikte. Wie weet wat voor broeierig verhaal er anders in de krant was verschenen. Want kijk, Roest is tenslotte wel de burgemeester. Het was zijn woord tegen het mijne. Probeer je daar maar eens uit te redden als je niet over een opname beschikt.

Maart: wat volgde was een interview op NPO1. Het radioprogramma van Jort Kelder op 3 maart. Meindert Fennema was te gast en sprak over burgemeesters die gevaar liepen en dat het vroeger de zigeuners waren die hun agressie botvierden op het gezag. Maar nu waren het een fiscaal jurist, een arts en een landgoedeigenaar. Wij hadden de burgemeester gegijzeld op zijn eigen kamer zei Fennema, prominent lid van GroenLinks. De burgemeester liep gevaar. Jort Kelder vond het uitermate grappig en proestte het uit.

Dit verhaal kwam meteen groot in het nieuws. Hoewel Roest het aanvankelijk tegenover mij glashard ontkende en er schande van sprak (‘dit is Bloemendaal onwaardig wat Fennema heeft gedaan en ik neem er afstand van’ of woorden van gelijke strekking) was hij naar de pers toe helemaal niet zo duidelijk. Waarom dat allemaal zo raar ging begrijp ik nog steeds niet. Want je kunt toch gewoon de waarheid spreken? Er waren natuurlijk wel politieke partijen die bij deze laster garen sponnen, zoals de VVD en GroenLinks. We zaten immers vlak voor de verkiezingen en het was alle ballen op Hart voor Bloemendaal. Ik kan me nog goed het gemekker van VVD-fractievoorzitter Martijn Bolkestein herinneren (het neefje van). Hij had teksten in de trant van ‘handen af van onze burgemeester’ etc etc. Terwijl die bandopname gewoon beschikbaar was en door iedereen kon worden beluisterd. Maar het was D-day, de lokale media schreven erover en deze bullshit heeft onze partij ongetwijfeld stemmen gekost.

Mijn advocaat deed aangifte tegen Fennema. We zijn nu 9 maanden verder en nog steeds geen teken van leven van het OM.  Ik ben benieuwd of hier werk van wordt gemaakt. In mijn eigen strafproces wordt het complete gerechtelijk apparaat al vier jaar lang bezig gehouden. Een kwestie van prioriteit vermoedelijk. Ik heb al 4 regiezittingen meegemaakt. Er wordt beweerd dat zoiets alleen bij zeer complexe en zware strafzaken gebeurt. In november 2017 werd oud-burgemeester Ruud Nederveen gehoord. Ruud wist zich amper nog iets meer te herinneren. Wat iedereen direct begrijpt: liegen is topsport. Over het algemeen gaan leugenaars de fout in tenzij je met een meesteroplichter te maken hebt en dat is Ruud zeker niet.

In 2018 had ik weer twee regiezittingen en beide keren werd er door het hof in Amsterdam geen enkel verzoek toegewezen. Ik denk dan wel: is dit efficiënt? Moet het apparaat op die manier bezig zijn? Is het niet vele malen beter  de echte boeven te vangen? Het is toch triest wanneer je bedenkt hoeveel kostbare tijd en geld er in mijn proces gaat zitten? Wat een verspilling…

Ja, en dan waren er verkiezingen. Hart voor Bloemendaal behaalde 2 van de 19 zetels.

We kregen 12 procent van de stemmen. Een mooi resultaat.

Ik zit er niet meer alleen. Rob Slewe werd raadslid en we hebben Christa Faas als duo-raadslid. Beiden zijn ze recht door zee, wars van zogenaamd politiek correct gedoe. We vormen een fijn team met elkaar.

Mei: het eerste dat we te horen kregen was dat onze fractie zich schuldig maakte aan belangenverstrengeling en dat inzage in dossiers ons werd verboden. Roest schakelde zelfs de landsadvocaat in om ons het recht op informatie te ontzeggen.

Juni: hoogleraar Voermans maakte gehakt van de theorie van de landsadvocaat. Voermans sprak over intimidatie van raadsleden. Raadsleden hebben gewoon recht op informatie. Geen smoezen. Punt. Dat was ons geluk. Dat iemand als Voermans zijn mond opendeed en het voor ons opnam. Althans, zo voelde dat. Roest stond met zijn mond vol tanden. In juli trok hij zijn raadsvoorstel om het inzagerecht voortaan aan banden te leggen in.

