Poliflw

In de eerste digitale meet-up georganiseerd door GroenLinks Maastricht is onderzocht en besproken wat de Corona crisis voor vragen oproept over arbeid, inkomen en armoede.

In een korte inleiding schetst Hans Passenier wat de impuls was om deze meet-ups te gaan organiseren. Iedereen merkt dat we na de Corona crisis niet op dezelfde manier kunnen doorgaan. Daarom hebben we met elkaar gebrainstormd: wat zijn nu thema’s waarmee we aan de slag moeten om een werkelijke verandering te bewerkstelligen? Het gesprek daarover is van belang. We hebben een aantal thema’s uitgezocht en nu willen we ingaan op de opvattingen over arbeid en inkomen en armoede. We zoeken naar de herwaardering van deze onderwerpen.

Eigenlijk zien we dat in deze crisis het sociale proces, de omgang met elkaar de spanning tussen individu en collectief heel zichtbaar is geworden. Door de coronacrisis houden we de adem in, houden we afstand tot elkaar en stoppen we met consumeren en produceren. Het effect is een grotere solidariteit en een beleving van het samen moeten oplossen. De effecten van de individuele gerichtheid van voor de crisis komen duidelijk aan het licht. Deze crisis geeft dus ook de gelegenheid om al dat soort effecten te observeren en andere inzichten te ontwikkelen.

Als voorbeeld het thema arbeid. Lang werd arbeid gezien als iets wat je alleen doet voor jezelf. De arbeid werd beloond, de waarde van de mens werd altijd beoordeeld naar zijn vermogen, veel geld te verdienen. De bakker bakt het brood voor de winst en niet om brood te leveren aan anderen. Die opvatting leidt tot een noodzaak om winst te maken en heeft tot gevolg dat er grote ongelijkheid ontstaat, verspilling en armoede. Maar laat deze tijd niet juist zien dat je ook werkt voor de anderen? En zou die opvatting, dat arbeid juist gedaan wordt om waarde te vermeerderen in het algemeen belang, niet leiden tot meer gelijkheid, minder armoede en een duurzame welvaart voor iedereen? Wat hebben we werkelijk nodig en wat is ons dat waard? Moet de markt werkelijk alles regelen?

Sabrina Kleinemans en Maja Rocak van het lectoraat Sociale Integratie en Alexander de Roo, voorzitter van de denktank basisinkomen gaven een korte inleiding.

Vanuit het lectoraat Sociale integratie worden ingewikkelde vraagstukken in kaart te gebracht en oplossingen gezocht in het sociale domein. Er is een leeratelier voor armoedevraagstukken net gestart. Door de coronacrisis heeft dat een nieuwe impuls gekregen. Het perspectief verandert. Corona laat zien dat armoede niet alleen een individueel vraagstuk is, dat het een uitval uit de participatiemaatschappij is, maar ook en misschien wel juist een maatschappelijk component heeft. Het zijn vaak ook de omstandigheden die de armoede veroorzaken. En die omstandigheden worden bepaald door de manier hoe arbeid is georganiseerd. Het besef groeit dat armoede niet alleen wordt veroorzaakt door individuele kenmerken, maar dat we ook een collectieve verantwoordelijkheid hebben. We moeten ook niet alleen economisch kijken naar armoede, maar ook naar aspecten van macht. Hoe belangrijk het is om mee te kunnen doen en waardering te krijgen, in plaats van met de nek aangekeken te worden, omdat je niet participeert. En door deze crisis zullen veel meer mensen in de armoede terecht komen.

Er leven veronderstellingen: we moeten mensen helpen, maar dan leggen we het probleem bij hen. Oorzaken van armoede komen net zo goed van buitenaf. We moeten bv een uitkering niet zien als een gunst, maar gaan zien als een recht. Ook een veronderstelling is dat arbeid zaligmakend is. De vraag is ook: wat is arbeid? Is arbeid altijd zichtbaar en moet het daarmee altijd beloond worden d.m.v. loon. Is een beloning van arbeid altijd geld gerelateerd?

We zien nu in de aanpak van de crisis dat er heel veel geld in de redding wordt gestopt, maar dat dit niet bij iedereen terecht komt. Kunnen we anders kijken naar een betekenisvol leven en een herwaardering van beroepen en de vraag of je de waardering van je arbeid in geld uitgedrukt moet krijgen?

