Poliflw

Progressief Woerden wil ook, en vooral, buiten het stadhuis zichtbaar en actief zijn. Daarom houdt PW 1 x per maand een bijeenkomst op een andere plek, ergens buiten het stadhuis. Ze gaan op bezoek bij maatschappelijke organisaties en initiatieven om kennis te maken en inspiratie op te doen. Daar nodigen ze ook graag iedereen bij uit die mee wil denken en doen.

De planning voor 2019 ziet er alsvolgt uit (zie ook de pagina agenda):

 

14 januari - Edesso Torino.

We zijn te gast bij het Turkse restaurant in winkelcentrum Tournoysveld dat meerdere keren slachtoffer was van overlast. We gaan in gesprek over veiligheid versus vrijheid en camara's versus privacy.

 

11 februari - Wijkplatform Molenvliet

Er is een nieuw wijkplatform in Molenvliet. Een goede gelegenheid kennis te maken en te praten over de rol en het belang van wijk- en dorpsplatforms

 

20 mei - VIC - VeenweideInformatieCentrum in Zegveld

In het VeenWeideInformatieCentrum wordt onderzoek gedaan naar onze bodem. We leren meer over de typische gesteltheid van de bodem in onze regio.

 

17 juni - De Kievit in Harmelen

Een uniek natuur- en inwonersinitiatief. We krijgen een rondleiding en praten over de natuur in Harmelen.

 

 

De voltallig oppositie maakt zich grote zorgen over de eerste begroting van het nieuwe college van CDA, LijstvanderDoes, ChristenUnie SGP en D66. Door de forse investeringen van het college lopen de schulden van de gemeente flink op en dat is niet goed voor de financiële positie van de gemeente. Dat die positie verbeterd moet worden werd afgelopen maart aangetoond door een onderzoek van adviesbureau Berenschot.

Om de zorgen kracht bij te zetten heeft de oppositie bestaande uit Fractie Bakker, SP, SterkWoerden, Inwonersbelangen, VVD en Progressief Woerden een motie ingediend om de begroting af te keuren.

De motie is zoals te verwachten niet aangenomen.

De fractie van Progressief Woerden maakt zich zorgen om de veiligheid en de gezondheid van de nieuw te bouwen wijk op het Den Oudstenterrein. Er is kritiek van de Veligheidsregio Utrecht op onder andere de bereikbaarheid voor hulpdiensten. Ook zijn er signalen van omwonenden over ransuilen en vleermuizen die in de knel zouden kunnen komen en zorg over onnodige bomenkap.

Coby Franken van Progressief Woerden en zelf inwoner van het Staatsliedenkwartier stelt hier vragen over. “Natuurlijk zijn wij reuzeblij met deze nieuwbouw van een wijk met stevige ambities op het gebied van groen en duurzaamheid, maar we maken ons nu toch wel een beetje zorgen. Want hoe zit het dan met die kritiek van de veiligheidsregio? Is de wijk voldoende bereikbaar voor hulpdiensten? En op welke wijze wordt er zorggedragen voor de huidige populatie van ransuilen en vleermuizen. En hoe wordt gezorgd dat alle al gekapte bomen weer volgens afspraak worden vervangen. En hoe zit het met die vervuilde grond? We gaan er van uit dat we hier allemaal bevredigende antwoorden op zullen ontvangen van het college. Maar wij willen wel zeker weten dat we hier bouwen aan een echte veilige, groene en gezonde wijk voor mensen, dieren en natuur.

RPL-FM besteedde hier aandacht aan Interview met Coby

Het is algemeen bekend dat de woningnood in Woerden hoog is . Maar zoals altijd zijn het de meest kwetsbaren die daar echt de dupe van kunnen worden. Want als je met smalle beurs ongewenst dakloos wordt is het de vraag of je in Woerden ergens terecht kunt. Coby Franken stelde vragen aan het college.

Hoewel uit de beantwoording blijkt dat er wel degelijk knelpunten zijn, en dan zijn volgens ons nog niet eens de meest nijpende gevallen bekend, ziet het college geen urgentie om meteen oplossingen te zoeken zoals containerwoningen, Tiny Houses of appartementen in kantoorpanden. Het is niet winstgevend genoeg. Met andere woorden: het is wel een beetje winstgevend? En er is geen draagvlak. Dat laatste verbaast bijzonder. Het is toch een breed geluid dat in Woerden te weinig woningen zijn voor spoedzoekers, statushouders en jongeren. 

