Poliflw

In de ledenvergadering van woensdag 17 oktober heb ik, Henk van Dieten, de voorzittershamer voor het laatst gehanteerd. Reden genoeg om even terug te blikken op een periode van ruim elf en een half jaar PPW.

Vanaf de oprichting van het PPW, zo’n twintig jaar geleden, ben ik lid van PPW geweest. Maar de eerste jaren wel “slapend lid”. Na een eerdere periode als voorzitter van de Wierdense PvdA en druk met mijn werk in het onderwijs had ik even geen behoefte om politiek actief te zijn.

Maar ja, het liep anders. Peet Lub en Pelle Mug hadden begin 2007 de opdracht gekregen een nieuwe voorzitter te zoeken. Ik zat thuis na een heupoperatie en moest ze dus wel ontvangen. Bovendien was mijn pensioen in aantocht en dus had ik ook geen argumenten om ‘nee’ te zeggen tegen hun verzoek.

Wel heb ik de leden in de vergadering waarin ik gekozen moest worden gewaarschuwd: ik woon in het buitengebied, mijn werk en vrije tijd spelen zich af buiten Wierden: eigenlijk ken ik Wierden en de Wierdenaren (en natuurlijk ook Enternaren) eigenlijk maar matig. Het mocht niet baten, gerustgesteld door mijn verzekering dat ik geen politieke ambities koesterde, werd ik dat voorjaar als voorzitter gekozen.

Ik heb er nooit spijt van gehad! Ik heb Wierden beter leren kennen en vooral veel aardige ,bevlogen mensen van het PPW.

Waarvoor heb ik mij als voorzitter ingezet?

In die ruim tien jaar heeft het bestuur, in regelmatig wisselende samenstelling, gewerkt aan:

• Het professionaliseren van de organisatie: denk aan reglementen, handleidingen, maar ook aan communicatie

• Het organiseren van alle activiteiten ten behoeve van de politieke continuïteit: verkiezingsprogramma’s, kieslijsten, campagnes

• Ondersteunen van de politieke vertegenwoordigers: raadsleden en wethouder

Niet in alles is mijn voorzitterschap geslaagd te noemen. Het ledental en vooral de aanwas van jonge leden blijft nog steeds een punt van zorg.

Het politieke klimaat is in die afgelopen jaren veranderd, ook in Wierden. Het is dan ook noodzakelijk dat er een nieuwe voorzitter aantreedt met nieuw elan en enthousiasme. Ik ben dan ook verheugd met het initiatief om onder die nieuwe voorzitter aan de slag te gaan met een aantal themagroepen onder de noemer “Bouwers van PPW”. Themagroepen, met jonge enthousiaste deelnemers die het tot hun taak rekenen de raadsleden te ondersteunen en te voeden. En het thema waar ik zelf nog wel eens de tanden in zou willen zetten betreft de organisatie van de lokale democratie. Juist op lokaal terrein kan er volgens mij veel meer geëxperimenteerd worden met andere vormen van democratische besluitvorming, met participatie.

Graag bedank ik alle leden van PPW voor hun vertrouwen en steun en ik wens Aalsen Everts als nieuwe voorzitter veel succes en plezier.

PPW, het ga je goed!

Afgelopen dinsdag heeft de raad van Wierden in meerderheid (coalitie NEW/CDA) en CU ingestemd met de aankoop van een kavel van 2,3 hectare aan de Esrand voor de bouw van de Passie voor een bedrag van 2,3 miljoen euro.

Het PPW heeft tegengestemd met als hoofdargument dat we dit financieel onverantwoord vinden. Wij zijn niet tegen de bouw van de Passie maar wilden het besluit graag uitstellen tot er meer duidelijkheid en een betere financiële onderbouwing zou zijn voor de keuze van de Esrand.

Er is in een eerder stadium onderzoek gedaan naar een aantal opties voor de bouw van de Passie en daar is uitgekomen dat het Zuidbroek de beste optie zou zijn. De optie Esrand was toen nog niet in beeld.

