Poliflw

Terwijl honderdduizenden mensen in ons land hun baan dreigen te verliezen door de coronacrisis zijn er vanuit het Waterschap Hollandse Delta plannen om de kwijtschelding van de waterschapslasten gedeeltelijk af te schaffen. Hierdoor moeten huishoudens al gauw 185 euro per jaar meer gaan betalen!

Daarvoor in de plaats komt er een korting van 3 euro per water/rioolaansluiting. Maar grote bedrijven hebben heel veel aansluitingen terwijl huishoudens er veel minder hebben. Huishoudens met een laag inkomen moeten dus meer gaan betalen en de grootste bedrijven hoeven minder te betalen. Een oneerlijke en onrechtvaardige maatregel.

Het Waterschap is van de pot gerukt!

Maar het is nog niet te laat. Daarom is de SP een campagne gestart om zoveel mogelijk steun voor het behoud van de kwijtschelding te verzamelen.

 

Tekent u ook?

Burgers van Dordrecht die vuil op straat zien liggen, of die een kapot bushokje zien, of andere zaken die niet in orde zijn, kunnen dat melden bij de Wijklijn. De gemeente pakt de melding dan op, neemt actie, en zet de melding op afgehandeld als het probleem is opgelost. Helaas blijkt maar al te vaak dat er helemaal niets gebeurt met de meldingen, maar dat ze gewoon gesloten worden. Zonder enig overleg met degene die de melding heeft gedaan.

 

Hierboven een foto van een grote hoeveelheid afval op straat die meerdere keren via de Wijklijn werd gemeld. Iedere keer werd de melding zonder overleg op afgehandeld gezet, terwijl er geen snipper papier werd verwijderd.

 

Als SP hebben we daarom vragen gesteld aan het college van Burgemeester en Wethouders, wanneer zij meldingen als 'Afgehandeld' beschouwen. En waarom dat niet in overleg met de burgers gebeurt die de melding gedaan hebben.

 

Een stadsbestuur die 14 medewerkers FULLTIME in dienst heeft om met de burgers te communiceren, althans dat is hun officiële taak, zou toch wat netter met de bewoners om kunnen gaan.

 

Laten we hopen dat er snel verbetering komt.

 

Bijgevoegd de vragen die we hebben gesteld.

 

En hier de link voor als u ook iets te melden heeft:

https://cms.dordrecht.nl/Inwoners/Overzicht_Inwoners/Melden_bij_de_gemeente/Melding_openbare_ruimte

Dit jaar voor het eerst zonder ceremoniële gang naar het Monument “Voor hen die vielen” op het Sumatraplein.

De herdenking gaat wel door in aangepaste vorm. Op het Sumatraplein zullen Burgemeester Kolff en vervangend voorzitter van de gemeenteraad dhr. Schalken een krans bij het monument plaatsen. De Burgemeester zal dan de traditionele toespraak houden, die door iedereen gevolgd kan worden via RTV Dordrecht.

Daarna zullen kinderburgemeester Marije Vennix en de voorzitter van het Oranjecomité Dordrecht een krans plaatsen ter herinnering aan allen die sinds 1940 in oorlogssituaties of vredesmissies zijn omgekomen.

En wij blijven thuis. Waar we met zijn allen de ceremonie via de TV zullen volgen en stil staan bij alle oorlogsslachtoffers uit het verleden en heden.

Opdat we niet vergeten.

Opdat we beseffen dat  Vrijheid een groot goed is. 

Dat we kunnen leven in een land waar je mag zijn wie je bent. Waar je kunt zeggen wat je wilt. 

Zeker in deze tijd, waarin we beperkingen van vrijheid ervaren, maar nog altijd voor elkaar kunnen zorgen en samen zijn. 

Wij staan stil op 4 mei om 20.00 uur en herdenken. Opdat we niet vergeten. 

Wat moet je doen?

