Poliflw

Vandaag bespreekt de gemeenteraad de kadernota voor 2021. In deze nota worden de eerste besluiten genomen voor de begroting voor volgend jaar. De mening van de PvdA kunt u hier onder lezen.

Begroten op drijfzand

Lelystad is nu 40 jaar een gemeente. Daar zaten heel slechte jaren bij. Maar ook heel goede jaren.

We zijn nu aanbeland in het jaar 41 Anno Gruijteri.

Eén ding weten we al heel zeker: jaar 41 wordt het onzekerste jaar in de geschiedenis van deze gemeente.

Vandaag bereiden we de begroting voor 2021 voor. Daar zijn we nog een eeuwigheid vandaan.

En voor die voorbereiding baseren we ons op de gegevens en de inzichten van maart. Dat is een eeuwigheid geleden.

Op dit moment kunnen we absoluut niet voorspellen hoe Lelystad er volgend begrotingsjaar financieel voor gaat staan. In juni wordt er veel meer duidelijk: – Dan komt het college met de langverwachte “Aanpak Sociaal Domein”. – Maar vooral: dan gaat het rijk meer duidelijkheid bieden omtrent financiële compensatie voor allerlei zaken.

Als gemeente hoef je geen kadernota vast te stellen. Het woord “kadernota” komt in de gemeentewet niet voor. Minstens een derde van de Nederlandse gemeenten slaat dit jaar de kadernota over.

Onze oproep is: laten we ons daarbij aansluiten. Laten we de besluitvorming voor begrotingskaders even uitstellen. Dan kunnen we over een maand of twee veel beter geïnformeerde besluiten nemen.

Want alles wat we nu besluiten is echt op drijfzand gebaseerd.

We hopen dat een meerderheid van de raad dat met ons eens is. Maar ook dat weten we niet zeker. Daarom hebben wij ook een Plan B. En dan doen we maar even alsof we niet op dat financiële drijfzand zitten.

Wij zien in de kadernota twee kernlijnen: – De budgetproblemen in het sociaal domein. – De investeringsagenda voor een betere toekomst van de stad.

Laten we met die laatste beginnen.

Je kunt denken: “Hoe haal je het in je hoofd? Is een investeringsagenda nu niet het laatste waar we mee bezig moeten zijn?”

Hoe onzeker de tijden ook zijn, er is zeker wel een toekomst. De PvdA is altijd óók de partij van de stadsontwikkeling geweest. Dus wij wenden graag de blik voorwaarts met Lelystad Next Level. Inclusief een stevige investeringsagenda. Wel altijd samen met andere, meer kapitaalkrachtige partijen.

Dat helpt Lelystad een steviger en sterkere stad te worden.

Maar… daar zitten wel grenzen aan: – Wij gaan geen ondersteuning voor mantelzorgers schrappen voor een sjieke fietsenstalling. – Wij gaan het opbouwwerk niet afschaffen om nog een lintje te kunnen knippen. – Wij gaan geen kinderen in de steek laten om een rondweg te kunnen aanleggen.

Het college stelt voor om nu te besluiten om 40 miljoen te willen gaan uitgeven. En om later te besluiten hoe dat dan gedekt moet worden.

We weten hoe dat gaat.

Dan moeten we later misschien nog weer meer gaan bezuinigen op kwetsbare inwoners. Want: “Ja die 40 miljoen heeft de raad al besloten.”

De PvdA wil nu boter bij de vis. Als we NU besluiten dat we die 40 miljoen willen doen. Dan moeten we ook NU de dekking gaan regelen.

En het mooie is: dat kan gewoon. Het kan gewoon.

Met een paar duidelijke afspraken voor de komende jaren kunnen we kansen grijpen voor Lelystad Next Level. En hoeven de kinderen en de opbouwwerkers en de mantelzorgers nu niet te lijden onder die toekomstige rondweg. Wij hebben daarvoor een amendement op 36a.