Hosanna! Maar  we hadden buiten de waard gerekend. In de praktijk bleek de gemeentesecretaris zware bedenkingen te hebben tegen het pleidooi van hoogleraar Voermans. Wilma Atsma (bekend van het voorstel om baby’s te implanteren met chips) voelde niet zo gek veel voor openheid. Het kan te gek moet ze gedacht hebben. Ons geduld werd eindeloos op de proef gesteld en nog steeds heeft Rob Slewe geen inzage gekregen in het dossier ‘verkoop hoofdgebouw Park Brederode’. De reden om ons daarin te willen verdiepen is gelegen in een aantal verontrustende berichten over die verkoop. Berichten die ons via een coalitiepartij (D66) bereikten. Hoewel we nu dus al 9 maanden bezig zijn om de documenten in te mogen zien, is sprake van obstructie. Regelrechte tegenwerking. Wat ons doet vermoeden dat er misschien echt iets aan de hand is wat het daglicht niet kan verdragen.

Juli: dan iets over het onderzoek Elswoutshoek. Burgemeester Roest kondigde een extern onderzoek aan naar gebeurtenissen in dat dossier in het jaar 2014. Met als doel: verzoening. Kosten EUR 120.000. Wat ons betreft is dat weggegooid geld, want het rapport zelf zal niet openbaar worden gemaakt. Er zullen geen consequenties aan worden verbonden. Mensen worden niet onder ede gehoord. Ambtenaren die fout zijn geweest hebben niets te vrezen. Kortom: er wordt geen schoon schip gemaakt. Het onderzoek wordt uitgevoerd door Integis maar dat lost natuurlijk helemaal niets op. Voor Integis zelf is dit een mooie klus. Maar wat schieten onze inwoners hiermee op? Ik heb aanvankelijk wel ingestemd met een extern onderzoek omdat Roest mij stellig had beloofd mijn integriteitsmeldingen en vermoedens van strafbare feiten in het onderzoek te zullen betrekken. Die belofte blijkt een lege huls. Integis zal daar geen onderzoek naar doen. Zo raakt het schip met alle viezigheid aan boord steeds verder van de wal.

November: het hoofdstuk ‘nepnieuws’ of kiezersbedrog. Wat tegenwoordig door alle gevestigde partijen wordt gezegd is dat social media het ‘Kwaad’ zijn. Via social media worden valse berichten de wereld ingestuurd. Nepnieuws dus. Nou, daar kan ik nog wel iets tegenover stellen: wat dachten deze partijen van verkiezingsbeloften? Bloemendaal zou financieel tiptop in orde zijn. Niets blijkt minder waar. De schuld van Bloemendaal loopt sterk op. De positie is allesbehalve florissant. Zelfs zo slecht dat de OZB belasting 12% omhoog moet in 2019. Lasten stijgen significant. Hoewel wij met enkele oppositiepartijen een alternatieve begroting indienden met als motto “de tering naar de nering zetten”, werd geen enkel voorstel van onze kant door de coalitiepartijen omarmd. Het resultaat: de burger mag de rekening betalen voor slecht financieel beleid.

December: een andere belofte: in Bloemendaal zou het recht van inspreken tijdens commissievergaderingen weer in ere worden hersteld. Maar dat gebeurde niet. Wij vinden dat inwoners het recht hebben hun volksvertegenwoordigers tijdens een openbare vergadering aan te spreken. Dat hoort bij een vrije democratie. Zo niet in Bloemendaal. Ook hier geldt: we zijn 9 maanden verder en nog altijd is het recht op inspreken niet hersteld. Terwijl dat per direct mogelijk is.

Nog enkele bijzonderheden: het hoofdstuk integriteit. In aanwezigheid van mijn advocaat deed ik op 7 maart 2018 een officiele melding bij burgemeester Roest. Die melding betrof oa serieuze integriteitsschendingen en vermoedelijk strafbare feiten gepleegd door enkele oud-bestuurders. We zijn 9 maanden verder en er is niks mee gedaan.