 

Lees hier ook ons vorige bericht over de aanpak woonoverlast wat aanleiding was om deze vragen te stellen.

Lees hier de beantwoording door het college

We zijn ruim drie jaar verder nadat we in 2014/ 2015 aan de bel trokken vanwege misstanden bij Ferm Werk. Er is veel gebeurd sinds die tijd en we zijn er nog niet. Helaas nog steeds signalen en klachten, maar wij kiezen bewust een andere toon. Waarom we dat denken te willen en moeten doen lees je in deze blog.

Ruim drie jaar geleden trok Progressief Woerden aan de bel in de gemeenteraad over Ferm Werk. 

Vele signalen, verhalen, klachten bereikten ons. Die gingen over de procedures die te lang duurden, de trajecten die werkzoekenden kregen die niet aansloten en vooral de bejegening. Woorden als respectloos, bang voor, etc werden genoemd. De signalen kwamen van individuen en van maatschappelijke organisaties. We hebben zowel achter de schermen als publiekelijk alles in stelling gezet om Ferm Werk te bewegen hier wat aan te doen. In de raadsvergadering kwamen clienten inspreken, achter de schermen werden de verhalen (met toestemming) gedeeld met het college en de top van Ferm Werk om oplossingen te zoeken en te leren wat er mis was. Lees hiervoor ook onze eerdere berichtgeving:

Progressief Woerden bovenop besluitvorming 22-12-2013 Als je haar maar goed zit.. signalen Ferm Werk 5-12-2014 Het begin van verandering is de erkenning van wat er mis is 3-6-2015

Er is veel gebeurd sinds die tijd. Er zijn wisselingen geweest in de top van Ferm Werk, er is een reorganisatie geweest rond de inrichting van intake en vervolgtrajecten, en het belangrijkste is dat er een cultuurveranderingstraject is ingezet gebaseerd op een andere visie. Een visie die uitgaat van de mens, van maatwerk, van vertrouwen, van iedereen doet mee. Termen als niet-willers en granieten bestand willen we niet meer horen.

We hebben nu eenmaal te dealen met een participatiewet waarin zaken staan die in onze ogen veel te ver gaan (boeteregime, tegenprestatie). We zien ook dat Ferm Werk de randen van de participatiewet opzoekt om ondanks deze repressieve wet toch de eigen positieve visie te kunnen volgen.

Is daarmee nu alles opgelost en is Ferm Werk nu veranderd in een werkelijk sociale voorziening? Nee, helaas niet. Ook wij horen nog steeds verhalen van clienten die zich onheus behandeld voelen en grote weerstand soms om in contact te gaan met Ferm Werk. Deels zijn verhalen ook nog gebaseerd op ervaringen uit het verleden. Beelden zijn hardnekkig. En deels zijn de ervaringen ook nu nog niet altijd positief. De cultuurverandering die aan de top is ingezet moet nog veel meer ‘indalen’. Oude patronen en denkbeelden zijn er nog steeds. Maar de richting is absoluut de goede kant op en wij hebben daar wel vertrouwen in.

Ik wil inzoomen op de drie type signalen die indertijd voor ons aanleiding waren om aan de bel te trekken en kijken waar we nu staan:

