Poliflw

Het gebeurt niet vaak dat het CDA een motie van afkeuring steunt, laat staan mee-indient. Maar afgelopen donderdag deden we dat tijdens het debat over de nieuwe Parkeertransitie wel. Dan moet er wel wat aan de hand zijn. In dit artikel leggen we uit waarom het CDA deze motie van afkeuring heeft mee ondertekend. Te snel, te veel en te algemeen Kort samengevat is de kritiek van het CDA dat de parkeerplannen te snel worden vastgesteld, dat het college teveel in één keer wil regelen en dat in de plannen te weinig rekening wordt gehouden met verschillen tussen straten, wijken en bewoners. ‘Erdoorheen gejast’ Op 28 mei ontving de gemeenteraad de nieuwe parkeerplannen van het college met als verzoek dit op 9 juli in de raad vast te stellen. Vanaf het begin was duidelijk dat aan dit plan geen komma meer gewijzigd mocht worden. Op verzoek van het college werd het stuk extra snel door de raad behandeld. Pas na een persbericht van CDA en CU dat het college de parkeerplannen ‘erdoorheen jast’, stroomden de reacties binnen. Voorstanders en tegenstanders van de plannen lieten zich ineens horen. Waar iedereen het over eens was, was dat de communicatie van de gemeente zwaar onvoldoende was. Vrijwel niemand in de stad wist dat er 9 juli een parkeervisie door de gemeenteraad vastgesteld ging worden. Laat staan dat men wist wat er precies besloten ging worden. Het gevolg: meer dan 100 brieven die naar de gemeenteraad zijn gestuurd, een petitie die meer dan 1.700 keer getekend is, een demonstratie, een groot aantal insprekers… Kortom: niet alleen de oppositie, maar de hele stad voelde zich overvallen door de plannen. Te snel zijn deze door de raad gejaagd. Te veel De coalitiepartijen willen ons laten geloven dat het allemaal niet zo’n vaart loopt en dat we slechts kaders meegegeven. Toch worden veel Delftenaren direct geraakt door de plannen. Het CDA heeft (vergeefs) geprobeerd voor deze mensen de gevolgen wat te verzachten. Gezinnen en stellen die in de binnenstad wonen en twee (of meer) parkeervergunningen hebben, raken hun 2e en volgende vergunning op straat kwijt vanaf november. De 2e auto moet straks in de parkeergarage Zuidpoort of Prinsenhof worden gestald. Het CDA vroeg om een overgangsregeling voor gezinnen en stellen voor wie dit een probleem is. Mensen die in de wijken om de binnenstad wonen (“de schil”) krijgen straks te maken met mixparkeren, ook mensen die in straten wonen waar eigenlijk helemaal geen plek is voor kort parkerende bezoekers. Het CDA vroeg om mixparkeren alleen toe te passen in de buurt van winkels en voorzieningen en niet in straten waar alleen maar gewoond wordt. Bewoners van de binnenstad en de schil krijgen het aanbod om in plaats van op straat in de Zuidpoortgarage of Prinsenhofgarage te parkeren tegen een aantrekkelijk tarief van €300 per jaar. Hun parkeerplek op straat kan dan verdwijnen. Het CDA vroeg om mensen die hier gebruik van maken ook te garanderen dat deze prijs ook een aantal jaren vast ligt. Dat wilde de wethouder niet. Voortaan beslist niet meer de gemeenteraad maar het college over parkeerregulering. Het CDA heeft geprobeerd deze overdracht van besluitbevoegdheid uit het voorstel te houden, zodat de gemeenteraad het laatste woord heeft. Motie van Afkeuring De coalitie was niet bereid naar het CDA of naar andere oppositiepartijen te luisteren. Aan het voorstel mocht geen komma veranderd worden. Alle twaalf moties en amendementen van de oppositiepartijen werden door de wethouder ontraden en door de coalitie weggestemd. Alle moties van de coalitiepartijen werden door de wethouder enthousiast omarmd. Voor het CDA was de hele gang van zaken aanleiding om een Motie van Afkeuring in te dienen samen met Groep Stoelinga, ChristenUnie, SP en Stadsbelangen Delft. Met deze motie geven we aan dat wij het door het college gevolgde proces afkeuren. Voor het CDA speelde mee dat dit niet de eerste keer is dat wij ons door de coalitie en de wethouders buitenspel gezet voelen. De laatste tijd gebeurt het vaker dat op het moment waarop oppositie en de stad geïnformeerd worden, het voorstel achter de schermen al helemaal uitonderhandeld is. Dat kan en dat moet beter! In een democratie beslist de meerderheid, maar wordt er geluisterd naar en rekening gehouden met de belangen van de minderheid!

