Poliflw

Op 5 september wordt de grootste online demonstratie voor de zorg ooit georganiseerd. De Vlaardingse afdelingen van GroenLinks, PvdA en SP roepen iedereen op om mee te doen!

Het is tijd voor actie. Na een hartverwarmend applaus in maart voor alle zorgmedewerkers, zagen diezelfde zorgmedewerkers al snel dat het bij een applaus alleen bleef. Althans, als het aan het huidige kabinet ligt. Verschillende oppositiepartijen deden voorstellen om een structurele salarisverhoging voor zorgmedewerkers te realiseren. Resultaat? Tegenstem op tegenstem en wegrennende Kamerleden. Dit moet wat GroenLinks, PvdA en SP betreft écht anders.

Zorgmedewerkers verdienen meer dan applaus. Dag en nacht staan zij in de frontlinie. Van het wassen van ouderen, tot het begeleiden van mensen in hun laatste levensfase. Van het in warme beveiligde pakken verzorgen van corona patiënten, tot het troosten van mensen met een beperking die door de maatregelen geen bezoek mochten ontvangen en dat soms niet begrepen. Zij verdienen meer dan applaus. Volgens de partijen moet er structureel meer geld naar de zorg, voor het verhogen van de salarissen en het verlagen van de werkdruk. De toegezegde eenmalige bonus is dan ook veel te karig.

Op 5 september wordt daarom de grootste online demonstratie voor de zorg ooit georganiseerd. De lokale afdelingen van GroenLinks, PvdA en SP roepen iedereen op om mee te doen. Dit is het moment om u te laten horen. Om een zo duidelijk mogelijk signaal af te geven aan het kabinet. Om duidelijk te maken dat het verhogen van salarissen in de zorg een politieke keuze is, net als dat het redden van KLM een politieke keuze is.

Doe mee en laat u horen. Ga op zaterdag 5 september om 14:00 uur naar www.meerdanapplaus.nl.

Steun de zorg!

Blijfietsen is een uniek fietsproject in Vlaardingen met als doel zoveel mogelijk mensen zo lang mogelijk te laten fietsen. O.a. met de duo-fiets (lees hier meer over). Wie wil er een dagdeel begeleider worden?

BlijFietsen houdt zich bezig met fietsen voor ouderen en mensen die door hun beperking niet meer kunnen of durven fietsen. Wij fietsen o.a. voor Soenda en voor individuele aanvragen. De fiets die we gebruiken is de DUO-fiets. Door onverwachte omstandigheden zijn paar damespiloten tijdelijk niet inzetbaar als piloot. We zijn nu naarstig op zoek naar mannen of vrouwen die na een korte training bereid zijn om een dagdeel te fietsen. De doelstelling is om mensen in beweging te krijgen of te houden, de wind weer door je haren kunnen voelen en niet onbelangrijk, deel uit te maken van het maatschappelijk leven en zo kunnen wij er voor zorgen dat ouderen niet vereenzamen.

Een mooie taak. Je blijft zelf in beweging. Je helpt anderen om ook te bewegen. De DUO-fiets is makkelijk te sturen, je zit naast elkaar en je krijgt een goede instructie. Voorlopig is de donderdag onze belangrijkste dag om te fietsen, maar ook op de vrijdagen zijn er aanmeldingen.

Mensen die zich aangesproken voelen en op deze manier een bijdrage willen leveren aan een ‘gezonde’ maatschappij kunnen contact op nemen met:

In een uitgebreide column spreekt raadslid Robin Bongers zich op Keti Koti namens GroenLinks Vlaardingen uit tegen racisme.

  Vandaag is 1 juli, Keti Koti*, de dag waarop gevierd wordt dat in 1863 de Slavernij door Nederland in Suriname en de Antillen officieel werd afgeschaft. Wat GroenLinks betreft een dag die een officiële nationale feestdag zou moeten zijn. Een belangrijke stap in het afsluiten van een donkere periode van onze geschiedenis. Helaas is met het afschaffen van de slavernij, niet ook het racisme verdwenen.

De laatste weken is er een wereldwijde golf uitgesproken anti-racisme ontstaan. De moord op de Amerikaanse George Floyd was de directe aanleiding, maar zeker niet de enige reden dat er een reactie is losgebarsten die verandering eist. Discriminatie richting mensen die gemarginaliseerd worden op basis van hun huidskleur is wereldwijd nog altijd aanwezig op een systematische manier. Dat moet stoppen. Ook GroenLinks Vlaardingen spreekt zich uit tegen racisme.

