Poliflw

Afgelopen maart behaalde Leefbaar Tynaarlo na een succesvolle campagne een historische overwinning door meer stemmen binnen te halen dan de VVD. Daarmee kon Leefbaar Tynaarlo een groen, sociaal en vernieuwend college gaan vormen met Groen Links, D66, Christen Unie en het CDA. Sinds mensenheugenis bepaalde de VVD het beleid in Tynaarlo. Oppositie voeren in een totaal veranderd politiek landschap was even wennen voor hen.

Leefbaar Tynaarlo wilde het direct anders aanpakken dan gebruikelijk en riep meteen dat zij een raadsprogramma wilde. Iedereen zou meepraten en input leveren. Dat zou tot een raads-breed programma leiden en daarmee zou aan alle kiezers recht gedaan kunnen worden. Dat was teveel gevraagd van VVD, PvdA en Gemeentebelangen en dat leverde een hoop gedoe en vertraging op, waar niemand vrolijk van werd.

De coalitiepartijen pakten weer de regie en maakten in juni een coalitieprogramma en het frisse college van Burgemeester en Wethouders maakte een uitvoeringsprogramma . Beide programma’s sluiten op elkaar aan. Ondertussen werd het zomervakantie en zijn vele dorpsgenoten even elders op vakantie geweest, maar op de achtergrond zijn de plannen verder uitgewerkt. Nu we zo’n 4 maanden aan de slag zijn, informeren we u graag over wat nu achter de schermen allemaal tot stand is gebracht.

Het betreft een samenhangend pakket aan transitie maatregelen, die ervoor gaan zorgen dat onze gemeenschap anders tot besluitvorming gaat komen, dat alle belanghebbenden meepraten, waaronder ook onze eigen ondernemers. Het gaat ons erom dat niet alleen leden van een politieke partij bepalen hoe het er in onze gemeente aan toe gaat, maar dat iedereen ertoe doet.

Het motto van de nieuwe coalitie is “SAMEN, OPEN EN DUURZAAM”.

• De nieuwe coalitie wil zijn beleid samen met inwoners, bedrijven en instellingen maken en in goed overleg tot uitvoering brengen.

• De coalitie wil richting de samenleving ook maximale openheid betrachten. Omdat de samenleving verandert, wil de coalitie permanent op zoek gaan naar nieuwe vormen van interactie en communicatie, zodat de verbinding met de samenleving zo sterk wordt als maar mogelijk is.

• Dat het thema ‘duurzaamheid’ prominent op de agenda staat is niet meer dan logisch. We staan met z’n allen aan de vooravond van een belangrijke transitie van het gebruik van fossiele brandstoffen naar schone en duurzame energie.

De gemeente is samengesteld uit verschillende kernen, die ieder recht hebben om gehoord te worden en die ieder hun eigen dynamiek hebben. Met name bouwprogramma’s hebben de gemoederen aardig bezig gehouden de afgelopen jaren. Binnenkort wordt de nieuwe Omgevingswet van kracht. Dat betekent dat er visie ontwikkeld moet worden op de omgeving. Dat is een goede gelegenheid om per kern te bespreken welke visie we op de omgeving wenselijk vinden, welke ambities we hebben en op welke termijn alles gerealiseerd kan worden.

Tot nu toe gebeurde alles in de vergadering van de raad en heeft inspraak van burgers nog nooit geleid tot andere besluitvorming. De kaarten waren al geschud voordat de vergadering werd geopend. Dat gaan we anders organiseren. Per deelgebied worden commissies in het leven geroepen, die vóór een raadsvergadering uit met alle belanghebbenden gaan praten. Hun adviezen spelen een wezenlijke rol in het uiteindelijke stuk dat naar de raad gaat. Zo kan de input van de inwoners ook werkelijk leiden tot betere besluitvorming en staat de gemeente niet telkens tegenover boze burgers bij de Raad van State.

Ook ambtenaren gaan hun rol anders invullen. Niet alles wordt achter de tekentafel ontworpen; niet alleen de projectontwikkelaar is hun gesprekspartner; ook het betrekken van inwoners, adviesgroepen, actievoerders zullen in het voortraject moeten worden meegenomen. Zo krijgen inwoners al bij de start van een (bouw)project een rol en willen we problemen later in het traject voorkomen. Samen betekent dus ook echt samen. Over burgers heen walsen willen we niet meer.

