Poliflw

Mijn vorige column ging over de terugkeer van de PvdA aan het front van de peilingen. In deze column probeer ik de kansen te duiden die links Nederland krijgen om nu eindelijk weer eens een factor van belang te worden.

Waar liggen de mogelijkheden en kansen voor links:

Bij de elementaire levensbehoeften en zekerheden voor mensen. Het gaat dan vooral om

inkomenszekerheid voor iedereen (ZZP-ers, jongeren en ouderen met alleen een AOWtje hebben hierin extra aandacht nodig). Woonzekerheid is een andere. Het is en blijft te gek voor woorden dat mensen met een kleine beurs nog steeds jaren moeten wachten op een woning in de sociale sector. Het belang van een duurzame baan is groot. Bijvoorbeeld bij het afsluiten van een hypotheek wordt nog steeds verwacht dat je werk hebt met een vast contract. En dat is al lang niet meer zo. Vast werk is niet meer zo zeker vergeleken met vroeger. Linkse politiek moeten hier hand in hand met vakbonden de strijd weer ouderwets aangaan. Verbeter de kansen voor vermindering werkdruk en een fatsoenlijk inkomen voor werkers in o.a. het onderwijs, de politie, de zorg. De zorg voor onze ouderen is naar een dieptepunt aan het glijden. Aanpassing en ga weer terug naar de menselijke maat en creëer weer mogelijkheden voor ouderenhuizen en bijzondere woonvormen voor oud en jong (Knarrenhof is een voorbeeld hoe het anders kan!) Duurzaamheid en allerlei energiemaatregelen mogen niet ten koste gaan van mensen met een smalle beurs.

Ik kan nog zo nog wel even doorgaan. Rechts Nederland maakt er een potje van. Steeds wordt er geknabbeld aan de zekerheden van mensen. Het linkse antwoord kan kort samengevat worden:

Zekerheid in de belangrijkste levensbehoeften van onze inwoners. Links moet weer werken aan solidariteit om de noodzakelijke zekerheid te kunnen bieden. De verschillen tussen rijk en arm worden groter (10% van de bevolking (elitegroep) heeft meer dan 61% van alle vermogen in handen).

Waar wat mij betreft meer aandacht aan mag worden geschonken is aan het graaien van een groep mensen in bijvoorbeeld bankwezen (de miljarden winsten komen van u en mij) en zorginstellingen (te gek voor woorden dat zij miljoenen in portefeuille moeten hebben voor slechte tijden).

Ook hier kan links een vuist maken. Terugdraaien van marktwerking in wat vroeger publieke sectoren heten (water, elektra, gas, zorg) is de uitdaging voor de komende jaren. Waar neo-liberalen denken dat door marktwerking de zorg beter zou worden of dat we een faire prijs betalen voor nutsvoorzieningen, is niets minder waar. De zorg wordt alleen maar duurder (een kleine groep rijken wordt er alleen maar beter van) en de energiekosten stijgen de pan uit. Minder markt en meer overheid zou niet verkeerd zijn.

Voor komende verkiezingen zou het niet verkeerd zijn dat links laat zien dat ze een antwoord hebben op rechts neo-liberaal beleid in Nederland. Maar dan wel zoveel als mogelijk met één mond.

Het bericht De Linkse lente hangt in de lucht…..! verscheen eerst op PvdA Harderwijk.

Gisteren debatteerde de gemeenteraad over het gebruik van loting bij het toewijzen van woningen. De PvdA fractie is hier zeer kritisch op. Bij de invoering zou dit gaan om 10% en zou evaluatie van de effecten volgen. Inmiddels is het opgelopen tot 25%, terwijl de effecten onduidelijk zijn. Wel stijgt hierdoor de wachttijd voor woningzoekers die niet worden ingeloot. Logisch dus om even een pas op de plaats te maken en te kijken naar nut en noodzaak.

We hebben daarom, samen met Harderwijk Anders, VVD en GemeenteBelang een voorstel ingediend om de loting terug te zetten op 10% en wijzigingen altijd aan de gemeenteraad voor te leggen. Zo vindt aanpassing voortaan enkel plaats als de effecten duidelijk zijn en mensen echt worden geholpen. En daarnaast is bijbouwen natuurlijk de enige structurele oplossing. Helaas staakten de stemmen over ons voorstel, waardoor het de volgende raad opnieuw voor moet worden gelegd. De verwachting is dan, als iedereen aanwezig is, dat het voorstel wordt aangenomen.

