Poliflw

Vanaf jaarwisseling 2020-2021 geldt er een landelijk verbod op knalvuurwerk en vuurpijlen. Hierdoor ontstaat er vanaf de komende jaarwisseling een nieuwe situatie. Lokale initiatieven tot het gezamenlijk afsteken van vuurwerk zijn toegestaan, maar alleen onder leiding van een professionele vuurwerkdeskundige. Het is belangrijk dat ook in de gemeente Teylingen in aansluiting op deze ontwikkelingen als lokale overheid een visie op vuurwerk wordt ontwikkeld. Daarvoor is aanvullend onderzoek gedaan gericht op gevoelens en argumenten van de inwoners van Teylingen over vuurwerk. Het college stelt voor om Teylingen de komende jaarwisseling (nog) geen vuurwerkvrije gemeente te maken, maar wel de overlast van vuurwerk en de maatschappelijke gevoelens te blijven monitoren. Ze willen ook doorgaan met het beleid van vuurwerkvrije zones en wil met een campagne in de wijken zorgen dat het aanvragen voor een buurt van vuurwerkvrije zones makkelijker wordt. Vooralsnog ziet het college geen aanleiding om van het eerdere beleid van vuurwerkvrije zones af te wijken, maar neemt wel het advies over om hierin een aantal verbeteringen aan te brengen. Op 22 juni is in de commissie DEB opiniërend gesproken over het vuurwerkbeleid van de gemeente Teylingen. De CDA-fractie is voor een geleidelijke afbouw van vuurwerk en ondersteunt het college met de aanpak van vuurwerkvrije zones. In de laatste raadsvergadering voor het zomerreces werd op 15 juli een motie besproken van ChristenUnie, GroenLinks en PvdA om het principe van vuurwerkvrije zones vanaf de jaarwisseling 2020-2021 om te draaien naar vuurwerkzones, waarbij in beginsel de hele gemeente Teylingen vuurwerkvrij is, behoudens de vuurwerkzones. Toen de indienende partijen van de motie merkten dat hier in de raad geen meerderheid voor was, hebben zijn besloten de motie aan te houden. De CDA-fractie vindt de gedachte achter de motie sympathiek, maar de tijd ontbreekt om dat op een zorgvuldige manier en met participatie van onze inwoners tijdig voor de komende jaarwisseling te realiseren.

5 juni 2018 – Vandaag is door 56 fractievoorzitters uit de tien gemeenten (Appingedam, Bedum, Delfzijl, Eemsmond, Groningen, Loppersum, De Marne, MiddenGroningen, Ten Boer, Winsum) en de provincie in het aardbevingsgebied in Groningen een open brief gestuurd naar minister Wiebes, de regering en de Tweede Kamer om hun zorgen uit te spreken over de versterkingsopgaven.

Aanleiding voor de open brief zijn de recente ontwikkelingen rond uitstel en meer onderzoek naar een groot aantal woningen die versterkt moeten worden, het vastlopen van het overleg tussen de minister en de bestuurders en maatschappelijke organisaties in het aardbevingsgebied en het opstappen van de Nationaal Coördinator Groningen. Initiatiefnemer Marco Metscher (ChristenUnie Midden-Groningen): 'het is belangrijk om als lokale politiek een stevig signaal te geven dat de huidige situatie niet acceptabel is. Reden voor ons als fractievoorzitters van gemeenten en provincie in het aardbevingsgebied om samen op te trekken, naast onze inwoners te gaan staan en de landelijke overheid op te roepen zonder verder uitstel een eind te maken aan de onveiligheid en onzekerheid waarin mensen leven. Met het grote aantal fracties dat zich in korte tijd achter het voorstel heeft geschaard geven we een duidelijk en eensgezind geluid. Wij verwachten actie van Wiebes en de Tweede Kamer.'

De Open Brief vindt u in de bijlage.

In de discussie rondom de gaswinning is al uitermate veel gezegd en mogelijk is zelfs alles al een keer benoemd in een of ander officieel schrijven naar onze huidige en zeker naar onze vorige minister. Je zou van mening kunnen zijn dat er niets meer aan de discussie kan worden toegevoeg

Echter: soms zit de kracht niet in het benoemen van punten, maar in de herhaling.

