Poliflw

Corona Het jaar 2020 leek aanvankelijk rustig te beginnen. En toen kwam corona. Nederland, Papendrecht kwam tot stilstand. Ons sociale leven, onze economie stopte abrupt. Ik denk dan vooral terug aan de hysterie rondom de corona, maar ook aan de angst, verdriet en het verlies wat corona heeft teweeggebracht.

Corona betekent ook eenzaamheid, de afstand ervaren tot naasten. Iedereen herkent denk ik het gemis. Ineens kon ik mijn ouders niet meer fysiek begroeten, aanraken. De eenzame ouderen in de verzorgingstehuizen, de alleenstaanden, de studenten maar ook de gezinnen thuis met elkaar. We zagen de effecten van corona op ons afkomen. De superburgemeesters die ons herhaaldelijk waarschuwden en vooral vertelden wat niet mogelijk was in plaats van wat wel mogelijk. De kramp was bij veel bestuurders goed te merken.

We zagen de economie bijna tot stilstand komen. We zagen werkgelegenheid voor zzp’ers en flexwerkers in gevaar komen, we zagen afval toenemen, afval die we toch al niet kunnen scheiden. We zagen theaters, sportcentra sluiten, we zagen evenementen sneuvelen.

En we zien vandaag de dag de economie nog steeds lijden onder corona. Het nieuwe normaal heeft nog iedere dag veel invloed op onze maatschappij.

Maar we zagen ook dat de zorg en de hulp aan mensen stevig onder druk kwam te staan. Huishoudelijke hulp en zorg thuis werd stopgezet, mantelzorgers stonden er nog meer dan voorheen alleen voor, huiselijk geweld nam toe, serieuze zorg werd uitgesteld en we zagen overal de zorgen over de eigen financiën toenemen.

De corona maakte eens te meer duidelijk, dat er een tweedeling is in de samenleving, die in tijden van crisis alleen maar toeneemt.

Er is genoeg te doen voor onze inwoners. En we hadden voor de corona al het nodige te doen. De gemeentefinanciën waren al langer een structureel probleem. Al jaren worden de inkomsten van het gemeentefonds relatief kleiner en kleiner, terwijl ons takenpakket groter en groter wordt en de mens steeds individualistischer en eenzamer.

Dat betekent dat we er niet aan ontkomen om kritisch te kijken naar onze uitgaven en keuzes moeten maken. Dat we niet alleen gaan redeneren vanuit de bestaande contracten en netwerken. Maar doen wat nodig is en echt werkt. Gericht op het voorkomen van problemen in plaats van deze achteraf half oplossen.

Armoede

Zo moet je bijvoorbeeld gezinnen en kinderen in armoede niet afhankelijk willen blijven maken van de Voedselbank. Al je acties als gemeente moeten erop gericht zijn om problemen vroegtijdig te signaleren en snel de kop in te drukken. Nog voordat het escaleert en je afhankelijk wordt van systemen, organisaties die er zijn om achteraf te helpen.

Een tijdje terug sprak ik een vaste bezoeker van de Voedselbank. Een alleenstaande moeder met twee jonge kinderen. Ze gaf aan dat de hulpmedewerkers van de Voedselbank haar vol met trots voedsel uitreikten. Dit terwijl zij achterbleef met gevoelens van schaamte, verdriet. ‘Zij zijn trots en ik voel schaamte, verdriet’. Bovendien was er nog steeds sprake van armoede. Het echte probleem werd niet opgelost.

Ik besefte maar weer hoe belangrijk het is dat je mensen niet afhankelijk maakt van maatschappelijke organisaties en hulp. Alle hulp die je biedt moet erop ingericht zijn dat ze weer zelf de regie krijgen. Dat ze toekomstperspectief krijgen. Een perspectief waarin je zelf keuzes kunt maken. Iedere dag weer. 

Dringend verzoek aan het college om eens kritisch naar de Actieagenda Armoede te kijken. Als raad moeten wij met het college hierover het gesprek aangaan. Dat we met elkaar bepalen hoe de hulp en ondersteuning in Papendrecht is georganiseerd en wat we willen bereiken. Wat is gericht op preventie en om mensen te helpen naar zelfregie en welke simpelweg niet. En natuurlijk moeten we leren van het verleden. Welke inzet heeft tot dusver resultaat gebracht en welke niet. Mogen we best vaker bij stil staan. En zijn we niet tevreden dan moeten we durven keuzes te maken. Geen huisjes in stand houden, die heilig blijven.

