Poliflw

GroenLinks heeft samen met Hart voor Hilversum, D66 en Hilversums Belang de gemeenteraadvergadering van 13 december jl. voorgesteld om al het gemeentelijk huisvuil voortaan CO2-arm op te halen. Dat kan door de vrachtauto's van het GAD (Gezamenlijke Afvalstoffen Dienst) op blauwe in plaats van fossiele diesel te laten rijden.

Blauwe Diesel (B100) is een brandstof gemaakt van 100% plantaardig materiaal. Blauwe diesel is een duurzame dieselbrandstof en een volledige vervanger van fossiele diesel. Blauwe diesel is fossielvrij, CO2-neutraal en is biologisch afbreekbaar. Het is gemaakt uit hernieuwbare grondstoffen. Omdat het gemaakt is uit afvalproducten is het bovendien circulair. Wanneer je de uitstoot vergelijkt met de productie en transport van fossiele diesel dan is de CO2-uitstoot bij blauwe diesel maar liefst 89% lager. Deze omschakeling kan plaatsvinden zonder dat er motorische aanpassingen nodig zijn aan het rijdend materieel van de GAD.

In de toekomst wil het GAD het huisvuil met vrachtauto’s met een elektromotor ophalen. Dat vergt echter een grote investering in een nieuw wagenpark. Vooruitlopend op deze grote omschakeling is het rijden op blauw diesel een eenvoudig en op korte termijn te realiseren alternatief voor fossiele verbranding.

Omdat de GAD een samenwerkingsverband is tussen de Gooise gemeenten moet het voorstel eerst besproken worden met de gemeentebesturen van de andere Gooise steden. De literprijs van blauwe diesel is hoger dan fossiele diesel. Onderzocht zal worden of de omschakeling gevolgen moet hebben van de afvalstoffenheffing. Verwacht wordt dat de prijs van blauwe diesel in de toekomst lager wordt. Voor consumenten is er sinds kort ook blauwe diesel te tanken bij Tamoil aan de Zoutmanlaan nr 5 (Hilversum-Zuid).

De conclusies waren duidelijk. Wethouder Wimar Jaeger brak de wet, had meerdere petten op bij het toewijzen van subsidies, en nam daarmee onverantwoorde risico's. Het zijn zaken waarbij je verwacht dat een wethouder zijn fouten erkent, zijn gedrag verklaart, en oprechte excuses biedt. Maar niets van dit alles gebeurde. De wethouder nam geen afstand en gaf geen excuses, zelfs niet over de beschuldigingen die hij aan het adres van de melders had geuit. Normaal stuur je zo'n wethouder weg. Maar van deze gemeenteraad mag hij blijven.

We hadden niet veel zelfreflectie van Wimar Jaeger verwacht. Maar de wijze waarop de wethouder draaide en draalde verbaasde zelfs ons.

Op geen enkele vraag kwam antwoord. En we hadden er nogal wat. Het rapport van Bing liet nog veel vragen open. Het is zorgvuldig opgesteld, maar het is niet volledig. De reikwijdte van de meldingenis groter dan de ruimte  - vastgelegd door het presidium - die Bing had, waardoor niet alle betrokkenen werden gehoord en sommige conclusies dus niet konden worden getrokken.

Over de aanbevelingen die in het rapport stonden en over het proces rond de meldingen zelf zullen we het op een later tijdstip nog gaan hebben. We beperken ons hier op de rol van de wethouder en hoe het college (in deze én de vorige periode) daarmee omging.

Uit het rapport, en de reacties die daarop volgen, stipten we drie elementen aan. Daarbij was bij elk element vooral de vraag: waarom?

Discutabele nevenfuncties

Ten eerste: de wethouder heeft zijn functie als bestuurslid van de Dutch Media Foundation - DMF - niet gemeld bij college of raad. Daarmee is de wet overtreden.

Waarom was die functie niet gemeld? De wethouder moest weten dat het zijn taak is om de raad actief te informeren.

De statuten zeggen dat de gemeente een bestuurder benoemt. Maar dat is niet gebeurd. Het college wíst niet eens dat de wethouder de functie had aanvaard. Waarom nam de wethouder die dan aan? En was zo'n functie nou echt nodig? Er was duidelijk nooit overwogen om knelpunten gewoon met goed overleg op te lossen. Bovendien had de gemeente iederéén kunnen benoemen - er is geen enkele eis dat de benoeming een wethouder moet zijn of zelfs iemand in dienst van de gemeente.