De situatie die zich nu lijkt af te tekenen kent een aantal zorgpunten:

Onze inwoners worden met grote regelmaat en soms dagelijks geconfronteerd met de gevolgen van de aardbevingen. Voor de een is het een schuurtje in een muur, voor de ander een dagelijks terugkerende strijd tegen onze eigen overheid en de door de overheid ingestelde bemiddeling organen. Eerst was er de strijd tegen de reus de NAM, nu lijkt het alsof onze overheid recht tegenover onze inwoners komt te staan.

Zekerheden die toegezegd waren, afgesproken termijnen van afhandeling, alles wordt keer op keer op de lange baan geschoven. Vele inwoners raken door deze strategische keuzes van onze eigen overheid iedere week weer hun perspectief op een oplossing kwijt. Toenemende stress en burn-outs, slapeloosheid, toenemende zorgen maar ook verminderde schoolprestaties zijn de dagelijkse praktijk in onze gemeente. Stress binnen gezinnen is een gevaar die de harmonie binnen gezinnen verstoord, waardoor relaties onderdruk kunnen komen te staan.

Een grotere behoefte aan GGZ en jeugdzorg is daardoor ook niet ondenkbaar.

College: Zijn hier cijfers over beschikbaar?

Hoe lang nemen we nog genoegen met dit uitstel gerichte beleid vanuit den Haag? Wanneer komen er oplossingen? Waarom wacht het een op het ander? Iedere keer weer wachten op uitslagen van onderzoeken. We schieten er niet veel mee op, op deze manier. Nog steeds bezig met herstel en niet met versterking.

We schrijven begripvolle brieven om de boel aan de gang te houden en vooruit te brengen, maar waar trekken wij de grens? Bij de eerste dode? Bij de eerste beving boven de 4, boven de 5?

Waar ligt de grens? In den Haag lijken ze niet veel last te hebben van onze last. Behalve dat sommigen mopperen over inkomstenderving in den Haag. En Groningers zijn maar lastig in hun ogen.

Meer dan 65% van de inwoners van ons voormalig gemeente-deel Slochteren heeft schade aan zijn huis. De plek waar veiligheid en geborgenheid centraal zou moeten staan. Maar in dit deel van onze gemeente zijn dagelijks vele honderden mensen bezig met de nadelige gevolgen van de gaswinning.

Ontzorgen en ruimhartige vergoedingen zouden centraal staan. Wij hebben in het gehele gebied nog geen voorbeeld gevonden, die getuigde van een werkwijze waarbij deze beide woorden in de praktijk gebracht werden.

Wij pleiten vanuit de ChirtenUnie voor een mensgerichte en oplossingsgerichte manier van werken.

Volgens alle onderzoeken moest ieder huis herbouwd worden om aan de huidig geldende veiligheidsmaatstaven te voldoen. Een toekomstbestendige versterking van onze huizen, waar mogelijk gekoppeld aan gasvrij en verduurzaming van het woningbestand. Nul op de meter voor iedere woning die aangepakt wordt.

Waar blijven de financiële voorzieningen om dit te realiseren?

Ieder huis wat aangepakt / versterkt wordt zou je direct energiezuinig en -neutraal moeten uitvoeren. Dat vraagt geld en lef, maar zaken worden wel uitgesproken, maar niet concreet geregeld.

Ook maken we ons zorgen over de regionale arbeidsmarkt. Waarschijnlijk kan nog niet eens 20% van de versterking en de herbouw gerealiseerd worden, als ze eindelijk eens aan de gang kunnen gaan. De pilots lopen nu en telkens zien we weer vertragende uitdagingen komen, waarvan de oplossingen nog niet meegenomen worden in volgende projecten.

Iedere keer zien we de sturende arm van de NAM en de beschikbare gelden als struikelblok. Zie de voorbeelden in Loppersum en Appingedam.

De NAM en de bouwers kijken alleen naar geld en deadlines. Het uithoudingsvermogen van de inwoners is helaas niet meetbaar, maar voor sommige mensen en gezinnen is de meest haalbare grens al lang overschreden.

Wanner gaan we weer iets van de menselijke maat zien? De mens centraal in dit dossier? Het lijkt vaak alleen om harde statistieken en geld te gaan. De mens om de economie te dienen, in plaats van de economie om de mens te dienen. Laten we die zaken eens omdraaien van nu af aan.

Wij willen hierbij het college oproepen om deze aspecten onder de landelijke aandacht te brengen en te houden in alle gesprekken over dit onderwerp, met alle partijen.