De keuze voor de Esrand is naar onze stellige overtuiging niet voldoende financieel onderbouwd door het college en staat ook haaks op de eerder aangenomen motie, ondersteund door PPW, CDA en VVD, om niet meer geld uit te geven dan de middelen die er vanuit Den Haag voor beschikbaar worden gesteld.

Uit de praktijk blijkt dat de middelen uit Den Haag niet voldoende zijn om er een goed en duurzaam schoolgebouw neer te zetten. De keuze voor een op zich mooie locatie als de Esrand zal er voor zorgen dat de kosten hiervan vele jaren (40 jaar) op de begroting van de gemeente zullen drukken, dus ten koste gaat van andere belangrijke zaken in onze gemeente.

De coalitie van NEW/CDA was tijdens de raadsvergadering ook niet bereid om de beslissing uit te stellen tot september om zodoende eerst een helderder beeld te krijgen van de financiële situatie. Dit in tegenstelling tot de mooie woorden in het door hen opgestelde coalitie programma waar gesproken wordt over het in een vroegtijdig stadium inwoners en raadsleden betrekken bij ingrijpende plannen. Helaas moeten we constateren er geen sprake is van inwoners en raadsleden vroegtijdig betrekken bij ingrijpende keuzes.

Afgelopen dinsdag heeft de raad van Wierden in meerderheid (coalitie NEW/CDA) en CU ingestemd met de aankoop van een kavel van 2,3 hectare aan de Esrand voor de bouw van de Passie voor een bedrag van 2,3 miljoen euro.

Het PPW heeft tegengestemd met als hoofdargument dat we dit financieel onverantwoord vinden. Wij zijn niet tegen de bouw van de Passie maar wilden het besluit graag uitstellen tot er meer duidelijkheid en een betere financiële onderbouwing zou zijn voor de keuze van de Esrand.

Er is in een eerder stadium onderzoek gedaan naar een aantal opties voor de bouw van de Passie en daar is uitgekomen dat het Zuidbroek de beste optie zou zijn. De optie Esrand was toen nog niet in beeld.

De keuze voor de Esrand is naar onze stellige overtuiging niet voldoende financieel onderbouwd door het college en staat ook haaks op de eerder aangenomen motie, ondersteund door PPW, CDA en VVD, om niet meer geld uit te geven dan de middelen die er vanuit Den Haag voor beschikbaar worden gesteld.

Uit de praktijk blijkt dat de middelen uit Den Haag niet voldoende zijn om er een goed en duurzaam schoolgebouw neer te zetten. De keuze voor een op zich mooie locatie als de Esrand zal er voor zorgen dat de kosten hiervan vele jaren (40 jaar) op de begroting van de gemeente zullen drukken, dus ten koste gaat van andere belangrijke zaken in onze gemeente.

De coalitie van NEW/CDA was tijdens de raadsvergadering ook niet bereid om de beslissing uit te stellen tot september om zodoende eerst een helderder beeld te krijgen van de financiële situatie. Dit in tegenstelling tot de mooie woorden in het door hen opgestelde coalitie programma waar gesproken wordt over het in een vroegtijdig stadium inwoners en raadsleden betrekken bij ingrijpende plannen. Helaas moeten we constateren er geen sprake is van inwoners en raadsleden vroegtijdig betrekken bij ingrijpende keuzes.

In oktober 2017 dacht ik: laat ik mij eens meer verdiepen in de gemeentepolitiek. Ik ben destijds aangesloten bij een fractievergadering van het PPW en voelde mij hier gelijk op mijn plek. Onderwerpen als maatschappelijke betrokkenheid, duurzaamheid en oog voor de medemens zijn onderwerpen die mij erg aan het hart liggen.

Sinds de verkiezingen van dit jaar zijn we met een groep actieve mensen de “bouwers”-groep gestart. Een mooie club met een diversiteit aan mensen met verschillende achtergronden die actief mee willen denken en openstaan voor onze mooie gemeente. Het is prettig om te merken dat je als individu mee kunt denken en ook een stem kan hebben binnen de politiek. Het gaat immers over onze mooie gemeente waar we allemaal met plezier willen kunnen blijven wonen, werken en vertoeven.