Uiteindelijk is de wethouder nooit door het college benoemd. De statuten vereisen dat wel, en daarmee zit de wethouder - officieel - niet als gemeentelijke vertegenwoordiger aan tafel. De statuten van de stichting wijzen er daarnaast nergens op dat de functie ambtsgebonden is. In tegendeel zelfs – in één van de regels staat dat de benoeming voor onbepaalde tijd is. Dat wijst er op dat een bestuursfunctie op persoonlijke basis is.

Had de wethouder de statuten wel gelezen? Van een bestuurssecretaris zou je dat verwachten. En waarom heeft hij zich dan toch niet laten benoemen?

En waarom heeft hij dat later niet gecorrigeerd? Toen er storm opstak over het melden van functies, toen de integriteitscheck werd gehouden, toen wethouder Scheepers werd geconfronteerd met de problemen rond de functie in de uitvaartstichting, al die keren moet de wethouder toch hebben gerealiseerd dat hij ook fout zat? Waarom toen niet alsnog actief geïnformeerd en de fout hersteld?

En toen de organisatie besloot - al een jaar geleden (!) - dat er een 'weeffout' (lees: de wethouder) in de stichting zat en dat die moest worden weggehaald, waarom is toen het college en de raad niet op de hoogte gebracht? Dat leek me toch echt wel een situatie waar de raad over moest worden geïnformeerd. Maar dat gebeurde niet. En klaarblijkelijk wist het college toen ook nog steeds van niks? Zo lijkt dat iig, gezien het feit dat wethouder Walters onze vraag naar Jaeger doorspeelde.

Maar er kwam geen antwoord. De wethouder weigerde een verklaring te geven. ‘Het was gegaan zoals het was gegaan,’ Het niet geven van informatie is normaliter een doodzonde in de politiek, maar klaarblijkelijk mag het als je mediawethouder Wimar Jaeger bent. Getuige de reacties later was D66 daar nog trots op ook.

De burgemeester zei niets van de functie te hebben geweten, maar dat die vast wel was goedgekeurd als dat wél zo was geweest. Waarom denkt hij dat? Ik weet minstens één wethouder die destijds bezwaar zou hebben gemaakt.

Ook daar kwam geen duidelijk antwoord op. Wel herhaalde de burgemeester dat hij écht niets wist over de 'administratieve' kant van de zaken rond DMF.

I.i.g. gaf de burgemeester toe fouten te hebben gemaakt, en bood hij excuses aan. Hij dus wél.

Er was meer onduidelijk. Volgens de gemeentesecretaris is de bestuursfunctie op verzoek van de wethouder - dus niet het college, laat staan de raad - bij DMF gelabeld als qualita qua functie - een functie die hoorde bij zijn taak als wethouder. Maar waarom dacht de wethouder dat hij dat zelf wel even kon bepalen? Het rapport van BING geeft duidelijk aan dat dat dus niet kan.

En is de functie nu wel of niet in het college aan de orde gesteld? De gemeentesecretaris zegt van niet, de wethouder van wel – al zegt hij niet wanneer dat dan was. De burgemeester weet (nog steeds) van niks. Wie spreekt er de waarheid? Je gaat je wel afvragen hoe het college over DMG en de subsidies daarvoor sprak - als het al ter tafel kwam. Als de functie van Jaeger daarin geen enkele keer is genoemd, ook niet terloops, geeft dat toch te denken.

Hoe je het went of keert: de wethouder heeft een actieve informatieplicht. Het 'niet verborgen' houden, wat Bing concludeert, is onvoldoende. En de wethouder wéét dat ook.

Dubbele petten

Ten tweede: De wethouder acteert met meerdere petten.

Hij heeft erg veel vingers in de pap. In o.a. het Stadsfonds, Stichting Centrum Hilversum, Hilversum Media Campus en dus die Dutch Media Foundation.

De functie in DMF is duidelijk ongewenst. Niet alleen wij vinden dat – ook BING zegt het in zijn rapportage, en de gemeentesecretaris – de hoogste ambtenaar – adviseert tegen zo’n constructie.

