Poliflw

In het politiek forum van 2 juli jl. werd de gemeenteraad via een informatieve sessie op de hoogte gebracht van een collegebesluit het Tuunterveld aan te wijzen als voorkeurslocatie voor een nieuw bedrijventerrein. Tijdens een latere sessie lieten betrokkenen blijken grote vraagtekens te hebben bij de procedure en het besluit. Daarom is de CDA fractie met de buurt gaan praten. Naar aanleiding hiervan besloot de CDA fractie het college schriftelijke vragen te stellen. Deze zijn vandaag ingediend. Zoals we hebben kunnen lezen is de inzagetermijn opgeschort voor de voorkeurslocatie Tuunterveld als toekomstig bedrijventerrein. De hele procedure rond de aanwijzing van het Tuunterveld tot voorkeurslocatie levert bij het CDA de volgende vragen op: Heeft het college overwogen om de huidige structuurvisie (2010-2020) te updaten alvorens over te gaan tot een locatiekeuze voor toekomstige bedrijventerreinen? De locatiekeuze voor nieuwe bedrijventerreinen is bepalend voor hoe Winterswijk er in de toekomst uitziet en hoe bezoekers Winterswijk binnenkomen. Is het college het met het CDA eens dat dit een bredere afweging wenselijk maakt dan alleen ten aanzien van bedrijventerreinen? Op dit moment wordt ook gewerkt aan de visie voor het Misterweggebied. Tussen deze visie en de visie op de bedrijventerreinen lijkt een nauwe samenhang. Waarom worden beide visies niet op elkaar afgestemd? Met de keuze voor Tuunterveld wordt Winterswijk aan alle zijden ingeklemd door bedrijventerrein. Hoe verhoudt zich dit tot de toeristische en recreatieve potenties van Winterswijk? Kan het CDA de enquête die is gehouden onder de ondernemers ontvangen? In hoeverre is de leegstand op de bestaande bedrijventerreinen en de mogelijkheden van revitalisering van de bestaande bedrijventerreinen meegenomen? Hoe denkt het college een adequate ontsluiting van Tuunterveld te realiseren? Zijn de aanliggende N-wegen berekend op de afwikkeling van de extra verkeersbewegingen of dienen hier aanpassingen plaats te vinden? Op welke wijze is bij de afweging rekening gehouden met de belangen van aangrenzende woonwijken? Klimaat en biodiversiteit zijn belangrijke speerpunten in het coalitieakkoord. Waarom spelen deze beide onderwerpen zo’n beperkte rol in de afweging van de locaties? Hoe kan het dat de mogelijkheid voor het plaatsen van windmolens pluspunten oplevert terwijl er een moratorium is op windmolens? Vindt het college een windmolen van circa 200 meter hoog in de nabijheid van de bebouwde kom een optie? Kan het college aangeven hoe invulling is gegeven aan de betrokkenenparagraaf? Waarom is de OWIN niet betrokken bij het opstellen van de visie? Er blijken fouten te zitten in het rapport die niet gecorrigeerd zijn voor het ter inzage is gelegd. Het onderwerp werd op het allerlaatste moment toch nog voor de zomer in een politiek forum behandeld. Hierdoor komt het op ons over als een overhaast proces met een onvoldragen rapport. Wat is de reden voor deze gang van zaken? Hoe kijkt het college terug op het proces? Hoe ziet het proces van het vaststellen van de bedrijventerreinen visie er nu verder uit? Hoe wordt invulling gegeven aan de betrokkenparagraaf?