De PvdA Papendrecht verwacht bij de ombuigingen voorstellen van het college, die verder gaan dan een beetje hier en daar schaven. Ombuigingen zijn bedoeld om de financiën structureel op orde te krijgen én dat er ruimte ontstaat om te investeren in preventie en sociale hulp dat nodig is en echt werkt!

Wonen

En dan het wonen in Papendrecht. Eerder heeft de PvdA-fractie haar zorgen geuit over de toegang tot de woningmarkt, de betaalbaarheid van ditzelfde wonen. Dat betaalbaar wonen voor jonge gezinnen, starters, de éénoudergezinnen en de senioren een acuut probleem is geworden.

Inwoners verlaten steeds meer Papendrecht. Daarom geven wij ook nu weer het noodsignaal af. Start met het bouwen van meer betaalbare woningen en zorg ervoor dat deze voor iedereen toegankelijk zijn! En dus niet alleen bouwen voor de mensen met een dikke portemonnee. Wegkijken heeft geen zin en wat je vervolgens overhoudt is een gemeente die voor een selecte groep aantrekkelijk blijft. Papendrecht is er voor iedereen! 

Daadkrachtig bestuur

In tijden van crisis zien we dat juist de kwetsbare inwoners die niet aangesloten zijn bij een groep of vereniging, sneller uit beeld zijn. Alle aandacht en focus gaat naar het herstel van de economie. En hechten wij meer waarde aan de bedrijfsvoering van onze subsidie partners. Het huishoudboekje van de kwetsbare inwoners is dan vooral een eigen verantwoordelijkheid. Daar gaat je gelijkheidsbeginsel!

De PvdA vraagt om een daadkrachtig bestuur, die ook in zware tijden, zich inzet voor de inwoners die het niet makkelijk hebben.

Laten we leren van deze crisis, laten we leren van het verleden en een gemeente worden die niet alleen financieel, maar ook sociaal gezond is. 

PvdA Papendrecht

Fractievoorzitter D. Yildiz-Karso

Het bericht Woordvoering Kaderbrief 2021 – 2025 verscheen eerst op PvdA Papendrecht.

Bent u ook Corona-moe? Ik moet eerlijk bekennen dat ik het virus en alle maatregelen behoorlijk zat ben. Het bepaalt en beheerst onze levens iedere dag. Toch gloort er een beetje hoop aan de horizon. Inmiddels gaan de kinderen weer deels naar school en heel snel al hele dagen voor de basisschool. Restaurants mogen volgende week weer open, dus laten we de schade inhalen en een keer extra uit eten gaan. Kunnen we ook weer voorzichtig een verjaardag vieren. Maar alles op voldoende afstand.

Ook in de gemeenteraad is het proces weer gaan draaien. Weliswaar hortend en stotend, maar de eerste volledig digitale vergadering zit er alweer op. Iedereen vergadert achter een scherm. Het ging naar mijn mening erg goed. Het voelt alsof we weer zijn opgestart.

Pittige tijdToch ben ik bang dat het een pittige tijd wordt. Een tijd met zware besluiten over de toekomst van onze voorzieningen. De deskundigen verwachten een lange financiële recessie of zelfs depressie. Die als een soort Nike Swoosh (het logo van Nike) zal zijn. Dus eerst een diep dal waar we langzaam uitklimmen. Dit zal enorme impact hebben op de gemeentefinanciën. Het geld van de gemeente komt grotendeels vanuit Den Haag en deels ook van de gemeentebelastingen. Het is volledig onduidelijk wat de impact zal zijn, of er minder geld uit Den Haag komt en hoeveel we moeten bezuinigen.