Ik ben een geboren Enternaar, al zal mijn achternaam anders doen vermoeden. In het dagelijks leven ben ik maatschappelijk werker/wijkcoach en werkzaam in een van de grotere Twente gemeentes. Daarnaast heb ik de opleiding voor mediator gevolgd. Ik woon samen met mijn ruwharige teckel Theo.

De afgelopen jaren ben ik actief betrokken geweest bij het opzetten van het lokale initiatief “Noaberschap”. Een oud buurmeisje kwam destijds met het plan om voor de feestdagen boodschappen in te zamelen voor mensen die net buiten de boot vallen als het gaat om financiële regelingen en/of juist een steuntje in de rug nodig hebben. Samen met mijn zus en buurmeisje hebben we de schouders hieronder gezet. Dit initiatief hebben wij drie jaar gedaan en het was een succes! Het was mooi om te zien hoe een klein dorp als Enter zo meeleefde en massaal doneerde en namen doorgaf. Noaberschap in de grootste zin. En zo hoort het mijns inziens ook. Heb oog voor je medemens, want er gebeurt meer dan het oog kan zien. Ook de verborgen armoede en leed is niet aan mensen te zien.

Mijn speerpunten binnen het PPW zijn: sociaal domein, armoede, jongeren en alles op het gebied van de maatschappij waar mensen bij betrokken zijn.

De rol die ik krijg en vrij in kan vullen past mij als gegoten. Vind jij het nou ook leuk om mee te denken over onderwerpen die actueel zijn binnen de gemeente en ben je, net als ik in 2017, benieuwd wat jij kan betekenen voor het PPW en onze gemeente? Kom dan gewoon eens kijken bij de ‘bouwers’groep. Iedereen is van harte welkom!

In oktober 2017 dacht ik: laat ik mij eens meer verdiepen in de gemeentepolitiek. Ik ben destijds aangesloten bij een fractievergadering van het PPW en voelde mij hier gelijk op mijn plek. Onderwerpen als maatschappelijke betrokkenheid, duurzaamheid en oog voor de medemens zijn onderwerpen die mij erg aan het hart liggen.

Sinds de verkiezingen van dit jaar zijn we met een groep actieve mensen de “bouwers”-groep gestart. Een mooie club met een diversiteit aan mensen met verschillende achtergronden die actief mee willen denken en openstaan voor onze mooie gemeente. Het is prettig om te merken dat je als individu mee kunt denken en ook een stem kan hebben binnen de politiek. Het gaat immers over onze mooie gemeente waar we allemaal met plezier willen kunnen blijven wonen, werken en vertoeven.

Ik ben een geboren Enternaar, al zal mijn achternaam anders doen vermoeden. In het dagelijks leven ben ik maatschappelijk werker/wijkcoach en werkzaam in een van de grotere Twente gemeentes. Daarnaast heb ik de opleiding voor mediator gevolgd. Ik woon samen met mijn ruwharige teckel Theo.

De afgelopen jaren ben ik actief betrokken geweest bij het opzetten van het lokale initiatief “Noaberschap”. Een oud buurmeisje kwam destijds met het plan om voor de feestdagen boodschappen in te zamelen voor mensen die net buiten de boot vallen als het gaat om financiële regelingen en/of juist een steuntje in de rug nodig hebben. Samen met mijn zus en buurmeisje hebben we de schouders hieronder gezet. Dit initiatief hebben wij drie jaar gedaan en het was een succes! Het was mooi om te zien hoe een klein dorp als Enter zo meeleefde en massaal doneerde en namen doorgaf. Noaberschap in de grootste zin. En zo hoort het mijns inziens ook. Heb oog voor je medemens, want er gebeurt meer dan het oog kan zien. Ook de verborgen armoede en leed is niet aan mensen te zien.

Mijn speerpunten binnen het PPW zijn: sociaal domein, armoede, jongeren en alles op het gebied van de maatschappij waar mensen bij betrokken zijn.

