Poliflw

Als CDA kiezen we deze week (vanaf 6 juli 18:00 u. tot 9 juli 12:00 u. 2020) onze lijsttrekker voor de Tweede Kamer verkiezingen van 2021. Er valt wat te kiezen Het zijn spannende tijden. Het CDA heeft de keuze uit drie kandidaten die ieder hun eigen profiel hebben. Er is dus echt wat te kiezen. Wordt het vicepremier Hugo de Jonge, staatssecretaris Mona Keijzer of Tweede Kamerlid Pieter Omtzigt? Alle drie hebben ze bewezen kwaliteiten, maar er kan maar één lijsttrekker zijn. De drie kandidaten zijn intussen bekende Nederlanders. Daarom vragen we ons af hoe niet-leden de kandidaten beoordelen. Welk stemadvies geven de inwoners van Apeldoorn aan de leden van het CDA Apeldoorn? Wat vindt Apeldoorn? Er is een poll uitgezet om te peilen hoeveel steun de verschillende kandidaten hebben onder de inwoners van Apeldoorn. Via de link op deze pagina gaat u door naar de poll. We zijn benieuwd: https://forms.gle/V8Gth6ztegvBvLZR7 Iedereen die mee heeft gedaan, hartelijk dank! Op de poll zijn 31 reacties binnengekomen op 6, 7 en 8 juli. Het volgende stemadvies werd gegeven: 26 x Pieter Omtzigt 4 x Hugo de Jonge 1 x Mona Keijzer Op zaterdagmiddag om 17:00 u maakt het landelijke CDA de uitslag bekend.

Bij boeren denk ik aan hard werkende en gepassioneerde mensen. Passie voor hun vak en vaak specialisatie, passie voor hun vee en/of natuur. Mensen die weten waar ze het over hebben en, niet onbelangrijk, waarom. Waarom gaat het zo vaak over de boeren en waarom scheren we ze hen over één kam?

Het was een overwinning, niet alleen voor Apeldoorn die een primeur had als eerste vuurwerkvrije gemeente van Nederland, maar vooral voor het welzijn van dieren en het behoud van onze natuur: Apeldoorn vuurwerkvrij in 2020!! De gemeente heeft echter besloten, vanwege de huidige coronacrisis, dat een vuurwerkvrij Apeldoorn dit jaar niet gaat lukken. De stad wilde een goed alternatief bieden om de jaarwisseling zonder vuurwerk toch feestelijk te laten verlopen en hierover in debat met de burgers maar gesprekken voeren hierover met elkaar is nu niet aan de orde en dus heeft het college besloten het vuurwerkverbod met een jaar uit te stellen. De Partij voor de Dieren vraagt zich echter af of de gemeente zich realiseert dat deze beslissing voor met name de mensen die door het coronavirus ziek (geweest) zijn onacceptabel is? De ziekte heeft hun longen danig aangetast en dus kan juist voor hen een jaarwisseling mét vuurwerk zeer slecht en zelfs gevaarlijk zijn. De Partij voor de Dieren heeft dan ook tegen het voorstel gestemd en vraagt zich bovendien hardop af of met onze huidige anderhalve meter afstand maatregelen waarvan het kabinet heeft gezegd ze deze, tot een vaccin beschikbaar is, zullen handhaven, vuurwerk afsteken überhaupt een optie is? Het zorgt immers voor groepsvorming, zowel bij de mensen die het afsteken als bij mensen die naar buiten komen om naar het vuurwerk te kijken. Vuurwerk is niet meer van deze tijd. Zeker niet in deze huidige tijd. Laten we het verbieden, niet alleen in Apeldoorn, niet alleen in Nederland maar wereldwijd. Dan halen niet alleen de mensen die genezen zijn van corona opgelucht adem maar de gehele planeet! Lees hier het bericht uit de Stentor over dit onderwerp.

Op 1 april 2020 eindigt de indieningstermijn voor een stuitingsbrief met betrekking tot het Luchthavenbesluit Lelystad Airport. Wat betekent dit concreet?