De coalitiepartijen gaan de komende maanden de dorpen in om in gesprek te gaan met inwoners en lokale (ondernemers)verenigingen. Per kern zal bekend gemaakt worden waar en wanneer dat zal zijn. Tegelijkertijd zijn we bezig om ook andere communicatiemogelijkheden te creëren, die laagdrempelig en uitnodigend zijn. Suggesties hierover nemen we graag mee op de avonden in de kernen. Tijdens die bijeenkomsten praten we over het coalitieakkoord, de visie op de omgeving en over onderwerpen die u zelf aandraagt. Het kan per kern een vervolg krijgen als dat gewenst is.

Ondertussen zijn er een aantal projecten die al liepen. Het vorige college heeft tot op 20 maart in een aantal dossiers vergaande beslissingen genomen. Ook de begroting voor dit jaar was natuurlijk al vastgesteld. We kunnen dus niet zomaar alles anders gaan doen, ook al willen sommige inwoners dat wel graag (en wij soms ook!). De begroting voor 2019 wordt nu voorbereid. Daarin kunnen we echt nieuwe keuzes gaan maken en dan kunnen we meer onze eigen stempel op zaken gaan drukken.

Waar mogelijk laten we al zien dat het anders kan en zoeken we wegen om de leefbaarheid te vergroten. Zo heeft de ijsbaanclub in Yde geld gekregen om juist gedurende de bouwvak met vrijwilligers een nieuw dak op het clubhuis te bouwen. Zo krijgt starters in Vries de mogelijkheid tot nieuwbouw (een jarenlange wens) en is het voortraject gestart. Zo is er begonnen om een jongerenraad op te richten, waarbij de jeugd daadwerkelijk gaat meepraten over wat voor hen belangrijk is. En zo plaatsten we recentelijk de sociale woningbouw in onze gemeente op de agenda.

Nogmaals: het samen werken aan een nog mooiere gemeente onder een nieuw gesternte vraagt wat tijd en het is soms zoeken, wat onwennig, wat onzeker. Anderzijds: het voelt als een bevrijding, er komt veel positieve energie en hebben er echt veel zin in. Het jaar 2018 is het jaar van overgang, waarbij afmaken wat in gang is gezet er ook gewoon bij hoort.

In 2019 kunnen we nog meer laten zien dat onze gemeente een groen, sociaal en duurzaam gezicht heeft, waar we de zaken graag samen met onze inwoners doen!

De afgelopen week is er in Tynaarlo heel wat overlegd binnen en tussen fracties. Leefbaar Tynaarlo, als partij met de meeste stemmen, nam het initiatief bij de vorming van een nieuw college, zoals de gewoonte is. De ChristenUnie is deze gesprekken open in gegaan. Ook met één zetel zijn we bereid en van plan om ons beste beentje voor te zetten.

Er waren er ook andere combinaties denkbaar waar wij aan mee zouden willen werken, maar we wilden Leefbaar Tynaarlo wel alle kans bieden. Met één zetel begin je niet zoveel, daarom is vanaf het begin ook met het CDA overlegd om samen op te trekken in dit proces. De combinatie CDA/ChristenUnie vertegenwoordigt meer stemmers dan de andere partijen met vier zetels, dat wil je toch graag terugzien in een college.

Leefbaar Tynaarlo mikte op een breed college en, zoals uit de berichten al is gebleken, dat heeft geleid tot een samenwerking van maar liefst 5 partijen: een ouderwets afspiegelingscollege waar het grootste deel van de bevolking zich door vertegenwoordigd kan voelen.

De formatie verliep verrassend snel, misschien ook wel omdat er weinig echt controversiële punten zijn. Door het brede draagvlak van 15 zetels (van de 23) is er bovendien ruimte om af en toe af te wijken. Tegelijk legt dit een grote verantwoordelijkheid bij de coalitiepartijen om het eigen college kritisch te blijven volgen, de oppositie is er te klein voor. Misschien is dit wel een uitgelezen kans om het duale principe eens goed vorm te geven.

Het proces kende meer verrassingen: waar de ChristenUnie de vorige keer buiten beeld bleef, ondanks zetelwinst, werden we dit keer nadrukkelijk betrokken, ondanks zetelverlies. Het lijkt bij de politiek van Tynaarlo te horen dat de ChristenUnie bij tijd en wijle een aparte rol speelt. Daar kloppen we ons niet voor op de borst, maar zien het wel als een groot compliment. We zijn er zeker dankbaar voor.

