Poliflw

Een motie van de coalitiepartijen (VVD, D66, CDA, CU/SGP), waarin het college de taak krijgt om constructief samen met ontwikkelaar

te onderzoeken of het haalbaar is een cultuurhuis te bouwen op de plek van de huidige

aan de Brink, kreeg gisteravond steun van alle raadsfracties, minus die van de PvdA en de BOP. Komende december moet de raad geïnformeerd worden over de haalbaarheid van het plan. Een maand later kan dan de klap definitief vallen. Een motie van VoorBaarn en GroenLinks die hetzelfde beoogde, maar meer tijd gunde aan de ontwikkelaar, kreeg alleen steun van de indieners.

Het standpunt van de BOP in dezen is al ruim geventileerd. In bijdragen op deze website en ook tijdens de raadsberaadslagingen over dit onderwerp brachten wij goed terdege onderbouwd onze bezwaren naar voren tegen de bouw van een cultuurhuis aan de Brink. Een negen pagina’s tellend memo van het college over dit onderwerp onderschrijft op een aantal belangrijke punten ons verzet tegen de planvorming. Die hebben onder andere van doen met de grote financiële consequenties die de bouw van zo’n nieuw centrum met zich meebrengt, aspecten van planologische aard en de te verwachten parkeerproblemen.

De BOP geeft voorstanders van de planvorming het advies de slingers nog even in de la te laten. De motie van de coalitiepartijen is niet meer dan een poging goede sier te maken. Je kunt draaien aan wat voor knoppen dan ook, vast staat dat een cultuurhuis aan de Brink óók op de lange termijn vele extra miljoenen zal vragen van de gemeente. De begroting biedt hier geen ruimte voor en dus valt er niet te ontkomen aan bezuinigingen en/of een forse verhoging van de WOZ. Dat argument zal in januari voor de coalitiepartijen de doorslag geven om alsnog afscheid te nemen van de plannen voor de projectontwikkelaar. Het gedrag van de coalitiepartijen laat zich dan ook eerder verklaren door populisme dan door realisme.

Kees Koudstaal

Laat ik vooropstellen dat het aan de lokale pers zelf is hoe om te gaan met nieuwsvoorziening. De in de Grondwet vastgelegde persvrijheid is een groot goed en daar wil ik niet aan tornen. Dit neemt niet weg dat ik mij niet zou mogen verbazen over wat de krant níét schrijft. Zo stond er vorige maand in Baarn een ingrijpende wijziging van de Algemene Plaatselijke Verordening op de raadsagenda. Het college kwam met het voorstel het aantal incidentele festiviteiten – een andere duiding voor evenementen waarbij de geluidsnormen fors mogen worden overschreden – voor heel Baarn op te krikken van drie naar twaalf. Omdat dit vooral negatief zou uitpakken voor de kwetsbare buitengebieden oogstte het college met zijn voorstel uit diverse hoeken kritiek. Het voorstel werd ingetrokken, maar niet zonder een uitzondering te bedenken voor Paleis Soestdijk en Kasteel Groeneveld. Beide in een brede strook langs de Amsterdamsestraatweg gelegen inrichtingen zouden jaarlijks elk wél twaalf keer de geluidsregels fors mogen overschrijden. Dat dit niet alleen voor omwonenden van die buitenplaatsen negatieve  consequenties met zich meebrengt, maar zeker ook voor de daar aanwezige fauna, behoeft geen betoog.

Over de knullige wijze waarop het college, geholpen door VVD, D66, CDA, CU/SGP en VoorBaarn, er in slaagde zijn zin door te drijven liet ik mij al eerder uit. Dat de lokale pers er vrijwel niets over meldde kan op z’n zachts gezegd opmerkelijk genoemd worden. Zo maakt de

er in de editie van vrijdag 31 mei geen enkel woord aan vuil, terwijl de

het die dag houdt bij de opmerking, dat Paleis Soestdijk en Kasteel Groeneveld jaarlijks twaalf evenementen mogen organiseren, waarbij de geluidsnormen met 20 procent mogen worden overschreden. Dat lijkt niet veel, maar in de praktijk houdt het in dat er op beide buitenplaatsen in totaal 24 evenementen mogen plaatsvinden met een oorverdovend geluidsniveau van 90 dB.