De wethouder heeft daarbij ook bij mandaat subsidies verstrekt. Meer dan 6 ton is uiteindelijk naar DMF gegaan terwijl de wethouder daar een bestuursfunctie had:

- in 2017, na toetreden van de wethouder: € 433.750

- in 2018 : € 225.000

Totaal dus: € 658,750

Een deel is bij mandaat verstrekt - buiten zicht van het college en de raad. Een resultaat van het stelselmatig oprekken van de volmachten door het college. Waarom heeft de burgemeester deze situatie laten ontstaan? Waarom zijn die de volmachten zo uitgebreid? Er kwam, wederom, geen antwoord.

Er zit hier duidelijk een conflict. Bing noemt het een probleem met ‘governance’, maar dat is gewoon een ander woord voor 'belangenverstrengeling'. De dubbele pet is hier duidelijk aangetoond. Dat Jaeger zichzelf niet verrijkte is daarbij niet van belang - dat had overigens niemand beweerd. De man is tenslotte rijk zat.

Wel kon Jaeger hiermee zijn eigen projectjes aansturen zoals hij dat wilde - ten kostte van toezicht door de raad, én met het risico dat hij externe partijen, via een vorm van concurrentievervalsing, dupeerde.

De wethouder lijkt dit zich eigenlijk ook te beseffen, uit zijn verweer dat hij minder subsidie heeft gegeven dan is aangevraagd – alsof dat de schijn weg zou halen. Waarom heeft de wethouder hier dan geen afstand gehouden? Waarom niet het college betrokken om elke schijn te voorkomen?

Waarom vindt hij dat het doel de middelen heiligt?  

Waarom doet hij alsof de integriteitsschendingen - want het niet melden van de functie is dat wel degelijk - en de mogelijkheid van belangenverstrengeling - aantoonbaar in de functie bij DMF - geen valide punt van zorg zijn?

Geen verantwoordelijkheidsbesef

Want, tenslotte: Hij duikt en neemt geen verantwoordelijkheid.Hij draagt allerlei smoezen aan:

De raad had het kunnen weten - want het stond wel ergens, in een documentje ergens diep verstopt in een lade. Maar waarom zou de raad voor die informatie zelf actief moeten zoeken?

Waarom wordt de schuld van het niet informeren bij ambtenaren gelegd? Dat is totaal ongepast. De wethouder heeft de plicht, niet de ambtenaar.

Waarom schuift hij het af op zijn collega wethouders? Ja, die hebben ook nevenfuncties niet gemeld – wat ook onderdeel van het onderzoek was -  maar we hebben het hier wel over een functie met de schijn van belangenverstrengeling, en bij mandaat verstrekte subsidies. Waarom denkt hij dat dat hetzelfde is en gooit hij zijn collega's voor de trein?

Het was ons duidelijk. De wethouder moet stoppen met zijn functie bij DMF. Dat lijkt hij nu, onder enige dwang, te gaan doen.

Maar hij moet ook zelf de verantwoordelijkheid nemen voor de ontstane situatie, en erkennen dat die door zijn daden is ontstaan.  

Vanuit de reactie in het rapport én in de raad bleek echter dat de wethouder dat geenszins van plan is.

De melders - alle melders - hadden goede redenen hun zorgen te uiten. Het rapport bewijst dat ook. Ze verdienen allen respect. Geen beschuldigingen, geen verwijten. Ze verdienen excuses van deze wethouder - maar die kwamen niet, en ook dat is kwalijk.

Niet de eerste keer

Normaal is zo’n verhaal, zo’n reactie, al genoeg om de wethouder naar huis te sturen. Bij wethouder Jaeger zit er daarnaast ook geen verbetering in.

Laten we niet vergeten dat dit niet de eerste keer was dat Wimar Jaeger op het beklaagdenbankje zat. Gedoe tijdens de procedure rond Philipsterrein, het stoom-en-kokend-water proces bij de citymarketing stichting, de, niet afgesproken, exorbitante subsidie aan het Metropool Orkest en de Mediapark-visie die uiteindelijk geen visie werd… alle keren momenten waarbij de wethouder beterschap beloofde.

En, nog tijdens het onderzoek, de wethouder die in een interview openlijk lijkt te solliciteren naar een baantje in de media na zijn wethouderschap.

Het gaat hier om vasthoudend gedrag. Gedrag waarvan je niet kunt verwachten dat dat verandert. En dat is een probleem. Want het moet wél anders.

