Poliflw

Roelie Bosch neemt wethouderschap van Aldrik Dijkstra over. De Almeerse ChristenUnie draagt de ervaren Almeerse politica Roelie Bosch-Nijeboer voor om de door ziekte afwezige wethouder Aldrik Dijkstra te vervangen. Als de Raad instemt met het voorstel, wordt mevrouw Bosch op 5 september geïnstalleerd. Wethouder Aldrik Dijkstra werd vrij kort na zijn installatie ziek. Ofschoon hij inmiddels in Almere is komen wonen, heeft hij de moedige beslissing genomen zijn stad niet langer op zijn herstel te laten wachten en hij treedt daarom terug per 1 september. De Almeerse ChristenUnie heeft met diep respect kennis genomen van deze zeer moeilijke beslissing en betreurt het dat hij om gezondheidsredenen niet terug zal komen als wethouder. Wij zijn hem dankbaar voor zijn periode en wensen hem en zijn gezin een tijd van herstel toe en bidden hem daarvoor Gods Zegen toe. Twee maal werd dhr. Dijkstra tijdelijk vervangen door mevrouw Marjan Haak-Griffioen. Op 3 september komt echter een einde aan die tweede termijn. Mevrouw Haak-Griffioen heeft daarom op 29 augustus voor het laatst haar rol in de Politieke Markt. Wij willen haar enorm bedanken voor haar tijd en inzet tijdens de vervangingsperiode. De ChristenUnie vindt het voor Almere van belang zo snel mogelijk een Almeerse wethouder aan te stellen. De fractie is in de gegeven omstandigheden verheugd, in de korte termijn die haar gegeven was, een kandidaat uit Almere en met kennis van de portefeuille te kunnen voordragen. Wij stellen aan de gemeenteraad voor om mevrouw Roelie Bosch – Nijeboer te benoemen als nieuwe wethouder van de ChristenUnie. Zij was van 2006 tot 2018 lid van de Raad van Almere en een groot deel van die tijd ook fractievoorzitter. Vanaf 2018 behield zij een ondersteunende en coachende rol als fractieassistent. In haar werkzame leven is ze o.a. actief in het onderwijs. Door haar achtergrond en politieke ervaring zal ze in staat zijn de relevante dossiers van de portefeuille vaardig en snel op te pakken. Roelie Bosch laat weten zich zeer te verheugen en bereid te zijn deze rol voor haar stad te mogen gaan vervullen. De portefeuille van mevrouw Bosch omvat: Jeugd & gezin, inclusief jeugdhulp Veilig thuis Onderwijs Sluitende aanpak zorg en onderwijs Publieke gezondheidszorg Welzijn

De alweer vierde Week van het Leven vindt plaats van D.V. 11 november tot en met 16 november 2019. De organisaties achter deze week willen dit jaar een flyer huis-aan-huis laten verspreiden waarin aandacht gevraagd wordt voor de grote nood van vrouwen die een abortus overwegen, de bescherming die een ongeboren kindje verdient én de hulp die er mogelijk is. Om de verspreiding van deze boodschap mogelijk te maken, gaat er een crowdfundingsactie van start op de website www.weekvanhetleven.nl. Nog steeds vinden er ieder jaar opnieuw 30.000 abortussen plaats in Nederland. Met de verspreiding van de flyer wil het Platform Zorg voor Leven het maatschappelijke gesprek op gang brengen over de nood die hierachter voor de moeder en haar kindje schuilgaat. Het platform hoopt dat de samenleving en de politiek zich hierdoor bewust worden van de nood en dat er meer en betere hulp beschikbaar komt. Soms ondergaan moeders onder druk of onder dwang van de partner of de familie een abortus. Anderen zien door financiële problemen of door een instabiele relatie geen andere uitweg dan abortus. Te vaak krijgen zij geen informatie over de hulp die mogelijk is bij het uitdragen van de zwangerschap. Ook het kindje verdient zorg en bescherming. Bij iedere zwangerschap ontstaat nieuw leven en groeit er een uniek mensje. Bij vijf weken zwangerschap is er al een hartslag aanwezig. Als het kindje elf weken oud is, zijn alle organen in beginsel gevormd en hoeft het alleen nog maar verder te groeien. Abortus maakt hier een einde aan. Beginnend leven, gebroken in de knop. De organisaties die betrokken zijn bij het Platform Zorg voor Leven willen laten zien dat er alternatieven voor abortus zijn. Als er goede zorg is voor moeder en kind - of dat nu praktische steun, gezondheidszorg of financiële hulp is - heeft iedere vrouw nog een andere keuze! Crowdfundingsactie Diederik van Dijk, voorzitter van het Platform Zorg voor Leven: ‘Om de flyer huis-aan-huis te kunnen verspreiden - en daarmee een breed publiek te kunnen bereiken - is veel geld nodig. Daarom starten we vandaag een crowdfundingsactie op weekvanhetleven.nl. We roepen iedereen op om de campagne financieel mogelijk te maken.’ Naast het geven van financiële steun attendeert Van Dijk op meeleven in gebed én meeleven met vrouwen die ongewenst zwanger zijn. ‘Bidt u mee of de ogen in Nederland geopend mogen worden voor de nood van ongewenst zwangere vrouwen en de bescherming die het ongeboren leven verdient?’

