Poliflw

Kinderen zijn de dupe van marktwerking in de kinderopvang. Zorgkinderen zijn niet ‘rendabel’ genoeg en toegankelijkheid staat onder druk. GroenLinks wil dit veranderen en stelt dit aan de orde met Kamervragen en een wetsvoorstel. 

Een speciale opvanggroep voor kinderen met een beperking werd in Utrecht onlangs stopgezet. Dit gebeurde nadat een grote investeerder het opvangcentrum opkocht, bleek uit NRC.

“Winst maken over de rug van kinderen met een handicap. Dat gebeurt met ons belastinggeld. Hier moet een einde aan komen, zodat het belang van kinderen centraal komt te staan in het stelsel van kinderopvang”, zegt Tweede Kamerlid Lisa Westerveld.

De Volkskrant schreef eerder al dat Nederlandse kinderopvangcentra juridisch hun toevlucht zoeken tot belastingparadijzen als de Kaaimaneilanden.  

“Inkomsten van kinderopvangcentra zijn voor het bevorderen van kwaliteit en toegang tot kinderopvang, niet voor het vullen van zakken van buitenlandse investeerders”, zegt Westerveld die hierover Kamervragen stelde met SP, PvdA, CDA en ChristenUnie.

Het gaat om het Nederlandse KidsFoundation dat in 2018 werd gekocht door het Canadese private-equitybedrijf Onex. De aandelen van het Nederlandse kinderopvangbedrijf zijn via een rechtspersoon in Luxemburg uiteindelijk in handen van twee investeringsfondsen die juridisch op de Kaaimaneilanden zijn gevestigd, wist de Volkskrant te achterhalen.

Kinderopvang is publieksvoorziening

“Terwijl tijdens deze corona-crisis de overheid ouders financieel compenseert voor niet gebruikte opvang en zo de stabiliteit van kinderopvang garandeert, vloeien de winsten naar investeringsmaatschappijen. Dat is ongehoord en onwenselijk”, zegt Westerveld, die daarom met SP en PvdA aan een initiatiefwet werkt om winstuitkeringen in de kinderopvang onmogelijk te maken.

“Kinderopvang is een publieksvoorziening, maar van maatschappelijk belang. Goede opvang helpt de ontwikkeling van kinderen en zorgt voor stabiliteit en rust wanneer ouders werken. Het zou geen cash cow moeten zijn voor investeerders die profiteren van de stabiele kasstroom van onze belastingcenten.”

 

De financiële sector is niet goed voorbereid op de gevolgen van klimaatverandering en dat brengt grote financiële risico’s met zich mee.

Banken, verzekeraars en pensioenfondsen investeren nog steeds miljarden in de fossiele sector, terwijl nationaal en internationaal klimaatbeleid ervoor zorgt dat deze investeringen hun waarde zullen verliezen.

GroenLinks Tweede Kamerlid Bart Snels: ‘Als de Coronacrisis ons iets leert dan is het dat risico’s van buiten de financiële sector de financiële stabiliteit ernstig kunnen bedreigen’. GroenLinks dient daarom samen met D66, ChristenUnie en CDA een initiatiefnota in om de risico’s van klimaatverandering voor de financiële sector aan te pakken.

Een groot deel van de investeringen is nog niet in lijn met de klimaatdoelstellingen van Parijs. In 2018 ging meer dan tachtig procent van de investeringen in de energiesector naar de fossiele industrie. Deze investeringen zijn risicovol, want zullen hun waarde in de toekomst gaan verliezen. Dan komen financiële instellingen in problemen.

Banken, verzekeraars en pensioenfondsen zijn daarnaast kwetsbaar voor fysieke klimaateffecten. Zo hebben Nederlandse financiële instellingen voor bijna 100 miljard euro geïnvesteerd in bedrijven die actief zijn in gebieden met een groot risico op extreme waterschaarste. Ook zullen verzekeringsrisico’s toenemen door toekomstige toename van extreem weer. De politieke conflicten die ontstaan als gevolg van klimaatverandering vergroten de stabiliteitsrisico’s.

De grote financiële risico’s van klimaatverandering worden momenteel nog te weinig in kaart gebracht, net zoals financiële markten 15 jaar geleden geen inzicht hadden in de risico’s van gebundelde hypotheken. 

In het plan doen GroenLinks, D66, ChristenUnie en CDA een reeks voorstellen om de financiële sector te verduurzamen, zodat ook toekomstige generaties kunnen vertrouwen op een solide financieel systeem. De partijen stellen onder andere voor wetgeving met betrekking tot transparantie van financiële instellingen aan te scherpen, zodat meer bekend worden over welke risico’s instellingen lopen en hoe ze deze beheersen. De initiatiefnemers willen dat banken geleidelijk aan hogere buffers opbouwen met betrekking tot duurzaamheidsrisico’s.