Toch zien we een hoop onbegrip en misconcepties langskomen op internet. Daarom bespreek ik hier vier begrippen: black lives matter, geschiedenis, kleurenblind zijn, en wit privilege.

  Black lives matter“Black lives matter? All lives matter!” Dit is een reactie die veel te lezen is. Maar laten we dit eens ontleden. Niemand die zegt ‘black lives matter’ ontkent dat andere levens ertoe doen. Het benadrukken van één groep, betekent niet het uitsluiten van andere groepen, maar een focus leggen waar het op dit moment relevant is. Er staat niet ‘only black lives matter’ maar eerder: ‘black lives matter as well’. Als iemand zegt dat vrouwenrechten er toe doen, betekent dat niet dat die persoon vindt dat mannen geen rechten zouden moeten hebben. Als ik zeg: ‘ik vecht voor dierenrechten’ vecht ik niet tégen mensenrechten. Als ik zeg ‘ik houd van mijn moeder’, betekent het niet dat ik dan niet van mijn vader houd. Ik wil op dat specifieke moment alleen even iets individueel benadrukken. Het is eigenlijk absurd dat een stelling die zegt ‘zwarte levens doen er toe’ controversieel is. Er wordt gevraagd om erkenning van het belang van deze groep, omdat dit belang in de praktijk nog te vaak niet erkend wordt.

  Geschiedenis en nu“De slavernij is toch heel lang geleden, dat is toch nu geen probleem meer? Ik was er toen ook niet eens dus het is toch niet mijn schuld? En trouwens, zwarte mensen hadden ook slaven!”

Slavernij was een vreselijk iets, daar lijkt gelukkig vrijwel iedereen het over eens te zijn. Maar waarom hebben we het nu nog steeds over slavernij, als het zo lang geleden al is afgeschaft? Inderdaad, de Slavernij is in Nederland sinds 1863 afgeschaft (al was dit in delen van Nederlands-Indië pas zo’n 50 jaar later). Dus niemand die nu leeft, heeft die slavernij in Nederland bewust meegemaakt. Maar dat betekent niet dat het er niet toe doet. Niemand die nu leeft heeft schuld aan het onrecht van toen, maar er worden wel nog steeds vruchten van geplukt, ten koste van anderen.

Met de afschaffing van de slavernij was niet ineens alles goed: het rassendenken en de economische ongelijkheid die in die tijd erg aanwezig was, is blijven doorwerken. Dit komt heel duidelijk aanwezig terug in veel dingen: in Amerika is het pas in 1965 vastgelegd dat rassendiscriminatie bij het stemmen verboden is, werd in 1964 Martin Luther King in de gevangenis gegooid omdat hij in een ‘white-only’ restaurant wilde eten, en werd in dat jaar zoutzuur in een zwembad met donkere mensen gegooid in een hotel in Florida - pas in 1969 werd rechtelijk bepaald dat zwemmen niet op basis van huidskleur mocht worden ontzegd. Ook kwam er pas in 1975 een einde aan hypotheek discriminatie met de Home Mortage Disclosure Act.

Zelf ben ik nog geen dertig, maar ik kon al lopen toen in Zuid-Afrika voor het eerst democratische verkiezingen werden gehouden die niet raciaal waren, dat was namelijk in 1994(!). Daarvoor was het, door de geboren Nederlander Hendrik Verwoerd ontwikkelde, apartheidssysteem geldig, dat uitging van witte suprematie. En dichterbij huis, in Brussel was in 1958 nog een mensentuin waarin kinderen uit Congo in hokken ten toon werden gesteld. Kinderen die toen 7 waren, zijn nu zo’n 70 jaar. Mensen die nu leven, hebben dat nog meegemaakt.

En nu nog steeds blijkt uit recent onderzoek dat in Nederland werkgevers eerder iemand aannemen die een ‘wit-klinkende’ naam heeft, zelfs als de CV’s verder identiek zijn. Negen van de tien verhuurmakelaars hebben er geen problemen mee als huiseigenaren hun woning niet willen verhuren aan Marokkanen, Turken, Polen of Bulgaren.

Ook zijn er nog steeds politici die ronduit racistische uitspraken doen, zoals Henk Bres, fractievertegenwoordiger van de PVV in Den Haag, die op zijn tijdlijn zet: “ik zeg uitroeien met een goeie Hitler”, of Baudet die zegt dat “Europa dominant blank” moet blijven, of Annabel Nanninga die wel heel veel grapjes maakt over Joden, het heeft over “de mooie ovens van Hitler”, of woorden als “dobbern***r” gebruikt, en hoopt dat "Ebola even doorpakt".