In groepjes is toen dit thema verder besproken. Een aantal essenties:

De wereld voor de crisis werd nog eens aangehaald:

We zouden meer in vertrouwen met elkaar moeten werken. Maar hoe doe je dat dan? Zeker als je merkt dat verschillende partijen enorme meningsverschillen en inzichten hebben. En dat dezelfde feiten, gegevens en cijfers toch kunnen leiden tot heel verschillende conclusies.

Alexander de Roo stond aan de wieg van GroenLinks en het heeft 30 jaar geduurd voordat GroenLinks een beetje groter werd. Hij signaleert dat er in Amerika miljoenen mensen uit het systeem vallen. In Nederland zijn dat honderdduizenden. In de vorige crisis waren heel veel mensen uit de middengroepen in de bijstand terecht gekomen. Duidelijk werd toen, dat het Neoliberalisme tot ongewenste effecten leidt. Er was een grotere bereidheid om na te denken over een ander systeem. Vorig jaar werd een peiling gedaan wat Nederland vindt van het basisinkomen: 38% voor, 37% tegen en 25% weet niet of twijfel. Half mei komt er een nieuwe uitslag en de vooruitzichten zijn dat er meer mensen voor het basisinkomen zullen zijn. Op Googletrends is te zien dat er nog nooit zo’n hoog aantal mensen zoekt op de term basisinkomen. Deze crisis leidt tot meer gemeenschapszin en de kunst is om dat vast te houden. De partijtop gaat ook langzaam maar zeker het belang zien. En ook de VVD is geïnteresseerd. Die spreken dan wel over een uitkeerbare heffingskorting. Bij de PvdA wil men niet verder gaan dan een basisbaan. Voor ondernemers is het belang van een basisinkomen dat ze gemotiveerde werknemers krijgen. Je ziet dat in allerlei landen een soort basisinkomen wordt uitgekeerd in deze crisis. We hebben nu 50 verschillende regelingen om mensen te helpen en die blijken onvoldoende effectief te zijn.

De groepjes zijn daarna gaan spreken over dit thema inkomen.

Enkele kritische geluiden waren er ook:

het kan zomaar opgevat worden als dat je toch betaald wordt, dus dat je ook iets kunt doen voor het collectief. Hoe kun je tegenwicht bieden tegen de beperkingen die het met zich mee zou kunnen brengen? Dus onderliggende opvattingen, nl dat het een recht is en geen plicht, zijn van belang. Ook roept het de vraag op of arbeid en inkomen niet losgekoppeld moeten worden? Het basisinkomen zou een middel kunnen zijn, maar zou moeten worden gebaseerd op gezamenlijke opvattingen, zoals dat participatie een recht is en geen plicht, dat inkomen een recht is en geen plicht, dat we samen staan voor een collectieve welvaart/welbevinden.

Want mensen zullen niet vanzelf veranderen. We zouden gezamenlijk aan die onderliggende waarden en opvattingen moeten gaan werken. Want mensen zullen competitief zijn en soms egocentrisch.

Er was een pleidooi voor de vorming van een community van politiek, 'burger', onderzoek, sociale studies. Dat we op inhoud zoeken naar samensmelting door pilots, projecten, onderzoek, onderwijs, waardoor er een platform ontstaat van waaruit we bewegen in de richting van die nieuwe opvattingen.

Er was ook een oproep om het grotere 'abstracte' verhaal (rondom inkomen, basisinkomen, bestaansrecht),wat vaak in Den Haag wordt 'bepaald', te vertalen naar concrete, behapbare, manieren om lokaal mee aan de slag te gaan.

Ook werd aangegeven om de discussie door te zetten met de thema’s:

1. Armoede niet als individueel probleem beschouwen- hoe krijgen we dit op de politieke agenda?

2. Armoede overstijgt economisch kapitaal: ook in de discussie over basisinkomen is belangrijk om naar waarden en normen die in onze maatschappij belangrijk zijn te kijken. Dat vraagt verandering van de narratieve, waarvoor corona crisis als momentum gebruikt kan worden.