Op 16 juni jl. is het concept Mobiliteitsplan Delft 2040 voorgelegd aan de Delftse gemeenteraad. Het was één van de langste debatten ooit over één onderwerp in de raadszaal. Voor D66 staat vast dat het Mobiliteitsplan Delft 2040 moet zorgen voor meer toegankelijkheid, leefbaarheid en duurzaamheid in de openbare ruimte.  ‘’Voor mensen die gezond en fit genoeg zijn, is het afstappen van de stoep geen probleem en een gewoonte. Echter voor slechtzienden en kinderen kan dit leiden tot verkeersgevaarlijke situaties. Daarnaast is het voor ouderen, met of zonder rolstoel of rollator, bijna niet te doen om langere afstanden af te leggen, en dat moet anders’’, aldus Sivan Maruf (D66).

Het concept Mobiliteitsplan Delft 2040 beschrijft zowel concrete maatregelen als een toekomstvisie dat een houvast biedt voor de toekomst. Delft is een fietsstad en D66 onderschrijft graag de noodzaak van goede fiets- en wandelroutes. Een aanvulling daarbij is volgens D66 een overgang van functioneel denken naar inrichting volgens de gebruiker. ‘’voor onder meer voetgangers is het fijn als zij verschillende routes naar hun eindbestemming kunnen nemen, waarbij de verschillende routes verschillend zijn van karakter. In de Woonmonitor 2020 is dit beschreven als type woonmilieu, waarbij er gekeken is naar verschillende typen woningen en functies zoals school, detailhandel of sport op gebouwniveau. ‘’Wat D66 betreft zijn die woonmilieus een goed uitgangspunt voor de vertaling naar de openbare ruimte. Denk daarbij aan type verlichting, type straatstenen en groen. Zowel voor fietsers als wandelaars kan dit stimulerend werken.’’ Aldus D66-raadslid Maruf.