Het betekent dat Hans de Graaf terugkomt, niet als raadslid, zoals we gehoopt hadden, maar als wethouder. Net als nu in Marum is dat een halve aanstelling. Dat er nu 4 ½  wethouders in Tynaarlo komen lijkt veel, maar de gemeente staat nog voor een paar grote uitdagingen. Lukt het die goed aan te pakken, dan leidt dat op termijn tot een kostenbesparing op het functioneren van de gemeente. De kost gaat voor de baat uit.

Zaterdagmorgen om 10.00 uur werden de beoogde wethouders van Leefbaar Tynaarlo, GroenLinks, CDA, D66 en ChristenUnie gepresenteerd aan de pers. Hun pennenvruchten hebt u al kunnen lezen in de pers en op onze facebookpagina. Van de bijbehorende fotoshoot hebben we nog een kleine fotoshoot gemaakt….

Tien voorbeelden van onderwerpen waar de PvdA zich de afgelopen periode met succes hard voor heeft gemaakt, voor u als inwoners van deze mooie gemeente. VANDAAG NUMMER 8 en 9: 8. Harde afspraak over verkeersveiligheid Ter Borch. Bewoners van Ter Borch wilden een harde norm voor de verkeersveiligheid in hun wijk. Omdat de PvdA een scherp maximum voorstelde (niet meer dan 250 auto’s per uur langs de scholen) kwam de discussie in een versnelling. Uiteindelijk werd het maximum van 6.000 auto’s per dag opnieuw vastgelegd. Dat geeft houvast. 9. Het VN Panel is geïnstalleerd in Tynaarlo. Met het VN Panel laten we mensen met een beperking zélf meedenken over toegankelijkheid in Tynaarlo. Met ChristenUnie, D66 en GroenLinks dienden we hier een voorstel voor in. Het panel was een van de eersten in Nederland. lees hier alle tien punten: https://tynaarlo.pvda.nl/themas/pvda-trots-op-tien-tynaarlo/

Door Frans Nuninga De gemeenteraadsverkiezingen naderen met rasse schreden: op 21 maart is het zover. De komende weken spreekt Dorpsklanken met de lijsttrekkers van de deelnemende raadsfracties. We bezochten deze week de nummer één van de ChristenUnie: Henny van den Born.

Henny van den Born werd geboren in Nijmegen. (1954) Het ouderlijk gezin telde 8 kinderen en vormde vanwege het gereformeerde geloof een enclave in de overwegend katholieke Hanzestad aan de Waal. Als kind bezocht hij er de School met de Bijbel. Vader was aanvankelijk politieagent en werd later lekencontroleur, een functie waarin er controle moest worden uitgeoefend bij mensen die zich ziek hadden gemeld of de ziekmelding al dan niet terecht was of dat iemand ‘met rugpijn de tuin stond te spitten…’ Na de lagere school bezocht Henny achtereenvolgens de mulo en het atheneum. Hierna koos hij voor de studie tropische veehouderij aan de Landbouwhogeschool in Wageningen. Hieruit vloeiden stages in het buitenland voort, waaronder een periode in Sri Lanka. Van een pedagogische aantekening om les te mogen geven in het vak biologie werd maar heel kort gebruik gemaakt: “Lesgeven was niet zo mijn stiel.”

Naar het buitenland Uiteindelijk werkte van den Born voor een vluchtelingenhulporganisatie in Honduras. Hier initieerde hij o.a. een visserijproject aan de Atlantische kust bij de Miskito-indianen die vanuit het onrustige Nicaragua naar het buurland waren gevlucht. Van daaruit verlegde hij vervolgens zijn werkterrein naar El Salvador en Belize en Midden-Amerika. Langzaam verschoven zijn werkzaamheden vanuit een uitvoerende positie naar een meer coördinerende rol en werden er ook andere disciplines betreden, zoals het opzetten van basisgezondheidsprogramma’s. Ook nam hij de opzet van werkgelegenheidsprojecten voor vluchtelingen die vanuit El Salvador naar Belize waren gevlucht op zich. Tevens werd er nog een aantal jaren doorgebracht in Mozambique, waar een burgeroorlog net was beëindigd. Samenvattend heeft het werkzame leven in het buitenland zich voltrokken op de scheidslijn van noodhulp en ontwikkelingshulp. In Honduras werden ook de eerste twee kinderen van van den Born geboren.