Laat zien dat jij je lokale ondernemer steunt! Doe een week lang je boodschappen bij je lokale ondernemers, koop een week lang zo vaak mogelijk lokaal en houd daarmee de levendige winkelstraten overeind! Maak bijvoorbeeld een foto van de maaltijd die je besteld hebt of het boek dat je gekocht hebt. Ook kan je een foto maken met het product en jouw favoriete ondernemer!

Post dit op social media, dus denk dan bijvoorbeeld aan Facebook, Instagram, Twitter of LinkedIn. Tag de ondernemer en voeg de de hashtag #ondernemerschallenge toe. Doe dit zo vaak mogelijk in de week dat je gechallenged bent en daag elkaar uit. Challenge daarom zelf minimaal 3 vrienden of familie. Ook zij zullen nu de lokale ondernemers gaan steunen.

Waarom deze challenge?

De Coronacrisis raakt ons allemaal, en met name de lokale ondernemers. Lokale ondernemers hebben het zwaar en vechten voor hun voortbestaan. Die ondernemers verdienen nu een extra steuntje in de rug. Dat kunnen wij allemaal met elkaar doen. Daarom doet raadslid Rolin den Heijer mee aan de #ondernemerschallenge. De challenge houdt in dat we een week lang lokaal gaan kopen. Daarmee wil hij laten zien dat lokaal kopen gemakkelijk, betaalbaar en hard nodig is. Op deze manier behouden we in de nabije toekomst ook aantrekkelijke en levendige winkelstraten. Steun daarom de lokale ondernemers en doe mee met de #ondernemerschallenge!

Bij wie kun je kopen?

De #ondernemerschallenge is bedacht om te laten zien hoe leuk, gemakkelijk en vaak net zo goedkoop lokaal boodschappen doen is. Koop daarom bij lokale ondernemers bij jou in de buurt. Vermijd de grote bestelsites, maar kies nu eens voor de lokale boekenwinkel, haal je krantje bij de sigarenboer of haal een brood bij de bakker. Bestel je eten nu bij je favoriete restaurant waar je eerst met je vrienden een biertje dronk of een hapje deed. Een week is voor sommigen misschien lang, inspiratie nodig? Kijk op: https://centrumdordrecht.nl/acties-bij-horeca/

Wat levert het je op?

Je laat zien dat je een lokale ondernemer steunt en dat is belangrijk. Daarmee laat je zien dat lokaal kopen leuk, gemakkelijk en vaak net zo goedkoop is. Je huishoudboekje blijft wonderwel op orde, juist nu je eens probeert lokaal te kopen. De #ondernemerschallenge levert blije lokale ondernemers op en de steun die ze nu verdienen. Lokale ondernemers zorgen dat onze stad leeft. Dat we heerlijke Dordtse producten kunnen kopen en dat winkelstraten levendig zijn. Laten we dat allemaal steunen!

Vragen?

Als je vragen over de challenge hebt of een mooie ervaring met ons wil delen: info@vvddordrecht.nl

1 mei, dag van de arbeid. Een mooie aanleiding om daar eens bij stil te staan. Meestal associëren we ‘arbeid’ met betaald werk, nodig om in je levensonderhoud te voorzien. Voor wie geen betaald werk heeft, is er een sociaal vangnet, maar dat kan een net worden waarin je gevangen zit, waar niet (mee) uitkomt. Betaald werk is de dominante norm. 

Als ik dit beeld om me in laat werken valt me een aantal dingen op.

Ten eerste: zelfs in Nederland is betaald werk hebben geen garantie om een normale manier van leven te kunnen betalen.

Ten tweede: er wordt veel werk verricht dat niet wordt betaald. Vrijwilligerswerk, mantelzorg, dat is toch iets ander dan vrijetijdsbesteding. En het is essentieel voor een functionerende en leefbare samenleving. Deze coronatijd onderstreept dat nog eens extra.

