Poliflw

Haagse jaren: De politieke memoires van Ruud Lubbers Theo Brinkel, indertijd medewerker van het Wetenschappelijk Instituut van hetCDA heeft de memoires van Ruud Lubbers tussen 1992 en 1995 geschreven. De herinneringen van de langst regerende premier in de Nederlandse geschiedenis laten zich lezen als een boek over zowel de techniek van de politiek als de psychologische eigenaardigheden van de politici zelf. De Koude Oorlog De Koude Oorlog, markeert een kantelpunt in de geschiedenis. Talrijke aspecten van deze ingrijpende wending komen in de politieke memoires aan bod. Als minister in het progressiefste kabinet ooit, zag hij dat de socialist Joop den Uyl van zichzelf een anachronisme aan het maken was, omdat de samenleving zich eind jaren zeventig niet meer alleen door de staat liet kneden. Eenmaal tweede man van hetCDAwerd hij geconfronteerd met de opkomst van revolutionaire deregulerings- en privatiseringspolitici als Margaret Thatcher (1979) en Ronald Reagan (1980), die het tot dan dominante Keynesiaanse denken een doodsteek toebrachten. Hij moest als premier vervolgens een antwoord vinden op de onweerstaanbare druk die daarna op de verzorgingsstaat kwam te staan. Oppositie Zijn eigenCDA, de partij die hij groot had gemaakt, verloor in 1994 bijna twee vijfde van zijn kiezers. Het werd door de paarse coalitie van Wim Kok en Hans van Mierlo in de oppositie gedreven en kwam voor het eerst sinds 1917 buiten de regeringsmacht te staan. In zijn herinneren hieraan vertelt Ruud Lubbers over het beleid, het vak, de trucs, de vergissingen en zijn persoonlijke drijfveren. Hij vertelt over zijn eenzaamheid die zich, zoals bij veel jongens uit de roomse elite, heeft genesteld toen hij op de kostschool zat en die in de politiek alleen maar dieper wordt. Hij typeert zijn eigen steeds eenzamere premierschap als pastoraal werk en hij schetst zijn angst voor destructieve moedeloosheid. ‘Cynisme is een verleiding. Het is iets heel anders dan ironie, gevoel voor humor. Bij cynisme dooft het vlammetje. Politiek moet geen vlammetjes doven. Politiek moet proberen de schaarse vlammetjes te laten branden.’ Ruud Lubbers was een meespelende regisseur die dacht het toneel te beheersen. Maar ook hij werd op kritieke momenten verrast door toevalligheden. Twee mythes Ruud Lubbers ontmantelt twee mythes. ‘De buitenwacht, ook de journalistiek, weet vaker niet dan wel wat er achter de schermen allemaal gebeurt. Democratische politiek is niet transparant. Dat is echter geen reden voor paranoia. Want die chicanes in de coulissen van de macht zijn niet altijd zetten in een doordacht schaakspel. Politici hebben soms geen idee wat de gevolgen zijn van hun stappen. Ze improviseren er niet zelden op los en verzinnen er pas achteraf een strategie bij’. No-nonsensebeleid Ruud Lubbers was een van de belangrijkste crisispremiers van Nederland. Hij voerde in kabinetten met de VVD een no-nonsensebeleid dat zorgde voor economisch herstel en vermindering van de staatsschuld. Hij leidde het CDA in 1986 naar verkiezingswinst en wist die in 1989 te consolideren. Hij was een meester in het vinden van compromisteksten, die vaak tot stand kwamen op zijn Haagse werkkamer, het torentje. Quasi-leiders hebben de neiging hun leiderschap met teksten als de grootste dit, de ergste dat op voorhand te hyperboliseren. Ruud Lubbers draait het in zijn memoires om. ‘Politiek is een nobel vak, mits je je neus niet ophaalt voor de noblesse om zo nu en dan de riolen schoon te maken’. Europese Unie Ruud Lubbers heeft veel voor Nederland en daarbuiten betekent. Zo bracht hij in 1992 samen met de ministers Van den Broek en Kok en staatssecretaris Dankert de Wet Goedkeuring van het op 2 februari 1992 in Maastricht tot stand gekomen verdrag over de Europese Unie tot stand. Dit Europese verdrag vormde de Europese Gemeenschap om tot Europese Unie. Zijn naam wordt binnen en buiten het CDA nog altijd liefkozend genoemd, als deChristendemocraat die bijna twaalf jaar minister-president was en daarmee de langstzittende premier.

