Poliflw

© BreBuc / PvdA HK

© BreBuc / PvdA HK

Tijdens de raadsvergadering van 29 november heeft Lars Ruiter namens de VVD-fractie gepleit om het oplaten van ballonnen niet te verbieden in Hollands Kroon, De fractie van GroenLinks wilde dit namelijk wél. Middels een motie een verbod op het oplaten van ballonnen in de APV afdwingen was hun streven.

Wij zijn van mening dat het opnemen van extra regels in de APV niet zal leiden tot het gewenste maatschappelijke effect, dit wordt ook bekrachtigt door het onderzoek van de Radboud Universiteit Nijmegen, welk in 2019 door de raad zal worden besproken. Daarnaast zal een verbod op het oplaten van ballonnen lastig te handhaven zijn.

Wel roepen wij een ieder op eerst na te denken over het oplaten van ballonnen en de consequenties voor het milieu. 

Tijdens het FNV zorgdebat in Anna Paulowna werd gestemd over stellingen als: "marktwerking hoort niet thuis in de zorg” en "geld mag geen criterium zijn". Helaas ontbrak de ruimte voor een inhoudelijk debat, terwijl de nieuwe raad hier wel besluiten over moet nemen. De huidige coalitiepartijen ventileerden veel feitelijke onjuistheden over de zorgkosten. Dit kan leiden tot keuzes die de zorg juist duurder maken. Niet het beknibbelen op de zorgkosten, maar het verminderen van de zorgbehoefte is volgens GroenLinks het antwoord op de stijgende zorgkosten.

Ten onrechte wordt er gezegd dat de zorgkosten de afgelopen achttien jaar zijn verdubbeld. In euro’s gemeten klopt dit misschien, maar alles is duurder geworden. Kostenstijging moet daarom worden uitgedrukt als percentage van het bruto binnenlands product (de totale geldwaarde van alle geleverde diensten en producten in een land). Als we dit doen, dan zien we dat de zorgkosten de afgelopen achttien jaar met 35% zijn toegenomen en dat deze stijging de afgelopen tien jaar minder snel is gegaan. De stijging betreft vooral medische kosten die door de zorgverzekeraars worden betaald. De zorgkosten die vanuit de WMO worden vergoed stijgen zelfs tien keer langzamer dan de huidige coalitiepartijen ons willen laten geloven.

Marktwerking De coalitiepartijen hebben gekozen voor marktwerking als middel om de zorgkosten terug te dringen. Dit betekent concurrentie tussen leveranciers en aanbesteding op basis van prijs. Deze aanbesteding is voor een korte periode van vaak vier jaar, waarna er opnieuw wordt aanbesteed. Dit zou de leveranciers scherp houden. Vraag is, waarin worden zij scherp gehouden? In de praktijk zijn het vooral de personeelskosten waarop wordt bezuinigd, zoals alfahulpen, nulurencontracten, constructies om onder de CAO uit te komen en afschaling, wat betekent dat mantelzorgers meer moeten doen. Marktwerking richt zich dus vooral op kostenbesparing op de korte termijn en niet op de stijgende zorgvraag. Marktpartijen kunnen hier niet in investeren omdat ze maar vier jaar vooruit kijken. Marktwerking draagt daarom niets bij aan het terugdringen van de zorgbehoefte en is niet meer dan een lapmiddel tegen hoge zorgkosten.

Zorgbehoefte Om de zorgbehoefte te beheersen zijn andere maatregelen nodig, vooral preventief. Mensen worden ouder en willen graag gezond blijven. Daarvoor zijn leefstijlprogramma’s, zoals stoppen met roken, meer bewegen en gezonder eten, belangrijk. Ook vroegtijdige schuldhulp en armoedebestrijding helpen, want mensen met financiële problemen ervaren meer stress en leven ongezonder. In de aanpak hiervan spelen de sociale wijkteams een belangrijke rol, omdat zij het contact met de burgers hebben.