Onze debatbijdrage in het debat:

Zo, klaar met werken en nog even snel naar de bakker. De winkel is druk, dus je trekt een nummertje. 46. En de teller staat op 40. Even wachten dus. Nummer 41 komt, nummer 42. Plots roept de bakker nummer 48 om. En nummer 50. Je kijkt verbaasd om je heen. Hoe kan dat nou? De nieuwe klanten lopen inmiddels blij de winkel uit. Eén ervan heeft het laatste volkorenbrood bij zich. Dat brood had jij graag willen hebben. Eindelijk ben je aan de beurt. Je vraagt aan de bakker wat dit nou is. Jij was toch eerder aan de beurt? Tja, zegt de bakker. Dat is een nieuw systeem, voor als het druk is. We loten nu regelmatig wie er als eerste geholpen mag worden. En die gaat dan voor de rij. Zo voelt het voor mensen alsof ze eerder geholpen worden.

Dit klinkt raar toch? En toch is dit wat er nu gebeurt met de wachtlijsten. Een deel van de woningen, vaak de goedkopere, wordt verloot. En daarvoor maakt het niet uit of je kort of lang op de wachtlijst staat. Als je wint ben je direct aan de beurt. En iedereen na je schuift een stapje op en wacht dus langer. Kortom: hoe meer er wordt geloot, hoe langer iedereen die niet wordt uitgeloot moet wachten. En voor de mensen die in het goedkoopste segment zoeken, is dit nog pijnlijker, want daar wordt het meeste geloot.

En denkt u dat het wel meevalt? Die paar woningen die worden verloot? In 2019 werd van het goedkoopste segment bijna een kwart van de woningen door loting toegewezen. En als je de woningen die met urgentie of bemiddeling worden toegewezen eraf haalt is het zelfs bijna een derde. Over alle segmenten heen komt nog maar ruim de helft van de woningen normaal beschikbaar.

De toewijzing is zo net de postcodeloterij geworden, waar niet alleen de winnaars zichtbaar zijn, maar ook de verliezers. Mensen die steeds langer moeten wachten, omdat ze niet ingeloot worden, maar wel andere mensen zien voorgaan. En de mensen die voorgaan hebben deze woning niet per sé harder nodig. Voor mensen die het echt nodig hebben is er immers als urgentie.

Om mensen daadwerkelijk eerder aan een huis te helpen, is loting niet het juiste middel, maar moet je gericht bijbouwen. Zorg voor een knarrenhof voor ouderen, of voor studio’s voor starters. Zorg dat er meer woningen bijkomen. Maar zorg niet voor winnaars en verliezers.

Het bericht Debat over Loting verscheen eerst op PvdA Harderwijk.

Het is toch Linkse Hobby’s, zal u na het lezen van de titel wellicht denken. Klopt, dat wordt veel gebruikt binnen rechtse kringen als PvdA, GroenLinks, de SP of zelfs D66 en ChristenUnie een voorstel doen om iets te subsidiëren. Meestal gaat het dan om cultuur, armoede, woningnood, schuldensanering, kortom zaken waar veel mensen mee geholpen kunnen worden. Dat links klopt wel, maar hobby is wel heel erg denigrerend. Maar goed, ingeburgerde term, dus laten we eens kijken of er ook Rechtse Hobby’s zijn. Nou, die zijn er en ze vallen ook bepaald in een andere prijscategorie. De grootste klapper is de hypotheekrenteaftrek. Tuurlijk, ook voor Jan Modaal met een koopwoning. Maar de 14 miljard die jaarlijks wordt uitgekeerd komt voor meer dan de helft terecht bij Nederlanders met een inkomen van 2 x modaal, dus ruim 70 duizend euro per jaar. Zelf zeg ik liever 6 x bijstand, dan 2 x modaal! En hoe hoger je inkomen, hoe meer hypotheek je kan krijgen, hoe meer je kan aftrekken. En er is geen limiet. Niet qua bedrag en niet qua inkomen. En dit systeem heeft ook nog eens tot gevolg dat het de huizenprijzen opdrijft. Want je kan immers veel meer lenen dan zonder aftrek en dus komen duurdere huizen binnen bereik. En natuurlijk is het aantrekkelijker voor bouwers om mooie dure woningen te bouwen. Maar haal je de norm voor een hypotheek niet, dan wordt je veroordeeld tot de huurmarkt, waar de huurprijs vaak hoger is dan de hypotheek voor een vergelijkbaar huis. Want huurtoeslag, linkse hobby, komt niet in de buurt van hypotheekrenteaftrek, rechtse hobby. Mocht u denken “klopt dat wel”? Check dan de huizenprijzen in de grensstreek. In sommige plaatsen zelfs aan de andere kant van de straat, in België of Duitsland, zijn vergelijkbare huizen 30% goedkoper.

