Poliflw

In de CDA-fractie hebben we twee leden die in hun reguliere baan direct te maken hebben met de coronacrisis. René Claessens is manager bij Fokus, een zorgorganisatie voor mensen die rolstoelafhankelijk zijn. Lesley van Hilten is leerkracht in groep zes op basisschool Letterland. Hoe beleven zij deze tijden? Over een leeg klaslokaal‘Op zondag 15 maart zat ik in mijn klaslokaal, nadat ik, ongeveer driekwartier eerder tijdens de persconferentie, te horen had gekregen dat alle (basis)scholen zouden sluiten. Ik keek mijn klas rond en bedacht me dat het in mijn lokaal, minimaal de aankomende drie weken, ontzettend stil zou zijn’, zucht Lesley. Race tegen de klok‘Nog voordat ik alles kon laten bezinken, moest er zo snel mogelijk een plan worden gemaakt. Samen met mijn team moest ik belangrijke vragen beantwoorden. Hoe gaan we ervoor zorgen dat leerlingen geen achterstand oplopen? Hoe kunnen leerlingen nog steeds maatwerk gericht onderwijs krijgen? Moeten we alles digitaal aanbieden of juist niet? Dit waren allemaal vragen waar we eerst gezamenlijk over moesten nadenken, maar veel tijd om na te denken was er niet. De leerlingen kwamen namelijk de volgende dag het werk al ophalen. Doordat alles heel snel geregeld moest worden, hebben we ervoor gekozen de eerste week een volledig lespakket mee te geven. Alles moest gekopieerd worden en dat is nogal een uitdaging met twee kopieermachines en zes collega’s! Het was een race tegen de klok. Gelukkig hebben wij, als team, de race gewonnen. Inmiddels hebben we de lasten beter verdeeld en kunnen we meer werk online aan de kinderen aanbieden.’ Duizendpoot gevraagd‘Iedere dag ben je als leerkracht beschikbaar voor je leerlingen via de mail, telefoon of videobellen. Vanaf 16 maart ben je ineens meer dan alleen de juf, je bent ook een soort maatschappelijke werker voor alle gefrustreerde ouders, of een ICT’er voor alle inlogcodes die nooit schijnen te werken. Kortom het onderwijs was altijd al veelzijdig en afwisselend, maar in tijden van een coronacrisis nog meer…’ Over omzien naar elkaar in de zorg‘Werken in de zorg is prachtig: door onze hulp kunnen mensen een zelfstandig leven leiden’, vertelt René trots. ‘Ik werk met kwetsbare mensen, die rolstoelafhankelijk zijn en sommigen van hen maken gebruik van ademhalingsondersteuning. Deze Coronatijd vraagt wat van iedereen. Cliënten die verschillende zorgverleners moeten toelaten om het risico op besmetting te verkleinen, terwijl de meeste Nederlanders met hun gezin thuis zitten. Het vraagt ook veel van zorgverleners, die graag willen doorwerken ook al zijn ze moe, een beetje verkouden of hebben ze lichte verhoging. Helaas worden er ook collega’s echt ziek. Door het gebrek aan voldoende collega’s is het rondkrijgen van het rooster een behoorlijk lastig karwei aan het worden. Het lukt nog wel om het aantal hulpbedden en materialen op te schalen, daar ligt de grootste uitdaging voor collega-zorgorganisaties. Maar nieuwe collega’s kunnen we er niet zo bij toveren. Ze mogen immers zonder zorgdiploma niet zomaar aan de slag.’ Dubbele betekenis‘Omzien naar elkaar heeft nu voor mij als leidinggevende een dubbele betekenis. Het betekent niet alleen cliënten verzorgen en beschermen, maar ook het overeind houden van mijn medewerkers. Om daarvoor te waken werken we met aangepaste roosters om het aantal contactmomenten en de contractduur van onze zorgverlening te verkleinen. Minder zorgverleners per cliënt. Allemaal om de veiligheid te vergroten. Omzien naar elkaar is in dit geval: elkaar tijdelijk minder vaak en lang zien. Allemaal om dat vervelende virus het hoofd te bieden.’