Ook hier vraagt dit dossier veel extra mankracht en tijd. Zorg er voor dat hiervoor een afdoende budget binnenkomt ter compensatie van ambtelijke tijd en ten aanzien van noodzakelijke investeringen. De financiële omvang hiervan zal menigeen doen verbazen en het bedrag zal al snel enkele miljoenen per jaar zijn, mogelijk voor de komende twintig jaar.

De casus is dringen en brengt dagelijks schade toe aan onze inwoners.

College, laat ze in den Haag niet eerder los, als dat ze SMART toezeggen in welke richting ze gaan beweging. En uiteraard alleen in de voor onze inwoners juiste richting.

Veel mensen die je op straat aanspreken vragen zich af waarom de gemeente juist nu, in deze tijd, zoveel geld uit moet geven aan nieuwbouw voor theater, muziekschool en bibliotheek. Waarom nu 13 miljoen euro belastinggeld uitgeven, terwijl zoveel mensen het moeilijk hebben. Waarom geef je het geld niet uit aan zorg of aan onderwijs of aan sportverenigingen?

Ik zal helder zijn. Ik ben een groot voorstander van deze investering en ook juist nu. Waarom? Daar zijn wat mij betreft drie redenen voor.

investeren in de toekomst

De belangrijkste reden is dat stilstand achteruitgang is. Deze zegswijze bestaat niet voor niets komt ook in ander talen voor. Zij is nog steeds waar. Het is belangrijk om als stad of dorp altijd te blijven investeren in je toekomst. Bij zo’n toekomst hoort een aantrekkelijk en economisch gezond centrum. Een centrum waar mensen graag komen, waar winkels, horeca en andere centrumvoorzieningen zich graag vestigen. Nu niet investeren in het centrum gaat ten koste van werkgelegenheid in Hoogezand en Sappemeer.

investeren in het heden

Maar waarom dan juist nu, terwijl we het geld ook aan zoveel andere, sociale onderwerpen zouden kunnen uitgeven? Voor mij is niets socialer dan investeren voor werkgelegenheid. Investeringen als die in het Huis voor Cultuur en Bestuur zorgen er direct voor dat mensen aan het werk zijn. Het zorgt voor werk voor een flink aantal bouwvakkers gedurende minstens 1,5 jaar. Veel economen klagen er over dat de overheid met haar bezuinigingen de economie schaadt. Daar zit veel waarheid in. Juist daarom kies ik er voor nu te investeren en daarmee werk te bieden aan een sector die het moeilijk heeft, de bouw. Nu investeren heeft ook nog als voordeel dat het relatief goedkoop kan. In gouden tijden betaal je ook gouden prijzen. In een tijd als deze krijg je aanzienlijk meer waar voor je euro dan wanneer het goed gaat met de economie. Dit geldt zowel voor de bouwkosten, maar ook voor de financiering van de investering. Rentes zijn extreem laag, zodat de financieringslasten ook laag zijn. Voor de gemeente geldt hetzelfde als voor particulieren. Als je van plan en in staat bent om een nieuw huis te kopen, is dit bij uitstek de tijd er voor.

investeren in duurzaamheid

Met de keuze voor deze investeringen maken we voorzieningen toekomstbestendig. De huidige gebouwen voldoen in veel opzichten al lang niet meer aan de eisen van deze tijd. Kosten van onderhoud en gebruik van de gebouwen (gas, licht, etc) zijn hoog. Door nu te investeren worden die kosten een stuk lager en komt het er uiteindelijk op neer dat de kosten van de nieuwbouw ongeveer gelijk zijn aan de huidige situatie. Ook hier maak ik de vergelijking met een particuliere woning. Wanneer iemand nu 500 euro aan hypotheek betaalt en aan energielasten 300 euro kan de keuze voor een nieuw huis 650 euro aan hypotheeklasten en 150 euro aan energielasten een enorme verbetering zijn. Veel meer huis voor hetzelfde geld. Dat is ook waar ik voor kies met de investering in het Huis voor Cultuur en Bestuur. Vernieuwde en verbeterde voorzieningen voor hetzelfde geld.

Dat zijn voor mij redenen waarom nu investeren juist heel sociaal is. Het zorgt voor werk nu en op de langere termijn en niets is socialer dan er voor zorgen dat er werk is voor mensen.

Ger Lindeman

Het bericht Investeren voor mensen verscheen eerst op PvdA Hoogezand-Sappemeer.