Poliflw

Op de laatste raadsvergadering voor de zomer heeft een meerderheid van de gemeenteraad van Houten zich uitgesproken om het Initiatief dat zich inzet om de Sinterklaasperiode feestelijk te maken voor álle Houtenaren te ondersteunen. Het initiatief ‘Sint voor alle Houtense kinderen’ heeft als doel de roetveegpiet tot standaard te maken in Houten en daarmee aan te sluiten bij de landelijke intocht en het Sinterklaasjournaal. De initiatiefnemers hebben overleg gehad met het Sinterklaascomité in Houten en ook het comité erkent dat een groeiende groep inwoners van Houten vindt dat de roetveegpiet de meest voor de hand liggende aanpassing is. Beide groepen hebben een beroep gedaan op de raad, als vertegenwoordigers van haar inwoners, om de verandering te steunen. PvdA, D66, GroenLinks, ChristenUnie en het CDA hebben gezamenlijk een motie ingediend die ook werd gesteund door de VVD. Zij willen het initiatief steunen omdat zij vinden dat de gemeente Houten voor een inclusieve samenleving staat: “We kiezen voor ‘we’: het met elkaar oplossen en iedereen bij de samenleving betrekken”. Net als elders in Nederland, is óók in de gemeente Houten helaas sprake van ongelijkheid en achterstelling, die soms ook plaatsvindt langs etnische lijnen. Eén van de aanhoudende discussies daarbinnen gaat over de zwarte-pietfiguur bij het Sinterklaasfeest. De gelaatskleur van de zwarte-pietfiguur roept, hoewel niet zo bedoeld, voor een groep mensen in onze samenleving eerder associaties op met racisme en discriminatie, dan met een fijn en vrolijk feest. De partijen onderschrijven met de initiatiefnemers en het Sinterklaascomité dat het Sinterklaasfeest voor velen van ons een mooie jeugdherinnering is die we koesteren. “Ook onze kinderen gunnen we dit feest met alle vrolijkheid en blijdschap die daarbij hoort”. Natuurlijk, de politiek beslist niet over tradities, maar kan zich wel uitspreken over haar ideaal van een inclusieve samenleving. En dat betekent dat Sinterklaas een feest is voor álle kinderen en hun ouders in de Houten. Gezien de huidige maatschappelijk discussie vinden de partijen het nu het moment om hun steun uit te spreken voor dit initiatief en de oproep van het Sinterklaascomité. De motie roept op om organisaties die betrokken zijn bij Sinterklaasfeesten en -intochten de roetveegpiet tot standaard te verklaren en de traditionele zwarte-pietfiguur niet meer te gebruiken. Ook willen de partijen dat de gemeente Houten zelf de zwarte-pietfiguur niet meer gebruikt.

Het bericht De raad spreekt zich uit voor een inclusieve samenleving. verscheen eerst op PvdA Houten.

