Poliflw

Eind vorig jaar hebben we de wethouder verzocht speeltuinverenigingen te betrekken bij het op te stellen uitvoeringsprogramma. Wethouder De Langen wilt onder andere dat speeltuinen meer de samenwerking opzoeken met andere organisaties in de wijk, zodat er meer activiteiten georganiseerd kunnen worden. Ook zet de wethouder in op de groei van vrijwilligers en zint hij op een fysieke vernieuwing van de speeltuinen. We houden vinger aan de pols en gingen langs een aantal verenigingen om te vragen of zij betrokken worden bij het nieuwe beleid; waar behoefte aan is en waar kansen liggen om een lokale ontmoetingsplek te blijven voor kinderen en bewoners.   

Veruit de meeste speeltuinen die we gesproken hebben, organiseren al samen met andere partners in de wijk activiteiten voor jong en oud. Waar minder samenwerking aanwezig is, moet men kijken naar de buurt zelf, zeggen de verenigingen. Niet in alle wijken worden er met regelmaat activiteiten georganiseerd voor kinderen. Sommige beheerders investeren in netwerken, maar een unanieme vraag is: “wie komt naar ons? ”

Wat duidelijk is dat we het functioneren van speeltuinen niet los kunnen zien van de bezuinigingen die de afgelopen jaren zijn doorgevoerd. Niet iedere speeltuin heeft nog een betaalde beheerder; de subsidie voor de vaste lasten en organiseren van activiteiten is niet toereikend; en er is geen volwaardige belangenbehartiger meer voor alle speeltuinen. Dat is een gemis. En met het stopzetten van de subsidie voor de Duimdroppen wordt het voortbestaan van BSW bedreigt. Daarmee komt dan de ondersteuning bij de jaarlijkse subsidieaanvraag te vervallen.

Inzetten op het werven en binden van vrijwilligers is een mooi plan, maar de verenigingen zeggen wel dat ze op z’n minst een beheerder nodig hebben met voldoende uren om de speeltuin draaiende te houden en vrijwilligers te begeleiden. “Dat kan het bestuur niet alleen, want ook wij zijn vrijwilligers.”

De besturen en beheerders die we gesproken hebben zetten zich al (tientallen)jaren in voor hun speeltuin. “We missen een gemeente die daad bij woord zet”, zegt een bestuurder. “De gemeente wilt nu speeltuinen herinrichten, maar als we een aanvraag doen voor bijvoorbeeld een nieuw speeltoestel dan krijgen we vaak nul op het rekest. En we doen het voor de kinderen, niet voor onszelf.”  Verenigingen zijn benieuwd naar wie de herinrichting van het speelveld zal uitvoeren, wanneer dit zal zijn en hoeveel budget daarvoor beschikbaar komt. “Dat is ons niet duidelijk geworden met het gesprek met de gemeente”, zegt een penningmeester. Ook vragen verenigingen zich af wie zal betalen voor het toegankelijk maken van het clubhuis voor kinderen met een beperking. “We betalen zelf voor onderhoud van het gebouw en dat kan aardig oplopen. We zijn er voor alle kinderen, maar we kunnen niet alle kosten telkens zelf ophoesten.”

Het uitvoeringsprogramma wordt nog besproken en de SP-fractie zal over al deze zaken duidelijkheid vragen bij het college.  

Eind vorig jaar hebben we de wethouder verzocht speeltuinverenigingen te betrekken bij het op te stellen uitvoeringsprogramma. Wethouder De Langen wilt onder andere dat speeltuinen meer de samenwerking opzoeken met andere organisaties in de wijk, zodat er meer activiteiten georganiseerd kunnen worden. Ook zet de wethouder in op de groei van vrijwilligers en zint hij op een fysieke vernieuwing van de speeltuinen. We houden vinger aan de pols en gingen langs een aantal verenigingen om te vragen of zij betrokken worden bij het nieuwe beleid; waar behoefte aan is en waar kansen liggen om een lokale ontmoetingsplek te blijven voor kinderen en bewoners.   

