Poliflw

De fracties van VVD, CDA, CU, FvD en PvdO roepen het Amsterdamse stadsbestuur op om de omstreden maatregelen rondom woningdelen en Bed&Breakfasts uit te stellen zodat zij eerst beter worden uitgewerkt. De maatregelen zijn volgens deze partijen onvoldoende doordacht om per 1 januari 2020 ingevoerd te kunnen worden en zullen zorgen voor grote problemen rondom woningdelen en Bed&Breakfasts (B&B’s). Zo vrezen studenten in de problemen te komen wanneer hun kamerverhuurder niet aan de nieuwe strenge eisen voldoet. Verhuurders vrezen dat zij door de nieuwe regels kamers niet meer rendabel kunnen verhuren waardoor zij aangeven te zullen stoppen met kamerverhuur. Corporaties hebben reeds aangegeven te gaan stoppen met kamerverhuur. En bonafide B&B-ondernemers die veelal al jaren een deel van hun woning als B&B verhuren, vrezen geconfronteerd te worden met gedwongen sluiting. De fracties van VVD, CDA, CU, FvD en PvdO hebben forse kritiek op het stadsbestuur vanwege de getalsmatige onderbouwing waardoor de effecten niet goed te overzien zijn en omdat de Huisvestingsverordening gemene bepalingen bevat die grote gevolgen zullen hebben voor de huurbescherming en inkomenszekerheid. Daarnaast zijn de maatregelen juridisch uiterst kwetsbaar en hebben ze onevenredig veel nadelige effecten voor kamerhuurders, kamerverhuurders en Bed&Breakfasts eigenaren. Daarom moet het stadsbestuur zulke maatregelen met de grootst mogelijke zorgvuldigheid invoeren en mogen de cijfers die de basis vormen voor zulke ingrijpende regels niet ter discussie staan. Sterker de rammelende onderbouwing kan bijvoorbeeld leiden tot meer gedwongen sluitingen van bestaande B&Bs dan nu wordt voorzien terwijl deze B&B's al jaren actief zijn en de Amsterdamse gemeenteraad nooit bestaande B&B’s heeft willen raken cq sluiten. Onbedoelde bijeffecten doen zich bijvoorbeeld voor in Landelijk Noord, waar de voorgestelde regels heel vervelend uitpakken voor B&B-eigenaren. Daarom moet het stadsbestuur terug naar de tekentafel om het beleid beter uit te werken en te onderbouwen. Bestaande B&B’s moeten verzekerd worden van een toekomst zoals eerder beloofd door de gemeente. Hetzelfde geldt voor de uitwerking van de regels rondom woningdelen. Het kan niet zo zijn dat de nieuwe regels dusdanig ingrijpend zijn dat het kameraanbod daardoor drastisch zal verminderen terwijl de schaarste op de woningmarkt al heel groot is. De fracties roepen daarom de Amsterdamse coalitie van o.a. D66 en GroenLinks op om vooral de tijd te nemen en het geheel eerst goed uit te denken, draagvlak te creëren, onrust weg te nemen en gedegen voorlichting op te tuigen. Tijdens een persontbijt op 11 december 2019 (aanvang 7.45u) voorafgaand aan de tweede commissiebehandeling zullen VVD, CDA, CU, FvD en PvdO graag toelichten wat hun bezwaren zijn. Dit persontbijt is toegankelijk voor alle media en wordt aangeboden door een B&B-ondernemer (Zwanenburgwal 258) die met sluiting wordt bedreigd.

Na de inspraak van een paar Amsterdamse erfpachters, hield CDA-fractievoorzitter Diederik Boomsma gisteren bij de raadscommissie Ruimtelijke Ordening een vlammend betoog over het onderwerp. Het CDA strijdt al jaren tegen de erfpachtplannen van de stadsbesturen en nu doemt 1 januari 2020 op als deadline voor overstappen op het nieuwe erfpachtstelsel. Alhoewel dit stelsel een slap compromis is van D66, VVD en de SP, is het belangrijk voor erfpachters tijdig over te stappen. Anders lopen ze het risico na 1 januari 2020 duizenden euro's meer te moeten betalen voor erfpacht. Boomsma bekritiseert het college op hun keuze geen uitstel te geven. Hierdoor lopen talloze Amsterdammers het risico hun huis niet meer te kunnen betalen. Asociaal beleid, volgens het CDA. Zie de video van de bijdrage op Facebook.