In de CDA-fractie hebben we twee leden die in hun reguliere baan direct te maken hebben met de coronacrisis. René Claessens is manager bij Fokus, een zorgorganisatie voor mensen die rolstoelafhankelijk zijn. Lesley van Hilten is leerkracht in groep zes op basisschool Letterland. Hoe beleven zij deze tijden? Over een leeg klaslokaal‘Op zondag 15 maart zat ik in mijn klaslokaal, nadat ik, ongeveer driekwartier eerder tijdens de persconferentie, te horen had gekregen dat alle (basis)scholen zouden sluiten. Ik keek mijn klas rond en bedacht me dat het in mijn lokaal, minimaal de aankomende drie weken, ontzettend stil zou zijn’, zucht Lesley. Race tegen de klok‘Nog voordat ik alles kon laten bezinken, moest er zo snel mogelijk een plan worden gemaakt. Samen met mijn team moest ik belangrijke vragen beantwoorden. Hoe gaan we ervoor zorgen dat leerlingen geen achterstand oplopen? Hoe kunnen leerlingen nog steeds maatwerk gericht onderwijs krijgen? Moeten we alles digitaal aanbieden of juist niet? Dit waren allemaal vragen waar we eerst gezamenlijk over moesten nadenken, maar veel tijd om na te denken was er niet. De leerlingen kwamen namelijk de volgende dag het werk al ophalen. Doordat alles heel snel geregeld moest worden, hebben we ervoor gekozen de eerste week een volledig lespakket mee te geven. Alles moest gekopieerd worden en dat is nogal een uitdaging met twee kopieermachines en zes collega’s! Het was een race tegen de klok. Gelukkig hebben wij, als team, de race gewonnen. Inmiddels hebben we de lasten beter verdeeld en kunnen we meer werk online aan de kinderen aanbieden.’ Duizendpoot gevraagd‘Iedere dag ben je als leerkracht beschikbaar voor je leerlingen via de mail, telefoon of videobellen. Vanaf 16 maart ben je ineens meer dan alleen de juf, je bent ook een soort maatschappelijke werker voor alle gefrustreerde ouders, of een ICT’er voor alle inlogcodes die nooit schijnen te werken. Kortom het onderwijs was altijd al veelzijdig en afwisselend, maar in tijden van een coronacrisis nog meer…’ Over omzien naar elkaar in de zorg‘Werken in de zorg is prachtig: door onze hulp kunnen mensen een zelfstandig leven leiden’, vertelt René trots. ‘Ik werk met kwetsbare mensen, die rolstoelafhankelijk zijn en sommigen van hen maken gebruik van ademhalingsondersteuning. Deze Coronatijd vraagt wat van iedereen. Cliënten die verschillende zorgverleners moeten toelaten om het risico op besmetting te verkleinen, terwijl de meeste Nederlanders met hun gezin thuis zitten. Het vraagt ook veel van zorgverleners, die graag willen doorwerken ook al zijn ze moe, een beetje verkouden of hebben ze lichte verhoging. Helaas worden er ook collega’s echt ziek. Door het gebrek aan voldoende collega’s is het rondkrijgen van het rooster een behoorlijk lastig karwei aan het worden. Het lukt nog wel om het aantal hulpbedden en materialen op te schalen, daar ligt de grootste uitdaging voor collega-zorgorganisaties. Maar nieuwe collega’s kunnen we er niet zo bij toveren. Ze mogen immers zonder zorgdiploma niet zomaar aan de slag.’ Dubbele betekenis‘Omzien naar elkaar heeft nu voor mij als leidinggevende een dubbele betekenis. Het betekent niet alleen cliënten verzorgen en beschermen, maar ook het overeind houden van mijn medewerkers. Om daarvoor te waken werken we met aangepaste roosters om het aantal contactmomenten en de contractduur van onze zorgverlening te verkleinen. Minder zorgverleners per cliënt. Allemaal om de veiligheid te vergroten. Omzien naar elkaar is in dit geval: elkaar tijdelijk minder vaak en lang zien. Allemaal om dat vervelende virus het hoofd te bieden.’