In de jeugdhulp lopen de overschrijdingen al jaren op. In de Wmo zitten we ook in de min. Dat is sinds Den Haag ons verbood om een eigen bijdrage naar draagkracht te vragen.

In beide problemen is Lelystad absoluut niet uniek. Qua overschrijdingen behoren we tot de nationale middenmoot. Maar die wetenschap lost het probleem niet op.

Ook de PvdA vindt dat we de kosten moeten beteugelen. Het is echt hoog tijd dat het college daar een concreet voorstel voor doet. De hoogste tijd.

Maar laten we niet op een domme manier doordraven in bezuinigingsdrift.

Collectieve oplossingen zijn goedkoper dan individuele. Het is dus dom om basisvoorzieningen in de wijken weg te bezuinigen. Want dat plusje lijkt misschien even goed in de begroting. Maar in de individuele hulpverlening krijgen we daar grote minnen voor terug.

Ons gezamenlijke raadsprogramma is daar ook duidelijk over: – Meer ruimte voor de professional. – Meer ruimte voor het gezond verstand. – Meer ruimte voor simpele oplossingen. – Meer ruimte voor maatwerk.

Dat is voor de PvdA essentieel. Essentieel.

Dus dat het college de raad nu een besluit voor “minder maatwerk” voorlegt? Dat gaat onze pet te boven.

En nu een extra bezuiniging op de basisvoorzieningen in de wijk? Ook dat valt niet te rijmen met het raadsprogramma.

Dit college wijst meteen naar het raadsprogramma als het gaat om belastingen niet te verhogen. Dat is terecht.

Dit college wijst meteen naar het raadsprogramma als het gaat om het belang van Lelystad Next Level. Ook dat is terecht.

Maar laten we dan consequent zijn.

Laten we dat ook doen als het gaat om de sociale basisinfrastructuur.

202006 Amendement kadernota onzekerheid

202006 Amendement kadernota 36a

202006 Amendement kadernota 36b

202006 Amendement kadernota 43

202006 Amendement kadernota 44

 

Het bericht Begroten op drijfzand verscheen eerst op PvdA Lelystad.

Afgelopen week zijn twee partijen uit de coalitie gestapt. Wij vinden dat jammer. We hadden het ook graag anders gezien, maar de Inwonerspartij en Christenunie hebben hun eigen afwegingen gemaakt.

Wij willen en zullen ons in de toekomst blijven inzetten voor een stabiel en daadkrachtig stadsbestuur. De komende weken wordt gekeken hoe er een nieuwe samenwerking kan worden gevormd voor de komende twee jaar. Het initiatief daarvoor ligt nu bij de grootste coalitiepartij. Wij stellen ons daarbij, zoals altijd, constructief en pragmatisch op. Het uitvoeren van het eerder overeengekomen raadsprogramma blijft voor ons een belangrijk uitgangspunt.

Er liggen belangrijke opgaven voor de stad. Onze inzet is om de aandacht daar zo snel mogelijk weer op te richten.

Intussen beleven we ook een andere, veel ernstiger crisis. Dit vraagt veel van ons als burgers, maar ook van ons als samenleving. Nu meer dan ooit moeten we een beetje rekening houden met elkaar. Wees er intussen van verzekerd dat ook nu, ondanks een politieke crisis, Lelystad een volop functionerend stadsbestuur heeft en houdt.

Emiel van der Herberg (voorzitter fractie gemeenteraad) Jaap van Gelder (voorzitter afdelingsbestuur) Nelly den Os (wethouder)

Het bericht Crises verscheen eerst op PvdA Lelystad.

De komende jaren gaat Centrada, naast de reguliere nieuwbouw, extra woningen realiseren als mid stay en long stay. Dat betekent dat voor die woningen een huurcontract voor een beperkte periode geldt. Het College van B en W staat op het punt hierover “prestatie afspraken” te ondertekenen.