Maar er is nog meer gaande in subsidieland. Voor heel veel subsidies geldt dat er een maximaal bedrag beschikbaar is. Bijvoorbeeld voor verduurzamen, inmiddels de hobby van links en rechts, voor asbest, voor cultuur, voor monumenten, enzovoort. Op zich niet onlogisch, zo’n maximum, maar ook hier zit een addertje onder het gras. Het aanvragen van zo’n subsidie is vaak erg complex, moet op een specifiek moment en bevat, als er overvraagd wordt, een loting of wie het eerst komt… En je moet het te subsidiëren werk eerst zelf betalen. En u snapt het al, dat gaat natuurlijk niet als je maar net rond kan komen. Of als al die regels lastig te doorgronden zijn. En daar begin je niet aan als de kans ook nog eens groot is dat je niks krijgt. En dus gaat ook hier het grootste deel van de pot naar de hoogste inkomens en de  grootste bedrijven Die vervolgens ook nog eens hun lasten zien dalen door de energiebesparing. Gelukkig wordt in veel Gemeenten gewerkt met of aan leningen die het mogelijk maken om met een beperkt inkomen toch mee te doen. Linkse hobby, zou je denken. En dat zou kloppen als daar een rente van minder dan 1% voor zou gelden. Nou mooi niet. Er moet immers wel wat verdiend worden. U weet wel, zo’n bekende rechtse hobby.

Het bericht Rechtse Hobby’s verscheen eerst op PvdA Harderwijk.

In 2019 heeft Uwoon geen enkele huisuitzetting hoeven te doen. Dankzij een uitstekende samenwerking met ketenpartners Westerbeek, team Via en Stimenz is het gelukt om geen enkele huurder op straat te zetten wegens een huurachterstand. Genoeg reden dus voor de PvdA om dit te vieren met deze organisaties met een Rode Taart, uitgereikt door raadslid Laurens de Kleine en afdelingsvoorzitter Doris Goosen.

Preventie, professionele hulp, aandacht voor laaggeletterdheid en een budgetcoach zijn allemaal instrumenten die helpen bij het voorkomen van huisuitzettingen. Door vroegtijdig met huurders in gesprek te gaan is het Uwoon gelukt om overal tot oplossingen te komen, zonder huurders uit te moeten zetten. Reden genoeg voor een feestje dus.

Daarnaast had de PvdA nog een goede reden om Uwoon in het zonnetje te zetten. Uwoon was namelijk ook één van de partners van het Beleefhuis, waar beleidsmakers, organisaties en inwoners konden ervaren wat armoede met je doet. Een betrokken en actieve woningcorporatie dus!

Het bericht Verdiende Rode Taart voor Uwoon en partners verscheen eerst op PvdA Harderwijk.

Linkse wegkijker! Islamknuffelaar! Rechtse fascist!

Ik weet niet hoeveel u op social media zit, maar dit soort termen kom ik dagelijks tegen. En niet weinig. En dit zijn dan ook nog niet eens de heftigste termen. Op twitter, maar ook steeds meer op facebook zie ik veel politieke discussies langskomen. En daar worden inhoudelijke opmerkingen, of ze nu positief of negatief zijn, al snel overvleugeld door dit soort termen. Het gaat niet meer om de boodschap, maar om de boodschapper.

