Poliflw

“DE FORMULE 1 KOMT THUIS” 

Je zou er tranen van in je ogen krijgen. Na 35 jaren van verschroeiend verlangen en doorwaakte nachten is-ie weer thuis. Onze bloed-eigen Formule 1. Als een verloren zoon wordt hij door héél Zandvoort in de armen gesloten, vast van plan hem nooit meer los te laten. Want zeg nou zelf,wie Zandvoort zegt, zegt Formule 1. We zien alleen maar blije en gelukkige gezichten. Van Jantje Lammers, natuurlijk. En niet te vergeten Prins Bernhard junior. Gisteravond waren zij de koplopers van een uitzinnige schare Zandvoorters, die het hele circuit nodig hadden voor een uitgelaten polonaise. Sommigen van hen schoten uit de Tarzanbocht. Ach, een biertje of wat bij zo’n gelegenheid  is hen natuurlijk van harte gegund. Euforische toestanden in Formule 1 – minnend Nederland. “Heel de wereld kijkt naar Zandvoort” riep Ellen Verheij, wethouder in Zandvoort, in het Haarlems Dagblad van vanmorgen. Tjonge, zou het?

Tot zover het romantische verhaal. Want we kunnen ons de borst natmaken. Alle omliggende gemeenten klagen al jaren over de overlast die het circuit veroorzaakt. Ik ben even gaan tellen, en ik kom tot 28 racedagen van allerlei soort, verdeeld over de periode van pakweg half mei tot half september. Volgens Jan Lammers moeten we rekening houden met een weekend in de eerste helft van mei 2020. Geen hotelkamer in de verre omtrek meer te krijgen. De omliggende campings hebben laten weten deze periode  te blokken, totdat duidelijk is wanneer we de invasie mogen verwachten. Maar hoe dan ook, het raceseizoen wordt uitgebreid met een majestueuse ouverture. En – nog afgezien van de geluidsoverlast voor de omliggende dorpen – wat zijn de gevolgen voor het omliggende natuurgebied? Wat voor de verkeersinfrastructuur, waarover ik alleen maar losse flodders hoor delibereren in kringen van de enthousiastelingen? “Maar in feite is de boodschap aan het F1 publiek (maar ook aan de regio, HS): zoek het maar uit”, zegt Henk Runhaar in zijn analyse in het Haarlems Dagblad. Enfin, de wethouder kan er niet wakker van liggen, zo lees ik.

“Het landschap is ons grootste kapitaal. Geen enkele andere regio heeft op zo korte afstand van elkaar zo’n diversiteit aan landschappen die een groot aantal waarden te bieden heeft. (…)De natuur heeft onze regio royaal bedeeld met de weidse stranden, robuuste duinlandschappen ,(…) open veenweide gebieden en dichte bossen. Onze voorouders hebben daar schoonheid aan toegevoegd. Zij creëerden een gevarieerd cultuurlandschap met kleinschalige akkers, karaktervolle dorpen, pitoreske hofjes, groene villawijken en imposante buitenplaatsen, waar statige lanen door open parklandschap en langs deftige theekoepels voeren.”  Aldus ronkt een discussiestuk voor de regioraad, samengesteld door de colleges van Zandvoort, Heemstede, Bloemendaal en Haarlem. Wat dit waard is lees je een paar pagina’s verder. “Ook willen we grote evenementen organiseren, zoals de Formule 1 in Zandvoort en (sic!) het Bevrijdingspop in Haarlem”. Maakt allemaal niets uit, papier is geduldig.

O ja, de wethouder verblijdt ons ook nog met de boodschap dat we niet bevreesd hoeven te zijn dat het evenement slechts duurt voor de tijd van de races zelf. Nee hoor, het wordt één groots evenement van wel een week lang! Kijk, van zoiets slaat mijn fantasie onmiddellijk op hol. Want wat zullen we voorgeschoteld krijgen? Exorbitante Bourgondische feesten over het hele circuitterrein, opgeluisterd door Tiësto en – smaken verschillen nu eenmaal – De Toppers? Drakenvliegen? Een zeeslag voor de kust met historische schepen? Een feestelijke opening, door een dolgelukkige burgemeester Niek Meijer, van de watertoren als luxe-bordeel?  (’t Is maar een suggestie, natuurlijk).

Een béétje regio zou de wens van de Zandvoorters anders hebben aangepakt. Ik noem zoiets streven naar een compromis. Als het aantal racedagen beduidend zou worden teruggebracht, en als het er dan tóch van moest komen, was er wat mij betreft over te praten geweest. En, vooruit, die evenementenweek mag dan ook wel van mij. Boek ik toch gewoon een weekje Drenthe? 

Henk Schell

Het bericht DE FORMULE 1 KOMT THUIS verscheen eerst op PvdA Bloemendaal.

Of het ooit nog goed komt, wordt me gevraagd…

Gisteravond, 6 mei, werden we voor een extra raadsvergadering naar de raadszaal in Overveen ontboden. Die extra vergadering was nodig. Het onderzoeksbureau wat voor ons de gang van zaken rond Elswouthoek onderzoekt had een tussenrapport uitgebracht. De zaak werd echter bemoeilijkt doordat enkele nauw betrokkenen hadden laten weten geen medewerking te willen verlenen. “Om mij moverende redenen”, luidde het, hetgeen je één-op-éen kunt vertalen met “dat gaat je niks aan”. De vraag van het bureau aan de raad is samen te vatten met: heeft het nog zin om door te gaan met het onderzoek, en zo ja: hoe dan? De onderliggende suggestie daarvan is er een van grote twijfel.

We hadden er een aardige kluif aan. Het spitste zich vooral toe op de vraag op welke wijze deze enorm uit de hand gelopen conflictsituatie in ieder geval formeel kon worden afgesloten. Geen enkele fractie dit dit niet wil, maar over de voorwaarden waaronder verschillen de meningen als de breedte van een oceaan. Voor de leesbaarheid van deze column houd ik het simpel, maar houd het er maar op dat Hart voor Bloemendaal er volstrekt andere ideeën op dit gebied op na houdt dan de coalitie van VVD, D66 en CDA en PvdA, GroenLinks en Vrijzinnig Democratisch Bloemendaal. Ik bedenk me net dat ik het van Liberaal Bloemendaal eigenlijk niet weet. De voorzitter van die fractie, met wie ik het overigens uitstekend kan vinden, waakt er zorgvuldig voor zijn kruit te allen tijde kurk- en kurkdroog te houden. Ook een manier van politiek bedrijven, dat wel.