Nu het corona-virus Nederland steeds meer in zijn greep krijgt zie je op allerlei plekken initiatieven ontstaan om waar nodig te helpen. Op initiatief van Aya Selman is de PvdA in Almere een actie voor het Voedselloket gestart.

In de eerste week zijn er ruim 1000 artikelen bij 10 verschillende afleverpunten afgegeven en deze zijn vervolgens naar het Voedselloket gebracht. Omdat niet iedereen boodschappen kan (of vanwege het virus) wil doen hebben we ook de mogelijkheid geboden om een (klein) bedrag over te maken naar de bankrekening van de PvdA (NL19RABO0131276506). Ook daar is gul op gegeven. In slechts 1 week is er € 914,– gestort. Op dit moment is van dit bedrag nog slechts een beperkt deel in boodschappen, die ook weer naar het Voedselloket zijn gebracht, omgezet. Mocht u ook een bijdrage willen leveren vermeld dan wel: “Aktie VLA”). De actie heeft ook tot andere initiatieven geleid. Zo heeft Helen Parkhurst de volledige voorraad van de kantine (voorlopig kan die toch niet open) aan het Voedselloket geschonken en heeft het Leger des Heils zo’n 80 kilo kaas (die zij ook weer als hulp hadden gekregen) aan het Voedselloket gegeven.

Op de eerste dag van de tweede week begon het direct al goed. Namens De provinciale PvdA-afdeling werd maar liefst, los van de inzameling die wij voor het Voedselloket houden, voor € 500,– aan houdbare producten bij het Voedselloket afgeleverd. Overigens werden ook de Voedselbanken van Zeewolde, Dronten, Noordoostpolder en Lelystad met een dergelijke vracht aan goederen verrast. En nog steeds worden er boodschappen bij de afleverpunten afgegeven.

Op dit moment zijn de schappen van het voedselloket redelijk goed gevuld (dit geldt in mindere mate voor artikelen als bloem, cornflakes en beschuit). Maar dat zal vanaf woensdag snel veranderen omdat de 430 gezinnen die van hen afhankelijk zijn dan weer boodschappen kunnen komen doen. Cliënten van het Voedselloket krijgen, afhankelijk van de gezinssamenstelling, maandelijks een bedrag waarmee boodschappen in de winkel van het Voedselloket gedaan kunnen worden. Dat is ook de reden waarom slechts een deel van het geld dat wij ontvangen hebben in boodschappen is omgezet. In overleg met de mensen van de winkel zullen in de loop van de week de boodschappen die dan het hardst nodig zijn worden ingekocht en afgeleverd.

Met de actie zoals wij die gestart zijn gaan we de komende week zeker nog door, aan het eind van de week zal wederom gekeken worden of doorgaan noodzakelijk is of dat er op een andere manier hulp geboden moet worden. Wel zouden wij graag zien dat er nog wat inleverpunten bij komen, daarbij denken wij vooral aan adressen dicht in de buurt van een supermarkt (wij hebben gemerkt dat juist op die punten het meest wordt afgegeven).

Wij danken u zeer voor de gegeven hulp en hopen dat u ook anderen over deze actie informeert. Mocht u zelf hulp nodig hebben meldt dat dan ook dan kunnen wij kijken op welke manier wij dat kunnen regelen.

Zorgen voor anderen is prima, maar denk vooral ook aan uw eigen gezondheid.

Het bericht De PvdA in actie verscheen eerst op PvdA Almere.

De opbrengst per dag.

Ook gisteren zijn er weer artikelen voor het Voedselloket bij de verschillende afleverpunten gebracht.In totaal zijn er nu 713 artikelen afgegeven.

Mede dank zij dit initiatief wordt vandaag de voorraad van de kantine van Helen Parkhurst (voorlopig hebben ze daar toch even niets nodig) bij de VLA afgeleverd.