Misschien is gezondheid en welbevinden nu wel een hele mooie brug naar basisinkomen.

Werk kan eerlijker verdeeld worden, minder werkdruk, burn-outs, meer leefkwaliteit.

De deelnemers vonden het een interessante meet-up en vroegen om een vervolg over transitie duurzame samenleving en belasting.

We hebben een maatschappelijke beweging nodig richting toekomst. We staan immers op een kruispunt. Dit kunnen we niet alleen politiek, maar vooral en juist ook maatschappelijk oppakken!

Voor vervolg lijkt mij heroriëntatie op waarden belangrijk, werd door een deelnemer gezegd. Hij zou willen waken voor de discussie wel/niet basisinkomen omdat wij ons dan ook weer zelf beperken in ons denken.

Laten we deze situatie gebruiken om te laten zien dat werk een kwetsbaar gegeven is maar zorg en creativiteit altijd nodig blijven.

Met deze woorden sloten de individuele deelnemers af en hopen we iedereen over twee weken weer te zien.

Volgende meet-up woensdag 13 mei

In de eerste digitale meet-up georganiseerd door GroenLinks Maastricht is onderzocht en besproken wat de Corona crisis voor vragen oproept over arbeid, inkomen en armoede.

In een korte inleiding schetst Hans Passenier wat de impuls was om deze meet-ups te gaan organiseren. Iedereen merkt dat we na de Corona crisis niet op dezelfde manier kunnen doorgaan. Daarom hebben we met elkaar gebrainstormd: wat zijn nu thema’s waarmee we aan de slag moeten om een werkelijke verandering te bewerkstelligen? Het gesprek daarover is van belang. We hebben een aantal thema’s uitgezocht en nu willen we ingaan op de opvattingen over arbeid en inkomen en armoede. We zoeken naar de herwaardering van deze onderwerpen.

Eigenlijk zien we dat in deze crisis het sociale proces, de omgang met elkaar en de spanning tussen individu en collectief heel zichtbaar is geworden. Door de coronacrisis houden we de adem in, houden we afstand tot elkaar en stoppen we met consumeren en produceren. Het effect is een grotere solidariteit en een beleving van het samen moeten oplossen. De effecten van de individuele gerichtheid van voor de crisis komen duidelijk aan het licht. Deze crisis geeft dus ook de gelegenheid om al dat soort effecten te observeren en andere inzichten te ontwikkelen.

Als voorbeeld het thema arbeid. Lang werd arbeid gezien als iets wat je alleen doet voor jezelf. De arbeid werd beloond, de waarde van de mens werd altijd beoordeeld naar zijn vermogen, veel geld te verdienen. De bakker bakt het brood voor de winst en niet om brood te leveren aan anderen. Die opvatting leidt tot een noodzaak om winst te maken en heeft tot gevolg dat er grote ongelijkheid ontstaat, verspilling en armoede. Maar laat deze tijd niet juist zien dat je ook werkt voor de anderen? En zou die opvatting, dat arbeid juist gedaan wordt om waarde te vermeerderen in het algemeen belang, niet leiden tot meer gelijkheid, minder armoede en een duurzame welvaart voor iedereen? Wat hebben we werkelijk nodig en wat is ons dat waard? Moet de markt werkelijk alles regelen?

Sabrina Kleinemans en Maja Rocak van het lectoraat Sociale Integratie en Alexander de Roo, voorzitter van de denktank basisinkomen gaven een korte inleiding.

Vanuit het lectoraat Sociale integratie worden ingewikkelde vraagstukken in kaart te gebracht en oplossingen gezocht in het sociale domein. Er is een leeratelier voor armoedevraagstukken net gestart. Door de coronacrisis heeft dat een nieuwe impuls gekregen. Het perspectief verandert. Corona laat zien dat armoede niet alleen een individueel vraagstuk is, dat het een uitval uit de participatiemaatschappij is, maar ook en misschien wel juist een maatschappelijke component heeft. Het zijn vaak ook de omstandigheden, die de armoede veroorzaken. En die omstandigheden worden bepaald door de manier hoe arbeid is georganiseerd. Het besef groeit dat armoede niet alleen wordt veroorzaakt door individuele kenmerken, maar dat we ook een collectieve verantwoordelijkheid hebben. We moeten ook niet alleen economisch kijken naar armoede, maar ook naar aspecten van macht. Hoe belangrijk het is om mee te kunnen doen en waardering te krijgen, in plaats van met de nek aangekeken te worden, omdat je niet participeert. En door deze crisis zullen veel meer mensen in de armoede terecht komen.