Vanmorgen kreeg ik een mail van Jan, met wie ik wel vaker contact heb over politieke aangelegenheden. Hij had het hele debat gevolgd op internet, en was zich rot geschrokken. Bloemendaal zit opgescheept met een probleem wat al jaren voortwoekert. Ooit begonnen als een complexe, maar niet ongebruikelijke, kwestie over de bouw van een tweede huis op een landgoed. Dat leek aanvankelijk bij de gemeente in goede aarde te vallen, maar daarna voelden de aanvragers zich keer op keer en systematisch in hun voornemen gefrustreerd. De verhoudingen verslechterden in rap tempo. Ex-hotemetoten zoals een voormalig commissaris der Koningin werden ingevlogen om te proberen in der minne tot een oplossing te komen. Van tijd tot tijd dacht ik persoonlijk dat die nakende was, maar tot mijn allengs  toenemende verbijstering moest ik die gedachte steeds weer laten varen. 

Het rapport van het onderzoeksbureau richt de focus op 2014, met de aanloop en de na-weeën. De onderlinge verhoudingen stonden toen uiterst op scherp, waarbij de oorsprong daarvan al lang uit het zicht was verdwenen. Het rapport moest allereerst een feitenverslag en –interpretatie leveren, en dan de vraag beantwoorden of bestuurders uit die tijd legaal en integer hadden gehandeld. Maar dat relaas gaat er dus niet komen. Weer tot mijn verbijstering, voor de zoveelste keer. Geen einde dus in zicht van de aanvallen op de sociale media op onze bestuurders en ambtenaren. Geen einde aan de stroom van verdachtmakingen en de reeks van – mijlenver gezochte – integriteitsmeldingen aan hun adres. Het landelijke bureau op dit gebied heeft al – in nette ambtelijke bewoordingen, dat wel – gevraagd of het de klagers niet in hun bol geslagen is. En ondertussen raken de ambtenaren hoorndol van het spervuur aan raadsvragen, waarmee de twee leden van Hart voor Bloemendaal zich onledig houden.  Ik durf geen schatting te maken van hetgeen ons de hele kwestie al heeft gekost, en in de toekomst nog zal kosten. Trouwens, het bureau zal ondertussen spijt hebben als haren op het hoofd dat het deze klus heeft aangenomen. De onderzoekers hebben aan hun contacten met de onwillige betrokkenen een klachtprocedure aan hun broek gekregen wegens een – zoals we dit van hen kennen – onnavolgbaar hersenspinsel. Het kan verkeren.

“Maar Henk, wat schieten de inwoners van onze vijf dorpskernen hier nu mee op?”, vraagt Jan zich in vertwijfeling af. “Niets, helemaal niets,” is het enige wat ik hem daarop kan antwoorden. Kennelijk hoort dit alles bij de taakopvatting van twee raadsleden, die het vaste voornemen hebben om het besturen van Bloemendaal zo lastig en enerverend mogelijk te maken en daarvoor alles uit de kast te willen halen. 

Tja, tegen zo’n voornemen is nu eenmaal geen kruid gewassen. 

Maar ik houd me aanbevolen voor suggesties!

Henk Schell 

Het bericht Of het ooit nog goed komt verscheen eerst op PvdA Bloemendaal.

Tijdens de commissie grondgebied van 7 mei  spraken wij met de andere fracties over de ontwikkelplannen van de voormalige buitenplaats Duinlust in Overveen. Een belangwekkende monumentale parel gelegen midden in de gemeente Bloemendaal.

De ontwikkelaar heeft ons uitvoerig geïnformeerd over de plannen. Wij zijn om meerdere redenen enthousiast. Op de eerste plaats omdat het behoud betekent van de buitenplaats. Op de tweede plaats zien wij hierin een revitalisatie van het monument en deze grote investering verschaft onze gemeente een meerwaarde. De aantrekkelijkheid van de gemeente Bloemendaal wordt erdoor vergroot. Ook wordt voorzien in een behoefte aan woningen en tenslotte vinden wij het belangrijk dat deze herbestemming niet ten koste gaat van de openbaarheid van het omliggende park.

Meer over het plan kunt u lezen op de website van de gemeente. De diverse stukken vindt u onder het agendapunt Duinlust:

Helaas is de VVD mordicus tegen. De VVD houdt vast aan de zeer stringente landgoederennota en wil geen herontwikkeling van Duinlust. Wij zijn daarentegen bang dat Duinlust, als er niets gebeurd en niet wordt ingegrepen, zal verloederen. Stel dat er brand uitbreekt of dat vandalen toeslaan. Dat is eerder gebeurd bij monumenten die te lang leeg stonden, zoals het voormalig marinehospitaal in Overveen dat helaas is afgebrand.

Wij zouden dus graag zien dat de landgoederennota wordt aangepast. Niet omdat wij elke ontwikkeling op een buitenplaats zien als een verbetering en de landgoederen als het ware verkwanselen door ze vol te bouwen. Integendeel. Wij zijn fanatiek voorstander van behoud van het cultuurhistorisch erfgoed. Dat wij de plannen voor Duinlust positief beoordelen heeft vooral te maken met de allesoverheersende wens dit object voor de toekomst te behouden en het herbestemming is waar wij op aan willen sturen. Bovendien zijn de plannen van de ontwikkelaar een verbetering voor de buitenplaats. Het lesgebouw van het CIOS wordt gesloopt. Hetzelfde geldt voor de bebouwing achter het hoofdhuis. Het probleem van deze bebouwing is dat deze zich op zeer korte afstand bevindt van het hoofdhuis en daarmee het historisch karakter schade berokkent. Visueel is sprake van grote strijdigheid. Bovendien is sprake van bebouwing die niet meer van deze tijd is en buiten gebruik. Voor de revitalisering van Duinlust is het belangrijk dat het hoofdhuis weer gaat stralen en dat kan alleen maar door de oude nieuwbouw te verwijderen. Doordat de ontwikkelaar naast het herstel van het hoofdhuis elders op het terrein ook een beperkt aantal appartementen realiseert (16 totaal), wordt bovendien voorzien in de behoefte aan woningen. Meer informatie vindt u in het volgende stuk:

Samen met GroenLinks en PvdA willen wij werken aan een motie om de landgoederennota aan te passen zodanig dat bepaalde belemmeringen worden opgeheven. In de gemeenteraad is ook VDB voorstander van herontwikkeling. Dat betekent dat er nog geen meerderheid is. Maar we zullen hard ons best doen om te zien wat we kunnen bereiken. De wethouder (D66, Henk Wijkhuizen) is ook positief maar vindt dat zijn handen nu nog gebonden zijn. Het CDA kennen wij als een gematigde partij die in de vorige regeerperiode net als onze fractie voor een meer flexibele landgoederennota was. Laten we hopen op een behouden toekomst voor Duinlust en een verbeterde landgoederennota.

Uiteraard dienen de monumentale en karakteristieke waarden van het hoofdhuis intact te blijven. Hieronder ziet u de schitterende hal en enkele andere foto’s met details van het huis. Bent u ook voor herbestemming en revitalisering van Duinlust? Laat het ons weten en stuur ons een e-mail met het onderwerp Red Duinlust ter attentie van:

DISCUSSIESTUK

Gemeentelijke samenwerking in Zuid-Kennemerland.

Meer kwaliteit

De gemeentebesturen van Heemstede, Bloemendaal en Zandvoort hebben zich uitgesproken om zelfstandig te blijven. Dus geen bestuurlijke samenwerking of fusie met een of meer van de andere regiogemeenten. Ook aan de ambtelijke samenwerking worden grenzen gesteld. Waarom die koudwatervrees voor nauwere samenwerking? Is bestuurlijke samenwerking in de regio Zuid-Kennemerland op de wat langere termijn geen noodzaak om als gemeente ook in de toekomst nog goed te kunnen te functioneren?  En is ambtelijke samenwerking daarvoor geen goede aanloop? Volgens mijn inschatting, zullen de drie randgemeenten het in de nabije toekomst moeilijk krijgen om nog te kunnen voldoen aan de eisen die het rijk, de provincie en vooral de bevolking stellen aan het gemeentebestuur. Vrijwillige, gestructureerde samenwerking van de vier gemeenten levert meer kwaliteit op dan in vier afzonderlijke gemeenten. Hierna geef ik daarvoor een aantal argumenten.[i]

Geopolitiek belang

Zuid-Kennemerland zou als een aaneengesloten gebied van veelzijdig wonen, winkelen, cultuur, monumenten, recreatie, toerisme, specifieke werkgelegenheid en fundamentele democratie een unieke plaats kunnen innemen binnen de Randstad. Hoewel samenwerking met de randgemeenten IJmond en Haarlemmermeer noodzakelijk is, dient voorkomen te worden dat de regio Zuid-Kennemerland binnen de Randstad en de metropoolregio Amsterdam overvleugeld wordt door de buurgemeenten. Dat kan beter als de vier gemeenten zich nauw aaneensluiten. Het is een vorm van geopolitiek belang waar de regio Zuid-Kennemerland zich niet voor hoeft te schamen. Daarmee kan ook de positie van Haarlem als provinciehoofdstad  onomstreden blijven.

Schaalverkleining zowel als schaalvergroting

Dat betekent niet dat de identiteit van de gemeenten en de plaatselijke eenheden (stadsdelen, dorpen, wijken, buurten) daarmee verdwijnt. Dat leert onder meer de annexatiegeschiedenis  van 1927. Hoewel het paradoxaal lijkt, zou in de toekomst de behoefte van de bevolking om zich juist plaatselijk te manifesteren, wel eens groter kunnen zijn dan nu het geval is. En dat sluit goed aan bij de wenselijkheid om de burger meer te betrekken bij het openbare bestuur en de noodzaak om de burgerparticipatie en de directe democratie in de regio Zuid-Kennemerland centraal te stellen. Een nieuw te ontwikkelen bestuurssysteem van bestuursraden voor de vroegere stadsdelen, dorpen, wijken, of buurten van de vier gemeenten is daarbij een belangrijk tegenwicht van de centralistische invloed van een regiobeleid.

Zowel schaalverkleining als schaalvergroting zijn daarmee in het belang van de burgers. Schaalverkleining vooral vanwege de fundamentele democratie van de bevolking en schaalvergroting vooral vanwege de effectiviteit van de politiek en het bestuur om op tal van beleidsgebieden, juist meer centraal, regiogericht en gemeente en buurt overstijgend, te kunnen denken en te kunnen handelen. Zoals bij de (sociale) huisvesting, het verkeer, de sociale gelijkheid, de werkgelegenheid, de sport, de recreatie, het milieubeleid, de cultuur en dergelijke. Allemaal beleidsonderwerpen die ten dienste staan van de publieke waarden van de bevolking van de regio Zuid- Kennemerland.

Oplossen van essentiële problemen

Er zijn een aantal regionale problemen die reeds lang bestaan en nooit zijn opgelost. Ikzelf ben al sinds 1968 in verschillende hoedanigheden bij de politiek in Zuid-Kennemerland betrokken en constateer dat in een kleine vijftig jaar de discussies zich herhalen en niet leiden tot oplossen. Dat geldt voor de woningnood van vooral mensen die zijn aangewezen op betaalbare huurwoningen, de verkeersproblematiek, in het bijzonder de oost-west verbinding van en naar de kust, de maatschappelijke scheidslijnen en de financiele problematiek van een aanzienlijk deel van de bevolking en meer in het algemeen de gerichtheid van de politiek om te blijven denken in het wel en wee van de eigen woongemeente zonder voldoende oog te hebben voor de ontwikkelingen van de ‘’buren’’.