Afgelopen dinsdag 16 juni is een besluit genomen over het bouwen van woningen aan de Lekdijk in Schalkwijk. Nu zijn we als PvdA altijd erg voor het bouwen van woningen, maar we zijn wel erg tegen dit plan. Het gaat namelijk om het bouwen van 8 tot 11 zeer luxe villa’s op de Lekdijk 28 waar nu een landbouwbedrijf zit. Dat is ver buiten Schalkwijk en die 11 woningen vormen dan een soort eiland in het groen. De gemeente wil er miljonairs woningen gaan bouwen, een soort Bosch en Duin, maar dan aan de Lek. Dat er woningen gebouwd worden in het buitengebied is geen verrassing voor de PvdA. Al jaren wil de gemeente in het buitengebied agrarische gronden uitruilen tussen agrariërs om allerlei redenen: grond beschikbaar krijgen voor oeverversterking, meer aaneengesloten landbouwgronden zodat de verkeersintensiteit verminderd wordt. Dat klinkt redelijk overzichtelijk, maar is een razend ingewikkeld en langjarig proces geweest. Alle hulde daarvoor. Dat brengt wel allemaal kosten met zich mee en die worden gecompenseerd door woningbouw. Voor het college is die woningbouw slechts het sluitstuk van een ingewikkeld project. Als PvdA vinden we de uitkomst dat er uiteindelijk 11 woningen aan de Lekdijk gebouwd kunnen worden, ongewenst. De woningbouw is uitsluitend ingegeven om de bedrijfsverplaatsingen en de eigen kosten te financieren. Dit is een veel te eenzijdige basis voor het legitimeren van een ‘mini-woonwijk’ op deze locatie. Laten we het eens omdraaien: als er geen financiële noodzaak was, was er iemand ooit op het idee gekomen om daar op die plek woningen te bouwen ? Het antwoord ligt voor de hand. We delen de mening van verontruste inwoners dat een financieel negatief resultaat nimmer de legitimatie mag zijn voor de gemeente om het groen- en duurzaamheidsbeleid voor het Linielandschap aan de kant te schuiven en dat zij zich zorgen maken over de mogelijke beperkingen voor hun agrarische bedrijfsvoering en het ongewenste precedenten kan scheppen. Hoe begrijpelijk dit proces is gelopen, de uitkomst zal voor veel inwoners als bestuurlijk opportunisme gezien worden als nu ineens wél landschappelijke kwaliteiten van de Oeverwal- zoals vastgesteld in het Beoordelingskader Ruimtelijke Kwaliteit Eiland van Schalkwijk- aan de kant geschoven kunnen worden. Bovendien ligt het te bebouwen gebied op struikelafstand van Fort Honswijk, waarvan we allemaal hopen dat het binnenkort de UNESCO Werelderfgoedlijst gaat halen. Als die nominatie in gevaar komt, zal dat mogelijk de wal zijn die het schip doet keren. Maar dat is lang niet zeker. Als het plan zoals nu voorgesteld, het moet worden, dan heeft het college gewoon een slechte en risicovolle deal gemaakt. De wethouder stelde zich onwrikbaar op en wil de ruimte hebben om, indien uit alle verdere onderzoeken blijkt dat de lichten op groen staan, 8 tot 11 woningen te bouwen aan de Lekdijk omdat dat de kortste klap is om uit de kosten te komen. Tja, dat is niet de manier van besturen waar wij als PvdA blij van worden. Bijzonder is ook dat het CDA en Groen Links, vaak de zelfverklaarde hoeders van het buitengebied, de inwoners nu zo in de kou laten staan en niet eens een poging gedaan hebben om tegendruk te bieden. Hooguit kun je stellen dat zij kiezen voor de vlucht vooruit. Het wordt er niet beter op door er, zoals het CDA deed, er een romantische voorstelling van te maken en te hopen op een ‘mooie nederzetting’ of zoals Groen Links stelt: ‘Er komen nog onderzoeken en dan beslissen we wel’. Dat vinden wij geen manier van doen. Meerdere partijen hebben gepraat als Brugman, maar helaas, de coalitie had de gelederen gesloten, waardoor de direct omwonenden aan het kortste eind trekken en alle inwoners van Houten de kans lopen een prachtig stuk landschappelijk cultuurgebied verkwanseld te zien worden.

Het bericht Bosch en Duin aan de Lek, wie zit daar op te wachten? verscheen eerst op PvdA Houten.

Elk jaar beoordelen we als de raad de prestaties van het college: zijn onze plannen uitgevoerd? Zijn de resultaten behaald en wat heeft het gekost. Onlangs is op deze wijze teruggekeken naar de resultaten van 2018. Dit is het eerste jaar dat het nieuwe college kan laten zien wat ze waard zijn. Het is waar, Houten staat er financieel redelijk goed voor, het huishoudboekje is op orde. De grote ‘maar’ is dat er ook een doorkijkje gegeven wordt naar toekomstige financiële ontwikkelingen en die stemmen niet vrolijk. De optimistische toon van vorig jaar dat geldzorgen en bezuinigingen in Houten volgens dit college achter ons liggen, zijn binnen een jaar opgedroogd. Vorig jaar constateerde de PvdA dat het college zowat aan de hartbewaking moest, zo weinig activiteit zagen we. Wel veel overleg, denken over, onderzoek doen naar, maar weinig concrete daden. De jaarrekening 2018 bevestigt dat beeld. Veelbelovende plannen zijn nog niet verder dan de tekentafel gekomen of dreigen er al weer af te vallen. De kranten staan vol met de tekorten op de jeugdhulp en dat gaat ook niet aan Houten voorbij. Niet voor niets is de PvdA mede-opsteller van een indringend manifest hierover en komen we daar nog zeker over te spreken. We maken ons zorgen over de continuïteit van beleid voor kwetsbare groepen. We hebben aandacht gevraagd voor de Klijnsma-gelden. Die vallen onder het budget armoede en minimabeleid. Er blijkt een bedrag van € 80.000,- over te zijn. Dat geld komt goed van pas komt bij de tekorten bij kinderopvang en de U-pas. Klinkt redelijk, maar we wilden wél de zekerheid dat hier geen Klijnsma-geld mee gemoeid is. Want elke cent die we hiervoor van het Rijk krijgen, moet naar kinderen en jongeren gaan. Het mag niet gebruikt worden om gaten in de begroting te dichten, hoe redelijk die ook klinken. Die bevestiging kregen we gelukkig en daar zullen we het college ook in de komende jaren aan houden. Voor de zoveelste keer hebben we weer aandacht gevraagd voor beschut werk. Je zou er moedeloos van worden: keer op keer levert het college lippendienst hoe belangrijk het is zich in te spannen voor meer arrangementen voor nieuw beschut werk. De Adviesraad Sociaal Domein Houten heeft meerdere keren het college opgeroepen om proactief te zijn naar de doelgroep waarvoor beschut werk bedoeld is. Dat wil zeggen actief deze groep opzoeken, ze vinden en leiden naar een maatwerkoplossing waarvan een beschutte werkplek er één is. Want het ís geen groep die dat uit zichzelf kan of gaat doen. Sinds 2015 hebben we welgeteld 2 beschutte werkplekken terwijl er op basis van ervaringscijfers het er meer dan 18 zouden moeten zijn. Een blind paard ziet dan toch dat er iets fout gaat! De vraag van het CDA was dan ook zeer terecht: “Hebben we de doelgroep wel in beeld?” Niet dus, maar m’n schoenen vielen zo wat uit bij antwoord van de wethouder waarom dat zo was: “Men moet zich wel zelf aanmelden bij het UWV”. Precies het omgekeerde van wat steeds aangegeven is, wat je moet doen. Niet afwachten, maar er op af! We vragen ons af of we met dit college nu te maken hebben met een nieuw dieptepunt. Het lijkt er op dat de aandacht voor beschut werken afneemt of erger nog, dat dit college de arrangementen voor beschut werk zelfs niet meer belangrijk vindt. Volgens de wethouder zag de PvdA dat verkeerd, maar wij zijn er ondertussen niet gerust op en zullen onvermoeibaar blijven strijden voor het recht op werk voor iedereen.