Grotere rol gemeente GroenLinks vindt dat de gemeente daarom zelf de WMO-zorg in handen moet nemen om met eigen sociale teams - die samenwerken met meerdere goede zorgaanbieders en maatschappelijke hulpverleners – te werken aan een langetermijnbeleid, gericht op een gezond leven en gezond oud worden in Hollands Kroon. Alleen zo blijft goede zorg ook in de toekomst beschikbaar voor iedereen.

Lilian Peters en Peter Fekkes 

Het tekort van zorgbedrijf Incluzio Hollands Kroon bedraagt momenteel meer dan 3 miljoen euro. Dit is zorgwekkend. Het college stelt voor een extra bijdrage van ruim 1 miljoen euro beschikbaar te stellen ten laste van de reserve sociaal domein, als aanvulling op het tekort van Incluzio over 2017. Is dit verstandig?

Het tekort van Incluzio In 2016 bedroeg het tekort van Incluzio al €721.000 en de verwachting was dat ook in 2017 een tekort zou ontstaan. Een bedrag werd nog niet genoemd, maar uit de tweede kwartaalrapportage blijkt dat er in de eerste helft van het jaar inderdaad al een negatief resultaat - van 7 ton - is ontstaan. Incluzio ondernam acties om dit probleem structureel op te lossen en om de risico's te beheersen. Over extra geld van de gemeente werd niet gesproken. Wij hoefden ons geen zorgen te maken, maar dat deden wij wel. Op onze schriftelijke vragen van eind september 2017 over het ontstane tekort antwoordde het college dat het tekort niet zou worden terugverdiend in de tweede helft van het jaar, maar dat niet werd verwacht dat het verder zou toenemen. Dit was een forse inschattingsfout. Inmiddels is het tekort opgelopen tot 3,1 miljoen euro. 

Hoe is het tekort ontstaan? Als oorzaken van het miljoenentekort over 2017 worden genoemd een mogelijke uitbreiding van de scope (die niet aan de gemeenteraad is voorgelegd), het verdienmodel van Incluzio en een te grote overhead. Hoe ziet het verdienmodel van Incluzio er eigenlijk uit? Waarom werd de overhead van Incluzio in slechts anderhalf jaar te groot? Kon dit niet worden voorzien? De raad heeft hier geen gegevens over. Over het derde en het vierde kwartaal zijn geen rapportages gepubliceerd. Dit is niet transparant. Wij missen de onderbouwing van het kanteleffect, het afschalen, het veranderen van het verdienmodel en het compenseren van verliezen door niet tijdig de overhead af te bouwen. Waar zijn die miljoenen aan opgegaan? Een tekort op de uitvoering van de WMO wil niet zeggen dat er geen winst is gemaakt door Incluzio. De informatie over het financiële beleid van Incluzio is mistig en volkomen ondoorzichtig en nu wordt de raad gevraagd zo maar een miljoen extra te pompen in een, naar ons gevoel, bodemloze put. Geeft dit ons garantie op continuïteit van de zorg? Wij denken van niet. Incluzio stelt dat bij aanvang van de opdracht een grote groep cliënten die wel in de zorg zat niet in beeld was. Je vraagt je af hoe dat mogelijk is: wel in de zorg, maar niet in beeld. Van wie kregen deze cliënten dan zorg? Inmiddels zijn alle cliënten bekend, naar wij mogen hopen, waardoor Incluzio niet meer uitkomt met het bij de scope vastgestelde zorgplafond. Dit risico was bij de aanbesteding al bekend en toch nam het bedrijf de opdracht aan. Dit wekt bij ons grote twijfel over de zorgvuldigheid van de aanbesteding.

Hoe gaan we dit oplossen? Het tekort, zegt het college, blijkt nu dermate groot dat het "Incluzio belet om het concept van zelf doen, tenzij uit te rollen en voldoende in te verdienen om een autonome toename in de zorg op te vangen in het verdienmodel. Daar waar in het wijkteam zorg wordt inverdiend, zien we dat financieel wegvallen tegen de hoeveelheid cliënten die al in de zorg blijken te zitten." Wat staat hier nu eigenlijk? Wat wordt bedoeld met het inverdieneffect in de zorg? Hoe zou dat moeten werken? Is dit onafhankelijk? Op 2 februari 2016 hebben de coalitiepartijen ingestemd met het voorstel om de wijkteams weg te halen bij de gemeente en te voegen bij Incluzio. Onbegrijpelijk, omdat ook toen al bekend was dat dit de onafhankelijkheid van het wijkteam veel geweld aan zou doen en dat voor cliënten nadelig zou kunnen uitpakken. Het gewraakte besluit heeft inderdaad geleid tot de gevolgen die wij destijds vreesden. Een wijkteam hoort geen zorg in te verdienen, het is geen bedrijf. Een wijkteam moet op grond van deskundigheid samen met de cliënt bepalen welke en hoeveel zorg de cliënt nodig heeft om zo lang mogelijk in staat te zijn zelfstandig en waardig te leven.