De meest gewenste bestuursstructuur?

Zet ik de vijf mogelijkheden voor een gewenste bestuursstructuur op een rij, dan valt bij regionale samenwerking van de vier gemeenten te denken aan de volgende modellen:

Citaat

Voor het beantwoorden van de vraag wat in de nabije toekomst de beste bestuursstructuur voor Zuid-Kennemerland zou zijn, citeer ik eerst politicus en kenner van de gemeentelijke praktijk Jacques Wallage:  ‘Gemeenten moeten samenwerken. Of ze het leuk vinden of niet. Voor de kleine gemeenten is die samenwerking lijfsbehoud. Risico-spreiding, doelmatigheid, bundeling van deskundigheid en krachten. Voor de grote steden geldt dat zij in agglomeratieverband de kleinere gemeenten nodig hebben om de dynamiek op te vangen.’[ii]

Keuze

De modellen 1 en 2 zijn minder geschikt vanwege de geconstateerde spanning tussen de politiek en het bestuur: de gemeenteraden die te ver op afstand komen van de colleges van B. en W. en de ambtenaren.Terug naar een samenwerkingsverband op basis van een gemeenschappelijke regeling, zoals  het gewest Zuid-Kennemerland was tussen 1973 en 2001, is ook geen optie. Vooral vanwege de ingewikkelde en ondoorzichtige politieke structuur en de daaruit voortvloeiende onduidelijkheden over de bevoegdheden van het algemene bestuur (de Kennemerraad) versus de gemeenteraden in de aangesloten gemeenten. [iii]

Kennemerstad

Wellicht niet verrassend, gaat mijn voorkeur voor de toekomst uit naar model 4, een fusiegemeente Kennemerstad. De gemeentestructuur is sinds de invoering van de gemeentewet in 1851 nog steeds de meest voor de hand liggende constructie om nieuwe regionale vraagstukken het hoofd te bieden binnen een daarop ingericht politiek stelsel. Voor een groot aantal gemeentelijke onderwerpen zijn deeloplossingen te vinden, maar niet voor de onderlinge samenhang. Dat is wel mogelijk voor een fusiegemeente Kennemerstad. Het sluit aan bij de opvatting van Gedeputeerde Staten van Noord-Holland, vastgelegd in een brief aan de gemeente Bloemendaal van 15 april 2019. ‘’Wij willen bestuurskrachtige regio’s bevorderen en gaan ervan uit dat gemeenten hun bestuurskracht bekijken in samenhang met de regio waarvan zij deel uitmaken”. Fusie komt pas aan de orde bij ‘’situaties waarin sprake is van evidente bestuurskrachtproblemen van gemeenten’’.[iv] Wat mijn inschatting betreft: voor zover dat nu al niet op onderdelen aan de orde is, kan dat in de toekomst wel het geval zijn.

Historische bevestiging

Bovendien geldt voor Zuid-Kennemerland dat Haarlem en de randgemeenten historisch met elkaar verbonden zijn, wat binnen een fusiegemeente in een hedendaagse vorm bevestigd kan worden. Verder verdwijnen de binnengrenzen, die vaak tegenstellingen hebben veroorzaakt en worden de historische leef-gebieden die door de annexatie van 1927 uit elkaar zijn getrokken weer bij elkaar gevoegd.[v] Ook is de bestuurskracht gediend met een hoger salarisniveau van zowel de gemeenteraad, het college als de ambtenaren die het aantrekkelijk maken om in een dergelijke structuur te functioneren.

Digitalisering wordt een essentiële factor voor Kennemerstad

De verdere ontwikkeling van de digitalisering heeft grote invloed op de vraag of de huidige vier regiogemeenten de stap naar een fusiegemeente Kennemerstad in de toekomst zullen zetten. Reeds nu zijn er symptomen dat de digitalisering van de bedrijfsvoering van de gemeente en de communicatie met de burgers eerder een last dan een lust betekenen. Maar in de toekomst zullen de mogelijkheden van de digitalisering steeds uitgebreider en tegelijk dwingender en minder goed beheersbaar worden zonder een ambtelijk apparaat met medewerkers die met de eisen van de digitalisering kunnen omgaan. Net zoals in het verleden de juridische kennis een ruim beslag legde op de kwaliteit van de medewerkers, zal dat in de toekomst ook gelden voor de digitalisering. Sterker nog, wetgeving, uitvoering van de wetten en regels en de digitalisering zullen elkaar in hoge mate versterken. Daarvoor is een nieuw soort ambtenaar nodig, ondersteund door hoog gekwalificeerde specialisten in eigen dienst van de gemeente.

Geen sinecure

Om de stap te maken van vier historische gemeenten naar éénfusiegemeente waar de functionaliteit centraal komt te staan, is geen sinecure. Dat blijkt uit de fusiegeschiedenis van Haarlem tussen 1900 en 1927, die nog steeds doorwerkt, en uit ervaringen elders. Fusie van gemeenten levert meestal heftige emotie van de bevolking op die vaak wordt overgenomen door de politiek. Het besturen van veel gemeenten is moeilijker, veeleisender, grimmig en riskant geworden. En het laatste niet alleen voor de burgemeester. De toekomstige rol van de burgemeester, al dan niet gekozen, zal – zo wie zo – aan verandering onderhevig zijn. Maar als de burgemeester uit de vuurlinie wordt gehaald, zoalsBernt Schneidersbepleit, komt er voor haar of hem juist nog meer ruimte om leiding te geven aan het oplossen van de wezenlijke problemen waarom de regionale bevolking vraagt.[vi] Nieuw is daarbij dat de burgemeester het boegbeeld moet worden van de fundamentele democratisering van de gemeente. Daarom is het wellicht wenselijk om naar een fusiegemeente toe te groeien door eerst te werken met een ISZK, de afkorting van Intergemeentelijk Samenwerkingsverband Zuid-Kennemerland.