Testtekst

Maandag 27 juli - GOES - Veel mensen vinden van wel! Met enige regelmaat doe ik op mijn oude racefiets (1984) een rondje Veerse Meer. En dan is het maar net in welk jaargetij en hoe het weer is om te constateren of er sprake is van een vol Veerse Meer. In mijn beleving is het vaak stil en soms gezellig druk en een enkele keer druk. Dat betreft dan de situatie op het water; maar hoe is de situatie aan de oevers? Welnu; naar mijn beleving niet veel anders. Er zijn stille verlaten stukken oevers met mooie natuur- en landbouwgebieden. Echter bijvoorbeeld aan de Veerse Dam kan het goed druk zijn, met name in de bouwvak vakanties liggen er binnenvaartschepen en wordt er veel gesurft en andere vormen van watersport beoefend. Ook bij de Zandkreek kan het in de zomer soms druk zijn met volle sluisdoorvaarten, waardoor de verkeerslussen hun waarde aantonen. Dus wat is vol? Het is maar net waarmee je vergelijkt en welk gevoel je erbij hebt. Recreatie Wolphaartsdijk is de toeristische “hotspot” van onze gemeente. Daar is de laatste decennia het e.e.a. gebeurd op het gebied van recreatie. Denk aan de jachthaven, de Piet, de Schelphoek, de Campings waaronder nu één met mooie plaatsen voor Campers, de nieuwe Veerstijger en de ontwikkeling van het park de “Veerse Kreek”. Toch kan er nog een tandje bij, met het plan “Opwaardering Recreatiezone Wolphaartsdijk”. Dit alles draagt bij aan de kwaliteitsverbetering voor zuidoostelijk gebied aan het Veerse Meer. Dit is goed voor de toeristen in Wolphaartsdijk en niet in de laatste plaats voor de ondernemers, die daardoor in het dorp hun bestaan houden. Dus goed voor de leefbaarheid van het dorp en zijn inwoners. Zijn nieuwe ontwikkelingen bij voorbaat uitgesloten? Het CDA vindt van niet. Wel moeten ze iets toevoegen aan de bestaande zaken en moeten ze passen in Wolphaartsdijk. Kwalitatieve verbeteringen moeten altijd met een positieve insteek worden benaderd. Dit geldt zowel voor de initiatieven van bewoners, maar zeker ook van ondernemers. De plannen van de Zuidschor en de Zuidvlietpolder kunnen daar zeker aan bijdragen. Samen met de gemeentelijke plannen wordt Wolphaartsdijk mooier en aantrekkelijker. Ook als de grote plannen van Middelburg en de kleinere plannen van Veere en Noord-Beveland doorgaan moet er ruimte zijn voor het opwaarderen van onze Goese recreatiezone in Wolphaartsdijk, waarvoor natuurlijk voldoende draagvlak moet zijn. Daar staat of valt immers ieder initiatief mee! Gebiedsvisie Veerse Meer De oude visie van 2004 volstaat niet voor de ontwikkelingen tussen 2020 en 2030. In aansluiting op de Zeeuwse Kustvisie wordt er gewerkt aan de Gebiedsvisie Veerse Meer. De groei van de recreatie aan de Zeeuwse kust wordt beperkt, waardoor er meer landinwaarts wordt gekeken naar mogelijkheden voor de recreatie in onze provincie. De Gebiedsvisie Veerse Meer wordt met alle betrokken stakeholders ontwikkeld en gaat een leidraad vormen voor de ontwikkelingen in en rondom het Veerse Meer. Evenwicht tussen Natuur, Cultuur, Wonen, Ondernemen en Landbouw is hierbij van het grootste belang. Kleinschalige lokale ontwikkelingen hebben de voorkeur en de grens voor grootschalige projecten is bereikt. Bij het doorgaan van alle (grote) plannen rondom het Veerse Meer is de verkeersdoorstroming van het grootste belang. Iedere gemeente zal dan ook zoveel mogelijk zijn eigen verantwoording moeten nemen, om niet alleen de lusten maar ook de (verkeers) lasten te dragen. Het CDA wil hiermee verder en is gefocust op de meerwaarde die initiatieven rondom het Veerse Meer opleveren voor Goes/Wolphaartsdijk en het Veerse Meer in zijn geheel, zodat we het kind niet met het badwater weggooien. Het CDA wil hiermee verder en is gefocust op de meerwaarde die initiatieven rondom het Veerse Meer opleveren voor Goes/Wolphaartsdijk en het Veerse Meer in zijn geheel, zodat we het kind niet met het badwater weggooien. Izaäk Melse CDA fractielid