Veruit de meeste speeltuinen die we gesproken hebben, organiseren al samen met andere partners in de wijk activiteiten voor jong en oud. Waar minder samenwerking aanwezig is, moet men kijken naar de buurt zelf, zeggen de verenigingen. Niet in alle wijken worden er met regelmaat activiteiten georganiseerd voor kinderen. Sommige beheerders investeren in netwerken, maar een unanieme vraag is: “wie komt naar ons? ”

Wat duidelijk is dat we het functioneren van speeltuinen niet los kunnen zien van de bezuinigingen die de afgelopen jaren zijn doorgevoerd. Niet iedere speeltuin heeft nog een betaalde beheerder; de subsidie voor de vaste lasten en organiseren van activiteiten is niet toereikend; en er is geen volwaardige belangenbehartiger meer voor alle speeltuinen. Dat is een gemis. En met het stopzetten van de subsidie voor de Duimdroppen wordt het voortbestaan van BSW bedreigt. Daarmee komt dan de ondersteuning bij de jaarlijkse subsidieaanvraag te vervallen.

Inzetten op het werven en binden van vrijwilligers is een mooi plan, maar de verenigingen zeggen wel dat ze op z’n minst een beheerder nodig hebben met voldoende uren om de speeltuin draaiende te houden en vrijwilligers te begeleiden. “Dat kan het bestuur niet alleen, want ook wij zijn vrijwilligers.”

De besturen en beheerders die we gesproken hebben zetten zich al (tientallen)jaren in voor hun speeltuin. “We missen een gemeente die daad bij woord zet”, zegt een bestuurder. “De gemeente wilt nu speeltuinen herinrichten, maar als we een aanvraag doen voor bijvoorbeeld een nieuw speeltoestel dan krijgen we vaak nul op het rekest. En we doen het voor de kinderen, niet voor onszelf.”  Verenigingen zijn benieuwd naar wie de herinrichting van het speelveld zal uitvoeren, wanneer dit zal zijn en hoeveel budget daarvoor beschikbaar komt. “Dat is ons niet duidelijk geworden met het gesprek met de gemeente”, zegt een penningmeester. Ook vragen verenigingen zich af wie zal betalen voor het toegankelijk maken van het clubhuis voor kinderen met een beperking. “We betalen zelf voor onderhoud van het gebouw en dat kan aardig oplopen. We zijn er voor alle kinderen, maar we kunnen niet alle kosten telkens zelf ophoesten.”

Het uitvoeringsprogramma wordt nog besproken en de SP-fractie zal over al deze zaken duidelijkheid vragen bij het college.  

 Krijgen bedrijven niet te veel gewicht bij Gemeente Doesburg? Worden belangen wel eerlijk gewogen? Wordt ieders stem gehoord? Dat zijn vragen die bij ons rijzen als we kijken naar het ontwerpbestemmingsplan voor het bedrijventerrein aan de Verhuellweg in Doesburg. Met de geplande uitbreiding van Rotra -want daar komt het op neer- komt een toename van overlast. Van verkeer, van geluid, van licht, van uitstoot. Bewoners maken zich zorgen over hun gezondheid en de kwaliteit van hun leefomgeving. Dat blijkt uit talloze zienswijzen die zijn ingediend. Is hun stem niet belangrijker dan die van een bedrijf met zo’n 20 medewerkers en een paar aandeelhouders? Moet die voor de gemeenteraad niet zwaarder wegen ditmaal? Natuurlijk moet de gemeente ruimte bieden aan allen. Ook bedrijven. Maar de vraag is welke belangen hier worden gewogen. Wat is het belang van Rotra voor Doesburg? Wat is het belang van een vervoersbedrijf, dat in de toekomst enkel werkgelegenheid biedt aan een paar hoogopgeleiden op kantoor? De uitbreiding is voornamelijk in het belang van Kuehne + Nagel, het Zwitserse bedrijf dat een groot gedeelte van Rotra heeft gekocht en nu de gebouwen huurt. Het belang is hier dus omzet en winst voor een buitenlands bedrijf. En is dat belang nu zo zwaarwegend? Moet daar de gezondheid van Doesburgers, de kwetsbare natuur, het historisch stadsgezicht voor wijken? Wij moeten zorg dragen voor onze gemeenschap. Wij moeten luisteren en verantwoorde keuzes maken. Wij moeten als gemeenteraad zo besturen dat dit in alle eerlijkheid, openheid en redelijkheid gaat. Als we dit plan goedkeuren dan luisteren we naar een enkele stem en negeren honderden andere.