ISZK nieuwe stijl

Het Intergemeentelijk Samenwerkingsverband Kennemerland ( ISK) van de colleges van B en W. uit het verleden heb ik zelf nog meegemaakt als wethouder van Haarlem. Dat was vooral defensief bezig met grensoverschrijdende problemen. Een aantal onderwerpen zijn verleden tijd, een aantal bestaan nog steeds. Die gevoegd bij de hedendaagse problematiek levert een programma met een beperkt aantal hoofdpunten: de woningnood, het doorgaande verkeer, het klimaat, de milieulast van de Hoogovens en Schiphol, de groeiende tegenstellingen in de bevolking, de fundamentele democratie e.d. Dat is voldoende basis om – zonder ingewikkelde structuren – toch gezamenlijk te zoeken naar regionale oplossingen door de gezamenlijke colleges. Dus meer inhoud, op basis van onderling vertrouwen dan juridische vormgeving van de besluiten. Voorstellen formuleren door de gezamenlijke colleges die ter bekrachtiging worden voorgelegd aan de gemeenteraden.

Het sluit nauw aan bij een passage uit de brief van Gedeputeerde Staten van 15 april 2019. ‘’Gelet op de opgaven waarvoor gemeenten staan, is regionale samenwerking onmisbaar. Het opstellen van regionale samenwerkingsagenda’s draagt bij aan de doelstelling tot versterking van de bestuurskracht. Ons college pleit daarbij voor congruente samenwerkingsverbanden en vraagt daarbij nadrukkelijk aandacht voor de inrichting van de democratische legitimiteit die daarbij hoort’’.  Als dat voldoende werkt, kan daarmee wellicht in de toekomst de stap naar Kennemerstad worden gezet.

[i] In een uitvoerig document heb ik daarvoor de achterliggende maatschappelijke en politieke ontwikkelingen in de vier regiogemeenten Haarlem, Heemstede, Bloemendaal en Zandvoort beschreven. Ik ben van plan om dat integraal te publiceren op mijn website www.pietvanderham.nl

[ii] Geciteerd in het Haarlems Dagblad van 12 december 2017. Een soortgelijke mening staat ook in het Rapport Probleemverkenning van deStaatscommissie parlementair stelsel.

[iii] Lees daar voor ook de beschouwing over het gewest Zuid-Kennemerland in mijn boek Politiek in Bloemendaal. Zelden deed ik iets alleen. Bladzijde 139-140.

[iv] Brief van Gedeputeerde Staten aan de gemeente Bloemendaal van 15 april 2019. Het provinciale beleid is vastgelegd in het beleidskader “Bestuurskrachtige regio’s in Noord-Holland”, (2013).

[v] Zo is de gemeente Bloemendaal in 1927 het aansluitende Zijlweggebied en het Ramplaankwartier kwijt geraakt aan Haarlem. Die vormden met het dorp Overveen historisch een eenheid en dat is maatschappelijk nog steeds het geval. In de fusiegemeente kunnen de banden weer versterkt worden. Ook is de historische en maatschappelijke relatie van Heemstede en Bennebroek verbroken door de fusie van de gemeente Bennebroek met de gemeente Bloemendaal in 2007/2008. Dat wordt in een fusiegemeente mogelijk weer wat hersteld. Tussen Aerdenhout (gemeente Bloemendaal) en Bentveld (gemeente Zandvoort) bestaat al jaren een historische en maatschappelijke samenhang. Maar wel in twee gemeenten. Door het wegvallen van de gemeentegrens worden beide gebieden mogelijk nog meer op elkaar betrokken. Dat geldt ook voor de woonwijken van Haarlem-Zuid en Heemstede en tussen het Haarlemse Oosterduin en het Aerdenhoutse Oosterduin.

[vi] Bernt Schneiders, ‘Haal burgemeester uit vuurlinie’, Haarlems Dagblad van 15 december 2018.

Piet van der Ham, Overveen, 19 april 2019

Het bericht Discussiestuk—Gemeentelijke samenwerking Zuid-Kennemerland verscheen eerst op PvdA Bloemendaal.

GEHEIM IS ALLEEN GEHEIM ALS ER GEHEIM OP STAAT…

Bloemendaal heeft iets met geheimen. Ik leg het even uit. Ieder raadslid wordt geacht haar of zijn werk goed te doen. Aan het begin van een raadsperiode beloof je dat, natuurlijk in plechtiger bewoordingen dan die ik hier bezig. Je hebt dan drie soorten taken. Je stelt de kaders vast, zoals verordeningen, bestemmingsplannen en dat soort dingen. Verder ben je natuurlijk volksvertegenwoordiger. Inderdaad een wat gezwollen uitdrukking, maar de mensen hebben niet voor niks op je gestemd. Dat betekent dat je je oor goed te luisteren legt in de samenleving, en het namens die aan de orde stelt wanneer zaken daarom vragen. En tot slot controleer je de uitvoerende taak van het college. Dat kan door schriftelijke vragen te stellen die dan ook beantwoord moeten worden. Maar je kunt ook wat zwaarder geschut in stelling brengen, bijvoorbeeld een interpellatie houden tijdens een raadsvergadering. Dat laatste is een middel wat niet vaak wordt gebruikt. Iets dergelijks is te overwegen als je duidelijke signalen hebt dat er iets is voorgevallen wat niet in de haak is. Dergelijke signalen komen natuurlijk bij wijze van spreken niet zomaar je mailbox binnen. Meestal moet je documenten opvragen die over de zaak gaan en die grondig bestuderen.

En over dit laatste wringt nu vaak de schoen. Wanneer het college van mening is dat openbaar maken de belangen schaadt van de gemeente of van “bepaalde betrokken partijen” worden ze geweigerd, of krijg je ze maar gedeeltelijk. Een andere mogelijkheid is dat je ze op het gemeentehuis mag komen inzien. Maar datgene wat je naar boven scharrelt mag je niet delen met iemand anders. En je mag de opgedane kennis zeker niet gebruiken in een openbaar debat. Zondig je tegen de regels, dan hangt er een aangifte boven je hoofd. Even terzijde: als raad kun je zelf ook documenten geheim verklaren. Maar dat gaat dan vaak om gegevens die worden gebruikt in een aanbesteding. Je gaat natuurlijk als gemeente niet beoogde kopers al op een riante gedachte brengen. Je kunt met niet-openbare kennis in je hoofd natuurlijk een besloten vergadering aanvragen. Maar dat vind ik nou, wat men noemt, een levensgrote contradictio in terminis. Een tegenstelling in zichzelf, zeg maar.  Een raad die zichzelf respecteert opereert per definitie in de openbaarheid, zeker als het gaat om zaken die om een kritische aandacht vragen. Iedereen moet het debat kunnen volgen en het moet wel erg dol worden als er staatsbelangen op Bloemendaalse schaal op het spel staan.