De Partij van de Arbeid is blij met deze ontwikkeling. Lelystad heeft een groot tekort aan betaalbare huurwoningen. De beste oplossing is om meer echte woningen te gaan bouwen, maar daarvoor is (al jaren) geen politieke meerderheid. En dan zijn mid en long stay voor de PvdA second best.

Te veel inwoners zitten in continue onzekerheid over waar ze komende tijd moeten wonen. Terwijl ze nog jaren moeten wachten op een regulier huurhuis. Een mid/long stay is voor hen geen ideale woonoplossing, maar in ieder geval wel een stabiele.

Die zekerheid van een dak boven je hoofd vinden wij het belangrijkste, en daar gaan wij bij de verdere uitwerking dus ook goed op letten. Voor inwoners die volgens de regels niet urgent woningzoekend zijn, maar in de praktijk wel, moet deze faciliteit een laatste tussenstop zijn richting de uiteindelijke huurwoning. Dat betekent bijvoorbeeld dat huurcontracten lang genoeg moeten zijn om de wachtlijst af te wachten.

Verder begrijpen we dat het College van B en W grotendeels in wil zetten op kwalitatief goede woningen, die mogelijk later “na de woningnood” als reguliere huur- of koopwoningen voort kunnen bestaan. Dat zou dan een mooie stap betekenen richting Lelystad Next Level.

Het bericht Blij met mid en long stay verscheen eerst op PvdA Lelystad.

Meerdere fracties in de Lelystadse gemeenteraad hebben nog bedenkingen bij het plan van Leefbaar om de manege in Lelystad financieel te steunen. De manege is in de financiële problemen gekomen, omdat paarden besmet zijn geraakt met het rhinovirus.

Vier paarden zijn al dood en de manege maakt veel extra kosten om de ziekte te bestrijden. Leefbaar Lelystad vindt daarom dat de gemeente een bedrag van zo’n 20.000 euro dat over is gebleven van de motiemarkt aan het getroffen bedrijf zou moeten geven.

De VVD, de Inwonerspartij, de PvdA en de ChristenUnie vinden het idee allen sympathiek. Toch aarzelen ze om het te steunen. Dit heeft alles te maken met het begrotingstekort van ruim 5 miljoen euro waar de raad mee geconfronteerd is. De partijen denken dat de gemeente de komende jaren elke cent zal kunnen gebruiken. De visie van Leefbaar Lelystad dat niet-benut geld van de motiemarkt ‘over’ is, wordt daarom niet door alle fracties gedeeld.

Bij de politiek bestaat ook vrees voor precedentwerking. Mocht de gemeente nu de manege steunen, dan zouden in de toekomst mogelijk ook andere ondernemers met problemen hulp van de gemeente verwachten. Er zijn bij fracties ook wat twijfels of een gemeente wel zomaar een dergelijk bedrag aan een commercieel bedrijf mag geven.

De meeste partijen zeggen het voorstel later deze week sowieso nog als fractie te willen bespreken. Over twee weken zal de gemeenteraad dan tijdens de begrotingsbehandeling over het voorstel van Leefbaar Lelystad stemmen.

 

Beschouwingen bij de nieuwe begroting, uitgesproken op 5 november.

Wat hier gebeurt kan echt niet. Het klopt van geen kant. Dit is een belachelijke begroting.

En daar kan het college helemaal niks aan doen.

Het is voor een lokaal politicus altijd erg gemakkelijk om de schuld te leggen bij de landelijke overheid. En toch kan ik daar vandaag niet omheen.

In Den Haag krijgen ze het geld niet uitgegeven, en daarom worden gemeenten gekort. Want dat is nu eenmaal het verdeelsysteem. Kafka floreert in de lage landen. Den Haag staat fier rechtop. De rest van het land staat op zijn kop.