En niet alleen politici worden op deze manier aangepakt, maar ook de mensen die het wagen om op hen te reageren. Hun commentaar wordt gereduceerd tot hun (vermeende) politieke voorkeur, en aan de hand daarvan word je aangevallen. Je deugt niet meer, omdat je iemand bijvalt die een andere mening heeft. En geloof me, het maakt daarvoor niet uit of je links of rechts bent, de persoonlijke aanvallen kunnen van beide kanten komen.

En weet je wat ik daar nog het meest bijzondere aan vindt? Dat mensen niet meer verder kijken dan iemands politieke mening. Iemand deugt niet meer omdat hij Groen Links stemt. Of iemand heeft afgedaan omdat ze een keer een mening van een PVV politicus verdedigde. Het gaat dan niet eens altijd zozeer om de mening zelf, maar om de partij, of richting die je ermee ondersteunt. Mensen worden afgerekend op een tweet of een facebook reactie.

Dat iemand ook een moeder is die altijd bijspringt op school zien we niet. Of een vrijwilliger op een voetbalclub. Of dat iemand in zijn vrije tijd taalmaatje is. Of demente ouderen bezoekt. Er is geen oog meer voor een persoon en alles wat erbij hoort. De wereld is op social media steeds meer ingedeeld in goed en slecht. En als iemand in het hokje “slecht” komt, dan kijken we niet meer verder. En zo komen we in Nederland vooral online, maar soms ook offline steeds meer tegenover elkaar te staan.

Maar er is meer dan politiek. Kijk eens verder dan een mening. Interesseer je eens in de personen aan de andere kant van je beeldscherm. Mensen zijn meer dan een politieke mening. Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn, om het met elkaar te kunnen vinden. Mijn verzoek voor 2020 aan jullie allemaal: Kijk verder dan politiek en probeer eens in gesprek te komen.

Het bericht Meer dan politiek verscheen eerst op PvdA Harderwijk.

Na het drama in maart 2017 richt de PvdA zich weer op als een feniks die uit haar as oprijst. Afgeschreven door vele mensen die zich insiders noemen bleef de Partij en zeker Lodewijk Asscher staan voor onze idealen en plannen voor een beter en vooral socialer Nederland. Nu maakt een zwaluw nog geen zomer, maar in de peilingen staan we al langer op rond de 20 zetels en kruipen we naar de nummer 1 van Nederland. Dat zou wel een stunt zijn trouwens. Natuurlijk ben ik blij dat we weer op meer vertrouwen van de kiezers mogen rekenen (zeker vergeet ik het Timmermans effect niet, maar toch) en dat we blijven proberen om de samenwerking op links beter te krijgen.

Maar de andere kant van de medaille is dat links het in haar totaliteit maar niet voor elkaar krijgt om een stevige vuist te maken die er toe doet. Het zijn communicerende vaten. Als GroenLinks verliest krijgen wij er wat bij en evenzo bij de SP. Waar blijft het antwoord op het rechts/liberalisme en wat is het antwoord op: ieder voor zich en god voor ons allen. Kennelijk is de boodschap van eerlijk delen van kennis, inkomen en macht nog niet sexy genoeg en moeilijk te vertalen voor ons Nederlanders. Eigenlijk toch gek dat we moeten blijven uitleggen dat eerlijk delen en opkomen voor de ‘gewone mens’ iets bijzonders is wat blijkbaar niet aanslaat. Maar wat dan?

Laat Lodewijk Asscher ons verhaal helder en duidelijk naar voren brengen, laat Lodewijk blijven proberen om de linkse samenwerking van de grond te krijgen en daarin het antwoord te vinden voor de steeds meer rechtser wordende samenleving. De versplintering op rechts is mogelijk te gebruiken voor een goed links en progressief geluid.