“Er staat een huis aan de gracht in oud Amsterdam, waar ik als woningzoeker niet wonen kan. Straks zit een rijke expat in ’t kamertje voor. En al die arme gezinnen die zoeken maar door”. Deze tekst maakte ik voor een CDA-diner in Amsterdam op het bekende liedAan de Amsterdamse grachtenvan Wim Sonneveld. Als het aan het stadsbestuur van GroenLinks, D66, PvdA en SP ligt blijven we ook nog wel even woningen zoeken met zijn allen. Hoge grondprijzen die aan de gemeente betaald moeten worden, een enorme waslijst aan regels over wat je bouwt, voor wie je bouwt en wat je daar dan voor mag vragen en marktontwikkelingen zoals duurdere materialen en bouwpersoneel vormen een serieuze bedreiging voor de woningbouw in Amsterdam. Hoewel alle politieke partijen van links tot rechts willen dat er meer woningen gebouwd worden de doelstellingen niet gehaald. Als we bijvoorbeeld kijken naar ‘middeldure huurwoningen’ – woningen voor mensen met een modaal inkomen – dan zien we dat de aantallen niet gehaald worden. De coalitie heeft afgesproken dat er in de periode 2018-2025 gemiddeld 1.670 middeldure huurwoningen gebouwd moeten worden. Helaas is dit aantal in 2018 bij lange na niet gehaald. Dat zou logisch zijn, want het nieuwe beleid was net gestart, hoorden we van de wethouder. Ook in 2019 lijkt de doelstelling niet gehaald te worden. Maar het moest de eerste jaren op gang komen, horen we van de SP-wethouder bouwen en wonen. In de komende jaren zullen het er meer worden, volgens de wethouder. Met veel belangstelling opende ik daarom de begroting van de gemeente Amsterdam voor 2020. In de begroting kun je lezen met hoeveel gerealiseerde woningen de gemeente in 2020 en de volgende jaren rekening houdt. Helaas moeten we lezen dat er in 2020 geen extra doelstellingen opgenomen zijn. En dat is een vreemde vergissing. Een rekensom: Volgens de afspraken in het coalitieakkoord en het woningbouwplan moeten er tussen 2018 en 2025 in totaal 11.690 nieuwe middeldure huurwoningen opgeleverd worden. Gemiddeld zijn dat er 11.690/7= 1.670 per jaar. In 2028 zijn er 1.152 woningen opgeleverd. Voor 2019 weten we het nog niet precies, maar het aantal zal rond de 1.400 komen te liggen. Dus in 2018 zijn er 538 woningen te weinig bij gekomen en in 2019 vermoedelijk 270. Een coalitie die haar belofte na wil komen zou dan natuurlijk de ambitie komende jaren moeten verhogen. De tekorten van de afgelopen jaren moet je als ambitie opnemen voor de komende jaren. Als je dat niet doet, dan erken je dat je je doelstellingen niet gaat halen. Het CDA Amsterdam vindt het belangrijk dat de doelen behaald worden. Daarom moeten we belemmeringen om dit doel te halen aanpakken. Helaas zijn deze belemmeringen vaak de paradepaardjes van de coalitiepartijen. Het realiseren van nieuwe woningen gaat als volgt: een projectontwikkelaar heeft een idee om een bepaald stuk grond te ontwikkelen of een kantoorpand te transformeren tot woningen. Hij schakelt een architect in en maakt een plan en gaat met de gemeente in overleg over het plan. Nadat er toestemming is, zoekt de projectontwikkelaar een financier. Dit zijn beleggers: zij stellen geld beschikbaar om met het project aan de slag te gaan. Met het plan, de toestemming en het geld op zak gaat de ontwikkelaar zoeken naar een aannemer die de bouw kan uitvoeren. Wanneer al deze partijen gevonden zijn dan start de bouw. In iedere stap van dit proces gooien de regels van de gemeente roet in het eten. De gemeente vraagt (te) veel geld voor de grond waarop gebouwd wordt. De gemeente wil dat 40% van het project sociale woningen bevat, 40% middel dure huur en 