Dit alles suggereert dat er nog altijd een doorwerking is van de racistische systemen van toen: met zo’n groot verschil bij de start, kun je niet verwachten dat tijdens de race alles rechttrekt en iedereen gelijke kansen heeft om tegelijk bij de finish te komen.

  Kleurenblind“Ik zie geen kleur. Als we gewoon stoppen met het over racisme hebben, gaat het vanzelf voorbij.” Herkenbaar? Dit is het goedbedoelde wegkijken. Het er simpelweg niet over hebben, is helaas geen oplossing. Je ziet, helaas misschien, wel kleur. Uit verschillende onderzoeken blijkt dat vrijwel iedereen onbewust andere inschattingen maakt op basis van huidskleur en hier vooroordelen bij heeft. Daarnaast is iemands huidskleur nog altijd duidelijk relevant, zoals hierboven beschreven. Dan maar gewoon zeggen dat het er niet toe doet, is het ontkennen van een pijnlijke werkelijkheid. Als je zegt geen kleur te zien en je meent het: dan heb je geluk. Dan is kleur voor jou nooit een probleem geweest, omdat je blijkbaar nooit racisme hebt ervaren. Maar het is voor veel mensen wel degelijk een probleem, omdat ze dag in, dag uit, met racisme te maken hebben. Dit negeren is geen deugd, maar het ontkennen van een pijnlijke werkelijkheid waar veel mensen onder moeten lijden.

  White privilege“White privilege is zo’n onzin. Ik kan er toch niks aan doen dat ik wit ben? Ik heb het toch ook moeilijk gehad? Ik kom uit een gezin waar nooit geld was, waarom heb ik dan privilege?” Opmerkingen zoals deze zijn ook veel te vinden. Waar zo’n opmerking vandaan komt is best te plaatsen: je hebt het zelf moeilijk gehad en iemand zegt dat jij juist een voordeel hebt. Alleen, wit privilege betekent niet dat je automatisch een makkelijk leven hebt en niemand zegt dat ook. Het betekent dat dingen niet nog moeilijker zijn geworden door je huidskleur. Ik ben bijvoorbeeld begonnen op vmbo kader. Het was voor mij niet makkelijk om uiteindelijk af te studeren aan de universiteit. Maar ik weet dat het nog moeilijker geweest was, als ik niet wit was. Dat heb ik gezien bij mensen om me heen, die minstens zo getalenteerd waren als ik, maar zich keer op keer moesten bewijzen, wat duidelijk kwam door verwachtingen die anderen over hen hadden, op basis van hun etnische achtergrond.

Wit privilege betekent ook niet dat alle witte mensen een makkelijker leven hebben dan alle mensen van kleur. Oprah Winfrey wilde een handtas kopen van 38000 dollar. Überhaupt over zo’n aankoop kunnen nadenken, is een privilege dat zij heeft en ik niet heb. Haar economische status en beroemdheid, komt met een heel aardig privilege. Echter, Oprah Winfrey mocht in de winkel de tas in kwestie niet van dichtbij bekijken, omdat de vrouw in de winkel haar niet herkende en ze ‘eruit zag alsof ze het niet zou kunnen betalen’. Dit zou mij niet overkomen, omdat ik wit ben. En dat is wit privilege.

Het betekent ook niet dat je als wit persoon automatisch schuldig bent aan je privilege. Je kunt inderdaad niets doen aan je etnische achtergrond. Het gaat niet om schuld of om spijt, het gaat om erkenning dat de maatschappij nog altijd zo is ingericht dat er (veel) situaties zijn, waarin je huidskleur uitmaakt bij hoe je behandeld wordt. Een witte huidskleur biedt in die situaties nog steeds vaak een voordeel ten opzichte van een andere huidskleur hebben, omdat de benadering anders is. Daar hoef je geen sorry voor te zeggen, maar het is wel belangrijk dat je erkent dat dit gebeurt en dat we er gezamenlijk aan werken dit aan te pakken.

Er is nog altijd racisme op de arbeidsmarkt, op de huizenmarkt en in rechterlijke controles, dat zijn statistisch terug te vinden feiten. Dat heeft effect op praktische segregatie en sociaal-economische status. Daarnaast is er een enorme hoeveelheid mensen die aangeeft negatieve ervaringen met racisme te hebben, soms heel grof en soms subtiel, maar vaak. Dit soort al dan niet oppervlakkig racisme, geeft voeding aan echte ongelijkheid en onverdraagzaamheid en zorgt dat dit zich wortelt in de samenleving.