Onderzoek stemproces CDA: Landelijke bestuur bevestigt uitslag Naar aanleiding van vragen over de stemprocedure voor de verkiezing van de lijsttrekker voor het CDA heeft het landelijke bestuur, nadat twijfels waren ontstaan over de rechtmatigheid, opdracht gegeven voor een extern en onafhankelijk onderzoek. Dit onderzoek is uitgevoerd door Common Gateway Interface (CGI) en hun rapport is nu beschikbaar.CGIis eeninternettechnologiedie het mogelijk maakt om in dewebbrowserdynamisch gegevens op te vragen van dewebserver. CGI is een onderzoeksbureau waarvan uitgerekend CDA-spindoctor Jack de Vries lobbyist blijkt te zijn. Het rapport geeft antwoord op de gestelde vragen en bevestigt dat er geen onregelmatigheden zijn gevonden die van impact zouden zijn geweest op de uitslag van de stemming.Het landelijke bestuur bevestigt dan ook de uitslag: Hugo de Jonge is de terechte winnaar. Politieke soap Bij het aankondigen van dat onderzoek zei partijvoorzitter Rutger Ploum dat de uitkomst, hoe die ook zou luiden,geen invloedzou hebben op de positie van De Jonge. Dat is onnavolgbaar. Want als er wel degelijk fouten zijn gemaakt, moeten daar ookconclusiesaan wordenverbonden anders kan je een onderzoek net zo goed overslaan. De verkiezing van de lijsttrekker was dan ook ongetwijfeld de mooiste politieke soap van de afgelopen weken.Eerder jubelde Ploum nog over de extra publiciteit die de strijd het CDA had gebracht. Maar de voorzitter bleek met de schrik te zijn vrijgekomen. Nu er weken later verhalen blijven verschijnen over merkwaardige incidenten bij de verkiezingen, heeft de tevredenheid plaatsgemaakt voor zenuwachtigheid en ontstaat het beeld van een partij die de harmonie kwijt is. Kwetsbaarheden Het rapport gaat uitvoerig in op het stemproces, de applicatie en de techniek. Er zijn geen grove onregelmatigheden aangetroffen die de uitslag hebben beïnvloed en de uitslag is daarmee nogmaals bevestigd. Tegelijkertijd is er gewezen op enkele kwetsbaarheden waaruit de partij lering zal trekken. Ook wijst het ICT-bureau erop dat één persoon verantwoordelijk was voor alle werkzaamheden voor de stemprocedure, van coderen tot het testen. Dit brengt risico’s met zich mee ten aanzien van de integriteit van de in het onderzoek betrokken data. Grootschalig is het onderzoek evenmin geweest, eerder een haastklus. Zo melden de onderzoekers: ‘Een integrale beoordeling heeft gezien de beschikbare tijd niet kunnen plaatsvinden.’ Onduidelijkheid over stemcodes Pieter Omtzigt en staatssecretaris Mona Keijzer, die in een eerdere stemronde afviel, riepen op tot een onderzoek. Dat onderzoek moet nu op meerdere punten toegeven dat veel zaken achteraf niet meer te verifiëren zijn. Ook zijn er tekortkomingen in de procedure, zoals het ontbreken van een tussenstap ter controle voor de stemgerechtigde. Er bleek ook onduidelijkheid over stemcodes. CDA-leden kregen zo’n stemcode, maar er bleek een klein aantal extra stemcodes -142 in totaal- te zijn verstrekt aan mensen die helemaal geen lid zijn. De vraag was dan ook wat er met die codes is gebeurd en waarom ze niet zijn vernietigd. Dat is volgens betrokkenen niet gebeurd. Het stond ook niet in het verslag van de notaris. Bloedstollende tweestrijd Vicepremier De Jonge waarschuwde in maart jl. dat een verkiezingsstrijd niet het beste in de partij naar boven zou brengen. Het was volgens hem beter als het partijbestuur een kandidaat zou aanwijzen. Partijvoorzitter Ploum besliste echter anders en drukte met zijn bestuur in juni de verkiezing door, in de hoop daarmee een twijfelende Wopke Hoekstra tot een kandidaatstelling te verleiden. Die bedankte echter tot ieders verrassing voor de eer, en zo raakte De Jonge uiteindelijk in een bloedstollende tweestrijd verwikkeld met ultieme outsider Pieter Omtzigt, die hij onder toeziend oog van een nagelbijtend partij-establishment maar net wist te verslaan. Het verschil van slechts 258 stemmen verschafte de winnaar bepaald niet het interne draagvlak - laat staan het gezag - waarop hij had gehoopt. Maar Omtzigt, stelt een andere ingewijde, ging de strijd aan met een meer dan gemiddeld wantrouwen door de manier waarop het partijbestuur hem een aantal jaren geleden van de lijst af wilde gooien. Verbazing De concurrentie kijkt intussen met verbazing naar het schouwspel. Een jaar geleden werden de christendemocraten nog gezien als de meest te duchten tegenstander bij de aankomende Kamerverkiezingen, die het de VVD-premier weleens lastig zouden kunnen maken. In de peilingen hebben de liberalen echter een straatlengte voorsprong, terwijl het CDA nog altijd op verlies staat ten opzichte van de 19 zetels die de inmiddels vertrokken Sybrand Buma in de wacht sleepte. Na zijn rimpelloze vertrek dacht het CDA in 2020 - het jaar dat de partij veertig jaar bestaat - een jubeljaar te maken. Knagende twijfel over het verloop van de lijsttrekkersverkiezing en oplaaiende tweespalt dreigen echter uit te monden in een fiasco, met schade voor lijsttrekker Hugo de Jonge. Met de machtsoverdracht dit jaar zou de laatste stap moeten worden gezet naar eindelijk weer een verkiezingsoverwinning. Op het verjaardagspartijtje dat aanstaande is lijkt die droom voorlopig ver weg. Het is nu zaak om rust en eenheid binnen de partij te bewaren. Er is veel werk te verzetten, onderweg naar de TK-verkiezingen in maart 2021. En daar moet alle energie nu op gericht zijn. Samen op weg, met onze lijsttrekker Hugo de Jonge en zijn running mate Pieter Omtzigt.