Ten derde: er wordt (heel) veel betaald waar niet een plausibele hoeveelheid arbeid tegenover staat. De inkomens van aandeelhouders, beleggers, topfunctionarissen zijn de laatste decennia op een navrante manier gegroeid. Mede daardoor en ook door het erfrecht zijn niet alleen de inkomensverschillen, maar nog veel sterker de vermogensverschillen gigantisch gegroeid. 

Ten vierde: niet alleen kleine bedrijven en ZZP’ers, maar ook grote bedrijven kloppen bij de overheid aan vanwege de coronacrisis. Overheden, dus uiteindelijk de belastingbetaler, de werkenden en de mensen die niet kunnen werken, moeten daarvoor diep in de buidel tasten, gigantische bedragen lenen. Van wie? Er zijn kennelijk instellingen en mensen die genoeg geld hebben. Natuurlijk is dat zo: al het geld wat bij een inzakkende economie niet wordt uitgegeven, moet ergens zijn…

Dat geld heeft zijn functie om vraag en aanbod van met arbeid gemaakte producten en diensten goed op elkaar af te stemmen goeddeels verloren. Alle reden dus om dat via progressieve inkomsten- vermogens- en vennootschapsbelasting op te halen en het in maatschappelijk belang te besteden. 

Een hoger minimumloon (of basisinkomen!), minder inkomensongelijkheid, betere salarissen in zorg, onderwijs, en ander maatschappelijke sectoren, minder speculeren met geld en terug laten betalen van overheidssteun door bedrijven die dat kunnen. Dat alles is nodig voor een leefbare en duurzame economie na corona. In een recent solidariteitsmanifest dringt GroenLinks daar dan ook op aan. 

Laten we de tijd van bezinning waar het virus op aandringt, benutten. 

Op 25 maart 2020 werd bekend dat een aantal cliënten van het Leger des Heils aan het Kromhout tijdelijk zou worden opgevangen in het Postillion Hotel. Dit was noodzakelijk, omdat de coronamaatregelen onmogelijk te handhaven waren binnen het pand aan het Kromhout. Nu veel cliënten nog meer gebruik moesten gaan maken van de opvang en de 1,5-meter maatregel de ruimte danig beperkte, paste het simpelweg niet meer. Een prachtige tijdelijke oplossing. Toch zijn er bij ons vragen ontstaan die wij graag beantwoord zien. Wat gebeurt er bijvoorbeeld met deze mensen als de maatregelen weer worden teruggedraaid? Zijn er dan woningen voor deze mensen? Worden zij terug gestuurd naar het Kromhout, terwijl ze juist een stap richting zelfstandigheid hebben gezet? Om dat duidelijk te krijgen, hebben wij artikel 40 vragen gesteld aan het college.

Geacht college,

Naar aanleiding van enerzijds de huidige maatregelen om het Corona virus tegen te gaan en anderzijds de huidige stand van zaken omtrent de (bouw van) sociale huurwoningen leggen wij u graag de volgende vragen voor.

Op dit moment heeft een deel van de klanten van het Leger des Heils een tijdelijke kamer gekregen in het Postillion hotel in Dordrecht. Een goede maar tijdelijke oplossing voor een probleem dat ook na versoepeling van de maatregelen blijft bestaan. Wij hebben daarom de volgende vragen.

Is er een duidelijk beeld van het aantal mensen dat op dit moment klant is van het Leger des Heils en hoeveel van deze klanten naar een zelfstandige woning zouden kunnen doorstromen? Wij hebben begrepen dat een deel van de klanten dat op dit moment verblijft in het Postillion na dit verblijf zou kunnen doorstromen naar een reguliere sociale huurwoning, als deze beschikbaar is. Heeft het college duidelijk in beeld over hoeveel mensen dat gaat? Is het college het met GroenLinks eens dat het alles behalve wenselijk zou zijn als deze mensen na versoepeling van de maatregelen terug worden geworpen naar een plaats in het Leger des Heils aan de Kromhout? Komen de mensen die nu in het Postillion verblijven in aanmerking voor een urgentieverklaring? Zo ja, wat doet dit met wachtlijsten voor reguliere woningzoekenden? Zo nee, hoe zorgt het college ervoor dat deze mensen wel versneld in aanmerking komen voor een sociale huurwoning, teneinde niet te worden teruggeworpen naar een plaats in het Leger des Heils aan het Kromhout? Is er een duidelijk beeld van hoeveel mensen er op dit moment in een Beschermd Wonen voorziening wonen en die de komende tijd zouden kunnen doorstromen naar een sociale huurwoning? Zijn er op dit moment voldoende sociale huurwoningen om aan de vraag die hiernaar is, met inbegrip van de bovenstaande gevallen, te voldoen?