Daarom is het belangrijk dat we eerst erkennen dat er een probleem is, daar dan gezamenlijk een debat over aangaan en samen acties ondernemen om dit te beëindigen. Ook als dat betekent dat je soms naar jezelf moet kijken, dat dat ongemakkelijk is en dat je zelf stappen zet en verandert. Wees je bewust van je vooroordelen en of je daar naar handelt, strijd actief tegen racisme en spreek je uit als het je bij een ander opvalt.

 *) Keti Koti stamt uit het Sranantongo en betekent Ketenen Gebroken.

Bewoners uit de Indische Buurt hebben via een onlinevideoverbinding een petitie aangeboden aan wethouder Bikkers. Via deze petitie pleiten zij voor eenrichtingsverkeer in de Bankastraat en Boeroestraat. Door de huidige situatie rijdt er onnodig veel verkeer door deze smalle straten. “Deze straten worden gebruikt als sluiproute om de verkeerslichten aan de kruising Billitonlaan en Burgemeester Pruissingel te omzeilen. Bovendien wordt er vaak te hard gereden waardoor onveilige situaties ontstaan, en het vele manoeuvreren in de smalle straten leidt regelmatig tot agressie.” Aldus een bewoner van de Bankastraat.

Nadat de wethouder de handtekeningen in ontvangst had genomen, volgde er een gesprek met de bewoners. “Deze problematiek speelt al erg lang. Wij willen dat er op korte termijn een oplossing komt.” De wethouder heeft toegezegd het voorstel van de bewoners te bestuderen en binnen twee weken met een reactie te komen.

Nu ook het congres van GroenLinks zich gisteren in meerderheid heeft uitgesproken voor de motie “Houtige biomassa is geen schone energiebron” - mede ingediend door Vlaardings GroenLinks raadslid Neill Voorburg - kan ook in Vlaardingen de strijd verder gevoerd worden. “In Vlaardingen zal ik mij dan ook sterk maken om houtige biomassa geen plek te geven in de warmteplannen” aldus Neill.

  ________________________________________________________________________________

  Houtige biomassa is géén duurzame hernieuwbare energiebron. Zo besliste gisteren de leden van GroenLinks tijdens het digitale congres. GroenLinks was altijd al tegen de verbranding van hele bomen voor de opwekking van energie, maar keert zich nu ondubbelzinnig tegen álle vormen van houtige biomassa. De nu al befaamde motie 17, opgesteld door Haarlems raadslid Melissa Oosterbroek (bekijk haar toelichting) en mede door mij ingediend, kon rekenen op een meerderheid van de leden van GroenLinks.

Al geruime tijd verzet ik mij tegen de notie dat het verbranden van (houtig) biomassa duurzaam en groen zou zijn. Eerder dit jaar heb ik het college bevraagd over de situatie in Vlaardingen (beluister ook een interview met mij hierover) en een paar weken geleden schreef ik een uitgebreid opiniestuk over biomassa en schone energie. Met het aannemen door het GroenLinks congres gisteren van de motie “houtige biomassa is geen schone energiebron” neemt GroenLinks een duidelijk, uitgesproken groen standpunt in.

We hebben deze slag gewonnen…!

De belangrijkste stap die nu gezet moet worden is het stopzetten van de stimulerende instrumenten voor biomassa-installaties. Het wordt dan financieel minder interessant om (kleinere) biomassa-installaties te bouwen. De SDE+ subsidie voor verbranding van houtige biomassa moet dus zo snel mogelijk stopgezet worden. Deze subsidiegelden zouden dan gebruikt moeten worden om (huur)woningen te isoleren en als investering in echt duurzame en schone energie.

Mocht het kabinet deze stap niet willen nemen dan heeft de lokale politiek de schone taak om deze fout te corrigeren. Dit kan middels de RES, de Regionale Energiestrategie. In Vlaardingen zal ik mij dan ook sterk maken om houtige biomassa geen plek te geven in de warmteplannen. Tijdens de ‘wensen en bedenkingen procedure’ zal ik dan ook een voorstel met die boodschap indienen. Komende donderdag is er om 20.00 uur in de raadszaal een oordeelsvormende bijeenkomst waar het bespreken van de RES op het programma staat. Hierin zal ik mijn collega raadsleden oproepen zich bij mijn boodschap aan te sluiten, zo geven we houtige biomassa geen verdere toekomst in Vlaardingen.

Voor vragen of opmerkingen over biomassa ben ik uiteraard bereikbaar. U kunt mij mailen op Neill.Voorburg@Vlaardingen.nl

  Neill Voorburg, Raadslid GroenLinks Vlaardingen.