Dat het college samen met een ruime raadsmeerderheid dit soort geluidsverstoringen duidt als goed voor een ‘levendig Baarn’ is ongehoord. Dat de pers geen geluid geeft aan de tegenstanders van lawaai in de buitengebieden is veelzeggend.

Kees Koudstaal,

Zou de Baarnsche Courant zich de inhoud van bovenstaand bericht ter harte hebben genomen? Dit meldde de krant op 5 juni 2019. Het is dat ik hecht aan persvrijheid, anders zou ik wel wat willen opmerken over de inhoud en toon van het ‘verslag’…

‘De rek is eruit. Hoewel we ons tot het uiterste willen inzetten voor de kinderen en jongeren in onze steden en dorpen naderen wij de grens van het mogelijke. En u heeft daar een beslissende rol in.’

Zo begint een door 276 wethouders van coalitiepartijen VVD, CDA, D66 en ChristenUnie ondertekende brandbrief die onlangs door de Edense wethouder Leon Meijer (CU) is gestuurd naar het kabinet. Kort samengevat laten de wethouders weten dat het gierend uit de klauwen loopt met de financiering van de Jeugdzorg. In 2015 legde de rijksoverheid die zorg op het bordje van gemeenten, omdat die dichter bij de inwoners staan en dus beter in staat zouden zijn die zorg passend te leveren. Een mooie gedachte, maar die ging wel gepaard met een bezuinigingsmaatregel van maar liefst 450 miljoen euro. Waar het aan ligt ligt het, maar intussen komen meer en meer jongeren in aanmerking voor zorg. Landelijk gezien is er sprake van een stijging van maar liefst twaalf procent en dat brengt voor gemeenten 490 miljoen euro extra kosten met zich mee. Opgeteld bij de eerder toegepaste korting is er landelijk sprake van een structureel jaarlijks tekort van 900 miljoen.

Ook Baarn wordt geconfronteerd met stijgende kosten voor de Jeugdzorg. Het is dan ook bevreemdend dat de naam van de Baarnse CU-zorgwethouder ontbreekt op de lijst met ondertekenaars van de brandbrief. Los van het feit dat het niet ondertekenen getuigt van weinig solidariteit met zijn collega’s zou het voor het kabinet een signaal kunnen zijn dat het in Baarn wel snor zit met de gelden voor de Jeugdzorg. De praktijk van alledag leert dat daar geen sprake van is en alleen al daarom zou de handtekening van wethouder Van Roshum niet hebben misstaan onder de door zijn collega’s naar Den Haag gestuurde oproep. Om helderheid te verkrijgen over het waarom van het ontbreken van de handtekening van de Baarnse zorgwethouder onder de brandbrief heeft Marjo Stam namens de BOP een aantal schriftelijke vragen gestuurd richting het college.

Minister van Staat Sybilla Dekker, destijds voorzitter van de ronde tafelcommissie die besliste over de gunning van Paleis Soestdijk met het landgoed aan de MeyerBergman Erfgoed Groep, doet in de Baarnsche Courant (8/5/’19) van zich spreken in de discussie rond de planvorming van Made by Holland. Ze heeft het over ‘veel geroezemoes en ruis’ en zegt het onverstandig te vinden dat verschillen worden uitvergroot. Er is door haar commissie niet lichtzinnig met het paleis omgegaan, meldt ze nog.