BezuinigenMaar dat we moeten bezuinigen staat al vast. Stond al vast, want er waren grote tekorten in de zorg. Als gemeenteraad staan we dus voor grote uitdagingen. En dat is niet om zielig te doen, want het is onze taak om hier evenwichtige besluiten over te nemen. Bij ieder besluit moeten we beseffen dat het gaat om de mensen in Papendrecht, haar inwoners en bedrijven. Dat u dus last van onze besluiten kunt krijgen. Dat we wellicht voorzieningen moeten terug schroeven of sluiten. Dat we niet iedere instelling of bedrijf dat het moeilijk heeft kunnen helpen. Dat inwoners misschien zonder werk komen te zitten, of andere problemen zullen ervaren.We zullen deze besluiten moeten nemen. Er is straks geen andere keuze. Ik kijk hier zeker niet naar uit en kan me niet voorstellen dat mijn mede-raadsleden dat wel doen. Toch zullen we als raad, als samenleving en als inwoners van Papendrecht door deze fase heen moeten. We weten nog niet waar het heen gaat. Een somber vooruitzicht wellicht. Toen moest ik denken aan dit spreekwoord:

Een mens lijdt dikwijls ’t meest, door ’t lijden dat hij vreest.

Die heb ik dan ook even opgezocht. Blijkt dat het een onderdeel is van een gedichtje en zo verder gaat:

Doch dat nooit op komt dagen.Zo heeft hij meer te dragenDan God te dragen geeft.

Een mooie en toch nuchtere tekst van lang geleden. We mogen realistisch zijn en ons proberen voor te bereiden op de toekomst. Niemand weet nu nog hoe die toekomst eruit ziet. Dat we er samen doorheen moeten is wel duidelijk, dus laten we dat nuchter en realistisch proberen te doen.

Door Pieter-Jan den Dekker

Inmiddels hebben we op 14 mei de eerste volledig digitale raadsvergadering achter de rug. Dat was even wennen om niet meer elkaar direct in de ogen te kunnen kijken. Uiteindelijk verliep de vergadering goed en was er voldoende ruimte om met elkaar het debat aan te gaan. De belangrijkste agendapunten waren: de groeiagenda en het krediet voor de reconstructie van de Overtoom.

Aan het einde van de vergadering werden een aantal moties ingediend. De motie om een Corona Noodfonds op te richten heeft het niet gehaald. Wij hebben ook tegen gestemd. Niet omdat we niet de inwoners of bedrijven willen ondersteunen, maar vooral omdat er teveel onduidelijkheden zijn en maatwerk eigenlijk niet geboden kan worden. Een dergelijk fonds voor inwoners, bedrijven, ZZP’ers en instellingen is te breed en voor nu ook niet haalbaar. Onze regering en onze ministers doen heel veel in deze crisis, waardoor het onverstandig is om dit in te zetten. De verantwoordelijk wethouder had dezelfde argumenten om deze motie af te raden. Wel hebben wij het college nog opgeroepen om de verantwoordelijkheid te nemen voor de meest kwetsbare groepen in Papendrecht. En die te ondersteunen waar dit nodig is en waar het kan, zoals bijvoorbeeld ondersteuning van De Voedselbank.

De ChristenUnie was voor één van de moties mede-indiener. Dit was de motie “Alleen op de vlucht”. Deze motie roept het college op om mee te werken en onderdeel te zijn van een oplossing voor 500 meest kwetsbare weeskinderen in Griekse vluchtelingenkampen. Dit ligt in lijn met de inspanningen die landelijk vanuit de ChristenUnie zijn gepleegd door Joel Voordewind. De meerderheid heeft voor de motie gestemd, waardoor deze dan ook is aangenomen.

Al met al zijn we tevreden met de eerste digitale raadsvergadering.