Iedereen die verwacht dat haar/zijn woning in waarde zal dalen door de opening van Lelystad Airport heeft de mogelijkheid om vóór 1 april via een stuitingsbrief een schadeclaim waardevermindering van de woning bij het ministerie in te dienen.

Wij willen op deze manier de inwoners van Apeldoorn hierover inlichten. Het is mogelijk om via onze site deze brief te downloaden. Via deze link krijgt u een PDF-bestand.

Donderdag 30 januari 2020 hebben wij bij de “Ontmoeting met de raad” het thema armoede en schulden besproken. Verschillende organisaties (voedselbank, speelgoedbank, kledingbank, Apeldoorn financieel fit, Humanitas, Over Rood, Stichting Leergeld) hebben verteld welke bijdrage zij leveren binnen hun organisaties. Ook werd deze bijeenkomst verrijkt met de bijdrage van een ervaringsdeskundige. Zij vertelde over haar persoonlijke situatie, de weg die ze moest bewandelen, de positieve aspecten van de hulp die haar werd aangeboden en de aspecten die in haar ogen dienen te verbeteren.

Wij zijn blij met de kennis en ervaring die met ons werd gedeeld. Vervolgens hebben de raadsleden meegedaan aan tafelgesprekken waar wij vragen en inzichten met elkaar konden delen.

Wat erg duidelijk in mijn ogen werd, is dat Apeldoorn niemand in de steek laat. Gemeente, organisaties, verenigingen etc, doen er alles aan om de groep van mensen die in deze situatie terecht komt te hulp te schieten.

Op de vraag wat zou de raad kunnen doen om deze problematiek preventief aan te pakken was moeilijk een antwoord te krijgen. Het aantal vrijwilligers dat ik heb gesproken gaf toe alleen bij te dragen aan een oplossing, hun bijdrage was niet gericht op preventie. Vervolgens werd er ook gepraat over een mogelijke aanpak hoe wij in Apeldoorn het probleem armoede en schulden kunnen verbeteren.

Dat er vele partijen zijn die het probleem van armoede en schulden helpen op te lossen konden wij duidelijk donderdagavond ervaren. Dat vrijwilligers onmisbaar zijn is ook voor iedereen duidelijk. Maar hoe verder?

De oorzaken waarom iemand in deze situatie terecht komt zijn heel verschillend: pech is een van de oorzaken, scheiden, ziekte, ontslagen, niet met geld kunnen omgaan, enzovoort. Om preventief te kunnen werken zou het noodzakelijk zijn om de groep armoede en schulden van elkaar te scheiden, om een beter beeld te verkrijgen van de situatie en de oorzaken waarom iemand in zo’n situatie komt. De situatie en de hulp die aangeboden wordt zou meer inzichtelijk moeten zijn voor iedereen en tegelijkertijd efficiënter, niet alleen gericht op hulp maar ook hoe je voorkomt dat deze problematiek groeit en een generatie probleem wordt.

Ook is het belangrijk om zich af te vragen welke rol de politiek kan spelen en welke maatregelen genomen kunnen worden om vroegtijdig te constateren dat er een probleem is en niet wachten tot het te laat is.

Schaamte en wanhoop spelen een rol om terughoudend te zijn, maar hulpmiddelen zoals een telefoonnummer waar mensen hun verhaal anoniem kunnen doen zou het verschil kunnen maken.

Luz Maria Camacho Raadslid D66 0636495933

Vanavond wordt door de raad de begroting voor de komende jaren besproken. De partij voor de Dieren heeft op de voorgestelde plannen maar één reactie: We dienen, samen met de SP de motie in "waar zijn we in vredesnaam mee bezig?" De strekking van deze motie is "trek de MPB in en start een nieuw proces". Er worden in deze begroting in de basis al verkeerde keuzes gemaakt en fundamenteel verkeerde prioriteiten gesteld.