Jammer dan

Als je voort wilt met een integer en transparant bestuur, als je wil dat de procedures niet alleen strakker worden gevolgd maar dat er ook een duidelijk besef bestaat voor de noodzaak daarvan, dan kan je niet met deze wethouder verder. Een wethouder die zelf aangeeft dat hij in de gaten moet worden gehouden en dat hij begeleid moet worden, omdat hij niet van de procedures is. De verantwoordelijkheid legt hij dus bij anderen, want die moeten hem binnen de lijntjes houden. Het ligt dus niet bij hem.

Dat was voor ons reden het vertrouwen op te zeggen. Het kón niet anders.

De gemeenteraad liet het echter afweten. Slechts 7 van de 37 raadsleden begreep de ernst écht, en steunde de motie van wantrouwen.

De Christenunie kwam nog met een ‘motie van treurnis’. Een cop-out. Een treurmotie betekent in feite niets. Het zegt slechts: ‘Jammer dan’. Had dan een motie van afkeuring gedaan. Dat zegt tenminste nog iets wezenlijks.

Een aantal raadsleden zag de CU motie als een manier om hun gezicht te redden. Maar zelfs voor de ‘Jammer-dan’ motie was geen meerderheid. D66, VVD, Groenlinks, en zelfs een lid van Hart voor Hilversum – dat tijdens de campagne nog voor integer bestuur stond - stemden tegen. En dat was pas écht triest.

Conclusie

Goed en integer bestuur komt uiteindelijk uit jezelf. Zelfreflectie, empathie, en een gevoel voor wat juist is, moet niet van anderen komen.Rekening houden met anderen, belangenverstrengeling vermijden, correct en actief informeren, de procedures volgen en op de juiste manier handelen... dat kan niet het gevolg zijn van een leger ambtenaren die je in het gareel proberen te houden. En al helemaal niet van politici die, als je het woord sorry niet door je strot kan krijgen, het zelf maar uitspreken en daarna doen alsof dat genoeg is en je wel weer verder kan.

De enige juiste beslissing was de wethouder uit het college te halen. Helaas hadden de meeste partijen - inclusief één die voor het debat in alle kranten het hoogste woord had - daar geen zin an.

Voor de duidelijkheid: dat wantrouwen blijft. Dat is niet op magische wijze weg omdat een motie is weggestemd. Daarvoor is het gewoonweg te laat.

De Gooi en Eembode en de lokale afdeling van GroenLinks gaan in de komende tijd weer op zoek naar duurzame en groene initiatieven die het verdienen om met het zogenaamde Groene Lintje in het zonnetje te worden gezet. Elk jaar op 5 juni - Wereldmilieudag - is er de Groene Lintjesregen en vindt de uitreiking van het lintje plaats. Het Groene Lintje is een symbool van waardering. Voor al die inwoners, organisaties en kleine bedrijven die bijdragen aan een duurzaam en groen Hilversum.

Nu de oproep: nomineer een initiatief voor het Groene Lintje. Geef kort aan waarom iemand in aanmerking komt voor deze prijs. De inzendingen worden beoordeeld op criteria zoals: is het vernieuwend of inspireert het om ook mee te doen. Twee jaar terug wonnen Alfred Visser, Randolph Pelsink en Jelle Harder. Zij staan hierboven op de foto met (nu) wethouder Jan Kastje.

Stuur uw inzending met korte motivatie naar fractie@groenlinks-hilversum.nl of redactie@gooieneembode.nl. Insturen kan tot half mei.

Foto: Gooi en Eembode/Bastiaan Miché

‘Aan het eind van de avond weten we of 100 jaar vrouwenkiesrecht een feestje waard is.’ Zo opende Marleen Remmers, fractievoorzitter van GroenLinks de avond Politiek in Balans. Meer dan 60 aanwezigen, vrouwen in de meerderheid, gingen in het Hilversumse Raadhuis in gesprek over (gender)gelijkheid en emancipatie. En een feestje is het vrouwenkiesrecht zeker waard, zoveel is te merken aan de sfeer van de avond. Toch valt er nog genoeg te doen, blijkt ook uit de inspirerende bijdragen van sprekers Cisca Dresselhuys en Jens van Tricht. Video: met grote dank aan Noa Silver.

Drie vragen

‘We moeten onszelf drie vragen stellen’, aldus Dresselhuys, oud-hoofdredacteur van tijdschrift Opzij, ‘Hoe komt het dat er meer mannen in de politiek zitten? Hoe erg is dat? En hoe veranderen we dat?’ In de ogen van Dresselhuys zorgen ongelijke kansen ervoor dat vrouwen, toch de helft van alle Nederlanders, geen gelijkwaardige toegang krijgt tot deelname aan de politiek. Het antwoord komt in een oproep aan alle vrouwen. In de woorden van feministe Joke Smit: ‘Steek je hand op, werk samen met andere vrouwen, en zoek mannelijke bondgenoten.’