Bart Snels: “We zijn blind voor klimaatrisico’s. Als we die niet gaan meewegen, dan kunnen we na de Coronacrisis zomaar in een financiële klimaatcrisis belanden. Dat kunnen en moeten we voorkomen.” 

 

D66 Kamerlid Joost Sneller: ‘De huidige Coronacrisis moet ons de ogen openen voor de gevolgen van de klimaatcrisis, die we al lange tijd zien aankomen. In dit soort tijden is de financiële sector extra kwetsbaar. Als de sector nu verduurzaamt, dan plukken we daar straks de vruchten van als samenleving.’

 

Bruins, Kamerlid ChristenUnie: ‘De financiële sector is niet goed voorbereid op een noodzakelijke en door velen gewenste groene toekomst. Met deze voorstellen geven we banken een ferme duw in de rug om de transitie naar een duurzame economie goed vorm te geven.’ 

 

Evert-Jan Slootweg, Kamerlid CDA: “Door de juiste prikkels in te bouwen levert de financiële sector een bijdrage aan duurzame productie door het bedrijfsleven. Veel Nederlandse financiële instellingen doen dit al. De voorstellen in de nota versterken dit.”

 

De veiligheid voor arbeidsmigranten moet uiteraard evenveel worden gewaarborgd als van andere werknemers. Dat vindt Paul Smeulders van GroenLinks. Een Kamermeerderheid schaarde zich achter zijn voorstel om hierop strenger toezicht te houden.

“De Corona-maatregelen gelden voor iedereen. Het is stuitend wanneer werkgevers de veiligheid van buitenlandse medewerkers niet respecteren. De inspectie moet hierop meer gaan toezien”, zegt Paul Smeulders.

De afgelopen tijd kwamen verhalen naar buiten over buitenlandse werknemers die in onveilige omstandigheden werken. Zij moeten doorwerken als zij zich ziek voelen, verblijven in krappe onderkomens en moeten dicht op elkaar in busjes naar hun werkplek.

Smeulders: “Arbeidsmigranten zijn in deze situatie extra kwetsbaar. Juist daarom verdienen ze extra bescherming”.  

De situatie van arbeidsmigranten werd gisteren besproken tijdens een wetgevingsoverleg met minister Koolmees over het economisch noodpakket voor de corona-crisis. CDA, D66, ChristenUnie, SP en PvdA tekenden mee met de motie van GroenLinks.

Nieuwe handelsverdragen mogen geen negatief effect hebben op klimaat en op dierenwelzijn. GroenLinks-Kamerlid Isabelle Diks stelt dat deze week voor bij de behandeling van CETA.

De kans is groot dat wij het eerste Europese land worden dat zal besluiten om CETA, het omstreden handelsverdrag met Canada, niet goed te keuren. Coalitiepartijen hameren op onze goede band met Canada. “Als we met Canada geen handelsverdrag kunnen sluiten, met wie dan wel?”, is een retorische vraag die we afgelopen maanden vaak langs hebben horen komen.

 Die vraag is precies dat: retorisch. Het is een uiting van onvermogen. Deze impliceert namelijk dat CETA het enige soort handelsverdrag is dat je met Canada zou kunnen sluiten; kritisch nadenken hoeft dus niet meer. Dat CETA leidt tot hogere uitstoot van CO2, verlies aan dierenwelzijn, oneerlijke concurrentie voor onze boeren, het gevaar van hormonen in ons vlees, dubieuze claimrechtspraak en een grote impuls voor de aardolie-industrie, daar hoor je VVD, CDA en D66 nauwelijks over. Spookbeelden zijn het volgens hen, om er vervolgens nauwelijks een inhoudelijke reactie op te geven. Als de economische groei maar doorgaat, zijn de liberalen blijkbaar best bereid minder dierenwelzijn en de uitstoot van broeikasgassen te accepteren. En dat, terwijl Nederlandse boeren op aandringen van diezelfde partijen juist hebben geïnvesteerd in dierenwelzijn en betere productiemethoden.