Er leven veronderstellingen: we moeten mensen helpen, maar dan leggen we het probleem bij hen. Oorzaken van armoede komen net zo goed van buitenaf. We moeten bv een uitkering niet zien als een gunst, maar gaan zien als een recht. Ook wordt vaak verondersteld dat arbeid zaligmakend is. De vraag is ook: wat is arbeid? Is arbeid altijd zichtbaar en moet het daarmee altijd beloond worden d.m.v. loon. Is een beloning van arbeid altijd geld gerelateerd?

We zien nu in de aanpak van de crisis dat er heel veel geld in de redding wordt gestopt, maar dat dit niet bij iedereen terecht komt. Kunnen we anders kijken naar een betekenisvol leven en een herwaardering van beroepen en de vraag of je de waardering van je arbeid in geld uitgedrukt moet krijgen?

In groepjes is toen dit thema verder besproken. Een aantal essenties:

De wereld voor de crisis werd nog eens aangehaald:

We zouden meer in vertrouwen met elkaar moeten werken. Maar hoe doe je dat dan? Zeker als je merkt dat verschillende partijen enorme meningsverschillen en inzichten hebben. En dat dezelfde feiten, gegevens en cijfers toch kunnen leiden tot heel verschillende conclusies.

Alexander de Roo stond aan de wieg van GroenLinks en het heeft 30 jaar geduurd voordat GroenLinks een beetje groter werd. Hij signaleert dat er in Amerika miljoenen mensen uit het systeem vallen. In Nederland zijn dat honderdduizenden. In de vorige crisis waren heel veel mensen uit de middengroepen in de bijstand terecht gekomen. Duidelijk werd toen, dat het Neoliberalisme tot ongewenste effecten leidt. Er was een grotere bereidheid om na te denken over een ander systeem. Vorig jaar werd een peiling gedaan over wat Nederland vindt van het basisinkomen: 38% voor, 37% tegen en 25% weet niet of twijfel. Half mei komt er een nieuwe uitslag en de vooruitzichten zijn, dat er meer mensen voor het basisinkomen zullen zijn. Op Googletrends is te zien, dat er nog nooit zo’n hoog aantal mensen zocht op de term basisinkomen. Deze crisis leidt tot meer gemeenschapszin en de kunst is om dat vast te houden. De partijtop gaat ook langzaam maar zeker het belang zien. En ook de VVD is geïnteresseerd. Die spreken dan wel over een uitkeerbare heffingskorting. Bij de PvdA wil men niet verder gaan dan een basisbaan. Voor ondernemers is het belang van een basisinkomen dat ze gemotiveerde werknemers krijgen. Je ziet dat in allerlei landen een soort basisinkomen wordt uitgekeerd in deze crisis. We hebben nu 50 verschillende regelingen om mensen te helpen en die blijken onvoldoende effectief te zijn.

De groepjes zijn daarna gaan spreken over dit thema inkomen.

Enkele kritische geluiden waren er ook:

het kan zomaar opgevat worden als dat je toch betaald wordt, dus dat je ook iets kunt doen voor het collectief. Hoe kun je tegenwicht bieden tegen de beperkingen die het met zich mee zou kunnen brengen? Dus onderliggende opvattingen, nl dat het een recht is en geen plicht, zijn van belang. Ook roept het de vraag op of arbeid en inkomen niet losgekoppeld moeten worden? Het basisinkomen zou een middel kunnen zijn, maar zou moeten worden gebaseerd op gezamenlijke opvattingen, zoals dat participatie een recht is en geen plicht, dat inkomen een recht is en geen plicht, dat we samen staan voor een collectieve welvaart/welbevinden.

Want mensen zullen niet vanzelf veranderen. We zouden gezamenlijk aan die onderliggende waarden en opvattingen moeten gaan werken. Want mensen zullen competitief zijn en soms egocentrisch.