Procedures. De klachten hadden vooral te maken met de lengte van de wachttijden en ook met de communicatie over de procedures op zich. Het was een hele klus om als client van Ferm Werk er achter te komen hoe en waar en bij wie je terecht moest. Op dit moment lijken de wachttijden goed onder controle te zijn. Een aanmelding leidt binnen twee weken tot een eerste contact, en zelfs dat vindt het team van de ‘Poort’ zoals de centrale ingang van Ferm Werk heet nog te lang. Er is een klachtenprocedure ingericht. De klachtenprocedure is beter vindbaar. Veel klachten worden ook zo snel mogelijk opgepakt om te voorkomen dat een client in een complexe procedure terechtkomt. En er is onafhankelijke ondersteuning waar clienten een beroep op kunnen doen. Via doorklikken op de website kom je op een hele serie externe mensen die zogeheten ‘regieondersteuning’ bieden. Zijn we tevreden? Deels zeker, want we zien met welke persoonlijke betrokkenheid aan de ‘poort’ mensen als eerste contact zo snel mogelijk benaderen. En dat het altijd op maat is. Als een eerste gesprek twee uur moeten duren dan kan dat, in 10 minuten ook goed. Niks kaders, regels, procedures, maar op maat. Dat klinkt goed. Maar we zijn er nog niet. Want niet iedereen weet de weg nog goed te vinden en niet altijd is de ervaring van de client positief. En fijn dat klachten onderhands kunnen worden opgelost, het blijven wel klachten en we willen wel dat deze ook worden meegeteld in de overzichten. Niet passende trajecten. Indertijd leek er maar een weg te zijn voor werkzoekenden: via het leer-en ontwikkelcentrum, één type training en werken in de hallen. Nu is er een grote hoeveelheid aan type trajecten en een heleboel andere organisaties waar Ferm Werk mee samenwerkt die trajecten aanbieden. (zie foto onderaan) We hebben het beeld dat Ferm Werk heel actief en creatief is als het gaat om experimenteren met trajecten. Soms werkt iets niet, maar dat weerhoudt de organisatie niet om toch te proberen. Zijn we tevreden? We zien hier een forse verbetering en een veel meer open houding naar andere maatschappelijke organisaties. Wat een groot knelpunt is is het aantal fte’s dat Ferm Werk hiervoor beschikbaar heeft. Met 6 fte consulenten voor 700+ clienten. En slechts 1,5 fte voor de grootste groep met grote afstand arbeidsmarkt. Maar hier maken we ons ook extra zorgen, want in het coalitieakkoord staat iets over casemanagement dat naar de gemeente zou gaan. Wij hebben liever iets meer ruimte voor Ferm Werk om vanuit de inmiddels opgebouwde expertise en samenwerkingspositie meer te kunnen doen aan trajecten dan het nu weer terug te brengen naar de gemeente en als het ware weer opnieuw te beginnen. Bejegening. Wat ons de belangrijkste, want ook al heb je geen geld en geen baan, je hebt recht op een fatsoenlijke behandeling en voldoende steun in je bestaan. We zien vooral veel verbetering in de visie van Ferm Werk. Maar dat is natuurlijk ook wel ‘papier’, we zien ook verbetering in de manier waarop het management van Ferm Werk praat over hun visie, opvattingen, werkwijze. Dat geeft vertrouwen. Zijn we tevreden? Nee, want hier gaat het vooral om hoe er op de vierkante meter met elkaar wordt omgegaan bij Ferm Werk. Wat wordt gezegd in de gesprekskamers, hoe worden mensen tegemoet getreden, wat is de toon?. En er moet nog veel gebeuren. Wij snappen ook wel dat een cultuurverandering tijd nodig heeft en dat het voor medewerkers een omslag is om niet alleen rechtmatigheid te toetsen maar naar de hele mens en alle omstandigheden te kijken. We snappen ook dat er echt wel eens terecht reden is dat iemand ‘bang’ is voor Ferm Werk, namelijk wanneer je opzettelijk fraudeert, maar los daarvan is ieder signaal er een teveel. We houden rechtstreeks contact met de vertegenwoordigers van de clienten om goed te weten wat er speelt.

Wij zien een verbetering ten goede en we willen dat Ferm Werk daarin gesteund en gestimuleerd wordt, we willen de negatieve beeldvorming uit het verleden helpen om te vormen. En daar helpen positieve voorbeelden beter aan mee dan het benadrukken van de signalen en klachten die er zijn. We kiezen als Progressief Woerden duidelijk een andere toon omdat we ervan overtuigd zijn dat ook onze inwoners gebaat zijn bij een werkbedrijf dat gesteund en gestimuleerd wordt om het beste uit iedereen te halen, ook uit zichzelf.

We zijn tot slot best enthousiast over het initiatief van de gemeente om werkplekken te bieden voor Ferm Werk. We roepen namelijk al jaren dat Woerdense lokale werkgevers mee moeten werken om werkplekken te creëren voor mensen met afstand tot de arbeidsmarkt. We vinden al jaren dat de gemeente voorbeeldgedrag dient te laten zien in deze. Nu gaat dit gebeuren. De manier waarop moet nog worden uitgewerkt: werkervaringsplaatsen, detabanen, garantiebanen, er zijn zijn veel opties. En dan zullen wij onze motie uit 2014 er weer bijpakken: Werk moet lonen. In deze motie, die is aangenomen, roepen we op om een substantiële premie te verschaffen als iemand met uitkering werkt. Dit kan zomaar hier aan de orde zijn en dan zullen wij de gemeente en Ferm Werk oproepen om alle mogelijkheden binnen en buiten de participatiewet te benutten opdat werk ook loont.