Lange adem

Jens van Tricht, directeur van Emancipator en schrijver, beaamt dat vrouwen ook mannelijke bondgenoten moeten zoeken. ‘Vrouwen en mannen samen moeten strijden voor emancipatie,’ is volgens van Tricht een proces van de lange adem. ‘Het kiesrecht is altijd een proces geweest van in- en uitsluiting; op klasse, ras, leeftijd en geslacht. We hebben enorm veel bereikt in de afgelopen honderd jaar en ook de komende honderd jaar zullen we nog veel moeten bereiken.’ Hij wijst op het feit dat nog niet iedereen in de staat Nederland gelijke rechten kreeg in 1919. Ook momenteel nog hebben de mannen in de zaal volgens van Tricht een actieve rol te spelen. Wat zij kunnen doen? ‘Neem het probleem serieus, en vraag het liever aan een vrouw.’

In gesprek

Ook de aanwezigen zelf hebben de kans om met elkaar in gesprek te gaan. Aan de hand van drie stellingen gaan ze in groepjes met elkaar in debat, positief en kritisch tegelijkertijd. Kunnen we de huidige balans, waarin er nog steeds meer mannen dan vrouwen in de politiek actief zijn, eigenlijk wel veranderen? En waarom spreken we altijd over vrouwenquota en nooit over mannenquota? Gedurende de avond blijkt het dat veel individuele ideeën en ervaringen breed worden gedeeld. Daar liggen kansen om te strijden voor een meer rechtvaardige samenleving. ‘Het persoonlijke is politiek’, zo vat Marleen Remmers kort maar krachtig de avond samen.

Alle foto's van de avond zijn terug te vinden via de Facebook-pagina van GroenLinks Hilversum.

Hieronder is al een filmpje te zien van de avond: de opening door Cisca Dresselhuys. Ook Jens van Tricht is terug te zien en luisteren, via deze link.

GroenLinks maakt zich zorgen over de effecten van de geplande handhaving op het verbod om je fiets in het centrum buiten een rek te parkeren. In de beleving van veel burgers zijn er namelijk veel te weinig fietsrekken. Dan is handhaving onredelijk.

Het effect van de handhaving mag niet zijn dat bezoekers afhaken en niet meer met de fiets naar het centrum komen. Dan gaat men weer meer met de auto of erger, ziet men af van een bezoek aan ons mooie centrum. Het is juist positief dat zoveel mensen op de fiets naar ons centrum komen.

Een grote opvallende campagne in zwart-gele kleurstelling trekt al weken de aandacht. Zet je fiets netjes in een fietsenrek. Zo niet dan neemt de gemeente je fiets sinds 15 september zonder pardon mee! Je kunt hem dan weer ophalen van het fietsdepot aan de Kerkbrink. Tot 15 oktober is dat nog gratis. Daarna moet je 15 euro betalen om je eigen fiets weer terug te krijgen. De campagne die de Hilversummer moet informeren over de nieuwe regels roept nu al veel boze reacties op. Op de wethouder hoef je niet jaloers te worden.

Op een zaterdagmiddag in maart werden er ongeveer 2.800 gestalde fietsen geteld in het Hilversumse centrum. GroenLinks moet er niet aan denken dat die bezoekers allemaal individueel met de auto naar het centrum zouden zijn gereden. De hele stad zou hebben vastgestaan. De zaterdagse file zou 14 kilometer langer zijn dan nu het geval is en er zou extra autoparkeerruimte aangelegd moeten worden van bijna 7 voetbalvelden groot! Die ruimte is helemaal niet beschikbaar. Daarom zijn wij blij met al die fietsers.

Hilversummers moeten blijven fietsen en liefst nog meer dan nu al het geval is. Daarvoor moeten we het voor de fietser nog aantrekkelijker maken in het centrum. Meer fietsenstallingen binnen een redelijke loopafstand van je bestemming; daar is niet altijd genoeg ruimte voor te vinden en mooi zijn die rekken allerminst. GroenLinks vindt dan ook samen met veel andere partijen dat er goed toegankelijke inpandige fietsenstallingen moeten komen. Die zijn niet één-twee-drie gerealiseerd, maar het pand van de voormalige V&D is kansrijk. Moeten we daarop wachten voordat we handhaven?