Voorzitter, collega raadsleden, mensen die thuis meekijken via de webcast, Geen Algemene Beschouwingen, maar bespiegelingen bij de Kaderbrief dit jaar omdat de verwachting was dat het een Kaderbrief “light” zou worden. Echter de Kaderbrief en de begroting zijn beleidsrijker dan ooit zoals het college in de raadsbrief schrijft. Als Delftse gemeenteraad bepalen we de richting die we uit gaan en dat doet het CDA door het college een spiegel voor te houden, zo zien wij deze bespiegeling ook. Deze kaderbrief verschijnt op de helft van deze collegeperiode en we kunnen hiermee een oordeel geven over wat het college tot nu toe heeft gepresteerd. Is het college van plannen maken los gekomen en nu gaan uitvoeren? Als we kijken naar de hoeveelheid voorstellen en stukken die naar de raad worden gestuurd zou je denken van wel. We lezen een tussenbalans waarin het college vindt dat ze mooie stappen heeft gemaakt en zichtbare resultaten voor de stad heeft bereikt. Gesteld dat dit waar is, dan is de vraag of de stad, de mensen waar we het allemaal voor doen, blij zijn met deze resultaten. Stelt dit college in de uitvoering van plannen daadwerkelijk de burger centraal? Passen de keuzes en richting van het college in een toekomst voor Delft die we door willen geven? Op die vraag reflecteert het CDA in deze bespiegelingen. Voorzitter, we leven in een onzekere tijd. Niet alleen door de financiële ontwikkelingen die Delft raken, maar ook door de vergroting van de tweedeling en toenemende polarisatie. Dit dwingt ons tot het maken van glasheldere keuzes. Voor het CDA staat hierin het belang van en de dienstverlening aan de Delftse inwoner altijd centraal; dat nemen wij als vertrekpunt. Van afval inzamelen tot parkeren en van zorg tot woonlasten. Wij willen een overheid die naast inwoners, ondernemers en verenigingen staat. Wij willen geen investeringen in institutionele overhead en ongebreidelde ambities, máár investeren in mensen. Daarin richt ik mij voor nu op 3 thema’s: Ontwikkeling van talent in Sport en Cultuur Een betaalbare passende woning voor iedereen Lokale democratie 1. Ontwikkeling van talent in Sport en Cultuur Iedereen is uniek en van waarde en heeft talenten gekregen die men kan inzetten voor zichzelf, maar ook ten dienste van de samenleving. Dit zorgt voor ontplooiing en draagt bij aan de ontwikkeling van onze samenleving. Jouw talenten ontwikkelen en inzetten is ook goed in het kader van de preventie in de (jeugd)zorg. Het mantra van het CDA is niet voor niets al ruim 8 jaar: “geen pillen maar preventie!”. Wij willen uitmuntende zorg voor kinderen die dit écht nodig hebben en een preventief aanbod aan activiteiten, eventueel aangevuld met lichte ondersteuning, voor kinderen die problemen hebben, maar daar op een gezonde manier uit kunnen komen. Sport, cultuur en muziek zijn hierin ontzettend belangrijk: Breedtesport en topsport! Het is al decennia bekend dat sport, cultuur en muziek een positief effect hebben op en bijdragen aan bijvoorbeeld de gezondheid, sociale cohesie, opvoeding, onderwijs en gemeenschapszin. En wat voor de jeugd geldt qua preventie, dat geldt ook voor ouderen. Ook voor hen kan de inzet op preventie worden gekoppeld aan sport, cultuur en muziek en kan het eenzaamheid tegengaan of juist voorkomen. Zowel 'sport' als 'cultuur' zijn dus een middel voor het halen van meerdere doelen. Daarom is de rol van het verenigingsleven ook zo belangrijk in onze stad en dat verdient alle steun wat het CDA betreft. “Wat je water geeft, zal groeien”, zegt een bekend spreekwoord. Laten wij inzetten op deze belangrijke middelen en water blijven geven, dat is aandacht. Opvallend is bijvoorbeeld dat er nauwelijks sociale projecten en investeringen uit het Fonds 2040 worden gefinancierd, maar vooral investeringen in stenen en grote instellingen en bedrijven . Alvast een suggestie hierbij: Wij missen in Delft een strategische visie op kerkelijk erfgoed. Dat is een belangrijk onderdeel van onze cultuur en geschiedenis: waar komen we vandaan? Dat weten helpt bij de weg die je zult bewandelen richting de toekomst. 2. Een betaalbare passende woning voor iedereen Voorzitter, wonen als een apart thema. Ik heb het expres niet hiervoor genoemd bij zorg. Het CDA vindt dat wonen en zorg gescheiden moet blijven behalve voor groepen die 24-uurs begeleiding nodig hebben bij het wonen. Goed wonen is een onderdeel van een goede gezondheid en voorkomt eenzaamheid. Iedereen die in Delft woont , moet in Delft kunnen (blijven) wonen. En als dat niet kan, dan moeten we geen uitzonderingen maken voor groepen zoals studenten. We moeten ook opkomen voor onze studenten dat zij overal in Haaglanden kunnen wonen. Wonen als regionale opgave voor iedereen is belangrijk en wat het CDA aangaat komen er vooral nieuwe studentenwoningen op de campus of buiten Delft. Wij vinden het belangrijk dat gezinnen, starters en ouderen kunnen wonen in een levensloopbestendig huis. Maar dat is niet voldoende, het is essentieel dat er voldoende passende en betaalbare woonruimte beschikbaar is in Delft zodat onze jongeren en starters, maar ook gezinnen en ouderen niet noodgedwongen naar omliggende gemeenten hoeven te verhuizen. Want als je eenmaal in Delft woont, dan wil je daar blijven wonen. We hebben toch een prachtige en heerlijke stad. 3. Lokale democratie Tot slot voorzitter, het derde -en minstens zo belangrijk- punt, wat ons ook allemaal aangaat en waar wij ons zorgen om maken. Dat is de staat van de lokale democratie. Het CDA ziet dit onder druk staan. Niet alleen is de stroom aan stukken enorm, de tijdsdruk die op de besluitvorming wordt gezet is minstens zo hoog. Raads- en commissieleden hebben amper tijd om alles degelijk voor te bereiden, laat staan dat de stad actief genoeg worden betrokken in voornemens. En dan doel ik niet alleen op de Parkeertransitie die afgelopen dinsdag is besproken. Dit speelt op alle terreinen en alle raadscommissies. Ik heb het dan niet over de nodige snelheid rond de Coronamaatregelen, daar hebben we begrip voor al levert het ook spanning op. Dit werpt de vraag op of het ontwikkelen van draagvlak, het voeren van het goede gesprek en het nemen van kwalitatief goede besluiten voldoende geborgd is. Maar het gaat verder: ook worden procedures en afspraken met voeten getreden. Daarover wil ik ook vanaf deze plek mijn zorg delen en uitspreken. Inwoners, ondernemers en verenigingen moeten we niet alleen goed informeren maar, bij voorkeur worden zij ook actief meegenomen. Het goed organiseren en borgen van deze randvoorwaarden hangt samen met de slagkracht van de griffie. Het CDA vindt dat de griffie de positie moet krijgen die het verdient. En als daar formatie-uitbreiding voor nodig is dan wil het CDA dat we dat doen. We willen de griffie danken voor al hun werk en ondersteuning, ook in deze hectische tijd zijn ze er voor ons als raad. Draagvlak, checks-and-balances en toetsen zijn essentiële aspecten in onze democratie. Vertrouwen in overheid en de politiek is cruciaal en ook u weet dat ‘vertrouwen komt te voet en gaat te paard’. En dat vertrouwen wordt voor een groot deel verloren door communicatie, terwijl dit vaak niets kost. Dat is meteen een mooi bruggetje naar het laatste punt bij lokale democratie. Een sterke democratie heeft waakhonden én mag geld kosten! Het CDA ziet in media en onderzoeksjournalisten die waakhonden. Dit betekent voor het CDA dat wij volgende week ook een motie indienen om voor dit jaar €30K te reserveren voor een mediafonds. Er is een initiatief vanuit de stad die hier een stichting voor hebben opgericht en met dat bedrag kunnen ze starten en ook subsidie krijgen van andere partijen. Ik sluit af voorzitter; Het CDA zet in op een pluriform Delft, een stad waarin iedereen graag woont, recreëert en omziet naar elkaar. Waar we oog hebben voor de menselijke maat en gezamenlijk werken naar een duurzame toekomst. Zo zetten we in op een Delft dat we willen doorgeven aan volgende generaties. Daar zet het CDA zich voor in: samen en naast de burgers van onze stad en het maatschappelijk middenveld. Een opdracht waar we ons samen verantwoordelijk voor weten, college en de voltallige raad. We wensen het college en de raad daarbij veel wijsheid en Gods zegen toe.