Onderzoek naar CDA-verkiezing, uitslag verandert niet Het CDA gaat alsnog onderzoek doen naar het verloop van de lijsttrekkersverkiezing waarbij Hugo de Jonge nipt won van Pieter Omtzigt. Het onderzoek zal echter niets veranderen aan de uitslag van de verkiezing zegt partijvoorzitter Rutger Ploum. Hugo De Jonge won vorige maand de lijsttrekkersverkiezing van Pieter Omtzigt met 258 stemmen verschil. Deze week bleek dat zes CDA-leden daarna hebben geklaagd bij het partijbureau. Het partijbestuur gaat een aantal vragen voorleggen aan een externe en onafhankelijke partij. Volgens het partijbestuur is dat nodig omdat er nog steeds vragen over het stemproces bleven komen. De uitslag is echter door de notaris vastgesteld en die zal niet meer wijzigen, laat het bestuur weten. Het onderzoek is volgens de ingewijden bedoeld om ruis de wereld uit te helpen. Het CDA-bestuur geeft daarmee toe aan druk van Omtzigt en tegenkandidaat Mona Keijzer, die al in de eerste stemronde was afgevallen. Zij hadden aangedrongen op opheldering, nadat vorige weekbekend werddat zes CDA-leden bij de partij melding hebben gemaakt van onregelmatigheden bij de verkiezing. Zo kreeg de vrouw van Omtzigt op haar computerscherm de tekst ‘Dank voor uw stem op Hugo de Jonge’, terwijl zij op haar echtgenoot dacht te hebben gestemd. Het partijbureau bevestigde deze melding, om eraan toe te voegen dat er ook De Jonge-stemmers waren die de tekst ‘Dank voor uw stem op Pieter Omtzigt’ te zien kregen. Verontrustende zaken Hoe dat kan, is tot dusver niet bekend. Volgens het partijbureau heeft de notaris die toezag op het stemproces de stemming gecontroleerd en geen fouten geconstateerd. Daarnaast heeft hij onafhankelijke technische experts ingeschakeld. Zij hebben echter geen onregelmatigheden aangetroffen, zo luidde de conclusie. De notaris, voormalig raadslid Lars Boellaard uit Westland, maakte in zijn rapport vervolgens geen melding van de klachten. Hij stelde volgens een CDA-verklaring vast dat de uitslag rechtsgeldig is en een getrouw beeld geeft van de verkiezing van de lijsttrekker. Pieter Omtzigt zei vorige week in het radioprogramma Op 1 opheldering te willen van het partijbestuur. Mona Keijzer deed daar vrijdag een schep bovenop door na afloop van de ministerraad aan journalisten te laten weten dat zij een onderzoek wil omdat er volgens haar verontrustende zaken zijn gebeurd. ‘Is het goed gegaan met de onderliggende ict-systemen? Hoeveel stemmen zijn er uitgebracht? Klopt dat? Pieter heeft hier vragen over gesteld, dus dan moet je het ook goed uitzoeken, aldus Mona Keijzer. Zij wil niet zeggen dat zorgminister Hugo De Jonge mogelijk onterecht is verkozen tot CDA-lijsttrekker, maar zij vindt wel dat goed moet worden uitgezocht wat er is gebeurd om een einde te maken aan deze discussie. Rumoer Het onderzoek dat nu wordt gehouden is nadrukkelijk niet bedoeld om de rechtmatigheid van de verkiezing ter discussie te stellen. Wel moet er antwoord komen op de vraag hoe het kan dat sommige kiezers in hun scherm een andere naam te zien kregen dan waar ze op hadden gestemd. De verkiezing lag sowieso al onder een vergrootglas. Nadat eerder bleek dat het stemsysteem te hacken was, moest de hele verkiezing al een keer over. Het partijbureau liet desgevraagd weten niets toe te voegen te hebben aan de eerder uitgebrachte verklaring.Achter de schermen blijkt afgelopen dagen echter wel degelijk naarstig te zijn gezocht naar een oplossing om het rumoer de kop in te drukken. Afgelopen weekeinde is met onder andere Pieter Omtzigt overlegd over de opzet van een onderzoek waar hij vrede mee zou kunnen hebben. Wie het onderzoek moet gaan leiden is vooralsnog onbekend. Volgens een betrokkene hebben meerdere kandidaten voor die eer bedankt.