Ongelijke behandeling: een jaar geleden ontdekte ik dat er een ambtelijk (officieel) advies was uitgebracht in oktober 2014. Hierin stond dat raadsleden (andere dan ik) strafbaar hadden gehandeld door geheime informatie door te spelen. Waarom deed de burgemeester geen aangifte tegen deze mensen? Waarom werd ik wel vervolgd en zij niet? De hoge juridische ambtenaar die onder meer verantwoordelijk was voor dit advies en inmiddels bij een andere gemeente werkt, weet zich opeens niets meer te herinneren. Ook weer zo’n gevalletje van selectief geheugenverlies. Maar de onderliggende correspondentie hierover krijg ik niet te zien. Als die er nog is. Want ik heb zo’n vermoeden dat diverse personen hier flink hun best hebben gedaan sporen te wissen.

Gemeentesecretaris Wilma Atsma en locoburgemeester Nico Heijink werken wel op een zeer opmerkelijke manier samen. Op 12 april 2016, anderhalf jaar nadat Ruud Nederveen aangifte tegen mij deed bij Justitie omdat ik de geheimhouding zou hebben geschonden tekent dit duo een (geheim!) geheimhoudingsbesluit op basis waarvan ik inmiddels veroordeeld ben door de rechtbank in Haarlem. In het zogenaamde collegebesluit voegen zij een zinsnede toe waaruit de lezer moet opmaken dat het tweetal de feiten rond het opleggen van de geheimhouding in november 2014 heeft geverifieerd op waarheid. Hoewel ik diverse keren heb gevraagd, zowel mondeling als schriftelijk, hoe Atsma en Heijink dit hebben onderzocht is er precies nul reactie op gekomen. Sterker nog: ik kreeg van de burgemeester een contactverbod opgelegd. Een brief met daarin een instructie om de gemeentesecretaris niet meer te benaderen. Wat mij betreft is het duidelijk. Er is geen enkele logische of waarschijnlijke verklaring voor dit gedrag, behalve dat dit valsheid in geschrifte lijkt gepleegd door twee topbestuurders van onze fraaie gemeente.

Het jaar 2018 stond ook in het teken van bescherming van privacy en persoonsgegevens. Hoe staat het daarmee in #Bloemendaal? Dat blijkt een uitermate selectief uit te leggen begrip. Eind 2017 deed de burgemeester een melding bij politie. Dat heet een mutatie die in de politiesystemen wordt opgenomen. Ik zou mij tijdens een raadsvergadering hebben misdragen. Wat de burgemeester hier precies over mij heeft laten vastleggen, mag ik niet zien. Mag ik niet weten. Want daarmee zou de persoonlijke levenssfeer worden geschonden van burgemeester Roest. Ik vraag me af hoe dat kan. Wat ik bedoel te zeggen is: Roest deed die melding als voorzitter van de gemeenteraad. In de uitoefening van zijn ambt. Toch zeker niet als privé persoon? Bovendien: hoe zit dat met mijn persoonlijke levenssfeer? Heb ik geen recht op bescherming? Dat de burgemeester eind december 2017 een politiebusje liet voorrijden om mij af te voeren uit het gemeentehuis, vind ik absurd. Te meer daar dit van te voren was uitgedokterd. Een opzetje waarin oa de burgemeester en de raadoudste, de fractievoorzitter van het CDA, Andre Burger, betrokken waren. Omdat de burgemeester geen openheid wenst te geven, heb ik bezwaar aangetekend en voilà: de volgende juridische procedure. Volstrekt onnodig en onverstandig bovendien.

Politiek bedrijven doe je in de raadszaal. Niet bij politie of justitie. Ik zou zeggen: ga eens werk maken van transparant bestuur. Van open en eerlijk, burgemeester Roest. Ook Rob Slewe heeft wat dat betreft het nodige voor de kiezen gekregen. Vertrouwelijke correspondentie werd openbaar gemaakt. Dat het college zelf de regels schendt van de vertrouwelijkheid en dat afdoet als een gevalletje van miscommunicatie, is de zoveelste misser. Want als het onderwerp van de mailcorrespondentie ‘Vertrouwelijk’ luidt, dan kun je toch zeker niet spreken van een vergissinkje. Doet de burgemeester dan in zo’n geval aangifte bij Justitie? …

Dit is een retorische vraag.

Kortom, 2018 was weer een bewogen jaar vol geheimen en met weinig echte democratie.

Ik ben reuze benieuwd wat 2019 ons gaat brengen.