Het is goed om aan het begin van een nieuw seizoen met een verhaaltje stil te staan bij: 'Er is hoop'. 'Er is hoop', zei Mol. Hij zat samen met Veldmuis op het bankje onder de dikke eik zonder processierupsen aan de rand van het bos. Het regende zachtjes en tegelijk was de zon doorgebroken. Mol veegde de regendruppels van zijn bril, zette die weer op zijn neus en zag door de dikke glazen hoe boven het maïsveld een fletse regenboog verscheen. Hij schraapte zijn keel. 'Er is hoop', zei hij nog eens. Zijn stem klonk ineens heel gewichtig. 'Wat jij Veldmuis?' Veldmuis wist nog goed wat hij moest zeggen. 'Wat bedoel je daar precies mee?'vroeg hij voorzichtig. 'Nou ja', zei Mol geërgerd. 'Hoop, je weet toch wel wat dat is?' 'Ja, ja, natuurlijk', zei Veldmuis snel. 'Tsja, uh, ik hoop natuurlijk wel eens iets. Als ik bijvoorbeeld bij jou op bezoek ben geweest, diep in je hol, en ik loop door die stikdonkere gang op weg naar huis, dan hoop ik altijd dat ik na de volgende bocht in de verte het daglicht zie'. 'Ha', zei de Mol schamper. 'Noem je dat hopen? Je hoopt iets waarvan je weet dat het toch wel zal komen. Je weet toch dat er licht is aan het einde van mijn tunnel? Zo kan iedereen wel hopen'. Mol raakte op dreef. 'Weet je nog die overstroming na de hevige regenbui, een jaar geleden? Mijn hele huis was ondergelopen en ik moest door mijn eigen gangen zwemmen om mijn vrouw en kinderen te redden. Toen ik de laatste in de boot had gezet, brak de zon door, terwijl het nog regende. Toen zag ik die regenboog. 't Is gek, maar telkens als ik die zie, denk ik: zo lang er beesten bestaan zoals ik, is er hoop.' Veldmuis veerde op. 'Ja, dat weet ik nog. Het was maar goed dat alle muizen samen die boot hadden gebouwd, hè Mol? We wisten eigenlijk niet waarom we dat deden, maar we hadden ergens het gevoel dat-ie wel eens van pas zou kunnen komen. Uil heeft later doe boot een naam gegeven en die er met dikke zwarte letters op geschreven. Ik vergeet altijd wat er stond, want ik kan niet lezen, zie je.' Mol kuchte. 'Die boot van jullie' zei hij zacht, 'heet geloof ik DE HOOP of zoiets.' Toen zwegen ze allebei, Mol en Veldmuis. Ze keken hoe de regenbui langzaam oploste in de grijze lucht. 'Inderdaad, er is hoop', zuchtte Veldmuis. Naar aanleiding van EH-Magazine, jaargang 40 ,nummer 5