Het bericht Financiën op orde, maar donkere wolken over het sociaal domein verscheen eerst op PvdA Houten.

Eén op de negen kinderen in Nederland leeft onder de armoedegrens. Een gegeven dat niet past bij een welvarend land als Nederland, maar het is wel de dagelijkse werkelijkheid. Gemiddeld 1 op de 10 kinderen in Houten heeft hiermee te maken. Kinderen en jongeren die opgroeien in gezinnen met geldzorgen zijn slecht af. Hoe langer een gezin in armoede leeft, hoe vaker bij hen gevoelens van angst, afhankelijkheid en ongelukkig zijn toenemen. En dat heeft weer negatieve effecten op de rest van hun leven. De PvdA heeft in 2016 een aanzet gegeven voor het herijken van het armoedebeleid in Houten en samen met CDA, CU en GL een manifest (Manifest Armoede bestaat_2016) opgesteld. In Houten zetten we ook concrete stappen om armoede de wereld uit te helpen, onder meer met hulp en steun van Stichting Leergeld Houten, ook omdat we kinderen en jongeren tot speerpunt in het beleid hebben gemaakt. Daarom zagen we een kans toen op 26 maart 2019, de landelijke Alliantie Kinderarmoede van start is gegaan. Deze Alliantie wil organisaties uit alle hoeken van de samenleving bij elkaar brengen om samen nieuwe, creatieve en slimme oplossingen te bedenken voor de aanpak van kinderarmoede. Zie hier de belofte van de alliantie. De Alliantie heeft het doel armoede onder kinderen uit te bannen en roept maatschappelijke organisatie, gemeenten en bedrijven op mee te doen, verantwoordelijkheid te nemen zich in te zetten om armoede te signaleren, bespreekbaar te maken en te doen wat in de mogelijkheid ligt om de gevolgen van armoede op te lossen. Ook houdt de Alliantie jaarlijks een vinger aan de pols bij alle organisaties die zich verbonden hebben welke vorderingen er gemaakt zijn. Al deze doelstellingen sluiten naadloos aan bij het armoedebeleid zoals dat in Houten is gemaakt. We hebben als PvdA het initiatief genomen om alle fracties achter het voorstel te krijgen om ons als gemeente Houten aan te melden bij de Alliantie. En dat is gelukt! We hebben daarmee uitgesproken dat we ons langjarig, dus over de grenzen van één collegeperiode heen, gaan inzetten om armoede onder kinderen uit te bannen. Een soort deltaplan tegen de armoede waarbij de inzet is dat in 2030 kinderen niet meer de dupe zijn van armoede en dat er geen nieuwe gezinnen meer die in armoede vervallen. Het is een verantwoordelijke en dure belofte, maar het kan als we willen.

Het bericht Houten sluit zich aan bij de Alliantie Kinderarmoede verscheen eerst op PvdA Houten.