Aanbesteding De gedachte bij de gemeente was, dat de "echte expert" het best in staat zou zijn te beoordelen of hij de zorg kon leveren voor het beschikbare budget. De eerste keuze viel op G4S, een internationaal slecht bekend staand schoonmaakbedrijf. Daarna werd Incluzio binnengehaald op basis van Best Value, een inkoopmethodiek waarbij de inschrijving wordt gewaardeerd volgens het principe dat de meeste waarde moet worden verkregen voor de laagste prijs. Hierbij heeft de opdrachtgever niet alle kennis in huis. De kennis ligt bij de inschrijver, dat is de expert die het overzicht heeft en de belangrijkste risico's kan managen en beheren. Ook dit is een grote inschattingsfout geweest. Het klopt als een bus dat de gemeente niet alle kennis in huis had, maar tot overmaat van ramp was Incluzio geen expert. Het bedrijf zat in de schoonmaakbranche, had nagenoeg geen ervaring in de zorg en sprong ten tijde van de transitie in een mogelijk lucratief gat in de markt. Incluzio was goedkoper dan de andere aanbieders en daarom ging het college ermee akkoord, juichend dat het in de eerste plaats om de kwaliteit van de zorg ging. De ontstane problemen komen voort uit een contract dat is afgesloten tussen twee partijen zonder ervaring met deze vorm van zorg. Ze kregen te maken met zaken die niet voorzien waren, die anders ingeschat waren, die langer duurden dan verwacht. Kortom, een theoretisch model dat bleek niet aan te sluiten bij de praktijk. Daarnaast werd ervan uitgegaan dat er teveel zorg werd verleend en dat dit afgeschaald kon worden, zonder dat deze aanname met degelijk onderzoek onderbouwd was. Ook dit wijst op onvoldoende kennis van zaken. Nu zitten wij met de gebakken peren. Toch acht het college het redelijk om in ieder geval in 2017 een extra bijdrage van ruim 1 miljoen euro te doen, waarmee Incluzio in staat gesteld wordt om door te gaan met het afschalen van de zorg. Wat wordt daarmee bedoeld? Dit is niet duidelijk.

Kwalitatief onderzoekIn mei 2017 deden de fracties van de ChristenUnie, de Partij van de Arbeid en GroenLinks een kwalitatief onderzoek naar het functioneren van het sociaal domein in Hollands Kroon. De conclusie van de verschillende ketenpartners over Incluzio was niet echt lovend. Ook de opmerkingen van de WMO-adviesraad logen er niet om. Onze bevindingen werden, om het mild te zeggen, door het college en door Incluzio niet serieus genomen. Dat hadden ze beter wel kunnen doen. We merken nu de resultaten. Van zorgverleners horen wij nog steeds dat zij in de praktijk zien dat zelfredzaamheid zijn grenzen heeft bereikt, dat mensen met dementie, mensen met psychische problemen en overbelaste mantelzorgers niet de hulp krijgen die nodig is, dat er sprake is van te lichte ondersteuning, waar zware ondersteuning of begeleiding zou moeten zijn.