Vanaf jaarwisseling 2020-2021 geldt er een landelijk verbod op knalvuurwerk en vuurpijlen. Hierdoor ontstaat er vanaf de komende jaarwisseling een nieuwe situatie. Lokale initiatieven tot het gezamenlijk afsteken van vuurwerk zijn toegestaan, maar alleen onder leiding van een professionele vuurwerkdeskundige. Het is belangrijk dat ook in de gemeente Teylingen in aansluiting op deze ontwikkelingen als lokale overheid een visie op vuurwerk wordt ontwikkeld. Daarvoor is aanvullend onderzoek gedaan gericht op gevoelens en argumenten van de inwoners van Teylingen over vuurwerk. Het college stelt voor om Teylingen de komende jaarwisseling (nog) geen vuurwerkvrije gemeente te maken, maar wel de overlast van vuurwerk en de maatschappelijke gevoelens te blijven monitoren. Ze willen ook doorgaan met het beleid van vuurwerkvrije zones en wil met een campagne in de wijken zorgen dat het aanvragen voor een buurt van vuurwerkvrije zones makkelijker wordt. Vooralsnog ziet het college geen aanleiding om van het eerdere beleid van vuurwerkvrije zones af te wijken, maar neemt wel het advies over om hierin een aantal verbeteringen aan te brengen. Op 22 juni is in de commissie DEB opiniërend gesproken over het vuurwerkbeleid van de gemeente Teylingen. De CDA-fractie is voor een geleidelijke afbouw van vuurwerk en ondersteunt het college met de aanpak van vuurwerkvrije zones. In de laatste raadsvergadering voor het zomerreces werd op 15 juli een motie besproken van ChristenUnie, GroenLinks en PvdA om het principe van vuurwerkvrije zones vanaf de jaarwisseling 2020-2021 om te draaien naar vuurwerkzones, waarbij in beginsel de hele gemeente Teylingen vuurwerkvrij is, behoudens de vuurwerkzones. Toen de indienende partijen van de motie merkten dat hier in de raad geen meerderheid voor was, hebben zijn besloten de motie aan te houden. De CDA-fractie vindt de gedachte achter de motie sympathiek, maar de tijd ontbreekt om dat op een zorgvuldige manier en met participatie van onze inwoners tijdig voor de komende jaarwisseling te realiseren.

De afgelopen jaren hebben gemeenten grote moeite om de kosten voor de jeugdzorg op te brengen. Omdat op initiatief van de landelijke VVD de zorg is overgeheveld naar de gemeenten, maar een groot deel van het benodigde geld in de schatkist achterbleef. Natuurlijk hebben we ook vanuit Gemert-Bakel opgeroepen om de gemeenten een eerlijke vergoeding voor de kosten te geven. Maar daar is het niet bij gebleven. In Gemert-Bakel gaan we niet achterover zitten, we gaan zelf aan de slag. Met als gevolg dat we nu eindelijk grip hebben op de kosten voor de jeugdzorg. Dat ging niet zomaar, daar is hard aan gewerkt. En er is lef getoond om het voor elkaar te krijgen. Want om zaken te verbeteren, moet je durven het anders aan te pakken. En dat is gebeurd. De opvoedondersteuners zijn in dienst genomen. De losse eilandjes van verschillende organisaties zijn nu één groep en als zodanig direct aanspreekbaar. Dat ging niet zonder slag of stoot. Er werden grote vraagtekens bij gezet, door de (ex)werkgevers van de professionals en de oppositiepartijen in de Raad, de VVD voorop. Het zou slecht zijn voor de jeugdprofessionals en voor de zorg. En nergens anders waren gemeenten zo dom dit te doen. Maar wij als CDA zagen kansen. Terecht! We hebben nu een club gemotiveerde professionals. Die goed samenwerkt met de huisartsen. Er is onderling vertrouwen. Onze jeugdprofessionals leveren nu zelf de zorg waar ze voor opgeleid zijn. Dat heeft ertoe geleid dat er minder jongeren worden doorverwezen naar externe trajecten. Als het nodig is wordt uiteraard wel doorverwezen. De kwaliteit van zorg blijft altijd vooropstaan! En deze kan nog verbeteren. Het CDA staat volledig achter de volgende stap die het college gaat zetten. Een verdere integratie van het team rondom de zorg van onze jongeren. Door ook de jongerenwerkers in huis te halen. Want die positie dichtbij, daar is winst te behalen. Er is nu ook al overleg met het CJG, op reguliere basis, met contactpersonen. Maar wij zien meerwaarde in betere contacten, onderling sparren, om te kijken hoe dingen het beste aan te pakken. Hou ik een zaak in eigen beheer, of is het beter op te schalen? Of andersom, iemand die vanuit het CJG bij de jongerenwerkers terecht komt. Ook nu