Tweede Kamer terug van reces De Tweede Kamer is terug van reces. Het werk van de 150 Tweede Kamerleden gaat de laatste fase in voor de verkiezingen van maart 2021. Ook het kabinet is afgelopen vrijdag voor het eerst na de vakantie weer bijeengeweest. De CDA TK-fractie zal in de komende weken de plannen voor Prinsjesdag afronden en daarin keuzes maken die Nederland sterker maken in deze onzekere tijd. Het komende politieke jaar staat voor een belangrijk deel in het teken van Covid-19 en het herstel van de economie en samenleving. Dit najaar komt het CDA met het verkiezingsprogramma. Hugo de Jonge gaat dit samen doen met zijn running mate Pieter Omtzigt. Omtzigt-factor De uitnodiging om als running mate op te treden, duidt erop dat de partij overlegt hoe groot de Omtzigt-factor in het programma en in de CDA-houding moet worden. De Jonge is een man die verantwoordelijkheid wil dragen, samenwerking zoekt en compromissen smeedt, terwijl Omtzigt de nadruk legt op het controleren van de macht. Met Omtzigt hoopt het CDA pittiger te worden, maar al te veel rebellie zit niet in de partij. Hugo de Jonge is weliswaar de nieuwe CDA-leider, maar de partij hoopt de populariteit van het Kamerlid Omtzigt te behouden. Bij de verkiezingen voor het lijsttrekkerschap verzamelde hij een gigantische hoeveelheid stemmen. Hij werd met een klein verschil verslagen. Hugo de Jonge won met 50,7 procent van de stemmen nipt van Pieter Omtzigt die 49,3 procent binnenhaalde. Het verschil bedroeg 258 stemmen. De kandidatuur van Omtzigt was niet voorzien en het scheelde maar weinig of hij had het van uitgerangeerd CDA’er tot partijleider geschopt. In 2012 wilde de partijleiding van hem af, maar hij vocht terug en kwam met voorkeurstemmen in de Tweede Kamer. Vallen en opstaan Iets meer dan twee derde van de 40.000 leden bracht een stem uit. Het digitale stemmen ging met vallen en opstaan. De eerste ronde van de stemming moest opnieuw omdat een hacker in staat was om meerdere keren te stemmen. De partij besloot daarop een extra beveiliging aan te brengen en de leden kregen het verzoek opnieuw hun keuze aan te geven. De uitslag van de stemmingen werd daardoor met een paar dagen opgeschoven. Vervolgens gebeurde iets opmerkelijks. Zes klagers zeiden dat ze op iemand anders hadden gestemd dan werd geregistreerd. Haagse bronnen zeggen dat de echtgenote van kandidaat Pieter Omtzigt dacht op hem te stemmen, maar via het systeem de mededeling kreeg: ‘Dank voor uw stem op Hugo de Jonge.’ Het partijbureau van het CDA bevestigde dit en liet weten dat nog vijf andere leden zich meldden met een soortgelijk verhaal. Uit onderzoek naar deze signalen kwam volgens het partijbureau geen technische fout naar voren. Het CDA had voor de technische ondersteuning van de verkiezingen een gespecialiseerd bureau ingehuurd. Bij de zes klagers zouden overigens ook leden zijn geweest die op De Jonge hadden willen stemmen, maar de mededeling kregen dat ze hadden gekozen voor Omtzigt. De notaris vond geen fouten in het stemsysteem. Hij controleerde vertrouwelijk een aantal stemformulieren en daaruit zou zijn gebleken dat deze leden wel degelijk stemden op de kandidaat die het systeem na afloop noemde. Verkeerde knopje Bij een digitale verkiezing bestaat het risico dat de kiezer denkt op iemand te stemmen terwijl de keus toch op een ander valt. Mogelijk hebben mensen zonder het zelf te beseffen toch op het verkeerde knopje gedrukt. Gezien het aantal klachten bij het CDA lijkt dat maar in een heel beperkt aantal gevallen te zijn gebeurd. Over wat er precies is gebeurd wil de partijwoordvoerder niet speculeren. Vlak voor de bekendmaking van de uitslag van de stemming op 15 juli jl. ontstond achter de schermen in zalencentrum De Remise in Den Haag tumult over de afwijkingen, zeggen bronnen. Pieter Omtzigt wilde zich aanvankelijk niet neerleggen bij de uitslag en in ieder geval het naadje van de kous weten. Daarop nam partijvoorzitter Rutger Ploum de kandidaten De Jonge en Omtzigt apart en zijn de rapportages van de notaris doorgenomen. Vervolgens accepteerde Omtzigt de uitslag. Vasthoudendheid en dossierkennis Omtzigt dankt zijn populariteit aan een combinatie van kritische vasthoudendheid en dossierkennis. Zijn agenda: de overheid moet de burger bescherming bieden, de rechtsstaat is heilig. Hij beet zich vast in een aantal kwesties, waarvan de toeslagenaffaire bij de Belastingdienst het meest in het oog springt. Omtzigt legde samen met anderen bloot dat de overheid ouders die recht hadden op kinderopvangtoeslag in grote financiële problemen bracht. Met zijn kritiek, ook op bevriende ministers, zet hij de verhoudingen binnen de regeringscoalitie soms flink onder druk. Verschillen overbruggen Verschillen overbruggen is voor De Jonge een van zijn belangrijkste missies als partijleider van het CDA. Hij heeft lang getwijfeld of hij het moest doen. De coronacrisis gaf de doorslag. Volgens De Jonge waren die onzekerheden er al. Mensen vragen zich af of er voor hen straks nog een woning, zorg en een baan is. Het uitbreken van de crisis heeft die zorgen verdiept. Onzekerheid is het recept voor polarisatie. Het CDA is opgericht om kloven te overbruggen en strijd te pacificeren, zei De Jonge. Hij wil dat zijn partij die leidende rol weer gaat spelen in de politiek. De zorg voor elkaar, ziet hij als fundament van de samenleving. In de coronacrisis zag je hoe belangrijk dat was. Dat bleef overeind: een stap harder lopen als dat nodig is voor een ander, aanbellen bij een buurman die misschien hulp nodig heeft. Dat wil hij vasthouden want, zo zei hij: ‘we gaan heel moeilijke jaren tegemoet’.

Nodeloos ingewikkelde nationale en Europese wetten zijn voor Koppert Biological Systems een forse sta in de weg bij het ontwikkelen van biologische gewasbeschermingsmiddelen en van innovatieve toepassingstechnieken. Dit bleek op 11 augustus tijdens een werkbezoek dat PvdA Tweede Kamerlid William Moorlag op initiatief van de PvdA Lansingerland bracht aan de hoofdvestiging van Koppert in Rodenrijs. Hij is woordvoerder economische zaken, klimaat, landbouw, natuur en voedselveiligheid.

Volgens het team van Koppert is de regelgeving voor de toelating van duurzame biologische gewasbescherming nog steeds dezelfde als voor de traditionele chemische gewasbescherming. Bij instituten die toelating van duurzame gewasbeschermingsmiddelen moeten beoordelen ontbreekt vaak kennis. Met toelatingsprocedures zijn zo maar 10 jaren gemoeid. Hetzelfde doet zich voor bij de ontwikkeling van technische toepassingsmethodes. Via de inzet van drones die op 6 meter hoogte vliegen kunnen de biologische oplossingen snel en gericht zorgen voor de duurzame bescherming en stimulering van gewassen op grote landbouwgronden. Sensoren zorgen daarbij voor een gigantische hoeveelheid data over de mogelijke aanwezigheid van plantenziektes en storingen in de groei. Bestaande luchtvaartwetgeving verbiedt in Nederland en veel andere landen evenwel de inzet van deze drones. Dan wordt noodgedwongen teruggegrepen op veel minder doelmatige technieken.