Dat mooie begrotingsoverschot van het kabinet wordt betaald door onze inwoners. – Onze inwoners die straks minder aanspraak kunnen doen op maatschappelijke ondersteuning. – Onze inwoners die straks misschien wel moeten wachten of reizen voor de zorg die ze nodig hebben. – Onze inwoners die de contributie voor de bieb of de sportclub straks extra zien stijgen.

Beste minister Hoekstra: gefeliciteerd met uw prachtige begroting.

Het rijk geeft ons alsmaar extra taken, zonder dat daar voldoende middelen tegenover staan. Nu hebben we weer forse tegenvallers door het vaste vlaktarief in de Wmo. De flamboyante zorgminister is supertrots dat hij voor veel mensen de eigen bijdrage voor de Wmo omlaag heeft gebracht. – Maar voor onze armste inwoners gaat de eigen bijdrage juist omhoog. – En voor de gemeente zijn er minder inkomsten. – En ook nog eens meer uitgaven.

Dat zijn geen drie vliegen in een klap. Dat zijn drie klappen en nergens een vlieg te bekennen. Beste minister De Jonge: gefeliciteerd met uw mooie succes.

Ik kom zo terug in Lelystad. Maar ik wil u eerst nog even kort meenemen naar Drenthe. De hoofdstad van die mooie provincie heeft een heel stoer college. Die bidden niet vèur de brune bonen van de minister. Assen weigert gewoon dat vlaktarief in te voeren. Dat kan die gemeente een hoop ellende opleveren. Maar het kan ook een doorbraak veroorzaken. Wij volgen dat met grote interesse. Ons hart wil dolgraag meedoen, maar ons hoofd zaait dan toch weer wat twijfel. Is het verstandig om stoer te doen? Misschien moeten we het ons eigen college maar vragen: moeten wij ook niet gewoon de kop der dwaars vèur gooien?

Dan terug naar Lelystad. Want daar gaan wij over. En daar gaat deze belachelijke begroting over.

Met deze begroting moeten we het college gewoon complimenteren. Zij hebben het beste gemaakt van een rottige situatie.

We zijn in Lelystad gewend om heel voorzichtig te begroten. Maar dit keer even niet. – We zetten onze reserves in. – We rekenen alvast op wat extra geld voor de jeugdzorg. – We gaan uit van een blijvend rentevoordeel. – We keren de spaarpot voor groenonderhoud ondersteboven. – We gaan kijken hoe we scherper kunnen begroten.

Dat is allemaal heel hard nodig om nog grotere bezuinigingen te voorkomen. Maar voor Lelystadse begrippen is dit best wel een beetje stoer. Wij hebben daar om gevraagd, en het college heeft geleverd. Nogmaals complimenten.

Maar dan moet er nog steeds 6 tot 11 miljoen euro bezuinigd worden. Dat doet aan alle kanten pijn. Ik kan zo tien bezuinigingen aanwijzen die wij heel erg vinden. Vraagt u mij er zo gerust naar. In deze begroting is dat allemaal helaas niet op te lossen.

Volgend jaar misschien wel. Er zijn signalen dat de rijksbijdrage dan juist weer een stuk hoger kan worden. En als dat gebeurt, dan wil ik u nu vast kraakhelder maken wat wij dan willen doen. We moeten dan aller aller aller eerst een aantal van deze bezuinigingen gaan terugdraaien. Dat staat voor de PvdA als een paal boven water. We horen graag dat u dat met ons eens bent.

De grootste tegenvaller zit in het sociaal domein, en dan vooral bij jeugdzorg en Wmo. Wij zijn nog altijd trots op onze afspraak in het raadsprogramma om structureel extra middelen bij te plussen. Maar wij zien, en vinden ook dat dat bijplussen niet onbeperkt kan. En dus zullen wij ook de taakstellingen voor jeugdzorg, voor Wmo en voor re-integratie gewoon steunen. Met pijn in het hart.

Ook in dit dossier – van de decentralisaties – kunnen wij de landelijke overheid verwijten maken. Ze hebben veel te weinig geld over die schutting meegegooid. Heel veel gemeenten komen geld tekort. En in 2013 waarschuwden wij al dat dit voor Lelystad extra nadelig ging uitpakken.