Op kerstavond had ik een gesprek met vrienden over de klimaatverandering en alle hype die dat veroorzaakt. Na alle terechte discussies rond het stikstof en Pfas dossier, stelde ik me eerlijk gezegd meer zorgen te maken over de op drift geraakte vluchtelingen. Mensen die op zoek zijn naar een beter leven en/of hun eigen land verlaten vanwege oorlogsgeweld. En me druk maken over zelfs de toenemende armoede in eigen land. Conclusie van ons gesprek:

Het is een kwestie van en/en. De rechtse partijen claimen dat er geen sprake is van een stikstof/milieu crisis, maar wel tekeer gaan als vluchtelingen naar ons land (of elders in Europa) willen komen. De linkse partijen ontkennen gelukkig geen van beide en zoeken naar een oplossing voor beide problemen. Eerlijk(er) delen en goed zorgen voor onze aardbol die we netjes na willen laten aan onze kinderen en kleinkinderen.

Moraal: met een goed sociaal democratisch verhaal met dito oplossingen voor de grote problemen waarvoor we staan, kan de Partij van de Arbeid de partij van de toekomst worden. Mensen zekerheid bieden voor een schoner en duurzamer Nederland, mensen bestaanszekerheid bieden en zorgen voor een eerlijke verdeling van onze welvaart.

Het bericht 2019: de comeback van de Partij van de Arbeid verscheen eerst op PvdA Harderwijk.

Twee weken geleden moest ik van Harderwijk naar Huissen v.v. en voor deze gelegenheid had ik Omroep Gelderland aangeklikt in de auto. Dat had een directe relatie met de verkeersdrukte rond Arnhem op dat tijdstip. Ik moest om 17.00 uur in Huissen zijn. Ik werd niet teleurgesteld, het was erg druk met een lange file. Maar dat is niet wat me bij is gebleven van deze reis. Ik werd enkele malen, zowel op de heenreis als terugreis, getriggerd door een terugkerende reclameboodschap die als volgt begon “Met de feestdagen op komst blijkt dat de consumenten 5,1 % meer besteden…..”. Om verder te gaan in de trant van indien u ook wilt meeprofiteren, adverteer dan via Omroep Gelderland. Omdat de snelheid van voortbewegen erg laag was, liet ik deze woorden nog eens goed op mij inwerken. De boodschap straalde uit alsof we met zijn allen de portemonnee gingen trekken in de laatste weken van het jaar. Geld genoeg immers! Althans dat was de suggestie van de boodschap.

Maar de werkelijkheid is een heel andere. Steeds meer mensen in ons land zijn eerder met de vraag bezig hoe van 5,1% minder rond te komen of nog erger. Voor hen is het zelfs niet vanzelfsprekend dat men het überhaupt nog kan rooien iedere maand. Het initiatief van de Partij van de Arbeid om mensen kennis te laten maken met de bijna onmogelijke keuzes die de bewoners van het Beleefhuis moesten maken, confronteerde iedere bezoeker nog eens met die werkelijkheid voor een grote groep in onze samenleving. En wat te denken van de noodzaak van de Voedselbank. In het debat van de gemeenteraad van Harderwijk is eigenlijk iedereen het erover eens dat deze niet nodig zou moeten zijn. Maar het tegendeel is waar, het aantal mensen dat er gebruik van moet maken stijgt alleen maar. En er is nu iets bij gekomen, waarvoor ik aandacht vraag.

Sinds oktober van dit jaar is de stichting Leergeld Randmeren actief in Ermelo, Harderwijk, Putten en Zeewolde. Leergeld Randmeren is één van de meer dan 100 lokale stichtingen in Nederland. Dankzij de vier gemeentebesturen was deze start mogelijk. Ik mag als penningmeester deel uitmaken van het bestuur. De stichting heeft als oogmerk sociale uitsluiting, zowel op school als in het sociaal maatschappelijk leven, van 4 tot 18 jarigen te voorkomen, daar waar alle andere voorliggende inkomensvoorzieningen, zoals regelingen van de gemeenten, zijn uitgeput. Daarbij wordt de regel gehanteerd dat alle gezinnen met een inkomen tot 120 procent van het bijstandsminimum een steuntje in de rug kunnen krijgen, als er geen andere voorzieningen meer zijn. Daarbij wordt ook gekeken naar het feitelijk besteedbaar inkomen van een gezin, bijvoorbeeld bij schulden. Het kan gaan om de betaling van schoolactiviteiten, zwemlessen, een tweedehands fiets etc. De stichting werkt met coördinatoren en intermediairs. De laatste groep bezoekt de aanvragers daadwerkelijk thuis. De intermediairs komen dus achter de voordeur. Dat is de specifieke aanpak van alle leergeldstichtingen. En ook zij zien hoe kinderen buiten de boot dreigen te vallen. Leergeld Randmeren werkt samen met Kinderhulp Nederland, Jeugdfonds Sport en Cultuur, Jarige Job. U kunt meer informatie vinden op www.leergeldrandmeren.nl.