20% hoge huur. De gemeente wil dat de huur 25 jaar lang niet meer stijgt dan de inflatie. De gemeente stelt meer eisen aan duurzaamheid dan er in de rest van Nederland gevraagd worden. En ga zo maar even door. Al die regels maken het voor de projectontwikkelaar moeilijk om het project rond te rekenen omdat ze kostenverhogend werken of het verdienpotentieel van de woning af laten nemen. Vervolgens komt de projectontwikkelaar bij de belegger. De belegger ziet het project en de magere rendementsverwachting en trekt de conclusie dat beleggen buiten Amsterdam veel meer oplevert. Waarom zou hij het dan in Amsterdam doet, als zelfs de wethouder zegt dat hij er niet rouwig om is als beleggers niet meer op de Amsterdamse woningmarkt investeren? Tot slot komt de projectontwikkelaar bij de bouwer. De bouwer heeft slecht nieuws voor de ontwikkelaar: zijn prijzen zijn alweer gestegen. Bouwmaterialen zijn peperduur geworden omdat overal in Nederland gebouwd moet worden. Om maar niet te spreken over de vakmensen: als ze al beschikbaar zijn dan moet er de hoofdprijs betaald worden. Ook dit verbetert het rendement niet. De waslijst aan (dure) regels en de huidige marktontwikkelingen vormen een groot risico voor de realisatie van nieuwe woningen in Amsterdam. In de middeldure huurwoningen kunnen leraren, politie agenten, mensen uit de zorg en tal van andere maatschappelijke beroepen wonen. Een sterk middensegment houdt de stad leefbaar, daar het ons bij het CDA om te doen. Daarom moet de gemeente niet haar ambitie om 1.670 middeldure woningen te realiseren laten varen, maar een aantal vaan de door haarzelf opgelegde regels. Vraag, bijvoorbeeld, niet om 40% sociale woningen maar om 30%. Projectontwikkelaars kunnen dan met 30% sociaal, 40% middenhuur en 30% dure huur ontwikkelen en dat geeft ze meer ruimte om beleggers aan te trekken. Vraag niet meer op het gebied van duurzaamheid dan wat landelijke regels voorschrijven. Deze extra eisen (denk aan gasloos bouwen) maken de toch al haast onmogelijke opgave nog duurder. Laat je wensen om de hoofdprijs voor de grond te vangen wat los. Beloon beleggers die woningen voor lange termijn betaalbaar willen houden met lagere grondprijzen. Er zijn dus voldoende mogelijkheden om de woningbouw in Amsterdam aan te jagen. Helaas lijken GroenLinks, D66, PvdA en SP hun eigen hobby’s belangrijker te vinden dan woningbouw. Het CDA Amsterdam zal daarom bij de begroting een amendement indienen om de ambitie van 1.670 woningen in 2020 te verhogen naar 1.825 in 2020 en de jaren daarna. Alleen door het verhogen van de ambitie kun je over 2018-2025 een gemiddelde van 1.670 halen, omdat je de eerste jaren (veel) te weinig gedaan hebt. Daarnaast zullen we een motie indienen om te vragen naar een impactanalyse van alle beleidsvoorschriften van de gemeente, zoals 40-40-20. Welke regels zijn de grootste belemmeringen voor de nieuwbouw in Amsterdam? Ik hoop dat GroenLinks- D66, PvdA en SP bereid zijn om hun eigen plannen serieus te nemen. Want helaas is het niet alleen het huis op de gracht waar de woningzoeker niet terecht kan: ook in aangewezen nieuwbouw gebieden is het komende jaren nog niet mogelijk om te wonen. -Rogier Havelaar, duoraadslid Wonen en Bouwen CDA Amsterdam