Voorlopig houdt de teckelfokkerij aan Breeveld haar vergunning. Onbestaanbaar vindt Coby Franken van Progressief Woerden, die haast niet kan geloven dat dit in de gemeente Woerden mogelijk is. 

Franken: “Via burgers bereikten ons al signalen van overlast en mogelijke verwaarlozing van de teckeltjes. Nu  blijkt dat het gemeentehuis al veel langer op de hoogte is van het feit dat hier veel meer teckels dan de toegestane 20 worden gehouden.” Toch is sluiting voorlopig nog niet aan de orde is. “Ongelooflijk dat meer dan tien keer zoveel teckels hebben als de vergunning toelaat kennelijk nog onvoldoende aanleiding is om de boel te sluiten,” stelt Franken.

Op 16 juni deed de Nederlandse voedsel en Warenautoriteit een inval bij een Woerdense teckelfokkerij aan het Breeveld. Ruim 150 verwaarloosde teckels werden in beslag genomen.

Het college meldde op vragen van onder andere Progressief Woerden tijdens de raadsvergadering op 28 juni wel al langer bezig te zijn met controle op deze fokkerij. Er is een vergunning voor hobbymatig houden van maximaal 20 teckels. Dit aantal is regelmatig overschreden en het college reageerde daarop met boetes. Het college geeft aan dat eventueel pas op termijn het intrekken van de vergunning een optie is. Als het gaat om ingrijpen bij verwaarloosde dieren schuift het college de verantwoordelijkheid af op de NVWA. Veel te slap volgens Franken: “In 2016 hebben we een ambitieus dierenwelzijnsbeleid in Woerden aangenomen en je zou verwachten dat het college dat beleid aangrijpt om stevig op te treden.”

Tijdens de raadsvergadering van 28 juni stelde Progressief Woerden onderstaande vragen:

Welke informatie heeft het college over deze teckelfokkerij/fokkerijen? In hoeverre voldoet de teckelfokkerij wel/niet aan de gemeentelijke verordeningen en vergunningen? Welke stappen heeft het college ondernomen ten aanzien van deze teckelfokkerij? Wat is de huidige stand van zaken met de teckelfokkerij en in hoeverre is mogelijk sprake van dierenleed? Wat ziet het college als mogelijkheden om in te grijpen en een einde te maken aan dit dierenleed, op korte en op langere termijn?

Maandag debatteerden Tweede Kamerleden en Europarlementariërs gezamenlijk over de Staat van de Europese Unie. Eickhout wil van premier Mark Rutte weten waarom de Nederlandse regering dwarsligt bij voorstellen om te voorkomen dat Europese burgers bij een volgende crisis weer te rekening gepresenteerd krijgen. Dit is zijn analyse over de staat van de Europese Unie in Nederland.

Het is tien jaar geleden dat de financiële crisis in de Verenigde Staten begon. Na een periode van groei stortte de economie keihard in, met grote menselijke gevolgen. Werkloosheid, armoede, onzekerheid, politieke spanningen in Europa.

Inmiddels zien de economische groeicijfers er rooskleurig uit en trekt ook de werkgelegenheid aan. De economie krabbelt op na een lange periode van crisis. Toch zijn er kanttekeningen te plaatsen bij de groeicijfers.

Niet voor alle Europeanen

Ten eerste: het economisch herstel bereikt lang niet alle Europeanen.

De eurozone bereikte qua omvang van de economie in 2016 weer het niveau van voor de crisis. Maar kijken we naar armoedecijfers van Eurostat, dan zien we dat er in de eurozone 5,8 miljoen mensen meer die in armoede leven dan voor de crisis.

De werkgelegenheid stijgt, maar ook het aantal Europeanen dat tegen hun wil een tijdelijk contract of een nul-uren-contract heeft. Het percentage jongeren dat geen baan heeft en geen opleiding volgt, is hoger dan in 2008.

Buitengewoon beleid

Ten tweede: het herstel is in grote mate te danken aan een buitengewoon monetair beleid.

De rente staat op nul procent en de Europese Centrale Bank (ECB) heeft ongekende hoeveelheden obligaties opgekocht. De ECB moest handelen omdat de politiek het naliet of te traag was. Het is maar zeer de vraag of de ECB bij een volgende klap nog genoeg mogelijkheden heeft om de economie te stabiliseren.

Ten derde: De groeicijfers van nu zeggen weinig over het vermogen van de eurozone om een nieuwe crisis te voorkomen, of om een nieuwe schok te doorstaan zonder dezelfde sociale ellende die we in de eurocrisis hebben gezien in grote delen van de unie.