Koppert deed een dringend beroep op het PvdA Kamerlid om snel nationale en Europese wetten die de snelle doorbraak van biologische gewasbescherming in de weg staan, op de schop te nemen. De nieuwe indeling van het luchtruim kan ook wettelijke ruimte bieden voor drones die zorgen voor duurzame landbouwmethoden.

William Moorlag onderschreef de door het Koppert team gesignaleerde knelpunten. Hij beloofde zich in de Tweede Kamer hard te maken voor de komst van wetgeving die de komst van duurzame gewasbescherming stimuleert in plaats van frustreert. Ook voor de PvdA fractie in het Europees Parlement en voor Eurocommissaris Frans Timmermans is een belangrijke taak weggelegd. Hij is immers belast met de uitvoering van de ambitieuze Green Deal. Petra Verhoef, fractievoorzitter van de PvdA Lansingerland, ziet ook een rol voor het college en de gemeenteraadsfracties: “College en Gemeenteraad moeten gezamenlijk een beroep doen op de Regering, de Europese Commissie en op alle fracties in de Tweede Kamer en in het Europese Parlement om deze problematiek hoog op de politieke agenda’s te krijgen. Dit past uitstekend in het ambitieuze duurzaamheidsprogramma dat Lansingerland voorstaat. Ik neem hiervoor graag het initiatief”.

Van links naar rechts: Kees Stolk (Koppert), Willem Ravensberg (Koppert), Petra Verhoef (PvdA), William Moorlag (PvdA), Francien van Epen (Koppert) en Raymond Tans (PvdA)

William Moorlag, PvdA Tweede Kamerlid

De PvdA Lansingerland besteedde al eerder uitgebreid aandacht aan deze problematiek. In het kader van de Europese Verkiezingen organiseerden wij op 2 mei 2019 een debat waaraan Europa parlementariër Kati Piri, fractievoorzitter Petra Verhoef en Evert Hamblok van Koppert deelnamen. Zie: https://lansingerland.pvda.nl/nieuws/weekbericht-pvda-fractie-27-april-t-m-3-mei-2019/

Evert Hamblok (Koppert), Petra Verhoef en Kati Piri (PvdA)

Het bericht TRADITIONELE WETGEVING FRUSTREERT KOPPERT’S BIOLOGISCHE GEWASBESCHERMING verscheen eerst op PvdA Lansingerland.