Er was een pleidooi voor de vorming van een community van politiek, 'burger', onderzoek, sociale studies. Dat we op inhoud zoeken naar samensmelting door pilots, projecten, onderzoek, onderwijs, waardoor er een platform ontstaat van waaruit we bewegen in de richting van die nieuwe opvattingen.

Er was ook een oproep om het grotere 'abstracte' verhaal (rondom inkomen, basisinkomen, bestaansrecht), wat vaak in Den Haag wordt 'bepaald', te vertalen naar concrete, behapbare manieren om lokaal mee aan de slag te gaan.

Ook werd aangegeven om de discussie door te zetten met de thema’s:

1. Armoede niet als individueel probleem beschouwen- hoe krijgen we dit op de politieke agenda?

2. Armoede overstijgt economisch kapitaal: ook in de discussie over basisinkomen is het belangrijk om naar waarden en normen, die in onze maatschappij belangrijk zijn, te kijken. Dat vraagt verandering van de narratieve, waarvoor de corona crisis als momentum gebruikt kan worden.

Misschien is gezondheid en welbevinden nu wel een hele mooie brug naar basisinkomen.

Werk kan eerlijker verdeeld worden, minder werkdruk en burn-outs, meer leefkwaliteit.

De deelnemers vonden het een interessante meet-up en vroegen om een vervolg over transitie duurzame samenleving en belasting.

We hebben een maatschappelijke beweging nodig richting toekomst. We staan immers op een kruispunt. Dit kunnen we niet alleen politiek, maar vooral en juist ook maatschappelijk oppakken!

Voor vervolg lijkt mij heroriëntatie op waarden belangrijk, werd door een deelnemer gezegd. Hij zou willen waken voor de discussie wel/niet basisinkomen, omdat wij ons dan ook weer zelf beperken in ons denken.

Laten we deze situatie gebruiken om te laten zien, dat werk een kwetsbaar gegeven is maar zorg en creativiteit altijd nodig blijven.

Met deze woorden sloten de individuele deelnemers af en hopen we iedereen over twee weken weer te zien.

Volgende meet-up woensdag 13 mei

Opgeven weer op maastricht@groenlinks.nl

Afgelopen dinsdag is een nieuw plan voor de huisvesting voor ons basisonderwijs vastgesteld.

Hierin wordt besloten welke scholen gerenoveerd gaan worden en waar de Gemeente voor nieuwbouw gaat zorgen. In coalitieonderhandelingen was afgesproken dat hiervoor geld zou worden vrijgemaakt en dat is gelukt: er is voor deze nieuwbouw ongeveer €47 miljoen gereserveerd voor de komende periode (tot 2036).

Belangrijk uitgangpunt bij het plan is dat we brede scholen maken; kindcentra waarbij kinderopvang, basisschool en naschoolse opvang gezamenlijk gehuisvest zijn; en waarbij plaats is voor de kinderen die extra aandacht of zorg nodig hebben. Inclusieve scholen, zogezegd. Dat juichen we als GroenLinks van harte toe.

Het plan zag er evenwichtig uit, qua spreiding over de stad. Met één uitzondering: Wyck. Daar was het niet gelukt een goede locatie te vinden voor de plannen die in Wyck al langer gemaakt worden. Kinderopvang Samen Spelen heeft samenwerking gezocht met het basisonderwijs en met Kinderbehandelcentrum Grummelkes (Radar). Samen willen ze graag een inclusief Kindcentrum in Wyck. Dit initiatief vindt veel steun en terecht. Her enige gebouw dat nu nog in aanmerking komt is het Kumulusgebouw (Sint Maartenspoort2) en vanuit de Raad is er middels twee moties (PvdA en CDA) zeer sterk op aangedrongen om dit gebouw inderdaad deze bestemming te geven en dat dus in het herbestemmingsonderzoek mee te nemen.

Van GroenLinks uit heb ik daarnaast sterk gepleit voor bouwen op de strengste duurzaamheids normen (Energie Neutrale Gebouwen). De Gemeente kan dat niet helemaal zelf financieren omdat de huidige financiering die de Gemeente ontvangt nog gebaseerd is op het lagere duurzaamheidsniveau. We moeten dus op zoek naar extra financiers die het resterende bedrag bij kunnen leggen. Als we dat niet doen en op het lagere niveau gaan bouwen, bestaat een risico dat je na een paar jaar weer moet verbouwen en dan tegen veel hogere kosten!