 

Het zijn angstige tijden voor de inwoners van Dordrecht. Zekerheden vallen weg en we vragen ontzettend veel van iedereen. Deze crisis laat zien wat we belangrijk vinden en wie onmisbaar zijn. Zorg staat daarbij voorop, maar ook cultuur is van groot belang.

  

  

  

Gedicht door Esther de Beun, Vormgeving door Kevin Rietveld-Hagedoorn

Vanaf 13 maart is de culturele sector stil komen te liggen. Geen optredens van bands, geen theater,

geen bioscoopbezoek of literaire bijeenkomst. We moeten onszelf vermaken, alleen of in een piepklein gezelschap.

 

Cultuur geeft mensen verbeelding, biedt troost en inspireert. De meeste culturele instellingen, kunstenaars en muzikanten hebben direct doorgepakt. Alles gratis en voor nix. Via social-media of op straat bieden zij troost en hoop aan de mensen die het nodig hebben en om de verbinding tussen mensen te behouden. Dit maakt ons trots.

 

De beslissingen over het cultuurbeleid van de toekomst zijn uitgesteld. Er zijn nu andere zorgen die veel meer aandacht behoeven. GroenLinks wil wel de zekerheid dat we ook na de crisis van al het moois in de culturele sector kunnen blijven genieten. Wij willen dan ook goede (financiële) ondersteuning voor zowel professionals als amateurs.

 

Zonder kunst en cultuur is de stad een troosteloze bedoening.

Laten we de cultuursector ook in de toekomst mogelijk maken.

De lucht wordt schoner, geluidsoverlast minder, de natuur loopt uit en komt tot bloei. Kunnen we iets daarvan vasthouden als straks corona onder controle is? Of neemt de vervuiling en aantasting van de natuur, de uitstoof van CO2 weer toe naar het oude niveau. Dat hangt af van hoe we ons vervoer en transport regelen, hoe we omgaan met schadelijke stoffen, hoe en waar we bouwen en hoe we ons aanpassen aan en inzetten voor de natuur. Het is daarom noodzakelijk dat het beleid op deze terreinen door gaat en dat we daar kritisch over blijven meedenken. Gelukkig proberen politiek en bestuur in Dordrecht dat met veel energie door online vergaderen en veel schriftelijke communicatie. Ik bespreek hieronder kort een paar relevante zaken die de afgelopen weken aan de orde waren.

      

Geluid

We bespraken een burgerinitiatief om langs de N3 bij Dubbeldrecht geluidsschermen te plaatsen. Het college wil dat niet honoreren omdat er stiller asfalt komt, bomen worden geplant en de weg wellicht een 80 km-weg wordt. GroenLinks hoopt en verwacht bovendien dat er geleidelijk minder autoverkeer zal komen en dat een groter deel van het wagenpark elektrisch wordt. Daarom voor dit moment instemming met het collegestandpunt. Rondom de N3 is Rijkswaterstaat verantwoordelijk voor het voldoen aan de wettelijke geluidsnormen. Die vinden wij te hoog. Samen met andere partijen zoeken we naar mogelijkheden om die te verlagen. Het college gaat daar vooralsnog niet in mee. Integendeel, bij woningbouw bij de Hastingsweg en aan de zuidzijde van het station wil men zelfs hogere normen gaan hanteren. Dit wordt binnenkort besproken en wij zullen ons daarbij inzetten voor lagere geluidsbelasting.