De rol die ik krijg en vrij in kan vullen past mij als gegoten. Vind jij het nou ook leuk om mee te denken over onderwerpen die actueel zijn binnen de gemeente en ben je, net als ik in 2017, benieuwd wat jij kan betekenen voor het PPW en onze gemeente? Kom dan gewoon eens kijken bij de ‘bouwers’groep. Iedereen is van harte welkom!

Na de verkiezingen van 21 maart hadden wij, PPW, nog slechts twee zetels over. De volgende ochtend bleek dat naast lijsttrekker Roselien Slagers ook de nummer 6 van de kieslijst, Sander Salakory, zitting kon nemen de de Raad. Hiermee kwam een abrupt einde aan twaalf jaar raadslidmaatschap van Bert Klaas, vier jaar raadslidmaatschap van Egbert Wessels en Herman Minkjan en daarnaast ruim een jaar van Jan Willem Bronsgeest.

Er is in de periode na de verkiezingen in de ledenvergadering uitgebreid gesproken over hoe dit heeft kunnen gebeuren, maar al snel werd de blik ook weer op de toekomst gericht. Ieder nadeel heeft zijn voordeel en in dit geval minstens twee voordelen. Sander, pas 35 jaar jong, heeft zitting genomen in de Raad namens PPW. Hij is daarmee het jongste raadslid in onze geschiedenis, mooi toch!

Een tweede voordeel is het volgende. Er is een groep PPW leden opgestaan die heeft aangegeven de raadsleden te willen ondersteunen, stukken mee te willen lezen en vergaderingen te bezoeken. De fractie is hier heel erg blij mee, want voor twee personen is het gewoon teveel werk. Een groep van 15 personen van diverse pluimage heeft al een aantal keer bij elkaar gezeten om vergaderingen voor te bereiden en taken te verdelen.

De allereerste opdracht voor de fractie was het kiezen van een steunfractie. Deze steunfractieleden kunnen names PPW aanschuiven in de commissievergaderingen. De fractie heeft gekozen voor de ervaring van Egbert Wessels en daarnaast voor nieuwkomer Aalsen Everts, gezien zijn jarenlange ervaring in de gemeenteraad van Montfoort. Als politiek adviseur blijft gelukkig Bert Klaas ook betrokken. Jan Willem Bronsgeest blijft ook zeer betrokken en maakt ook onderdeel uit van de eerder genoemde groep die zichzelf ‘De Bouwers’ heeft genoemd. Herman Minkjan moet helaas een stapje terug nemen om gezondheidsredenen. ‘De Bouwers’ is een enthousiaste groep en eenieders inbreng is welkom, dus kom gewoon eens langs!

Inmiddels zijn de nieuwe wethouders benoemd is en op 5 juni het coalitieakkoord besproken. Wij hebben vooral geconstateerd dat er weinig nieuws onder de zon is en dat de nieuwe coalitie voortborduurt op reeds bestaand beleid. Eigenlijk was het enige concrete punt in het coalitieprogramma dat de winkels op zondag open mogen. Een overijverige winkelier die meteen de daad bij het woord wilde voegen hebben we een handje geholpen door een motie in te dienen zodat er niet meer op allerlei verordeningen gewacht hoefde te worden. Dit wordt gedoogd totdat ook alles formeel rond is. Deze motie werd door alle partijen, met uitzondering van ChristenUnie, ondertekend!

Ook hebben we beide coalitiepartijen de uitspraak weten te ontlokken dat zij de duurzaamheidsdoelstellingen, zoals die in augustus 2017 zijn vastgesteld door de Raad, willen halen en dat we nauwgezet worden geïnformeerd over de stand van zaken, het eerst in het eerste kwartaal van 2019.

Het was een rumoerige periode, maar al met al is dit toch een goed begin!

Na de verkiezingen van 21 maart hadden wij, PPW, nog slechts twee zetels over. De volgende ochtend bleek dat naast lijsttrekker Roselien Slagers ook de nummer 6 van de kieslijst, Sander Salakory, zitting kon nemen de de Raad. Hiermee kwam een abrupt einde aan twaalf jaar raadslidmaatschap van Bert Klaas, vier jaar raadslidmaatschap van Egbert Wessels en Herman Minkjan en daarnaast ruim een jaar van Jan Willem Bronsgeest.