Mijn motie bepleitte in ieder geval bij de eerste twee projecten (nieuwbouw JF Kennedy en Emile Wesley en de nieuwbouw op de Groene Loper) meteen het hoogste niveau uit te werken en extra geld te gaan zoeken. De wethouder heeft dat toegezegd en komt bij de Raad terug als dat niet mocht gaan lukken. De motie werd met ruime meerderheid aangenomen met 26 voor- 7 tegen (PvdA, PVV, Groep Gunther en PVM).

Marlise Korsten

Afgelopen dinsdag werd een motie van GroenLinks over het terugdringen van plastic afval unaniem aangenomen.

Er stond een wijziging van de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) voor een ballonnenverbod op de raadsagenda. Dit naar aanleiding van schriftelijke vragen die door GroenLinks zijn gesteld in januari omdat meerdere gemeenten in ons land in hun APV dit verbod al hadden opgenomen. Uit de eerdere raadsronde bleek dat er niet veel draagvlak was in de raad voor een verbod in de APV voor op het oplaten van ballonen en wenslampionnen. En op papier is dit natuurlijk een mooie actie, maar: hoe effectief is zo een verbodsbepaling in de werkelijkheid? Zeker als op dit verbod niet gehandhaafd gaat worden. In de raadsronde werd het voorstel dan ook een “papieren tijger zonder tanden” genoemd.

Ook vroegen de gemeenteraadsfracties zich af hoe effectief een verbodsbepaling tegen alleen ballonnen en wenslampionnen is. Er zijn namelijk veel meer oorzaken voor het Maastrichtse aandeel in de plastic soep. De gemeenteraad was van mening dat via het evenementenbeleid grotere stappen gemaakt kunnen worden. Ook kunnen onze inwoners, ondernemers en de verenigingen zelf meer bijdragen aan het verminderen van zwerfafval. Zwerfafval dat terechtkomt in de natuur, de Maas en vervolgens de zee.

Alle partijen waren het eens dat er serieus wat aan het plastic probleem gedaan moet worden. Plastic vergaat namelijk niet maar breekt af in zeer kleine stukjes, ook wel microplastic genoemd.

En uit recent onderzoek blijkt dat we jaarlijks gemiddeld tussen de 40.000 en 90.000 stukjes microplastic via ons eten, drinken en zelfs via de lucht binnen krijgen.

Daarom heeft de raad afgelopen dinsdag besloten het APV verbod voor ballonnen van de agenda af te voeren en heeft GroenLinks samen met het CDA, de Senioren Partij Maastricht, D66, PvdA, VVD, SP, Partij Veilig Maastricht, PVV, Sociaal actieve burgerpartij, 50+, Liberale Partij Maastricht, Groep Gunter, Groep Alexander Lurvink de motie “terugdringen plastic soep” ingediend. De motie is vervolgens unaniem aangenomen.

De raad heeft het College hiermee opdracht gegeven om het gebruik van plastic voorwerpen tijdens evenementen die tot zwerfafval kunnen leiden aan te pakken binnen het evenementenbeleid. En het college opdracht gegeven met de stad (inwoners, ondernemers en verenigingen) in gesprek te gaan om te kijken hoe we met zijn allen via bewustwording plastic zwerfafval kunnen voorkomen.

Binnenkort beginnen de eerste gesprekken met de wethouder om te kijken hoe het gesprek met de stad het beste kan plaatsvinden. Als je ideeën hebt over het terugdringen van plastic of zelf mee wilt praten, dan kun je mailen naar: saskia.hermens@gemeenteraadmaastricht.nl

Saskia Hermens

Raadslid GroenLinks Maastricht

Op 11 april kwam het overleg tussen de organisatie Stichting M-LABroz die strijd voor het behoud van de Voormalige studio van L1, tot stilstand. We waren vanuit GroenLinks geschrokken over deze impasse, omdat we de zaak op de voet volgen en er naar onze mening een goede bussinesscase ligt.