is er weerstand, uit precies dezelfde hoek. Maar het CDA is ervan overtuigd dat ook deze stap de juiste zal blijken te zijn. We hebben goede jongerenwerkers, professionals, die prima bij onze andere professionals passen. Of de werkplek nu in het gemeentehuis is of in een grote maatschappelijke instelling, het zijn de jongerenwerkers zélf en hún kwaliteit die ervoor zorgen of jongeren hen wel of niet vertrouwen. Zij zullen, net zoals de opvoedondersteuners, onbezwaard kunnen werken. Ze krijgen de vrijheid en ruimte om dat te blijven doen wat ze nu al doen en waarschijnlijk meer ruimte voor eigen invulling en ontwikkeling. En dat komt, denken wij, de jongeren in onze gemeente alleen maar ten goede. CDA Gemert-Bakel Rick van Kessel 0651071512 rickvankessel@gmail.com

Vakantie vierende politici Er zijngenoeg redenen te verzinnen om het niet over de zomervakantie van politici te hebben. Vakantie vierende politici zijn een dankbaar doelwit voor boze burgers op sociale media. Maar politici die altijd op hun post blijven, lopen weer het risico als monomane workaholics te worden beschouwd. Hebben politici niet ook recht op vrije tijd en een gezinsleven dat is onttrokken aan het publieke oog? Moeten zij hun privacy inleveren omdat zij ervoor hebben gekozen om de publieke zaak te dienen? Enige rust op z’n tijd komt het functioneren van politici bovendien alleen maar ten goede. Overwerkte, door de waan van de dag opgeslokte leiders, verliezen het essentiële vermogen om hoofdzaken van bijzaken te scheiden, zo valt bijvoorbeeld op te maken uit het boekIn Sickness and in Power: Illness in Heads of Government During the Last 100 Yearsvan de Britse politicus en medicus David Owen. Personalisering van de politiek De opmars van vakantiefoto’s van onze politici lijken dan ook niet zozeer een teken van democratische gezindheid als wel een gevolg van wat doorgaans de personalisering van de politiek wordt genoemd: het idee dat politiek meer dan ooit om personen en minder om programma’s en partijen draait. Kiezers zouden zich in hun keuze tegenwoordig vooral laten leiden door de indruk die ze hebben van de persoon van de politicus en minder door de standpunten van een partij. Hoewel uit kiezersonderzoek blijkt dat dit maar in zeer beperkte mate het geval is, heeft deze theorie het gedrag van politici in ieder geval sterk beïnvloed. Meer dan ooit proberen zij tegenwoordig behalve hun standpunten ook hun authentieke persoonlijkheid te slijten. In interviews en ook via sociale media als Twitter en Facebook maken zij de kiezer deelgenoot van allerlei op het oog politiek weinig relevante privézaken als het gezinsleven, de persoonlijke hobby’s, de favoriete televisieserie, de strijd tegen de kilo’s of de verrichtingen van het eigen voetbalteam. In het verledenzijn er genoeg voorbeelden van politieke leiders die hun persoonlijke hobby’s uitventten, zoals Winston Churchill met zijn schildersezel, De Duitse oud Bondskanselier Helmut Schmidt achter de vleugel en in Nederland natuurlijk Dries van Agt op zijn eeuwige wielrenfiets. Maar de politisering van het persoonlijke lijkt zeker sinds de introductie van Twitter en Facebook een nieuw stadium te hebben bereikt. Zo zijn we in Nederland alleen al in de afgelopen maanden geconfronteerd met de liefdesbaby van Fleur Agema, een macarena dansende Alexander Pechtold, de publieke ontlading van Frans Timmermans bij de promotie van zijn voetbalploeg en de vreugde van verschillende Kamerleden omdat Netflix een nieuwe serie afleveringen vanHouse of Cardsheeft besteld. Voorbeeldfunctie Een politieke cultuur waarin de persoon achter de politicus zo belangrijk wordt gemaakt maakt politici enerzijds misschien normaler, anderzijds maakt het ze ook extra kwetsbaar. Als de persoon achter het standpunt net zo belangrijk wordt geacht als het standpunt zelf zal immers niet alleen het standpunt maar ook de persoon kritischer tegen het licht worden gehouden. Het verwijt dat leer en leven niet met elkaar in overeenstemming zijn, ligt dan al snel op de loer. Afhankelijk van de aangehangen ideologie wordt niet alleen het gezinsleven, maar