ChristenUnie Arnhem zoekt 3 nieuwe bestuursleden! Dus wil jij op een leuke en interessante manier bij de lokale politiek betrokken zijn? Neem dan contact op via secretariaat@arnhem.christenunie.nl Wat houdt het in? Het bestuur werkt vooral op de achtergrond, op strategisch niveau en is eindverantwoordelijk voor fractie en afdeling. Een belangrijke taak is altijd de organisatie van de gemeenteraadsverkiezingen, maar daarnaast regelen we ook de andere verkiezingen in onze gemeente. Rond de verkiezingsperioden is het altijd wat drukker. Er is gemiddeld 5 keer per jaar een bestuursvergadering die enige voorbereiding behoeft (vorig verslag doorlezen en het voorbereiden van de agenda van de komende vergadering). Andere taken zijn het bijwonen van fractie- en raadsvergaderingen (naar beschikbaarheid). We zoeken iemand die zich in eerste instantie voor de duur van een jaar aan ons wil verbinden. Heb je vragen? De bestuursleden vertellen je graag meer over het werk en een vrijblijvende kennismaking is natuurlijk ook mogelijk.

Woningen voor starters en mensen met laag en middeninkomen. De ChristenUnie is er bezorgd over dat deze woningen in Voorthuizen veel te weinig gebouwd worden. Momenteel worden er verschillende plannen ontwikkeld met vooral dure woningen. We hebben via schriftelijke vragen het college van B&W opgeroepen om te streven naar een goede mix van goedkope, middeldure en dure woningen. Die mix is belangrijk voor starters om woonruimte te vinden, maar ook om doorstroming goed mogelijk te maken. https://barneveld.christenunie.nl/k/n7440/news/view/1278470/50582/laat-woningbouwplannen-bij-voorthuizen-beter-aansluiten-bij-de-vraag.html

Laat woningbouwplannen bij Voorthuizen beter aansluiten bij de vraag.

De ChristenUnie heeft grote zorgen over de woningbouw in Voorthuizen. Kunnen inwoners, zoals bijvoorbeeld jongeren die uit huis gaan, in de toekomst nog wel een woning vinden? Op 26 juli schreef de Barneveldse Krant over een plan voor 28 woningen bij de Buurtweg. De bedoeling is dat hier vooral dure...

Een brief van onze fractievoorzitter Don Ceder over het geweld, de schietpartijen en de mars van morgen. "We zijn er klaar mee. Met de drugsoorlog, de rouwende moeders, dat onze vrienden doodgeschoten worden op straat. Met het gevoel dat je niet veilig naar de winkel kan en de kogels tot in je woonkamer vliegen. We willen dat de stad veel meer inzet op beëindiging van de drugsoorlog, de oorzaken aanpakt en vroegtijdig ingrijpt wanneer jongeren erin gezogen dreigen te worden. Een oproep daarom aan eenieder: de jongeren in de drugshandel, handhavers, burgemeester en wethouders en de hele stad: stop het geweld. Nu." https://www.parool.nl/columns-opinie/we-zijn-moe-van-het-drugsgeweld-onze-tranen-raken-op~b0c3099c/

‘We zijn moe van het drugsgeweld, onze tranen raken op’

Don Ceder, fractievoorzitter van de ChristenUnie in Amsterdam, roept in deze emotionele brief op om het dodelijke drugsgeweld een halt toe te brengen.