In de raad van 28 mei 2019 stond het windpark Goyerbrug op de agenda. Een beladen onderwerp met uitgesproken vóór- en tegenstanders. De PvdA Houten heeft tegen het plan gestemd. En dat terwijl we helemaal niet tegen windenergie zijn. Want Nederland moet naar een duurzame energiehuishouding. Windenergie is daar een essentieel onderdeel van. Tegelijkertijd begrijpt de PvdA de moeite die omwonenden hebben met de plaatsing van nieuwe windmolens. Nederland is een dichtbevolkt land en daardoor zorgt elk groot infrastructureel project voor overlast voor omwonenden, of het nou gaat om een nieuwe weg, zonnevelden of windmolens. Windmolens zorgen voor geluidsoverlast, slagschaduw en aantasting van natuur en landschap. Het helemaal wegnemen van die overlast is een illusie, maar het kan beter dan in de huidige praktijk gebeurt. In elk geval beter dan de manier waarop dit college dat nu ten aanzien van het windpark Goyerbrug heeft aangepakt. Waar ging het fout? Laten we voorop stellen dat de ondernemer die het windpark wil bouwen geen blaam treft. Hij heeft een duidelijke ambitie en is al ruim 10 jaar bezig zijn plannen te verwezenlijken en daar zat nooit een woord Spaans bij. Hij heeft zoals we dat ook willen van ondernemers veel in het werk gesteld om omwonenden te betrekken bij de plannen en hij heeft voorstellen gedaan de overlast zoveel mogelijk weg te nemen en compensatieregelingen voorgesteld. Wat is dan het probleem? Nou, dit college heeft zich bijna vereenzelvigd met de ondernemer en daarmee haar eigen afwegingen die het college namens de inwoners van Houten moet maken, ‘weggegeven’. Dat is kwalijk. De afweging die de gemeente hoort te maken is of het windpark past in het landschap. Bij de aanwijzing van de locatie bij de Goyerbrug door de provincie is ook de ashoogte van de windmolens bepaald. De hoogte is toen vastgesteld op ten minste 60 meter. Toen de aanvraag van de ondernemer een aantal maanden geleden binnenkwam, bleek het te gaan om een ashoogte van 166 meter. Bijna 3 keer zo hoog! De turbines van het windpark Goyerbrug worden bovendien één van de grootste op land tot nu toe in Nederland. Toen had het college in actie moeten komen. De ruimtelijke inpassing is een afweging die alleen de gemeente moet maken. Naar onze stellige overtuiging past een windpark met dergelijke hoge masten daar niet. Maar daar hebben we dus geen enkel debat over gevoerd. Ook kwalijk is dat de gemeente zich verschuilt achter een extern bureau. Dit bureau heeft van alles getoetst aan de geldende wet- en regelgeving: geluid, luchtkwaliteit, slagschaduw, radar, kabels en leidingen enzovoort. Maar over één ding doen zij geen uitspraak (en dat benadrukken zij ook), namelijk of het windpark qua ruimtelijke ordening acceptabel is. Dat is ter beoordeling aan de gemeente. Je kan je als gemeente niet verschuilen achter een extern bureau dat zegt dat aan de regeltjes is voldaan. Dit college heeft de hoogte van de windmolens geen moment ter discussie gesteld, verschuilt zich achter procedures en wetten, heeft op dit punt haar huiswerk niet gedaan, met als gevolg dat de ashoogte van de molens er ‘ingerommeld’ is. Dat komt omdat het college dit windpark heel erg graag wil. Bij zo’n sterke ambitie ben je bereid een groot aantal nadelen voor lief te nemen. Die ambitie vertroebelt het nemen van verstandige en afgewogen besluiten. Als dat windpark daar komt, dan is dat omdat je dat als college op dit plek wil. Niet omdat je aan wet- en regelgeving gebonden bent. En dan natuurlijk het draagvlak. In de aanloop van dit college en in de afgelopen maanden lagen de woorden ‘samen’ en ‘draagvlak’ voortdurend op de lippen van de collegeleden. Ook over het windpark gaf het college hoog op dat ‘draagvlak belangrijk is’. Let wel, nergens is er een wettelijke bepaling te vinden die in gaat op het fenomeen ‘draagvlak’. Het college heeft daar zélf zo veel gewicht aan gegeven en daar een hele grote broek over aangetrokken. En dan moet je helaas aanzien hoe het college opschuift van ‘draagvlak is belangrijk’ naar ‘een zekere acceptatie’. Om het even in perspectief te zien: bij 15 adressen is sprake van een ‘zekere acceptatie’ en bij 500 adressen zegt het college zelf dat het beeld diffuus is, maar zeker niet positief. Hoezo, draagvlak?! Dan blijkt dat het college zelf bedacht heeft dat draagvlak van de bewoners die direct naast het windpark wonen, voor het college voldoende is om haar afwegingen te maken. 15 adressen dus. Dat hadden ze dan ook wel iets eerder mogen zeggen! Was daar dan van meet af aan eerlijk over geweest en zeg tegen omwonenden dat zij van alles kunnen vinden, maar dat dat geen effect zal hebben op de uiteindelijke plaatsing van de molens. Het was dan ook bijzonder om te zien dat VVD en CDA met hun beloftes over het belang van draagvlak, een 180 graden draai moesten verantwoorden en zich verweerden met een gezocht argument dat men ‘de regie niet aan de provincie wil geven’. Alsof de provincie een dergelijk project niet zou kunnen managen! Het bleek al snel dat de coalitie had ‘getekend bij het kruisje’ en de rijen zich op voorhand al hadden gesloten. Het plan is dan ook aangenomen. GroenLinks en de ChristenUnie konden hun geluk niet op en hamerden op argumenten van het algemeen belang waar niemand het mee oneens is: want natuurlijk wil iedereen duurzame energie! Maar de PvdA heeft als voorwaarde dat bewoners volwaardig mee kunnen praten over de uitvoeringsplannen. Dat betekent dat je voldoende ruimte geeft aan het organiseren van tegenspraak. We maken ons als PvdA geen illusies, het iedereen op elke plek altijd naar de zin maken zal niet lukken. En de verantwoordelijkheid om voor de komende generaties een duurzame energievoorziening te realiseren is groot. Te groot om nu de makkelijke weg te kiezen, je moet de tegenspraak een stem geven, niet wegduwen maar aan de terechte zorgen tegemoet komen. Want dit is niet het laatste windpark of zonneveld waar we ons hoofd over moeten breken. De energietransitie vraagt de komende jaren vaker om dergelijke ruimtelijke ingrepen. Linksom of rechtsom zullen we moeten leren dit samen met de inwoners te doen.