Er is in de periode na de verkiezingen in de ledenvergadering uitgebreid gesproken over hoe dit heeft kunnen gebeuren, maar al snel werd de blik ook weer op de toekomst gericht. Ieder nadeel heeft zijn voordeel en in dit geval minstens twee voordelen. Sander, pas 35 jaar jong, heeft zitting genomen in de Raad namens PPW. Hij is daarmee het jongste raadslid in onze geschiedenis, mooi toch!

Een tweede voordeel is het volgende. Er is een groep PPW leden opgestaan die heeft aangegeven de raadsleden te willen ondersteunen, stukken mee te willen lezen en vergaderingen te bezoeken. De fractie is hier heel erg blij mee, want voor twee personen is het gewoon teveel werk. Een groep van 15 personen van diverse pluimage heeft al een aantal keer bij elkaar gezeten om vergaderingen voor te bereiden en taken te verdelen.

De allereerste opdracht voor de fractie was het kiezen van een steunfractie. Deze steunfractieleden kunnen names PPW aanschuiven in de commissievergaderingen. De fractie heeft gekozen voor de ervaring van Egbert Wessels en daarnaast voor nieuwkomer Aalsen Everts, gezien zijn jarenlange ervaring in de gemeenteraad van Montfoort. Als politiek adviseur blijft gelukkig Bert Klaas ook betrokken. Jan Willem Bronsgeest blijft ook zeer betrokken en maakt ook onderdeel uit van de eerder genoemde groep die zichzelf ‘De Bouwers’ heeft genoemd. Herman Minkjan moet helaas een stapje terug nemen om gezondheidsredenen. ‘De Bouwers’ is een enthousiaste groep en eenieders inbreng is welkom, dus kom gewoon eens langs!

Inmiddels zijn de nieuwe wethouders benoemd is en op 5 juni het coalitieakkoord besproken. Wij hebben vooral geconstateerd dat er weinig nieuws onder de zon is en dat de nieuwe coalitie voortborduurt op reeds bestaand beleid. Eigenlijk was het enige concrete punt in het coalitieprogramma dat de winkels op zondag open mogen. Een overijverige winkelier die meteen de daad bij het woord wilde voegen hebben we een handje geholpen door een motie in te dienen zodat er niet meer op allerlei verordeningen gewacht hoefde te worden. Dit wordt gedoogd totdat ook alles formeel rond is. Deze motie werd door alle partijen, met uitzondering van ChristenUnie, ondertekend!

Ook hebben we beide coalitiepartijen de uitspraak weten te ontlokken dat zij de duurzaamheidsdoelstellingen, zoals die in augustus 2017 zijn vastgesteld door de Raad, willen halen en dat we nauwgezet worden geïnformeerd over de stand van zaken, het eerst in het eerste kwartaal van 2019.

Het was een rumoerige periode, maar al met al is dit toch een goed begin!

Zo’n 20 jaar geleden werd ik benaderd door Theo de Putter met de vraag of ik geen interesse had om plaats te nemen in het bestuur van PPW. Theo was raadslid voor die partij en ik was net in Wierden komen wonen. Even nagedacht, ja gezegd en gelijk tot voorzitter van de club gebombardeerd.

Ik had eigenlijk geen idee waar ik aan begon, had wel bestuurlijke ervaring maar nooit eerder in de politiek. Ik maakte kennis met Pelle Mug, Anneke van Rijk, Derk Mulder en een heleboel andere actieve en betrokken mensen uit de Wierdense gemeenschap.

Mensen die vanuit een progressieve levensvisie iets voor Wierden wilden betekenen.

En wat erg bijzonder was en mij het meest aansprak was de samenwerking tussen de verschillende progressieve partijen. Pelle was van de PvdA, Theo van D’66 en Anneke min of meer van Groen Links. Dat was mooi en wat mij betreft een landelijk en aansprekend voorbeeld hoe mensen niet vanuit details maar vanuit de grote hoofdlijnen kunnen samenwerken om iets te bereiken.