 CETA is een product van hoe we het handelsbeleid al jaren vormgeven. De belangrijkste voorwaarde is het wegnemen van belemmerende tarieven voor import en export, waardoor handel goedkoper wordt. Economische groei heeft de hoogste prioriteit. Het zijn verdragen voor grote multinationals, niet voor kleine ondernemers of burgers, laat staan voor dieren, de natuur of het klimaat. Op papier zijn er afspraken in CETA opgenomen om het klimaatakkoord van Parijs te accepteren en meer te doen om de eisen aan dierenwelzijn in Canada naar hethogere niveau van de EU te brengen. Wat dat betekent, is, dat er een veelvoud aan schimmige overlegclubs is opgericht die op de naleving daarvan moet toezien. De verslagen zijn weliswaar openbaar, maar grossieren in vaagheid en een gebrek aan concrete afspraken.

GroenLinks roept de andere partijen in de Tweede Kamer op om zich niet te laten verblinden door het argument dat dit akkoord beter is dan niets of dat Canada een oude bondgenoot is die we niet mogenteleurstellen. We kunnen in Nederland niet geloofwaardig hameren op dierenwelzijn als we tegelijkertijd de import van dieronvriendelijk vlees stimuleren. We voeren in Nederland geen geloofwaardig klimaatbeleid als we tegelijkertijd de handel in fossiele brandstoffen bevoordelen. We moeten groene, diervriendelijke handelsakkoorden maken zonder claimrechtspraak voor multinationals. Als dat niet met Canada kan, met welk land dan wel?

GroenLinks zet grote vraagtekens bij het handelsakkoord tussen de Europese Unie en Vietnam waarover het Europees Parlement woensdag stemt. Het eerste handelsakkoord dat de nieuwe Europese Commissie voorlegt aan het Europees Parlement is volgens Europarlementariër Bas Eickhout in strijd met de duurzame ambities van de Europese Commissie. We beantwoorden zeven vragen over het handelsakkoord.

1. Wat staat er in het handelsakkoord?

Sinds 2007 onderhandelde de Europese Unie en Vietnam over een handelsakkoord. In het akkoord spreken de twee partijen af om importheffingen geleidelijk af te schaffen. Daarnaast maken ze afspraken om elkaars productstandaarden te erkennen, zodat de handel makkelijker wordt. Voor landbouwproducten krijgt de EU voor 99 procent toegang tot de Vietnamese markt, terwijl de EU importquota behoudt voor de import van Vietnamese landbouwproducten. Behalve een handelsakkoord, ligt er ook een verdrag voor dat de bescherming van investeerders regelt. Dit zorgt ervoor dat investeerders overheden kunnen aanklagen, vaak ten koste van mens en milieu.

2. Wat betekent dit handelsakkoord voor het klimaat en milieu?

De Europese Commissie spreekt over duurzame ontwikkeling in handelsakkoorden, maar toch blijft ook dit akkoord business as usual: handelsafspraken zijn bindend maar afspraken over duurzaamheid blijven vrijblijvend. Eventuele negatieve effecten van de handel op het klimaat blijven daardoor zonder consequenties. Het verder vrijgeven van de handel in hout en vis, zonder bindende duurzaamheidsafspraken, kan de bestaande problemen van ontbossing en overbevissing verergeren. GroenLinks wil alleen handelsakkoorden die echt bijdragen om klimaatverandering aan te pakken en die goed zijn voor de biodiversiteit.

3. Hoe staat het met de mensenrechten in Vietnam?

De mensenrechtensituatie in Vietnam is zeer zorgelijk. De vrijheid van meningsuiting is sterk ingeperkt en kritiek op de overheid wordt hard gestraft. In 2019 werd in Vietnam een nieuwe cybersecurity-wet aangenomen, waardoor mensen die zich online uitspreken tegen de regering eenvoudig vervolgd kunnen worden. Verschillende journalisten en mensenrechtenverdedigers zijn door de overheid geïntimideerd of zelfs opgesloten. De journalist Pham Chi Dung werd gearresteerd nadat hij het Europees Parlement opriep om de ratificatie van het handelsakkoord met Vietnam uit te stellen.

Ondanks het samenwerkingsakkoord dat de EU al in 2016 met Vietnam sloot, verbetert de situatie in Vietnam nauwelijks. In dat samenwerkingsakkoord staat de mogelijkheid om het het handelsakkoord dat nu voorligt, op te schorten. Het is voor GroenLinks onacceptabel dat de EU dit handelsakkoord ratificeert voordat mensenrechtenschendingen in het land voldoende zijn aangepakt.

4. Maar is GroenLinks dan tegen handel?

Nee, GroenLinks is voorstander van handelsafspraken als die een positieve impact hebben op duurzaamheid en respect voor mensenrechten. Voor GroenLinks is het essentieel dat handelsafspraken ertoe bijdragen dat bedrijven handelen met respect voor mensen, dieren, klimaat en milieu. Door multinationals extra rechten te geven om overheden onder druk te zetten als bedrijfsbelangen worden geschaad, gaan we juist de verkeerde kant op.