In 2016 is er door de raad al gevraagd om de sloop van deze studio’s uit te stellen en het bedrag van de sloop ter beschikking te stellen aan de initiatiefnemers (170.000 euro). Inmiddels 2,5 jaar na dat moment is er nog steeds geen overeenstemming tussen de gemeente en de initiatiefnemers. Wat ons betreft begrijpelijk dat de initiatiefnemers de noodklok luidden.

Er ligt n.l. een financiering door Provincie, Triodos bank en Elisabeth Strouven stichting die dit burgerinitiatief ondersteunen. Het zijn allemaal partijen die goed gekeken hebben naar het plan en daarom tot financiering willen overgaan. Toch blijft de gemeente twijfelen of het plan voldoende solide is.

John Gunther nam het initiatief om samen met GroenLinks, PvdA, SP en MOED een motie in te dienen. In de motie werd het besluit aan de raad gelaten om de bussinesscase te accepteren en een go voor de uitvoering te besluiten. Daarnaast was er een besluit geformuleerd om de financiering af te geven onder voorwaarden, zodat het uitvoeringsproces zou kunnen starten.

Vlak voor de raadsvergadering was er een overleg met de wethouder waarin een aantal toezeggingen werden gedaan, waardoor we de motie hebben aangehouden. De toezeggingen waren dat

Dus we wachten met spanning tot 6 juni op deze zaken.

De website van de Bankastudio's vind je hier.

Maastricht Kinderpardongemeente!

#zezijnalthuis

Op initiatief van ons raadslid Menno Janssen heeft de raad in Maastricht op 15 januari een motie aangenomen waarin werd opgeroepen om aan te sluiten bij die honderden andere gemeenten die Kinderpardongemeente zijn. Om iedere schijn van belangenverstrengeling te vermijden (Menno werkt bij VluchtelingenWerk Heerlen) werd de motie ingediend door onze fractievoorzitter, Marlise Korsten. 

Onze fractie is van mening dat in een ontspannen en onbegrensde stad, kinderen niet met de angst moeten rondlopen dat ze kunnen worden uitgezet! 

Na de demonstratie 'Build bridges not borders' van 6 oktober j.l. spraken Menno Jansen (GroenLinks) Maren Slangen (PvdA), Peter Vrehen (SP) , John Gunther (Groep Gunther) met vertegenwoordigers van Amnesty en de Internationale Socialisten. Ze spraken zich die dag gezamenlijk uit vóór een humaner asielbeleid.  En gisteren sprak de raad zich in meerderheid uit vóór een verruiming van het Kinderpardon. De motie werd dan ook ingediend door GroenLinks, PVDA, SP, D66, SPM en Groep Gunther.

We geloven in die 'verdraagstad' waar de burgemeester tijdens haar nieuwjaarsspeech aan refereerde. En in zo een 'verdraagstad' horen ook de kinderen, die in aanmerking komen voor toepassing van het Kinderpardon, thuis! ✊ 'Onbegrensd en ontspannen'!

In Den Haag horen ze dus nu ook uit Maastricht dat ze, op dit gebied, beter beleid moeten maken!

Natuurlijk kunnen wij dit niet doorzetten, want het OM bepaalt, of er vervolgd wordt. Maar we kunnen, samen met de vele andere Kinderpardongemeenten, wel druk uitoefenen op Den Haag.

Kinderen komen als onschuldig, onmondig kind naar Nederland, worden groot, integreren in de samenleving, spreken Nederlands en moeten dan naar een land, waarmee ze geen enkele binding hebben, waarvan ze soms zelfs nauwelijks de taal spreken. Wij vinden, samen met de Kinderombudsman, dat Nederland de mensenrechten schendt bij uitzetting van hier gewortelde kinderen.

Daarom roepen we Den Haag op, het beleid w.b. het Kinderpardon, bij te stellen!

Afgelopen weken zijn we getuige geweest van het debacle van de eindexamens VMBO-Maastricht. Leerlingen en ouders zijn slachtoffer geworden van een falende organisatie onder falende leiding. En het aanzien van het VO in Maastricht loopt schade op.