Af en toe moet je dus ingrijpen. Zoals in onze vergadering van gisteravond. Degene onder u die het wel en wee van de gemeente Bloemendaal met enige regelmaat volgt weet dat er al jaren een kwestie speelt: Elswouthoek. De eigenaren – waaronder een raadslid – voelen zich door de gemeente gebruskeerd bij hun plannen op het landgoed een tweede woning te bouwen. Ik vat hiermee een dossier van op z’n minst 25 kilo even samen, zoals u zult begrijpen. Uiteindelijk hebben wij het besluit genomen om de gang van zaken te laten onderzoeken door een onafhankelijk bureau. Januari van dit jaar is dat met de klus aan de slag gegaan en deze week kwam er een tussenrapport onze kant op.

U raadt het al: geheim. Ik mocht het nog niet eens doorgeven aan mijn collega’s in de fractie, iets wat me echter te gortig was. En erger nog, een besloten bespreking in de raad was nakende… Met andere woorden; een besluit wat we met volle overtuiging (en voor veel geld, dat ook) hadden genomen zou buiten het zicht en gehoor van onze mede-inwoners worden gehouden. 

Met een aan duidelijkheid niets te wensen overlatende motie hebben we daar unaniem een stokje voor gestoken. Zo kan het dus ook; zo moét het ook. Voor belangstellenden; de extra raad waarin we het rapport bespreken is op 6 mei aanstaande, 20.00 uur. Al onze vergaderingen zijn te volgen op gemeenteraad.bloemendaal.nl. 

Henk Schell 

Het bericht Geheim! verscheen eerst op PvdA Bloemendaal.

Alweer een hele tijd geleden, om precies te zijn op 16 mei 2017, verzamelde zich een illuster gezelschap in het gemeentehuis van Bloemendaal. Ik heb het dan over de verkeerswethouders van Haarlem, Heemstede, Bloemendaal en Zandvoort, ieder vergezeld van “hun” ambtenaren. De aanhalingstekens slaan er op dat dit bezittelijk naamwoord maar van tijdelijke aard is. De ambtenaren zijn zich daar natuurlijk van bewust, de bestuurders – is mijn indruk – vaak in mindere mate. Hoe dan ook, dit gegeven leidt er volgens mij toe dat er bij schier onoplosbare problemen geen knopen worden doorgehakt maar dat men in de plaats daarvan er lustig op los brainstormt.

Zo ook deze keer, want er werd een oplossing gezocht voor het knelpunt Westelijke Randweg – Zeeweg. Zeg maar: hoe zorgen we er voor dat de stranden in Bloemendaal en Zandvoort vlotter en met minder verkeersoverlast bereikbaar zijn? Voor een gemoedelijke uitstraling was er voor de bijeenkomst een navenante titel bedacht: “Koffietafel benen op tafel overleg” . Een sublieme vondst wat mij betreft. Ik krijg zomaar beelden van versgebakken appeltaart eten, onderwijl gezellig  keuvelend tot sfeervolle vergezichten komen. We hebben het per slot van rekening over het strand.

Mijn beeld van de bijeenkomst blijkt volgens het verslag niet ver van de werkelijkheid, want “De geanimeerde dialoog heeft geleid tot een vervolgstap, waarin de raden van de vier gemeenten worden uitgenodigd (…) om de mogelijke oplossingen gezamenlijk verder door te denken”.  Om ons daarbij een handje te helpen bedacht het gezelschap al vast de “beste” oplossing. Als je op de kaart kijkt zie je die als het ware vanzelf. Vanaf de Randweg rijd je de Dompvloedslaan in richting Bloemendaalseweg, daar aangekomen duik je een tunnel in die ergens tussen de rotonde en het Nationaal Park uitkomt op de Zeeweg. En daarna is het natuurlijk vrijheid-blijheid, welgemoed richting de stranden.

Inderdaad, een kind kan de was doen. Hoe simpel kan het leven zijn. Waren alle verkeersperikelen maar zo makkelijk op te lossen! Tja, nadelen zijn er natuurlijk ook. Ik moet er niet aan denken om aan of bij de Dompvloedslaan te wonen, laat staan verderop waar een kloeke tunnel moet worden aangelegd door het duinzand. Ook daar heb ik beelden bij, maar ik weet niet hoe snel ik die weer moet onderdrukken.

Natuurlijk zijn wij daar op tegen. In de commissie Grondgebied van afgelopen week heeft Harold Koster dat namens de PvdA nog eens heel duidelijk gemaakt. Wij werken niet mee aan het bouwen van infrastructuur dwars door het gebied rond de Dompvloedslaan en door het duingebied tot de Zeeweg. Zoek oplossingen in een veel beter gebruik van het openbaar vervoer, zowel per spoor als met de bus. Met het station in Zandvoort, vlak aan de boulevard, heb je in potentie goud in handen. 

Misschien is het wat simpel geredeneerd. Maar als het eindpunt van een lange reis een langgerekt strand is waar hele hordes op hetzelfde moment op af komen, dan loopt het verkeer hoe dan ook een keer vast. Daar is geen enkele knap bedachte route tegen bestand. Hoog tijd om te gaan om-denken.

Ik kan niet wachten tot de volgende koffietafel.

Henk Schell

Het bericht EEN WEG EN EEN TUNNEL: NAAR HET STRAND IN BLOEMENDAAL… verscheen eerst op PvdA Bloemendaal.