Financiële onderbouwing Natuurlijk kan en wil GroenLinks onze kwetsbare inwoners niet in de kou laten staan. De zorg voor hen mag nooit in gevaar komen. We worden nu welhaast gedwongen om in ieder geval dat miljoen extra te geven aan Incluzio, op basis van bijzonder vage gegevens. Nergens treffen wij in de stukken een financiële onderbouwing van het ontstane tekort aan. Er zijn alleen vermoedens en prognoses. In het raadsvoorstel staat dat voor 2017 een extra bijdrage van €271.018 plus €825.000 nodig is. Nergens staat een verklaring voor het bedrag van €271.018. Waar komt dat vandaan? En waarom staat het bedrag van €825.000 erbij? De extra financiering gaat over 2017 en dit bedrag is door Incluzio geprognotiseerd voor 2018. Het is op grond van de aanbestedingswet riskant om nu eenmalig ruim 1 miljoen euro aan Incluzio's tekort bij te dragen. De gemeente denkt dit op te lossen door in de eventuele verlenging van het contract op te nemen dat zij dit bedrag kan terugvorderen als het inderdaad ongeoorloofd blijkt te zijn. Begrijpelijkerwijs reageert Incluzio hier terughoudend op. Wat GroenLinks betreft moet de gemeente deze weg niet eens op willen gaan, daar dit het probleem alleen vooruitschuift en mogelijk groter maakt. Het financieren van een deel van het tekort en voortzetten van het partnerschap met Incluzio is zowel financieel als juridisch zo risicovol, dat je in feite kunt spreken van onbehoorlijk bestuur. De gemeente neemt immers willens en wetens een besluit waarvan de gevolgen niet zijn te overzien.

Hoe nu verder? Het is aannemelijk dat de inschrijving van Incluzio niet adequaat was en dat het voortzetten van het partnerschap juridisch niet te verdedigen valt. Incluzio heeft door gebrek aan kennis en ervaring verkeerde inschattingen gedaan en heeft juist daardoor het contract binnengehaald. Door nu nieuwe financiële afspraken te maken worden andere partijen benadeeld. Dit is een onjuiste, niet integere gang van zaken. Doorgaan met Incluzio zonder nieuwe aanbesteding is daarom niet aan de orde. In artikel 3:46 van de Algemene wet bestuursrecht staat dat een besluit dient te berusten op een deugdelijke motivering. Daar is hier geen sprake van. Ook bij een nieuwe aanbesteding blijft het nadeel dat er onvoldoende kennis en ervaring is bij de gemeente zelf. Hollands Kroon kan zichzelf een regiegemeente noemen, maar zou dan wel de competenties in huis moeten hebben om regie over de zorg te voeren. Dat is niet het geval. Verstandig zou zijn om de wijkteams terug te halen naar de gemeente en niet een contract met een all-inclusive partij af te sluiten, maar de eerste jaren met meerdere kleinere partijen te werken en zo ervaring en kennis op te bouwen. Over een paar jaar kan dan opnieuw bekeken worden of een all-inclusive contract een goed alternatief kan zijn.  Tot slot We zien nu waar loslaten en vertrouwen, het adagium van het college, toe leidt. We mogen geen risico's nemen met onze inwoners die zorg nodig hebben. Laten we het nu wél goed doen, geen onnodige risico’s, maar wel goede zorg met daarbij een, zoals de wet voorschrijft, onafhankelijke indicering, onafhankelijke cliëntondersteuning, een onafhankelijke beroepsmogelijkheid en fatsoenlijke salarissen voor de zorgmedewerkers.

NaschriftDe gemeenteraad heeft op 8 maart besloten (GroenLinks en Progressief Hollands Kroon stemden tegen) goedkeuring te verlenen aan het uitkeren van de door het college gevraagde 1,1 miljoen euro, maar het college moet wel beter gaan letten op de zorguitgaven. Ook moet er worden onderzocht wat de oorzaken van het toenemende beroep op de jeugdzorg zijn en wat de toekomstige financiële risico’s zijn. De verlenging van het contract met Incluzio wordt jaarlijks opnieuw bekeken.

Jan Eichhorn, 8 maart 2018

Lilian Peters en Peter Fekkes

GroenLinks Hollands Kroon wil dat de ambtelijke organisatie van de gemeente grondig wordt doorgelicht door onafhankelijke deskundigen die rapporteren aan de gemeenteraad. Doel van dit onderzoek moet zijn het achterhalen van de fouten die geleid hebben tot de miljoenenoverschrijdingen, onderzoeken of de bewering klopt dat verantwoordelijke politici en topambtenaren hier niets vanaf wisten en hoe dat dan kon gebeuren en - last but not least - of de organisatie in staat is om adequaat het politiek bepaalde beleid uit te voeren en herhaling van overschrijdingen te voorkomen.