ook de vakantie een relevant politiek feit. Dat geldt ook voor de vraag waar, hoe en hoe lang politici op vakantie gaan. Het begint al bij de vakantiebestemming. Moet een politicus die het eigen land een warm hart toedraagt niet in eigen land op vakantie? Waarom zou je naar het buitenland gaan als je over het eigen land in de laatste verkiezingscampagne nog uitvoerig de loftrompet hebt gestoken? Zeker in tijden van crisis verwacht men in ieder geval van politici een voorbeeldfunctie en daarbij hoort een bescheiden vakantie in eigen land. Om die reden wandelt Angela Merkel in de Duitse Alpen en vierde de voormalig Franse president François Hollande vakantie in een door de Franse staat aangekocht zomerverblijf in Besançon. Aanvankelijk drong Hollande er ook bij zijn kabinetsleden op aan om het goede voorbeeld te geven en in eigen land te blijven. Ook in dat opzicht wilde hij breken met zijn voorganger Nicolas Sarkozy, wiens regeerperiode soms een aaneenschakeling leek van luxueuze vakanties in mondaine oorden. In Nederlandzijn de vakanties van politici tot nu toe minder gepolitiseerd dan in Duitsland, of Frankrijk. In Duitsland is de bevolking tegenwoordig beter bestand tegen foto’s van politici in zwembroek. Zelfs de publicatie van een (stiekem gemaakte) foto van voormalig bondskanselier Helmut Kohl in badkleding bracht de Duitse democratie niet aan het wankelen. Strandpoliticus Een beproefd middel om de buitenwereld te laten merken dat er gewoon wordt doorgewerkt is dreigen om de Tweede Kamer en bewindslieden te laten terugkeren voor een spoeddebat. Vooral erkend workaholic Geert Wilders en de nimmer versagende SP-fractie verstoren graag de zomerrust van hun collega-parlementariërs. Meestal komt het er niet van, maar zowel bewindslieden als fractieleden dienen er wel permanent rekening mee te houden dat ze mogelijk spoorslags naar Den Haag moeten. Doen zij dit niet, dan is hoon hun deel, zoals de GroenLinks-fractie ooit merkte. Bij het spoeddebat over de eurocrisis bleek de helft van de GroenLinks’ers nog met vakantie. ‘Strandpartij’, schamperde blonde Geert tot grote hilariteit van de Tweede Kamer. De terughoudendheid van onze media en politici staat in schril contrast met de luidruchtige reacties die op Twitter te vinden zijn bij begin en einde van ieder parlementair reces. Dat reces hetzelfde is als vakantie blijft een hardnekkig misverstand. Tegenwoordig proberen veel politici die indruk weg te nemen door hun volgers tijdens het parlementair reces bijna dagelijks op de hoogte te houden van hun drukke agenda. Zo leren we onder meer dat een SP-Kamerlid tijdens de kerstvakantie met chauffeurs op pad is geweest om banketstaven bij bejaardenhuizen te brengen, dateen VVD-Kamerlid in militair uniform deelnam aan een oefening van de Pantsercompagnie 112 en dat Ard van der Steur als Kamerlid met eigen ogen heeft gezien hoe dagvers brood op transport naar de afnemers ging. Onmisbaar Het politieke kerkhof ligt vol politici die tijdens hun vakantie plots onmisbaar bleken. Zo zal de naam van een voormalig PvdA-voorzitter wel eeuwig verbonden blijven aan haar verzuim om direct haar fietsvakantie af te breken toen beginjaren negentig in de PvdAdeWAO-crisis uitbrak. Hoewel ze daarvoor acceptabele privéredenen kon aanvoeren, werd ze vervolgens door de partijtop als zondebok geslachtofferd. De positie van toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Johan Remkes wankelde eveneens omdat hij tijdens zijn kerstvakantie in Thailand op het strand bleef liggen terwijl in een ander deel van het land de tsunami duizenden slachtoffers had gemaakt. Dat de termen crisis en noodsituatie aan inflatie onderhevig zijn, merkten de burgemeesters Jozias van Aartsen (Den Haag) en Aleid Wolfsen (Utrecht). Beiden kregen de wind van voren omdat zij niet direct hun vakantie hadden afgebroken nadat hun stad zwaar was getroffen door respectievelijk een lichtelijk uit de hand gelopen demonstratie in de Schilderswijk en het vrijkomen van asbest in een flat in Kanaleneiland. Dankzij de mobiele telefonie is er nu geen enkel excuus meer mogelijk voor de