Milieu

We spraken over PFOA en GenX. De provincie heeft de hoeveelheden die Chemours jaarlijks mag lozen flink teruggeschroefd. Chemours gaat daartegen in beroep. Wij vinden dat een slecht teken. Het gaat om zgn. zeer zorgwekkende stoffen en daarvan moet maximaal worden tegengegaan dat die in het milieu terechtkomen. Daar is Chemours kennelijk niet toe bereid. Ook het college vindt dat Chemours best méér kan doen. We blijven ons inzetten om uiteindelijk tot een volledig stoppen van lozingen te komen.

In de discussie bleek ook dat er weinig bekend is over hoeveel van deze stoffen er in oppervlakte- en grondwater zit en dat vrij soepel wordt omgegaan met verontreinigde grond. Dat terwijl wordt toegegeven dat er weinig over de uitwerking op gezondheid en natuur bekend is. Wij vinden dat zorgelijk en vermetel. We hebben opgeroepen tot meer onderzoek.

Duurzame mobiliteit

Het is in onze ogen onvermijdelijk dat de automobiliteit geleidelijk wordt teruggedrongen. We gebruiken de auto te veel (namelijk ook als dat niet nodig/gezond is) en te weinig (er zijn te veel auto’s die ongebruikt parkeerruimte staan in te nemen). Samen met onder meer CDA en CU/SGP zetten wij ons in om eerdere oproepen voor een duurzamer mobiliteitsbeleid gestalte te geven. 

Het verkeersplan voor de Spuiboulevard/Schil West ziet er in grote lijnen heel aantrekkelijk uit. Maar ook hier schrikt met en ervoor terug om het autoverkeer in het centrum echt terug te dringen. Onze visie: alleen met de auto naar het centrum als het echt niet anders kan. Dat maakt het centrum tegelijkertijd veel aantrekkelijker.

Gebouwde omgeving

Terwijl het aantal woningen in Dordrecht groeit, neemt het aantal sociale huurwoningen al enkele jaren af. Dat is in strijd het pas-op-de-plaatsbeleid en de ambitie om 10% van de nieuwbouw sociale huur te laten zijn. We hebben daar vragen over gesteld en zullen daar dicht op blijven zitten.

Ook hebben we vragen gesteld over waarom de gemeente groene daken niet wil subsidiëren en waarom nog geen maatregelen zijn getroffen om te zorgen dat daken van nieuwe bedrijfspanden geschikt zijn voor groen en/of zonnepanelen.

De kracht van Cultuur, voor en door iedere Dordtenaar

 

Dit is de titel van het voorgestelde nieuwe Cultuurbeleid.

Na “Cultuur verdient het” en “de Kracht van het lokale 2.0” hebben we nu “de kracht van Cultuur”.

Voor ons ligt een fors document met een benadering van alle kunst en cultuur uitingen in Dordrecht. Gericht op professionals en amateurs.

In de afgelopen jaren is er veel bezuinigd geweest op de inhoudelijke kant van cultuur. Ten aanzien van muziek, schilderkunst. Ten aanzien van letteren en alle andere vormen.

Er zijn een aantal voorzieningen tot stand gekomen. Zoals een vernieuwd Dordts museum, het Hof der Nederlanden. Het Energiehuis.

Echter door allerlei samenloop van omstandigheden: crises, de bezuinigingen tegelijkertijd met  professionalisering, is het klimaat voor kunst en cultuur niet goed onderhouden. Dankzij verschillende doorzetters, liefhebbers van kunst en cultuur in hart en nieren hebben initiatieven zich ontwikkeld in niet meer weg te denken evenementen.

Festival Voorstraat Noord, Big Rivers, Dordt in Stoom, Boulevard of Dance, Wantijpop, klassieke festivals, sport evenementen.