Politiek Het politieke bewustzijn van Henny van den Born is hem met de paplepel ingegoten. Aanvankelijk hingen zijn ouders de Antirevolutionaire Partij aan. (ARP). In deze partij vond eind jaren veertig een afsplitsing plaats die leidde tot de oprichting van het Gereformeerd Politiek Verbond (GPV), waarbij veel vrijgemaakt-gereformeerden zich aansloten. Zo ook het gezin van den Born, zij het pas veel later. Vader werd daarna voorzitter van de plaatselijke afdeling van het GPV in Nijmegen. In verkiezingstijd hing er dan ook steevast een oranjerode poster van het Gereformeerd Politiek Verbond aan de straatkant voor het raam. In zijn puberjaren bezocht Henny samen met zijn vader bijeenkomsten van het GPV, omdat het ‘goed voor hem was’, later groeide ook de persoonlijke belangstelling voor wat er aan de orde kwam. Van den Born ging graag naar de discussieavonden, georganiseerd door de jongerenafdeling van het Gereformeerd Politiek Jongeren Contact, waar o.a. de journalist Aad Kamsteeg sprak.

De waarheid in het midden Deze deelde met de aanwezige toehoorders ervaringen, opgedaan in landen als Zuid-Afrika en Israël, waardoor er, ook bij van den Born, een heel ander beeld ontstond op de werkelijke situatie in die landen: “Door het bijwonen van dat soort bijeenkomsten werd ik stap voor stap wereldwijs…! Mijn standpunten zijn niet vooringenomen. Ik probeer me zo breed mogelijk te informeren en in nuances te denken. Zo laat je of maak je ruimte voor de ander, begrijp je soms de wereld beter en leer je te relativeren. We worden in conflictsituaties vaak geconfronteerd met extremen waartussen een middenweg niet of nauwelijks lijkt te bestaan. Een Afrikaans spreekwoord luidt: ‘Waar twee olifanten vechten wordt het gras vertrapt!’ Als we proberen water bij de wijn te doen en consensus te creëren voorkom je dit. Ook tijdens mijn werk in het buitenland en het aanschouwen van situaties ter plekke heb ik geleerd nuances te onderscheiden. Deze ervaringen sturen wel mijn denken en handelen; kijk eerst om je heen en leg je oor te luister vóór je een mening hebt. Er is nooit sprake van maar één waarheid…!”

Lokaal bestuur. “We kwamen in Mozambique op het moment dat daar de burgeroorlog net was afgelopen. Er was op dat moment geen enkele structuur: geen rechtsorde, geen infrastructuur, geen voorzieningen in eerste levensbehoeften, geen georganiseerde gezondheidszorg, totale ontreddering. Daar heb ik geleerd hoe belangrijk het is dat je ter plekke kan helpen. Hoe je op lokaal niveau van betekenis kan zijn en je bijdrage kan leveren. Door deze ervaringen heb ik het grote belang van de lokale problemen en situaties begrepen, en van de lokale overheid. Dat is voor mij de belangrijkste drijfveer om de lokale politiek in te gaan.” Na de terugkeer van het gezin van Den Born in Nederland fuseerde het GPV met de Reformatorische Politieke Federatie (RPF) (2000) tot een nieuwe partij: de ChristenUnie, waarvan van den Born lid werd. In 2002 werd er naar Eelde-Paterswolde verhuisd, waar hij al snel door de lokale afdeling van de CU gevraagd werd om lid te worden van de steunfractie. Twee jaar daarna werd hij op de lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen geplaatst.