In de Algemene Ledenvergadering van woensdag 4 augustus 2021 is in bijzijn van landelijk voorzitter Jannie Visscher een nieuw bestuur gekozen.

van links naar rechts, Nato Avastia(organisatie secretaris) Willeke van Ooijen Steen, Janny Jongkind, Jos Swartjes (voorzitter) en Rene Dahlmans

Op zaterdag waren we met de "MUUR VAN STEUN" in het centrum van Gouda. We haalden steun op om de slachtoffers van de Toeslagenaffaire een hart onder de riem te steken.

Vandaag vragen we de gemeente om zich in te spannen voor de Goudse slachtoffers van de toeslagen-affaire.

Lees hier onze raadsvragen waarin we onder andere vragen om een vast contactpunt vanuit de gemeente voor de slachtoffers en extra ondersteuning vanuit de gemeente.

"Veenendaal is er heel erg voor dat de mensen hun tuinen vergroenen en de stenen eruit halen. Dan word je gestraft met een rekening van 150 euro," aldus SP'er Sietse van der Bij. Want stenen en tegels gelden als bouw-afval. Dat mag je niet bij het afvalbrengstation inleveren, dus moet je een container huren. Dat moet anders kunnen...

Afgelopen zaterdag konden mensen hun tegels gratis inleveren. Van der Bij had de wethouder ervan kunnen overtuigen dat dit een goed idee is. Van de actie maakten verschillende Veenendalers gebruik. En uiteraard gaf Van der Bij zelf het goede voorbeeld.

Afvalverwerker ACV brengt de containers met stenen volgende week naar de firma Van de Kraats en Bouw in Ede. Daar worden ze verpulverd tot puin. Dat wordt in Veenendaal-Oost dan weer hergebruikt als fundering voor de nieuwe wegen. Het is dus eigenlijk een dubbelduurzame actie.

Journalist Arnold Winkel schreef een artikel over deze actie in 'de Gelderlander'.

 

Als wij als SP'ers in het centrum van Veenendaal actief zijn, horen we het regelmatig: "Jullie willen wel onze stem, maar luisteren? Ho maar! Ik heb afgedaan met de politiek!"

Afgedaan met de politiek. Deze trend vindt niet alleen in Veenendaal plaats. Sinds ongeveer de jaren ‘80 zijn er steeds minder mensen lid van een politieke partij, gaan er steeds minder mensen stemmen en zijn er steeds meer mensen zwevende kiezer.

De overheid heeft een halt willen roepen aan deze desinteresse in de politiek. Haar antwoord daarop is de Participatie. Participatie is de wens van de overheid de burgers meer te betrekken bij de politiek. Bijvoorbeeld met een referendum. Echter toen de uitslag over het referendum over de Oekraïne niet de door de regering de gewenste uitslag was, moest het referendum maar gauw weer van tafel.

Zo herinner ik me in Veenendaal een 'Townhallgesprek'. Burgers werden uitgenodigd mee te denken over de toekomst van het stadsstrand. Maar wie kwamen er naar dat Townhallgesprek? Vooral de hoogopgeleide mensen, zij die politiek actief waren en een paar belanghebbenden, zoals een architect en winkeliers uit het centrum. Dat is nou niet bepaald 'de gemiddelde Veenendaler'.  En de door deze elite ingeslagen richting voor het stadsstrand, was niet wat de gemiddelde Veenendaler voor ogen had. De door ons in het centrum opgehaalde 11.000 handtekeningen in het centrum voor het behoud van het toenmalige stadsstrand, werden volkomen genegeerd.

Dit Townhallgesprek leidde echt niet tot meer betrokkenheid van de inwoners. En er was niet democratisch besloten. Immers bij democratie draait om gelijke zeggenschap en het gelijke recht om politiek handelen te bepalen.