Momentum

Er is een momentum om het bouwwerk van de eurozone te versterken. Er ligt een routekaart van de Europese Commissie. De Franse president Emmanuel Macron wil de eurozone schokbestendig maken en optreden tegen sociale dumping. Het eerste hoofdstuk van het Duitse coalitieakkoord bevat een agenda voor een rechtvaardig Europa van gelijke kansen. Duitsland en Frankrijk hebben aangekondigd samen het voortouw te willen nemen.

In de Tweede Kamer en in het Nederlandse kabinet wordt er vaak argwanend gekeken naar deze ontwikkelingen. Het is Nederland goed recht om een eigen lijn te trekken, maar trekt Nederland niet aan de verkeerde kant? De regering wil door met de euro, maar staat op de rem bij vrijwel alle mogelijke voorstellen om de muntunie stabieler en socialer te maken.

Moet de ECB, waarop geen enkel parlement controle kan uitoefenen, dan straks opnieuw de kastanjes uit het vuur zal halen als een euroland in de problemen komt?

Is de eurozone in staat is om de klap op te vangen als de markten het vertrouwen verliezen in - pak hem beet - Italië? Is het verantwoord om alle discussies over een versterking van de eurozone te blokkeren?

Dr. No

Wopke Hoeksta, de Nederlandse minister van Financiën stuurde samen met een paar kleine noordelijke euro en niet-eurolanden een brief waaraan hij de bijnaam Dr. No heeft te danken.

In plaats van aan te haken bij nieuwe Duits-Franse initiatieven voor een stabielere en crisisbestendige eurozone, lijkt de strategie van Nederland om Duitsland op de lijn van oud-minister Schäuble te krijgen: grote spaaroverschotten, meer vrijhandel, meer interne markt en bovenal bezuinigen om het stabiliteitspact te respecteren.

Natuurwet

“Het eigen huis op orde” noemt de regering het. Maar het is precies dit beleid, dat de onzekerheid van Europanen heeft vergroot. Het is het beleid dat de politieke verhoudingen tussen noord en zuid op scherp heeft gezet.

Wat nog wel het meest aan stoort, is de manier waarop de premier dit beleid verkoopt alsof het een natuurwet is.

Het is een economisch beleid toegesneden op multinationals die nauwelijks belasting afdragen. Meer markt en snijden in de sociale zekerheid en de publieke sector. Het is dit rechtse recept dat als alternatiefloos wordt gepresenteerd, waardoor burgers zich afkeren van de EU.

Lage staatsschuld

In zijn speech in Berlijn beweerde de premier dat landen met een lage staatsschuld goed voorbereid zijn op de volgende crisis. Maar Spanje en Ierland hadden voor de crisis een staatsschuld van ver beneden de zestig procent van het BBP en moesten daarna toch bij het noodfonds aankloppen. Waarom ziet deze regering de staatsschuld als grote boeman? En is het een goed vooruitzicht als overheden opnieuw inspringen voor private schulden?

Gezonde langer termijn overheidsfinanciën zijn belangrijk, maar het was het de uit de klauwen gewassen financiële sector, de oververhitting van de huizenmarkt, een overschot aan krediet die onder andere Spanje en Ierland deden ontsporen.

Gereguleerde interne markt

Dan het andere stokpaardje van de regering: de interne markt. Die kan ons welvaart brengen, zeker. Maar alleen onder voorwaarde dat die goed gereguleerd is. Door alleen te concentreren op het wegnemen van barrières maken we dezelfde fout als in de jaren voorafgaand aan de crisis. Toen konden kredieten op steeds verder gedereguleerde markten ongeremd naar Zuid-Europa vloeien en financiële producten alsmaar complexer en gevaarlijker worden. Het liberaliseren van het dienstenverkeer heeft bovendien voor sociale spanningen gezorgd, onder andere in de transportsector.

Verdere verdieping van de interne markt kan alleen als dit leidt tot een verbetering van de sociale situatie. Niet voor niets stemde het Europees Parlement vorige week het controversiële voorstel voor de e-card voor diensten weg.

Belasting op techbedrijven

“Het huis op orde” betekent wat mij betreft dat de eurolanden garanderen dat gewone mensen nooit meer de prijs betalen voor onverantwoorde risico’s die in de financiële sector genomen worden.