Maar hier past het ons ook om naar onszelf te kijken. Want vijf jaar geleden waren we niet alleen maar bezorgd. We waren ook best wel blij met die decentralisaties. Met ons allen geloofden we dat de gemeente de ondersteuning, hulp en zorg ook echt beter zou kunnen dan de provincie en het ministerie. De transformatie noemden we dat. En dat betekent gewoon: mensen beter helpen voor minder geld.

Mensen beter helpen voor minder geld.

Met dat minder geld gaat het dus nog niet zo goed. Maar is dat “mensen beter helpen” nou wel aan het lukken? Het eerlijke antwoord is: we weten het niet echt. Sterker nog: deze raad worstelt al jaren met die vraag. Keer op keer vragen wij – raad van lelystad – het college om meer en meer informatie. Om maar grip te krijgen op die centrale vraag: zitten we op de goede weg? Om onze inwoners ook echt beter en effectiever te helpen?

Maar daar gaan we met kengetallen niet achter komen. Ook niet met prestatie indicatoren. Of benchmarks. En zelfs niet met enquetes onder inwoners die we dan ineens “cliënten” noemen. Denk daar eens even over na. Cliënt. … Dat. Gaat. Allemaal. Over. Het. Zorg. Aanbod. Maar we hebben in deze raad nog steeds nauwelijks beeld van wat er nou echt gebeurt. Aan die beroemde keukentafel.

Nu meer dan ooit moeten we haast maken met de transformatie. Mensen beter helpen met minder geld. Mensen beter helpen. De beste manier om mensen te helpen is voorkomen dat hulp en meer hulp en zorg en meer zorg nodig worden.

Preventie.

Maatwerk.

Integraal werken.

Daar hebben we in het raadsakkoord goede afspraken over gemaakt. Die afspraken zijn en blijven voor de PvdA essentieel. Maar we maken ons daar wel zorgen over.

Ik zie een wethouder van jeugdzorg. Ik zie een wethouder van onderwijs. Ik zie een wethouder van schuldproblematiek. Ik zie een wethouder van wonen. Ik zie een wethouder van gemeentelijke dienstverlening. Ik zie een wethouder van integratie. Ik zie een burgemeester van veiligheid.

Ik zie een college dat zich volop wil inzetten om “mensen beter te helpen”. Daar hebben we geen enkele twijfel over. Maar het is ook een college dat het komende jaar heel veel energie moet gaan steken in bezuinigen en besparen.

Stoplichtmodellen zullen er komen.

Draaiknoppen moeten we vinden.

De hele gereedschapkist gaat open.

Dat is nodig. Dat is onontkoombaar. Maar daar mogen we het niet bij laten.

We moeten nu alle zeilen bijzetten. En daarom doen wij u een voorstel.

Laten wij onszelf en het college gaan helpen. Met een actieonderzoek. Dat is een onderzoek dat voor honderd procent is gericht op de praktijk. Bijvoorbeeld door een aantal multiprobleemgezinnen te gaan volgen. En dan niet hinderlijk volgen, maar juist behulpzaam volgen. Met het boerenverstand erbij.

Andere gemeenten gingen ons voor met zo’n onderzoek. Dat levert enorm interessante inzichten op. – Waarom maatwerk maar moeizaam tot stand komt. – Waarom alle zorg rondom zo’n gezin soms alleen maar complexer en complexer wordt. – Waarom het soms heel veel geld kost om mensen nauwelijks te helpen.

Dat zijn vragen waar deze raad mee zit. En dat is het soort inzichten dat ons ook verder kan helpen. Om die transformatie nou een keer te kunnen gaan afmaken.

Met minder geld.

Mensen beter helpen.

Het bericht Met minder geld mensen beter helpen verscheen eerst op PvdA Lelystad.