Voorzitter,

Vorig jaar citeerde ik nog:  ‘viering 75 jaar vrijheid staat onder voorstellen die onvermijdelijk zijn en waarop geen bijsturing meer mogelijk is’.

Wie had toen kunnen denken dat in maart 2020 alles ineens stil zou staan en onze vrijheid beknot zoals in decennia niet voorgekomen. Alles wat we tot dan toe vanzelfsprekend hadden gevonden was er niet meer. En iedereen werd uit zijn comfort-zone gehaald.

Tijd om stil te staan bij wat nu eigenlijk echt belangrijk blijkt: gezondheid, werk en inkomen, sociale contacten, beweging, natuur, uitgaan: vrijheid. We maakten kennis met dingen waar normaal alleen ánderen mee te maken krijgen: geen werk, geen inkomen, ziekte, eenzaamheid, verveling. In een rol die we niet gewend waren: thuis op de bank, ineens als meester of juf, systeembeheerder of patiënt.

Teruggeworpen op onszelf en elkaar kwamen we tot inzichten: hoeveel we vanzelfsprekend vinden, hoe belangrijk vrijheid is, hoe kwetsbaar het leven en de maatschappij waarin we leven. Wie we zijn of dachten te zijn, hoe afhankelijk we zijn van elkaar. Het dilemma tussen veiligheid en vrijheid.