In 2006 was ik samen met Pelle Mug bezig om gesprekken te voeren met potentiële kandidaten voor onze nieuwe kieslijst toen hij me vroeg of ik zelf niet op die lijst wilde komen. En hoe gek ook, daar had ik tot nu toe altijd over gezegd: dat nooit, dat is echt niets voor mij. Maar Pelle is nogal overtuigend en vasthoudend en hij overtuigde me om me te kandideren. En weet je, als je op zo’n lijst staat, je foto verspreid wordt in het dorp, je maanden druk bent om die verkiezingscampagne voor te bereiden dan word je er wel steeds enthousiaster voor. Tenminste, zo ging het mij wel.

En toen Theo na deze mooie verkiezingen (we wonnen een zetel) ook nog eens wethouder werd kwam er een plaatsje vrij voor mij in de fractie. De fractie die bestond uit Anneke van Rijk, Bernard Ros en Henk Slagers wees mij direct aan als fractievoorzitter.Dat wilde ik wel, maar vanaf het begin heb ik aangegeven dat ik misschien overdag niet zo politiek actief kon zijn als ik eigenlijk wilde omdat ik ook nog een drukke fulltime time baan heb. Dat was akkoord.

En toen begon het. En wat was het vreselijk wennen. Ongelofelijk veel stukken om te lezen en te bestuderen, over onderwerpen waar ik tot dan toe nooit mee te maken had gehad. Onderwerpen waar ik ook helemaal niets van wist.

Een bestemmingsplan voor een nieuwe woonwijk? Tien nieuwe ambtenaren erbij of niet? Een aanvraag voor een school voor voortgezet onderwijs in Wierden, de aanleg van een miljoenen kostende tunnel, het opknappen van de Stouwevijver? Lid van het Presidium? Het wat…….?

Maar langzaam maar zeker begreep ik steeds beter hoe het werkte, hoe de spelregels van de raad zijn vastgesteld, waarom veel zaken zijn zoals ze zijn. En doordat je altijd probeert door de politieke PPW bril te kijken blijkt dat je eigenlijk al behoorlijk veel houvast hebt. Maar ook omdat je deel uitmaakt van een coalitie waarmee je samen optrekt. En natuurlijk ook door gewoon goed te luisteren naar de steunfractie, de andere fractieleden, het bestuur en naar onze wethouder.

Dat heb ik opgeteld twaalf jaren gedaan. Drie verkiezingen meegemaakt en steeds meer ervaring opgedaan. Ik heb genoten van de discussies en het debat, soms op het scherpst van de snede. Ik hoef de namen van FvM, NEW en dan vooral Jos van Maasacker maar te noemen. Maar ik vergeet ook niet de debatten met Felix Timmerman of Wim Goossen.

En wat ik dan zo mooi vind van de Wierdense politiek is dat hoe groot de verschillen en standpunten ook waren, het ging altijd op basis van open en eerlijke discussies. Ik kan me voorstellen dat inwoners zich moeilijk kunnen voorstellen dat wij na een heel scherp debat na afloop de vergadering bijna vriendschappelijk evalueerden en soms gezellig afsloten met een hapje en een drankje. Zonder enige persoonlijke wrijving. Zo kan politiek ook zijn.

En nu is het voorbij. Na 12 jaar in de raad en 12 jaar als fractievoorzitter. Dat was wel even schrikken eerlijk gezegd! En nu, na die dramatische uitslag van de verkiezingen voor onze partij ben ik gestopt als raadslid. Noodgedwongen. Sander had helemaal verdiend meer stemmen gekregen dan ik. En achteraf is dat gewoon goed. Ik zal het zeker missen maar ik ben eigenlijk heel erg blij dat we met Roselien en Sander en met een hele grote en actieve steunfractie PPW weer op de kaart gaan zetten. Met een fris elan en met nieuwe ideeën onze gemeente vanuit een progressieve hoek blijven versterken.

