De SP is altijd al geworteld geweest in Poelenburg en Peldersveld, dankzij onze diverse achterban. Waar sommige partijen uit de raad hier nog nooit zelfs maar tijdens een verkiezingscampagne in deze wijken zijn geweest, staat de SP tijdens, na en vooral tussen verkiezingen in de wijk.
Tekst: Patrick Zoomermeijer - SP Zaanstad fractievoorzitter
Toen de gemeente eindelijk de wijk introk met vrijwilligers om eens echt met de bewoners te spreken, waren er onder de vrijwilligers niet alleen SP’ers: wij hadden maanden daarvoor als met tientallen SP’ers bij honderden mensen aangebeld. We weten uit eigen ervaring van SP-leden, en de honderden bewoners en ondernemers die we er over de jaren spraken uit eerste hand wat er allemaal speelt. Zelf heb ik in Poelenburg gewerkt, ons raadslid Roland van Braam is er opgegroeid.
Daarom heeft de SP Poelenburg en Peldersveld nooit in de steek gelaten, en toen de gemeente het mooie Masterplan Poelenburg als een nachtkaars uit liet gaan, heeft de SP consequent oppositie gevoerd in de raad vóór een goede toekomst voor deze prachtwijken. Soms als roependen in de woestijn. Toen rechtse krachten vanuit het kamp Erdogan zich roerden in de wijk, stonden wij zij aan zij met de democratische Nederturken in de wijk, en moesten wij bij het college aandringen op actie voor behoud van democratische rechten.
Met het idee van ‘Positief Poelenburg’ van deze raad leek eindelijk erger positieve aandacht te komen voor Poelenburg en Peldersveld. De uiteindelijke plannen waren nog niet erg indrukwekkend en de middelen beperkt, maar de eerste stap werd gezet. De SP steunde dat.
Maar nu wil het college een stap verder gaan met dit Pact Poelenburg. Dit is een kopie van het NPRZ: het plan voor Rotterdam Zuid van Marco Pastors. Hij kwam zelf vorige week uitleg geven over de resultaten van het originele plan in Rotterdam.
Het blijkt dat er eigenlijk nog niets is gelukt. Het is niet gelukt om meer mensen uit de uitkering te krijgen: er zijn zelfs meer uitkeringen. Het is nagenoeg niet gelukt om substantieel meer kinderen een hogere topscore te laten krijgen. Er zijn bijna nog evenveel te zware en ongezonde mensen. Alleen het vervangen van sociale huurwoningen door duurdere woningen is gelukt: mensen met lagere inkomens zijn effectief weggejaagd. En het is niet mogelijk gebleken om tussentijds om te schakelen naar een andere werkwijze, want het programma duurt 20 jaar.
De SP vindt dan ook dat we met het Pact Poelenburg een ongewisse route inslaan, waar we tussentijds niet meer af kunnen. Een organisatie op afstand wordt opgetuigd, waardoor de democratische invloed van de raad wordt verkleind, net als bij de vele gemeenschappelijke regelingen waar deze raad vaak zo kritisch over was.
We kunnen pas naar een lagere voorraad sociale huurwoningen in de wijken als we elders meer sociale woningen hebben gebouwd. En een kind met een lage topscore evenveel waard is als een kind met een hoge topscore, want die test meet immers alleen intellectuele vaardigheden en geen praktische vaardigheden. Om mensen aan het werk te krijgen zullen we toch echt moeten zorgen voor duurzaam vast werk voor iedereen, aangepast aan ieders mogelijkheden. Kinderen en volwassenen met een ongezonde leefstijl moeten toegang krijgen tot gezonder voedsel: dus goedkopere groenten en fruit, kooklessen, ontmoedigen van fats doof en snoep en limonade.
Het ontbreekt in alle plannen nog steeds aan concrete plannen of zelfs maar een visie op hoe de wijken echt gemengd te maken, in plaats van enclaves te creëren. Geen plannen of visie wat er met de mensen gebeurd die de wijken zullen moeten verlaten (weggejaagd worden). Geen plannen of visie over hoe de kansen op vast, betekenisvol werk met minimaal minimumloon voor de mensen die nu vrijwel kansloos zijn op de arbeidsmarkt te vergroten. Geen plannen of visie over de vele aan de buitenkant opgeknapte oude woningen, waarbinnen het tocht en de schimmel mensen ziek maakt.
Er wordt hier een plan opgetuigd wat een kopie is van een mislukt plan uit een andere stad. Wat nog steeds uitgaat van negativiteit in plaats van positiviteit. Dat mensen uitsluit in plaats van kansen biedt. Dat met minimale middelen schone schijn wil maken, en dreigt de zoveelste mooie belofte te worden voor deze wijken. Zoals de bekende PvdA-wethouder Jan Scheafer ooit terecht zei: “in gelul kun je niet wonen.”