politicus op vakantie. Daarbij geldt de vuistregel dat terugkeren voor een storm in een glas water altijd beter is dan verder als een strandpoliticus door het leven te moeten gaan. Welke gevolgen dit heeft voor het gezinsleven van politici kan later worden vernomen in roddelblad én tegenwoordig ook kwaliteitskrant. Wat dat betreft hadden politici het vroeger makkelijk. Zo was premier Joop den Uyl in de zomer van 1974 een tijdlang letterlijk onvindbaar tijdens zijn vakantie in Portugal. In samenspraak met het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken ging de Portugese politie naarstig op zoek naar de Nederlandse premier. Na dagen speurwerk werd Den Uyl uiteindelijk op een camping nabij Lissabon gevonden terwijl hij volgens de overlevering in zijn korte broek sardientjes aan het bakken was. Goedaardig als hij was bood hij de Portugese dienders een vismaaltijd aan alvorens hij onverwijld terugkeerde naar Nederland.

In het politiek forum van 2 juli jl. werd de gemeenteraad via een informatieve sessie op de hoogte gebracht van een collegebesluit het Tuunterveld aan te wijzen als voorkeurslocatie voor een nieuw bedrijventerrein. Tijdens een latere sessie lieten betrokkenen blijken grote vraagtekens te hebben bij de procedure en het besluit. Daarom is de CDA fractie met de buurt gaan praten. Naar aanleiding hiervan besloot de CDA fractie het college schriftelijke vragen te stellen. Deze zijn vandaag ingediend. Zoals we hebben kunnen lezen is de inzagetermijn opgeschort voor de voorkeurslocatie Tuunterveld als toekomstig bedrijventerrein. De hele procedure rond de aanwijzing van het Tuunterveld tot voorkeurslocatie levert bij het CDA de volgende vragen op: Heeft het college overwogen om de huidige structuurvisie (2010-2020) te updaten alvorens over te gaan tot een locatiekeuze voor toekomstige bedrijventerreinen? De locatiekeuze voor nieuwe bedrijventerreinen is bepalend voor hoe Winterswijk er in de toekomst uitziet en hoe bezoekers Winterswijk binnenkomen. Is het college het met het CDA eens dat dit een bredere afweging wenselijk maakt dan alleen ten aanzien van bedrijventerreinen? Op dit moment wordt ook gewerkt aan de visie voor het Misterweggebied. Tussen deze visie en de visie op de bedrijventerreinen lijkt een nauwe samenhang. Waarom worden beide visies niet op elkaar afgestemd? Met de keuze voor Tuunterveld wordt Winterswijk aan alle zijden ingeklemd door bedrijventerrein. Hoe verhoudt zich dit tot de toeristische en recreatieve potenties van Winterswijk? Kan het CDA de enquête die is gehouden onder de ondernemers ontvangen? In hoeverre is de leegstand op de bestaande bedrijventerreinen en de mogelijkheden van revitalisering van de bestaande bedrijventerreinen meegenomen? Hoe denkt het college een adequate ontsluiting van Tuunterveld te realiseren? Zijn de aanliggende N-wegen berekend op de afwikkeling van de extra verkeersbewegingen of dienen hier aanpassingen plaats te vinden? Op welke wijze is bij de afweging rekening gehouden met de belangen van aangrenzende woonwijken? Klimaat en biodiversiteit zijn belangrijke speerpunten in het coalitieakkoord. Waarom spelen deze beide onderwerpen zo’n beperkte rol in de afweging van de locaties? Hoe kan het dat de mogelijkheid voor het plaatsen van windmolens pluspunten oplevert terwijl er een moratorium is op windmolens? Vindt het college een windmolen van circa 200 meter hoog in de nabijheid van de bebouwde kom een optie? Kan het college aangeven hoe invulling is gegeven aan de betrokkenenparagraaf? Waarom is de OWIN niet betrokken bij het opstellen van de visie? Er blijken fouten te zitten in het rapport die niet gecorrigeerd zijn voor het ter inzage is gelegd. Het onderwerp werd op het allerlaatste moment toch nog voor de zomer in een politiek forum behandeld. Hierdoor komt het op ons over als een overhaast proces met een onvoldragen rapport. Wat is de reden voor deze gang van zaken? Hoe kijkt het college terug op het proces? Hoe ziet het proces van het vaststellen van de bedrijventerreinen visie er nu verder uit? Hoe wordt invulling gegeven aan de betrokkenparagraaf?