27 Maart 2019 vond de Algemene Ledenvergadering plaats van de PvdA Zuid-Kennemerland. Aan de fractievoorzitters van Bloemendaal, Haarlem, Heemstede en Zandvoort was gevraagd een korte bijdrage te leveren met een terugblik op 2018. Namens de PvdA Bloemendaal heb ik aan de (drukbezochte) ledenvergadering de volgende tekst voorgelezen.

Vooraf

De raadsverkiezingen van een jaar geleden hebben voor Bloemendaal hetzelfde resultaat in zetels gegeven als de periode daarvoor, namelijk 1. Naast deze raadszetel hebben we alle drie de raadscommissies weer kunnen bezetten met Harold Koster in de commissie Grondgebied, Herman van de Kerke in de commissie Samenleving en Aty de Groot in de commissie Bestuur & Middelen. Hiermee volg ik de volgorde, waarin deze commissies in een week plaatsvinden. De bezetting is iets anders dan de periode daarvoor. Zelf maak ik geen deel meer uit van een commissie. De verdeling is voortgekomen uit onderling overleg, waarbij de commissieportefeuilles dichter bij het ambitieniveau van de collegae liggen. Zelf ben ik wel bij iedere commissie of andere activiteit aanwezig, maar dan op de tribune.

Dan naar de “kapstokken”

Om te beginnen met wat cijfers; per 31 maart 2018 waren er in Bloemendaal 238 bijstandsontvangers, waarvan 88 met een niet-Nederlandse achtergrond. 30 Daarvan waren de zogenaamde statushouders die tijdelijk gehuisvest waren in Dennenheuvel. De komst daarvan had nogal wat voeten in de aarde. Twee informatiebijeenkomsten verliepen bepaald roerig, en ik zal jullie de bezwaren van notoire tegenstanders besparen. Desondanks hebben wij in nauwe samenwerking met GroenLinks – waarmee wij wel vaker samen optrekken – gepleit voor extra opname van statushouders, hetgeen ook is gelukt. De afspraak daarover met het college hebben wij scherp bewaakt en het college ook scherp gehouden aan de afspraak ondanks de weerstand. Daarover mogen wij trots zijn. Veel vrijwilligers hebben zich nadien over deze mensen ontfermd, die zo een mooie kans kregen op integratie. Overigens, het aantal bijstandontvangers wat ik eerder noem zegt niet alles, zeker niet, daarvan ben ik me bewust. Ik heb geen harde cijfers, maar de mensen die qua inkomen boven het bijstandsniveau zitten maar onder middeninkomen zijn er ook, zo leren informele signalen uit het Bloemendaalse onderwijs en de woningcorporaties.  Vandaar dat wij vooralsnog tevreden zijn met het Beleidsplan minima 2017-2018, waarin bestaande regelingen verruimd zijn én regelingen zijn toegevoegd. Daardoor kunnen meer mensen daarvan profiteren. Onnodig te stellen dat wij als PvdA fractie ons achter dit beleid hebben gesteld en daaraan ook bijdragen hebben geleverd in de discussies. Hetzelfde geldt voor de ontwikkelingen binnen het team sociale zaken, waaraan wij samen met Heemstede vorm geven. Meer dan voorheen het geval was wordt gestreefd naar maatwerk. Op dit moment wordt de in de vorige twee jaren ingezette lijn geëvalueerd, en de uitkomsten daarvan zien wij vanzelfsprekend met grote belangstelling tegemoet. Die zullen voor ons desgewenst aanleiding zijn voor het doen van voorstellen. Een kleine illustratie met een cijfer: van 13% van de huishoudens in corporatiewoningen wordt door het CBS “betaalrisico” gemeld (waar staat je gemeente 2018, VNG). Onder deze kapstok wil ik ook ons aanhoudend pleidooi vermelden voor betaalbare woningen in de gemeente Bloemendaal. We liepen en lopen schrikbarend en beschamend achter op de regionale afspraken hierover. Bij iedere gelegenheid die zich voordoet komen wij met moties en amendementen. Uiteindelijk heeft dat geleid tot wat je kunt noemen een breuk met het verleden door het college, in de vorm van een Woonvisie waarin aan de raad als hard punt wordt voorgelegd om 30% sociale woningbouw binnen een project te realiseren. De afkoopmogelijkheid – bijna standaard in Bloemendaal – wordt aanmerkelijk beperkt, en sowieso fiks duurder. Die lijn zetten we voort.

 Ik heb dit kapstokje allereerst opgevat als re-integratie naar betaalde arbeid. Het zal bij de andere regiogemeentes wel hetzelfde zijn, maar ook in Bloemendaal hebben we dan te maken met meerdere groepen. Allereerst de mensen met een korte afstand tot de arbeidsmarkt. Zeker in een aantrekkende economie melden de mensen van het team sociale zaken ons dat in verreweg de meeste gevallen deze cliënten soepel bemiddeld kunnen worden, al is dit verschillend bij de leeftijdscategorieën. Moeilijker is het met mensen met een grote- of grotere afstand tot de afdelingsmarkt, of mensen met een arbeidsbeperking.  Er wordt volop geëxperimenteerd met job-coaching, maar ook meldt de dienst ons dat deze intensievere manier van begeleiding de dienst confronteert met beperkingen.  Training en bijscholing van medewerkers is vooralsnog de manier waarop men dit wil aanpakken. Die noodzaak is zeker aanwezig wanneer het mensen betreft van niet-Nederlandse afkomst, zijnde eigenlijk de derde groep. Ik had het daarover al in het vorige kapstokje.