Met vriendelijke groeten uit de fractie

Pieter-Jan

Jaco

Donderdag 14 mei heeft deCDAfractietijdens de raadsvergaderingsamen met defracties van GroenLinks, Christen Unie,D66 en OnafhankelijkPapendrechteen motie ingediendwaarin zeopwillenkomen voor de aller zwaksten in de samenleving. Eenmotie om het college op te dragen om •Mee te werken en onderdeel te zijn van de oplossing voor dit schrijnende probleem, zodat de rechten en veiligheid van de meest kwetsbare kinderen zo snel mogelijk geborgd worden.•Een oproep te doen aan de Tweede Kamer om ruimhartige medewerking te verlenen aan opvang in Nederland. Deze motie is met 21 stemmen voor en 2 stemmen tegen aangenomen. Op tv en in kranten vernemen we met regelmaat over de erbarmelijke toestanden waarin vluchtelingen verblijven op de Griekse eilanden. Begin maart werd overeenstemming bereikt tussen de Griekse regering en de Europese Commissie om1600vluchtelingenkinderen uit de Griekse kampen naar andere EU-lidstaten over te brengen. Landen als Luxemburg, Duitsland, Zwitserland, Frankrijk, Finland, Ierland,Kroatie, Portugal, Litouwen, Bulgarije enBelgiehebben positief gereageerd. Er zijninmiddelsal kinderen overgebracht. Nederland is vooralsnog niet van plan mee te doen. Hoewel we erals plaatselijke gemeentenniet over gaankunnen we wel een oproep doenaan de regeringom te bewegen, in te gaan op de noodoproep van Griekenland om kwetsbareweeskinderen uit Griekse vluchtelingenkampen over te nemen en een deel van hen in ons land op te vangen. We zijn blij datNederlandalinzet op het doorvoeren van "structurele verbeteringen envia de recent toegezegde Europese financiële steun, het sturen van experts en hulpmiddelen en steun aan hulporganisaties. Naast opvang op het vasteland, is de staatssecretaris van Asielzaken van plan om Griekenland te helpen met het opzetten van een voogdijsysteem naar Nederlands model. Kinderen kunnen dan bij Griekse pleegouders ondergebracht worden. Mooi maar dan isdaargelijkhet probleem! Van een werkend voogdijsysteem in Griekeland is nu echternog langgeen sprake aldus waarnemers vanDefenceforChildren. Deze vooral jonge kwetsbareweeskinderenmoeten danbij gebrek aan een voogd opgevangenwordenin z.g. shelters waar ze opgesloten worden onder erbarmelijke omstandigheden omdat het voor hen te gevaarlijk is om naar buiten te gaan.Risico op uitbuiting is daar nog groter dan op de eilanden. Unicefheeftde Nederlandse regering opgeroepenom de kinderen zo snel mogelijk op te nemen. "Het opvangen van kwetsbare kinderen, zeker in deze tijden van corona, is eenmensenrechtenverplichtingvoor alle Europese landen", zegt de directeur van Unicef Nederland. "Elke dag die kinderen daar doorbrengen, is een dag te veel." De CDA fractie is blij dat deze raad zo hun hart heeft laten spreken door op te komen voor de allerzwaksten in de samenleving.

Holadiejee, holadiejoo, we zijn vrij, we mogen weer de wijde wereld in! Nou ja wijde wereld, de nabije wereld, maar toch… Goedgekeurd door de Nederlandse regering. Nou, gaan dan maar…?

Nu we toestemming hebben om de intelligente lockdown in te wisselen voor de ‘voorzichtige vrijheid’, breekt een nieuwe fase aan van de coronacrisis. Wat twee maanden geleden lacherig begon met een ellebooggroet, bracht ons via de handhygiëne, de thuisquarantaine en de anderhalvemeterregel, waar we nu zijn.

Voor veel mensen is dit het sein: naar buiten! Maar de opgelopen infectievrees en ontwijkstress, leidt bij anderen tot schrikreacties als iemand in de openbare ruimte te dichtbij komt. En hoe moet dat met de kapper? Durven we ons hoofd te laten aanraken, zodat we eindelijk af kunnen van de coronacoupe?

Angst was de afgelopen maanden hét middel dat werd ingezet om ons te motiveren om de regels na te leven. Het kabinet koos er voor om ons als volwassenen op onze verantwoordelijkheid aan te spreken, maar in de grote informatiestroom overheerste het inspelen op angst. Het leek soms bijna een geloof: als mensen nu maar doodsbang waren voor het virus, dan durfde bijna niemand meer naar buiten. En dan zouden we Corona eronder krijgen. Filosoof Jean Paul Sartre schreef: In de angst wordt de mens zich bewust van zijn vrijheid.