Afgelopen weken zijn we getuige geweest van het debacle van de eindexamens VMBO-Maastricht. Leerlingen en ouders zijn slachtoffer geworden van een falende organisatie onder falende leiding. En het aanzien van het VO in Maastricht loopt schade op.

De politiek in Maastricht (gemeenteraad en wethouder) heeft meteen zijn steun en solidariteit met ouders en leerlingen uitgesproken. We hebben in twee brieven aangedrongen op snelle duidelijkheid voor de leerlingen en handhaving van de resultaten van het centrale schriftelijke examen. Gelukkig heeft de minister daar nu mee ingestemd. Hopelijk krijgen de kinderen nu echt snel helder wat nu nog van het verwacht wordt zodat ze zo snel mogelijk toch hun diploma uitgereikt krijgen.

Als politiek en gemeenraad voelen we een zware verantwoordelijkheid, ook voor de toekomst van het onderwijs in de stad. En daar hebben we al langer problemen mee, zoals jullie wellicht vaker gehoord hebben. Jaren geleden heeft het enige schoolbestuur in de stad (LVO) een domeinenplan gelanceerd waarbij er een Vmbo, een Havo en een Vwo zou komen. Dat plan vond nergens steun, stuitte op veel verzet en leidde tot vertrek van grote groepen leerlingen naar de randen van de stad. Pas begin dit jaar heeft LVO het domeinenplan ingetrokken en is gaan werken aan een nieuw masterplan. Intussen was wel de fusie in het Vmbo geforceerd tot stand gebracht en we kunnen nu constateren dat die school het onderwijs niet goed heeft georganiseerd.

De leiding van LVO heeft hier duidelijk grote steken laten vallen. GroenLinks dringt daarom met de andere partijen aan op onafhankelijk onderzoek naar de oorzaken.

Bij alle debatten over mogelijke oplossingen staat voor GroenLinks voorop dat Maastricht zo snel mogelijk goed toekomstbestendig onderwijs moet hebben op alle niveaus, waarbij de kansen voor de kinderen optimaal zijn en ouders keuzemogelijkheden worden geboden.

Samen met SPM, PVM en PvdA heeft GroenLinks een motie ingediend waarin dat alles uitgebreid beschreven staat. Die motie op 3 juli is vrijwel raadsbreed aangenomen.

Marlise Korsten

De motie vind je hieronder.

GroenLinks, PvdA en SP willen wettelijk vastleggen dat het aantal sociale huurwoningen in Nederland tenminste op peil blijft. De partijen presenteren daartoe vandaag een initiatiefwetsvoorstel. De nieuwe wet garandeert dat er in gemeenten altijd tenminste evenveel nieuwe sociale huurwoningen bij moeten komen, als er gesloopt of verkocht worden. Dit is nodig om voldoende betaalbare huurwoningen voor mensen met een kleine beurs beschikbaar te houden.

GroenLinks Tweede Kamerlid Linda Voortman: “De enorme afname van sociale huurwoningen en de enorme toename van vraag ernaar is natuurlijk geen natuurverschijnsel. Het is het gevolg van een lakse overheid die onterecht vertrouwde op de markt. Wij willen dat iedereen betaalbaar en prettig kan wonen. Deze wet zorgt ervoor dat de overheid meer regie neemt om daarvoor te zorgen.”

PvdA-Kamerlid Henk Nijboer: "Iedereen moet zeker zijn van een goede, betaalbare woning. Maar voor veel Nederlanders is het vinden van een fijn huis een hopeloze zoektocht. Wachtlijsten van vele jaren zijn onacceptabel maar wel vaak de praktijk. In veel gemeenten is echt sprake van woningnood, daarom moeten we de sociale woningbouw beschermen en juist meer gaan bijbouwen.”

SP-Kamerlid Sandra Beckerman: "De komende jaren dreigen vele tienduizenden sociale huurwoningen gesloopt of verkocht te worden, terwijl het aantal mensen dat in aanmerking komt voor een sociale huurwoning juist toeneemt. Deze initiatiefwet beschermt de sociale woningbouw."

21 maart zijn er gemeenteraadsverkiezingen. Meer weten over GroenLinks in jouw gemeente? Vind jouw gemeente op onze speciale verkiezingspagina.