Ik vat dit op als het vermogen van de ambtelijke organisatie of het bestuur om op individuele vragen en problemen van inwoners adequaat en snel te reageren. Over het algemeen meldt de gemeente ons als raad zijnde tevreden te zijn met de scores die de inwoners aan de gemeente geven. Het gaat dan om de ervaren dienstbaarheid. Het gaat dan om een score rond de 8 op een schaal van 10. Dit zal vast wel kloppen, als je uit gaat van een gemeente die zijn kerntaken gewoon goed uitvoert. Signalen die tot ons komen hebben vaak te maken met incidentele problemen, en je ziet dan dat mensen zelfs in onze ambtelijke organisatie kunnen vastlopen. Het heeft vaak te maken met de mate van complexiteit, althans in de ogen van de inwoner of de organisatie. Wat mij opvalt is dat beide kanten vaak een andere taal spreken, en onze actie bestaat dan uit bemiddeling op de achtergrond. Vaak is het ook een kwestie van iemand de juiste weg wijzen, of uitleggen dat een wethouder heus niet eng is en dat je er gewoon langs kunt gaan. Onder deze kapstok wil ik ook vermelden wat wij in Bloemendaal “dorpskernenbeleid” noemen. Veel colleges, ook het huidige, benoemen dit wel van tijd tot tijd maar we moeten constateren dat het tot weinig daden komt. Het kost kennelijk moeite dit beleid handen en voeten te geven, als fractie beraden wij ons op initiatieven. Op dit moment is er een werkgroep Bestuurlijke Vernieuwing, waaraan namens ons door Aty wordt deelgenomen. Zodra de resultaten worden gepresenteerd aan de raad zien wij onze kans. Een laatste punt bij deze kapstok: aan veel signalen (dienstverlening, beleidsuitvoering) merken wij dat de schaal van Bloemendaal te klein is geworden om aan de steeds complexere taken het hoofd te kunnen bieden. Voortgaande ambtelijke samenwerking met Heemstede is iets waar wij 100% achter staan en die wat ons betreft verder uitgebouwd mag worden. Er is ook weerstand, noem het vooral angst voor een verdere voortgang ook in bestuurlijk opzicht. Maar wij zien vooral voordelen in alle opzichten.

Wat dit betreft heb ik wat 2018 betreft vooral ons aandeel te melden in het project Vitaal Vogelenzang, een van de dorpskernen in Bloemendaal. Aan dit project hebben wij samen met het CDA in de aanvang de schwung gegeven, zodanig dat mensen dit met enthousiasme zelf opgepakt hebben. Je moet dan denken aan het zelf vorm geven van een plan in de ruimtelijke omgeving, een plan om een wat matig pleintje op te frissen, maar ook het nieuw bestuurs-elan brengen in het Dorpshuis. Dit loopt nog steeds, maar het is zaak het elan te volgen. Op ons initiatief gaan wij als raad binnenkort weer eens aan tafel met de Denktank Vogelenzang, om de stand van zaken te vernemen. Op die manier kunnen wij ook leren van een lopend project, en nagaan welke andere projecten daarvoor in aanmerking komen. Dit project mag wat ons betreft worden gezien in het kader van het dorpskernenbeleid, waarover ik het al eerder had.

Er is natuurlijk nog veel meer over te vertellen, maar gezien de tijd wou ik het hierbij maar laten.

Henk Schell

Het bericht Bijdrage van Bloemendaal aan de ALV Zuid-Kennemerland verscheen eerst op PvdA Bloemendaal.

De uitslag van de verkiezingen vindt u hieronder. Van een extreme aardverschuiving lijkt geen sprake. De opkomst was hoog en dat vinden wij bijzonder positief. Lokale partijen doen niet mee aan deze verkiezingen (althans niet de partijen die in Bloemendaal actief zijn) en dat betekent dat de uitslag zich niet rechtstreeks laat vergelijken met de gemeenteraadsverkiezingen van vorig jaar.

Hoe was de uitslag van de provinciale verkiezingen vier jaar geleden? Die vindt u hier: verkiezingsuitslag 2015

Ook nu is een 1 op 1 vergelijking ingewikkeld, zo niet onmogelijk door de opkomst en het verdwijnen van nieuwe partijen. De algemene trend is dat ook in Bloemendaal D66 en CDA iets hebben ingeleverd. VVD is nog altijd de grootste partij. GroenLinks is gestegen.

De grootste nieuwkomer in Bloemendaal is Forum met 11% van de stemmen.

Afgaand op de politieke partijen die op dit moment in Bloemendaal de coalitie vormen, nl VVD/CDA/D66 haalt deze combinatie in 2019 van het totaal aantal uitgebrachte geldige stemmen afgerond 51%. Ten opzichte van vier jaar geleden met 60%, betekent dat een daling van 9% van de stemmen.

In de vorige regeerperiode bestond het college uit VVD/GL/D66. Als we die combinatie doorrekenen komen we in 2015 op 58% van het totaal aantal stemmen en in 2019 levert dit 55% op.

In beide jaren blijft de PvdA stabiel steken op afgerond 7%.

Persbericht PvdA Zuid-Kennemerland/Bloemendaal:

Provincie, voorkom verkeerschaos in Zuid-Kennemerland!

Zuid-Kennemerland is een mooie regio om te wonen. Maar de laatste jaren neemt de drukte wel snel toe en daarmee de verkeersproblemen. Verkeer en vervoer zijn voor een groot deel een zaak van de provincie. Daarom leek het de PvdA-Zuid-Kennemerland (Bloemendaal, Haarlem, Heemstede en Zandvoort) een goed idee om een gezamenlijk verkeers- en vervoersverlanglijstje te maken. 

De nieuwe Provinciale Staten worden niet op pad gestuurd met globale goede voornemens, maar met concrete verbeterideeën. Afgelopen maanden zijn uit de regio suggesties verzameld, die passen binnen de doelstellingen om duurzame verkeersoplossingen te vinden. De lijst met uitgewerkte ideeën werd op zaterdagmiddag 2 maart overhandigd aan PvdA-kandidaatstatenlid Annette de Vries uit Haarlem.

Voor Bloemendaal zijn de volgende actiepunten van belang:

Graag zien we ook de frequentie omhoog gaan van de treinverbinding van Zandvoort naar Haarlem en Amsterdam. Evenzo moeten er meer busverbindingen komen, met name ook naar Hoofddorp en Schiphol, waarbij alles moet worden gedaan om de bus voorrang te geven.

PvdA Bloemendaal

Henk Schell

Het bericht Provincie, voorkom verkeerschaos in Zuid-Kennemerland! verscheen eerst op PvdA Bloemendaal.