In zijn boekje TEGEN VERKIEZINGEN geeft David Van Reybrouck een aantal argumenten om aan te tonen dat verkiezingen een erg slecht instrument zijn voor de democratie:

Door verkiezingen dingt de politicus naar de gunst van het volk door zoveel mogelijk in beeld te komen. Hij wil scoren! Het gaat niet meer om de visie en de grote ideeën, maar om de incidenten. Lobbyisten kunnen proberen om een gekozen politicus te beïnvloeden. Wie herinnert zich niet, dat het kabinet Rutte-III de afschaf van dividendbelasting voor multinationals uit de hoge hoed toverde. Dit bleek later een harde eis van o.a. Unilever om in Nederland gevestigd te blijven. Echter, een heel groot deel van de Nederlandse bevolking was tegen de afschaffing van de dividendbelasting. En een gekozen politicus of politieke partij kan corruptiegevoelig blijken. Dat kan door abnormaal grote schenkingen door ondernemers in ruil voor wat aanpassingen in het verkiezingsprogram. En ook worden wij als politieke partijen allemaal gewezen op ondermijning. Hiermee wordt bedoeld dat de criminaliteit voor eigen gewin gebruik maakt van de overheid of van het bevoegd gezag. Zo kan bijvoorbeeld een crimineel of iemand met connecties met de onderwereld, zich via een politieke partij verkiesbaar stellen en zo de besluitvorming beïnvloeden. Niet om de gemeenschap te dienen, maar om de criminele activiteiten een handje te helpen.

David Van Reybrouck is daarom ook tegen verkiezingen. Hij stelt voor om tot loting over te gaan. Loting, zegt Van Reybrouck is het meest democratisch. Iedereen heeft een kans om mee te doen. Deze methode werd al in het oude Athene toegepast en later ook in Venetië en in Florence.

Hoe ziet zo’n loting eruit? Er wordt een willekeurig aantal mensen geloot uit de verschillende groepen van de bevolking, zoals verschillende leeftijdscategorieën, uit verschillende opleidingen, uit verschillende landstreken enz. De gelote groep mensen laat zich informeren door wetenschappers en experts en zij gaan daarna samen in overleg om tot een besluit te komen. Dit kan een lang proces zijn en daarom krijgen de lotelingen een financiële vergoeding.

Nu denkt u misschien dat onze wereld te complex geworden is om door een willekeurig stelletje mensen aangestuurd te worden. Wel: het lotingssysteem kan in verschillende stadia worden toegepast. Te beginnen bij het maken van een enkele wet tot aan een heel wetgevend proces. En ook alle stappen daartussen kunnen mogelijk door loting tot stand komen. En dat loting een goede methode is, heeft Ierland bewezen. Door lotingen zijn daar aanbevelingen gedaan om de grondwet te wijzigen ten aanzien van godsdienstvrijheid en ten aanzien van het homohuwelijk. Deze aanbevelingen gingen eerst door de twee Kamers van het Ierse parlement, daarna naar de regering en tot slot werd er een referendum gehouden: 79% van de bevolking stemde voor deze aanbevelingen van de grondwetswijzingen. Een geslaagd experiment dus, dat laat zien dat de betrokkenheid van de burgers groeit door het systeem van loting.

Van Reybrouck eindigt zijn boekje met de woorden: "We moeten de democratie dekoloniseren. We moeten de democratie democratiseren. Waar wachten we op?"

Wilt u er het fijne van weten? Lees dan:

Tegen Verkiezingen van David van Reybrouck Uitgeverij De Bezige Bij. In de bibliotheek van Veenendaal aanwezig.

SP-raadsllid Sita Bottenberg-Brylka stelde het College van Burgemeester en Wethouders (B&W) onlangs vragen over de stadsschapen en het beschermen van deze dieren tegen aanvallen van honden. Dit is het antwoord hierop deze vragen gaf.

Vanaf 1 juli stijgt de energierekening van miljoenen Nederlanders met soms wel honderden euro’s. En dat terwijl veel mensen al een hoge energierekening hebben. En nu blijkt dat de energietarieven óók flink omhoog gaan, met gemiddeld 10 procent.

Uit een peiling van Maurice de Hond blijkt dat 26% van de Nederlanders, ongeveer 2 miljoen huishoudens, door de coronacrisis al een hoger energieverbruik heeft. Mensen worden dus driedubbel geraakt in hun energiekosten. Dit betekent dat heel veel mensen een enorme jaarafrekening gaan krijgen.

Terwijl de grote vervuilers subsidie krijgen, moeten de mensen de rekening betalen. Dat is niet rechtvaardig. Wij willen dat de energierekening omlaag gaat. Steun onze actie en help mee om de politiek duidelijk te maken: de energierekening moet omlaag!

Teken de petitie op https://doemee.sp.nl/energierekening