De gemeente Teylingen heeft zich als doel gesteld om te zorgen voor een goed bereikbaar Teylingen. Met de auto, met het openbaar vervoer maar zeker ook met de fiets. Om dit doel te bereiken is het 'Actieplan Fiets' opgesteld, waarin de maatregelen voor verbetering van de fietsinfrastructuur voor de komende jaren zijn vastgesteld. Inmiddels is een visie (Koersdocument) opgesteld en zijn oplossingsrichtingen vastgesteld in een Uitvoeringsagenda. Uiteindelijk moet realisatie van deze uitvoeringsagenda ertoe leiden dat op de routes in het fietsnetwerk van de gemeente, prettig, vlot en veilig gefietst kan worden en dat er sprake is van goede, voldoende en nabije fietsparkeervoorzieningen. De CDA-fractie heeft ingestemd met het actieplan en heeft geprobeerd prioriteit te krijgen bij verkeersonveilige situaties, omdat wij ons de laatste jaren sterk hebben ingezet voor verbetering van verkeersonveilige situaties. Een aantal van zulke situaties heeft een hogere prioriteit gekregen.

Op dinsdag 2 juni ben ik (weer) geïnstalleerd als raadslid voor het CDA. Ik neem de plaats in van Danny van Hees die onlangs naar Amsterdam is verhuisd. Van 2 november 2016 tot april 2018 zat ik ook al in de raad als vervanger van Hay Emonts. Bij de laatste raadsverkiezing had ik tot mijn teleurstelling net te weinig stemmen om in de raad te komen. Ik vind het prettig om nu weer mijn steentje te kunnen bijdragen. Ondanks het feit dat ik niet helemaal nieuw ben stel ik me graag even nader voor. Ik ben 71 jaar geleden geboren in Arcen. Na mijn opleiding ben ik in dienst gegaan bij de Rabobank. Daar heb ik 41 jaar gewerkt als financieel adviseur particulieren. Ik woon samen met mijn echtgenote in Meerlo. Wij hebben drie volwassen kinderen en vijf kleinkinderen. Ik ben een fanatiek wandelaar en fietser. Ik voel mij betrokken bij de samenleving en heb vanaf mijn jeugd altijd al bestuursfuncties vervuld. Politieke ervaring heb ik opgedaan in de dorpsraad van Oirlo, als bestuurslid van de voormalige CDA-afdeling Meerlo –Wanssum en als lid van de raadscommissies financiën en samenleving in die gemeente. Sinds 2010 ben ik actief steunlid van het CDA in Horst aan de Maas. Op dit moment ben ik nog penningmeester van de KBO Sint Goar in Meerlo. Voor mij zijn de leefbaarheid en het voorzieningenniveau in de kleine kernen belangrijk. Speciale aandacht dient daarbij naar mijn idee uit te gaan naar de ouderen. Mijn Ideaal is dat ouderen vitaal, actief en zelfstandig in hun eigen dorp kunnen blijven wonen. De ‘Zilveren generatie ‘vormt een waardevolle, onmisbare schakel in onze samenleving. Dit houdt ook in dat mensen die nu misschien te ruim wonen, zelf zouden moeten kiezen om een levensloopbestendige woning te bouwen en niet te wachten op de gemeenschap. Henk Peters CDA Horst aan de Maas