En nu ga ik terug naar de kop boven deze column. Ook uw kind verdient feestelijke dagen. Alle kinderen tellen mee. Schroom niet om u te melden. Arm zijn kan iedereen overkomen, maar kinderen mogen daarvan niet de dupe zijn. Zij verdienen een gelijke start. En laat daarmee ook de armoede stoppen in de volgende generaties.

Goede feestdagen!

Het bericht Met de feestdagen… verscheen eerst op PvdA Harderwijk.

Abraham Maslov bedacht lang geleden zijn de Piramide van Maslov. Kern is dat een mens meerdere behoeften heeft en dat die afhankelijk van elkaar zijn. Het fundament is je gezondheid en pas als dat in orde is worden andere behoeften belangrijk. Een voorbeeld helpt: als je doodziek in bed ligt, dan is de vraag of je volgende week je verjaardag op zaterdag of zondag viert niet zo heel belangrijk. Maar als je bent opgeknapt, dan kan dat zo maar een kopzorg worden. En als je van 50 euro per week moet leven, dan zal een theater in het Waterfront je ook worst zijn. Vast herkenbaar en iedereen heeft voorbeelden.

Nu ik enige tijd fractievertegenwoordiger ben en in 2 commissies mag meepraten over het Harderwijkse beleid, merk ik dat ook de politiek een Maslov Piramide kent. We moeten als volksvertegenwoordigers primair op de belangrijkste levensvoorwaarden letten. Goede gezondheidszorg en de bereikbaarheid daarvan, een fatsoenlijk inkomen en een dak boven je hoofd. Tenminste, dat zijn de hoofddoelen als je sociaal-democraat bent. En dat is nog niet zo makkelijk, want de bewoners van de stad kijken naar ons vanuit hun eigen situatie.

Dus als je al 6 jaar wacht op een betaalbare woning dan denk je, “wat zitten jullie nou te emmeren over een beetje hondengeblaf” Maar als je midden in het bos woont en dagelijks last van geblaf hebt, dan denk je juist aan een andere woning. En als je van 50 euro per week moet rondkomen, dan denk je “hoezo schuilstallen en paardenbakken, ik kan niet eens de kat fatsoenlijk te eten geven”. Maar als je paard in de wei staat, dan ben je blij dat je een schuilstal mag bouwen.

En zo heeft iedereen zijn eigen plaats in de Piramide en kijkt die op dat niveau en een beetje naar boven. Want een stapje hoger, dat wil bijna iedereen. Maar de kunst als PvdA vertegenwoordiger is naar de beneden te kijken en daar je eerste prioriteit leggen. Of zelf aan de slag, zoals het beleefhuis opzetten en er sessies in organiseren of voedselpakketten inzamelen bij de supermarkt. Of steeds weer je punt maken in de raad en de commissies. Nog best lastig, zo’n piramidespel. En als u denkt “Beleefhuis” ga dan naar de site van Uwoon of de PvdA of volg deze facebooklink. Want wegens succes verlengt tot 24 december!

Het bericht Hoofd- en bijzaken? verscheen eerst op PvdA Harderwijk.

Ik zie Dagobert Duck al zwemmen is een zee van gouden munten. Op zijn buik al die munten bij elkaar schrapend: ” Van mij! Die zijn van mij! Allemaal van mij….!”

En ik zie zijn gulzige en inhalige snater grijnzen. Hij deed mij denken aan de laatste Tsaar van Rusland

Rond de vorige eeuwwisseling waren zij de rijkste mensen van het grote Russische rijk. Zij hadden 4 dochters en een ziekelijk zoontje.  Nicolas werd hij genoemd. De beste artsen uit de wereld kwamen naar hem en trachtten het jongetje te genezen. In hun paleizen werden grote feesten gehouden waar andere rijke mensen weer werden uitgenodigd om in schitterende gewaden, bekroond met briljanten tiara’s en parelen halssnoeren tot vroeg in de ochtend te dansen in het grootste paleis van St. Petersburg. Zo strooide de Tsaar van Rusland zijn saffieren en briljanten over de grond waardoor je erover uitgleed.