Afgelopen jaar is de gemeente Hollands Kroon geconfronteerd met miljoenen aan overschrijdingen bij de verbouwing van de gemeentehuizen en eerder waren er al grote overschrijdingen bij ICT projecten. Dit debacle heeft twee wethouders en een aantal topambtenaren hun positie gekost en heeft ertoe geleid dat de burgemeester niet voor een tweede termijn gaat. De betrokken politici en topambtenaren houden daarbij wel vol dat zij niet op de hoogte waren van de overschrijdingen en deze bewering wordt bevestigd door interim gemeentesecretaris Franklin Wijga in een interview met het Noord-Hollands dagblad. Toch beweert Wijga in hetzelfde interview dat er geen structurele problemen zijn in de organisatie maar dat het haarscheurtjes betreft (waarvan er één tot een grote scheur is uitgegroeid) en dat er geen onderzoek nodig is. Dit is volgens GroenLinks een verbijsterend onlogische conclusie die de situatie alleen maar ondoorzichtiger maakt en getuigt van gebrek aan respect voor de gemeenteraad.

In Balans 2018, het plan van aanpak van de organisatie om zelf de geconstateerde haarscheurtjes te verhelpen, worden geen adequate maatregelen gepresenteerd, terwijl hier wel meerdere signalen van een haperend verandertraject zichtbaar zijn. Bovendien wordt in dit plan niet duidelijk hoe de organisatie gaat zorgen voor transparantie naar de gemeenteraad. De gemeenteraad is het hoogste bestuurlijke gezag in de gemeente die de uitvoering van het overeengekomen beleid delegeert aan het college van B&W. De gemeenteraad blijft daarom verantwoordelijk voor het reilen en zeilen in de gemeente en dus ook voor de gemeentelijk organisatie. Daarom is het een ambtelijke en politieke doodzonde de gemeenteraad verkeerd of onvolledig te informeren en dat is precies wat wel gebeurd is. Tot op heden is de organisatie niet in staat om precies aan te geven hoe het komt dat dit gebeurd is en de belofte dat het niet nogmaals zal gebeuren is daarom bijzonder ongeloofwaardig. Maar dat is niet de enige reden waarom het onder de pet houden  van de feiten kwalijk is, met het behouden van deze onduidelijkheid ligt er een zwarte deken over de hele organisatie. Feitelijk is nu elke ambtenaar verdacht van onverantwoordelijk handelen. Die situatie is kwalijk voor de hele organisatie en kan niet blijven bestaan. GroenLinks is een groot voorvechter voor bestuurlijke vernieuwing en vernieuwingen in ambtelijke organisaties juichen wij toe. Daarbij mag echter nooit de ogen worden gesloten voor de risico’s die zich bij deze experimenten kunnen voordoen. Organisatievormen die werken met zelfsturing, agile en scrum hebben veel voordelen, maar het is ook bekend dat zaken als overzicht en controle hier een zwakte zijn. Als de enorme overschrijdingen zo lang onopgemerkt zijn gebleven dan lijkt dit probleem zich inderdaad voor te doen in Hollands Kroon. Dat kan niet weggewoven worden met ‘sorry, zal niet meer gebeuren’.

GroenLinks Hollands Kroon heeft grootse ambities voor Hollands Kroon. Om deze te verwezenlijken is een sterke gemeentelijke organisatie een must. Daarom moet het vertrouwen in de gemeentelijke organisatie en in de medewerkers zo snel mogelijk hersteld worden. Naast een nieuwe directeur zal een degelijk extern onderzoek hieraan bijdragen.