Vakantie vierende politici Er zijngenoeg redenen te verzinnen om het niet over de zomervakantie van politici te hebben. Vakantie vierende politici zijn een dankbaar doelwit voor boze burgers op sociale media. Maar politici die altijd op hun post blijven, lopen weer het risico als monomane workaholics te worden beschouwd. Hebben politici niet ook recht op vrije tijd en een gezinsleven dat is onttrokken aan het publieke oog? Moeten zij hun privacy inleveren omdat zij ervoor hebben gekozen om de publieke zaak te dienen? Enige rust op z’n tijd komt het functioneren van politici bovendien alleen maar ten goede. Overwerkte, door de waan van de dag opgeslokte leiders, verliezen het essentiële vermogen om hoofdzaken van bijzaken te scheiden, zo valt bijvoorbeeld op te maken uit het boekIn Sickness and in Power: Illness in Heads of Government During the Last 100 Yearsvan de Britse politicus en medicus David Owen. Personalisering van de politiek De opmars van vakantiefoto’s van onze politici lijken dan ook niet zozeer een teken van democratische gezindheid als wel een gevolg van wat doorgaans de personalisering van de politiek wordt genoemd: het idee dat politiek meer dan ooit om personen en minder om programma’s en partijen draait. Kiezers zouden zich in hun keuze tegenwoordig vooral laten leiden door de indruk die ze hebben van de persoon van de politicus en minder door de standpunten van een partij. Hoewel uit kiezersonderzoek blijkt dat dit maar in zeer beperkte mate het geval is, heeft deze theorie het gedrag van politici in ieder geval sterk beïnvloed. Meer dan ooit proberen zij tegenwoordig behalve hun standpunten ook hun authentieke persoonlijkheid te slijten. In interviews en ook via sociale media als Twitter en Facebook maken zij de kiezer deelgenoot van allerlei op het oog politiek weinig relevante privézaken als het gezinsleven, de persoonlijke hobby’s, de favoriete televisieserie, de strijd tegen de kilo’s of de verrichtingen van het eigen voetbalteam. In het verledenzijn er genoeg voorbeelden van politieke leiders die hun persoonlijke hobby’s uitventten, zoals Winston Churchill met zijn schildersezel, De Duitse oud Bondskanselier Helmut Schmidt achter de vleugel en in Nederland natuurlijk Dries van Agt op zijn eeuwige wielrenfiets. Maar de politisering van het persoonlijke lijkt zeker sinds de introductie van Twitter en Facebook een nieuw stadium te hebben bereikt. Zo zijn we in Nederland alleen al in de afgelopen maanden geconfronteerd met de liefdesbaby van Fleur Agema, een macarena dansende Alexander Pechtold, de publieke ontlading van Frans Timmermans bij de promotie van zijn voetbalploeg en de vreugde van verschillende Kamerleden omdat Netflix een nieuwe serie afleveringen vanHouse of Cardsheeft besteld. Voorbeeldfunctie Een politieke cultuur waarin de persoon achter de politicus zo belangrijk wordt gemaakt maakt politici enerzijds misschien normaler, anderzijds maakt het ze ook extra kwetsbaar. Als de persoon achter het standpunt net zo belangrijk wordt geacht als het standpunt zelf zal immers niet alleen het standpunt maar ook de persoon kritischer tegen het licht worden gehouden. Het verwijt dat leer en leven niet met elkaar in overeenstemming zijn, ligt dan al snel op de loer. Afhankelijk van de aangehangen ideologie wordt niet alleen het gezinsleven, maar ook de vakantie een relevant politiek feit. Dat geldt ook voor de vraag waar, hoe en hoe lang politici op vakantie gaan. Het begint al bij de vakantiebestemming. Moet een politicus die het eigen land een warm hart toedraagt niet in eigen land op vakantie? Waarom zou je naar het buitenland gaan als je over het eigen land in de laatste verkiezingscampagne nog uitvoerig de loftrompet hebt gestoken? Zeker in tijden van crisis verwacht men in ieder geval van politici een voorbeeldfunctie en daarbij hoort een bescheiden vakantie in eigen land. Om die reden wandelt Angela Merkel in de Duitse Alpen en vierde de voormalig Franse president François Hollande vakantie in een door de Franse staat aangekocht zomerverblijf in Besançon. Aanvankelijk drong Hollande er ook bij zijn kabinetsleden op aan om het goede voorbeeld te geven en in eigen land te blijven. Ook in dat opzicht wilde hij breken met zijn voorganger Nicolas Sarkozy, wiens regeerperiode soms een aaneenschakeling leek van luxueuze vakanties in mondaine oorden. In Nederlandzijn de vakanties van politici tot nu toe minder gepolitiseerd dan in Duitsland, of Frankrijk. In Duitsland is de bevolking tegenwoordig beter bestand tegen foto’s van politici in zwembroek. Zelfs de publicatie van een (stiekem gemaakte) foto van voormalig bondskanselier Helmut Kohl in badkleding bracht de Duitse democratie niet aan het wankelen. Strandpoliticus Een beproefd middel om de buitenwereld te laten merken dat er gewoon wordt doorgewerkt is dreigen om de Tweede Kamer en bewindslieden te laten terugkeren voor een spoeddebat. Vooral erkend workaholic Geert Wilders en de nimmer versagende SP-fractie verstoren graag de zomerrust van hun collega-parlementariërs. Meestal komt het er niet van, maar zowel bewindslieden als fractieleden dienen er wel permanent rekening mee te houden dat ze mogelijk spoorslags naar Den Haag moeten. Doen zij dit niet, dan is hoon hun deel, zoals de GroenLinks-fractie ooit merkte. Bij het spoeddebat over de eurocrisis bleek de helft van de GroenLinks’ers nog met vakantie. ‘Strandpartij’, schamperde blonde Geert tot grote hilariteit van de Tweede Kamer. De terughoudendheid van onze media en politici staat in schril contrast met de luidruchtige reacties die op Twitter te vinden zijn bij begin en einde van ieder parlementair reces. Dat reces hetzelfde is als vakantie blijft een hardnekkig misverstand. Tegenwoordig proberen veel politici die indruk weg te nemen door hun volgers tijdens het parlementair reces bijna dagelijks op de hoogte te houden van hun drukke agenda. Zo leren we onder meer dat een SP-Kamerlid tijdens de kerstvakantie met chauffeurs op pad is geweest om banketstaven bij bejaardenhuizen te brengen, dateen VVD-Kamerlid in militair uniform deelnam aan een oefening van de Pantsercompagnie 112 en dat Ard van der Steur als Kamerlid met eigen ogen heeft gezien hoe dagvers brood op transport naar de afnemers ging. Onmisbaar Het politieke kerkhof ligt vol politici die tijdens hun vakantie plots onmisbaar bleken. Zo zal de naam van een voormalig PvdA-voorzitter wel eeuwig verbonden blijven aan haar verzuim om direct haar fietsvakantie af te breken toen beginjaren negentig in de PvdAdeWAO-crisis uitbrak. Hoewel ze daarvoor acceptabele privéredenen kon aanvoeren, werd ze vervolgens door de partijtop als zondebok geslachtofferd. De positie van toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Johan Remkes wankelde eveneens omdat hij tijdens zijn kerstvakantie in Thailand op het strand bleef liggen terwijl in een ander deel van het land de tsunami duizenden slachtoffers had gemaakt. Dat de termen crisis en noodsituatie aan inflatie onderhevig zijn, merkten de burgemeesters Jozias van Aartsen (Den Haag) en Aleid Wolfsen (Utrecht). Beiden kregen de wind van voren omdat zij niet direct hun vakantie hadden afgebroken nadat hun stad zwaar was getroffen door respectievelijk een lichtelijk uit de hand gelopen demonstratie in de Schilderswijk en het vrijkomen van asbest in een flat in Kanaleneiland. Dankzij de mobiele telefonie is er nu geen enkel excuus meer mogelijk voor de politicus op vakantie. Daarbij geldt de vuistregel dat terugkeren voor een storm in een glas water altijd beter is dan verder als een strandpoliticus door het leven te moeten gaan. Welke gevolgen dit heeft voor het gezinsleven van politici kan later worden vernomen in roddelblad én tegenwoordig ook kwaliteitskrant. Wat dat betreft hadden politici het vroeger makkelijk. Zo was premier Joop den Uyl in de zomer van 1974 een tijdlang letterlijk onvindbaar tijdens zijn vakantie in Portugal. In samenspraak met het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken ging de Portugese politie naarstig op zoek naar de Nederlandse premier. Na dagen speurwerk werd Den Uyl uiteindelijk op een camping nabij Lissabon gevonden terwijl hij volgens de overlevering in zijn korte broek sardientjes aan het bakken was. Goedaardig als hij was bood hij de Portugese dienders een vismaaltijd aan alvorens hij onverwijld terugkeerde naar Nederland.