Mark Sandmann heeft aan burgemeester Van Wingerden gemeld dat hij zijn functie als wethouder in Apeldoorn neer legt. Als verklaring hiervoor geeft Mark aan dat hij de verwachtingen van het Plein van de stad niet waar kan maken en daardoor zijn functie niet langer kan uitoefenen. Het bestuur en de fractie betreuren dit enorm en hebben bijgaand persbericht uitgegeven.

Fractievoorzitter Maarten van Vierssen: “Wij vinden het bijzonder jammer dat Mark vertrekt. Wij hebben begrip voor deze moeilijke beslissing. Mark was een voortreffelijk wethouder met veel kennis van zaken en die gaan we enorm missen.”

Afdeling, bestuur en fractie zijn hem dankbaar voor zijn inzet en betreuren het ten zeerste dat hij gemeend heeft deze beslissing te moeten nemen. Bestuur en fractie van D66 Apeldoor beraden zich over de opvolging van Mark Sandmann en verwachten op korte termijn een kandidaat te presenteren.

Klik hier voor het persbericht van D66 Apeldoorn en hier voor het bericht van de Gemeente en hier voor de brief van wethouder Sandmann.

Meer geld vanuit de overheid is nuttig en nodig maar kritisch naar de samenleving kijken is ook belangrijk. Om de problemen in de jeugdzorg op te lossen moeten wij gaan bewegen: bij de overheid, op gemeentelijk niveau, in de samenleving en bij onszelf.

Meer geld in de zorg kan helpen maar dit is niet de enige oplossing. De overheid moet duidelijk maken waar de grenzen van de Jeugdzorg liggen. De zorgplicht moet opnieuw worden gedefinieerd. De jeugdwet stelt geen grenzen aan de jeugdzorg. De vraag naar zorg is groot en de marktwerking is doorgeschoten. Het huidige zorgstelsel is daardoor gevoelig voor “prikkels”en heeft bijgedragen aan een verdienmodel.

Nederland hoort bij een van de rijkste landen ter wereld. Dus goede zorg aanbieden is ook een symbool van beschaving. Maar om deze zorg te blijven garanderen moeten wij kritisch naar ons zorgsysteem kijken en naar de maatschappij.

Een deel van de oplossing van de financiële tekorten in de zorg ligt bij een kritische blik naar ons zelf. Wij moeten ons meer richten op de opvoeding van onze kinderen en de wens van een maakbare samenleving opgeven. Scholen en ook ouders dienen de eisen die aan kinderen worden gesteld bij te stellen en de maatschappij moet meer moreel kompas gaan tonen.

Ik pleit vooral voor een verandering van visie hoe wij nu naar de zorg kijken. Het systeem dat wij tot nu hanteren neigt naar overbescherming. Wij grijpen te snel in door de wijze waarop wij naar het individu kijken. Nu betekent “normaal zijn” afwezigheid van problemen/kwellingen.

De manier hoe wij tegen beperkingen aankijken maakt de zorg onbetaalbaar. Wij kijken naar wat mensen niet kunnen en dat draagt bij aan etiketteren. Als wij kijken naar wat mensen wel kunnen ontdekken wij dat ieder mens uniek is.

Het is wenselijk om naar de dilemma’s in de Jeugdzorg te kijken en te definiëren hoe wij willen gaan normaliseren. Ik vind dat het de taak van onze samenleving is om te kijken of de klachten die onze jongeren tonen gedeeltelijk niet het product van onze moderne samenleving zijn, want wij behandelen meestal alleen het symptoom maar niet de omgevingsfactoren. Een deel van onze problemen is gedeeltelijk te verklaren door gebrek aan gevoel van verantwoordelijkheid voor elkaar.

Om de problemen in de Jeugdzorg aan te pakken moeten wij kritisch durven te zijn, niet alleen ten aanzien van de overheid, de instanties en het onderwijs, maar vooral naar onszelf. Want wij allen hebben de sleutel voor een genormaliseerde samenleving in handen. Dan kan de zorg beter en ook betaalbaar blijven.

Luz Maria Camacho.