Decennia lang houdt de politiek zich al bezig met het fenomeen motorcross. Dat is niet voor niets. Veel mensen ervaren de stank en de herrie als zeer storend. In de wijde omtrek is er sprake van grote geluidsoverlast. De uitstoot van de motoren is bijzonder belastend voor het milieu. Aanvankelijk werd er door de Niedorper motorclub gecrost op jaarlijks wisselende locaties, met toestemming voor vijf of zes zondagen per jaar. Daar kwamen ieder jaar veel protesten van omwonenden tegen, maar het college gaf toch altijd toestemming, met als motivatie dat de motorcross voor de omwonenden weliswaar erg vervelend was, maar gezien het beperkte aantal dagen toch acceptabel werd geacht. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat de stank en het lawaai verschrikkelijk zijn als er achter je huis wordt gecrost en dat het zeker niet acceptabel is dat je al die zondagen je heil ergens anders moet zoeken.

22 februari 2018 De Niedorper Motorclub is gefuseerd met twee andere clubs, uit Alkmaar en Den Helder. Samen vormen zij de Stichting Noord Hollandse Geluid Sporten (NHGS) Phoenix, een organisatie die gevestigd is in Alkmaar en betrekking heeft op heel Noord-Holland. De motorclub streeft naar een vast terrein om hun sport te beoefenen. Op 19 december 2013 heeft de raad van Hollands Kroon hierover een geamendeerd principebesluit genomen. Het besluit had alleen betrekking op de lawaaioverlast en niet op een bepaalde locatie, want die moest nog worden vastgesteld. De raad heeft destijds extra normen gesteld met betrekking tot de te verwachten geluidsoverlast. Daar is bewust voor gekozen om de omwonenden, waar dan ook, te ontzien. Inmiddels is er wel een locatievoorstel: NC10, het terrein in de hoek Groetweg/Alkmaarseweg nabij Middenmeer. Wat zijn de argumenten om juist voor deze locatie te kiezen en niet een locatie op een industrieterrein in deze of in een de andere twee gemeenten?

Het college gaat uit van een geluidsniveau van 40 tot 46 dB(A) voor de woningen aan de Groetweg, de Groetpolderweg, de Alkmaarseweg en de Oudelanderweg. De maatgevende dagperiode is twaalf uur en loopt van 7 tot 19 uur. Het gaat hier dus niet over piekbelasting. De geluidbelasting tijdens het crossen wordt in de berekeningen uitgesmeerd over de maatgevende dagperiode. Per dag mag er maximaal zes uur worden gecrost. De werkelijke geluidsbelasting tijdens het crossen is dus vele malen hoger dan 40 tot 46 dB(A). Het is een logaritmische schaal. Om deze reden heeft de raad in 2013 strengere normen gesteld. Er wordt uitgegaan van maximaal 50 dB(A) geluidsbelasting op de locatiegrens en er wordt niet gesproken over een maatgevende dagperiode. 50 dB(A) piekbelasting op de locatiegrens levert aanmerkelijk minder geluidshinder op dan 40 tot 46 dB(A) gemeten over de maatgevende dagperiode, aangezien er tijdens 18 van de 24 uur niet wordt gecrost. Dit is zo besloten om de omwonenden te beschermen tegen overmatige geluidshinder. Het college stelt nu voor om af te wijken van het raadsbesluit van 2013, omdat de motorcrossclub in zijn businessplan niet kan voldoen aan deze eisen.

Gedurende vier dagen per week mag er maximaal zes uur worden gecrost, staat in het raadsvoorstel, maar kunnen we daarop vertrouwen? Waarschijnlijk niet. Het kan zomaar veel meer worden, waarmee de overlast navenant toeneemt. Zelfs voordat de raad een besluit over de motorcross heeft genomen, vertelt wethouder Theo Groot al in de Schager Courant dat verruiming van het maximaal aantal crossdagen en crossuren gemakkelijk kan worden geregeld, wanneer de MER dit toelaat. Hoezo gemakkelijk te regelen? Staan de omwonenden en de raad hierbij buiten spel?