Wanneer je in St. Petersburg over straat liep struikelde je over de verpauperde onderdanen. Donkere wolken pakten zich samen boven Moskou en St. Petersburg. In 1917 brak er dan ook een revolutie uit. De hongerigen wilden brood. En de Tsaar en zijn gezin werden gedood.

100 jaar later komen mensen in gele en rode hesjes de straat op. Zij protesteren tegen de ongelijke verdeling van de rijkdommen.  In het najaar van 2019 zie ik overal op de wereld opstanden, ontevreden burgers. In eigen land zie ik boeren, leraren, onderwijzers, verpleegkundigen demonstreren in Den Haag. Sinds gister hoor ik grote ontevredenheid bij de politie. Ze eisen allemaal meer waardering voor hun werk, meer collega’s, minder werkdruk, meer zekerheid over hun inkomsten of het in stand kunnen houden van hun bedrijven.

Mensen komen in opstand tegen de oneerlijke verdeling van de onze rijkdommen. Leveren deze demonstraties een fundamentele verandering op hoe we in de wereld de welvaart verdelen? Of krijgt ieder zijn eigen vrolijke pleister met een Dagobert Duck plaatje erop?

Wij zijn niet meer dan een ademtocht in ons universum. Ook zij die zichzelf onsterfelijk rijk maken.

Ik begreep de revolutie in 1917 wel.

Het bericht Het geld klotst tegen de plinten omhoog verscheen eerst op PvdA Harderwijk.

Stel, je komt net na een lange dag uit je werk. Nog even snel langs de bakker voor een brood en dan lekker naar huis. Je komt aan bij de bakker. Er staan al een stuk of vijf mensen te wachten, dus je trekt een nummertje. Nummer 46. En de teller staat op 40. Even wachten dus. Nummer 41 komt, dan nummer 42. Ondertussen komen er ook nieuwe mensen de winkel in. Plots roept de bakker nummer 48 om. En dan nummer 43. En nummer 50. Je kijkt verbaasd om je heen. Hoe kan dat nou? De nieuwe klanten lopen inmiddels blij de winkel uit. Eén ervan heeft het laatste volkorenbrood bij zich. Dat brood had jij graag willen hebben.

Eindelijk ben je aan de beurt. Je vraagt aan de bakker wat dit nou is. Jij was toch eerder aan de beurt? Tja, zegt de bakker. Dat is een nieuw systeem, voor als het druk is. We loten nu regelmatig wie er als eerste geholpen mag worden. En die gaat dan voor de rij. En zo voelt het voor mensen alsof ze eerder geholpen worden.

Dit klinkt raar toch? En toch is dit wat er nu gebeurt met de wachtlijsten. Een deel van de woningen, vaak de goedkopere, wordt verloot. En daarvoor maakt het niet uit of je kort of lang op de wachtlijst staat. Als je wint ben je direct aan de beurt. En iedereen na je schuift een stapje op en wacht dus langer. Kortom: hoe meer er wordt geloot, hoe langer iedereen die niet wordt uitgeloot moet wachten. En voor de mensen die in het goedkoopste segment zoeken, is dit nog pijnlijker, want daar wordt het meeste geloot.

Komend voorjaar wordt de nieuwe huisvestingsverordening vastgesteld voor Harderwijk, Ermelo en Putten. Het concept is vorige maand vast behandeld in de raadscommissie Ruimte. Bijzonder punt: het percentage woningen wat verloot wordt gaat omhoog. Worden de wachtlijsten daarmee korter? Nee, ze voelen alleen korter voor de winnaars. En de verliezers? Die wachten maar wat langer. De PvdA fractie zal in ieder geval proberen om dit oneerlijke systeem eruit te krijgen, hopelijk wordt er bij de andere partijen, en in Ermelo en Putten net zo over gedacht.

Het bericht De huizenmarkt als loterij verscheen eerst op PvdA Harderwijk.