Ook GroenLinks ziet wel in dat het in het centrum vervelend druk kan zijn met slecht geparkeerde fietsen. Het is hinderlijk en niet veilig wanneer je je fiets parkeert, pal voor de ingang van een winkel in een drukke winkelstraat of voor de nooduitgang. Daar mag best wat tegen gedaan worden, ook als daar een boete van 15 euro voor uitgedeeld wordt. GroenLinks ondersteunt de oproep om wat meer rekening met elkaar te houden: alleen zo houden we het centrum van Hilversum samen aantrekkelijk voor iedereen.

Op 18 juni publiceerde de rekenkamer van Hilversum de uitkomsten van het onderzoek naar de verstrekking van voorzieningen in de Wmo (wet maatschappelijk ondersteuning). De titel is: Wmo in Hilversum: punt van zorg?

GroenLinks Hilversum heeft het rekenkameronderzoek en de reactie van het college goed bestudeerd en wij zijn geschrokken van de uitkomsten. De rekenkameronderzoek concludeert dat de kwaliteit van de dienstverlening echt nog te wensen overlaat:

de wettelijke afhandelingstermijn wordt lang niet altijd gehaald; de communicatie wordt als onduidelijk ervaren; de privacy van cliënten is onvoldoende gewaarborgd mogelijkerwijs vallen kwetsbare cliënten buiten de boot, doordat er in de periode tussen melding en het moment van de aanvraag geen schriftelijke communicatie is en het onduidelijk is welke rechten inwoners hebben; het ontbreekt aan een betrouwbaar registratiesysteem; er worden klanttevredenheidsonderzoeken uitgevoerd met wisselende uitkomsten, die in de organisatie niet besproken worden.

Laten dit nou net allemaal punten zijn waar GroenLinks in de vorige raadsperiode op heeft gehamerd!

"Op basis van de huidige informatie is het niet mogelijk een goed beeld te krijgen van de situatie binnen de uitvoering van de Wmo in Hilversum en de maatregelen die nodig zijn om deze situatie te verbeteren. Wij vinden de uitvoering van de Wmo van dusdanig groot belang dat we meer dan de vinger aan de pols willen hebben. We willen ervan verzekerd zijn dat wij dienstverlening leveren van hoog niveau; dat is onze basisafspraak. Wij willen een gedegen plan van aanpak zien, zodat we over een jaar ook kunnen beoordelen of de dienstverlening verbeterd is," aldus raadslid Arie Poels.

GroenLinks is blij dat de rekenkamer dit onderzoek heeft uitgevoerd. Ook zijn we blij om te lezen dat de consulenten door cliënten over het algemeen positief worden gewaardeerd. Maar de totale dienstverlening moet echter beter. Vorig jaar heeft de gemeenteraad een fors bedrag geïnvesteerd in de dienstverlening van het Sociaal Plein. Als dat geen resultaten heeft in de ervaring van inwoners, moeten we daar kritisch naar kijken: is dat geld op de goede wijze ingezet?

GroenLinks heeft al eerder kritische vragen gesteld over wat er nou gebeurt in een zogenoemd 'keukentafelgesprek'. Het is de bedoeling van dat gesprek dat er allereerst gekeken wordt naar het netwerk van hulpbehoevende mensen: kunnen de mantelzorgers er nog een schepje bovenop doen, is dan eigenlijk de vraag. Wij vinden dat eigenlijk een vreemde vraag, als ons met regelmaat rapporten bereiken die vertellen over de overbelasting van mantelzorgers. Onze ervaring, van inwoners die ons benaderen, is dat er vaak lang gewacht wordt met aankloppen bij het Sociaal Plein. Die keukentafelgesprekken zijn in 2015 ingevoerd, als onderdeel van de decentralisaties: er werd een groot aantal taken van het Rijk naar de gemeenten overgeheveld, inclusief minder budget. GroenLinks vindt keukentafelgesprekken niet per definitie verkeerd. Integendeel: vaak vinden inwoners het fijn om in een eigen, vertrouwde omgeving, hun verhaal te kunnen doen. En hulpverleners kunnen op deze manier vaak beter inschatten welke hulp er nodig is. Maar dat betekent dan wel dat de keukentafelgesprekken goed gevoerd moeten worden en dat de nadruk op zelfredzaamheid beperkt blijft.