https://www.facebook.com/147772805659767/posts/731128017324240/

Gert-Jan Segers

De Koning kwam binnen Je kunt het op een Polygoon-filmpje nakijken: de aankomst van Arthur Seyss-Inquart op het Binnenhof, eind mei 1940. De erewacht, de muziek, drie meisjes die hem verwelkomen en bloemen overhandigen. Bij binnenkomst in de Ridderzaal gaan de rechterhanden van de aanwezigen gestrekt schuin omhoog en je ziet flarden van zijn ‘Troonrede’ als net aangetreden Rijkscommissaris. Het was het moment waarop Seyss-Inquart, op bevel van Hitler, officieel aantrad als de nieuwe machthebber in het bezette Nederland. Bevreemdend om in de voor mij inmiddels vertrouwde omgeving hem zijn rede te zien afsteken, over de beslissende strijd van het Duitse volk. Beklemmend hoe hij een ‘nieuwe ordening’ aankondigde, hoog opgaf van het Germaanse bloed en de bloedbanden tussen Duitsers en Nederlanders roemde. Daar in de Ridderzaal en toen in mei 1940 begon een onderdrukking die zou eindigen in de dood van onder meer 104.000 Joden, van Nederlanders die geen Germaans bloed hadden. Vanwege deze gebeurtenis vatte Jack van der Tang – mede­organisator van het dit jaar in Nederland gehouden Jerusalem Prayer Breakfast – de vurige wens op een verzoeningsbijeenkomst op deze historische plek te houden. Dat bleek makkelijker bedacht dan uitgevoerd. De Ridderzaal opent niet snel zijn deuren en een bijeenkomst over antisemitisme kan spannend zijn. Uiteindelijk was staatssecretaris Paul Blokhuis bereid gastheer te zijn en liet dit eeuwenoude regeringsgebouw vorige maand zo’n 400 gasten uit de hele wereld binnen. De organisatie kreeg te horen dat de grote, openslaande deuren van de hoofdingang aan het Binnenhof alleen opengaan als op Prinsjesdag de koning binnentreedt. Wij kwamen op deze zonnige junidag via de zijingang binnen bij een bijeenkomst om nooit te vergeten. Paul Blokhuis heette iedereen welkom en vertelde over de inzet van dit kabinet voor de strijd tegen antisemitisme. Het was ontroerend om het verhaal van rabbijn Jitschak Vorst te horen: over de arrestatie van zijn gezin (zijn vader was opperrabbijn van Rotterdam), de deportatie eerst naar Westerbork en daarna naar Bergen-Belsen. Hij vertelde hoe hij nog vrij recent bij een herdenking in Westerbork aankwam en bij de aanblik van een politieagent opeens angstig ‘O, nee!’ uitschreeuwde. Een pijnlijke kreet vanuit een lang verdrongen verleden. Toen Bergen-Belsen op het punt stond bevrijd te worden, werden Joodse gevangenen in treinen geladen en kris-kras door Duitsland gereden. Rabbijn Vorst herinnerde zich nog wel de aanblik van het gebombardeerde Berlijn, maar verdrong de herinnering aan zijn stervende moeder, naast hem in de wagon. Om zich zijn levende moeder te herinneren, draagt hij altijd een foto van haar op zijn hart. Tijdens de bijeenkomst kwam ook een Duitse predikant naar voren, die om vergeving vroeg. Collega Kees van der Staaij sprak over de dreiging van oplevend antisemitisme en dominee Willem Glashouwer over de – op dit punt – gitzwarte bladzijdes van onze eigen kerkgeschiedenis. Ook ik was gevraagd te spreken en wees op het feit dat er eigenlijk geen zinnige verklaring is voor antisemitisme. Maar wanneer ook in de geschiedenis en waar ook ter wereld, altijd en overal duikt deze demon weer op. Voor mij is antisemitisme een omgekeerd godsbewijs. De irrationele haat tegen deze gevaarloze minderheid laat er iets van zien dat dit een volk is waar God een speciale band mee heeft, en dat antisemitisme uiteindelijk vooral haat tegen de God van dit volk is. Ik sloot af met de woorden: ‘Als dit de plek is waar in Nederland de vernietiging tegen Joden begon, laat dan dit dan ook de plek zijn waar we opnieuw beginnen met het zegenen van Joden.’ Ondertussen was het op deze bloedhete dag binnen in de Ridderzaal nog warmer geworden dan het buiten al was. Tijdens de eerste bijdragen werden alle ramen al opengezet, maar de temperatuur steeg alleen nog maar verder. Collega Eppo Bruins wees me na afloop erop dat halverwege de bijeenkomst de bodes van het protocol afweken en de grote, openslaande deuren openden, zodat er opeens een frisse bries door de Ridderzaal waaide. ‘De Koning kwam binnen.’ (Deze column verschijnt ook op 30 juli in het Nederlands Dagblad.)