5. Maar andere partijen hebben toch ook gezegd dat ze meer aandacht willen voor klimaat en mensenrechten in handelsakkoorden?

Klopt. Helaas ziet het ernaar uit dat ze zullen instemmen met het akkoord. In de handelscommissie stemden de Europese christendemocraten (Europese fractie van CDA), liberalen (fractie van D66 en VVD) en sociaaldemocraten (fractie van PvdA) vorige maand in met het verdrag.

6. Moet dit akkoord nu ook nog door nationale parlementen worden goedgekeurd?

Deels. Dit handelsakkoord is een Europese bevoegdheid en hoeft daarom alleen door het Europees Parlement en door Europese ministers goedgekeurd te worden. Het deel over het investeringsakkoord is een gedeelde bevoegdheid van Europa en van de lidstaten, het moet daarom langs ook alle nationale parlementen. Het Europees Parlement stemt komende week over beide delen.

7. Over welke andere verdragen lopen er nog onderhandelingen? Momenteel onderhandelt de Europese Commissie met onder andere Australië, Nieuw-Zeeland en Indonesië over handelsakkoorden. Met China onderhandelt de Europese Commissie over een investeringsakkoord. De Europese Unie sloot al een handelsakkoord op hoofdlijnen Zuid-Amerikaanse landen (EU-Mercosur) waar de lidstaten en het Europees Parlement zich over buigen zodra de volledige juridische tekst voltooid is. Het handelsakkoord met Canada (CETA) is voorlopig in werking getreden, maar EU-lidstaten moeten het nog wel ratificeren. Onder andere in Nederland is nog onzeker of dat gaat gebeuren. Een volledig overzicht van alle handelsonderhandelingen staat op de website van de Europese Commissie.

Er moet een einde komen aan het oerwoud van formulieren en spreadsheets bij de politie, zodat agenten weer kunnen doen waar ze goed in zijn. Dit stellen GroenLinks en CDA in de aanloop naar een Tweede Kamerdebat. In november luidden de politiebonden de noodklok over de torenhoge werkdruk. GroenLinks en CDA lanceren daarom vandaag vijf maatregelen die praktisch haalbaar en snel realiseerbaar zijn.

GroenLinks-Tweede Kamerlid Niels van den Berge: “De politie gaat gebukt onder een torenhoge administratiedruk. Agenten horen niet achter een computer, maar op straat en in de wijk. Er is een systeem opgetuigd dat is gebaseerd op wantrouwen. Wij zeggen: vertrouw op onze agenten. Geef ze de ruimte om hun werk te doen, om onze samenleving veiliger te maken.’’

CDA-Tweede Kamerlid Chris van Dam: “Schrapsessies zoals die in de zorg plaatsvinden zijn ook binnen de politie hard nodig. Alles wat helpt om de politie op straat te krijgen ondersteunen wij van harte.”

De vijf voorstellen luiden als volgt:

Stop met dagelijkse administratie reisdeclaraties. Op dit moment moeten 64.000 agenten elke dag aangeven dat ze naar hun werk zijn gegaan, dit kan sneller en minder omslachtig. Organiseer schrapsessies, net zoals in de zorg, om de regeldruk terug te dringen. Zorg ervoor dat agenten geen verhoren hoeven uit te schrijven, maar regel dit via software Handel eenvoudig zaken als winkeldiefstal en bezit van softdrugs af via de politie-app. Minder aanbestedingen. Jaarlijks wordt door de politie circa 300 zaken aanbesteed. De bureaucratie rondom deze aanbestedingen is groot en leidt regelmatig tot tijdrovende rompslomp.

De vakbonden vragen om structurele investeringen, maar óók op de korte termijn om het maken van scherpe keuzes. GroenLinks en het CDA steunen deze noodkreet gezien de grote nood bij onze dienders. De overheid hoort een goede werkgever te zijn en heeft een voorbeeldfunctie. Van goed werkgeverschap lijkt nu geen sprake gezien de hoge werkdruk.Eerder bleek uit pilots in de zorg dat het verminderen van administratielasten een wezenlijke bijdrage kan leveren om werkdruk tegen te gaan. Minder regeldruk levert bij een Amsterdamse zorginstelling bijna één uur extra per dag op waardoor zorgverleners hun tijd kunnen besteden aan hun vak: het verlenen van zorg. We moeten ook naar een dergelijke aanpak toe bij de politie.