“Het huis op orde” betekent wat mij betreft dat de EU-lidstaten eindelijk in staat worden gesteld om de grootste bedrijven fatsoenlijk belasting te laten betalen. Zorg dat de race naar de bodem bij vennootschapsbelasting gestaakt wordt. Dat er met een Europese grondslag niet langer met winsten geschoven kan worden.

Onder andere Frankrijk wil vaart maken met een Europese aanpak voor een belasting op de grote techbedrijven. Bij het debat over de Europese Raad bespeurde was er bij de minister-president weinig enthousiasme over de nieuwe voorstellen van de Europese Commissie. Ik zie het gevaar dat Apple, Facebook, Google nog jarenlang vrijwel geen belasting afdragen als we moeten wachten totdat er in G20 of OESO-verband overeenstemming.

Nog niet stormbestendig

De economische groeicijfers mogen ons geen zand in de ogen strooien. De eurozone is nog niet stormbestendig en presteert te mager op sociaal vlak. Tien jaar na de crisis is het hoog tijd om dat aan te pakken. Niet alleen met de zeven dwergen uit het noorden maar met al onze bondgenoten in Europa.

Zoals Europarlementariërs morgen, bij het jaarlijkse debat over de Staat van de Unie, het woord mogen voeren in de Tweede Kamer, zo moeten Nederlandse kamerleden en hun collega’s uit andere lidstaten de mogelijkheid krijgen te spreken in het Europees Parlement. 

Zo kan de politiek van de EU, in de visie van GroenLinks dichterbij de burgers worden gebracht. 

Burgers hebben vaak weinig zicht op de manier waarop besluitvorming in de EU wordt gecontroleerd, zegt GroenLinks kamerlid Bram van Ojik, die het voorstel morgen , samen met zijn EU-collega Bas Eickhout  zal doen. “Het Europees Parlement is vaak letterlijk ver weg en beperkt in zijn bevoegdheden. In de nationale parlementen wordt het debat bemoeilijkt door gebrekkig zicht op wat, door wie, wanneer in de EU besloten wordt”. 

Een groot jaarlijks debat van nationale partijleiders met de Europese Commissie kan de Europese samenwerking bevorderen en de controle op de besluitvorming verbeteren, aldus GroenLinks. Als er in de Tweede Kamer voldoende steun is voor het idee, vraagt de partij kamervoorzitter Arib het te bespreken met haar collega’s uit het Europees Parlement en de nationale parlementen.

GroenLinkser Coby Franken gekozen als raadslid voor Progressief Woerden.

Naast de top 3 (Marieke van Noort, Jelmer Vierstra en Coby Franken) van Progressief Woerden heeft oud-wethouder Loes Ypma voldoende stemmen binnengehaald als lijstduwer. Zij heeft al vooraf aangegeven in dat geval af te zien van haar zetel. Haar plek gaat ingenomen worden door eerste opvolger Marguerite Boersma.

Marieke, Jelmer, Coby en Marguerite hebben er enorm veel zin in de raad sociaal en groen te kleuren de komende vier jaar!

Wat óók een heel belangrijke verschuiving is, is dat het aandeel vrouwen in de raad volgens deze uitslag verdrievoudigt! Er waren maar 5 van de 31 zetels bezet door vrouwen, volgens deze uitslag worden het er 15! Keurig de helft van de zetels!

 

De volledige uitslag met alle voorkeurstemmen is te zien op de volgende linkop de gemeentesite.

Minister Wiebes schrijft in een brief dat hij naar aanleiding van een motie van GroenLinks-Tweede Kamerlid Tom van der Lee een ophoging van de energiedoelen van de EU zal steunen. 

 

Dat is goed nieuws, want als er naast het doel voor minder CO2-uitstoot ook doelen zijn voor energiebesparing en duurzame energie komen de doelen van het klimaatakkoord van Parijs wat dichterbij. Winst voor het klimaat dus!

Tot nu toe wilde de regering altijd inzetten op slechts één doel: minder CO2-uitstoot, terwijl het ontzettend belangrijk is om op alle fronten in te zetten. Meerdere doelen zorgen voor duidelijkheid en geven zekerheid voor bedrijven en burgers.

Tom van der Lee: “Minister Kamp verzette zich altijd hevig tegen het stellen van verschillende klimaat- en energiedoelen, terwijl het stellen van meerdere doelen meer zekerheid biedt. Dit is dan ook een positieve breuk met het eerdere beleid van de regering. ik wens minister Wiebes veel succes met de onderhandelingen in Brussel en hoop op een ambitieus energiebeleid!”