Gaat er nu wel of niet woningbouw plaatsvinden op de Driehoek Noordpolder? Het is een vraag die niet beantwoord zou worden in de commissie ruimte van begin deze maand. Wethouder Arends sloeg deze vraag wat D66 betreft over en vroeg instemming aan de commissie voor het instellen van een werkgroep verkeers die naast belanghebbenden en vertegenwoordiging van de gemeente ook bestaat uit bewoners van de Edelsteenwijk waaraan de Driehoek Noordpolder gelegen is.

De bewonerscommissie sprak in: “Wij zijn de kalkoen die mag meepraten over het menu van het Kerstdiner.”

Historie 50 jaar geleden is de Edelsteenbuurt in ontwikkeling gekomen. Vanwege een beoogde snelweg A14 is een stuk van deze buurt nooit in ontwikkeling gekomen, de zogeheten Driehoek Noordpolder. De snelweg is er nooit gekomen en de bestemming, agrarisch, van de Driehoek is nooit gewijzigd. Door de tijd heen is in bestemmingsplannen wel opgenomen dat het mogelijk bebouwd zou gaan worden. De locatie is hedendaags de noordgrens van de Berkelse bebouwing en zorgt voor een groene verbinding met het Annie M.G. Schmidtpark.

De projectontwikkelaar/eigenaar van de grond heeft zich bij de gemeente recent aangeboden om de Driehoek te gaan bebouwen. Tijdens een informatiebijeenkomst vorig jaar kon men zich al inschrijven voor de nieuwe woningen. Uit navraag van omwonenden bleek dat het niet alleen om de Driehoek zelf ging, maar ook om een aangrenzende strook genaamd “Schinkel”. De gemeente was dit echter ‘vergeten’ mee te nemen in de presentatie aan Raad en omwonenden. Een protest uit de aangrenzende buurt volgde. Maar liefst 600 handtekeningen werden opgehaald, ruim 90% van de Edelsteenwijk. Voor D66 het signaal bovenop het participatieproces te zitten.

Bouwen of niet bouwen? Waarop baseren we nu of de Driehoek wel of niet bebouwd moet worden? Die variabelen zijn schokkend weinig. Moet niet eerst globaal worden verkend of woningbouw op de Driehoek voldoet aan de nieuwe eisen die worden gesteld aan woningbouwlocaties? Misschien is het wel beter de groene polder te houden zoals deze is of om deze te betrekken bij het Annie MG-Schmidtpark als onderdeel van de noordelijke groenbuffer, vroegen wij ons bij de behandeling hardop af. Er is uiteraard een algemeen bekende woningbehoefte in de regio, maar hoe en waar die woonbehoefte wordt ingevuld is niet volledig duidelijk vanwege een ontbrekende woonvisie. Een integrale beoordeling of de Driehoek bebouwd zal worden zal nu volgen bij de behandeling van de woonvisie.

Participatie De commissie Ruimte besloot uiteindelijk dat er een werkgroep verkeer zich zal buigen over de ontsluitingsmogelijkheden van de Driehoek Noordpolder. Deze zal adviserend rapporteren aan de gemeente en de informatie dient als input voor de gemeenteraad om te komen tot een principebesluit inzake bouwen of niet bouwen. Een integrale behandeling volgt dus nog. Wat D66 betreft kan de toevoeging van nieuwe woningen op de Driehoek niet gerealiseerd worden zonder forse afbreuk te doen aan bestaande wijken en leefbaarheid van de omgeving. Voor D66 is dit onwenselijk en onbespreekbaar. De Driehoek zien wij niet als een makkelijke inbreilocatie en zien de inspanning van de gemeente liever naar kansrijkere locaties verplaatsen. Mocht een positief principebesluit desondanks volgen dan dient compensatie, parkeeroplossingen en ontsluiting, wat D66 betreft volledig ten laste te komen van de ontwikkelaar. D66 vindt ook dat de bestaande omwonende echt mee moet kunnen beslissen over de ontwikkelingen in hun omgeving. Een stap verder dus dan de huidige adviserende rol in de werkgroep verkeer.

Het Rijk heeft de ontwerp-Luchtvaartnota 2020-2050 ter inzage gelegd met daarin het nationale beleid voor de luchtvaart in Nederland. Deze nota is voor Lansingerland van belang omdat de beleidskeuzes, die hierin worden gemaakt, van invloed kunnen zijn op het nog op te stellen Luchthavenbesluit voor Rotterdam The Hague Airport (RTHA).

Lansingerland diende een zienswijze in bij het Rijk ondersteunt door alle partijen uit de Raad. Hieronder een aantal opgenomen punten daaruit:

Groei Het heeft er alle schijn van dat ondanks de veranderende samenleving de denklijn van het Rijk nog steeds groei van de luchtvaart lijkt te zijn. Inzet op innovatie en verduurzaming mogen geen vrijbrief zijn voor snelle groei. Wat D66 betreft dient innovatie zich eerst te bewijzen, voordat je van winst kunt spreken. Wij vinden dat bij toekomstige vermindering van geluidbelasting en uitstoot van schadelijke stoffen door vliegtuigen deze vermindering gelijkelijk verdeeld moet worden tussen luchtvaartsector en omwonenden van een vliegveld. Dit analoog aan de 50/50 regel in het Aldersakkoord Schiphol uit 2008. De cumulatieve hinderlijke effecten van spoorlijnen, wegen en andere bronnen is relevant in de context van de luchthavens. Deze effecten moeten in samenhang worden bezien en worden meegewogen bij hinder en beperkende maatregelen.”

