Poliflw

Op 16 januari debatteerde de commissie Ruimte van de Haagse gemeenteraad over de Woonagenda van het stadsbestuur. Partijen werden door verantwoordelijk wethouder Boudewijn Revis (VVD) uitgedaagd om met ideeën te komen. Een definitieve uitwerking van de woonplannen van het college moet nog komen. Wat was de inzet van de SP?

1. Geen extra voorrangsregelingen, geen flexhuur

Wethouder Revis lijkt de oplossing voor de grote druk op de betaalbare woningvoorraad vooral te zoeken in het schuiven met groepen mensen. Sommige van de geopperde voorrangsregelingen (zoals bijvoorbeeld het verloten van woningen voor starters) lijken op het eerste oog sympathiek. Maar zolang de voorraad sociale huurwoningen - en met name in het goedkopere segment - de komende jaren niet flink toeneemt, zullen deze maatregelen vooral een ‘verdeel en heers’-effect hebben. Groepen woningzoekenden zullen met elkaar moeten concurreren om de schaarse voorraad betaalbare woningen, en vooral kwetsbare minima zullen hierbij steeds meer het onderspit delven. Ook woningcorporaties en huurdersorganisaties zijn tegen de nieuwe voorrangsregelingen, en vrezen zelfs dat de wachttijd van andere woningzoekenden hierdoor zal oplopen. Wethouder Revis had echter geen boodschap aan hun kritiek.

Even kritisch is de SP op het voornemen om met flexibele huurcontracten te gaan werken. Hiermee krijgen jongeren, die ook vaak aangewezen zijn op flexbanen, een dubbel zo onzeker bestaan. Schrijnend was dat het college geen duidelijk antwoord had op de vraag wat er met flexhuurders gebeurt die bij het aflopen van hun huurcontract geen alternatieve woonruimte hebben.

2. Ambitieuzere aanpak middenhuur

De SP is blij dat Den Haag, in navolging van andere grote steden, eindelijk met een aanpak komt om nieuw te bouwen middenhuur-woningen (710 – 950 euro) ook middelduur te houden. Echter mist de nodige ambitie. Waar Amsterdam (met SP-wethouder Laurens Ivens) er naar streeft om deze woningen 50 jaar middelduur te houden, gaat Revis voor een termijn van 20 jaar. Bovendien schermt de wethouder nu al met de optie om middenhuur-woningen al na 10 jaar in de verkoop te doen. ‘Een cadeautje voor marktpartijen’, stelt SP fractievertegenwoordiger Lesley Arp. Revis heeft de SP toegezegd om zijn eigen ambities nog eens kritisch onder de loep te nemen.

Ook wil de SP dat het college onderzoekt of een gemeentelijk puntenstelsel ingevoerd kan worden voor middenhuur woningen. Hiermee kunnen we zorgen dat deze woningen ook op de langere termijn niet duurder mogen worden zolang de kwaliteit niet aanmerkelijk verbeterd is.

3. Geen gegoochel met bouwcijfers meer

Al jaren heeft de SP kritiek op het feit dat het stadsbestuur geen aparte ambities opstelt voor de bouw van sociale studentenwoningen (gebouwd door corporatie DUWO) enerzijds, en ‘gewone’ sociale huurwoningen anderzijds. Dit geeft een erg vertekend beeld van de daadwerkelijke bouwprestaties van het college. Zo bestond de helft van de sociale woningbouw die in 2017 in aanbouw is genomen uit 1 grote studentenflat achter station Hollands Spoor. Hierdoor hoefde het college veel minder sociale huurwoningen te bouwen om haar eigen ambities te halen. Wat de SP betreft moet het afgelopen zijn met dit soort gegoochel met cijfers, en moet het stadsbestuur vooraf heldere bouwambities formuleren.

4. Steun voor huurders die te duur wonen

Het aantal huurders van een corporatiewoning dat naar verhouding van hun inkomen te duur woont is tussen 2009 en 2015 verdubbeld. De SP maakt zich hier ernstige zorgen over. Daarom wil de SP dat het stadsbestuur onderzoekt of de gemeente, in navolging van Amsterdam, een woonkostenbijdrage voor deze huurders in het leven kan roepen. Hiermee krijgen zij meer ademruimte, waardoor de kans op schulden afneemt.

Op verzoek van onze fractievoorzitter, Frits Garretsen, is gisteren de huisvesting van de middeninkomens in de raadscommissie Ontwikkeling besproken.

Niet alleen Haarlemmers met een inkomen lager dan 36.000 euro per jaar hebben grote moeite met het vinden van een woning, ook mensen met een iets hoger inkomen hebben dat. Er zijn in Haarlem ook veel te weinig woningen met een huur tussen de 710 en 950 euro per maand ( de zogenoemde middenhuurwoningen) en sociale koopwoningen met een koopprijs tot 220.000 euro.

In het coalitieakkoord staat dat van alle woningen die de gemeente Haarlem de komende jaren wil gaan bouwen 40% sociale huur moet zijn. Maar ook 40%  middenhuur en sociale koop. De SP wil dat die woningen geserveerd worden voor Haarlemmers en mensen die economisch of maatschappelijk gebonden zijn aan Haarlem met een inkomen tot anderhalf keer modaal, dus met een inkomen van 36.000 tot 54.000 euro per jaar. Ook de leraar en de politieagent moeten in Haarlem kunnen blijven wonen. Twee derde van alle middenhuurwoningen is in het bezit van particuliere huiseigenaren. Het moet niet zo zijn dat die eigenaren deze woningen verhuren aan mensen met een hoger inkomen van wel twee keer modaal, bijvoorbeeld aan Amsterdammers met een inkomen van wel 70.000 euro per jaar of meer.

Sinds kort kan een gemeente eisen stellen aan de inkomens van mensen die zijn aangewezen op een woning met een huur tot 950 euro of op het kopen van een woning met een koopprijs tot 220.000 euro. Die eisen moeten dan in een doelgroepenverordening worden opgenomen. Onze wethouder in Amsterdam, Laurens Ivens, heeft al zo’n verordening opgesteld.

De linkse meerderheid in de gemeenteraad ging akkoord met de wens van de SP om ook in Haarlem de mensen met een middeninkomen niet in de kou te laten staan. Wethouder Meijs van Groen Links komt dit najaar met een voorstel voor een doelgroepenverordening.