Laat ik vooropstellen, dat de BOP altijd heeft gepleit voor een museale invulling van het paleis en dat de rijksoverheid daarbij zijn verantwoordelijkheid had moeten nemen, ook waar het betreft de noodzakelijke restauratie van het historische gebouw en het instandhouden van het landgoed. Dat is niet gebeurd en geheel volgens neo-liberale opvattingen is het paleis met alles wat daarbij hoort vermarkt aan een particuliere investeerder. Toen in 2017,  na een procedure waar de gemeenteraad op geen enkele wijze een stem in had, de keuze viel op het plan Made by Holland heeft realiteitszin ons ertoe gebracht die uitkomst welwillend te benaderen. Zeker ook omdat wij met vele anderen in de veronderstelling verkeerden dat het plan Made by Holland de minste effecten zou hebben voor de ruimtelijke kwaliteit en natuurwaarden van het landgoed. Echter, het plan dat nu in de maak is voorziet in de nieuwbouw van een hotel op de Parade en een grote woonwijk op en rond de in een kwetsbaar bosgebied gelegen Marechaussee-kazerne. Daar komt nog bij dat er om de jaarlijks te verwachten 400.000 bezoekers te kunnen verwelkomen grote parkeervoorzieningen moeten worden aangelegd. Ook dat zal gepaard gaan met de nodige bomenkap. En dan zwijg ik nog over de geluids- en lichtverstoringen die de voorgestelde grote evenementen voor mens en dier met zich mee zullen gaan brengen. Al deze elementen afdoen als ‘geroezemoes en ruis’ getuigt van een hoog ivoren torengehalte van de Minister van Staat.

Als mevrouw Dekker denkt dat zij met haar inbreng de gemeenteraad alsnog kan bewegen overstag te gaan en de planbezwaren te laten vallen, dan komt zij wat de BOP betreft van een koude kermis thuis. Wij raden Made by Holland dan ook aan zijn knopen te tellen en de plannen die nu op tafel liggen te heroverwegen. Mocht er onder de streep een negatief euroresultaat tevoorschijn komen dan kan de Minister van Staat haar invloed wellicht aanwenden om er bij de huidige minister van OCW, Ingrid van Engelshoven (D66), op aan te dringen alsnog de portemonnee te trekken teneinde een goede herbestemming van Paleis Soestdijk en zijn landgoed te borgen. Dat past haar beter dan de gemeenteraad pedant te adviseren zich te verdiepen in de stukken en ordentelijk te besluiten.

Kees Koudstaal,

Moedig doorgaan: maar niet tegen elke prijs…

De aandacht die de BOP tijdens de debatraad van jl. 13 maart vroeg voor FrontaalKunst heeft tijdens de raadsvergadering van 27 maart geresulteerd in een aantal toezeggingen van verantwoordelijk wethouder Theo Stroo (D66). Zo hoeft de instelling, die kunstzinnige zorg biedt aan mensen met een beperking, geen ruimte in te leveren in het Poorthuis en treedt de gemeente opnieuw met de instelling in overleg om te bereiken dat na de sluiting van het Poorthuis (of eerder) FrontaalKunst kan overstappen naar vervangende huisvesting in Baarn, al dan niet in het toekomstige sociaal/culturele verzamelgebouw Hoofdstraat 1.

Een door de BOP voorbereide en aangekondigde motie, mede ondertekend door de fracties van PvdA en GroenLinks, kon derhalve worden ingetrokken. Vanzelfsprekend zijn wij met FrontaalKunst blij met deze ontwikkeling, omdat die past bij de inclusieve samenleving voor mensen met een beperking die de overheid voor ogen staat. Daarbij is het niet alleen noodzakelijk dat er fysieke obstakels voor mensen met een lichamelijke beperking worden geslecht, het vraagt ook om stappen die maken dat mensen met een verstandelijke beperking mee kunnen doen aan de samenleving. In dit licht gezien is het verheugend dat de wethouder bereid is extra inspanningen te leveren voor de FrontaalKunstenaars.