Nachtvluchtregime Het lijkt erop dat de Rotterdamse regio het afvoerputje wordt voor Schiphol. Rotterdam The Hague Airport wordt de overloop van Schiphol. D66 is het niet eens met het uitgangspunt dat voor de groei van Schiphol nachtvluchten naar de Rotterdamse regio worden verplaatst.” Een sluiting zou moeten betekenen dat je daar ook het aantal vluchten op aan past, niet ze simpelweg elders in de nacht laten landen! Het verminderen van het aantal nachtvluchten op Schiphol mag, zowel ’s nachts, in de randen van de nacht (22:00-23:00 uur en 07:00-08:00 uur) als overdag, niet leiden tot toename van het aantal vluchten op Rotterdam The Hague Airport.”

Participatie De Rijksoverheid verwacht van de burgerluchthavens dat zij in voorbereiding op een nieuw luchthavenbesluit, met de belanghebbenden in hun regio de gewenste ontwikkeling verkennen. De CRO heeft een dergelijke uitnodiging van luchthaven RTHA mogen ontvangen. Het doel van de luchthaven is op zoek te gaan naar draagvlak in de regio. Een recente onafhankelijke verkenning heeft echter al plaatsgevonden wat geresulteerd heeft in het rapport ‘Schrijnen’. De conclusie daarvan was duidelijk, er is geen draagvlak voor groei in de regio. Een nieuw draagvlak onderzoek achten wij niet noodzakelijk. Wij delen echter het voorstel dd. 19 mei 2020 van de directie van RTHA op de Ontwerp Luchtvaartnota om het aan te vragen nieuwe Luchthavenbesluit te ontwikkelen in cocreatie met de buren, de politiek en andere belanghebbenden. Cocreatie gaat immers verder dan inspraak en adviseren.

Duurzaamheid De doelstelling van de minister dat in 2070 volledig CO2 neutraal moet worden gevlogen, ligt ons inziens heel ver weg. ‘Slim en duurzaam’ is het uitgangspunt van de Luchtvaartnota 2020-2050. In dit kader is gevraagd in de nota op te nemen dat er een inspanningsverplichting zal zijn op basis van alle huidige en toekomstige technologische en innovatieve mogelijkheden om in 2050 CO2 neutraal en duurzaam te kunnen vliegen. Dit geldt ook voor de geluidsoverlast en de uitstoot van gevaarlijke stoffen, inclusief ultra fijnstof.”

In de commissie Ruimte werd begin deze maand het beoogde proces richting een regionale strategie op warmte, elektriciteit en brandstofbehoeften besproken (RES). De organisatie achter de RES waaraan wij als gemeente deelnemen verzocht de Raad haar wensen en bedenkingen kenbaar te maken op het beoogde proces. Het college deed ons een tekstvoorstel toekomen.

In de aangereikte wensen en bedenkingen door het college kan D66 zich goed vinden. We begrijpen het belang van de glastuinbouw, de focus op betaalbaarheid voor iedereen en het optrekken met ministeries inzake de warmterotonde. Rondom het creëren van lokaal draagvlak door middel van vroegtijdige participatie zijn wij heel blij met de input van het college. Het laten aanhaken van bedrijven, bewoners en maatschappelijk organisaties zal de kwaliteit van de RES niet alleen versterken, maar het is ons inziens ook een voorwaarde voor het slagen van de energietransitie.

Draagkracht van het landschap D66 was niet uitsluitend blij met de voorstellen van het college. Duurzame opwek kost ruimte en het college gaf aan dat ze eerst wilt bepalen wat we kunnen (en waar ze zich comfortabel bij voelt) dan te redeneren vanuit hetgeen dat moet (voldoen aan de energievraag en opgaaf). Het zorgpunt van het college was de dwingendheid vanuit de regio die kan worden opgelegd tot realisatie van duurzame opweklocaties waar de draagkracht van het landschap zich daar minder voor leent.

Wel de lusten, niet de lasten is de insteek die we lazen. We vroegen het college dan ook: “Wil het college wellicht een tekort aan stroom, warmte of brandstoffen bereiken?”

Het stellen van doelen dwingt tot nadenken, overleg en de komst van oplossingen middels concessies. We vroegen het college dan ook het punt van zorg anders te  verwoorden zodat verantwoordelijkheid nemen het uitgangspunt wordt. En of in de definitieve RES kan worden uitgewerkt hoe zoekgebieden tegenover elkaar worden afgewogen met de draagkracht en het landschap in het achterhoofd. Immers is D66 het eens met het college dat alles passend moet zijn bij de identiteit van Lansingerland.

Inzet op energiebesparing en vraagreductie Het concept van de RES was bijgevoegd en voor D66 was het lastig niet alvast op de inhoud in te gaan. In het concept is namelijk geen aandacht voor inzet op energiebesparing en vraagreductie via de regio. Er wordt wel rekening gehouden met andere beleidsfactoren die invloed hebben op de energievraag, zoals inzet op isolatie en CO2 reductie middels laadconcepten.

Wat D66 betreft is het goed dat met externe factoren rekening wordt gehouden om de energievraag in te kunnen schatten. Slecht inzake het niet gezamenlijk inzetten op / en formuleren van doelstellingen op energiereductie. Veel gemeenten zetten nu al wel in op energiebesparing maar, vanwege vrijblijvendheid, levert dit nog te weinig resultaat op. Samen kan je meer. Wat je niet verbruikt, hoef je ook niet op te wekken, waardoor er minder ruimte nodig is voor opwek.

Voor de definitieve RES vroegen wij gezamenlijke inzet op reductie uit te werken. Wethouder Van den Beukel gaf aan blij te zijn met de suggestie van D66 en dat een dergelijk verzoek op de inhoud juist zo vroeg mogelijk dient te worden meegegeven als je het bij de definitieve RES verwerkt wilt hebben.

Middels een oplegger via de wethouder is de tekstuele wijziging op de draagkracht van het landschap en de toevoeging van gezamenlijke inzet op energiebesparing en vraagreductie verwerkt in de definitieve beantwoording.