Ik verwacht dat Sander en Roselien net zo veel steun en advies zullen krijgen als ik in al die jaren heb gehad. Zonder dat red je het niet. Het was een prachtige tijd waar ik verschrikkelijk veel van genoten en van geleerd heb. En daar wil ik iedereen nogmaals hartelijk voor danken.

Zo’n 20 jaar geleden werd ik benaderd door Theo de Putter met de vraag of ik geen interesse had om plaats te nemen in het bestuur van PPW. Theo was raadslid voor die partij en ik was net in Wierden komen wonen. Even nagedacht, ja gezegd en gelijk tot voorzitter van de club gebombardeerd.

Ik had eigenlijk geen idee waar ik aan begon, had wel bestuurlijke ervaring maar nooit eerder in de politiek. Ik maakte kennis met Pelle Mug, Anneke van Rijk, Derk Mulder en een heleboel andere actieve en betrokken mensen uit de Wierdense gemeenschap.

Mensen die vanuit een progressieve levensvisie iets voor Wierden wilden betekenen.

En wat erg bijzonder was en mij het meest aansprak was de samenwerking tussen de verschillende progressieve partijen. Pelle was van de PvdA, Theo van D’66 en Anneke min of meer van Groen Links. Dat was mooi en wat mij betreft een landelijk en aansprekend voorbeeld hoe mensen niet vanuit details maar vanuit de grote hoofdlijnen kunnen samenwerken om iets te bereiken.

In 2006 was ik samen met Pelle Mug bezig om gesprekken te voeren met potentiële kandidaten voor onze nieuwe kieslijst toen hij me vroeg of ik zelf niet op die lijst wilde komen. En hoe gek ook, daar had ik tot nu toe altijd over gezegd: dat nooit, dat is echt niets voor mij. Maar Pelle is nogal overtuigend en vasthoudend en hij overtuigde me om me te kandideren. En weet je, als je op zo’n lijst staat, je foto verspreid wordt in het dorp, je maanden druk bent om die verkiezingscampagne voor te bereiden dan word je er wel steeds enthousiaster voor. Tenminste, zo ging het mij wel.

En toen Theo na deze mooie verkiezingen (we wonnen een zetel) ook nog eens wethouder werd kwam er een plaatsje vrij voor mij in de fractie. De fractie die bestond uit Anneke van Rijk, Bernard Ros en Henk Slagers wees mij direct aan als fractievoorzitter.Dat wilde ik wel, maar vanaf het begin heb ik aangegeven dat ik misschien overdag niet zo politiek actief kon zijn als ik eigenlijk wilde omdat ik ook nog een drukke fulltime time baan heb. Dat was akkoord.

En toen begon het. En wat was het vreselijk wennen. Ongelofelijk veel stukken om te lezen en te bestuderen, over onderwerpen waar ik tot dan toe nooit mee te maken had gehad. Onderwerpen waar ik ook helemaal niets van wist.

Een bestemmingsplan voor een nieuwe woonwijk? Tien nieuwe ambtenaren erbij of niet? Een aanvraag voor een school voor voortgezet onderwijs in Wierden, de aanleg van een miljoenen kostende tunnel, het opknappen van de Stouwevijver? Lid van het Presidium? Het wat…….?

Maar langzaam maar zeker begreep ik steeds beter hoe het werkte, hoe de spelregels van de raad zijn vastgesteld, waarom veel zaken zijn zoals ze zijn. En doordat je altijd probeert door de politieke PPW bril te kijken blijkt dat je eigenlijk al behoorlijk veel houvast hebt. Maar ook omdat je deel uitmaakt van een coalitie waarmee je samen optrekt. En natuurlijk ook door gewoon goed te luisteren naar de steunfractie, de andere fractieleden, het bestuur en naar onze wethouder.

Dat heb ik opgeteld twaalf jaren gedaan. Drie verkiezingen meegemaakt en steeds meer ervaring opgedaan. Ik heb genoten van de discussies en het debat, soms op het scherpst van de snede. Ik hoef de namen van FvM, NEW en dan vooral Jos van Maasacker maar te noemen. Maar ik vergeet ook niet de debatten met Felix Timmerman of Wim Goossen.