Amsterdam, laat je niet vertrutten. Met die opmerkelijke boodschap plaatste Vunzige Deuntjes een open brief in het Parool. Het festivalklimaat is volgens de organisatie guur geworden. De festivalindustrie kijkt de bewoners van Amsterdam aan, maar wanneer kijken de festivals zichzelf in de ogen? Elke vorm van zelfreflectie mist, zo stelt Johnas van Lammeren (fractievoorzitter van de Partij voor de Dieren). Amsterdam heeft twee keer zoveel festivals als Rotterdam en vier keer zoveel als Den Haag. Het gemeentebestuur geeft de festivals zoveel ruimte dat Amsterdammers tureluurs worden van de geluidsoverlast. Elk zomers weekend dreunt er wel ergens een festival of in het ergste geval meerdere tegelijk. De festivalorganisatie als buurman Vergelijk het met je bovenburen. Prima als ze een feestje geven. Geen probleem. Maar als je bovenburen elk weekend en urenlang een feestje geven, dan wordt het minder leuk. Zeker als je aanbelt bij de buren met de vraag of het wat zachter kan en ze niet het volume lager zetten, maar boos roepen dat je wel eens wat liever voor de buren mag zijn. Zo mist ook elke vorm van zelfreflectie in de brief van Vunzige Deuntjes. En die mis ik ook bij andere vertegenwoordigers van de evenementenindustrie. Recent sprak DGTL in bij de gemeenteraad. Toen ik vroeg naar het recordaantal van 800 klachten over geluidsoverlast bij hun festival – de bassen uit Noord waren op de Overtoom te horen – gaf de organisatie niet thuis. Ook de overkoepelende organisatie van evenementenorganisatoren E.V.A. had ‘geen direct antwoord’ op de klachten, maar sprak wel over de afnemende tolerantie voor festivals. Vergunningen altijd in het nadeel van bewoners Vunzige Deuntjes produceerde prachtige poëtische zinnen als “Een vergunning is zelden een mislukking. Het is de fotosynthese bij culturele bloei.” In werkelijkheid zijn evenementenvergunningen een hard gelag voor bewoners. De burgemeester verstrekt bijna aan elk evenement een vergunning en in 90% van de gevallen is de vergunning er zo laat dat bewoners niet op tijd een zienswijze of bezwaar kunnen indienen. Met andere woorden: je bezwaar wordt pas behandeld als het festival voorbij is. Daarmee is er een ongelijk spel voor bewoners. Vrijwel elke maand stel ik er vragen over aan het college. Een verbetering is nog niet in zicht. Miljoenensubsidie aan de evenementenindustrie Ook betreurden de festivalorganisatoren de kostenstijging van de leges. Echter financiert Amsterdam de evenementenindustrie met miljoenen. Festivals betalen namelijk slechts 16% van de kosten van een vergunning. De Amsterdamse belastingbetaler betaalt het overgrote merendeel (84%), wat in 2019 neerkomt op meer dan 5 miljoen! En dan zijn kosten voor handhaving nog niet eens meegenomen. Bewoners financieren daarmee mee hun eigen overlast. Parken te grabbel gegooid Achter de grote festivals zitten multinationals, aandeelhouders en hedgefondsen . Het college verhuurt de stadsparken voor een appel en een ei aan deze organisaties. Zo betaalde The Next Web voor 12 dagen Westerpark gemiddeld slechts 1647 euro per dag! Vind voor dat geld maar eens een concertzaal. Festivalcollege Het festivalcollege van D66, GroenLinks, PvdA en SP zet in op nog meer nieuwe evenementenlocaties, zoals Kota Kultura en Noordkust waar honderden extra festivals komen. Veranderingen in parken gebeuren soms op verzoek van festivalorganisatoren, zoals recent is gebeurd in het Martin Luther Kingpark. Het festivalcollege staat volledig in dienst van de evenementenindustrie en heeft het belang van bewoners compleet uit het oog verloren. Op naar een goede balans tussen festivals en bewoners De Partij voor de Dieren wil minder evenementen, minder overlast en minder commerciële evenementen in de openbare ruimte. Daar gaan we graag over in gesprek en maken we ons hard voor in de gemeenteraad. We zien een uitnodiging van Vunzige Deuntjes voor de debatavond op 12 december dan ook graag tegemoet. Amsterdam, laat je niet wegdreunen!