Motiveren met angst heeft grote nadelen: het leidt tot stress, slapeloosheid en verslechtering van de gezondheid. En, angst blijft niet vanzelf in stand. Het moet steeds worden gevoed om effectief te blijven. Zodra de angst afneemt, permitteren mensen zich steeds meer vrijheid. Dat zien we nu gebeuren, nu mensen in groten getale de straat op gaan.

Maar alsjeblieft, laten we nu niet weer bangmakerij inzetten om mensen in het gareel te houden. Leg hen liever uit hoe belangrijk hun gedrag is, voor de gezondheid van henzelf en de ander (en nog eens en nog eens en nog eens). En, gebruik in de communicatie de kennis die er is, over hoe je een boodschap moet brengen, zoals: rechtstreeks zeggen: ik heb uw hulp nodig! Niet óver 17 miljoen Nederlanders praten, maar tégen hen. Ik hou het simpel voor mezelf. Of ik de maatregelen nu onderschrijf en het effect ‘geloof’ of niet, ik volg de gevraagde regels van het kabinet op. Niet meer en niet minder. Simpelweg omdat ik verantwoordelijkheid neem voor mijn kleine aandeel in het voorkomen van meer besmettingen met het coronavirus. En, omdat ongeacht mijn mening, ik de wijsheid niet in pacht heb en niemand van ons!

Als u liever strengere regels voor uzelf hanteert dan het kabinet heeft voorgeschreven, dan staat dat u vrij, maar leg het de ander niet op. Laten we bedenken dat vrijheid nooit helemaal zonder gevaren is; dat was het al nooit.

Trijntje van Es

(de column is ook gepubliceerd op Papendrecht.net)

The post (Column) Wees (niet) bang! appeared first on Papendrecht.

D66 wil dat handhavers geen coronaboetes uitdelen aan samenwonende studenten of collega’s die onder één dak leven. In verschillende steden kregen huisgenoten die samen in hun tuin of op hun balkon zaten flinke bekeuringen. “Je beboet geen gezin dat samen op de bank zit. Beboet dan ook geen huisgenoten,” zo luidt de oproep van de D66-fractievoorzitters uit 35 Zuid-Hollandse gemeenten, waaronder de Drechtstedengemeenten: Dordrecht, Zwijndrecht, Hendrik-Ido-Ambacht, Papendrecht, Alblasserdam en Sliedrecht, alsook Rotterdam, Den Haag, Leidschendam-Voorburg, Zoetermeer, Leiden, Alphen aan de Rijn, Westland en Schiedam en de fractievoorzitter in de Provinciale Staten van Zuid-Holland.

De standaard noodverordening gaat uit van huishoudens die alleen bestaan uit ouders en (klein)kinderen. Vijf Leidse studenten kregen een boete van 400 euro per persoon, omdat ze samen op hun balkon zaten. Studenten vallen niet onder de definitie van een gezamenlijk huishouden, waardoor ze strafbaar waren in hun eigen huis. Dit lot kan ook samenwonende broers en zussen treffen, collega’s die in één huis wonen (waaronder arbeidsmigranten) of gescheiden partners die nog wel onder één dak leven.

Eén adres, één huishouden De oplossing ligt volgens de D66-fracties binnen handbereik, door dit in de eerstvolgende noodverordening te veranderen. Als de definitie gaat luiden dat iedereen die duurzaam op hetzelfde adres woont een gezamenlijk huishouden vormt, is het probleem uit de wereld. “Dat voorkomt onnodig boetes en een hoop frustratie, en zorgt voor duidelijkheid en regelgeving die geen leefvormen uitsluit,” aldus de fracties.

Schrijf geen boetes De D66-fracties in de Drechtsteden willen voor het vervolg van de coronacrisis voorkomen dat dit soort boetes worden uitgedeeld. “Inwoners die in de huidige regels strafbaar zijn in hun eigen huis, wonen vaak klein en delen soms hun keuken, badkamer of zelfs de woonkamer. Ze hebben niet de luxe om altijd 1,5 meter afstand te houden. Ze kunnen elkaar simpelweg niet ontwijken.”

De ondertekenende D66-fracties hopen dat lokale colleges tot die tijd op een redelijke manier de regels handhaven, zoals in de praktijk soms al gebeurt.