De twijfels die GroenLinks hier al langer over heeft en heeft geuit, worden bevestigd in het eerste langlopende onderzoek dat gedaan is naar de gevolgen van de decentralisatie. De onderzoekers stellen dat de nadruk op zelfredzaamheid schadelijk is: het ontbreekt kwetsbare mensen vaak aan een hulpvaardig netwerk, zodat zij het idee hebben dat zij tekortschieten zodra hulpverleners hen daarover bevragen.

Kortom: voor GroenLinks reden te over om het college op te roepen om de behandeling van dit belangrijke rapport uit te stellen totdat er een goed plan van aanpak ligt.

De partijen Hart voor Hilversum, D66, VVD en GroenLinks gaan het nieuwe college vormen in Hilversum. 1 juni presenteerden ze het coalitieakkoord. Hoewel er positieve dingen in staan is het zorgelijk wat er allemaal in ontbreekt. En het aantal wethouders is absurd. 

Positief is de aandacht voor duurzaamheid. Er komen energie-loketten in de wijk, verduurzaming wordt betaalbaar, de energietransitie wordt versneld, en de circulaire samenleving wordt het uitgangspunt.

Er wordt ingezet op het bouwen van 1000 woningen. Dat klinkt mooi, maar onduidelijk is hoeveel daarvan sociaal wordt. Minstens 30% wat komende jaren gebouwd wordt moet sociaal zijn – maar onduidelijk is of dat huur of koop is, en tellen lopende projecten zoals in Hilversum-Noord of Vitens ook al mee? Want in dat geval is de koek voor sociale bouw snel op…

Nee, dit college will liever bouwen (minstens 50%) voor ‘middelduur’ - vanaf 710 euro per maand.  Uit onderzoek blijkt echter dat een huur van meer dan 700 euro voor de overgrote meerderheid van de Nederlanders al te duur is. Is deze keus dan wel de juiste?

Verder staan er veel beloftes in waarvan nog moeten worden bezien hoe – en óf - ze waar worden gemaakt. Een verkoopstop op sociale woningen, de Hilversumpas, en het openhouden van de kleine spoorbomen – zaken waar ook de SP vóór is. In het akkoord vinden we helaas niets over hóe de coalitie deze wil realiseren. Het blijft dus nog bij vage woorden, en uit onze de vorige periode hebben we geleerd hoe makkelijk dit soort plannen kunnen worden gesaboteerd. We zullen dus goed moeten opletten dat dit alles ook daadwerkelijk tot stand komt.

Naast concrete plannen missen we nog meer. Een aantal belangrijke onderwerpen worden niet eens genoemd:

armoedebestrijding emancipatie en bestrijding van racisme en discriminatie privacy en gegevens-bescherming een nieuw jongeren-beleid

Er wordt geen woord over gerept.

Schokkend is dat Hart voor Hilversum haar verkiezings-beloften overboord gooit door akkoord te gaan met de fusie met Wijdemeren en uiteindelijk de megalomane fusie tot Gooistad. Voor dat laatste, wat helemaal niet aan de orde zou zijn, is zelfs al een jaartal ingevuld - 2030!

De SP Hilversum is al helemaal niet te spreken over het absurde aantal van zeven wethouders (6,6 fte). Ter vergelijking: het vorige college telde er vijf (4,1 fte). Hilversum krijgt er dus ‘2,5’ wethouders bij. Tijdens de personferentie kon Karin Walters als beoogd nieuwe wethouder Financieën niet vertellen hoeveel de extra wethouders gaan kosten. Een korte rekensom leert dat het om minimaal 250.000 euro per jaar gaat. Dat is dus een miljoen euro in de komende raadsperiode.

Wel wist mevrouw Walters te melden dat de wethouders betaald worden door ‘Den Haag’, namelijk uit extra geld in de meicirculaire. Die valt nl positief uit. Dat geld is echter bedoeld voor de algemene uitkeringen, niet voor extra wethouders! Hoe je het ook went of keert: dat geld kun je niet meer voor andere zaken gebruiken. De rekening ligt dus gewoon bij de Hilversummer.

En tenslotte: we weten nog steeds niet wat al deze plannen gaan kosten. Een financiële paragraaf ontbreekt. De vraag is of we dat deze maand nog krijgen.

In ieder geval kan de SP Hilversum onmogelijk instemmen met een akkoord dat zo onvolledig is en zo weinig concreet, en dat inzet op een fusie tot Gooistad.