Het bericht Stem tegen het windpark Goyerbrug verscheen eerst op PvdA Houten.

Sporthal Den Oord is jaren geleden al tegen de vlakte gegaan en onlangs is de school gesloopt, maar nog steeds is het niet gelukt een nieuwe invulling aan de locatie te geven. We praten in Houten al 5 jaar over kwestie. Op 12 februari lag er een plan voor 22 koop- en 26 huurwoningen dat in de raad is besproken. Er was in het voortraject veel fout gegaan, met name over de verwachtingen hoeveel woningen er zouden moeten komen. Mede om die reden heeft de raad in 2017 op initiatief van de PvdA een voorstel overgenomen om opnieuw te beginnen. We hebben de angel uit de discussie gehaald door voor te stellen geen aantallen te noemen, maar op basis van kwaliteitscriteria laten uitzoeken hoeveel woningen er zouden kunnen passen op de locatie. Met de beste intenties en met instemming van alle partijen, raad, college, omwonenden en Viveste, is men van start gegaan en is een intensief participatietraject gestart. De uitkomst kennen we: het blijkt dat er maximaal 48 appartementen op de locatie passen. Als je het afzet tegen de oorspronkelijke inschatting in 2017 van 60 woningen, lijkt het wat mager. Maar de gezamenlijk uitgangspunten zijn met onze instemming vastgesteld en als dan blijkt dat dit het maximum is, dan accepteren we dat. Het proces is niet gelopen zoals we gehoopt hadden. En dat is zacht uitgedrukt. We zijn nu op een punt beland dat iedereen het gevoel heeft de pineut te zijn. De gemeente die allerlei verwijten aan haar broek krijgt; Viveste die voorziet dat het nog lang kan duren voor zij hun sociale huurappartementen kunnen gaan bouwen waar zo dringend behoefte is; toekomstige bewoners die verlegen zitten om een passende woning en niet betrokken zijn bij het hele proces. En natuurlijk de huidige omwonenden die het niet eens zijn met de uitkomst van de proces. Het is de taak van de raad om te beoordelen of de inhoudelijke bezwaren van omwonenden opwegen tegen het algemeen belang van een substantiële bijdrage aan het ernstige tekort van geschikte woningen voor ouderen. De bal ligt terecht bij de raad, die moet een besluit nemen, zoals van meet af duidelijk was. In de startnotitie staat namelijk ‘Als partijen niet tot een oplossing komen zal de gemeente alle belangen afwegen, sturend optreden en zal de raad het plan vaststellen.’ De PvdA vindt dat we beslissingen nemen niet moeten schuwen, want dan zijn we als raad geen knip voor de neus waard. We hoorden echter ook luid en duidelijk de bezwaren van de omwonenden en het appèl van de voorzitter van de bewonersgroep. Zijn pleidooi was om in gesprek te blijven om tot een gezamenlijk gedragen voorstel te komen dat past binnen de oorspronkelijke uitgangspunten. Om dan tóch een definitief besluit te nemen, voelde voor ons als doorduwen. Dat is niet goed. De PvdA heeft daarom het initiatief genomen en de raad opgeroepen om de besluitvorming met drie maanden uit te stellen, zodat de wethouder nogmaals met alle betrokken partijen om tafel kan gaan om te bezien of er een nieuw of aangepast plan kan komen dat op een groter draagvlak kan rekenen. Als dat niet zou lukken dan gaan we alsnog het ‘oude’ plan in behandeling nemen. Het heeft wat kruim gekost, maar uiteindelijk hebben we samen met CDA, GL, VVD en CU een motie ingediend en uiteindelijk hebben ook D66 en HA! er zich achter geschaard. Een mooi resultaat. Dit dossier is opnieuw Chefsache geworden en dus zal wethouder Geerdes aan de bak moeten om de zaak vlot te trekken. Onze steun heeft hij in elk geval. Om de Woonvisie te realiseren zal dit ook niet de laatste keer zijn.