De bloei van de stad Het verkiezingsprogramma van de CU opent met een Bijbels citaat: Jeremia 29:7: ‘Zet je in voor de bloei van de stad waarin je woont, want de bloei van de stad is ook jullie bloei…!’ Van den Born: “We kunnen samen wel gaan zitten mokken en klagen dat er in onze (lokale) samenleving van alles en nog wat niet deugt, maar dat is een verkeerde instelling. Het gaat erom dat we de handen ineenslaan om een zo optimaal mogelijke leefbaarheid tot stand te brengen vanuit een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Ook het rentmeesterschap is hierbij van belang: we ervoor zorgen dat ook na ons de aarde leefbaar blijft voor mens en natuur en cultuur. Wat de zorg voor natuur en milieu betreft: het Gereformeerd Politiek Verbond was de eerste politieke partij met een groene paragraaf!” Op de vraag of de CU in een volgende bestuursperiode verregaand zou kunnen samenwerken met GroenLinks klinkt een positief antwoord: “Ik denk dat we samen een heel eind zouden kunnen komen. Dat is wel in de raadsperiode 2010-2014 gebleken toen de CU samen met de VVD, de PvdA, Groen Links en het CDA deel uitmaakte van de coalitie. Wel is samenwerking dikwijls erg persoonsgebonden.” Ruimte voor de burger en de raad De ChristenUnie pretendeert veel aandacht te hebben voor plannen die door de inwoners worden ingediend. Van den Born betreurt het dat in de voorbije raadsperiode het burgerinitiatief maar mondjesmaat van de grond is gekomen: “Dat is frustrerend, maar we hebben te maken met erfenissen en we kunnen ook niet om verworven rechten heen. Dat gegeven doet zich voor bij de ontwikkeling van de bouwplannen op de locatie van de voormalige basisschool Paterswolde-Noord en op het terrein waar vroeger camping ‘Schelfhorst’ was gevestigd. We lopen hier tegen bestaande bestemmingen aan. Wat de Schelfhorst betreft zou het mooi geweest zijn wanneer het terrein door de gemeente zou zijn aangekocht. Aan de oostzijde zouden in dat geval een aantal woningen gebouwd kunnen worden, terwijl in westelijke en noordelijke richting de natuurwaarden in stand gehouden kunnen worden. Toch hebben we dit voorstel niet aan het college gedaan. De gemeente zou alleen al aan ontwikkelingskosten meer dan één miljoen euro kwijt zijn geweest. Bovendien is Natuurmonumenten tevreden met het nu gepresenteerde plan. In dit plan is de relatie tussen het wonen en de natuurwaarden fifty fifty.. We hebben alle vertrouwen in de projectontwikkelaar. Bij de presentatie van de plannen werd door hem met nadruk gesteld ‘wij zijn in het gebied waar we gaan bouwen te gast’…” Overigens laat de communicatie met de burger veel te wensen over. De kritiek die veel inwoners hierop hebben is volkomen terecht!” Ook aan de informatievoorziening door het college aan de raad schort het volgens sommigen met regelmaat. Van den Born heeft niet de indruk dat er aan ‘achterkamertjespolitiek’ wordt gedaan. Het bedrijven van politiek is in zijn optiek ook zeker geen spel van ‘handjeklap’: “Als mensen dat beweren dan word ik boos. Wel loop je op eieren als je deel uitmaakt van de coalitie en spelen ook hierbij persoonlijke kwaliteiten en belangen een rol”. In het samenspel tussen raad en college kan er nog veel verbeterd worden en heeft de raad nog veel te leren. Van den Born: “Het dualisme kan stukken beter! Aan de andere kant komen plannen dikwijls na moeizame onderhandelingen tot stand. Dat wetend, gaan raadsleden met wat er voorligt dan akkoord. Het is veel beter om aan het begin van ontwikkelingen raad en burger te betrekken. Anderzijds moet de raad ook leren dóórpakken!”

Financiën Van den Born vindt dat de gemeente haar financiën aardig op orde heeft. De reserves zijn naar zijn mening in voldoende mate gevuld en dat is wat hem betreft ook nodig, gezien de grote uitgaven die er aan komen. Denk aan de bouw van scholen en sportaccommodaties. Dat betekent dat in de komende jaren, wat de ChristenUnie betreft, de hand op de knip moet rusten. Het geld voor nieuw beleid houdt niet over…. Wanneer ontwikkelingen toch om een extra financiële injectie vragen dan heeft van den Born er geen moeite mee dat de lasten voor de burger wat zullen stijgen. Een verhoging van de Onroerendezaakbelasting (OZB) is voor hem in voorkomende gevallen bespreekbaar. Maar ook versneld afronden van Ter Borch en de ontwikkelingen rond de PBH kunnen voor inkomsten zorgen. De gemeentelijke bezuinigingen op cultuur worden door van den Born niet toegejuicht.De kosten de gemaakt zijn voor gehouden of geplande projecten geeft de ChristenUnie liever uit aan voorzieningen die nodig zijn om cultuur mogelijk te maken, zoals bijvoorbeeld museum de Buitenplaats in Eelde. Over het centrumplan Eelde: “Iemand zei het ontwerp van het appartementengebouw lijkt wel op een olifant. En dat is het ook: “Een olifant in de porseleinkast! Daarom steunen we dit plan niet!” De lokale politiek heeft dikwijls ook het karakter van een porseleinkast. De inhoud ervan moet omzichtig behandeld worden. Dat is ook de stijl van Henny van den Born in de gemeenteraad. Tact, kennis van zaken en begrip zijn daarbij belangrijke sleutelwoorden.

Bron:  interview in Dorpsklanken

Gisteren een geslaagde start van de campagne met een pub-quiz. 13 teams deden mee, het was een volle bak. de winnaars kwamen uit het team van GroenLinks. Een evenement dat voor herhaling vatbaar is.

Photos from Pvda Afdeling Tynaarlo's post