Voor de volledigheid herhaal ik nogmaals de thans beschikbare afleverpunten.

Kijk voor alle actuele afleverpunten op Facebook

Ook is inmiddels bekend hoeveel geld er voor deze aktie is overgemaakt. De teller staat thans op €152,–. Hiervoor worden alleen artikelen gekocht waar het Voedselloket de meeste behoefte aan heeft (azijn, rijst, bloem, bakmeel, cornflakes, zout, bruine bonen, suiker, beschuit en muesli).

Een deel van het geld is rechtstreeks overgemaakt een ander deel is betaald door middel van een Tikkie. Mocht u ook een bedrag (alle beetjes helpen) voor het Voedselloket willen doneren dan kunt u dat overmaken naar rekening NL19RABO0131276506 ten name van PvdA Almere onder vermelding van “VLA-Aktie” of u kunt het doen via deze link: Tikkie voor VLA-aktie (geldig tot 9 april). Omdat de PvdA de ANBI-status heeft zijn schenkingen (binnen de daarvoor geldende regels) aftrekbaar voor de inkomstenbelasting.

Het bericht VLA-aktie update 24-03-2020 verscheen eerst op PvdA Almere.

Dit opiniestuk is op woensdag 2 oktober jongstleden geplaatst op de website en in de krant van Almere deze Week.

“Het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap blijft investeren in verdere verbetering van het onderwijs, onder andere door midden van zogeheten kwaliteitsafspraken”. Midden? Het staat er echt, een verschrijving zoals mij ook zou kunnen gebeuren. Sterker nog, dat gebeurt mij met enige regelmaat. En dan heb ik nog onderwijs genoten in een tijdperk waarin er geen tekort aan leraren bestond. Overigens waren de salarissen op de basisschool toen ook al niet sky high. Lange leve de spellingchecker.

Saillant detail is dat het een webtekst betreft op de site van het onderwijsministerie. Oh ironie! Zou er een verband zijn met het lerarentekort? Of met de achteruit hollende onderwijskwaliteit? Misschien had de auteur van de tekst zin om een vilein grapje te maken om vervolgens af te wachten of het iemand zou opvallen. Of is het een daad van verholen verzet? Wie weet.

Onderwijs, tja het blijf tobben. Nooit geld genoeg en de werkdruk blijft maar oplopen. Ook als Almeerse Raad hebben we het onderwijs hoog op de agenda gezet. Torenhoog want er gaat bijna geen donderdag voorbij zonder dat we ons ter linker- en rechterzijde van het politieke spectrum druk maken over de kwaliteit en het lerarentekort. Schriftelijke vragen, moties en agenderingen, geen middel (!) laten we als raad liggen om de aandacht te vestigen op de pijler waarop de samenleving steunt. De kurk waarop Almere drijft. Overdreven? De betekenis van onderwijs kan niet overschat worden. Partijen die ver uit elkaar liggen vinden met elkaar de urgentie om het Almeerse onderwijs te versterken.

Tegelijkertijd tijd ervaren we ook dat de gemeente maar in beperkte mate invloed kan uitoefenen op het onderwijs. Dus hoezeer we de wethouder ook voorzien van talloze moties, het rendement is laag. Toch ben ik ervan overtuigd dat we als raadsleden ons sterk moet blijven maken voor het allerbeste onderwijs voor onze kinderen. En niet alleen raadsleden moeten dat. Ik las de open brief van de gezamenlijke Almeerse schoolbesturen aan de ouders van basisschoolleerlingen. Ik kan niet ontkennen dat mij een gevoel bekroop van too little, too late. Tot nu toe heb ik de schoolbesturen van ASG, SKO en Prisma gemist in wat toch een gezamenlijke aanpak zou moeten zijn.

Maar het is nog niet te laat om aan boord te stappen. Alle hens aan dek dus. Laten we gezamenlijk optrekken om doorlopend goed onderwijs in Almere te bewerkstelligen met genoeg leraren.

Sven van der burg, vice-fractievoorzitter D66 Almere