Het bericht Weer aan tafel over locatie Den Oord/Wegwijzer verscheen eerst op PvdA Houten.

Op 12 juni 2018 is het coalitieakkoord van CDA, GroenLinks, VVD en CU gepresenteerd met de titel ‘Duurzaam, ondernemend en dichtbij’. De PvdA is na 12 jaar weliswaar oppositiepartij, maar wél medebestuurder en medeverantwoordelijk. We hebben het hoofdlijnenakkoord dan ook gelezen met de insteek ‘waar kunnen we ondersteunen’. Als PvdA zijn Werk, Wonen, Welzijn en Zorg de belangrijkste thema’s waarop we de coalitie de komende vier jaar kritisch zullen beoordelen.

De voornemens over voortbouwen op wat goed gaat, omzien naar elkaar zorgen, zorgen dat iedereen naar vermogen meedoet, zorgen dat het voor volgende generatie óók goed toeven is in Houten, spreken ons als PvdA daarom aan. De bestuursstijl die uitgaat van vertrouwen, contact en bereikbaarheid zien we als een voortzetting van de weg die Houten al jaren geleden ingeslagen is. Ook de samenlevingsagenda is een uitstekend idee waar we als PvdA graag een bijdrage aan willen leveren.

Houten is van iedereen. Het is een noodzakelijke ambitie om tweedeling in Houten te voorkomen. De gemeente kan niet voor geluk zorgen, maar wel voorwaarden scheppen die het makkelijk maken mee te doen. Dat is de drijfveer voor de PvdA. Houten is een rijke en prachtige gemeente, maar ook hier is de verdeeldheid nooit ver weg. Meer dan je op het eerste gezicht zou denken. Ga maar eens praten jongeren die een zelfstandig bestaan willen opbouwen en geen betaalbare woning in Houten kunnen vinden. Er wonen inderdaad veel hoog opgeleide mensen met een prima inkomen in Houten. Maar ook té veel gezinnen die hopen aan het eind van de maand nog genoeg geld te hebben om boodschappen te doen. Voor mensen die een steuntje in de rug nodig hebben, heeft de gemeente verantwoordelijkheid om te zorgen dat iedereen mee kan blijven doen.

Natuurlijk onderschrijven we de doelstellingen in het hoofdlijnenakkoord over duurzaamheid. Dat is dat is een urgent en dringend thema waar we mee aan de slag moeten. Wat ons opvalt dat dat er niets gezegd wordt hoe je energietransitie betaalbaar maakt voor iedereen. Hoe belangrijk duurzaamheid ook is, je moet het wel in de balans houden met aandacht voor wonen, sociale cohesie, welzijn en werk. En dat is helaas niet het geval. Duurzaamheid en vergroenen wordt ruim 30 keer genoemd in één van de ambities. Zo staat er zelfs een hele alinea over weidevogels en ‘gruttowoningen’, maar is er geen woord, laat staan een doelstelling of ambitie te vinden op het gebied van dementi. Toch een belangrijk relevant sociaal thema in Houten. Wat dat betreft is dit akkoord meer groen dan links. Dichtbij vogels, minder dichtbij mensen, zo lijkt het. De grootste graat in de keel vinden we de teksten over bouwen en wonen. Hoe is het mogelijk dat een urgent en belangrijk (verkiezings-) thema als het gebrek aan betaalbare woningen er zo bekaaid afkomt in dit akkoord!

Men beschrijft de temperatuur van het water (hoe erg het is, maar dat wisten we al), maar niet hoe je er in springt. Deze coalitie staat aan de kant staat te kijken en vertelt dat men gaat onderzoeken, toetsen, bespreken en dat er een visie komt. Maar zelfs wannéér die visie er komt, is vaag. Wij willen óók in een hoofdlijnenakkoord weten wat de ambitie is. Zolang er nog 2600 reacties zijn op 300 nieuw te bouwen woningen of 800 aanmeldingen op 14 huurwoningen, moet de ambitie in onze ogen echt een stuk scherper. Sterker nog: hier behoor je als coalitie een ambitie op te formuleren!