De provincies Flevoland en Gelderland zijn landelijk gezien koplopers met concrete ambities voor energie- en klimaatdoelen. Dat wordt duidelijk uit een analyse van de Nederlandse Vereniging van Duurzame Energie (NVDE). Mooi om te zien dat ons coalitieprogramma ‘Flevoland: ruimte voor de toekomst’ waar wij als ChristenUnie aan mee hebben geschreven ook echt ruimte biedt aan onze toekomstige generaties. #waardevol

Provincies Gelderland en Flevoland aan kop met ‘groene’ plannen, Overijssel weinig ambitieus

De provincies Flevoland en Gelderland zijn landelijk gezien koplopers met concrete ambities voor energie- en klimaatdoelen. Overijssel behoort tot de minst ambitieuze provincies. Dat wordt duidelijk uit een analyse van de Nederlandse Vereniging van Duurzame Energie (NVDE).

Vandaag is het de internationale dag tegen #mensenhandel van de VN. Ook in Amsterdam is mensenhandel nog een pijnlijke realiteit. Samen met organisaties zoals het Scharlaken Koord, Leger des Heils, Bright Fame en anderen blijven we ons inzetten voor de slachtoffers en hun perspectief. #EndHumanTrafficking #WorldDayAgainstTraffickingInPersons

Scharlaken Koord

Vandaag is de 'Internationale Dag tegen Mensenhandel. Van alle slachtoffers van mensenhandel werkt zeker 60 procent in de prostitutie. Zij worden gedwongen door fysiek of psychologisch geweld dat hun levens compleet verwoest. 💔 Dat is niet ok. Mensenhandel is niet ok. En wij doen dan ook alles wat we kunnen om slachtoffers te vinden en te helpen. Wij geloven dat ieder mens waardevol is en het waard om voor te vechten. #werelddag #mensenhandel #prostitutie #hulp #nieuwleven #internationaldayagainst

Opa Ton. Hij is niet meer onder ons, Ton Hofland overleed op 17 juli 2019, voor mij nog onverwacht, aan een korte ernstige ziekte. Hij was geen bestuurs, of fractielid meer, dat stond zijn gezondheid niet meer toe, maar toch willen we hem hier herdenken, want wat was hij van belang!!! Voor mij persoonlijk, vanwege de grote scherpzinnigheid waarmede hij de weg van Jezus aan de orde stelde. Of het nu ging om vluchtelingen, mensenrechten, wegenbouw, spoorlijnen, rotondes..... Het was immers vriendelijk en goed beargumenteerd. Wat dat laatste betreft hadden we veel voordeel van het feit dan hij bouwkundig ingenieur was. Er zijn zelfs adviezen van hem meegenomen in de uitvoering van de N381 (Emmen-Drachten) Ook zijn openheid en vrijmoedigheid in het spreken over Jezus, trof mij. Ik die altijd bang was om voor "blikken dominee" te worden uitgemaakt. Hij leerde me de juiste maat. Zijn woorden van liefde voor het verdrukte gaf hij ook vorm door voor vluchtelingen te vertalen, door met hen naar rechtszaken te gaan, of gewoon met hen te zwemmen. Voor de ChristenUnie als afdeling, hij was er altijd, met optimistische blijmoedige maar ook intelligente betogen en aandachtspunten. Zo gaf hij op de laatste ledenvergadering in maart nog bijna college over het exacte tracé van de zo gewenste spoorlijn van Lelystad naar Groningen. En was hij het die in de landelijke vergadering bewerkstelligde dat we pal achter het Armeense volk gingen staan in hun conflict met Turkije. Wij zijn als partij een man van het eerste uur kwijtgeraakt. Hoewel, ik zeg dit niet goed..... Onze Ton is door God geliefd, bevorderd tot hoger heerlijkheid. We gaan in zijn voetspoor verder, blijmoedig en vol vertrouwen. Laten we ook zijn zieke vrouw en kinderen in ons gebed opdragen aan onze Heer, opdat ze dit verlies mogen verwerken en zoals één van zijn vrienden bij de dankdienst zei: "tot straks"