De crisis trof sommigen zwaarder dan anderen: niet elk kind heeft de middelen of de ouders die hem goed kunnen helpen bij thuisonderwijs of een veilige omgeving. Niet iedereen in een zorginstelling begrijpt waarom hij geen bezoek meer krijgt. De een heeft het zwaar omdat hij veel van wat hij eerder deed nu niet meer kan, de ander verliest net dat laatste beetje wat nog kon.

Waar mijn 87-jarige moeder na 3 maanden afzondering bij het horen van: “het vaccin kan nog wel 2 jaar op zich laten wachten” verzuchtte: “ik weet niet of ik dat het wachten zó wel de moeite waard vindt”, maakte mijn dochter enthousiast plannen voor een slaapfeestje ‘voor na de coronacrisis’.

We zagen ook mooie dingen ontstaan: initiatieven om elkaar te helpen, creatief ondernemerschap om van de nood een deugd de maken. Een mooi voorbeeld vind ik het Rietveld theater, dat nu landelijk hét voorbeeld geeft met online thuistheater. TU medewerkers en studenten zetten in korte tijd Delfts vernuft in bij het bestrijden van de crisis. We zagen snelwegen zonder files, straten zonder verkeer, en ademden schonere lucht. We ontdekten ander gebruik van de openbare ruimte: om elkaar te ontmoeten, om te spelen, om te sporten. Sommige dingen bleken digitaal verrassend goed te werken, bij andere dingen bleef het behelpen en snakten we naar persoonlijk contact. Velen van ons blijken best meer te kunnen thuiswerken, en op vakantie blijkt niet perse ver weg te moeten met het vliegtuig. Deze zomer herontdekken de Nederlanders eigen land en wellicht ook Delft.

Natuurlijk moeten we nu eerst kijken waar de nood het hoogst is en hulp noodzakelijk, zodat geen onherstelbare schade ontstaat, ook voor de stad. Maar daar kan het niet bij blijven, de crisis mag niet leiden tot stilstand. Om meters te maken moet je stappen zetten.

Allereerst moeten we nog steeds hard aan de slag om die andere crisis, de klimaatcrisis, het hoofd te bieden. We hebben nu ervaren dat niet altijd alles wel meevalt of vanzelf wel goed komt, we moeten dus actief aan de slag. Ook is de woonopgave onverminderd. We moeten ervoor zorgen dat de bouw ook nu doorgaat en niet stilvalt. De crisis heeft op sommige plekken verschillen vergroot, waar we juist gelijke kansen willen: in het onderwijs, op een woning op een baan. Want hoe belangrijk het hebben van werk en voldoende inkomen is ondervonden velen aan den lijve. We willen er dan ook voor zorgen dat in Delft meer toekomstbestendige banen op alle niveaus bijkomen. Ook willen we dat mensen met een uitkering makkelijker bij kunnen verdienen en de opstap naar betaald werk beter kunnen maken.

Het belang van voldoende inkomen en reserves voor slechte tijden, geldt ook voor de gemeente zelf. En ons minimumloon blijkt niet toereikend: we krijgen steeds minder van het Rijk voor steeds meer taken. We moeten het Rijk, samen met andere gemeenten, klaar helder kunnen aantonen, dat het structurele tekort op gemeentebegrotingen hieraan te wijten is. Maar een niet sluitende begroting indienen is voor D66 geen optie: we geven daarmee het stuur uit handen aan iemand die de tank niet vult. We zijn in Delft al jaren scherp op de financiën en voor de hand liggende bezuinigingen zijn er niet. Maar in de crisis hebben we geleerd dat je sommige dingen echt niet kunt missen, terwijl je best zonder ándere dingen blijkt te kunnen. Laten we zo ook eens naar de begroting kijken. Wat willen we behouden en wat zijn we bereid (voor hoe lang) tegen welk prijs in te leveren?

Het wordt steeds drukker en voller in Delft. Dat merken we ook op straat. Daarom moet in Delft worden nagedacht hoe we met elkaar om gaan, ook als het gaat om het gebruik en de inrichting van de openbare ruimte. Parkeren van auto’s is hierbij een belangrijk onderwerp.