Als het om sociale woningbouw staat er welgeteld één regel (12 woorden) waarin wordt benoemd dat er een fors aantal sociale woningen moeten bij komen. Beetje vaag, maar toch mooi. De rest van de alinea wordt in beslag genomen door de beschrijving van een compensatieregeling die er in voorziet dat er géén sociale woningen gebouwd hoeven te worden ‘als dat lastig’ wordt. We willen als PvdA graag overtuigd worden waarom een dergelijke maatregel er voor gaat zorgen dat er méér en sneller sociale woningen bijkomen in Houten, want dat was het doel. Lastige kwesties zijn er om op te lossen, niet om weg te poetsen. De woningcorporatie hoort elke dag waar en hoe erg het knelt met het gebrek aan betaalbare woningen voor jongeren en ouderen. Wij hoopten op coalitieakkoord waar léf in doorklinkt over het toevoegen van substantiële aantallen sociale huurwoningen. Dat lef ontbreekt nu.

Het CDA was in haar verkiezingsprogramma een stuk helderder over haar ambities en hoe daar te komen: 2500 woningen (bovenop de 1800 die we al in de Woonvisie overeengekomen zijn) en hoogbouw en bouwen buiten de rondweg bespreekbaar maken. We vinden het buitengewoon jammer dat van die duidelijkheid van het CDA niets terug te vinden is in dit coalitieakkoord. Ook de VVD schreef dat zij de mogelijkheden voor hoogbouw wil verkennen. GL en CU hebben hierover geen ambities geformuleerd, behalve dat Houten vooral haar dorpse karakter moet houden. Wij kunnen niet anders concluderen dat de coalitiepartners hier niet uit zijn gekomen en de hete aardappel vooruitschuiven. Maar inwoners in Houten willen weten waar deze coalitie op inzet, hoe we zorgen dat het ook de komende generaties goed toeven is. Alle keuzes hebben ruimtelijke consequenties, hoe veel, vaak en intensief je er met bewoners over gaat praten. We hebben de coalitie en de het nieuwe college dan ook nadrukkelijk opgeroepen om keuzes te maken op het gebied van bouwen en wonen. Zodat iedereen zeker kan zijn van een betaalbare woning, nu en straks.

Het bericht Het coalitieakkoord voor 2018-2022: meer groen dan links verscheen eerst op PvdA Houten.

De coalitie van CDA, VVD, GL en CU heeft haar plannen voor de komende vier jaar gereed. Althans, op hoofdlijnen, in aanzet, in concept. Dat was ook de bedoeling, want er moeten nog heel wat plasjes over gedaan worden. Door de inbreng van maatschappelijke partners, door inwoners, door de oppositie partijen. Er moet ook nog doorgerekend worden of het betaalbaar is. Pas in oktober (!) is er duidelijkheid. Die tijd zou ook zomaar nodig kunnen zijn om de verschillen te overbruggen bij de coalitiepartijen zelf. Het werkstuk dat er nu ligt is een toch wat wonderlijke combinatie van grote maar vaak abstract omschreven thema’s en anderzijds onderwerpen die in detail geformuleerd zijn. Bij de grote opgaven van de gemeente wordt vooral ingezet op continuering van bestaand beleid, wat betreft duurzaamheid, de woningbouw opgave, toeleiding naar werk en transitie op jeugdzorg. Daar zijn we als PvdA blij mee, maar zolang het nog niet concreet is zijn we er niet echt gerust op. Van de concrete acties die we wèl kunnen lezen kan je bijna een op een herleiden wie wat heeft binnengehaald: GroenLinks heeft haar 2e windmolenpark, VVD mag fort Honswijk verder ontwikkelen, CDA komt op voor het buitengebied en de CU introduceert bemoeizorg om echtscheidingen in Houten te voorkomen. De politiek correcte toelichting is dan dat je zegt dat ‘ieder elkaar iets gunt’. De bedroevende werkelijkheid kan maar zo zijn dat het bestuurlijke armoe en gebrek aan visie verhult. Want zeg nu zelf, het is toch ondenkbaar dat de VVD zich met hart en ziel gaat inzetten om inwoners van Houten te beletten om eigen keuzes te gaan maken als het om hun relatie en huwelijk gaat ? Wie, behalve een klein christelijk smaldeel in Houten, zit daar nu op te wachten? Dat moet wel tegen het zere liberale been zijn als men straks dit moralistisch beleid moet gaan verdedigen. Tegelijkertijd valt ons ook op wat we allemaal (nog) niet lezen. We missen bijvoorbeeld ambities op gebied van zorg en welzijn, ten aanzien van het belang van onze sociale infrastructuur en onze welzijnsorganisatie (Van Houten & Co). Zoals gezegd, de plannen staan nog slechts in de steigers, het echte bouwen moet nog beginnen.