35 D66-fracties Deze oproep doen de fractievoorzitters van D66-fracties uit 34 Zuid-Hollandse gemeenten en de provinciale D66-fractie (Ria Oosterop). Het betreft de gemeentelijke fracties uit: (in alfabetische volgorde): Alblasserdam (Marko Stout), Alphen aan den Rijn (Gert van den Ham), Bodegraven-Reeuwijk, Brielle (Wim Smit), (Elly de Vries), Den Haag (Dennis Groenewold), Dordrecht (Ahmet Polat), Gorinchem (Ilhan Tekir), Gouda (Evert Bobeldijk), Hellevoetsluis (Mieke Bakker), Hendrik-Ido-Ambacht (Marijke Gommans), Hillegom (Sander Boschma), Hoeksche Waard (Miranda den Tuinder), Katwijk (Ralf Boland), Krimpen aan den IJssel (Larry Köster), Lansingerland (Ineke den Heijer), Leiden (Vahit Köroğlu), Leiderdorp (Jeroen Hendriks), Leidschendam-Voorburg (Jacco van Maldegem), Lisse (Bas van Riel), Maassluis (Jesse de Jong), Midden-Delfland (Roger Vieira), Oegstgeest (Elfred Bus), Papendrecht (Trijntje van Es), Pijnacker-Nootdorp (Barend van de Kraats), Ridderkerk (Farahnaz Fräser), Rijswijk (Constantijn Dolmans), Rotterdam (Chantal Zeegers), Schiedam (John van Sliedregt), Sliedrecht (René de Munck), Waddinxveen (Albert Grooten), Wassenaar (Ritske Bloemendaal), Westland (Benjamin Hofland), Zoetermeer (Gernand Ekkelenkamp), Zwijndrecht (Sabine Schipper).

The post D66: Geen coronaboetes voor samenwonende studenten of collega’s appeared first on Papendrecht.

In deze uitzonderlijke tijd staat ook het gemeenteraadswerk redelijk stil. We komen in ieder geval niet bij elkaar de komende weken. Hoe dit verder loopt weet niemand, daarom is men bij de griffie druk bezig om te onderzoeken hoe we wellicht toch kunnen vergaderen. Het zou niet altijd verstandig zijn om bepaalde onderwerpen lang stil te laten liggen.

Velen van ons werken nu thuis, wat een uitdaging kan zijn. Ook de wethouders werken thuis en proberen daar in crisistijd de gemeente toch draaiende te houden, natuurlijk met alle ambtenaren. Onze burgemeester draait lange dagen om de crisis het hoofd te bieden en de juiste dingen te regelen.

Als fractievoorzitter heb ik regelmatig contact met de griffie over de stand van zaken. Dit gaat veelal via mail of de fractievoorzitters appgroep. Recent hebben we nog een vergadering gehad met bijna iedereen thuis via Skype en een paar met minimaal twee meter afstand in een grote zaal.  Alle voorzorgsmaatregelen worden dus gehouden.

Als fractie kregen we onder andere het verzoek om te stemmen voor uitgebreidere openingstijden van de supermarkten en andere winkels waar levensmiddelen te koop zijn. Dit betekent in de praktijk dat er twee extra zondagsopeningen bijkomen, maar , zoals gezegd alleen voor levensmiddelen en tijdelijk voor de duur van de noodverordening. Het Regionaal Beleids Team (de crisisorganisatie) hoopt hiermee dat het makkelijker wordt om boodschappen te doen en dat er minder contact zal zijn tussen de klanten. Ook al zijn we het niet eens met koopzondagen hebben we besloten om niet tegen te stemmen. We willen hiermee het voorstel van de crisisorganisatie volgen, omdat zij in deze situatie de leiding en expertise hebben.

Vorige week luidden van veel kerken de klokken als teken van troost en hoop. Hier sluiten wij graag bij aan en we bidden iedereen veel sterkte, troost en Gods zegen toe. We willen u vragen om de landelijke en lokale overheden, crisisorganisaties, zorgpersoneel en mensen in andere belangrijke beroepen in uw gebeden mee te nemen.

Met vriendelijke groeten,

Namens de fractie

Pieter-Jan den Dekker