De laatste jaren zijn er veel horeca zaken bij gekomen, die naast de al oude bekende zaken  regelmatig activiteiten organiseren van standup comedians, pub quiz, spelletjes avonden, bands etc

We hebben in Dordrecht nog steeds veel muzikanten, schrijvers en dichters, theater makers, zowel op professioneel als op amateur nivo. 

Net nu er een tijd aangebroken leek van betere samenwerking tussen de verschillende groepen onderling. Van een opleving in de cultuur sector, zich meer gesteund wetend door de gemeente en haar inwoners. Net nu er meer aandacht kwam voor de rafelranden in cultuur, de ontwikkelingen in cultuur, de broedplaatsen. Net nu een nieuw cultuur beleid besproken en vorm gegeven gaat worden.

Net nu breekt het corona virus uit.

 

De bespreking moet zeker doorgaan. Want vormgeving tav bijvoorbeeld atelierbeleid, evenementen beleid etc hoeft niet stil te liggen.

Wat wel stil ligt is de uitvoering. De programmering. Dit betekent voor verschillende groepen onzekere tijden. Voor de organisatoren van evenementen, voor de programmeurs in de poppodia, voor de programmeurs van exposities, voor de makers van theater en muziek.

Zo ook voor de inwoners van de stad. Waar kunnen zij nog op rekenen nadat de sociale isolatie is opgeheven.

Veel mensen leven van en naar bepaalde (feestelijke)  gebeurtenissen. Daar vindt men geborgenheid en verbinding. In deze onzekere tijden en isolatie is het een enorm gemis.

Als we als stad Kunst en Cultuur belangrijk vinden dan moeten nu alles op alles zetten om iets te hebben om naar uit te kijken.

Vragen die nu voorliggen:

Kunnen onze culturele instellingen ook gebruik maken van  de mogelijkheden die het rijk en gemeenten bieden in kader van arbeidstijdverkorting etc en tegemoetkoming.  Zo niet, welke mogelijkheden ziet de gemeente dan om te voorkomen dat deze organisaties omvallen. Zoals te lezen valt in Dordt Kort is er in navolging van de landelijke oproepen van de branche organisaties voor de detailhandel vorige week door de gemeente al een oproep gedaan naar commercieel vastgoedeigenaren in de stad om met coulance om te gaan met de huur voor winkeliers en horeca. De gemeente bekijkt ook de mogelijkheden daar waar het eigen vastgoed betreft dat verhuurd is aan culturele instellingen en derden. Wij zijn benieuwd naar het voorstel van de gemeente welke huurders van gemeentelijk vastgoed in aanmerking kunnen komen. Kan de cultuur sector reken op coulance naar de eerder gestelde prestatie afspraken. Kan de cultuur sector rekenen op versoepeling van regels en afspraken na de isolatie. Te denken valt aan het kunnen verzetten van evenementen naar latere tijden, waarbij het dan mogelijk moet kunnen zijn, dat bepaalde evenementen tegelijk plaatsvinden (zij kunnen hierover afspraken maken)  Kan de cultuursector rekenen op ondersteuning , meedenken vanuit de gemeente voor het verzetten van evenementen: welke vergunningen moeten worden aangepast etc. Bijvoorbeeld door een werkgroep van het evenementen bedrijf van de gemeente en de organisatoren voor een bepaalde tijd bij elkaar te laten komen Kan er een inventarisatie komen van de nu uitgestelde evenementen en activiteiten en een inschatting gemaakt welke nog wel op een later tijdstip kunnen plaatsvinden en anders iig naar volgend jaar kunnen worden verschoven (denk aan bepaalde sport activiteiten).

Kortom het gaat om de continuïteit van Kunst en Cultuur ook in deze tijden van isolement. Het gaat om perspectief voor de toekomst. 

Het blijft een feit: Kunst en Cultuur verbroederen, maken mensen blij en geven vooral troost.