Het bericht Coalitie akkoord in de steigers, een eerste reactie verscheen eerst op PvdA Houten.

De gemeenteraadsverkiezingen liggen nu ruim vijf weken achter ons. Het heeft nogal wat teweeggebracht: het inleveren van één zetel, geen coalitiepartner meer en het onvermijdelijke terugtreden van onze wethouder Jocko Rensen, die niet alleen binnen de PvdA maar in heel Houten wordt gewaardeerd voor zijn werk. Ook het formatieproces tot dusver vinden we teleurstellend. Natuurlijk hebben we ons op voorhand niet rijk gerekend en zijn we realistisch over onze kansen op coalitiedeelname. Maar toen de combinatie CDA, GroenLinks en ITH uit elkaar klapte en CDA en GroenLinks een ‘bredere verkenning’ aankondigden, hadden we verwacht dat er ook écht naar nieuwe combinaties gekeken zou worden. Helaas. Achteraf bleek dat er alleen maar puzzeltjes zijn gelegd hoe je met ‘twee oude en twee nieuwe partijen’ tot een meerderheid van zetels kon komen. Tja, dat is toch echt vorm boven inhoud.

Dat betekent ook dat de onderhandelingen tussen de beoogde coalitiepartijen nog spannend kan worden. Op tal van belangrijke onderwerpen, zoals de tweede windmolen en de fikse woningbouwopgave, moet men elkaar nog zien te vinden. De partijen hebben al aangeven dat ze een ‘overeenkomst op hoofdlijnen’ willen maken. Wat dan vervolgens met de gemeenteraad en experts uit de samenleving, verder moet worden ingekleurd. Kan best vernieuwend zijn, maar niet als het verhult dat je het eigenlijk met elkaar oneens bent en de ‘hete aardappelen’ naar de samenleving duwt. En partijen eerst uitsluiten of negeren en hen vervolgens in één adem weer uitnodigen om mee te doen, is op z’n minst niet sensitief en ook niet erg geloofwaardig. Kortom, het kan nog wel even duren voordat de beoogde coalitie vorm én inhoud heeft gekregen. Maar daar kunnen we niet op wachten. Het is tijd om vooruit te kijken en om met verdubbelde energie en strijdlust de oppositie in te gaan. Er is genoeg te doen en samen met Will Mossink in de raad en de commissieleden Vincent van Polanen-Petel, André van Loon en Arnold Biesheuvel, zetten we onze schouders er onder om de sociaal democratische agenda in Houten overeind te houden! Vanuit onze eigen koers en onze waarden, want solidariteit, gelijke kansen, bestaanszekerheid en duurzaamheid zijn springlevende begrippen. En actueler dan ooit. De PvdA staat voor de verbinding en niet de uitsluiting. Voor een brede volkspartij, waarbij iedereen mee kan doen. Doe jij mee? We hebben nu alle hoofden en handen nodig!

Klik hier om je aan te melden bij de PvdA.

Het bericht En we gaan dóór! verscheen eerst op PvdA Houten.

Op zaterdag 10 maart heeft de PvdA Houten de handtekening gezet onder het Regenboog Stembusakkoord. Het COC Midden-Nederland heeft politieke partijen uitgedaagd zich uit te spreken over maatregelen op het gebied van LHBTI-emancipatie en zich in te zetten om die maatregelen ook in de komende raadsperiode uit te voeren. In het akkoord staan maatregelen die betrekking hebben op gemeentelijk beleid, het bevorderen van veiligheid, het ondersteunen van jongeren, kwetsbare groepen en zichtbaarheid. Er is in Nederland al veel bereikt voor LHBTI’s, maar toch krijgen ze nog altijd te maken met geweld en discriminatie, en ‘homo’ is op school het meest gebruikte scheldwoord. Een proactieve rol van de gemeente op het gebied van LHBTI-emancipatie is van groot belang. De PvdA Houten omarmd het initiatief van COC Midden-Nederland, ons uitgangspunt in de politiek is ‘Iedereen doet mee’. Dat houden hoog in het vaandel, omdat iedereen gelijk is en de vrijheid moet hebben zichzelf te kunnen zijn. We zullen blijven vechten voor de emancipatie van LHBTI, op school, op het werk, op straat en op het sportveld.

Mooie middag want na de Houtense D66 en PvdA, kozen ook CDA, GroenLinks en VVD in Houten om deze principiële keuze te ondertekenen.

Het bericht PvdA Houten ondertekent Regenboog Stembusakkoord verscheen eerst op PvdA Houten.