En wat ik dan zo mooi vind van de Wierdense politiek is dat hoe groot de verschillen en standpunten ook waren, het ging altijd op basis van open en eerlijke discussies. Ik kan me voorstellen dat inwoners zich moeilijk kunnen voorstellen dat wij na een heel scherp debat na afloop de vergadering bijna vriendschappelijk evalueerden en soms gezellig afsloten met een hapje en een drankje. Zonder enige persoonlijke wrijving. Zo kan politiek ook zijn.

En nu is het voorbij. Na 12 jaar in de raad en 12 jaar als fractievoorzitter. Dat was wel even schrikken eerlijk gezegd! En nu, na die dramatische uitslag van de verkiezingen voor onze partij ben ik gestopt als raadslid. Noodgedwongen. Sander had helemaal verdiend meer stemmen gekregen dan ik. En achteraf is dat gewoon goed. Ik zal het zeker missen maar ik ben eigenlijk heel erg blij dat we met Roselien en Sander en met een hele grote en actieve steunfractie PPW weer op de kaart gaan zetten. Met een fris elan en met nieuwe ideeën onze gemeente vanuit een progressieve hoek blijven versterken.

Ik verwacht dat Sander en Roselien net zo veel steun en advies zullen krijgen als ik in al die jaren heb gehad. Zonder dat red je het niet. Het was een prachtige tijd waar ik verschrikkelijk veel van genoten en van geleerd heb. En daar wil ik iedereen nogmaals hartelijk voor danken.

Al enige tijd ben ik in onze gemeente Wierden bezig met het realiseren van een inwonersinitiatief genaamd de Generatietuin. Daarnaast ben ik actief als bestuurslid van de stichting Duurzame Energie Wierden Enter en werkgroeplid van het Zonnepark De Groene Weuste.

Ook ben ik moeder, getrouwd met Peter en hebben we twee heerlijke puberzoons en een hond Kai. We wonen we in de wijk de Weuste.

In mijn werkzame leven werk ik bij Buurkracht.nl. Mijn werk bestaat uit het begeleiden van buurten in Twente om samen op een leuke, gezellige en financieel aantrekkelijke manier energiebesparende maatregelen collectief te realiseren.

Omdat ik drie jaar geleden het gewoon leuk vond (en nog steeds trouwens) om vrijwillig mooie dingen te doen in mijn eigen omgeving, heb ik gemerkt waar burgerinitiatieven, nu heet het overigens weer inwonersinitiatieven, tegen aanlopen. Het is een continu leerproces, voor zowel de inwoners als ook voor onze gemeente Wierden.

Hoe gaaf is het dat we onze krachten bundelen en samen werken aan een eerlijke duurzame samenleving. Ja, ik weet het, ik ben een enorme idealist met een gezonde dosis realisme!

Door deze inwonersinitiatieven heb ik ervaren hoe belangrijk het is dat we met elkaar ‘echt’ leren samenwerken, daarom wil ik dit uitdragen aan wie het ook maar wil horen.

Omdat het vaak begint bij ‘het beleid’ van de gemeente, ben ik betrokken geraakt in politieke issues. Herman Minkjan van het PPW, mogen jullie daar de schuld van geven. Grapje natuurlijk! Ik ben door Herman enorm goed begeleid en hij was in het begin, en nog, mijn klankbord en steun en toeverlaat. Dank daarvoor Herman! Als het past in het beleid van de gemeente, dan gaan zaken vaak een stuk vlotter en makkelijker heb ik ervaren, zie realisatie Zonnepark!

Daarom heb ik besloten de komende tijd mee te denken en mee te doen met het PPW.

Mijn speerpunten binnen het PPW zijn dan ook: burgerparticipatie en overheidsparticipatie. En natuurlijk Biodiversiteit in combinatie met duurzaamheid in de breedste zin van het woord.

Graag sluit ik af met mijn motto: een eerlijke duurzame samenleving begint bij jezelf en samen is dit veel leuker en nog gezellig ook!

Tot ziens in onze mooie gemeente Wierden!