Dat er toegewerkt gaat worden naar meer crossuren is voor GroenLinks evident. De motorclub vertelde tijdens ons fractieoverleg dat ze niet zijn gekend in de toewijzing van het aantal uren en dat deze uren niet toereikend zijn om een financieel gezonde business case overeind te houden. De exploitatie vereist dat het gebruik van de baan zeven dagen per week, het hele jaar rond mogelijk moet zijn om rond te komen. Ook vertelden de vertegenwoordigers van de motorclub dat er niet alleen sprake zal zijn van motorcross, maar dat er, om het project financieel mogelijk te maken, ook wordt gedacht aan drone-activiteiten, trekkerpulling, verhuur aan fabrieksteams en andere zelfstandige activiteiten die ook veel herrie produceren, ook al beweert de motorclub dat dit niet het geval is. Over dit soort activiteiten is in het raadsvoorstel niets te vinden. De raad heeft in 2013 een weloverwogen democratisch besluit genomen en er zijn duidelijke randvoorwaarden meegegeven. Natuurlijk is het jammer voor de motorclub dat het businessplan niet rond te krijgen is, maar het is het paard achter de wagen spannen om dan maar de eisen die de raad eraan heeft gesteld naast ons neer te leggen. Niet alleen het college moet betrouwbaar zijn, maar zeker de raad.

Er wordt van ons een besluit over het motorcrossterrein gevraagd, terwijl er nog geen milieueffectrapportage is. GroenLinks vindt het onverantwoord om een besluit te nemen zonder dat de milieugevolgen van dit plan bekend zijn. In 2017 heeft de Rechtbank Overijssel bepaald dat de activiteiten van een motorcrossterrein vallen in milieucategorie 5.1 en hoger. Dit is de op één na hoogste categorie, vergelijkbaar met zware industrie.

Het zal dan ook niemand verbazen dat er grote bezwaren en tegenstand tegen de permanente vestiging van een motorcrossterrein op de locatie NC10 bestaan. Inwoners van onze gemeente zullen onevenredig zwaar worden benadeeld. Een van de nabijgelegen boerderijen ligt op nog geen 500 meter afstand. Je zult er maar wonen! Vanuit de gemeente Opmeer zijn er ernstige bezwaren geuit. Het zou van goed nabuurschap getuigen om met onze buren in overleg te gaan en hun bezwaren aan te horen en daarnaar te handelen. Dit is niet gebeurd. De burgemeester van Opmeer heeft ons college een brief hierover gestuurd, met het verzoek deze aan het presidium te geven, zodat de inhoud kon worden meegewogen bij vaststelling van de raadsagenda voor 22 februari. Het college heeft dit nagelaten; de brief heeft het presidium niet bereikt. In de brief staan zwaarwegende argumenten tegen de vestiging van een permanent crossterrein: het grenst aan een natuur- en stiltegebied, er zal ernstige overlast ontstaan voor de inwoners van het aangrenzende dorp Aartswoud en bovendien heeft de provincie tijdens de totstandkoming van de Structuurvisie Noord-Holland 2040 het voornemen tot aanwijzing van een zoeklocatie voor een motorcrossterrein nabij Aartswoud ingetrokken. Waar zijn wij hier in Hollands Kroon nu in hemelsnaam mee bezig? Het mag duidelijk zijn, gezien de vragen, bezwaren en open einden en de  onderzoeken die nog moeten plaatsvinden, vinden wij dit voorstel niet rijp voor besluitvorming. Mocht er wel tot besluitvorming worden overgegaan zal GroenLinks op grond van alle bovengenoemde argumenten tegenstemmen.

motorcross

Geacht college,

SV-1814 De sanering van de ernstig vervuilde asbestweg in Van Ewijcksluis is inmiddels in gang gezet. Door Rijkswaterstaat is ter plekke een asbestconcentratie tot 510 mg per kg droge stof vastgesteld. Goede voorzorgsmaatregelen, zoals waarschuwingsborden en afscherming van het terrein met hekken, zijn al verplicht bij asbestvervuiling met een concentratie van 100 mg per kg droge stof. In Van Ewijcksluis gaat het om een concentratie die vijf maal zo hoog is. Ieder risico op blootstelling van werknemers en omwonenden aan asbest moet te allen tijde worden voorkomen. 

Vragen

Met vriendelijke groet,

Jan Eichhorn                                   T.J.M. Groot

GroenLinks Hollands Kroon            wethouder Openbare ruimte